Kıvılcım

[Hayabusa Akihito]

Gözlerinden rüzgara karışan yaşlarla, neresi olduğunun bir önemi olmadan koşuyordu. Yeşillikler, kayalıklar, ovalar geçerken aklında sadece ikizi ve alacağı intikam vardı. Ne zaman olacağının bir önemi yoktu. Sadece intikam önemliydi onun için. Koştu, koştu ve koştu. Ardından birden durdu. Hemen yanı başında duran bir ağaca sırtını verip oturdu, ya da kendin bıraktı. Başını sert bir şekilde ağaca vurdu. Doğa, belki de ikizinin ölümünün nedeni bu ağaçlardı. Belki yeşillikler olmasa ikizi hayatta olacaktı. Başını bir kez daha ağaca vurdu. Bu sefer biraz daha hafifçe. Gözlerini mavi gökyüzüne dikti. Ne kadar süre boyunca koştuğu veya nerede olduğu konusunda hiçbir fikri yoktu. Sadece koşmuştu. Uzun süre koşmuş olacaktı ki aşırı derecede yorulmuştu. Kafasını her ne kadar yukarıda tutmaya çalışsa da yavaşça aşağı düştü kafası. Bir süre sonra vücudu otomatik olarak kendisini kapatmıştı.

Gözlerini açtığında kendisini küllerin arasında buldu. Biraz etrafına bakındığında ileride yerde yatan bir ceset gördü. Bu ceset ikizine aitti. Yavaşça yanına yaklaştı. Cesedin yanına yaklaşırken etraf yeşerdi. Ağaçlar tekrar, sanki hiç yanmamış gibi yeniden büyüdü. Cesedin yanına vardığında ise ceset birden ortadan kayboldu. Cesedi ararken ikizinin arkasında olduğunu fark etti. Dikiliyordu. Gözleri Akihito'nun üstündeydi. Biraz kızgın, biraz mutlu. İkizi birden ortadan kayboldu. Bu sefer manzara değişti, hava karardı, kendisini bir ağacın etrafında konuşlanmış dört kişiyi izlerken buldu. Yanında ikizi vardı. Birden o olayın başlangıcına döndüğünü fark etti. Bütün hayatını altüst eden olayın. İkizi, Akihito'ya göz kırpıp mühürleri hızla örmeye başlamıştı. Ağzında çıkarttığı alev topunu ağaca gönderirken ortam yine değişti. Bu sefer ikizini ormanın ortasında, kanlar içinde izlemeye başlamıştı. İkizinin her yerinden kanlar akıyordu. Kanlar daha çok kılıçla yapılmışa benzeyen yaralardan akıyordu. Birden kendisini dışarıdan görmeye başladı. Katanasını sıkıca kavramıştı. Katananın üstünden kanlar akıyordu. "Bloodseeker." Kan Arayan. Katanaya bakarken ikizinin yanmaya başladığını fark etti. Yaraları tamamıyla kapanmıştı lakin ayaklarından itibaren yanmaya başlamıştı. Alevler yavaşça yukarı doğru yükseliyordu. Tüm vücudu alevlerle kaplandığı zaman birden patladı. Bembeyaz bir ışık yayarak. Gözlerini tekrar o tarafa çevirdiğinde yerde bir miktar kül duruyordu. Küller de birden yanmaya başladı. Alevlerin arasından yavaşça bir beden yükseldi. Bu vücut kendisine aitti, Akihito'ya.

Gözlerini açtığında kendisini ağaca yaslanmış uyuklarken buldu. Hava kararmaya başlamıştı, ya da aydınlanmaya. Zaman kavramını tamamıyla yitirmişti. Yavaşça ayağa kalktı, etrafına bakınmaya başladı. Eğer intikam almak istiyorsa bir şeyler yapmaya başlamalıydı. En yakındaki kasabaya gitmeliydi. Başta güzelce dinlenmeliydi. Ne yapacağına ondan sonra karar verecekti. Etrafına biraz bakındıktan sonra yüksek bir ağaca çıkıp etrafı izlemeye karar verdi. Civardaki en yüksek ağacı buldu ve tırmandı. Etrafına bakındığında ileride kasabaya benzer bir grup ev olduğunu gördü. Ya da daha fazlası vardı. Etraf çok aydınlık değildi ve tam seçemiyordu. Ağaçtan aşağı indi ve her nereyi gördüyse oraya doğru yürümeye başladı.

Chibu Kasabası. Burayı biliyordu. Daha önce adını birkaç kez duymuştu. Turistik bir yer olduğunu biliyordu. Bu sebeple bu kasabaya bir sürü yabancı gelirdi. Kasabaya girmeden hemen önce alınbandını çıkarttı ve çalıların arasına fırlattı. Fark edilme olasılığını en aza indirmeye çalışıyordu.

Kasabanın merkezine girdiğinde hemen bir han arayışına girdi. Etrafta biraz gezindikten sonra orta halli görünen bir handan içeri girdi, yavaşça. Başta etraftaki insanları tek tek, hızlıca süzdü. Ardından barın arka tarafında dikilen adamın yanına doğru ilerlemeye başladı. Adamın yanına geldiğinde başta adamı süzdü. Ardından hancının o olduğundan emin olduktan sonra biraz çatlak bir sesle konuşmak ümidiyle ağzını açtı. Sesinde üzüntü, yorgunluk, açlık ve susuzluğun getirdiği ortaya karışık bir ses bozukluğu vardı. Sonra boğazını temizleyip tekrardan konuşmaya çalıştı. Bu sefer sesi daha düzgün çıkıyordu.

"Hancı bana bir oda lazım."

[GM - Naruto]

Hancı yoğun bir tempoda çalışırken, birden senin isteğini duyması ile beraber hafifçe irkiliyor. Çirkin bir yüze, ancak yakışıklı bir adamın saçlarına sahip orta yaşlı hancı seni şöyle bir süzdükten sonra kafası ile bir onaylama işareti yapıyor. Ancak bu onaylama senin oda isteğinden ziyade, senin zararsız biri olduğun düşüncesine, yani kendi kendine verdiği bir onaylama olduğunu fark ediyorsun. Hancı tezgahının üstünü kirli bir bezle temizlerken “Şanslısın ki boş odam var. Bu zamanda bu gerçekten büyük bir şanstır.” diyor ve sonra gevrek bir gülümseme ile “Hem de epey şanslısın!” diyor. Bu gülümseme, birleştiği sözlerle birlikte senin içini yaralarken, hancı “Bir gecelik mi yoksa daha uzun süreli mi istiyorsun odayı?” diye soruyor sana. Hemen ardından ise "3. kattaki 25 numaralı odayı sana verebilirim. Anahtarı kapının üstündedir, sadece ne kadar kalacağını söylemen yeterli!" diyor.

Bu arada, içine girmiş olduğun han orta büyüklükte bir han. 4 katlı olan bu hanın zemin katı tamamen masalar ile kaplanmış denilebilir. Masalar ise neredeyse tamamen dolu durumda. İçeride konuşmaların getirdiği bir uğultu baskın bir durumda ve bu sebeple konuşurken biraz bağırmak gerekiyor. Son olarak, bu büyük odanın sonunda, giriş kapısının sağ tarafına düşen bir yerde de yukarı katlara çıkılmak için konuşlandırılmış bir merdiven bulunmakta. Merdivendeki en dikkat çekici detay ise, epey kaliteli bir işçiliğe sahip olması. Tıpkı binanın dışında Ishigakure’ye özgü ihtişam gibi.

[Hayabusa Akihito]

"Ne kadar kalacağım tam belli değil. Ama en az beş altı gün kalmayı düşünüyorum. Birisini bekliyorum da."

Akihito tamamıyla yalan söylemişti. Birisini beklediği falan yoktu. Sadece hancı şüphelenmesin diye bu şekilde söyleme gereği duymuştu. Hanın içini süzerken gözleri merdivene takılmıştı. İşçiliği çok kaliteliydi. Birden Chibu kasabasının önemini hatırladı. Ufak bir Ishigakure yerleşkesi vardı. İsmi hemen buraya kadar duyurulmuş olabilir miydi? O kadar hızlı olmalarını beklemiyordu ama olmayacak işte değildi. Belkide ismi, cismi buraya gelmişti ve shinobiler onu aramaya başlamıştı bile. Hanın içini iyice süzdü. Normalden farklı davranan birileri var mı diye. Turistler genelde sürekli içip eğlenip çok para sarf etmeye odaklanırlardı. Yerli insanlar ise turistlere bakıp gülmeye. Peki ya shinobiler? Shinobiler etraftan bilgi toplamaya çalışırlardı. Eğer etrafta ismi ellerine gelmiş birisi varsa kesinlikle rahat olamazlardı. Şu an Akihito'nun olduğu gibi. İçlerinden birisinin gözleri sürekli üstünde olmalıydı, eğer bir shinobi grubu buradaysa. İsmi daha buradaki shinobilerin eline geçmediyse Akihito avantajlı sayılırdı. Handaki her masayı hızlıca süzdü. Garip davranan birilerini aradı. Ardından hancıya geri döndü. Bunu sorması hancıya garip gelebilirdi. Ama o bir shinobiydi ve bilgi alması gerekiyordu.

"Buradaki binaların işçiliği çok güzel. Hele merdivenin işçiliği. Mükemmel. Tıpkı Ishigakure'nin İhtişamı gibi. Ishigakure demişken. Bu civarda Ishigakure yerleşkesi olduğunu duydum. Ne arıyorlar burada?"

Bu şekilde hancının şüphelenmesi daha zor olurdu. Ya da sırf bu yüzden şüphelenebilirdi. Emin olamıyordu fakat bildiği bir şey vardı. Yakalanmaya veya ölmeye niyeti yoktu. Fakat bir sürü insan öldürecekti.

[GM - Naruto]

Hanın içinde bulunan her bir insanı dikkatle izliyorsun. Elbette uzun süreli bir gözlem olmuyor bu ve bir kişiye en fazla beş saniye kadar bakabiliyorsun. Ne var ki bu süre zarfında sana bakan hiç kimse olmuyor. Neredeyse senin burada olduğunu bile önemsemiyorlar gibi görünüyor. Ancak elbette usta bir shinobinin seni kendini kaybettirerek izleyebileceğini bildiğin için yine de tam anlamıyla rahat olamıyorsun. Her ne kadar için içini kemirse de, yanındaki hancıya sorunu yöneltmek için ona dönüyorsun. Sorduğun sorudan sonra hancı sana garip bir şekilde bakıyor ve “Sen nereden geliyorsun? Çok garip… Bu topraklarda Ishigakure’nin ne demek olduğunu zor yoldan öğreneceksin anlaşılan.” diyor ve yüzünde aşağılayıcı bir gülümseme ile yanından uzaklaşmaya başlıyor.

Hancının uzaklaşmasının ardından, dalgınlığın sonucu sormuş olduğun sorunun cevabını anımsıyorsun. Daha önce akademi yıllarında Chibu Kasabası’ndaki yerleşkenin kasabanın güvenliği için kurulduğunu, belirli dönemlerde Ishigakure shinobilerinin değişmeli olarak kasabayı koruduğunu hatırlıyorsun. Tabi daha önce gittiğin birkaç görevde de bu yerleşkeyle ilgili bilgiler aldığını anımsıyorsun. Yerleşkenin tek amacının güvenlik olduğunu tam anlamıyla idrak ettiğinde, akademideki derslerini ciddiye almaman sonucu hancının senden şüphelenmesini sağlıyorsun. Sen bu vicdan azabı ile hancıya baktığında, hancının bir masadaki adamın kulağına bir şeyler fısıldadığını görüyorsun. İşin esas sorun teşkil eden yanı ise, bu konuşmaları sana bakarak yapıyor olması. Hem hancının hem de yanındaki adamın bakışları senin üstünde kenetlenmiş durumda. Hancının yanındaki adam ise, siyah saçları olan, koyu tenli biri. Pek bir shinobi havası olduğu söylenemez, ancak tekin bir tip gibi de durmuyor.

[Hayabusa Akihito]

"Hay kafama s..."

Akihito, sorunun cevabını anımsadıktan sonra kendisine küfür etmeye başladı. Hemen bir şeyler düşünmeliydi yoksa sonu hiçte iyi bitmeyecekti. Biraz düşündükten sonra aklına güzel bir fikir geldi. Lakin bu fikri uygulayabilmesi için önce şansa, ardından daha fazla şansa ihtiyacı vardı. Tabi birazda yalan becerisi, karşısındakinin çok zeki olmaması gibi durumları da cabasıydı. Adamların kendisine bakarak konuştuklarını fark edince adamı güzelce süzdü. Pek shinobi havası olmamasına rağmen başına dert açacakmış gibi hissediyordu. Alın bandını unutmayıp attığı için şükretti. Peki ne yapacaktı? Adamı beklemeli miydi? Yoksa adamın yanına gidip dikkatini mi dağıtmalıydı? Birinci seçeneği kendisi açısından daha güvenilir buldu. Bara döndü içecek bir şeyler aradı masada. Bulamayınca adama dönüp bakışlarıyla adamı rahatsız etmeye devam etti. Birden gülümseyip elini havaya kaldırdı, nazik bir şekilde selam verir gibi. Ardından sanki hiçbir şey olmamış gibi önüne döndü. Sanki o adamla uğraşmak istemezmiş, kendisinden ona bir zarar gelmezmiş havası vermeye çalıştı. Tabi bunu da avantajına çevirerek etrafı incelemeye koyuldu. Adam gelene kadar etrafını inceleyecekti. Peki ya adam geldikten sonra? Onu adam geldikten sonra düşünmeye karar verdi.

[GM - Naruto]

Elini kaldırmanla birlikte ikilinin konuşması kesiliyor ve adam kafasını olumlu anlamda sallıyor. Hancı sanki o adamdan onay alarak yanına doğru yürümeye başlıyor. Bakışları ise az öncekinden pek de farklı olmuyor ve sana “Ne istemiştin?” diye soruyor. Adam gelene kadar yaptığın incelemelerde ise kayda değer bir şey olduğu söylenemez.

Kapalı konu

Out: Konunun amacı konusunda en ufak bir fikrim olmadığı için senin için düzgün bir yönlendirme yapamıyorum. Amacınla ilgili bana özel mesaj atarsan ona göre bir konuyu ilerletmem daha mümkün olacak. RP içerisinde bahsedersin diye düşünmüştüm ama göremeyince belirteyim dedim.

[Hayabusa Akihito]

"Sen o adamın yanına gitmeden önce de söylemiştim. Bir oda istiyorum. 1 hafta kadar kalmayı düşünüyorum."

Sözlerini biraz sinirli bir tavırda söylemişti. Gerçi zaten sinirliydi. Bunun için pek uğraşması gerekmemişti. Peki o adamla ne konuşmuştu acaba. Bunu çok merak ediyordu. Kendisi hakkında konuştukları belliydi. Göz ucuyla adama baktı. Sonra hemen gözlerini hancıya çevirdi.

"Ben Rüzgar ülkesinden gelen bir mimarlık öğrencisiyim. Ödev olarak Ishigakure mimarisini araştırmam gerekiyor. Buralarda bilgi alabileceğim herhangi birisini bulabilir miyim?"

Yalan söylüyordu, mimarlık öğrencisi değildi. Oraya Ishigakure mimarisini araştırmak için gelmemişti. Oraya nedenleri olduğu için gelmişti. İkizi, Akihiro, eğer köyden kaçarken ayrı düşerlerse burada buluşmak için sözleşmişlerdi. Köyden kaçma durumunu sürekli konuşurlardı. Her şey en ince ayrıntısına kadar planlanmıştı. Lakin ikisinden birisinin ölmesi planlarında yoktu. Planını değiştirmişti Akihito. İkizi, Hijikata Kaoru'ya burasından bahsetmiş olmalıydı. Sürekli konuşurlardı. Kaoru'ya bir şekilde haber ulaştırmalı, eğer zamanında gelemezse diye de bu kasabada bir işaret bırakmalıydı. Gittiği yeri gösteren. Lakin bu işaretleri sadece Kaoru anlamalıydı. Başkalarının kendisinin peşine düşmesini istemezdi. Bunları yaklaşık bir saniyede düşündükten sonra konuşmasına kaldığı yerden devam etti.

"Mesela Ishigakure'den gelme bir shinobi olabilir. Bildiğim kadarıyla burada bir birlik bulunuyor. Ishigakure kültürünün mimariye nasıl yansıdığını öğrenmemde çok önemli. Bu yüzden yardım edebilirsiniz diye umuyordum."

Gülümsedi. İçinden ,sende artık benim listemdesin, diyerek.

[GM - Naruto]

Konuşmalarını oldukça ilgisiz bir şekilde dinleyen hancı, senin sorularına geçiştirme tavırlarla yaklaşıyor. Sorduğun soruları anlamış olsa da cevap vermeye pek niyetli görünmüyor, dolayısıyla da lafları ağzında gevelemek dışında pek bir şey yaptığı söylenemez. Aslında bu durumun da çok basit bir açıklaması olduğunu biliyorsun: Para. Bu olmadan nefes bile almayacak kadar alçak insanların yaşadığı bu dünyada, bilgi gibi güçlü bir silahı beleşe verme niyetinde olmayan insanlar, en önemlisinden en önemsizine kadar her türlü bilgiye bir bedel biçmiş durumdalar. Dolayısıyla da hancı karakterini net bir şekilde ortaya koyuyor, ancak bu lafı gevelemesini bir noktada sonlandırıyor ve "Madem öğrencisin, ben de sana bir şeyler söyleyeyim. Ama bunu oda fiyatına dahil ederim, bilgin olsun." diyor. Bu cümlesini minik bir tek göz kırpmayla sevimli hale getirmeye çalışsa da bu konuda pek başarılı olamayan adam masanın diğer ucunda bulunan boş sandalyeye çöküyor ve ellerini masanın üstüne koyarak anlatmaya başlıyor.

"Shinobileri boşver, onlar mimarlıktan falan anlamaz. Kan dökmek, rüşvet almak onların ilgi alanıdır. Mimarlık dediğinde en doğru yerde olduğunu anlamışsındır. Zira bizim topraklarımız zanaatkarların topraklarıdır!" diyerek açılış konuşmasını yapan adam heyecanlı bir şekilde duruyor karşında. Sanki yüzyıllardır anlatmak istediklerini sadece seninle paylaşıyormuş gibi yaşadığı bu heyecanı bölmeme arzusu ile konuşmaya devam ediyor.

"Buralarda çirkin diye bir şey yoktur, bunu gezdikçe göreceksin. Eğer bir şey çirkin ise bil ki bizim eserimiz değildir. Tüm ülkeler savaşlarla, kanla uğraşırken bizler başka başka şeylerle uğraştık. El sanatları, mimari bunlardan bazıları. Bu uğraşlar ise sonuçsuz kalmadı elbet. Kıymetini kimsenin herhangi bir para birimi ile kıyaslayamayacağı şeylerden bahsediyorum sana..." diyor ve birden konuşmayı kesiyor. Oturduğu sandalyeden kalkıyor ve birkaç adım atıp yanından uzaklaşırken "Öğrenci indirimi buraya kadar dostum. Devamını istiyorsan ödemeni şimdi yaparak gece yarısını bekleyebilirsin." diyor. Gitmeden önce de ödemen gereken miktarı kulağına fısıldıyor ve ekliyor "Sabah kahvaltı fiyata dahildir."

Kapalı konu

Ödeme yapmayı kabul edersen yeni alım gücün 2. seviye (10) olacaktır.

[Hayabusa Akihito]

"Dostum, ödev için geldim. Bu resmen soygun. Fiyatı biraz daha aşağı çekemez miyiz? Yanımda yeteri miktarda para yok. Bir kaç gün sonra arkadaşım gelecek. Şimdi yarısını ödesem, o gelince de kalanını ödesem? Faiziyle birlikte."

Bu kadar konuşma bile Akihito için fazlaydı. Rahatsız olmaya başlamıştı. Fiyatı aşağı çekmeye çalışmıştı. Peki başarırsa ne yapacaktı? Kabul edecekti. Ya başaramazsa? Yine kabul edecekti. Belki sonradan adamı öldürüp parasını geri alabilirdi. Ya da fazlasını, kim bilir. Gerçi gece yarısı ne olacağını da çok merak ediyordu. Sırf bu yüzden indirim olmasa bile ödemeyi yapıp gece yarısını bekleyecekti. Önce odasına çıkıp güzel bir duş aldıktan sonra biraz dinlenir, ardından gece yarısına doğru aşağı inerdi. Peki ya bu bir tuzaksa? Ya kaçak bir shinobi olduğu anlaşıldıysa? Kafasındaki ödül miktarının ne kadar olacağını merak ediyordu. Belkide üç beş ryodur, ya da daha fazlası. Bunu bilemiyordu ama anladığı kadarıyla buradaki adamlar üç ryo için adam bile öldürürdü. Eğer saldırıya mağruz kalırsa kaçmayacaktı. Dövüşecekti, dövüşecekti ve ölmeyecekti. Öldürmesi gereken birisi vardı zaten. O shinobiyi öldürmeden ölemezdi. Hancının konuştuğu adama çevirdi kafasını. Adamı baştan aşağı süzdü. Bu adamda bir sıkıntı vardı. Bunu biliyordu, bilmekten çok hissediyordu. O adamla da ilgilenmesi gerekeceğini biliyordu. Belki bir ajan ya da Ishigakure shinobi birliğinin başı olabilirdi. Hancıda da garip bir durum var gibi gelmişti. Normal bir müşterisine gece yarısını bekle demeyeceğinden emindi. Kim olduğunu anlamış olma ihtimalleri fazlaydı, ya da sadece öldürüp bir kenara atılarak parası yenilecek bir öğrenci olarak görülüyordu. Her halükarda bu işin sonu dövüşle bitecekti ve Akihito, şu anda hiç dövüşten kaçacak durumda değildi.

[GM - Naruto]

Hancıdan indirim istediğini belirten cümlelerini kurmuş olsan da hancı iki kolunu açıp omuzlarını kaldırmakla yetiniyor ve bu da sana hancının indirim yapmayacağını anlatmaya yetiyor. Dolayısıyla da adamın sunduğu teklifi kabul ederek ödemeni yapıyorsun ve doğruca odana gidiyorsun.

Küçük odana geldiğinde hemen duş için hazırlanıyor, kendini rahatlatıyor ve sonra bu rahatlığını arttırmak için yatağına geçiyorsun. Kısa bir uyku, karışık birkaç rüya derken odanın kapısı tıklatılmaya başlıyor ve bu da seni uyandıran sinyal oluyor.

Yavaşça yerinden kalkıp odanın kapısını açtığında karşında hancıyı görüyorsun. Geceye rağmen hiç de yorgun durmayan görüntüsü ile seni şaşırtsa da, adam büyük bir esneme ile içeri girerken hancının yüzünün yanıltıcı etkisine kapılmış olduğunu görüyorsun. Odadaki yatağın tam karşısında duran küçük bir koltuğa oturan hancının tam karşısında, yatağın ayak kısmına oturuyorsun ve beklemeye koyuluyorsun.

Hancı senin oturmanla hemen olaya giriyor. Ancak sesindeki uykulu hava seni rahatsız ediyor, zira senin için önemli olabilecek bilgileri ağzında geveleyerek söylemesi pek de hoşuna gitmiyor. Hancı "Mimarlar vardır binalar yapan... Ama bizimkiler farklı. Bununla övünüyoruz çünkü en iyi yaptığımı şey bu yani. Tabi en iyilerinde iyisi vardır, bilirsin." diyor sana ve kafasını yaklaştırıp sesini kısarken "Kakuremichi'den bahsediyorum, kaptın?" diyor sana. Tekrar arkasına yaslanırken derin bir esneme ile başlıyor bir kez daha konuşmaya. "Kakuremichi bu toprakların esas sahipleridir desem yeridir. Çünkü zanaatkar bir grup olmaları paranın da onlarda olmaları anlamına geliyor. İşin güzel yanı, shinobilere bile söz geçirerek o beş para etmez herifleri köpek gibi kullanabiliyorlar." diyen hancının shinobilere karşı olan nefretini bu sözlerinden net bir şekilde anlayabiliyorsun. Ancak hancı bir kez daha esnerken, gözleri de neredeyse kapanacak gibi duruyor. Yani odaya ilk geldiğindeki o duruşu tamamen kayboluyor.

Kapalı konu

Alım gücün 2. seviye (10) olmuştur.