[Ishi] Sanat İçin

[Masaru Riku]

Evet... Bugün de kil topluyorum. Hayatım ne kadar da heyecan dolu, değil mi?

Şaka maka işler sadece kil doldurmakla kalmamaya başlamıştı. Peşimden gelen eleman bana sik sik bakmaya başlamıştı. Ehh, bu da bana biraz heyecan vermişti. Belki bana saldırır, biraz dalaşırız, güzel olur. Tabi bunlar hep hayal. Bu elemanda o göt nerdeeeee... İzinden gittiği adamın canına susayacak adama ben adam der miyim? Demem! Benim gibi bir adama kafa tutacak adam henüz görmedim. Yani bu, bundan sonra da kafa tutan olmayacak anlamına gelmiyor ama olsun yani. En azından olmadı diye övünebiliyorum. Yoksa olmuş muydu? Olabilir. Hayatımın bazı dönemlerini unuttuğum için pek emin olamadım şimdi. Ama şöyle bir şey var ki... Bana kafa tutan varsa ben nasıl hala hayattayım? Demekki hepsini öldürmüşüm. Hah!

Şimdi aslında şu nehirin içinden bi canavar çıksa. Ama normal bi canavar değil, kilden oluşmuş bi canavar. Kapışsak, yiyişsek, sevişsek... Çok güzel olmaz mıydı? Olurdu. Ama olacak mı? Tabiki de olmayacak. Çünkü biz piçiz. Kim bilir diğer görevlerdeki elemanlar nasıl eğleniyordur şimdi... OFFF OF!

[GM - Naruto]

Giin: Söylediklerini sonuna kadar bir tepki vermeden dinliyor Aki. Önüne geçip 3-5 adımlık fark attıkça yavaşlayıp sana geri yetişiyor, sonra bunu tekrar ediyor; 3-5 adım daha ve tekrar yavaşlama. Bir rutin belirlemiş durumda yürüyüşünde. Onu sinirlendirmediğini alıyorsun, ama senin yaptığın gibi onun mimikleri de ciddileşmeye başlıyor. Yine de kendisinden sana bir tehlike gelebileceğini hissetmiyorsun, o yüzden arayı açma çabana gerek kalmıyor. Kaşlarının bazı yerlerde titremesinden veya ağzı ile burnunun saniyelik burkulmasından tüm dikkatinin sende olduğunu ve tüm laflarını tarttığını anlayabiliyorsun. Tüm konuşman ve soruların bittiğinde, cevabını hemen vermiyor. Yürüyüşündeki rutini bozmadan derin ve sesli bir nefes alıyor önce Aki, ama bıkkınlıkla değil bu. Daha çok, laflarını söylemeden kafasında bir analiz ediyor gibi. İlk karşılaştığınızda düşünmeden konuşan bir yapıda olduğunu sezmiştin halbuki, demek ki düşünmesine değecek bir konudasın.

"Bir takımla çıkmadım." diyor önce kesin ve net bir şekilde. "Onlar... Köydekileri kastediyorum. Bana güvenmiyorlar." Duraksıyor biraz, ama konuşmasının bitmediğini de biliyorsun. "Anlamıyorum zannediyorlar, benim de işime geliyor, çaktırmıyorum. Diyorum ya zaten adım çıkmış dokuza diye." Hafifçe gülüyor burada, pek neşeli olmayan bir şekilde. "Artık cidden göreve gidiyor olsam bile illa peşime birilerini takıyorlar kolaçan edilmem için. Bu sefer gönderilenler de ya yoruldu ya beni kaybetti. Ya da, gerçekten görevde olduğuma kanaat getirdi." Tekrar duraksıyor. Bir dönemece girdiğinizden mi yoksa kendisine tekrar bir düşünme payı verdiğinden mi bilemiyorsun ama konuşmasına devam etmesiyle asıl merakında cevabın geldiğini fark etmenle,daha bir can kulağıyla dinlemeye başlıyorsun. "Hepsi Haru yüzünden. Bu hayattaki en büyük rakibim, düşmanım. Annelerimiz de, babalarımız da birbirinden nefret ederdi. Büyükanne ve büyükbabalarımız da. Doğal olarak, ikimiz de. Onu parça pinçik etmek için ne zaman o boktan köyüne yola koyulsam ya başıma bir boklar geldi ya da yaka paça köye geri götürüldüm. Hayır kişisel meseleme ne karışıyorlar onu da anlamıyorum amına koyayım özele saygı denen bir şey kalmamış resmen. Şerefsiz haysiyetsizler, Amegakure'li göt laleleri kadar mendebur bir topluluk daha tanımasam bunları en mendebur sıfatına sokacam ama ohoo..." diye aslında iyi başladığı lafını saçmalayarak bitiriyor. İşin kötüsü kendisi de farkında değil, gaza geliyor bu konuda belli. Bir kaç dakika böyle saydırıyor da saydırıyor. Ardından son soruna geliyor.

"Nana ise sevdiğim ilk kadındı. Muhtemelen de son." diyor müthiş soğuk bir sesle. Bir dönemeci daha geçiyorsunuz. "Yani tetikte olmana gerek yok Giin-san, hepsi benim kişisel olaylarım ve davranışlarımın sonuçları."

---

Riku: Sakin sakin akmakta olan nehirden yansıyan parıltılar, sudan fırlamasını umduğun killi milli ahtapotlu bol dokunaçlı canavarla yaşayabileceğin müthiş ateşli dakikalarla ilgili hayallerini dağıtıyor yavaş yavaş. Güneş hala en tepede olsa da paçalarını sıyırıp daldığın nehrin soğuk suları bir nebze seni rahatlatıyor. Daha şimdiden çuvalın yarısını doldurmuş olman da cabası. Bir an önce işini bitirecek olmanın farkındalığı sıkıntını azaltmaya başlıyor. Avuçlarına doldurduğun killeri daha iyi hissetmeye ve gözlemlemeye başlıyorsun; gri renkteki çamuru avcuna her dolduruşunda avuç için de aynı şekilde griye boyanıyor ama çuvala döküp elini suya geri her daldırışında tekrar eski tertemiz halini alıyor. Elinden kopup suya karışan gri lekeler ise yok oluyorlar akıntıya kapılıp biraz uzaklaşarak. Aslında nehrin akıntısı düzenli değil, çeşitli yerlerinde gürül gürül ve tehlikeli bir şekilde akarken, senin seçtiğin gibi genellikle kıyısına yakın bölgelerde ise sakin, uslu.

Sıkıntın minimum raddeye inene kadar devam ediyorsun işine. Ardından, bir terslik fark ediyorsun. Sıkıntını, asabiyetini, atarını giderini tekrar maksimum düzeye çıkartacak bir terslik. O doldurduğun çuval var ya... Boşalmaya başlıyor. Bildiğin böyle sen üstten koydukça alttan çıkarıyor. Hayır verdikleri çuval mı dandik yoksa gaza gelip çok mu doldurdun da patladı onu da kestiremiyorsun. Panik, sinir ve şaşkınlıkla altını falan tutmaya, bir şeyler yapmaya çalışıyorsun ama yok. Tüm killer hüzünle akıyor delikten. Sinirin iyice bir tavan yapıyor, suyun serinletemeyeceği bir sıcaklık basıyor bütün vücudunu. O sırada anlamadığın bir şekilde sinirini iyice arttıran bir iki bağırış duyuyorsun. Arkanı dönüp baktığında, indiğin yoldan yuvarlana yuvarlana gelip taştan düşmeyi başaran iki kişi görüyorsun. Düştükten sonra kendi aralarında konuşmaya, hallerini düzeltmeye çalışıyorlar ama net göremiyor veya duyamıyorsun. Diğer eleman ise tip tip izlemekte seni hala. Sinirini çıkarasın var, hem de çok. Seni sik sik izleyen elemandan mı, yuvarlanıp gelen elemanlardan mı, yoksa siktiğinin torbasından mı, seçemiyorsun.

---

Hachiman: Planladığın gibi uzaktasın elemandan. Diğer arkadaşının girdiği yolun sonu nehrin neresine çıkacak görülmediği için, onu arkana almama planını ne yazık ki gerçekleştiremiyorsun. Etrafta istemediğin kadar taş var irili ufaklı. İstediğin boyutta bir tanesine odaklanıp sarışının torbasının altına girişiyorsun. Pek emin olamıyorsun işe yaradı mı, yaradıysa da adamın hala mutlu mutlu kil tıkıştırmasından anlıyorsun ki o da yaptığın şeyin farkında değil. Çıkarman gereken kil nehrin kıyısında olsa da suyun altında ve cıvık şekilde. Parçalara ayırmaya niyetlensen bile suyun parçalar arasındaki sınırı geri bozacağını fark ediyorsun ama sıkıntı yok. Odaklanırsan da planındaki büyüklükte parçaları çekip torbana doldurman mümkün. Nitekim de öyle yapıyorsun tekrar adamı izlemeye başlarken. Tetikte olduğun için kunain hala bir elinde. Diğer elinde ise çuvalın var. Bazen adama öyle yoğunlaşıyorsun ki havaya kaldırdığın parça geri löp diye düşebiliyor suya. Böyle böyle bir parça çuvala iki parça suya derken adamın çuvalı da boşalmaya başlıyor, fark ediyorsun. Keyfin yerine gelmeye başlıyor. Ardından seni sıçratıp gardını aldıracak, zar zor çeyreğini doldurduğun çuvalı da suya düşürmene neden olacak bir olay gerçekleşiyor. Bir bağırtı duyuyorsun ve hemen yönüne bakıyorsun. Az önce indiğin yolda yuvarlanarak gelen iki kişi var. Büyük taşın olduğu yere geldiklerinde bir güzel ordan da düşüyorlar üst üste ve kalkmaya, toparlanmaya çabalıyorlar. Aralarında olan konuşmaları duyamıyorsun sen de. Daha sana adam gibi tuzak kurmayı beceremeyip kendi tuzaklarında yuvarlanmaları seni garip ve keyifli bir kavga havasına sokuyor ama tetiği de elden bırakmaman lazım. Toparlandıkları gibi üzerine hücum da edebilir bu dingiller.

[Masaru Riku]

Evet, sikerim stresini deee öfkesini dee... Ne güzel sulardan parıltılar saçılıyor, güneş tepemde, hava çok tatlı ve ne gerek var böyle kendimi kasmaya. Adam akıllı işimi yapıp dertsiz tasasız köye dönmek varken neden kendimi üzüyorum lan ben. Neden ha neden? Götüm bi yerinde dursa, adam akıllı ekmek paramı kazansam kötü mü yani? Evet evet. Sakinim. Sakinim ve köylüler gibi paçalarımı sıyırıp nehrin içinde büyük bir huzurla kil topluyorum. İşte bu ya. İşte bu abi! Resmen tatil yapıyorum ben burada. Beni tatile göndermiş canım köyüm. Tabi bu kadar mükemmel bir elemana sahip olunca insan kendini biraz mahcup hissediyor. Onları da anlamak lazım birazcık. Hem kilin vücuda iyi geldiğini de duymuştum bir yerlerden. Böyle ellere ayaklara sürünce hep fayda oluyormuş. Mis yani misssss.

AMA İŞTE RİKU'YA RAHAT VAR MI? YOK AMINA KOYAYIM YOK YOK YOK! Ben bu hayatta yaşayamıyorum ya. Cidden bi sorun var benim hayatımda. Ulan insanlardan uzak durayım, şu gökteki şerefsizi sevindirmeyeyim diyorum ama yok yok yok. İllaki karşıma bi zorluk, sıkıntı, bi dert çıkarıyor rahat bırakmıyor beni. Ulan tamam yolu zorlaştırırsın, önüme göktaşı düşürürsün, böyle ne bileyim bir iki piyonunu karşıma çıkarırsın da çuvalı delmek nedir be evladım? Zaten bütün hayatımı sikip attın, sevdiğim ne varsa elimden aldın, tamam bunları anlıyorum ama çuvaldan ne istedin? Benim sinirlenip dağı taşı sikmem sana zevk veriyor galiba?

Paçalarımı sıyırmış derede mal mal dururken sinirden bütün bedenimi ateş kaplamaya başlamıştı. Kafayı yediğime eminim ya. Evet, kafayı yedim ben şuan. Çünkü altımdan geçen bu nehir bile beni soğutamıyorsa diyecek bir şey bulamıyorum. Ve o sırada bir şey yaşanıyor. Ne yaşanıyor? Geldiğimiz yoldan yuvarlana yuvarlana düşen iki eleman... Ölürler diye beklerken ayağa kalkıp üstlerini başlarını düzeltiyorlar. Şaka gibi, değil mi? Diğer yanımda da bana sikik sikik bakan bi eleman. Çok güzel ya, çok güzel! Sikerler abi, ben uğraşmam daha fazla. Ama önce sakinleşmem lazım. Nasıl mı? İnsanlarla uğraşmaya gerek yok. Önce çantamdan bi kunai çıkartıp çuvalı parça pinçik edeceğim. Daha sonra nehri birkaç defa tekmeyelip, çuvalı da arkamda bırakıp dönüş yolunu boylayacağım. Neden uğraşayım? Yani çuval delikse bana yapacak ne kalıyor? Gidip çuvalı mı dikeyim amele gibi? Sikerler. Gidiyorum ben!

[Shijou Giin]

İleri,geri.Yolculukları rutine bağlayan bir yarışa dönmüştü.Giin hep geride kalıyordu,Aki'yse belirlediği düzeni bozmadan aynı adımlamaları yapıyordu.Tüm sorularını sormuştu Giin.En azından zihnini rahatsız eden kuşkuyu silmeye yetecek olanları.Aki'nin yeni sorulara neden olacağını düşünmüştü başta.Ancak karşısındaki adam az önce sergilediği saf görünümden hızla sıyrılıyordu.Ciddileşen mimikleri,dinlediğini belli eden bazı hareketler..Birkaç dakika öncesine nazaran Giin'e güven veren bir ciddiyet yayıyordu Aki.Cümlelerinin tartıldığından,verilecek cevapların 'gerçek' olacaklarından emindi.

Aki saf değildi.Hatta kolay yönlendirilebilen biri bile değildi.Kendini tanıttığı ilk formun,klişe bir tanım olacak olsada bir maske olduğunu görebiliyordu Giin.Ona güvenmiyorlardı,belkide yok sayıyorlardı.Ve Aki'nin bunlara karşı savunması bir nevi salağa yatmaktı.Kötü anlamda değil elbette. 'Güvenmiyorlarsa öyle olsun.' tadında bir tepki.

"Kolaçan edilmem için."

Köyünü seviyordu Giin.Bugüne dek yöntemlerini de hiç sorgulamamış,hep güvenmişti.Ancak Aki konusunda yapılanların tamamen saçmalık olduğunu düşünüyordu.Aki bir shinobiydi.Tek ihtiyacı olan şeyin 'doğru' bir yönlendirme olduğunu düşünüyordu.Hisleri vardı,Giin'in belkide bulamayacağı bir duyguyu yakalamış aşık olmuştu.Gerçi ses tonuna bakılırsa mutlu sonla bitmemiş bir hikayeydi bu.Uzak durması gereken bir hikaye.Didiklemeyecekti.Aki'nin o soğuk cevabını ve ses tonunu tekrar duymak istemiyordu.Sonuç olarak,onun üzerinde bu kadar kontrolcü olunmasının bir açıklaması yoktu şimdilik.

"Eğer durum buysa,şüphelerim için üzgünüm." Sessizliği bozdu Giin.Aki'nin Nana konusunda düşüncelere dalmasını önlemek istemişti.Yarasına tuz basmasına izin vermeyecekti. "Bu arada o Haru'ya ne saydırdıysan iki katıda benden." Güldü.Ufak bir suçluluk hissediyordu Giin.Nedenlere takılmadan onun tarafında yer alırsa bu duygunun geçeceğini umuyordu. "Bir önemi olur mu bilmiyorum ama köyün yaptıklarını saçma buluyorum.Ne olursa olsun göreve giden bir shinobiyi kolaçan etmek için başka shinobiler yollanması...Saçma işte."

"Ama şunu da düşün.Köy tüm bu kolaçan etme kararını Haru'ya ulaşmak için yaptıklarından sonra almış olabilir.Nedeni buysa,sencede mantıklı değil mi Aki-san ?" Yaraya tuz basma olayını es geçecekti Giin.Aki'de bazı şeyleri değiştirme fırsatı görüyordu.Elinde kısıtlı bilgi vardı ancak deneyecekti. " Shinobi olarak sorumluluklarımız var.Kişisel mevzularımızın önüne koymamız gereken şeylerden bahsediyorum. "

" Hadi shinobiliği bıraktık bir kenara. Ben Haru olsaydım,senin bana ulaşmak için yaptığın onca şey,başına açtığın belalar hoşuma giderdi.Diğer yandan beni yok sayman,varlığımı unutman daha çok koyardı bana." Hızını arttırdı.Yolculuğu 'huzurlu' sıfatından çok uzaklaşmıştı.Irmağa hızlı ulaşmanın bir zararını görmüyordu. "Haru denen düdükle aranda ne geçti bilmiyorum o yüzden ne yapacağın sana kalmış tabii.Sadece bir arkadaş olarak fikrimi belirttim."

[Bishamon Hachiman]

Şu sarışının hiçbir şeyden haberi yoktu. Biraz sonra tüm torbası boşalacaktı. Etrafta da istemediğim kadar taş varmış. Dikkat etmezsem torbanın içine taş dolabilir ve kilin ağırlığıyla bu taşlar torbayı kesebilirdi. Kendi torbamı doldururken buna da dikkat etmeliydim. Etrafa az biraz göz gezdirmeme rağmen Giin'in ineceği yeri bulamamıştım. O yüzden planımın bir kısmı şimdiden başarısız olmuştu. Ayrıca minik taşla kesme işini yapıp yapmadığımdan da emin olamıyordum. Sonuçta gücümü kullandığımda bir şey hissetmiyordum. Ayrıca arada da epey bir mesafe olduğundan net göremiyordum da. Gerçi bunu yapmakla elime pek bir şeyde geçmeyecekti. Maksat dikkat dağıtmaktı.

Kunaimle toprağı eşelerken bu herifin torbasından da bir şeyler düştüğünü görmüştüm. Torbaya dikkatlice bakınca kesme işimin başarılı olduğunu görmüştüm. Bu görüntü beni aşırı zevke getirmişti. Seksten zevk almıyordumdum ama alsam kesin böyle bir şey olurdu. Bu arada benim eşeleme işide iyiye gitmiyordu. Su yüzünden istediğim şekilleri vermekte zorlanıyor hatta beceremiyordum. Aynı şekilde şu piçe de dikkat etmek zorunda olduğumdan arada havaya kaldırdığım humuslu ıslak toprak yada kil yere düşüyordu. Saymamıştım ama düşürdüklerimin hepsini torbaya koymuş olsam şimdiye işim biter gibi geliyordu.

Ben mutlu mesut işimi yaparken benle şu sarı çıyan'ın bana tip tip baktığını fark etmiştim. Acaba anlamışmıydı benim yaptığımı. Bilmenin tek bir yolu vardı agresif bir şekilde '' Neye bakıyon lan DÜMBÜK! '' dememe kalmadan yukarıdan, az önce bizim geldiğimiz yoldan, birileri langur lungur yuvarlanıyordu. Bunlarda kesin bu iki ibnenin arkadaşlarıydı. Evet bunlar kesin ibneydi. Ben gece uyurken bir birleriyle erkek erkeğe cima ediyorlardı. Zaten tipleri de çok müsaitti. Bunlar toz toprak içinde yuvarlandıkça ben zevke geliyordum. Öyle ki benim yıllardır ötmeyen bülbülüm bile dikleşmişti hatta ıslaklık bile vardı. Belkide bu 4 mal sayesinde kısırlığım düzelmişti...

Ama bu mutluluğum da maalesef kısa sürmüştü çünkü ıslaklık ve diklik sürekli düşürdüğüm killer yüzünden olmuştu. Geri zekalı köy yönetimi adam gibi kıyafet vermiyordu ki. Hep o İshicho'nun yüzünden di. Bir insanın beyni de biceps ve kayadan oluşursa, onun yöneteceği köyde böyle olurdu. Beni de boşu boşuna sevindirdi.

Bu sarışın gelen adamlara hiç takmamış ve önce torbaya sonrada suya çamura saldırmıştı. Onun bu görüntüsü beni iyice zevk'e boğuyordu. Öyle ki mevcut durumu bile unutmuştum. Ahh birde Gin denen emo şu dağlardan yuvarlansa, muhteşem olurdu.

Şu iki kimdi ve ne planlıyordu acaba. Belkide bu Gin ve Riku ile bağlantılı değildi. Uzun zamandır bizi izleyen başka köye mensup Anbulardı. Beni kaçırmak istiyen Anbular! Yada sadece benim muhteşem gücüm hakkında bilgi toplamaya çalışıyorlardı. O zaman çok güzel bir avantajı daha elime geçirmiştim. Gİn ve Rikuyu , şu iki ahmakla kapıştırabilirdim. Sonuçta iki grupta farklı taraflar içinde olsa aynı şeyi istiyordu ama ya düşmanımın düşmanı dostumdur diyip bana birlikte dalarlarsa? 4 vs 1 beni düşündüğümüzde yine onlar için oldukça dezavantajlı bir durumdu. Koskoca Hachiman 4 tane eziğe mi yenilecekti ama ya daha fazlası varsa ne olurdu? Beni ikiye mi bölerlerdi? Sağ kol ve bacağımı İshi, Sol kol ve bacağımı Ame yada Kusa alırdı. Yok o öyle işlemezdi. Gücümü çalmaları için bir süre hayatta kalmam lazımdı.

İlk önce kunailerimden birini benim görebileceğim kadar uzağa, telekinetik güçlerim ile gönderecektim. Diğeri zaten elimdeydi. Sonra ise bir iki adım gerileyip etrafıma da iyice bakındıktan sonra savunma pozisyonuna geçecektim.

---

RP out: An itibariyle karakterimin ruh hali

[GM - Naruto]

!	GM - Naruto yazdı:
	Özelden söyledim ama buradan da belirteyim, hamleleri daha detayları yazalım lütfen.

Hestia'dan dev hizmet.

BN: Başladığınız nokta.
K: Hachiman'ın attığı kunai.
Mesafeler kuş uçuşu mesafelerdir.

---

Giin: "Saydırmana gerek yok. Benim düşmanım ne de olsa, senin değil, di'mi?" diyor tekrar soğuk bir şekilde Aki. Söylediklerinin geri kalanına ise, hiç bir sözel cevap vermiyor. Ne bir onay, ne bir karşı çıkış. Ne de bir açıklama veya savunma. Yine ufak mimik değişimleri var en azından da, dinliyor seni biliyorsun. Arkadaş olduğunuz fikrine tek kapılanın sen olup olmadığını sorgulamaya başlıyorsun yolculuğunda istediğin huzur gerçekten de uzaklaşırken. Bir dönemeçten daha geçiyorsunuz sessiz sessiz ve yol ön göremediğin bir şekilde ikiye ayrılıyor buradan itibaren: Gitmeyi planladığın yol ile , yeni 60 derece eğime sahip bir yol. Aki düşünmeden dalıyor bu yola. Lambır lumbur hem de.

Riku ve Hachiman: Hachiman atıyor kunaiyi görebileceği bir yere. 10 metre ötesindeki bir kayanın dibine saplanışını izledikten sonra savunma pozisyonuna geçiyor. Elemanlar toparlanmayı bitirip etraflarına bakıyorlar ve kendilerine gelmekte olan Riku'yu görüyorlar. Yaşadığı sinirden dolayı Riku'nun elemanlara yaklaşması ve kendi aralarında "Bizim köyden la." tarzı konuşmalarını duyması zor olmuyor. Ancak aklında sadece defolup gitmek olduğu için, adamlardan birinin kendine yönelttiği "Hacı baba burda şöyle iri yar-..." diye başlayan sorusunu havada bırakıyor. Elemanların kendisi gibi birer chuunin olduğunu farkeden Riku, inmeyi beceremedikleri kayaya adeta şov yaparcasına sıçrayıp, indiği yola geri çıkıyor.

Hachiman ise uzaktan uzaktan izliyor bu olayı: Riku'nun ona söylenilenleri siklemeden yola sıçrayıp çıkmasını, elemanların alttan ona kafalarını kaldırıp bakmasını, ardından tekrar etraflarını incelemelerini ve kendisini fark etmelerini. Ancak kafası karışık durumda. Hem Riku'ya söylenilenleri duyamıyor bu mesafeden, hem de elemanların simalarını seçemediği için chuunin olduklarının farkında değil. Elemanlar gayet normal bir şekilde ona ilerlemeye başlamakta yürüyerek. Hatta biri ilk bir kaç adımını topallayarak attı ama toparladı hemen.

Kapalı konu

Bu arada eğer Riku görevi bitirmek ve köye dönmek istiyorsa son bir dönüş RP'i ile toparlayıp çıkabilir.

[Bishamon Hachiman]

Şu Riku sinir krizi geçirdikçe bende mutlu oluyordum. İşte Hachiman reisle uğraşmanın sonu budur. Gerçi bir ihtimal numarada yapıyor olabilir. Sahi eğer beni kaçırmaya geldiyse neden çuvalının yırtılmasına bu kadar sinirlenmişti. Asıl amacı beni kaçırmak olduğuna göre çuvalın hiçbir öneminin olmaması lazımdı. Bu durumun tek bir açıklaması olabilirdi: Bu piç beni, az önce yırttığım çuvalın içine koyup kaçıracaktı. Hatta içine kil koymasınında amacı buydu. Ben ona dikkat etmez iken çuvalı başımdan aşağı geçirecekti. Killer yüzüme dökülünce dikkatim dağılacak ve gücüm ile kendimi savunamayacaktım. Bu sırada ise arkamdan Gin gelip odunla kafama vurup beni bayıltacaktı. Ben onun çuvalını yırtınca bu planı bozulmuştu. Kesin şuanda yeni bir çuval almaya Giin'in yanına gidiyordu yada şu iki sakardan alacaktı. Tabi birlikte çalışıyorlarsa.

Sarışın sinirle ilerleyip ikili görmezden gelmişti. Net göremesem bile şu yeni gelenler sanki Rikuya bir şeyler demeye çalışmıştı ama Riku'ya duymamıştı yada takmamıştı. Keşke ne söylediklerini duyabilmemin bir yolu olsaydı. Göründüğü kadarıyla birlikte çalışmıyorlardı. Bu benim için iyiye işaretti. Önce bu ikiliyi haklar sonrada sonrada sarı çıyanla emo'nun peşine düşerdim. O değilde bu 4'lüyü etkisiz hale getirdikten sonra ne yapacaktım. Hepsini taşıyamazdım. Ayrıca köye gidip ne diyecektim? Belkide bütün bu işin içinde köy vardı. O zaman kaçak bir ninja mı olmak zorunda kalacaktım. Olayı iyice öğrenmek için onları öldürmemek lazımdı ki sonradan sorgulayabileyim.

Heriflerde iyiden iyiye bana yaklaşmaya başlamıştı. Aramızda aşağı yukarı kunaimle olan mesafenin 2.5-3 katı bir mesafe vardı. Elimde metro yok ki net ölçeyim. Normalde olsa önce biraz bekler bunların kim olduğunu anlamaya çalışırdım ama şuan normal bir zamanda değildik. Hayır, kesinlikle değildik. Büyük ihtimalle Giin Kakuremino yada benzeri bir jutsu kullanarak yerde sürüklenerek bana yaklaşıyordu. Şu yeni gelenlerle de ilgilenmek zorunda kaldığım düşünülürse Giin'i fark etmem imkansızdı. Bu yüzden kendimce bir metot uygulayacaktım. Önce yerdeki torbamı kucağıma alacak ve zemine odaklanıp ayaklarımın altındaki kısım hariç, merkezi ben olmak üzere 5m yarı çapındaki humuslu killi ve ıslak toprağı bir anda mümkün olduğunca hızlı bir şekilde havaya kaldıracak ve bir miktar yükseldiği gibi odaklanmayı kesecektim. Her şey planladığım gibi giderse havaya kaldırmaya çalıştığım toprak sağa sola saçılıp herkesin dikkatini dağıttığı gibi bana gizlice yaklaşmaya çalışan Giin'inde görünmezlik avantajını yok edecekti.

[Masaru Riku]

Out: Sözümü yerinde tutamadığım için üzgünüm. Anca düzenimi sağlayabildim. Anlayışınız için teşekkür ederim.

Göreve bu dakikadan sonra devam edemeyeceğime emindim. Burada kan çıkmadan önce kendimi bu olanların içinden çıkartmak için son şansım olduğunu hissediyordum. Çünkü biraz daha burada kalırsam ya benimle birlikte gelen kerataya ya da şu yuvarlanan elemanlara dalacağımdan emindim. Rezillikleriyle şov yapan elemanların yanından geçerken benimle konuşmaları çalışmaları da bir hayli komikti aslında. Onlar gibi ezik insanlarla muhattap olup zaman kaybetme niyetim yoktu. Sözlerini dinlemeden yoluma devam ettim.

Onlar rezillikleriyle şov yaparken ben de yeteneklerimle biraz gözlerini kamaştırmaktan çekinmeden atik hareketlerle yuvarlandıkları yolu çıkmaya başladım. Ama aklımda hala bir soru işareti vardı. Bu soru işaretini çözmek için çok geç değildi. Elemanlardan duyduğum kadarıyla iri yarı bir elemanı arıyorlardı. Yani duyduğum kadarıyla bunu anlamıştım. Şimdi evime gitmek mi yoksa şu elemanların neyin peşinde olduğunu çözmek mi daha çekici diye düşünüp durmaya başladım.

Bu düşünce seli çok da üzün sürmedi çünkü kesilen çuvalım aklıma geldi. EVET! Bana verdikleri çuvalın dandikliği yüzünden iki günlük bir kaybım vardı. Yolu geri dönerken geçireceğim iki gün de cabası! İşte bu yüzden şimdi pes edemezdim. Şimdi pes edersem onlar kazanırdı ve hiçbir kazanç elde edemezdim. Yani bu da demek oluyor ki... Oyun şimdi başlıyor!

Şimdi yapacağım şey nehre geri dönüp nehirdekilere gözükmeden onları gözetlemek olacaktı. Ne dediklerini duymaya ihtiyacım yoktu. Sadece ne yapacaklarını merak ediyordum. Oraya geri inecek ve saklanabileceğim bir yere inip aşağıdaki üç elemanı gözetleyecektim.

[Shijou Giin]

Aki'nin uç noktalarda yaşadığı değişim lafları Giin'in boğazına tıkamıştı.Cıvık görünümü,saflığı,atikliği o kadar çabuk silindi ki bir süreliğine Giin'in yapabildiği tek şey kilitlenerek ilerlemek oldu.Duvar gibiydi Aki.Söylediklerini dinliyor,tartıyor ancak karşılığında hiçbir cevap sunmuyordu.Açıkçası ilk kez bu yola girdiği için pişmanlık hissediyordu.Kısa yolu tercih etse,görevi hızlıca bitirip kalan zamanı aynı amaçla değerlendirebilirdi..Bunu düşünemeyecek halde olması,burada olmasının nedeniydi yani.Eli göğsüne gitti.Taze acıya ve henüz deneyimlemediği korkuya..Düşünceleri o şeyden farklı bir noktaya odaklanmıştı en azından.Taşıdığı kozmik korkuya tapsada,onu isteyecek kadar delirmemişti henüz.

Geriden sürdürdüğü yolculuk yeni bir dönemeci aştığında yol ikiye ayrılmıştı.Giin bulundukları pozisyonu hala ayırt edebiliyordu,ırmak hala sağındaydı.O yöne attığı ilk adımdan sonra bunu kelimelere dökemeden Aki çoktan diğer yolu tercih etmişti.Hızını arttırdı ve bağırdı Giin. "Aki-san,yanlış yoldayız." Onu durdurmayı başarırsa sağdan kestirme bir rota belirleyerek az önce girmedikleri yola ulaşacaktı.Durmazsa...Giin,Aki'yi takip etmekte hatta mümkünse köye onunla dönmeye kararlıydı.Kolaçan etmekten ziyade ona en azından bu görev için yardım etmek istiyordu.Her şekilde,fazladan bir kişi takımınında işini görecekti.

[GM - Naruto]

Hachiman: Elemanların dikkatini dağıtmak adına odaklanıyorsun altındaki kile. Ortalığı iyice dağıtmak, iyice karıştırmak niyetin ama...

Birden bire her şey sana acaip anlamsız gelmeye başlıyor.

Yol ayrımından beri sarışın arkadaşın hakkında yaptığın kuruntular, kuruntuların büyüyüp paranoyaya dönüşmesi, bunu davranışlarına yansıtmaya başlayarak arkadaşının görevini sabote etmen... Uçan kuşu bile hayali bir suikast planına dahil edişin, Riku'nun gizleniyor olduğunu düşünmen, elemanların ibnelik ihtimali... Her şey acaip mantıksız gelmeye başlıyor. Sen sadece basit bir kil toplama görevine gelmiştin ve kendini yine müthiş bir karmaşanın içinde buldun. Dahası, karmaşanın sebebi sensin.
Kucağındaki torbaya tatsızca şöyle bir bakıyorsun, zaten az topladığın kilin yarısı da dökülmüş düşürünce. Elemanlar da iyice yaklaşıyor sana ama artık alarm halinde olmadığın için gardını falan alma gereği duymuyorsun. Kafanı torbadan kaldırıp yüzlerine baktığında, sizin köyden senin gibi chuunin elemanlar olduklarını fark ediyorsun. İsimlerini bilmesen de simaları tanıdık. Belki aynı kioskta nöbet tutmuşluğunuz bile olmuştur kim bilir. Tam biri sana bir şey sormak istercesine ağzını açıyor ki, yanındaki bunu dürtükleyip "Dur dur gerek kalmadı, aha burda." diyor ve senin arkanı işaret ediyor. Hep beraber bakıyorsunuz; uzun mesafeye rağmen seçilebilen bir figür lambır lumbur size gelmekte. Arkasında da daha minik bir figür var. Chuunin elemanlar seni bırakıp figürlere doğru hızla yürümeye başlıyorlar. Sen de bir iki dakika olduğun yerde gelenleri izleyip seçmeye çalışıyorsun: Öndeki yapılı adamın arkasındaki figürün yol ayrımında ayrıldığınız diğer arkadaşın olduğunu fark ediyorsun.

Riku: Nehre planladığın gibi geri iniyorsun. Fark edilip edilmediğini bilmiyorsun zira gözetlediğin kişiler seni fark ettiklerine dair bir davranış sergilemese de, seni siklemiyor da olabilirler. O yüzden emin değilsin. Pek ilgi çekici olayların olduğu söylenemez senin için; sadece şu yuvarlanan elemanlar, seni tip tip izleyip durmuş olan elemanı bırakıp, yeni gelen bir başka ikiliye yönelmeye başladılar. Bulunduğun konum itibariyle pek seçemesen de biri büyük, biri küçük bu yeni gelenlerin. Dikilip duran arkadaşın da durduğu yerden gelenlere bakmakta ama dikkatini toplayıp önüne döner veya işine devam etmeye başlarsa seni fark etme ihtimali çok yüksek.

Giin: Çoktan yeni kestirme yola dalmış olan Aki ya seni duymuyor, ya da duyduysa da ne yazık ki iplemiyor. Koca ayaklarıyla yokuşun yarısını çoktan haldır huldur inmiş adamı izlerken, zaten niyetin en başından beri nehre ulaşmak olduğu için, artık az önceki gibi keyif alamayacağını bildiğin uzun yolu unutup sen de bu yola dalıyorsun. Aki'ye yetişmenin telaşı mıdır, yoksa adamın umursamadan inişinden gaza gelişinden midir bilinmez, onun kadar olmasa da sen de hızla iniyorsun bu yolu. Aslında eğlenceli de geliyor sana yokuş aşağı bu hızla inmek. En sonunda ulaştığınız açıklıkta ise ortamın havası değişiyor; nehrin üstünden serin bir hava esiyor üstünüze. Rahatlıyorsun önce bir, sonra etrafı incelemeye koyuluyorsun adam hala önünde kaptırmış gidiyorken. Sağında kili toplayacağın nehir, solunda da vadinin yamaçları. Karşında ise, seçemediğin figürler. Uzaktalar epey ve nehrin kenarındalar, gerçi Aki çoktan onlarla olan aranızdaki mesafeyi yarıladı. Biraz koşturup Aki'ye yetişmeye ve figürleri seçmeye çabaladığında birinin yol ayrımında ayrıldığınız arkadaşlarından biri olduğunu fark edebiliyorsun ama diğer ikisini bilmiyorsun. Size doğru gelmeye başlıyorlar ama ne onlar da ne de Aki de bir telaş ve benzeri durum söz konusu.