[Ame] Ritüel

[Jin Ori]

Kadın, Ori'nin beklediğinin aksine elinde tuttuğu beyaz maskeyi ve pelerini genç kıza uzatmıştı. Ori, bunları Nori'nin giyeceğini düşünmüştü en başından beri ve kadının birden elindekileri kendisine uzatması karşısında afallamıştı ister istemez. Birkaç saniyelik duraksamanın ardından eline aldı kendisine uzatılanları.
Anladığı kadarıyla gecesi mekanda bulunan diğer insanlar kadar rahat geçmeyecekti. Herkes bir yerlerini yayıp ritüeli izlerken onu fabrikanın korunmasından sorumlu tutmuşlardı. Bir süre düşünmesine ve içinde bulunduğu durumu değerlendirmesine sebebiyet verdi bu durum. Etrafta maske takan onlarca insan vardı. Tehlikenin ne zaman, nereden yaklaşacağını bilemezdi. Eğer ritüelin gerçekleşmesini istemeyen birileri varsa, nasıl olsa kimse birbirini tanıyamadığından dolayı kalabalığın arasına bir şekilde karışmış olabilirdi. Öte yandan fabrika büyük bir alan üzerine kuruluydu ve tek başına her bir noktayı gözetleyebilme şansı olduğunu düşünmüyordu. Belki Haru üzerine düşen görevi yerine getirmiş olsaydı Nori ile birlikte bu işin altından başarıyla kalkabileceğini söyleyebilirdi ancak şimdi, kendisine bu görev için yeterince güvendiğinden bahsedemezdi. Az çok güvenebileceği tek şey yarım yamalak almış olduğu sensörlük eğitimiydi ki hala bu konuda da diğer her şeyde olduğu gibi kayda değer bir yol katettiğini söyleyemezdi. Bu yüzden sırtını buna da tam anlamıyla yaslamaması gerektiğinin bilincindeydi.

Giyindikten sonra yeniden ritüelin gerçekleşmesini bekleyen insanların arasına karıştı. Dikkatini çeken ilk şey insanların birbirlerine gereğinden fazla kibar davranıyor olmasıydı. Önce bunu bir şehirde yaşıyor olmalarına bağladı ancak bir süre sonra kendisi bile mantıklı bulmadı ortaya attığı bu düşünceyi. Sonra da içinde bulunduğu bu kitleyi şehrin ileri gelenlerinin oluşturduğunu akıl etti. Bu bir önceki ihtimale göre ayakları yere daha sert basan bir teoriydi.

İnsanların arasında çok fazla dikkat çekmemeye çalışırken bir o yana bir bu yana yürümeye devam etti. Etrafı gözlemlemeye çalışıyordu. Pencelerin bir çoğu sıkı bir şekilde kapatılmıştı dışarıdan gelecek olan tehlikelere karşı. Tek bir tanesi hariç. Ritüelin gerçekleşeceği platformun hemen sol tarafında çevresi beyaza boyanmış bir pencere mevcuttu. Pencere, içinden bir insan geçemeyecek boyuttaydı. Belki de bu yüzden diğerleri gibi umursanmamış bir pencere olabilme ihtimali vardı. Ama aklına ilk gelen düşünce bu pencerenin ritüel sırasında kullanılabilecek olmasıydı ki en büyük olasılığın da bu olduğunu onaylamıştı bir süre sonra.

Kalabalığın arasında nöbetine devam ederken bir kulağıyla da etraftaki insanları dinlemeye odaklanacaktı. Belki biraz da Nori sahneye çıktığında onu izlerdi. Başına nelerin geleceğini, kanının nasıl alınacağını her şeyden daha çok merak ediyordu şu anda. İçinden kötü şeyler geçmiyor değildi ancak köyüne güvenmesi gerektiğinin de bilincindeydi. Bu yüzden Nori'ye ne olursa olsun köy yönetiminin de kendisini tembihlediği gibi ritüele engel olmayacaktı.

[GM - Naruto]

Nori: Sözleşmeye kanını akıtıp sana söylendiği gibi soyunuyorsun. Terk edilmiş bu fabrikanın içini ısıtmak ile ilgili hiç bir şey yapmamışlar. Bu yüzden tüm vücudun uyarılıyor ve tüylerin diken diken oluyor. Eşyalarını buraya bırakıyorsun. Bir kaç değerli şeyin dışında sadece basit shinobi ekipmanları var bu yüzden rahat olabilirsin. Daha yeni hazırlanmış iken perde açılıyor. İster istemez vücudunu saklama gereği hissediyorsun içeri gelen kırmızı maskeli kişiyi görünce. İçeri girdikten sonra arkasından perdeyi çekiyor bu kişi ardından sana dönüp 2-3 saniye inceliyor vücudunu. "Ritüel için gönüllü olmana minnettarız." diyor en sonunda. Bu maskenin arkasından gelen ses oldukça farklı. İnce bir ses ama bir erkek sesi de olabilir, kadın sesi de... Cinsiyetini seçemiyorsun. Sen onu çözmeye çalışırken üstüne doğru ilerleyip sarılıyor sana. Sarılınca vücudunu hissediyorsun. Zayıf biri, senden 10 santim falan uzun. Herhangi bir çıkıntı yok vücudunda. Üşümen çok hafif geçiyor. Fısıldayarak "Son 1 senedir ritüelleri Abareru Kerai için ben yönetiyorum. Bana Kanrisha diyebilirsin." diyor. Sarılmayı bırakıp uzaklaşıyor senden ama elleri omuzlarını tutuyor. Maskesinin içinden yüzüne dimdik bakan siyah gözlerini görebiliyorsun. "Biliyor musun? Bu gün içimde bir umut var." Kanrisha'nın maskesi oldukça korkutucu bir görüntüye sahip. Kırmızı olmasının yanı sıra, maskede hiç yumuşak kıvrım bulunmuyor. Yüzüne bakmayı bitirdikten sonra çok kısa tekrar sarılıyor sana ve sonunda "Hadi gidelim." sözleri çıkıyor ağzından.

Ori: İnsanların yüzlerindeki maskeler koyu renklerde ve köşeli olarak dizayn edilmiş. Senin yüzündekinden oldukça farklılar. Biraz etrafı gezdikten sonra adamların konuşmalarına kulak kabartıyorsun. Ülkelerin durumunu, bazı önemli kişilerin dedikodularını, insanların gelir düzeylerini falan anlatan cümlelerden ötesini duyamıyorsun. Oldukça genel konular bunlar ve herkesin hakkında fikir yürütebileceği konular. Kişilerin kim oldukları ile ilgili bir bilgi edinemiyorsun açıkçası. Şu anlık gözüne ortama aykırı düzen bir şey çarpmıyor. Zaten bulunduğun ortamın kendisi garip olduğundan, etraftaki gariplikler de olağan gibi duruyor. Zaten biraz sonra Nori çıkıyor perdenin arkasından. Çıplak... Yanında kırmızı maske giymiş biri var. Sahneye doğru yürüyorlar.

Kanrisha ile Nori sahneye ulaşırken etraftaki insanlar da aralarındaki konuşmayı bitiriyorlar ve ortama bir sessizlik çöküyor. Aynı siz buraya gelirken olduğu gibi. Kanrisha Nori'yi sahnenin ortasına getiriyor ve pelerininin içinden bir hançer çıkartıyor. Bu hançer sizi içeri alan kadının hançerine oldukça benziyor ama daha koyu renklerde bir metal ile yapılmış. Kanrisha kendi avcunu bu hançer ile boydan boya kesiyor ve parmağını kanına bulayıp Nori'nin üstüne mühür çizmeye başlıyor. Her çizdiği mühür için dönüp oturan kişilerden birini işaret ediyor. Bu kişiler kalkıp sahnenin önüne ilerliyorlar. Ori isterse o sandalyelere oturabilir. Toplamda 9 kişi kalkıp Nori'nin önünde diz çöküyorlar. İşi bitince Kanrisha kanayan elini Nori'nin göğsüne bastırıyor. Nori'nin sırtında, kollarında, belinde falan kanla çizilmiş mühürler var. Göğsünde de bir el izi oluyor. Kanrisha'nın elindeki yaranın yeşil bir chakra eşliğinde kapandığını fark ediyorsunuz. İşi bittikten sonra Nori'nin elini tutuyor ve hançeri ile bu sefer onu kesiyor. Kesmeden önce acıyacağı konusunda uyarıyor Nori'yi ama sonra da shinobi olduğunu ve büyük ihtimalle çok daha kötüleri ile karşılaştığını hatırlayıp özür diliyor. Nori'nin kanı ile de gidip bu 9 kişinin kollarına da aynı mühürlerden yapmaya başlıyor. Bu 9 kişinin mühürleri yapılırken oturan kişiler de hep bir ağızdan bir ilahi okumaya başlıyorlar. Anlamadığınız bir dilde.

Kanrisha'nın Maskesi

[Ryouichi Nori]

Üzerimden çıkardığım her bir parça kıyafetten sonra aramızda hiçbir engel kalmayan soğuk hava vücuduma daha fazla temas etmeye başlamıştı. Buna verdiğim tepki ise evrimden öncesine dayanan tüylerimin dikelmesi olmuştu. Eşyalarımı düzenli bir şekilde yerleştirmemden çok da uzun zaman geçmemesine rağmen perdenin aralanmasıyla tedirgin olmamam yanlış olurdu. İçeri gelen kişinin gözleriyle vücudumu incelemesine engel olabilecek durumda değildim. Her zerrem gözleri önünde ve apaçıktı. Bana teşekkürlerini sunarken cinsiyeti hakkında bile çıkarımda bulunamamıştım. Zaten herkesin her yeri maske, pelerin gibi eşyalarla kapalıydı bir de bunun sesi iki cinsiyete de uygun çıkıyordu. Hangisine mensup olduğunu kestirmeye çalışırken yaptığı hareket ise neredeyse kalbimi yerinden çıkaracaktı. Vücutlarımız birbirine değmeye başlamıştı. Onun kıyafetleri olmasına rağmen hiç de beklenmedik ve alışılmadık sahne olduğu su götürmez bir gerçekti.

Vücudunu hissetmeye başladığımda erkek olduğunu anlayabilmiştim ve ikimizin de kaslı bir vücut yapısı yoktu. Bedenlerimiz arasında ısı alışverişi olduğundan dolayı vücut sıcaklığımın az da olsa arttığını hissedebiliyordum fakat hâlâ pelerin fikrinde inatçı olduğumu söyleyebilirim. Adını ve buradaki görevini dile getirdikten sonra vücudunu benimkinden ayırmıştı. Ardından tekrar soğuk hava, vücuduma akın etmeye başladı. Göğüs kafeslerimiz birbirinden uzaklaşsa da ellerinin bedenimle olan etkileşimi kesilmemişti. Bu hareketinden sonra söylediği cümle ise aklımdaki solucanların artmasına neden olmuştu. Umuttan bahsettiğine göre bundan önceki ritüellerin sonunun pek de iyi bitmediğin düşünmeye başlamıştım. Belki de bundan önceki her gönüllü hayatını kaybetmişti ve bundan dolayı az önce kanımla imzaladığım sözleşmeyi yürürlüğe koymaya karar kılmışlardı. Neye bulaşmıştım böyle?

Tekrar kısa bir sarılma yaşamamızın ardından verdiği komut ile adımlarımı perdeyle ayrılmış kısımdan dışarı doğru ilerletmeye başlamıştım. Perdeden sıyrılıp insanların görüş alanına girdiğimde ortamdaki konuşmalar yerini derin sükûnete bırakmıştı. Buraya gelmelerindeki amacı gerçekleştirecek kişi bendim ve bana saygı duyduklarını anlıyordum. Vücudum, gösteri için hazırlanmış platformun ortasına getirildikten sonra kızıl maskeli adam eline hançer almıştı. Renginin koyu olmasının iyi şeylere ithaf ettiğini düşünmeye çalışsam da bu çabada pek başarılı olamıyordum. Kendi elinde açtığı kesikten dışarıya akan kanlar, benim vücudumu boyamaya başlamıştı. Her bir parçadan sonra oturan kişilerden biri ayağa kalkıp bana yaklaşıyorlardı. Bu ne kadar sürecekti? Kaç kişi önümde sıralanacaktı? Bir süre geçtikten sonra bu sayı dokuza çıktı ve son buldu. Dokuz insan, önümde diz çökmüş bir şekilde bekliyordu. Bu kadar insan bile içimdeki duyguları kabartırken Tanrı olmanın vereceği tatmin akıl sınırlarımı zorluyordu ve ona ulaşmak için can atıyordum.

Vücudumun neredeyse her yerinin kana bulanmıştı. Adamın elindeki yaranın aniden kapanmasını şaşkınlıkla izlerken hançerin keskin yanı benimkiyle buluşmuştu. Damarlarımdaki kanı önümdeki dokuz kişiye dağıtırken insanların ağzından çıkan cümleleri anlamasam da Tanrıları uğruna dile getirdiklerini düşünüyordum. Merak ettiğim şeylerin arasında adamın da benim yaramı kendisine yaptığı gibi kapatıp kapatmayacağı vardı. Bu kadar kişiye kanımı aktardıktan sonra bayılmazdım umarım. Buna değip deyip değmeyeceğini ilerleyen zaman gösterecekti ve ben bu zamanı iple çekiyordum.

[Jin Ori]

Nori'nin hazırlanıp platforma çıkarılmasını beklerken etrafında olan biteni izlemeye karar vermişti genç kız. Dikkatini çeken ilk şey kendi maskesinin diğer insanlarınkinden daha farklı olduğuydu. Büyük ihtimalle bu durum kendisinin koruyucu ya da gardiyan gibi kelimelerle bağdaştırılmış olmasından kaynaklanan bir farklılıktı. Ayrıca diğerlerinden farklı olarak maskesinin üzerinde bir sonsuzluk işareti vardı. Nasıl bir anlam ifade ettiğini bilmiyordu, tahmin de etmek istemiyordu zaten. Ama kendisine diğerlerinden daha farklı bir hava kattığına emindi bu maskenin.

İnsanların kim olduklarına dair ayrıntılar yakalamaya çalışmıştı bir süre. Konuşmalarından, davranışlarından, el kol hareketlerinden bir şeyler çıkarmaya çalışmıştı ancak hayal kırıklığı ile sonuçlanmıştı bu girişimi. Herkes sıradan konular hakkında konuşuyor, kim olduklarını ele verecek en ufak bir davranış sergilemiyordu. Belki de buralı birisi olmadığı için muhabbetlere yabancı kaldığından dolayı Ori'nin dikkatini çeken bir durum söz konusu değildi. Ama emin olduğu bir şey vardı ki o da buradaki insanların konuşmalarının gerçekten düzgün olduğuydu. Maskelerinin altında yatan yüzlerini az çok tahmin edebiliyordu. Hepsi ya iş adamı ya da siyasi bir görevi olan şahıslar olmalıydı. Tabi bu şehirde yaşayan herkes böyle elit davranışlar sergilemiyorsa doğruydu Ori'nin bu hipotezi.

Etrafı kolaçan ederken gözüne kırmızı ışıkların altında beliren Nori'nin çıplak bedeni takılmıştı. Yanındaki kırmızı maskeli şahıs her kimse maskesinden dolayı bir hayli esrarengiz bir görüntüye büründüğü söylenebilirdi. Pelerinin içinden çıkardığı hançer ile birlikte genç kız anlamıştı gecesinin gerçekten kötü geçeceğini. Dört gözle izledi adamın kendi elini kesişini. Sonra da Nori'nin vücuduna şekiller çizmesini. Çocuğun vücuduna çizdiği her mühürde sahnenin etrafına, çevredeki insanlardan birini çağırıyordu. Acaba onların da bu ritüele katılacak olmaları planlanmış bir şey miydi yoksa kırmızı maskeli şahısın anlık olarak belirlediği kişiler miydi? Bu kişilerin sayısı 9'u bulduğunda gidip Nori'nin çıplak bedeninin önünde diz çökmüşlerdi. Onların kalkmaları ile birlikte açılan boş sandalyelerden birine oturası gelmişti birden genç kızın. Ancak görevde olduğu ve bu mekanın korunmasında sadece kendisinin sorumlu tutulduğu gerçeği zihninde yankılandığında aklı engel olmuştu bedeninin bu isteğine. Sonrasında Nori'nin elinin kesilmesini ve kırmızı maskeli adamın kestiği elindeki yaranın yeşil bir çakra ile kapanmasını izledi. Nori'nin tüm bunlar olurken soğukkanlı kalabilmiş olmasına mı şaşmalıydı yoksa kırmızı maskeli kişinin bir shinobi olmasına mı hayret etmeliydi bilmiyordu. Demek ki Nori ve Ori dışında shinobi olan başka insanlar da vardı ortamda. Kendileri gibi Amegakure shinobisi miydi acaba bu adam da. Yoksa başka bir köyün emri altında mıydı? Gerçekten bu dinin neden bu kadar önemli olduğuna bir anlam veremiyordu genç kız.

9 kişinin bedeninin de Nori'nin kanı ile boyanmasını izlerken artık daha fazla seyirci kalamayacağına karar vermişti bu sahneye. Midesinin bulanmadığını ya da yapılanlar karşısında tiksinmediğini söylerse yalan söylemiş olurdu ve açıkçası kanlı gösteriler bir yana bütün gecesini beraber geçirdiği birisinin çıplak vücudunu izlemek de pek hoşuna gitmemişti. Bu yüzden dikkatini yeniden mekanı koruma görevine vermek istemişti. Belki de böylesi daha iyi olurdu herkes için. Bu dakikadan sonra seyirciliği -her ne kadar merak ediyor olsa da- sahneye göz ucuyla arada bakmaktan daha ileriye gitmeyecekti. Önemli olan ritüelin nasıl gerçekleştiğinden ziyade gerçekleşmiş olmasıydı ki köy tarafından kendisine verilen görevin bu olduğu düşünüldüğünde oturup neler olduğunu izlemek yerine gelebilecek tehlikelere karşı hazırlıklı olmak çok daha mantıklı geliyordu.

[GM - Naruto]

Nori: Tam da tahmin ettiğin gibi kanın ile mühürleri çizdikten sonra elini tutuyor Kanshira ve acısının dindiğini, yaranın kapandığını hissediyorsun. Sahne sadece etrafındaki mumlar ile aydınlanıyor. Bu loş ışık da sadece senin bembeyaz bedenini ve Kanshira'nın kırmızı maskesini aydınlatabiliyor. Diğer adamların maskeleri kahverengi ağırlıkta olduğu için dikkat çekmiyor. Bu yüzden sahnede Kanshira'nın pürüzsüz kırmızı maskesi ve senin bembeyaz vücudun parıl parıl parlıyor. Normalde olsa çekinip vücudunu saklama gereği hissedersin ama tütsü kokusundan ve ortamın atmosferinden ne düşüneceğini bilmeyen bir durumdasın. Kanshira oldukça sakin hareketlerle arkana geçiyor ve kollarını göğüsünden sarıp seni kendine çekiyor. Yaslanıyorsun adama yani. "Bundan sonra da bu sakinliğini korumanı istiyorum. Bana güven." diyor kulağına fısıldayarak. Soğuk maskesinin burnu yanağına değiyor. "Adın ne?" Bu sırada 9 adamın soldan ilki pelerininin altından daha önce gördüklerin ile aynı görüntüye sahip bir hançer çıkarıyor ve ayağa kalkıp üstüne ilerlemeye başlıyor. Adam yaklaştıkça Kanshira'nın seni daha sıkı tuttuğunu fark ediyorsun.


Ori: İnsanlar oturdukları yerden ilahi söylüyorlar. Nori'nin durumuna bakmak istemiyorsun. Görevin önemli, ritüel gerçekleşmeli ne olursa olsun. Haru kaçmasa Nori'nin olduğu yerde o ve iki gündür birlikte dolaştığın ama hiç konuşmadığın Nori de her zamanki sessizliği ile yanında olacaktı. Peki buranın güvenliğini savunmak için iki shinobiye ihtiyaç var mı? Şuanlık etrafına bakınıyorsun ama hiç bir sorun yokmuş gibi gözüküyor. Güneş battığı için küçük pencerenin arkası simsiyah olmuş. İçerideki aydınlatmayı tam anlamı ile mumlar sağlıyor artık. Sen o pencereye bakarken birden ilahi kesiliyor ve herkes hep bir ağızdan "Mişedrak tessih!" diye bağırıyorlar. Ardından bir sessizlik oluyor. Sahneye doğru bakarsan Nori'nin üstüne doğru yürüyen adamı görebilirsin. Hançerini çıkarmış ve çocuğa saplayacak gibi duruyor.

[Ryouichi Nori]

Kanım, önümdeki insanların vücudunda mühürleri oluşturduktan sonra kızıl maskeli adam benim de yaramı kapatmıştı. Böyle bir özelliğe sahip olmasından dolayı ritüel için görevli kişiydi büyük ihtimâl. Yoksa insanların uzuvlarını kesip onları o şekilde bırakmaları hoş olmazdı. Acımın da geçmesinin ardından içim rahatlamıştı. Bulunduğumuz sahne flaş ışıkları altında değil, tam aksine olabildiğince loş bir ortamdaydı. Mumlarının alevleri karanlıkta dans ederken vücudum, herkesin gözünün önündeydi. Ahlâksız bir durum olduğu apaçık ortadaydı fakat kimsenin bu durumdan şikayeti olmaması, ritüelin kuralının bu olduğuna bir işaretti. Görevimizin amacı bu gecenin olaysız bir şekilde tamamlanmasıydı ve bu yüzden olabildiğinde kendimi sıkacak ve bir şey demeyecektim. Ayrıca bu yaşananların aklımdaki planlar için önemli bir adım olacağı düşüncesindeydim.

Gözlerim önümdeki dokuz insana çevrildiğinde onlar, ışığın fazla olmamasından dolayı neredeyse hiç dikkat çekmez durumdaydılar. Ritüeldeki asıl görev benimdi ve olabildiğince beni gözler önüne sermeye çalışmışlardı. Acıma merhem olduktan sonra kızıl maskeli adamın vücudunun arkama doğru ilerlediğini fark ettim. Bunun ardından kolları benim kollarımı hareketsiz kılacak şekilde göğsümün etrafında sarılmıştı. Kımıldamakta güçlük çekecektim. Bunun nedenini ise çok zaman geçmeden anlamış oldum. Dokuz kişiden bir tanesi ayağa kalkmış ve hançeriyle üzerime doğru ilerliyordu. Birazdan soğuk metal ile vücudumun birleşmesi kesindi. Adam sakin olmamı söylemişti fakat biri bana silahla yaklaşırken bu vasfı nasıl sağlayabilirdim? Ne yapacağımı bilmiyordum. Adamın ses tonu ona güvenebileceğime işaret etse de çok iyi bir yalancı olabilirdi. Aklıma diğer kadının söyledikleri gelmişti. “Şu zamana kadar Chi no gisei ritüelinde kimse ölmedi.” Peki hepsine dokuz tane hançer saplanmış mıydı? Hepsinden sonra sağ kalabilsem de gücümün tamamını kullanabileceğini sanmıyordum. Belki de adam, az önce yaptığı gibi tamamının acısını dindirebilirdi. Gücü bu kadar yüksek miydi ki? O da bir Tanrı gibi insanları iyileştirme özelliğine sahipti. Peki ya bir ilki başarıp ölürsem? O zaman ne olacaktı? Gücünün beni yeniden hayata döndürmeye yeteceğini hiç sanmıyordum. Tüm bu düşüncelere rağmen biraz daha dayanmaya kararlıydım fakat işlerin kötüye gitmesi durumunda önceliğim tabiî ki görev değil kendim olacaktı. Daha önce hiç duymadığım ve benimle uzaktan yakından alâkası olmayan bir grup için kendi canımdan olacak değildim. Adamın kolları vücudumu daha fazla sıkmaya başlarken derin bir nefes aldım ve gözlerimi bana gelen adama diktim.

“Nori... Ryouichi Nori.”

“Umarım günün sonunda hâlâ bu ismi taşıyan canlı biri olabilirim.”

[Jin Ori]

Sandalyelerinde oturan insanlar hep bir ağızdan ilahilerini söylerken Ori de çok fazla dikkat çekmemeye çalışarak ortamın güvenliğini sağlamaya çalışıyordu ancak şu ana kadar üzerine herhangi bir sorumluluk düştüğü söylenemezdi. Bir tehlike söz konusu olmamıştı ve mekanın tasarımına bakıldığında olacak gibi de durmuyordu. Yavaş yavaş tüm bunların abartılmış bir senaryodan ibaret olduğunu düşünmeye başlamıştı. Bu ritüelin gerçekleşmesinde gerçekten iki shinobiye ihtiyaç olup olmadığı sorusu yankılanıyordu zihninde.

Açık olan tek pencereye vermişti dikkatinin büyük bir kısmını. Pencerenin arkasında oluşan görüntü kendisine havanın karardığını anlatıyordu. Çok fazla zaman geçmemişti buraya geldiklerinden beri ya da Ori kendisini ortamın heyecanına kaptırdığından dolayı anlamamıştı ne kadar fazla zaman geçtiğini. Düşünceler aleminde dolaşırken ilahinin bir anlığına kesilmesi ile birlikte afalladı. Ardından kopan büyük gürültü yerinden zıplamasına neden olmuştu adeta. Salonun içindeki herkes bir anda "Mişedrak tessih!" diye bağırmıştı. Bu söz öbeğinin ne anlama geldiğini bilmiyordu. İlahi gibi bu da farklı bir dilde söylenmişti.

Başını olan biteni anlayabilmek için yeniden sahneye çevirmiş oldu böylece. Ancak karşılaştığı manzara karşısında pek de memnun kaldığı söylenemezdi. Sahnenin etrafına toplanmış olan 9 kişiden birisi elinde bir hançer ile Nori'nin üzerine doğru yürüyordu ve niyetinin pek de iyi olduğunu düşünmüyordu genç kız. Arkadaşının bıçaklanmasına engel olmalı mıydı? Sahiden Nori onun arkadaşı sayılır mıydı? Başını iki yana salladı. Bu hareketi, aklından geçen soruya cevap olarak mı yoksa eli kolu bağlı bir şekilde Nori'nin bıçaklanmasını izlemek zorunda kaldığı için kendini suçlu hissediyor olduğundan dolayı mı yapmıştı kendisi de bilmiyordu. Ama yine de araya girip engel olmamayı düşünüyordu. Sonuçta Nori'nin yanındaki kırmızı maskeli şahısın medic yeteneklerini görmüştü. Olası bir yaralanma söz konusu olduğunda müdahele edeceğini umuyordu. Ama yine de Nori'nin bıçaklanmasını görmek istemiyordu. Kafasını başka bir yere çevirmek yerine gözlerini sımsıkı kapamayı tercih etti bu sefer refleksif olarak ve ondan geriye saymaya başladı. İçinden dua ediyordu gecenin bir an önce bitmesi için.

[GM - Naruto]

Adam Nori'ye yaklaşıp elindeki hançeri kaldırıyor ve çocuğun sağ bacağına saplıyor! Nori'nin beynine doğru felaket bir acı hücum ederken bu anı görmemek için gözlerini kapatmış olan Ori'nin gözleri istemsizce açılıyor. Bunca zamandır aldığı shinobi eğitimi etrafta olup bitenleri umursamamasını engelliyor ne yazık ki. Nori'nin bacağına saplanmış hançeri, akan kanları görüyor ama ilgisini çeken daha farklı bir şey var. Bu 9 adam da Nori ile aynı anda bağırıyorlar ve hepsi kendi sağ bacaklarını tutuyorlar. Nori, maskeleri yüzünden adamların ifadesini görmüyor ama bacaklarını tuttuklarının farkında. Shinobi olduğu için bu acıyı kaldırabilecek durumda. Karşısındaki 9'ludan bazıları aşırı tepki verirken 2-3 tanesi sessiz kalıyorlar. Öndeki adam ise sağ bacağını tutarak diz çökmek zorunda kalıyor. Biraz sonra kendini toplayıp Nori'nin bacağındaki hançeri çekiyor. Yaradan kan boşalırken tekrar bir inleme duyuyorsunuz adamlardan. Bu seferki acı Nori'yi de inletiyor. Bunun üstüne Kanshira, Nori'nin hareket etmesini engellemeyi bırakıyor. Artık ne olacağına alıştığın için aşırı bir tepki vermeyeceğini düşünüyor büyük ihtimal ile. Gene de Nori'nin ayakta durması için hala tutuyor. Nori adamın arkadan bilmediği bir dilde kelimeler fısıldadığını duyabiliyor.

Bu şekilde herkes kalkıp "Mişedrak tessih!" nidaları eşliğinde Nori'nin vücuduna kesikler ya da yaralar bırakmaya başlıyor. Her hasarda karşıdaki kişiler de acısını paylaşıyorlar çocuğun. İlk bir kaç yara Nori için sorun teşkil etmese de git gide artıyor acısı. Öyle ki demin beyaz bir şekilde parlayan teni koyu kırmızı kanı ile bulanıyor. Ori ne kadar izlemek istemese de, Nori ve 9 kişinin her bağırışında ister istemez gözlerinin oraya kaymasını engelleyemiyor. Nori yavaş yavaş uyuşmaya başladığında Kanshira bir hap çıkartıyor cebinden ve yutturuyor bunu Nori'ye. Ori bunun kan hapı olduğunun farkında ama Nori pek de etrafında olan bitenle ilgilenemiyor. Artık bu iş için neden Shinobi istediklerini daha iyi anlayabiliyor.

[Ryouichi Nori]

Gözlerimle takip ettiğim adam artık iyice yaklaşmıştı bana. Adamın menziline girdiğimde ise elindeki bıçak, sağ bacağıma giriş yaptı. Kızıl maskeli adam beni tutmasa hissettiğim acıdan dolayı bir hamle yapardım fakat hem elim kolum bağlıydı hem de karşımdakine sağlam bir hasar verebilecek kadar fiziksel güce sahip olmadığım kesindi. Bu yüzden bıçağın vücudumu kesmesine razı olmaktan başka şansım yoktu. Şaşırdığım şey ise benden çıkan sesin bu kadar fazla olmasıydı. Epey şiddetli bağırdığımı düşünürken gözlerim zar zor gerçeği görmüştü. Dokuz insan da benimle aynı yerden yaralanmış ve benimle birlikte acı çekiyorlardı. Yüz ifadelerini fark edemesem bile onların da beyinlerinde zonklama olduğunu anlıyordum. Aramızdaki bu bağ ne zaman kurulmuştu ki? Az önce hep bir ağızdan söyledikleri sözün bunda bir etkisi olduğunu düşünüyordum. Bir büyü sözcüğü olmalıydı. Her birinin bu acı karşısında verdiği tepki farklı olmuştu. Bazıları daha dayanıklıydı, bazıları ise kolayca yenik düşmüştü. Benim önümdeki adam ise kendi hamlesinden dolayı dizinin üstüne eğilmiş vaziyetteydi. Kendisine gelebildikten sonra ise bacağımdaki hançeri yerinden çıkartarak saplamaktan daha fazla acı verdi herkese. Vücudumdaki ilk yaranın açılmasının ardından kızıl maskeli adam vücudumu sarmalamayı bırakmış, sadece bana destek oluyordu. Biraz sonra yaşayacaklarımın benden daha çok bilincindeydi ve kendimi kaybetmemem için yardımcı olmaya çalışıyordu.

Bir, iki, üç derken tam dokuz insan yerinden kalkıp aynı sözü tekrarlayarak benim vücuduma ve kendi vücutlarına zarar vermişti. Her hançer darbesinde katlanarak artmıştı vücudumdaki acı. Az önce çıkarttığım kıyafetlerimin yerini kendi kanımdan oluşan bir katman almıştı. Göreve çıkarken bu kadar sıkıntı çekeceğimi düşünmemiştim, hem de kendi isteğimle. Bu ritüel için bilerek gönüllü olmuştum fakat bu isteğim kendi amaçlarım içindi. Tanrı konumuna bir adım daha yükselebilmek için. Şu ana kadar saygılarını kazanabilsem de bunun yeterli olduğunu düşünmüyordum. Bana tapmalarını arzuluyordum. Dokuz insanın da işini tamamlamasının ardından arkamdaki adam maskesiyle aynı renkte olan bir hapı ağzımdan içeri doğru yollamıştı. Adamın bana yardım etmek için uzattığı eline yapabilirsem elimi uzatmaya ve tutmaya çalışacaktım. Kaslarımı tam olarak kontrol edip edemeyeceğimi bilmiyordum. Bu yüzden ağzımdan çıkarmaya gayret göstereceğim kelimeler “Çabuk. Çabuk beni iyileştir.” olacaktı. Ses tonumu emir veren ve ondan daha üst olduğumu gösterecek şekle sokmaya çalışacaktım ayrıca. Bunun için yeterli gücüm kalmış olsa iyi olurdu.

[Jin Ori]

Görev arkadaşının acı çekişini izlememek için gözlerini kapatmıştı kapamasına ancak bu durumu birkaç saniyeden daha fazla sürdürememişti. Gözleri kapalıyken bir olay çıksa ve yeterince erken tepki gösteremediği için ritüel bozulsa bunun tek suçlusu kendisi olacağından dolayı bu riski göze almamayı tercih etmişti. İzlemek istemiyor bile olsa bunu yapmaya mecbur olduğunun farkına o an varmıştı. Bir shinobiydi ve kız gibi davranmasının zamanı olmadığının bilincindeydi. Hayatının büyük bir kısmında bu gibi durumlarda soğukkanlılığını korumak için eğitim almamış mıydı? Zaten kana, acıya ve strese dayanıklı birisi değil miydi? Öyleyse bu sefer sorun neydi de gözlerini kapatma ihtiyacı hissetmişti ki? Bunun cevabını kendisi de bilmiyordu ama içten içe bu ritüelden tırsmadığını söylerse yalan söylemiş olurdu.

İstemsiz olarak gözlerini yeniden açtığında adamın elindeki hançeri Nori'nin sağ bacağına sapladığını gördü. Çocuğun ne kadar acı çektiğini yüz ifadesinden anlayabiliyordu ama yine de bu acıya dayanabilir gibi duruyordu. Ne de olsa o da Ori gibi bir shinobiydi ve belki de daha önceleri çıktığı görevlerde çok daha kötülerine maruz kalmıştı. Kırmızı maskeli adam ise bu sırada Nori'yi ritüele aykırı bir hareket yapmaması için sabit tutmaya çalışıyordu. Tüm bunlardan daha önemli olan diğer bir detayı fark etmesi çok da uzun sürmedi. Hançerin Nori'ye saplanması ile birlikte diğer 9 kişi de aynı anda aynı bacaklarından yaralandıklarına dair belirtiler göstermeye başlamıştı. Kimisi olduğu yerde diz çökmek zorunda kalmış kimisi acıya yenik düşüp garip garip sesler çıkarmıştı. İçlerinden yalnızca birkaçı hissettiği acıya kafa tutarak soğuk kanlılığını koruyabilmişti. Ori'nin kafasının karışmasına neden olmuştu bu durum. Gerçekten de dokuz kişi de Nori'nin çektiği acıyı aynen yaşamıştı ve bu duruma mantıklı bir açıklama getiremiyordu. Tüm bunlar shinobilerin yapabildiği uçsuz bucaksız özel şeylerden mi ibaretti yoksa gerçekten ilahi bir şey mi dönüyordu ortada? Aklını kurcalayan en büyük soru buydu şu an için. Grçekten de bunca yıldır var olmadığını düşündüğü tanrı böylesine garip bir din ile mi gösteriyordu kendisini.

Dakikalar birbirini kovalarken artık kalabalığın kaç defa Mişedrak tessih dediğini saymayı çoktan bırakmıştı. Nori'nin vücudu tamamen yara bere içinde kalmıştı. Beyaz vücudu ritüelin başında parlarken şimdi tamamen kırmızı ile kamufle olmuştu. O anda kırmızı maskeli adamın bir hap çıkarıp Nori'ye uzatmış olması dikkatini çekti. Hapın daha önce gördüğü ama kullanmanın hiç nasip olmadığı Kan Haplarından biri olduğunu biliyordu. Haplardan hiç birini kullanmamıştı aslında. Bu yüzden hapların etki boyutunun ne derece büyük olduğunu ya da yan etkilerinin neler olabileceğini bilmiyordu. Nori, gerçekten çok fazla kan kaybetmişti ve Ori de tedirgin olmuştu bu durum karşısında ister istemez. Yaralar bir şekilde iyileştirilebilirdi belki ancak kan miktarındaki azalmaya bu devirde bile bir çözüm bulunmuş olabileceğini düşünmüyordu. Bu yüzden adam Nori'ye hap vererek en doğrusunu yapmıştı belki de.

Artık bu iş için neden bir shinobinin gerekli olduğunu az çok anlayabilmişti. Herhangi bir jutsu ya da bir başka shinobi zamazingosuna ihtiyaç yoktu belki ama sıradan bir insanın katlanamayacağı acıları yaşamak herkesin harcı değildi. Ori bile emin olamıyordu bu kadar hasar aldıktan sonra bayılmadan durabileceğine ya da devam etmek istemediğini belirtecek cesareti gösterebileceğine. Yine de içinden bir ses güvenmesi gerektiğini söylüyordu. Her ne kadar Nori kötü hasar almış olsa bile birkaç gün boyunca tedavi gördükten kısa bir süre sonra daha dinç bir vücuda sahip olabileceği bir gerçekti. Bu yüzden olsa gerek engel olmamaya kararlıydı hala. Gerçi bu saatten sonra engel olması neyi değiştirirdi ki?