[Ame] Haraç

[Oujichi Tama]

Hani bir nefeste çekersin yaa! Olmaz, sonra bir tane daha ve bir tane daha. Tama iki katı ağırlığındaki adamı itmek için tempolu nefes alıp verirken Shinji gehezi de çam yarmasını kendine çekmeyi akıl etmiş ve kız için biraz açık alan oluşturmuştu. Beni de öyle çek hasretin aşk kokan yıldızlarlaaaaa. edası yerde yatanlardan birinin ağzından yükselirken Tama da açık alandan faydalanıp ellerini kaplan mühründe birleştirmiş ve yer değiştirme tekniğini uygulamaya çalışmıştı. Sorunun ne olduğunu çözemeden üstündeki adamın karanlığı yine yüzüne çökmeye başlamış ve Shinji'nin delikanlı shinobi haliyle kıza bir iki saniye veremeyen çekişi yüzünden adam Tama'ya ikinci darbesini indirmişti. Shinji'nin tekmesine doğru uçan küfrünün ardından kızcağız tekrar kendi mukusu, ıslak koca bir adam ve Amegakure havası tarafından dünyanın en nemli ve klostrofobik ortamına mahkum edilmişti.

Kız üstündeki civana artık bıkmış bir ifadeyle "Ya biz direk sizin önünüze çıksak size dönüp tutukluyoruz desek teslim olurdunuz değil mi?" diyebilmiş, ardından dışarı çıkan falcının yakınışlarını duymuştu. Silahçı da hiç bir şey olmamış gibi espri yapmaya niyetliydi hala, çakma mafya da gayet pes etmiş tavırla konuşmaya devam ediyordu. Derken mukusun diğer iki hanımefendisi konuşmaya dahil olup Shinji'ye charm atmaya çalışmışlardı ki bu Tama için insanlar konusunda son damla olmuştu.

Ya nasıl bir olaydı bu, insanlar cidden böyle varlıklar mıydı? Özellikle bu köyün soğuk ve çirkin olması gereken insanları. Tama dışarının çok tehlikeli olacağını düşünerek büyümüştü, neredeyse kendi odasından ve evinden hiç çıkmamış ve olabildiğine az insan görmek için uğraşıp durmuştu. Ama köy meydanına açılan sokaklardan birinde kendileri yapışkan bir sıvıda yüzerken bulan insanların bu kadar eğlenceli olabileceğini hiç düşünmemişti.

Eğlenceli değillerdi zaten, sinirleri bozulan kızcağız gülmeye başlamıştı ve gülmesinin kesilmesiyle beraber artık taşan sabrıyla Shinji'ye bağırdı tüm gücüyle; "Kaldır şu adamı üstümden ya, artık üstümü falan çıkarıp bir şekilde çıkacağım burdan!" Öyle de yapacaktı, Shinji adamı biraz kaldırabilirse ceketinin bağlarını gevşetmeye çalışıp yapışkana sadece çakra biriktireceği yerleriyle temas etmeye ve sıyrılmaya uğraşacaktı çam yarması adamın altından. Sonunda yeni deri değiştirmiş ağustos böceği gibi sütyen ve altında taytla kalacak olursa da olsundu artık Tama için! Delikanlının biri durumun farkına varıp üstündeki acayip fiyakalı paltosunu verirdi belki hemencecik. Hem şu iki fallik de görürdü kadınlığını kullanmak nasıl bir şeymiş. Hıh.

Bağırışının ardından zavallı kızcağız Shinji'nin gidip kendisi yerine kızlara yardım etmeyeceğini umarak ittirmeye başlamıştı bile çam yarmasını. Kendini bir anda adamın söylediği şarkıyı mırıldanırken bulmuştu, fiks üç gün de mırıldanacak gibiydi.

[Rinjuu Shinji]

Düşüncem işe yaramıştı ve ben de ağlamak üzereydim! Tama'nın hayatını kurtaran kişi olarak Zalımın Kızı'na bir adım daha yaklaşacaktım. Tama tüm o masumiyeti ile Miyako'nun yanına gidecek, gözleri belertecek, dudaklarını büzecek ve “Shinji-kun hayatımı kurtardı, biliyor musun?” diyecek ve ben de kaşlarımı hafif kaldırarak “Yani, vardır böyle huylarım, engel olamıyorum!” tadında takılacaktım. Miyako da n'apsın, kendisini kollarıma bırakıverecekti! Aksi düşünülemez, değil mi? Böyle de mütevazi biri olarak Miyako'yu çaresiz bırakacaktım. Az kaldı Zalımın Kızı, çok az!

Yarmalenko yerinden oynarken kendi kas gücümün ne kadar yüksek olduğunu fark ediyordum. Az önce yerinden oynatamadığım adamı, şimdi yaşadığım adrenalin ve testosteron patlaması ile arşa çıkarıyordum! Kendime hayretle ve beğeni ile hayran olurken, göz ucuyla Yarmalenko'nun altındaki Tama'yı fark etmiştim. Kız bacakları ile Yarmalenko'yu ittiriyordu ki bu benim az önceki özgüvenimi çökertmeye yetiyordu. Ne güzel kendimi güçlü, hayvan gibi biri gibi düşünürken, birden yeni gelin kıvamına sürüklenivermiştim. Tama tamamen benim karizmama engel bir şahsiyetti! Ama iyi de kızdı şimdi, hakkını yememek gerek. Arasıra etek altı falan... Evet, Yarmalenko hareket ediyor, konuya odaklanalım!

Tama'yı kurtarmanın vermiş olduğu rahatlıkla etraftaki diğer kusmukzedelere döndüğümde, keyiflerinin gayet yerinde olduğunu fark etmiştim. Zibidi takımının bızdıklarından biri kendi kendine şarkılar bile söylemeye başlamıştı. Durumuna oldukça uygun bir şarkıyı seçmiş olması dikkatimden kaçmamıştı, ama bu rahatlığı da anlayabilmiş değildim. Az öncesine kadar racon değil, kafa kesen adamlar, şimdi kafa açıyorlardı. Bu yüzden bir an önce onların icabına bakmayı düşünürken, kaldırmakta olduğum Yarmalenko'nun giderek ağırlaştığını hissediyordum. Bakışlarımı Tama'ya çevirdiğimde ise, kızın el mührü yaptığını görüyordum. Diğer bir anlatımla, Yarmalenko'nun tüm ağırlığını kollarıma bırakmış ve kendi kurtaracak bir cıtsı yapma derdine düşmüştü. “Be Baka'nın tohumu, hiç düşünmüyor musun ben bu Yarmalenko'yu nasıl kaldırayım?” demeye kalmadan, Yarmalenko ellerimden kayıp tekrar Tama'yı kağıt kıvamına getirmeye çalışır gibi düşmüştü! Tama az kaşardan olmayacak bir tosta dönüşmüştü de denilebilir!

Tekrar enkaz altında kalan Yarmalenkozede Tama'ya yardım için tekrar harekete geçmeden önce, çevremde başlayan hareketlilik dikkatimi çekmişti bir kez daha. Falcı gacı dükkanından çıkıp yerdeki kusmuğa yapışmış onca insanı görünce, haliyle çemkirmeye başlamıştı. Ama silah satıcısı amca halinden memnun gibi, hala çay peşinde koşuyordu. Beleş çay içmek adına engel tanımayan hislerine saygı duymaya başlamıştım. Falcı gacı sanki kapısının önünde büyük bir parça bok varmış gibi bizden adamları götürmemizi isterken, silahçının kurtarıcısı olma niyetinde olan adam kendi üstüne lafı alıyordu. Ancak kaypak zibidi takımının bızdıklarından biri durumu düzeltmeyi ihmal etmiyordu. Ulan gerçek miydi bunlar!? Ame'de olabilecek tüm saçma insanlar buraya mı toplanmıştı? Bugün Ame'nin özel bir günü falandı da haberimiz mi yoktu? Bu ne mala geleceğine cana gelsincilikti lan!?

Tabi atarım hemen son buluyordu, zira Tama'nın kusmuğu ile bütünleşmiş iki kız alenen bana yazıyordu. Yıllardır suratına bakılmayan bana, şimdi Ame'nin erkek güzeli muamelesi yapılıyordu! Gururum okşanmıştı ve de kalkmaya her daim müsait olduğuna inandığım götüm de epey havalanmıştı. Kızların niyetini bilmiyor değildim elbet. Onları buradan kurtacaktım, sonra en fazla yanaktan bir öpücük alacaktım. E, sonra? Sonra yine aynı hamam aynı tas! Miyako baki ise, sikerler kızları! Öncelik Tama'nın da... Ne de olsa kendisi emanetti bana, Saigo ve Baka'dan kalma...

Kızlara yan bir çapkın bakışı atarken “Size de gelecek sıra kızlar, az sabredin! Şu iri arkadaşın altında dostum gebermek üzere de, ilk önce onu bi' kurtarayım, sonra oynaşırız, söz!” dedikten sonra, Tama'nın haykırışını duymuştum. Kız bildiğin çileden çıkmış üstümü başımı yırtacağım diye kendinen geçiyordu. Uuuu beybi! Yapılacak şey belli olmuştu az çok... Bir kez daha az önceki gibi kendimi hazırlayarak Yarmalenko'yu kaldıracaktım. Yavaşça elemanı kaldımaya girişirken “Tama-chan, sen de ittir adamı bacaklarınla, sonra aradan fırla! Yine tüm yükü bana bırakma sakın!” diyerek işe başlayacaktım. Ama canım çay da istemiyor değildi hani!

[GM - Naruto]

Shinji tutuyor adamı omuzlarından ve çekmeye başlıyor. Tama da bacakları ile ittiriyor aynı anda. Adam deminkinden daha yukarıya kalkıyor. Hem bu sefer size yardım etmek adına kendisi de doğruluyor biraz. Tama hemen eteğini ve tişörtünü çıkartıyor. Üstelik tekniğin etki süresi de bitmeye başladığı için adamın altından çıkmayı başarıyor bu sefer. "Oha oha!" diye bir ses geliyor yardım sever genç erkeklerin birinden. Diğeri de "Offf, analar neler doğuruyor beeee!" yapıyor. Evet, Tama üstünü başını çam yarmasının altında bıraktığı için iç çamaşırı ile dikiliyor falcı dükkanının önünde. Kızların cık cıklayarak "Gassshhaaar..." dediğini duyuyorsunuz. Silahçı ve yanındaki adam tövbest çekiyorlar. Demin denizleri aş da gel diye şarkı söyleyen adam da bu durum karşısında hemen değiştiriyor söylediği şarkıyı. Buradaki 11 kişinin yüreğine bomba gibi düşüyor Tama anlayacağınız.

Bu sırada yapışkan teknik etkisini kaybediyor ve millet kurtulmaya başlıyor. Tama'nın bu külotlu sersemletmesinden ilk kurtulan zeki bıdık oluyor ve Shinji'nin solundan götüm götüm uzaklaşmaya başlıyor. Bunu gören şarkıcı bıdık da "Kalçaları bomba gibi, kolları da asma kabak gören gözler şaşı olur amanın kadına bak!" sözleri eşliğinde Shinji'nin sağından seğirtiyor. Aynı anda silahçı da kurtuluyor teknikten ve Shinji'ye elini uzatıp "Yiğenim yardım et de çıkak şuradan." diyerek yardım bekliyor.

Tama: Evet, deminki durumdan kurtuldun ama vücudunu sergiledin herkese. İki abaza çocuk tabi ki beğendiler zaten deminden beri bacağına dokunuyorlardı ama sadece onlar beğendi. Kızlar kıskanıyor diye düşünüyorsun ama cidden çok kötü bakıyorlar artık. Silahçı ve orta yaşlı adam tarafından da oldukça kınandın. Hepsini geç, en önemlisi... Shinji de gördü bu durumunu ve hala iç çamaşırınla çocuğun önünde duruyorsun! Nasıl bir kız olduğunu düşünüyor acaba şimdi? Kesin basit biri olduğunu düşündü. Daha demin planları dinlenmiş akıllı bir kızken şimdi basit bir kaşar gibi gözüküyorsun. Üstelik planın da hafiften boka sardı.

Genel: Bu tur Tama hiç bir hamle alamayacak. Sürekli insanların kendisi hakkında ne düşündüğünü tahmin etmeye çalışıp vücudunu saklamaya çalışacak. Shinji istediğini yapmakta özgür.

[Oujichi Tama]

Öfkeyle kalkan zararla otururdu, acele işe oni karışırdı ve daha niceleri; Tama bu sözlere hiç kulak asmamıştı, babasının ağzından çıkmış oldukları zaman bile. Düzene uyup her şeyi rahatlıkla halledebileceğini sandığı bir plan yapıp uygulamış ve başarısız olmuştu. Adamları tuzağına düşürmüştü düşürmesine ama babasının hayatında ve yaptıklarında en çok önem verdiği faktörü unuttuktan sonra ne işe yarardı bu? İnsan. İşte babasının yukarıdan yıldırım gibi çöken kızgın bakışlarını üzerinde hissettiğinde bitmişti her şey onun için, kaotik düşünmeye ve bedeninin hızlıca yapamayacağı şeyleri yapmak için daha az düşünmeye ve daha çok hareket etmeye başlamıştı; bunun adı öfkeydi. Onun için orada olmayan babasının kötü bakışlarından korkan zavallı kız bunu öfkeyle saklamaya çalışmış ve Shinji adamı çekiştirirken üstünü ve eteğini çıkarıp adamın arasından rahatça sıyrılmıştı.

Öfkenin getirdiği adrenalin onu memnun etmeye devam ederken o kadar güçlü hissetmişti ki bir anlığına, şimdi adamları bağlayacak ve ardından şu başarısız tuzaktan kurtulup gidecekti. Shinji'ye, Oujichi Baka'nın en yakın arkadaşının oğluna rezil olduğu yetmez miydi sanki? Baka'nın zekası hakkında yazıları çocuk okumuştu sonuçta kıza, tama çoktan rezil olup çocuğa o kitaptaki kahramanın kızına yakın bile olmadığını göstermişti zaten. Annesine çekmişti belki de, en azından kız böyle düşünüyordu annesini babasından daha az biri sanarak. Babasına çekmişti oysa.

Tam da adrenalin geçtiğinde az önce bacaklarına uzanan çocuklardan birinin şaşkın ifadesi gelmişti kızcağızın kulağına önce. Üstüne göz atmaya başlamıştı o sırada ki gözleri südyeninin içindeki göğüslerindeyken diğeri Tama'nın anlam veremediği bir nida atmıştı. Tama o sırada südyeni, siyah taytı ve botları hariç çıplak olduğunu fark etmiş ve ensesinden beline inen bir üşümeyle hafiften titremeye başlamıştı. Kızcağız etrafındaki insanların ne dediğine anlam veremez durumdaydı, sokak ağzı bir hayli uzak bir şeydi onun için ve asıl duygularının ne olduğunu anlayacak kadar gözlem yapmaya ne dikkati ne de zamanı var gibiydi. Erkeklerin bir ikisi yüzlerinde bir gülümseme ve parlayan gözlerle bakıyordu kızcağıza, geri kalan herkes ise kaşları çatmış kızın bedenini ve yüzünü süzüyordu. En çok da yüzünü, hatırlamak için.

Tama gözlerini kırptığında, biraz uzun süre kapalı tutmuştu göz kapaklarını. Kazığa bağlanmış bir ceset gibi hissediyordu, hayır; kazığa bağlanmış cesedini izleyen biri gibi. Kendi vücudu öyle ortada dururken kargalar eşeliyordu sanki. Kargaların vücudundan kopardığı her parça oradaki diğer insanların hafızasına giden bir parçasıydı kızcağızın. O kadar büyük bir korkuyla engellemek istemişti ki kargaların bedenini parçalamasını, bedenine doğru ilerlemeye başladı kızcağız. Tam da orada son buldu beyninde kurduğu saçma tiyatro, kendine her şeyden böyle kaçamayacağını söylerken gözleri Saigo'nun oğluna dönmüş ve o an aldığı nefesi yutkunmak zorunda kalmıştı.

Zaten bir süredir tepkilerine anlam veremediği insanları sokak insanı olarak ezmeye çalışıyordu kendi kafasında, bir iki haftaya da aldığı tepkileri böyle değerlendirecekti. Anlayamadığı, gözlerinden göremediği insanları soylu bir prenses gibi ezecek; eski yanık evdeki kitapların içinde yazdığı gibi görmediklerinden yakınacaktı dünyayı. Ama bu bakışlar büyük ihtimalle hafızasından hiç çıkmayacaktı, özellikle Shinji'ninkiler. Ama Mizuame Nabara'dan kurtulmanın en kolay yolu bu. demek istemişti çocuğa, üstünü çıkarmasının sebebi bundan başka bir şey değildi. Ama sonuçları; sonuçta kızın adını lekeleyebileceği kimse yoktu kendisinden başka ve vücuduna sapıkça bakanlar onun için pek bir şey ifade etmiyordu. Sorun gözlerini çeviren veya dik dik bakmayı seçenlerdi.

Etrafında olan bitene dikkat kesilmeyi keserken Mizuame Nabara'nın dağıldığını ve suçlulardan ikisinin kaçmaya başladığını görmüştü kız nemlenen gözlerinin bulanıklığının izin verdiği kadar. Dükkana doğru yürümeye çalışacaktı, sadece daha kapalı bir yer olduğu için. Zira ne Sayomi'yle ne de bu sokaktaki başka biriyle arkadaş değildi kafasında ve o insanların ona yardım etme olasılığını çoktan silmişti kafasında. Yapayalnızdı ve buradan geçip gidecek cesareti bile yoktu, o üstünü giyene ve insanlar sokağın önünden dağılana kadar da olmayacak gibiydi. Shinji konusundaysa, bundan sonra çocukla konuşurken yerleri inceleyeceğine emindi. Zaten başından beri içten içe çocuğun Baka'nın kızı olarak onayını almak için planı kurmamış mıydı zaten? Babasının adı kendininkinin yanında anılsaydı keşke hep, belki öyle adamı yanında hissedebilirdi kızcağız; Oujichi Baka'nın kızı Tama. Belki kendi hayatına sahip olmak için ilk adım buydu, başka birinin ününden çalmak. Ah eve gidip bunların hepsini unutana kadar uyumayı istiyordu deli gibi. Ama planı başarısız olmuş, adamların kaçtığını görmüş ve bütün sokağa, Saigo'nun oğluna rezil olmuştu. En çok da babasının kızcağızın zihninde bıraktığı görüntüsüne... Bu yüzden şu an adını temizleyecek cesareti bile bulamıyordu.

[Rinjuu Shinji]

“Ağzını açan olursa veya kıpırdayan olursa, yemin ederim son anlarını yaşamış olur!” demiştim direk! Kelimeler ağzımdan kayıp gidivermişti, zihnim yetişememişti bile! Oysa bakışlarım da bir kartalınkiler kadar keskin görünüyordu. Yüzümdeki donukluk ve bakışlarım ten rengimle birleşince, sıradan olmayan ve belki de korkutucu bir ifadeye büründüğümü idrak edebiliyordum. Pardösümü yavaşça çıkarırken, ortamdaki herhangi birinin konuşup konuşmadığına odaklanmıştım!

Neden böyle olmuştu peki? Bu ciddiyetin nedeni neydi? Tama'yı Yarmalenko'nun altından kurtarmaya çalışıyordum en son ve Tama'da kurtulmak için uğraşıyordu. Kusmuğundan kurtulabilmek için de kıyafetlerini çıkarmayı seçmişti kız. Biz shinobilerin ilk önce yapması gerekeni yapmıştı diğer bir deyişle. Akademiden beri bize öğretilen ilk şey hayatımızdı. İkinci olarak ise, bu hayatı düşmanları alt etmede kullanmamız gerektiğiydi. Elbette hepimizin duyguları ve hisleri vardı, ancak bir kadının veya erkeğin vücuduna karşı görev vakti geldiğinde herhangi bir his beslememiz mümkün olmamalıydı. Yani, eğer görev için gerekiyorsa çıplak bile kalınabilirdi ve yoldaşlar ile bu haldeyken bile omuz omuza durmak gerekirdi!

Tama'nın yaptığı şeyinden bundan bir farkı yoktu işte. Onun kıyafetlerini çıkarması benim için hiçbir anlam ifade etmiyordu bu zaman diliminde. Ancak etraftaki insanların Tama'ya söyledikleri beni esas ilgilendiren konuydu. Onunla tanışalı pek uzun zaman geçmemişti belki, ancak hayatımda ilk kez onu görüyor olsam bile, vereceğim tepki çok farklı olmazdı. Şu anda Tama benimle göreve çıkmış bir kunoichiden ibaretti. En azından, ilk sebebim buydu. Dolayısıyla yoldaşıma bu tür lafların edilmesini hazmetmem mümkün değildi.

Belki de bu aşırı tepkimin en önemli nedeni, Tama'nın benim için ne ifade ettiğiydi. Bu ikinci sebebim olsa da, içimden bir his bunun daha ağır bastığını söylüyordu. Tama, Saigo'nun dostunun bana bıraktığı bir hediyeydi. Bu hediyenin de en ufak lafla bile kirlenmesine müsaade edemezdim. Aksi bir davranış, Saigo'nun veya onun dostu Baka'ya hakaret olurdu. Yaptığım şey kesinlikle maçoluktan ibaret değildi, öyle olsaydı bunu kesin belli ederdim. Benim gibi ciddiyetten uzak birinin bu denli ciddi olabilmesi için gerçekten bir sebebe ihtiyaç duyması gerekirdi. Benim içinse iki sebep birden vardı, bu yüzden de ciddiyetin köküne vurabilirdim!

Ağzımdan çıkan cümlenin ardından etrafıma bir göz atacaktım hızlıca. Ufaktan sağımdan ve solumdan topuklamaya çalışan zibidileri hızlıca süzerken, üzerimdeki pardösümü çıkarmıştım ve Tama'ya doğru atmıştım. Tama'nın kusmuğunun etkisi geçiyor gibi olsa da, her ihtimale karşı pardösümü özenerek bu kusmuktan koruyabileceğim ve aynı zamanda Tama'ya uzak olmayan bir yere atmıştım. Tama'nın hiçbir şekilde görüşünü kapatmayacak bu atışımın ardından ise, zibidilerin hareket edip etmemesine göre harekete geçecektim. Bu esnada da Tama'ya “Odaklan!” diyecektim sadece. Detayları zaten ileride aramızda hallederdik.

Zibidilerin ciddiyetimi fark edip oldukları yerde durmaları halinde, raiton chakrası ile bezeli kargalarımı harekete geçirecektim. Yarı yarıya adamların üstüne salacağım kargalar benim için gerekli zamanı sağlayabilecektir diye düşünüyordum. Nereden baksam 2.5 saniye gibi bir sürem olacaktı ki, bu da Raigami ile iki zibidiyi etkisiz hale getirebilirdim. Yarmalenko ise şu anda beni çok tedirgin etmiyordu, zira ondan gelecek ansız bir hamleye karşı Tama'ya güveniyordum. Zaten buradaki her şeyi kendim başıma halletme gibi bir ahmaklığını da gösterecek değildim. Neticede Tama'nın gururu kırılmıştı açık bir şekilde ve bunu da bir nebze olsun bu yerine getirecekti.

Zibidilerin söz dinlemesi halinde ise, artık dizginleri Tama'ya bırakacaktım. Eğer onları cezalandıracaksak, bunu Tama'nın istediği şekilde yapmak istiyordum. Bu yüzden de zibidiler hareketsiz kalırsa, Tama başrole geçecekti. Zaten artık adamların elimizden kaçması vs. umurumda değildi. Burada birinin gururu kırılmıştı ve önceliğim bunu onarmaktı. Adamların eşgalleri zaten belli olmuştu ve gerekirse cehennemin dibinden bile onları bulup çıkarırdım. Ya da çıkarırdık... Ya da birileri çıkarırdı...

[GM - Naruto]

Tama: İçeriye kaçmak istiyorsun, insanların önünde durmak istemiyorsun aslında ama Shinji çok otoriter bir tavır sergiliyor. Herkesi susturup bastırıyor ve dikkatleri üstüne çekiyor. Sana kınayarak bakan gözler Shinji'ye döndüğü için rahatlıyorsun ama hala Shinji'nin senin hakkında ne düşündüğünü sorguluyorsun kafanda. Çocuk pardösüsünü çıkarıyor ve yakalaman için atıyor. Kolayca yakalayıp sarınıyorsun. Artık herkesin gözü önünde değilsin, eleştirilmiyorsun ama kalbin hızlı hızlı atıyor ve boğazın düğümlenmiş. Shinji'nin bakışları ile karşılaşıyorsun sonra da. Çok ciddi görünüyor ve kısaca emir veriyor sana. "Odaklan." Sonra da buraya yakalamaya geldiğiniz adamlarla ilgilenmeye başlıyor. Yanaklarının kızardığını hissediyorsun. Çocuk resmen seni savunuyor ve bunu senin gururunu incitmeden yapmaya çalışıyor. Pardösüye de kokusu sinmiş bu arada. Shinji'nin desteğini hissettiğin anda yutkunup boğazındaki düğümü çözüyorsun. Odaklanmalısın.

Shinji: Sen Tama ile ilgilenirken herifler iki yanından kaptırıp koşmaya çalışıyorlar. Biri sağa biri sola doğru ilerliyor. Sen de mühürlerini yapıp raiton chakrasına sahip kargalarını harekete geçiriyorsun. Teknikten çıkan 100 kargayı ikiye bölüp üstlerine salıyorsun ve hepsi gidip gidip patlıyorlar. Zeki olan herif direk yere yapışırken, şarkı söyleyen hareketsiz kalıp tek dizinin üstüne düşüyor. Bu sırada Raigami için el mühürlerini uyguluyorsun hızlıca. Elinden çıkan elektrik akımı bir kurt görünümü alıyor ve yere düşen zeki hayduta doğru koşuyor. Yerdeki adamı iyice paralize ediyorsun. Hatta öyle ki adamın kolları ve bacaklarının istemsiz bir şekilde kasılmaya başlıyor. Yalnız bir durum var, sen raiton chakrası taşıyan kargaları yaparken, kargalar onlara ilerlerken falan adamlar tahmin ettiğinden daha uzağa gittiler. Bu yüzden kullandığın kurtu kontrolün ortalama bir seviyede. Şuan etkisiz hale getirdiğin adamı yakalayabilirsin rahatça ama kurtu geri çağırıp diğerine yollarsan çok chakra harcamak zorunda kalırsın. Üstelik sen bununla ilgilenirken o adam zar zor da olsa ayağa kalkmış durumda. İlerlemeye çalışıyor hala.


Genel: İkiniz de dükkanın önünde karşı karşıyasınız. Tama'nın yapışkan tekniği etkisini yitirdiği için herkes kurtulmuş durumda ama gitmediler. Sadece silah satıcısı çay içmeye içeriye girdi. Diğer herkes durmuş iş makinesi izler gibi Shinji'nin adamları çarpmasını izliyor. Çam yarması teknikten kurtulmuş olsa bile kaçmaya çalışmıyor ve ikinizin arasında bacaklarını toplayarak uslu uslu oturuyor. Shinji'ye göre yönleri söylersek, haydutlardan zekisi 15-20 metre solunda. Şarkı söyleyen ise 25-30 metre sağında. Şarkı söyleyen ayağa kalkmış ve koşmaya tekrar hazırlanırken, diğerinin ayağa kalkacak hali yok.

[Oujichi Tama]

“Ağzını açan olursa veya kıpırdayan olursa, yemin ederim son anlarını yaşamış olur!”

Çocuğun bir anda sertleşen ses tonu ve kelimelerinin de aynı sertliği takınmış olması kafası karışık kızı korkutmuş ve kıpırdamama emrine uymasına sebep olmuştu. Diğer herkesin de aynı şekilde otoriteye uymuş olması kısa bir sürede kızcağızın zihnini açmış ve Tama da ona doğru gelen pardösüyü yakalayıp hızla üstünü başını kapatmıştı zaman kaybetmeden. Ne olduğunu, ne olacağını çözemeden çocuğun çatık kaşlarının altındaki gözlerine kenetlenmiş ve babasının onu azarladığı zamanları anımsamıştı. Acaba Shinji de aynı şekilde Tama'ya mı sinirlenmişti? Sonuçta bir anda çok büyük bir başarısızlık zincirine kapılan kız biraz önce sivillerin arasında yarı çıplak bir şekilde duran bir kunoichi konumuna kadar düşmüş ve üç kişiyi alaşağı etmeleri gereken dandik bir görevi uzattıkça uzatmıştı. Sadece bu da değil, çocuğun önünde Baka'nın da Saigo'nun da adını kirlettim; sadece o biliyor olsa da.

"Odaklan!"

Nasıl? Çocuk kısa ve öz bir kelime kullanmış ve bunu çatık kaşlarını çözmeden yapmıştı. Sonra arkasına dönüp el mühürleri yapmaya başlamış, Tama'yı omuzlarının görüntüsüyle baş başa bırakmıştı. Tepede beliren kargaların sesleri gelmeye başlarken kızın gözünün önüne tekrar kargaların onu deştiği sahne geliyordu ki kız kendi zihninin çenesini kapattı; Böyle. Zihninde oluşabilecek bütün diğer düşünceleri yok etmiş, zihninde oluşturduğu şehri başka bir zaman için kenara taşımış ve ortamı gözlemeye başlamıştı göz bebeğinin hızlı hareketleriyle. Mizuame Nabara dağılmış olsa da bir ikisi hariç herkes olduğu yerde duruyordu. Biraz önce fark ettiği iki adam kaçıyor, az önce üstüne düşmüş olan çam yarması da şimdilik yenilgiyi kabul etmişçesine olduğu yerde duruyordu. Shinji'nin kargaları bölünüp iki adamın da peşine düşerken kızcağız kendine sadece tek bir cümle kuracaktı onun yaptıklarının üstüne; Kendi zihninde saklanmaktan vazgeç.

Öyle de yapacaktı; belki hayatında ilk kez sıkıldığında veya zora düştüğünde çekildiği zihnini parçalayacak ve sadece ana ve duruma odaklanacaktı. Sakince ağız maskesini taktı ve bel çantasını ıslak zeminden almak için biraz önce durduğu yere eğildi. Eğilirken pardösünün yakasından burnuna gelen koku, gerçek dünyada ona yardım eden kişiyi hatırlattı ve sıcak pardösünün altında tüylerinin dikenleşmesine sebep oldu. Gelen üşümenin aksine yanaklarında hissettiği sıcaklık sanki gözlerinin önüne perde gibi düşen nemi buharlaştırmış ve kızın görüşünü açmıştı. Çam yarmasına, maskenin ardından soğuk bir sesle; "Kaçmaya veya ona saldırmaya çalışma ve bu işi daha uzatma lütfen." demekle yetinmiş ve harekete geçmişti.

Shinji çoktan kargalarını bozup, raiton çakrasının salınımıyla etkileyici bir görsel şölen sergilemiş ve kızın hala biraz nemli gözlerinden havai fişek patlamaları yansıtmıştı. Adamlara fırsat vermeden kullandığı diğer tekniğinden çıkan köpeklerse adamlardan birini haşlamış, ötekine aynı anda yetişememiş gibiydi. Shinji zaten bir süredir hareket halindeydi ve kıza odaklanmasını söylediğine göre, yardımına ihtiyacı vardı. Hayır, sadece kendimi ona kanıtlamamı istiyor. Biraz önceki hatalarımı düzeltmemi ve kafasındaki Oujichi Baka'nın adını temizlememi. diye düşüncesini düzelten kız da düşüncesine uygun olarak ayağa kalkıp kaçmaya hazırlanan adamın peşinden atlamıştı.

Çocuğun yanından geçerken "Teşekkürler." demeyi ihmal etmeyecek, koşarken iki elinin parmaklarının arasına dörder tane olmak üzere sekiz senbonu yerleştirecekti. Amacı adamı öldürmek olmadığı için zaten yaralama gücünün çok az olduğu iğnelerle hareketini kısıtlaması lazımdı ve ayakları fazla kemikli ve koştuğundan da hayli hareketli olduğu için çoğunluğu et baldırlar yeterli bir hedef olur gibiydi. Aralarındaki mesafe kırk metreye yakındı ve bu yüzden bacaklarında çakra yoğurup daha hızlı koşmaya uğraşacaktı, çünkü adam ne kadar uzağa giderse kalabalığa girme riski de o kadar fazla olacak gibiydi. Biraz yaklaştığında adamı uyarmak için ağız maskesinin korkunçlaştırdığı ve sertleştirdiği sesiyle bağıracaktı; "Eğer durmazsan seni yaralama yoluna gideceğim." Adam durursa hızla ve hiç konuşmadan bileklerine misinayı düğümleyecek ve biraz önce bulundukları yere çekiştirecekti. Durmazsa da aynı şeyi bir kerede sadece bir elindeki senbonları fırlatıp, adam yere düşüp bağırmaya başlarken yapacak, saplanmış senbonları veya senbonu adamın etinden çıkarırken kollarını bağlayıp çekiştire çekiştire az önceki yere götürecekti.

[Oujichi Tama]

out: Görev arkadaşım bugün yazamayacağını bana özelden bildirdiğinden mütevellit pasiflik süresinin bir gün daha uzatılmasını rica ediyorum.

[Rinjuu Shinji]

İki zibidi sözümü dinlememeyi tercih etmişti. Bu ulaşmak istediğim sonuç değildi, ancak onları da anlayabiliyordum. Karşılarında hiç görmek istemedikleri kişileri gördüklerinden kaçmaları gerektiğini biliyorlarlardı. Dolayısıyla içimdeki anlayış tılsımını da göz ardı etmeden, ilk sözüme dönmüştüm. Bir yemiş vermiştim ve bu yemini yerine getirmem gerekiyordu.

Kafamda kurduğum planı uygulamamın ardından, ulaşmak istediğim sonuca varmayı planlıyordum. Ne var ki zibidilerden salak olanı dişli çıkmıştı ve bana direniyordu. Zeki olan ise çoktan nalları dikmişti. Şimdi hangisine yönelmem gerektiğini düşünmem gerekiyordu hızlıca. Neyse ki bu anda yardımıma Tama yetişivermişti ve kulağıma rüzgarı ile ilintilediği “Teşekkürler.” ile indiremedğim adamın peşinden gitmişti. Artık bana kalan kısım belli olmuştu.

Tama'nın hareketlenmesinin ardından ben de harekete geçmiştim. Ekipman çantamda yer alan misinayı hızlıca bir kunai yardımı ile yeterli miktarlara bölerek yerde olan adamın yanına varacaktım. (Ne kadar misina kullanacağım konusunu sizlere bırakıyorum GM amca, ama geriye kalan miktar olursa belirtmenizi rica ederim.) Ardından da hızlıca ilk önce ayaklarını, daha sonra da ellerini misina ile sıkı bir şekilde bağlayacaktım. Elleri arkadan bağlamayı başardıktan sonra, onu kalabalığın olduğu yere götürecek ve geride kalan Yarmalenko'nun hareketlerine göre yeni yeni maceralara girecektim.

Out: Beklettiğim için çok üzgünüm, ancak kendimi toparlayabildim. RP'deki kalitesizliği de hem daha fazla bekletmemek için hızlı yazmaya çalışmama hem de hastalığa verin efenim.. Teşekkür ederim.

[GM - Naruto]

!	Gm - Naruto yazdı:
	Bu konudaki pasiflik sınırı kaldırılmıştır.

Shinji kendi düşmanını rahat bir şekilde bağlıyor misina ile. Adamın zaten kalkacak hali yok ve kendi kendine "Paralize oldum galiba." diye sayıklıyor. Tama da deminki duygularından sıyrılarak aklı başında bir kunoichi gibi adamı uyarıyor. Adam Tama'nın yaklaşan sesini duyduğunda sanki hayal kırıklığına uğramış gibi yavaşlıyor ve ellerini kaldırıyor havaya. Gözlerini devirerek Tama'ya döndükten sonra "Denemeye değerdi." diyor sakin bir şekilde. Tama da bu adamı bağlayıp tekrar dükkanın önüne getiriyor. Çam yarmasınının da ayağa kalkmış ve üstünü başını temizliyor olduğunu görüyorsunuz ama pek bir sorun çıkarmıyor. Bu adamlar öyle çok da kötü tipler değiller gibi.

Kalabalık dağılmış durumda. Dükkanın içine girerseniz falcı Sayori ve silah satıcısını çay içerken bulabilirsiniz. Çam yarması dükkanın girişinde duruyor ellerini beline koymuş. Kaçsa kaçabilir ama aklına gelmiyor gibi. Diğerleri de bağlı bir şekilde çam yarmasının iki tarafına oturtulmuş durumda.

İkiniz de, 5m misinanızdan 1,5m eksiltin efendim.