[Ishi] Dik Kayalıklar

[Kurochi Hirashimatsu]

Yare-yare.. Halbuki emrivaki bir tavır almamıştım. Kaderimin bir kez daha liderlik olduğunu bana hatırlattı pırasa saçlı arkadaş. Suskunluğumla cevabımı vermek istedim. Pırasanın bana verdiği tepkiden sonra Kel dostumun ne yapacağını merak ettim. Şöyle ufak bir analizin ardından takımdan kopup bir an önce görevi halletmek istediğini gözlerinden okuyordum. Şimdi ise bana iki seçenek kalıyordu. Pırasayla mı yoluma devam edeceğim? Yoksa kelin arkasından mı gideyim? Yahu adama kel kel deyip duruyorum ismini sormayı unuttum. Keşke görev başlar başlamaz isimleri sorsaydım. Bizi göreve direk iten Jounin sağ olsun bir birimizi tanıyamadan ayaküstü göreve çıktık. Umarım bir terslik çıkmaz. Pırasa oldukça atarlı bir gence benziyor.

Şimdi şöyle bir düşünelim. Kel olan arkadaş direk önden gidiverdi. Koşmaya başlar başlamaz hızıyla aramdaki farkı hissetmek çokta zor olmadı. Önden gittiğine göre kendine epey güveniyor olmalı. Shinano Dağının insanları pekte arkadaş canlısı değiller. Önden giden arkadaş umarım bunun bilincindedir. Kendime de kızıyorum şuan. Evet kızıyorum. Koskoca chuunin olmuş bir shinobisin sen Kurochi. At arabasını dağa nasıl çıkartacağız diye düşünmekte ne? Yıllardır aldığım shinobilik eğitimi ve çıktığım görevlerin tecrübesi bu mudur yani? Bazen kendi kendime çok kızıyorum. Hatta bazen mantığımla hareket etmemin asıl mantıksızlık olduğunu düşünüyorum. İçgüdülerime göre hareket edeceğim.

İşaret ve orta parmağımı dışarı açıyordum o sırada. Ardından pırasa saçlı arkadaşa kafamı çevirmeden ve göz teması kurmadan son sözümü söyleyecektim. “At arabaları konusunda tecrübeli gibi konuştun az önce. Kaptanın sana güveniyor! Tepede seni bekliyor olacağız elini çabuk tut.” Ardından Shunshin no Jutsu ile Keloğlanın arkasından takibe başlayacaktım. Ona yetişene kadar Shunshin ile ilerlemeye çalışacaktım.

Out: Dostlar dünkü pasifliğim için kusuruma bakmayın. Beklettim sizi ama bundan sonra pasiflik yapmayacağım emin olabilirsiniz. Hadi eğlenelim!

[GM - Naruto]

Hinata: Yamaçta takılmanın teyzeye ulaşma konusunda pek yardımcı olmadığını fark edip harekete geçmeyi akıl eden ilk sen oluyorsun. Ayaklarında topladığın çakran ile tutunduğun zeminde ilerlemeye başlıyorsun yukarı doğru. Bu, elini kolunu sallaya sallaya rahatça çıkma şeklinde olan bir ilerleme değil. Her ne kadar zemine tutunuyor olsan da zeminin düzensizliği yüzünden adımlarını açmak veya taştan taşa hoplamak zorunda kalabiliyorsun. Yine de depar niyetiyle çıktığın için hızlı sayılırsın. Bir iki dakika geçiyor, birkaç ses duymanla arkana bakıyorsun, kedi kuyruğu saçlı arkadaşın atla uğraşıyor. Tam o sırada görüş açında bir şeyler bitiveriyor. İrkilmene fırsat kalmadan bu şey sana çarpıyor, bir de utanmadan sana sarılıyor. Dengen bozuluyor ama neyse ki yere yapışıksın, düşmüyorsun. Ama ufak bir debelenme yaşıyorsunuz, meğer yeşilliymiş önünde bitiveren.

Daichi: Şu yeşilli arkadaşın gene bir şeyler diyor, kaptanın diyor sana güveniyor diyor. Ay ne diyor bu ya? Hava da sıcak zaten, yeşillinin laflarıyla birleşince bu sıcaklık iyice batıyor sanki sana. Asabiliğin iyice bir artıyor ama diğer kel arkadaşın da kaptırdı gidiyor, peşinden gitmelisin belli. Hatta yanından vınn diye bir şeyler geçti hafif ve kısa bir serinlik veren. Bir bakıyorsun yeşilli yok, bir daha bakıyorsun yeşilli kelin arkasında! Bu hareketi ve en arkada kalmış olman iyice bir asabını bozuyor senin, durduk yere herife garez beslemeye başlıyorsun. At zaten eyerli olduğu için arabadan ayırıp yularından çekiştirmen yetiyor ama asabiliğinle bunu biraz sert bir şekilde yapıyorsun. Buna rağmen hayvan pisleşmiyor. Yol boyunca da huysuzluk yapmamıştı kerata, güzel de bir şey. Başlıyorsun yeşilli ile kelin gittiği yolda ilerlemeye ama atın verdiği yavaşlıkla biraz zor ulaşırsın bunlara. Ha bir de... Sanki bir şeyler unuttun ya. Neydi cidden bilemedin.

Hirashimatsu: Hazırladığın laflarını ediyor ve el mührünü yaparak çakrana odaklanıyorsun. Delice hızlanıp bir dakika gibi bir sürede keltoşa varıyorsun fakat aniden durman ve durduğun yerin buna pek de hazırlıklı olmayışı nedeniyle toprak ayak altından kayıyor. Öne doğru tökezliyor ve tam o sırada arkasında dönmüş olan arkadaşına sarılmak zorunda kalıyorsun. İkinizin de dengesi bozuluyor ama sarıldığın arkadaşın neyse ki kayacak gibi değil, biraz daha sıkı sarıldıktan sonra biraz uğraşıp dengenizi toparlıyorsun.


Hinata ve Hirashimatsu birlikteler. Daichi at ile arkalarından gelmekte. aralarında kuş uçuşu 30 adımlık, zeminin düzensizliği nedeniyle 50-60 adıma çıkan bir yol var. İkili isterlerse Daichi'yi bekleyebilir veya ona geri yardıma inebilirler. Veya tam tersi geride bırakıp devam da edebilirler fakat bu mesafeden bile görebildiğiniz ifadesine göre arkadaşınız pek olumlu duygular içerisinde değil. Arabanız da... Aşağıda.

Kapalı konu

Sadece bu konuya özel olmayan genel bir bilgilendirme geçmek istiyorum. Bundan sonra pasiflik bildirimlerinizi ve sebeplerinizi özel mesaj ile değil konularınıza mesaj olarak atarsanız sevinirim. Benden ziyade takım arkadaşlarınızın da pasiflik yapacağınızı bilmesi benim için çok daha önemli. Tur sırası olmasa da beklemek zorunda hisseden arkadaşlar için de kolaylık olur, hem de siz bilgilendirme yaptığınız için uyarı almamış olursunuz. Teşekkürler hassasiyetiniz için.

[Tobio Hinata]

Normal bir insan ve belkide normal bir shinobiden üstün olan ani kalkışım ile rüzgarı yüzümde hissetmem ve anlık olarak tepedeki kel kafamı kavuran güneşi unutmam bir oluyor ve ardından kendimi bu dik kayalıklara doğru tırmanırken buluyorum, her bir adımım da güneşe daha fazla yaklaşıyor oluşum az önce koşarken ki duygularımı aradan saniyeler geçmesine rağmen anlamsız bir şekilde özlememe sebep oluyor. Bu engellerle dolu dağa çıkarken ya ayağımı gereğinden fazla uzatıyor yada güçlü bir sıçrayış ile kayadan kayaya atlamak zorunda kalıyorum. Normal bir insan için ciddi sakatlıklara sebep olacak bu beden zorlamaları neyse ki yılların eğitimi ile birlikte esnekleşmiş vücuduma bir engel teşkil etmiyor. Şöyle böyle çıkıyoruz işte Shinano Dağını, şöyle böyle derken içimden şansıma sövmüyor da değilim, evde yatıp uyumak varken nelerle uğraşıyorum, ah ah kel kafamı sikiyim. Bugün erken kalkmasam ve öğlene kadar yatsam aniden aklıma esen o yarrak kafalı fikire uyup gidip görev almaya çalışmaz ve sonra o göt kafalı Jouin'e yakalanmazdım. İşin ucunda birde yardıma muhtaç bir insan olmasaydı o zaman görürdük de işte Jounin damardan girdi, işini biliyor.

Tüm bu savsarak düşünceler içerisinde ilerlerken arkamdan duyduğum ve birazda hissettiğim bir şeyler üzerine duruyor ve arkama doğru şöyle bir bakış atıp neler olduğunu anlamaya çalışıyorum. İlk gördüğüm şey rulo saçlı kardeşimin tek başına atla uğraşıyor olması ardından gözlerimi ayırıp tam yeşilli kardeşe bakacak iken aniden görüş acıma giren ve tam olarak bulunduğum konumdan kestiremediğim şey ve kestirmeye fırsat bulamadan bana çarpan ve birde üstüne üstlük aşağı düşüp götü başı yarmamak için çareyi bana sarılmakla bulunan bu şahsiyetin kim olduğunu rulo saçlı kardeşimin tek başına olmasından anlıyorum, şöyle bir toparlanıp göz ucuyla baktığım da ise bana sarılan kişinin düşündüğüm gibi yeşilli olduğunu görünce, içten bir küfür sonrası dengemi toparlıyor ve tam olarak ne olduğunu anlamaya çalışıyorum.

Aklımda üç ana soru ile birlikte bir atla uğraşmakla olan rulo saçlıya birde bana hala sarılan ve toparlanma aşamasına girişmiş yeşilliye bakıyorum. İlk olarak bu herif bana nasıl yetişti, ikinci olarak neden bana sarılıyor ve üçüncüsü neden yanında at ve rulo saçlı yok? Bu üç soru kafamı meşgul ederken rulo saçlı kardeşime şöyle bir dönüp tekrardan baktığım da atı tutmuş bize taraf ilerlediğini görüyor ve bu mesafeden hissettiğim o yarraklara gelme hissi ile nasıl bir duygu halinde olduğunu anlayabiliyorum. Anladığım kadarıyla yeşilli az önce yediği postanın intikamını benim peşimden fırlayıp atı yukarı çıkarma işini rulo saçlı kardeşime yığarak aldığını anlayabiliyorum. İkili arasındaki rekabetin ve soğukluğun nedense görevin gidişatını kötü yönde etkileyeceğini ve bu yüzden görev sonunda yada içerisinde başlarına gelecek şeyin benide içine alarak başımıza gelecek şeye dönüşmesini korku ve sinirle hissedebiliyorum, giren çıkan banada olacak gibi, vay amıha koyam.

"Dayı oğlu ne ediyon ya? Ya dikkatim dağılsa ve ayağımda ki chakranın kontrolünü kaybedip yere çakılsak? Ben daha gencim olum, yapacağım işlerim var. Sen benden de gençsin yapma böyle deli manyak şeyler, teyzeyi düğüne yetiştirelim derken sonumuzu erkene almayalım rica ediyorum, ölümlü dünya. Sayko sayko işler yapma. Birde sen ne ettin de bana yetiştin la?"

Hafif bir şekilde soluklanırken ilk söyleyeceklerimi yeşilliye iletiyor ve bakışlarımı o cevap vermek için yeltenmeden çekip rulo saçlı kardeşime doğru dönüp iki elime dudaklarımın kenarına siper ettikten sonra:

"GARDAŞIM, RULO SAÇLI GARDAŞIM SENİ SATMIŞ GİBİ OLDUK, KUSURA KALMA. SEN EN İYİSİ AŞAĞIDA HEM ATA HEMDE ATIN ARABASINA MUKAYET OL. ÇALINIR FALAN, PAHALI BİR ŞEY BİLİYON MU? SIKINTI ÇIKAR SONRA. HEM SANA HEMDE ATA YAZIK, YORMA KENDİNİ BOŞA. BİZ TEYZEYİ ALIR GELİRİZ, BURADAN DA HEP BERABER YOLA KOYULURUZ, HADİ SAĞLICAKLA KAL. "

Mesafenin fazla uzak olmaması hemi de götümü yırtarak bağırıp, birde bunun yankılanması ile birlikte söyleyeceklerimi harfiyen duyacağından emin olarak tekrardan yeşilliye dönüyorum. Hem ayağında chakra toplayıp bana sarılmayı bırakmasını hemi de söyleyeceklerime ne cevap vereceğini merak ettiğimden dağın tepesine doğru ilerleyişimi anlık olarak birazcık duraksatıyor ve belirttiğim bu iki durumdan sonra aynı hızla tekrardan yola koyulacağımın temennisini veriyorum. Bekle beni teyze, geliyor keltoşun!

[Kurochi Hirashimatsu]

Shunshin no jutsuyu bu yüzden seviyorum işte. Az önce Pırasa saçlının yanındayken şuan Keloğlanın yanındayım. Kendimi ışınlanmış gibi hissettim. NAH! Öyle hissettim. Ani hızlanma ve belli bir mesafeyi kat etmekten dolayı üstüne birde Shinano Dağının engebeli yüzeyi yüzünden dengemi kaybettim ve kendimi Keloğlanın beline sarılırken buldum. Rezil olduk yemin ediyorum rezil olduk. O kadar güzel lafın ardından böyle bir görüntü oldu mu şimdi kardeşim? Umarım Pırasa saçlı arkadaş görmemiştir yoksa kıçıyla gülüyordur şimdi. Şu jutsuya çalışmam lazım anasını satayım. Keloğlanın beline sarıldığımda dengesini biraz çabayla kurtardı ve ikimizde ucuz yırttık.

Ayrıca az önce Pırasa saçlı arkadaşa ettiğim laflar konusunda düşünüyordum. İlk kez göreve çıktığım birine karşı böyle laflar etmek doğru mu yoksa yanlış mı bilemiyorum ama zaten sinirli bir kişiliğe sahipken iyice dellendirdik elemanı. Ne yapayım be hocam? Yüzünü ilk defa gördüğüm bir jounin tarafından aniden göreve atıldım. İşin ucunda yaşlı bir teyzeye yardım etmek var, zamanımız kısıtlı, üstüne birde laf yeyince çileden çıktım işte. Haksızlığa uğradığımı düşündüğüm zamanlar böle sivri dilli olabiliyorum. İnsanların gıcığına gitmek gibi illet bir huyum vardır. Neyse, umarım olgunlaşmış bir arkadaştır Pırasa Saçlı. Tanıştığımızda kendimi affetirmenin bir yolunu bulurum illaki.

Şöyle bir ayağa doğrulup üstümdeki tozları çırptıktan sonra boğazımı temizlemek suretiyle hafif bir öksürük atacaktım. Az önce Keloğlanın beline sarıldığımda hissetmiştim. Karın kaslarının ve vücudunun sertliği mi desem? Yoksa aniden dengesini ufak bir çabayla sağlayabilmesini mi desem? Tahmin etmek aslında pekte zor olmadı. “Düşündüğüm gibi, kendini Taijutsuya adamışsın. Vücut sertliğin ve dengeni çabucak sağlayışın olağanüstü. Hangi stilde ustalaştığını gerçekten merak ediyorum. Az önce yaptığım şeyi soruyorsan, Taijutsu ustası olduğun için şaşırman gayet doğal dostum. Az önce Shunshin no Jutsu adlı tekniğimi kulandım. Senin aksine ben Ninjutsu konusunda kendimi geliştirdim. Fakat saf hız ve saf güç konusunda aramızdaki fark epey fazla. Koşu hızından anlaşılıyor bu.” HA! Bu arada unutmadan, “Benim adım Kurochi Hirashimatsu, seninki nedir? 2 saattir kel kel deyip duruyorum ayıp ettiğimi düşünüyorum.”

Ardından Keloğlan bağırdı. Pırasa saçlı arkadaşa Rulo saçlı diye hitap etti. Aslında çok daha iyi ve kalp kırmayan bir hitap şekli. Keşke en başından bende öyle hitap etseydim. Ona, aşağıda kalıp at arabasını ve atı korumayı önerdi. Aslında mantıksız bir şey söylemedi. At arabasını korumak ne kadar önemli bir roldür bilemem. O kadar detayı düşünecek vaktimizde yok zaten. Yukarıda yaşlı teyze bizi bekliyor ve düğün vakti yaklaşıyor. Haydi ben kaçtım!

Chakramı ayaklarıma odaklayarak yukarı doğru koşmaya başlayacaktım. Elbette engebeli araziye dikkat etmeye çalışacaktım. Ben önden gidiyordum çünkü Keloğlan bana illaki yetişecekti.

[Hamaguchi Daichi]

Heh...hehe....hehehehehe... TAŞAK MI GEÇİYON LAN BENLE! Sap sap dikilip arkamı döndüğüm ilk fırsatta laf ediyor pezevenk, ERKEKSEN SURATIMA ETSENE LAN! Ama sen dur, bu dediklerini yanına bırakacak değilim. GÖZÜMÜ KARARTTIM OĞLUM BEN! HİÇBİR BOKTAN KORKUM YOK! BU LAFLARIN ALTINDA KALACAK DA DEĞİLİM! YANLIŞ ADAMA BULAŞTIN! KUDURDUM LAN! ISIRACAĞIM!

Tam siktim belanı diye elemanın üstüne atlamaya hazırlandım ki herif kayboldu. Sonra bir baktım Hinata'nın kucağında. İbne... Korkudan kuyruğunu kıstırıp tanımadığı herifin kucağına attı kendini. KAŞAR! Neyse ki mesafe benim için pek bir şey ifade etmiyor. Hatta işime bile gelir... Bekle sen.

Ben sinirden titremeye devam ederken Hinata konuşmaya başladı bu sefer. Ama... ama duyduklarım... rulo mu saçlı... ULAN İLLA NEDEN BİR BOKA BENZETİYORSUNUZ ŞU SAÇI! KISKANIYORSUNUZ BİLİYORUM! YAZDIM BUNU HİNATA! SENİ DE YAZDIM OĞLUM!

"Gidin ama geldiğinizde görüşeceğiz ha!" Gidin siz gidin. Hiçbir şeyden habersiz dönün kıçınızı gidin. Benim deli damarıma bastığınızdan haberiniz yok gidin. Ama anlayacaksınız birazdan neden bana bulaşmamanız gerektiğini.

Bunlar kıçlarını dönüp tırmanmaya başlasınlar. Hemen arkalarından Kayaku için gerekli el mühürlerini yapacağım. Mühürleri yaparken de nişan almak için en uygun pozisyona geçeceğim. Mühürler ve pozisyon tamam oldu mu da DELECEĞİM YEŞİLLİYİ! Gövdesinden vurmaya çalışmam en mantıklısı olur herhalde. Sonuçta isabet ettirmesi en kolay bölge gövde. Geniş ya o bakımdan. Gerisi kolay. Adam neredeyse düz duvara tırmanıyor yuvarlanır düşer. AYRICA 2 MERMİM DAHA VAR OLMAZSA BİR TANE DAHA SIKARIM! HAHAHAHAHAHAHA! Ha bu arada isabet etmezse diye öteki elimi de tekrar ateş etmek için hazır tutacağım. Olayın farkına varmadan tekrar denemek işime gelir. Zor ihtimal ama düşünmek lazım. Teknik ses çıkartmıyor bir şey çıkartmıyor. Yok ebeğin amı yağni!

[GM - Naruto]

Birbirlerine mecburiyetten sarılmış olan Hirashimatsu ve Hinata arasında ufak bir konuşma ve tanışma gerçekleşiyor. Daha çok Hirashimatsu kendini tek taraflı tanıtıyor denilebilir. Toparlandıktan sonra bu sefer depara kalkan Hirashimatsu oluyor, Hinata'yı arkasında bırakarak ilerlemeye başlıyor yukarı. Hinata da arkada kalan arkadaşına şöyle bir bağırdıktan sonra tam ona tekrar ardını dönüp diğer arkadaşını takip etmeye niyetleniyor ki, kafasını çevirdikten 5-6 saniye sonra...

Hinata: Önce önünde kalan Hirashimatsu ve senin aranızdan hızlıca geçen bir şey fark ediyor ve tetikleniyorsun. Daha gardını alamadan sol omzunda bir acı hissediyorsun. Sağ elinle refleks olarak omzunu tutuyorsun, bir sıyrık var ve yanıyor, ayrıca kıyafetin palazlanmış ama hemen sönüyor. Aklında tamamen tehlike ve ani bir saldırı düşüncesi var, tüm bunların kısa saniyeler içinde olması da seni iyice endişelendiriyor. Omzunu tutan elin tekrar refleks olarak ekipmanına giderken ardına, saldırının geldiği noktaya tekrar bakıyorsun. Kimse yok. Rulo saçlı dışında. Sapasağlam herif. Ellerini de silah yapmış öyle bakıyor size aşağıdan, suratı hala hiddet içinde. Anlam veremiyorsun, bu bücür mü yaptı bunu, yaptıysa neden yaptı, derdi ne? Kafan karışıyor omzun hala acırken.

Hirashimatsu: Önce yanından vınnlayarak geçen bir şeyi fark ediyorsun, gardını almaya çalışıp vınnlamanın geldiği noktaya dönüyorsun ama görüş açına bir şeyler giremeden sağ ayak bileğinde hissettiğin aşırı yüksek bir acıyla iki büklüm kalıyorsun. Çakra bağını zar zor tutmaktasın bu sırada. Acının şiddeti, saldırı düşüncesi, kendini korumaya çalışman falan derken sağ paçandan tutuşmaya da başlayan kıyafetin iyice afallatıyor seni, bağını kaybediyorsun. Çıktığın onca yolu geri yuvarlanarak iniyor, Daichi ile atın arasına düşüveriyorsun. Bilek acına sırt ve sol omuz acısı da ekleniyor ama sen bir shinobisin evlat, ve saldırı altındasın. Kalkmaya hazırlanıyorsun ancak Hinata ve Daichi'de hiçbir panik olmadığını fark ediyorsun. Bir anlam veremiyorsun tüm olan bitene ve kendine bu büyük afallamadan çıkmak için bir-iki dakikalık düşünme şansı veriyorsun.

Daichi: Atışlarından ilki, ikilinin arasından geçiyor. İkincisi ile ise kel arkadaşının omzunu sıyırıyorsun. Üçüncüsü de seni asıl kıl eden kişiyi sağ ayak bileğinden vuruyor. Delip geçmiyor neyse ki, zaten başını belaya soktun artık, bir de delsen daha beter olacak. Ama onu baya bir şaşırtıyor ve acıya sokuyor olmalı ki adam yuvarlanarak sen ve atın arasına düşüyor! Yuvarlanışnı izlemek içinin yağlarını eritse de yere konmasıyla birlikte negatif duyguların daha çok artıyor zihninde. Bu sefer adama karşı değil ama. Gövdesinden vuramamanın vurduğu bir sinir de var elbette ama gidip takım arkadaşlarına saldırıp onlara zarar vermiş olmanın ne kadar saçma ve rütbene yakışmayacak bir davranış olduğu aklına dank etmekte. O sinirini bastırıyor bu duygu ve suçluluk/korku hissetmeye başlıyorsun. Hayır kendi icadını kullanmış olsan da onlara arkalarından saldıranın sen olduğunu anlamayacak kadar aptal değillerdir herhalde. Ya birlik olup sana dalarlarsa şimdi bunlar? Zaten şu sıcak yüzünden iyice bir halsiz hissediyorsun.

[Tobio Hinata]

Derin bir nefes sonrası tüm söyleyeceklerimi tamamlamanın mutluluğunu yaşıyorum şuan. Konuşmak bazen dövüşmekten bile zor geliyorken, özellikle ağzımdan çıkacak bu bir çift sözü ciddiye alan veye dinleyeni çok az bulurken, şuan sözlerimin yerlerine genellikle ulaşıyor olması beni mutlu ediyor. Genellikle dememin sebebi ise az önce adını öğrendiğim Hirashimatsu ve rulo saçlı kardeşimin beni can kulağı ile dinlemelerine rağmen sözlerimi ne kadar ciddiye alıp almadıklarının bir muamma olması. Ah ah, şu zamana kadar ne varlığım belli oldu ne yokluğum; vakti zamanında genin iken takımımla çok iyi işler yaparken bile ve çoğu fiziksel zorlamada baş rolü benim üstlenmiş olmama rağmen genelde insanlar diğer iki takım arkadaşımla başımızdaki elamana odaklanıyordu. Bu zoruma gitmiyordu ama hoşumada gitmiyordu, yani insanların arasında aslında bir gölge olacak kadar beceriksiz olduğumu o zamanlar dahi biliyordum, kader işte.

Şuan durduğum yerde biraz soluklanırken aniden koşuşturmaya başlayan Hirashimatsu'nun söylediklerini şöyle bir tartıyordum kafamda. Vücuduma sarıldığında veya dengemi toparlarken ki harcadığım efor sırasında benim bir Taijutsu kullanıcısı olduğumu anlamıştı. Birde hangi stilde ustalaşmaya çalıştığımı öğrenmek istediğini daha doğrusu merak ettiğini söylemişti ki, beni birazda düşündüren nokta buydu. Fiziksel durumum bizim Taijutsu ustasına göre Judaichi adlı stile en uygunuydu. Güçlü vücudumu doğru kullanmamı sağlayacak stil, onlarca stil arasından bu basit stili neden seçtiğini hâlâ tam olarak anlamış değilim, yani basit gibi duruyor. Bu stili öğrendikten sonra fiziksel durumum değişmedi elbet ama ilginç bir şekilde düşmanda bıraktığım hasar arttı, hoş daha hiç denemedim yani Taijutsu ustamın söylediğine göre öyle olmalı. Neyse, bu kadar kafa yorduğumuz yeter yola koyulalım, birde yeter bu kadar avans Hirashimatsu'ya. Herif o ne bokum jutsu idi unuttum da onu yapmadığı zaman kamplumbağa kadar yavaş la, neyse ilk ben ulaşacağım gibi zirveye.

Anasını avradını yedi ceddanı sikiyim! (Hinata tam hareketlenecek iken yanından geçen kurşun misali, arkasından gelen saldırı ile irkildi.) O neydi lan öyle? Nereden geldi o? (Düşünmeye ve pozisyon almaya fırsat alamadan ikincisi geldi ve Hinata'nın omzunu sıyırdı.) Ahh! Canım yandı amın evladı. Kim yapıyor lan onu? Siktir sıyırdı galiba, kesikten çok yanık gibi yakıyor lan! Birde hafiften ateş aldı gibi üstüm ama neyse ki tutuşmadı. (Ve bir üçüncüsü diğerinin peşinden gelerek bu sefer Hirashimatsu'nun bileğine saplandı.) O bağırış neydi lan? Hassiktir Hirashimatsu'ya da sıkmışlar. Lan tamda bileğine girmiş, yuvarlanıyor lan tutabilir miyim ki? Yok lan siksen tutamam düştü bile. Tamda rulo saçlı ve atın arasına düştü. Bir dakika, rulo saçlı derken onda hasar yok gibi ve nedense elini tabanca kimi yapıp bize taraf tutuyor; yüzü ise hiddet dolu. Yok canım o yapamaz kesin şu ağaçların birinde sünnen bir oruspu çocuğu yapmıştır. (Etrafına şöyle bir baktı.) Gerçi kimseciklerde yok ortalıkta. Kafam karışık lan resmen şuan! Gerçi hep karışık ama şuan kafam sikiliyor. Eğer bunu rulo saçlı yaptıysa bunu görevin ortasında, biz arkamızı ona dönmüşken neden yaptı? Erkekliğe sığar mı lan arkasını dönmüş bir adama sıkmak? Birde takım arkadaşlarıyız. Zavallı bir teyzeye yardım için geldim nasıl bir durumun içine düştüm anlamayı geç kavrayamıyorum bile. (Hirashimatsu'ya taraf baktı şöyle) Bileği bayağı kötü. Teyzeyi aşağı indirme işinden çıktı bu. Rulo saçlı psikopat bir oruspu çocuğu, bunu kim Shinobi yaptıysa onunda anasını sikiyim. Lan bu ne demek? Hadi psikopatsın yeşilliye sıktın benden ne istedin? Lan adam sana bir pırasa saçlı dedi diye bu neyin hırsı? Gelde sikme şunu. Galiba gücümü test etme olayı var ya, zorlu görev falan alacaktım hani, işte gerek kalmadı gibi. Ellerimi bir çıtlatayım gerisi gelir zaten.

Ayağımda biriktirdiğim Chakra'nın yardımı ile aynı hızda aşağı iniyor ve tam karşısında duruyorum bu rulo saçlı elamanın. Yüzündeki o hiddeti görmeyi geçip iliklerime kadar hissettiğim an kaşlarımı çatıp bu sefer tehlike zillerinin onun için çaldığının uyarasını bu vesile ile vermiş olmanın sevincini yaşıyorum bir yandan.

"Hirashi beni duyuyorsan karışma, ikiye bir bana yakışmaz. Zaten taraf falan tuttuğum yok sadece sana sıkmış olsa illeşmezdim aranızdaki meseleye ama olay benide kapsadı. Şahsen sende dalacaksan bu ikiye bir değil üç kişinin birbirine daldığı bir savaşa dönüşür. Kanım ısında sana o yüzden bileğini zorlamadan geç şu gölgeliklerden birine bekle, şunu çabucak halledip teyzemi daha aşağı indireceğim, unutmadım onuda. O sırada yardımına ihtiyacım olacak, gücünü oraya sakla."

Sözlerimin tamamlanmasından saniyelerin bile geçip geçmediğinden emin olmadığım o anda rulo saçlının üzerine doğru, tam göz göze geleceği bir Kunai fırlattım. O üzerine gelen Kunai'nin belkide şuan yaptığı şeylerin şokunu yaşarken aniden bacaklarımı chakra ile güçlendirip kazandığım o az biraz güçle ile birlikte ani bir kalkışla Kunai'nin ardından harekete geçtim. Eğer yapabilirsem amacım Kunai'den sıyrılır sıyrılmaz onu yıllarca biriktirdiğim kin, öfke ve öğrendiklerimle dolu bir yumrukla baş başa bırakmaktı. Nereye gittiği önemli değil, bu benim öğrendiklerimin ve fiziksel gücümün şuanlık zirvesine ulaşmış bir yumruktu, gerisi muamma. Babamı da böyle öldürmüştü ibneler, arkası dönük ve zayıfken, o yüzdendir belkide tüm bu ciddiyetin arkasında yatan sebep, yoksa ufak bir sıyrıktan kim ölmüş? Bakalım ne olacak, hayırlısı.

[Kurochi Hirashimatsu]

Keloğlan ile muhabbetimi yapmamın ardından Shinano Dağına tırmanmaya başlamıştım. Her şey iyi gidiyordu. Tobio birazdan benim yanımda olacak, hatta beni geçip öne doğru geçecekti. Her şeyin böyle olmasını umuyordum. Fakat beni sadece bileğimden değil, kalbimden yaralayan bir durumla karşı karşıya kalıyordum.

Dağa tırmanmaya başladığım sırada Hinata'nın refleks olarak ağzından çıkan küfürle bir şeylerin olduğu hissine kapılıyordum. Aslında bu hisse en çok kapılmamın sebebi yanımdan hızlıca geçen bir şeydi. Geldiği yöne doğru dönüp savunma pozisyonu almaya kalkacaktım ki sağ ayak bileğimin acısıyla kıvranmam bir oldu. Kendimi korumak için yaptığım hamleler nafile kalacaktı. Kıyafetim, değerli kıyafetim sağ paçamdan tutuşmaya başlıyordu. Yere yığılarak aşağı doğru yuvarlanmaya başlamıştım. Kıyafetimin daha fazla hasar görmesini ve vücudumda kalıcı yanıkların kalmaması için önceliğim düşerken sağ paçamı yere sürterek ateşi söndürmek oluyordu. Her şey bir anda gerçekleşmişti. Ne olduğuna bir anlam veremiyordum bir türlü. Bileğim o kadar acıyordu ki mantıklı düşünemiyordum bile. Üstüne birde o kadar yuvarlanıp düştüğüm için sırtım ve sol omzumun acısıyla kalıyordum. Bu acıları çok tattık biz. Tecrübenin vermiş olduğu hiddetle şöyle bir doğrulayım derken Pırasa saçlı ile at arabasının arasında olduğumu fark ettim. İşte bu görüntü beni derinden yaralıyordu. Elini tabanca şekline getirmiş olan Pırasa Saçlıyı görüyordum karşımda. Ağzımdan hiç bir kelime çıkamamıştı. Kelimeler boğazımda düğümlenmişti adeta. Bir şeyler beni konuşmaktan alıkoyuyordu.

Tam ağzımdan bir şeyler çıkacaktı ki Keloğlanın geldiğini gördüm. Bakışları, benim ilk gördüğüm Keloğlandan çok farklıydı. Konuşmasına gerek bile yoktu. Gözleri her şeyi anlatıyordu Pırasa Saçlıya. Az önce yaptığı şeyin cezası biraz ağır olacaktı. Bir Taijutsu ustasından, üstelik hızlı ve güçlü bir Taijutsu ustasından küçük bir dayak yiyecekti. Sağ ayak bileğimin, omzumun ve sırtımın ağrısı olsa da ayağa kalkıp Keloğlanın tam sağ tarafına geçerek dövüş pozisyonu alıyordum. Fakat tam o sırada Keloğlan beni uyarmıştı. Karışmamam gerektiğini söyledi. İkiye bir mücadeleleri sevmediğini ve eğer karışırsam 3 kişinin mücadelesine döneceğini söylemişti. Haklıydı da aslında. Şuan kendimi zorlayıp dahada beter bir duruma düşmemin hiç bir mantığı yok. Kenara geçecektim. Geçmeden önce Keloğlana bir şeyler söyleyecektim. “Dostum, lütfen. Arkadaş olgunlaşamamış bir çocuk gibi. Büyüğü olarak onu sadece uyar. Benim jutsularım uyarmaktan çok etkisiz hale getirmek içindir.” Dedim demesine ama ellerini çıtlatmasıyla birlikte gereken cevabı aldım. Şimdilik gölge bir yere oturarak ağrılarımın biraz olsun geçmesini dileyecektim.

Omuz çantamın iplerini sökerek yaramın üstünü sıkıca saracaktım. Kanın durması için. Pırasa Saçlı umarım bu yaptığı şey için pişman olur. Eğer Keloğlan ile inatlaşarak bir mücadeleye girerse raitonun şiddetini vücudunda hissettiririm ona. Raitonun yanıkları Katonun yanıklarına benzemez aslan parçası. Köşede her an Raiton: Kangehika yapmak için hazır pozisyonda bekleyecektim.

[Hamaguchi Daichi]

Of, epey tatmin oldum ne yalan söyleyeyim. Çok güzel yuvarlandı. Ayrıca jutsuma da tekrar hayran kaldım. Ne iyi etmişim de düşünmüşüm vallahi. Tam benlik bir şey. Öyle uzaktan uzaktan hiç zorlanmadan... HAHAHAHAHA! Hırsımı aldım epey. Ama bir konuda oldukça kızgınım...

ULAN GEZ GÖZ ARPACIĞIMA SOKAYIM. Koca adamı vuramadım şu mesafeden. Sokim... Olsun, topuk da iyidir. Zaten gangsterliğe ilk adımlarımı atıyorum topuğa sıkma olayını da arada halletmiş olurum. İşin kötüsü adam ölmedi. Aşağı yukarı etkisiz hale gelmiş olsa da Hinata bunlar olurken bakınmayacaktır. Hinata demişken...

Eh, Hinata'yı vurmak pek planlarım arasında değildi ama olan oldu artık. Dönüşü olmayan bir yola girdik zaten. Yeşil'den sonra mecburen onunla kapışacaktım. İyi birine benziyordu aslında ama ne yazık ki ben pek iyi birisi değilim.

Ben zevkten kudurmaya devam ederken Hinata'nın aşağı doğru hareketlendiğini fark ettim. Evet, işte asıl tehlike geliyor. O inerken ben de tekrar ivedice Kayaku için el mühürlerimi yapmaya başladım ve gerileyebildiğim kadar geriledim. Aramızda ne kadar mesafe olursa benim için o kadar iyi olur. Kayaku gibi bir silahım varken araya mesafe koymak benim her zaman işime gelir.

Hinata, aşağı indiğinde önce Yeşil ile benim de kulak misafiri olduğum bazı şeyler konuştu. Yavaş yavaş tatmin olup, hırsımı kaybederken bu söyledikleri ilaç gibi geldi. BENİ HALLEDİP GÖREVİ TAMAMLAYACAKMIŞ! CESEDİMİ ÇİĞNEMEN LAZIM! "Meydan okuma kabul edildi." diye fısıldadım kendi kendime. Bu sırada Hinata da hamlesini yaptı. Üstüme gelen kunai ve onun arkasından gelen Hinata... Yapacağı hamleyi kestirmek sorun değil. Takas... Evet, bu takasa varım. Ya Hinata ya ben... OLDUKÇA İLGİNÇ! Epeydir bu kadar heyecanlanmamıştım. Özlemişim...

Hinata'nın kunaisinden kaçacağım. Sağıma ve geriye doğru sıçrayarak yapacağım bunu. Ama aynı zamanda iki elimi de tabanca yaparak yapacağım. Yumruğu istediği gibi yiyeceğim. Ama o da istediğim gibi benim atışlarımı yiyecek. 3 hakkımı da kullanacağım. TARAYACAĞIM! Hedefim kafası olacak. Bu kadar yakınken kaçırmam imkansız. Sırf önüme sıksam bile vurabilecekken bu işin eğitimini almış biri olarak onu vurabilmeliyim. Büyük riskler büyük kazançlar getirir. Basit konularla işim olmaz. Her zamanki gibi kendime, yeteneklerime güveniyorum. Sonuna kadar hedefe odaklıyım. Ve... yine başarılı olacağım.

[GM - Naruto]

Hinata saldırının Daichi'den olduğuna kanaat getirip karşılık verme kararı alıyor. Arkadan saldırılmış olmanın hiddeti var kendisinde. Çıktığı yolu geri iniyor, kaşlarını çatarak Hirashimatsu'ya bu işe karışmamasını söylerken Daichi de gerileyebildiği kadar gerileyip tekniğini tekrar aktif hale getiriyor. Hirashimatsu ortalığı yatıştırmaya çalışsa da kendisinin de beklediği gibi bir işe yaramıyor bu çabası. Yarasıyla ilgilenebileceği ve olayı izleyebileceği en uygun nokta olan araba dibine çekiliyor. Çantasının ipini sökerek ayak bileğinin üstünden sımsıkı bağlıyor, acısı dinmese de kanaması yavaşlıyor.

Hinata Daichi'ye bir kunai fırlatıyor ve onu takip ediyor. Daichi ise sağ arkasına gerilemesine sıçrayıp ilk atışını yapıyor. Rakibinin kaçtığı yönü takip eden Hinata'nın kafasının sağından vınnlayarak geçiyor bu ilk atış maalesef. İkinci atış ise, yumruğunu tüm sinir ve gücüyle sallayan Hinata'yı sağ omzundan yakalıyor, delip geçiyor. Hissettiği şiddetli acıyla yalpalayıp gücünün kontrolünü biraz kaybetse de yumruğu Daichi'nin suratı ile buluşmayı başarıyor. Tüm atışlarını kullanma niyetinde olan Daichi üçüncüyü de sıkma şerefine erişemiyor, zira yediği yumruk onu on metre öteye uçuruyor. Bu sırada da iplerinden kurtulmuş olan at, kaçmaya başlıyor...

Yerle buluşup bir iki metre daha yuvarlanan Daichi bir metre kadar daha sürüklenerek duruyor ve hemen ayağa kalkma çabasına girişiyor. Onun bu çabasını gören Hirashimatsu bulunduğu yerde hemen el mühürlerini yapıyor ve ellerini zemine koyarak tekniğini uyguluyor. Yediği yumruğun afallamasına bir de bu elektrik akımı eklenince, pırasa saçlı arkadaşınız tekrar zeminle buluşuyor. Gece bir gram uyku görememiş olmanın halsizliği ve uğradığı bu çifte saldırı, onun yarı baygın bir hale girmesine yol açıyor. Algısı ve fiziksel aktivitesi kısıtlı, çift görüyor. Kan içindeki suratının zonklamasına ek olarak tüm vücuduna batan bir uyuşukluk da hissetmekte.

Hirashimatsu'nun kanaması durmak üzere ancak Hinata'nın omzu pek de iyi değil.