Yine dayak yiyordu Hana ablasından. Sebebini ise kendiside unutmuştu. Hoş sebep her zamanki gibiydi ya. Çok gevezelik. Sürekli konuşarak ablasının başının etini yiyen ve bunun için sürekli dayak yiyen bir kardeş. Hana işte buydu. Çok acıklı değil mi? Aslında değil. O seviyordu ablasının kendini dövmesini. Çünkü bu ona ablası Nanase'ni ne kadar güçlü olduğunu hatırlatıyordu. Hem kendisini hemde kardeşini koruyacak güce sahip olduğunu biliyordu ablasının. O günkü gibi bir olay yaşansa ablası gene gelip kurtarırdı onu. Sadece kendisini değil herkesi dövebilirdi Hana'nın biricik Nana nee-san'ı.
Yinede bu seferlik dayak biraz fazla abartılmıştı sanki. Hana halinden memnun gibi olsada bu sefer ciddi ciddi canı yanmaya başlamıştı. Yinede ses çıkartmıyordu.
out farkındayım free başlangıcı gibi değil ama çok ıkındım en fazla bu çıktı