Kanae kardeşler göreve

[Kanae Nanase]

Nanase için yine her zaman olduğu gibi gürültülü bir sabahtı. Kız kardeşine kahvaltı hazırlamak için yine erken saatlerde uyanmıştı ve sabah egzersizinden sonra kardeşi uyanmıştı. Küçük kardeşi durmadan konuşuyor, Nanase onu dinlemiyor, Nana Hana'yı dinlemedikçe Hana daha çok konuşmaya başlıyordu. Bu da Nana'yı sinir ediyordu. Biraz fazla Hana ve Nana içerikli cümleler kuruyorum kusura bakmayın. Bu ikilinin maceralarında sürekli göreceksiniz bunu zaten. Her neyse. Konudan sapmayalım şimdi. Nanase her zaman kardeşinin fazla boş konuştuğunu, fazla gürültü yaptığını söylerdi. Gerçekten de öyleydi biraz. İki kardeş bu konuda zıt hareket ediyordu. Gerçi her konuda zıttılar ama neyse. Hana asla susmazdı. Nana da az konuşurdu. Nana'ya göre gereken yerlerde konuşmak bir olgunluk belirtisiydi. Kendisini fazlasıyla olgun görüyordu. Şimdi yiğidi öldürelim hakkını yemeyelim. Çoğu olgun taijutsu kullanıcısından da daha disiplinli bir kızdı Nana. Evet taijutsu dedim. Nana kardeşi gibi genjutsu kullanamazdı. Anca tekme olsun. Sonra yumruk olsun, yeri gelir kafa olsun, bir diz olsun. Öyle kafa göz girerdi yani kısacası. Kardeşine de öyle girerdi. Kardeşine sağlam girerdi. Bu kısım gereksiz oldu ama belirteyim dedim.
O gün Nanase kız kardeşi ile muhattap olarak kendini yoramazdı. O gün Kusa-Chou binasına gidip abla kardeş bir göreve çıkacaklardı. Bu yüzden Hana kendine her yaklaştığında elini yüzüne bastırıp, umursamadan sertçe geriye itiyordu Hana'yı. Evden çıktıklarına Hana hala heyecanlı bir şekilde konuşuyordu ve Nana ise esnemekle meşguldü. Kusa-Chou binasına kadar gelmişlerdi. Durum aynıydı. ''Hana. Sesini. Kes.'' demesiyle kardeşinin susması bir olmuştu. Kusa-Chou binasına direkt daldılar. Nezaketten biraz yoksundu ikiside. En çok Nana yoksundu. Çok pis yoksundu Nana. Hiç yani nezaket falan yoktu. Kollarını bağladı ve küçük kardeşinin konuşmasını beklemeye başladı. Dediğim gibi. Kesinlikle gerekmediği sürece ya da karşısındaki bir yakını değilse konuşmamaya özen gösterirdi.

[Kanae Hana]

"NEE-SAAAAAAAN" Yine kabuslar görerek uyanmıştı bir sabaha küçük Hana. On ikinci doğum gününde olan ollaylarla ilgili kabusları hala devam ediyordu. Tabi bu da uyku problemleri getiriyor ve neden her zaman ablasından geç kalktığını açıklıyordu. Gördüğü kabusları unutmak için de sürekli konuşuyordu. Gerçekten çok konuşuyordu. Özellikle konuştuğu tek insan ablası olunca doğal olarak biraz başını ağrıtıyordu onun. Ne konuştuğunu kensine sorsan o bile bilmiyordu. sadece konuşuyordu unutmak için. Bu yüzden ablasının onu dinleyip dinlememesi de önemli değildi. Bazen sırf çok konuştuğu için ablasından dayak yese bile yinede devam ediyordu konuşmaya.

O gün de bundan farklı birşey olmuyordu aralarında yine Hana saçmalıyordu "Nana nee-san bugün göreve çıkacaz sence nasıl bir görev verecekler bize he? keşke işkence görevi verseler güzel olur değil mi? biliyormusun Nana nee-san geçenlerde küçük çocuklar yolda buldukları küçük bir köpeğe işkence yapıyorlardı gittim bende onların beyinlerinde onlara işkence ettim. Hey Nana nee-san eve bir köpek alalım mı he? Çok güzel olmaz mı sencede... Nana nee-san... Nana nee-san... Nana nee-san..." Ablası ise onu dinlemiyordu. Evden çıktıklarında da devam etmişti bu durum. Diğer insanların ne yaptığını yada kendisine ne diğini umursamadan sadece ablasıyla konuşuyordu.

Kusa-chou binasından içeri girerlerken ise susmuştu Hana. Kendisini Rakumei no jutsu için hazırlıyordu. Jutsuyu yapıp herkesi korkutarak görev isteyecekti. "Bize uygun bir görev verin lan!"