[Kusa] Nilüfer

[GM - Naruto]

Miharu, Megumi: Miharu saçları nazikçe aralamak için elini, elemanın alnına doğru götürüyor. Soğuk tenine dokunarak, parmaklarını elemanın alnından yukarı doğru kaydırıyor ve kuzgun siyahı saçlarına dalmasına izin veriyor. İpeksi ve mükemmel taranmış saçlar bir asalet ile kayarak elemanın yüzünden akıp, geçiyor.

Gördüğünüz sahne pek hoş değil.

Elemanın gözlerinden, burnundan ve ağzından sızan kanları görmektesiniz. Faltaşı gibi açılmış gözleri, inci gibi bakmakta. Surat derisinin de gerilmiş olduğunu farkediyorsunuz. Bir kaç damar görebilmektesiniz.

Osui: Dışarıdan geçen bir kaç kişi, seni görüyor. Sana bakarken iğreniyorlar, ancak bu senin hoşuna gidiyor ve kendini tamamen kaybediyorsun. Oyun oynamaya ve bu konuda RP yapmaya devam.

[Darai Osui]

Sadece çamurla oynuyordu genç şinobi. Takım arkadaşlarını ve içinde bulunduğu görevi çoktan unutmuştu. Toprakta yuvarlanıyor, sırt üstü yada yüz üstü yatıp kendi kendine debeleniyordu. Avucunun içini Çamura vurunca ıslak topraktan çıkan şapırtı bile onu eğlendiriyordu. Şuanda eğlencesine eğlence katmak için tek bir eksiği vardı. Gıcık edecek biri. Gerçi Takım arkadaşlarını çok fazla gıcık etmişti ama yetmemişti o Osui için. Bu çamuru birisinin saçlarına veya gövdesine sürmeliydi. Bakuhatsu burda olsaydı ona öyle yapardı şimdi. Yada şuanki takım arkadaşlarından biri yetişebileceği bir mesafede olsaydı.

Çok geçmeden aradığı şeyi de bulmuştu Osui. İğrendirecek birini. Gerçi iğrendirmek için ekstra bir caba sarf etmesi gerekmemişti adam Osui'yi görünce direk iğrenmişti ama Yüz ifadesine bakınca mutlu olmaktan ve gülmekten kendini alamıyordu Osui. İnsanların ondan iğrenmesine bayılıyordu. Adamın ona o şekilde baktığınıgörünce ve elit bir yerde olduklarını hatırlayınca daha da iğrençleşmeye başlamıştı Pislik şinobi. Tabi bu mümkünse. Tırnaklarını yemiyor, İçinde biriken pisliği ve çamuru -ki epey fazla- Dişleriyle temizliyordu. Sonrada adama göstere göstere önce onu ağzında bir kaç kez çevirip tadını aldıktan sonra da yutuyordu.

out: sanırım biraz daha devam edebilirim tabi size sıkıcı olmadıysa

[Uehara Megumi]

Kızcağız, kızıl saçlı kızın ince ellerinin adamın suratına doğru ilerlemesini yavaşça izledi. Parmakları, adamın Megumi' nin olduğu yerden bile yumuşacık ve gibi görünen, simsiyah saçlarının aralarına doğru daldı yavaşça. Tarar gibi aldığı saçları kenara çektiğinde ise, pembe saçları dahil kızın bütün vücudu kaskatı kesildi. Sahne korkunçtu. Her şey, inanılmaz bir düzen, mükemmel bir sadelik ve hoş kombinasyonlar içindeydi, adamın suratı dışında. Açık kalmış gözlerinden buram buram dehşet akıyordu, küçülmüş gözbebekleri neredeyse insani olmayan boyutlardaydı. Cam gibi parlayan gözler, adamın artık bu dünyada olmadığına işaret ediyordu. Gözlerinin alt kısmı, onun kanı olduğundan şüphe duymadığı bir şekilde dolu doluydu, sadece kanla dolu değildi, aynı zamanda taşmıştı. Eskiden çok güzel olduğunu düşündüğü şu an acınası görünen suratının bir kısmına akmıştı, durmuş ve kalmıştı. Kuruyup kurumadığından emin olmak için daha yakından bakması gerekiyordu. Eğer yeni yeni kurumuşsa belki yapan çok uzakta değildi, yine de bir süre düşününce, bu ihtimalin düşük olduğunu sezdi. En iyi ihtimalle adamı bulduktan hemen önce ölmüştü, ondan sonra görevliler onlara gelmiş, onlar hızlı fakat koşmayan adımlarla buraya gelmişlerdi. Yapan buralarda değilse, ya da kaçtıysa, çoktan uzaklaşmış olmalıydı. Bir ihtimal.

Mavi gözlerini sessizce aşağıya doğru kaydırdı. Sadece gözlerinden değil, burnundan ve ağzından da kanlar akmıştı. Korkunçtu. Gerilmiş suratının altında patlayacak gibi duran yeşil, kırmızı damarlar açıkça görülebiliyordu. Az da olsa bir anlığına titredi kızcağız. Belki de medic-nin olma ihtimalini bu durum kafasından çıkaracaktı. Elini ağzına götürdü. Ağzına belirgin bir koku gelmiyordu çünkü adam henüz kokmaya başlamamıştı, fakat psikolojik olarak bu durum onu iğrendiriyordu. Gözlerini kapattı ve derin bir nefes aldı. Böyle düşünmenin sırası değildi. Yüzündeki tiksinti ifadesini çevirmeye çalışarak kaşlarını çalıştı ve ciddiyetini kazanmak için elinden geleni yaptı. Bu sırada kıza göstereceği nilüferden vazgeçmiş ve elindeki kalemle defterine bir şeyler karalamaya başlamıştı. "Zehir?" yazdı önce ve kağıdı koparıp kıza verdi. Öldürüldüğüne dair başka belirgin bir şey yoktu. Açıkça zehir gibi duruyordu, fakat küçük, olması zor olasılıkları da göz önünde bulundurmaları gerekiyordu. Gözlerini boynuna kaydırdı. Adamın vücudu gayet sağlam görünüyordu, boğulmuş olmaktan çok hala fikri zehirdendi fakat boynuna bakmakta bir sakınca yoktu. Bir kaç şey daha karaladı. "Yemek artıklarına bakabilir miyiz dersin?" Yazıp onu da kıza uzattı ve devam etti. "Elimizde sadece zehirlenmiş gibi görünen bir adam, yemek artıkları ve bir nilüfer mi var yani?" Sonuncusunu yazması biraz uzun sürmüştü. Fakat görünen buydu. Bunu da kıza uzatırken bu sefer kıza değil, gözlerini az önce boynunda gezdirdiği adamın ellerine kaydırdı. Yakından bakmakta bir sakınca yoktu. Mümkünse dokunmadan. Miharu onu halledebiliyor gibiydi. Bunu aşması gerekmediği anlamına gelmiyordu tabi.

[Miyahara Miharu]

Ağır hareketlerle elini adamın alnına götürdü kızıl saçlı kız. Amacı adamın saçlarını yukarıya doğru kaldırarak yüzünü görebilmekti ama narin elleri adamın soğuk teni ile temas ettiğinde ister istemez duraksamak zorunda kaldı. Ölümün soğukluğu iliklerine kadar işlerken cesaretini toplayıp filmlerdeki gereksiz uzatma sahneleri gibi yavaş yavaş yukarıya kaldırmaya başladı temiz, taranmış saçları. Olay yerine bir zarar gelmesini istemediği için son derece dikkatli davranmaya çalışıyordu. Kısa süre sonra siyah saçlar adamın önünde bir engel oluşturmayı bıraktığında, Miharu donuk gözlerle cesedin iğrençliğini izliyordu. Gözleri fal taşı gibi açık olan cesedin sıradanlıktan uzak göz bebeklerinin kanla karışımını iğrenerek inceledi. Artık belirli bir sınır içinde kalamayan kan damlalarının adamın yüzünde oluşturduğu kırmızı hattı takip etti gözleriyle. Gözün alt kısmındaki kirpikleri boyadıktan sonra yanakta süzülen kırmızı sıvıya, burundan ve ağzından bir yol çizerek katılan kanı izledi bir süre. Bu duruma eşlik eden morarmış damarlar, oluşan mide bulandırıcı tabloyu daha da iğrençleştiriyordu.

Arkasından gelen kağıt sesleri ile yeniden düşünce diyarlarından kopup gerçek dünyaya adım atan Miharu, tek bir hamle ile elini adamın temiz saçlarından kurtardıktan sonra arkasını döndü. Az önce karşılaştığı mide bulandırıcı görüntülerden hemen sonra Megumi gibi hayran olduğu birisinin yüzünü görmesi iyi gelmişti ona. Kızın pembe saçlarının kendisine verdiği güven duygusunu sonuna kadar içine çektikten sonra okumaya başladı kendisine doğru uzatılan kağıtta yazanları. "Zehir?" yazıyordu kendisine uzatılan ilk kağıdın üzerinde. Tek bir cümle ile aydınlanmaya başlayan Miharu, sağ kaşını havaya kaldırarak anlamaya başlıyormuş gibi bir surat ifadesi takındı. Bu sırada bir kağıda yeniden yazı yazmaya başlayan Megumi'yi pek de önemsemeyerek olay yerine göz gezdirmeye başladı tekrardan. Gözleri odaya ilk girdiğinde pek de umursamadığı yemek artıklarını aramaya başladı. Adamın zehirlenmiş olma ihtimali neden etrafta katile dair hiç bir iz olmadığını açıklıyordu. Yeşil gözlerini yeniden Megumi'nin kendisine uzattığı kağıtlara çevirdiğinde okumaya başladı güzel bir el yazısıyla yazılmış olan yazıları.

Hiç bir şey demedi Megumi'nin yazdıklarına karşılık olarak. Daha doğrusu ne demesi gerektiğini kestiremiyordu. Nilüferin nasıl bir anlam taşıdığını bilmiyordu ve detaylı bir araştırma yapmadan da ne anlama geldiğini bulabileceklerinden emin değildi. Belki bir örgütü simgeliyordu bu eşsiz çiçek, belki de biyolojisi ile alakalı bir anlam taşıyordu hatta adamın sevdiği bir bitki türünden bile ibaret olabilirdi sadece. Şu an için ellerindeki tek somut kanıta odaklanamaya karar verdi ve sırtını bir kez daha Megumi'ye döndükten sonra yemek artıklarına doğru eğildi. Yaptığı şeyin ne kadar doğru olduğunu bilmiyordu. Her ne kadar yemekte zehir bulanma ihtimali sadece bir tahminden ibaret bile olsa emin değildi yaptığı şeyden. Ağır hareketler ile yemek artıklarına doğru eğilecek ve onları kokularını birkaç nefeste içine çekerek koklayacaktı herhangi bir anormallik olup olmadığını anlayabilmek için. Yemeklere dokunmak gibi bir hata yapmak istemiyordu. Zehrin ne derece bulaşıcı olduğunu bilmiyordu ve dokunarak kendisine nasıl bir zarar vereceği hakkında bir bilgisi yoktu. Emin olduğu tek şey dakikalardır yemek artıkları ile aynı ortamı paylaştığı için zehrin havayla bulaşmadığıydı.

Out: İnternetim ile ilgili bir problem olduğu için biraz geciktim. Konudaki herkesten özür dilerim.

[GM - Naruto]

Megumi: Ölünün boynunda herhangi bir darp izi yok. Vücudunun genelinde de görmüyorsun. Odanın hali de boğuşma tarzı bir durumu gösterecek şekilde değil. Cesedin giysilerinin durumu da aynı şekilde.

Miharu: Kokluyorsun salyalı yemek artıklarını. Kusmuk kokuyorlar. Vücutsal yağ. İğreniyorsun. İçinde tutamayacak kadar oluyorsun hatta, cama koşturuyorsun nefes almak için. Dışarıdan gelen temiz hava seni kendine getirse de, aşağıya gözün kayıyor. Osui. Elemanın yaptıklarını görünce dayanamıyor ve çatıya kusuyorsun. Sabah yediğin herşey çatıya dökülüyor, eğimli kiremitlerden yavaşça aşağıya süzülmeye başlıyor.

Osui: Keyfine bakarken ve millet iğrendirirken arkanda bir öğürme sesi duyuyorsun. Dönüp baktığında, 2. kattaki Miharu'nun camdan balkon çatısına kustuğunu görüyorsun. Aşağıya yavaşça akan salya ve kusmuk, eğimli çatının kiremitlerinin ucundan bahçeye damlıyor. Kendini alamıyorsun, ayağa kalkıyorsun, kiremitlerin saçaklarından damlayan kusmukların tadına bakmak için ağzını açıyor ve boğazına damlamalarına izin veriyorsun.

Tatları muhteşem.

[Uehara Megumi]

Soluk renkli alt dudağını ısırdı. Durum çok sinir bozucuydu. "İşi" yapan çok dikkatli davranmıştı. Evin odaları bir geisha evinin ki kadar düzenliydi, tek bir boğuşma izi yoktu, adamın tuttuğu nilüfer ve yediği yemekler dışında etrafta hiç bir şey yoktu. Kendini yetersiz ve gereksiz hissetmeye başlamıştı. Etrafı düzgün tutmaktan ve jounini beklemekten başka bir şeçenekleri yoktu. Nilüfere kaydı tekrar mavi gözleri. Ardından kızıl saçlara. Son dediklerinden sonra ağzından tek kelime çıkarmamıştı, fakat onunla hemfikir olduğuna kanaat getiriyordu. Özellikle kafasını yarım yamalak yenilmiş yemeğe doğru eğdiği düşünülürse. Nefesini tutup dikkatlice izledi. Bunu yapması doğru muydu? Direk yemeğin içindekileri araştıracak kişiye götürmeleri daha uygun değil miydi? Kıpırdamadı. Tek eklemini bile kıpırdatmadı.

Ta ki kız ayağa kalkıp pencereye koşana kadar.

Hemen arkasından ayaklanıp kıza doğru ilerledi. O kadar kötü müydü kokladığı şey? Sadece koklamaktan bu kadar kötü bir hale geliyorsa, kullanılan şey güçlü, ya da basitçe iğrençti. Tam kızı rahatlatmak amacı ile hamle yapmak üzereyken kızın öğürme seslerini duyunca taş kesildi. Korkuyordu. Sadece koklayarak kusturacak bir şeyse eğer...

Kısaca, boğuşma izleri görmeyi tercih ederdi. Yumruğunu sıktı sessizce. Bir yandan kusmuğuyla cebelleşen kıza doğru bir hamle daha yaptı. Kızın yanına gelmeden elini sırtına koyup sessizce sıvazladı, bir yandan elini çantasına atıp peçete aramaya başladı. Yumuşak doku eline gelir gelmez çıkarıp kıza bir adım daha yaklaştı, korkak bir adımdı attığı. Peçeteyi kızın yanına doğru uzattı. Bu kadar yaklaşmaması gerekiyordu, kızın boğazından çıkan sıvının kokusu buradan duyulabiliyordu. Sabah ne yediğini de pek merak etmiyordu. Peçeteyi kızın koluna bırakıp tekrar geri adım attı. Mükemmel, düzenli evde artık olmaması gereken bir kaç şey vardı.

Ve ellerinde hala sadece zehir ve nilüfer vardı. Kızın sırtını sıvazlamaya devam ederken kafasını cesede geri çevirdi.

Uğraşacaklardı.

[Darai Osui]

Önemli not: bu rp de yazılanları hayalinizde canlandırmayınız.

Osui her zamanki Osui idi işte. Pislik shinobi. Olduğu yerde ellerini, aslında tüm bedenini pisletmekten hiç çekinmiyordu. Hatta bütün herkes kendisine iğrenir gözlerle bakarken o bundan zevk bile alıyordu. Görevini de unutmuştu tamamiyle. Onun için şuanda üstüne yattığı çamur yığınından başka bir şey yoktu. Birde kendisine iğrenerek bakan insanlar tabi. Şu anda tek önemseyeceği insan annesiydi sanırım. Yada önemsemmekten ziyade korkacağı. Şuan eğer bu halini görseydi annesi hemen terlikle banyoya doğru kovalanacağını biliyordu. Annesi aklına gelince kalkmıştı Osui çamurun üstünden. Geçen seferki banyohamlesinden sonra korkmaya başlamıştı. Bu yüzden daha fazla oynamak yerine görevine devam decekti. Eğer görevde başırılı olursa "Görev yüzünden kirlendim" diyebilmek için. Tabi annesi yerse.

Tam görevine devam edecekti ki bir şey gördü. Aynı görevde olduğu kırmızı saçlı shinobiydi bu. Kafasını pencereden çıkartmış kusuyordu evin birinci katının çatısına doğru. Kırmızı saçlı kızın midesinden gelenve ağzından boşalan içinde yer yer katı parçacıklar da bulunan sıvı mutlu etmişti Osui'yi. Görür görmez yüzü güklmüş ve pencerenin altınagitmişti. Yukarıda neler olduğu konusunda endişeleniyordu ama burayı terk etmek hiç içinden gelmiyordu. Sanki kusan birinin görüntüsüonu büyülemiş gibiydi. Kusmuk hafiften bejimsi bir renkteydi. Çok üzel bir kokusu vardı Osui'ye göre. burun sızlatan bir koku. Gerçi dışarıda için koku çok keskin değildi fakat Yinede o kokuyu koklaması için yeterliydi Osui'nin.

Osui, azı kulaklarında havayı koklayıp tam bir insan bundan daha mutlu olamaz derken bir şey görmüştü. Çok istediği şey, o sevdiği şey, Miharu'nun bütün yedikleri şeylerle beraber kızın midesinden yola çıkan Ve önce kızıl saçlı kızın ağzına ordan da çatıya uğrayan sıvı nihayet yolculuğunu tamamlamak için yavai yavaş hareketini sürdürüyordu. Yolculuğunu yerde tamamlıyacak olan bu hafif bejimsi sıvının bunu yapmasına izin veremezdi Osui. Onun damlayacağı yeri kestirmek çok zor değildi zaten. Ağzınnı da açmış sıvının ağzına boşalmasını bekliyordu. Sabırsızla o ilk damlayı bekliyordu. Ve tabiki geri kalanını. Bej renkli sıvı Miharu'nun midesinden başladığı yolculuğu Osui'nin midesinde tamamlayacaktı.

Ve ilk damla gelmişti Osui'nin ağzına. Hafiften yanık tadı ve içinde mısır gevreği parçacık ları olan bir sıvı. Tabi çatıdaki tozlar da ayrı bir aroma katmıştı tadına. Bir damlası bile ere dökülsün istemiyordu Osui. Tabi ağzından biraz dışarı da taşmıştı ama çoğunluğu ağzındaydı. Sıvı akmaya devam ettikçe Osui hızlı hızlı yutuyordu. Allahtan boğazına kaçıp tehlikeli olmamıştı. Hepsi bittikten sonra ise önce ağzının kenarlarını parmağıyla sıyırım sonlarını da yiyecek ardından pencereye doğru baş parmak işareti yaparken gülen suratıyla bağıracaktı. "Yemek için teşekkürler. Bana orada ihtiyaç var mı?"

[Miyahara Miharu]

Ağır ağır, korkuyla eğildi yerdeki artık yemek parçalarına doğru. İçine çekti adamın ağzından düşmüş olan yemek artıklarının kokusunu. Bir hata yaptığını anlaması uzun sürmemişti. Ciğerlerine ulaşan salya ve kusmuk kokusu midesinin ayağa kalkmasına neden olmuştu. Belki de hayatında ilk defa böylesine iğrenç bir durum ile karşılaşıyordu. Bu kadar keskin bir kokunun verdiği berbat his ile daha önce hiç karşılaşmamıştı. Boğazına kadar gelen mide sıvısına karşılık refleks olarak öne atıldı hemen. Bir kaç saniye içinde az önce incelediği açık pencereye ulaşmıştı. Kusmamak için ağzını kapatıp burnundan ciğerlerine doldurdu temiz havayı içine çekebildiği kadar. Rahatlamıştı biraz da olsa. En azından boğazına kadar gelen sıvıyı kontrol edebilmişti. Yemyeşil bahçenin oluşturduğu temiz hava iyi gelmişti ona. Ama sonra gözlerine çamurların içinde oyun oynayan çocuk takıldı. Bir yandan burnunu karıştırıyor diğer yandan şekil vermeye çalışıyordu önündeki çamur yığınına. Sonra burnundan çıkardığı yeşilimsi maddeyi çamurla karıştırmasını izledi. Az önce içine çektiği berbat kokunun üzerine bir de karşılaştığı bu manzara eklendiğinde kendi daha fazla tutamamış ve boğazına kadar gelen sıvıyı istemsiz olarak çıkartmak zorunda kalmıştı. Bu görev neden bu kadar iğrenç olmak zorundaydı ki?

Öksürerek midesindeki her şeyi çatıya döktükten sonra beklemeye başladı ne yapacağını bilmez bir şekilde. Ağzından akan salyaları hissedebiliyordu ama daha da önemlisi bir olay yerini mahvetmişti ve belki de Kusagakure'den buraya gelecek olan shinobiler onu olay yerinin düzenini bozma, delillerin üstünü kapatma gibi şeylerle suçlayacaklardı. Bilmiyordu artık kariyerinin ne kadar güvende olduğunu. Sırtına dokunan bir el ile kendine geldi o sırada. Megumi'nin yanında olduğunu unutmuştu resmen oluşan olayların arasında. Kıza da rezil olmuştu bu durum ile. Başını ona doğru dönmeden uzattığı peçeteyi aldı ve ağzını temizlemeye başladı. Birkaç kere daha öksürdü ağzında kalan artıkları da atmak için. Yüzünü tamamen temizlediğine emin olduktan sonra da kusmuk kokusu ile karışmış, eskisi kadar temiz olmayan havayı ciğerlerine doldurdu.

O sırada çamurlar içinde oynayan çocuğun kalkıp kendisine doğru ilerlediğini gördü, ne yapacağını merak ediyordu ve içindeki merak her ne kadar çocuğun yapacağı şeyleri izlemesini istemiyor olsa bile bu durumun önüne geçiyordu. Çocuğun hiç beklemediği bir şey yapması ile birlikte birkaç adım geriye çekildi hemen. Karşılaştığı bu iğrenç manzara karşısında nasıl bir tepki göstermesi gerektiğini bilmiyordu. Resmen kustuğu şeyleri yemeye başlamıştı çocuk. Bir insanın nasıl bu kadar iğrenç olabileceğini düşünmeye başladı. Gördüğü şeylerin etkisini üzerinden atmaya çalışarak tekrardan cesede ve Megumi'ye döndü. Kısık ve utanç verici bir ses tonuyla konuşmaya başladı. "Özür dilerim." Tek bir cümle kurmaktan daha fazla ileriye gidememişti. Daha fazla konuşmaya yüzü yoktu. Megumi'nin artık kendisinden iğrendiğini düşünmeye başlamıştı. Kızın gözünde iyi bir yere gelebilmek için uğraşmıştı o kadar. Şimdi de birkaç saniye içinde yerle bir olmuştu yapmaya çalıştığı onca şey. Boğazındaki iğrenç tat ile yutkundu bir kez daha ve izlemeye başladı buraya geliş sebeplerini. Nilüfere takıldı tekrardan gözleri.

O anda aklına bir şey geldi. Eğer adam yemeğine atılan zehir ile öldürüldüyse ve bu odaya Miharu'dan önce hiç kimse girmediyse bu nilüfer buraya nasıl geldi? Yemeğini yediği sırada nilüferin elinde mi taşıyordu bu adam? Yoksa gerçekten de ilk başta düşündüğü gibi bu nilüfer cesedin yanına sonradan mı yerleştirilmişti? Ki bu da buraya birilerinin girdiğinin bir göstergesiydi. Belki de yemeğin yapıldığı yeri bir kez daha incelemeleri en iyisi olacaktı bu durumda. Cevaplanması gereken çok soru vardı. Bu adam yemeklerini kendisi yapıyorsa katil zehri ne zaman yemeğe karıştırmıştı? Zehir adam yemek yapmaya başlamadan önce karıştırıldıysa yemek paketini önceden açılmış olması gerekmez miydi? Belki de adamın onların bilmediği bir hizmetçisi vardı. Kim bilir? Çözmeye çalıştıkları olay çok daha farklı bir boyuta ulaşabilirdi bu sorular ile. Ama önce cevaplanması gereken tek bir soru vardı. Nilüfer neyi ifade ediyordu ve buraya nasıl gelmişti? Çözülmesi gereken kilit soru buydu.

[GM - Naruto]

Herkes olan olaydan afallamışken, evin ön kapısından giren 30 yaşlarında bir eleman görüyor. Kusagakure shinobi üniformalı bit tip. Afallamış bir şekilde Osui'ye bakıyor. Ağzında uzunca bir kürdan taşımakta ve saçları uzun, siyah. Erkek. "Ne haltlar dönüyor lan burda?"

Hepinizi dışarıda topluyor. Üçünüzü de. Yanyana duruyorsunuz önce, ama Osui'nin iğrençliğini de hesaba katarak hatunlardan onu bir kaç metre uzaklaştırıyor. "Rapor verin ve defolun. Buranın temizlik masrafları cebinizden çıkacak." Eleman ismini söylemese de siz onu tanıyorsunuz köyden. İsmi Shijo. Bir jounin, ancak ismi öyle çok duyulanlardan birisi değil. Kendi halinde takıldığı bilinmekte.

[Uehara Megumi]

"Ne haltlar dönüyor lan burda?"

Dışarıdan neredeyse bağıran, çok yaşlı olmayan bir erkek sesi duymuştu kızcağız, eli arkadaşının sırtındayken. *Hayır* diye geçirdi içinden. Dışarıya baktığında en son işler çok hoş görünmüyordu, üstüne üstlük Miharu da çatıya kusmayı başarmıştı. Genel olarak görüntü korkunç olmalıydı...

Ondan daha kötüsü, bir olay yerini mahvetmişlerdi.

Tamam, belki en azından adamın öldüğü yeri mahvetmemişlerdi, neyse ki, dışarıdaki o iğrenç çocuğu içeri almadığı için Miharu' ya müteşekkürdü. Yine de, bu gelen kişinin tepkisinde çok bir değişilik yaratmayacak gibiydi. Dudağını stresle ısırdı ve gözlerini yumup başını yukarı çevirdi. Yukarıda olan aklına gelen her güce, her varlığa dua etti resmen kısacık vakitlerinde, belki küçük bir yara ile sıyrılabilirdi. Hayır, insanlar rapor işi dışında onlara güvenmişti, onlar batırmak üzereydi. Ne kadar suç onda olmasa bile, boktan bir takım işiydi işte. Dilsiz, yabancı ve pislikle. Dualarını hızlı hızlı okuduktan sonra Miha' nın sırtına hafifçe vurup aşağıya doğru inmeye başladı. Onları bekleyen biri vardı, sesini gayet rahat duyabiliyordu.

Kapıdan adımını atar atmaz kızıl saçlı kızın neden kendini tutamadığını anlamıştı. Gözlerini faltaşı gibi açıp elini ağzına götürdü istemsizce, ardından karşısında duran adama baktı. Shijo-san. Bir kaç kere karşılaştığı, fakat resmen hiç bir zaman tanışmadığı ve tabii ki muhabbeti olmadığı bir jounindi. Zaten son zamanlarda olması gereken yerden çok annesinin yanına gittiğinden, bir çok şey kaçırmıştı, ya da öyle seziyordu.

Miharu' da aşağıya indikten sonra, jounin yüzündeki sert, çirkin ifade ile onları yan yana dizdi. Osui ile aralarındaki kayda değer mesafe midesi için çok daha idealdi, sessizce ağzından solumasına rağmen iğrenç koku karışımını bir miktar tadabiliyordu. Yutkundu. Etrafını düşünmemeye çalıştı, sadece jounine odaklandı. Siyah saçlar. Çok uzun olmayan bir boy. Shijo. Çamur. Hayır. Kürdan. Jounin. Kusagakure. Kızgın. Kusmuk.

Gözlerini sımsıkı kapattı bir kaç saniyeliğine.

Kusamazdı. Kusmayacaktı. Ağzından çok daha büyük ve derin bir nefes alırken sessizce, jounin konuşmaya başladı. "Rapor verin ve defolun. Buranın temizlik masrafları cebinizden çıkacak." *Kahretsin* Hiç bir şey yapmamıştı. Eşyalara bile dokunmamıştı. Hiç bir şeyin yerini bile oynatmamıştı. Saçlarını toplu tutmuştu.

HER.ŞEYE.DİKKAT.ETMİŞTİ.

Sinirli bir tip değildi Megumi. Ya da bildiğiniz kızlar gibi öyle çabucak iğrenen biri değildi. Ama bu farklı bir boyuttu. Yabancı arkadaşı ile karşılaşıp rapor tutmaya bir eve gidiyor, başka yabancı bir pislik yanlarına görevlendiriliyor, BÜTÜN bahçeyi mahvediyor, Miha kokladığı şey yüzünden kusuyor ve daha raporlanacak adam gibi bir şey yokken jounin olay yerine geliyor ve her şey patlıyor.

Eve gitmek istiyordu.

Jounin rapor ister istemez sessizce elini yeni geri koyduğu defterine götürüp çantasından çıkardı. Kalemini kenarından çıkarıp hızlı, fakat olabildiğince düzgün bir şekilde bir şeyler karalamaya başladı. Yazı sanatını yaparken aklında suyla her yeri temizlemek vardı, iğrenç çocuğu, Miha' yı, hatta jounini bile. Mümkünse o kürdan ona su pompaladığında boğazına da kaçarsa güzel olurdu. Son düşündüğü şeyi farkettikten sonra, sakinleşmeye karar verdi. Sağlıklı düşünemiyordu.

---

Rapor
Koga Jun'ichi, sabah saatlerinde evinde ölü bulunduğu söylemi ile, (Uehara Megumi, Miyahara Miharu ve Darau Osui) jounin gelene kadar olay yerini incelemeye gelindi.
Darai' nin bahçeyi kontrol etmesi istenirken Miyahara, cesede, ikinci kata çıktı ve Uehara ilk katı kontrol etti.
İlk katta kayda değer herhangi bir şey görülmedi. Ceset ikinci kattadır.
İkinci katta ceset, elinde bir nilüfer ile yerde bulundu. Ölmeden önce yediği düşünüldüğü yemeğin yarısı cesedin yanındadır. Cesedin üstünde herhangi bir iz yoktur, yalnızca yüzünün açık bir çok yerinden kan çıkışı gözlenmiştir. Tahminimiz, zehirlenme üzerine, Miyahara yemeğin kokusunun normal olmadığını teyit edebilir. Bunun dışında içeriye zorla girilme ya da kırılan herhangi bir şey gözlemlenmemiştir.

---

Çocuğun adının Darai mi yoksa Darau mu olduğundan emin olmadan ikişer ikişer yazmıştı. Bahçe suçunu haklı olarak ona atmıştı, normalde takım diye tutturur ve minik hataları göz ardı ederdi, eski takım arkadaşlarıyla iken özellikle, fakat bu, çok fazlaydı. Kaşları çatık bir şekilde yazdıklarını bitirir bitirmez jounine uzattı.

Gerçekten eve çok ama çok gitmek istiyordu.