[Ame] Sakae Raporları

[Miyamoto Musashi]

Yavaştan yeni bir güne giriyorduk artık gitmekten sıkılmıştım. Artık bu havada zıplama yere konma ateş tükürme isinden bıkmıştım. Bizim orada küçük bir bakkal açıp keyfime bakacaktım. Cidden böylesi benim için daha kolay ve güzel gibi geliyordu. Hiç değilse yağmurun ortasında sağa sola zıplamaktan daha iyi olacaktı. Sonuçta artık bu isten yavaştan gönlüm geçmeye başlamıştı fakat başka bir şey yoktu. Bu is dışında başka yapabilindiğim düzgün bir is yoktu. Benden çok güzel bir roman yazarı da olabilirdi. Uyuyan höyük krallarından prensesler kaçırdım. Trebon kasabasını kayıp kül ettim. Tarzı fantastik şeyler yazacak zekâya sahip değildim. Aslında bu is benim için daha uygun gibi duruyordu.

Ne kadar artık yapmak istemiyorum diyip dursam da güzel bir isti. Düzgün yapabildiğim tek iste buydu doğrusu. Galiba tek yapmam gereken biraz seviye atlayıp masa bası isine geçmekti. Yâda bu köy sisteminden kökten kurtulmak daha iyi olacaktı. Galiba bu köyden kaçıp dağın birine saklanarak keyfime bakabilirdim. Tabi bu iste biraz sakat olabilirdi ama en rahat mantık buydu.

En iyisi bu planları uygun olduğum bir zaman saklamaktı sonuçta ekip arkadaşlarım hızlanmaya başlamıştı. Su görevi yaptıktan sonra bu planlara geri dönecektim. Fakat çalışma şartlarımız çok fazla sert oluyordu. Bu kadar zamandır yolda idik fakat düzgün bir zemin bulamamıştık. Artık biraz köseye çekip dinlenme zamanı gelmişti. Aslında yolumuz az kalmıştı fakat biraz dinlenmek çok iyi olacaktı. Bu kadar sakat yollarda gitmek adamı birazda olsa yoluyordu düzgün bir zemin bulmak çok zor olacaktı. Aslında buralarda düz zemin bulmak bire imkânsız gibi geliyordu.

Cidden güzel bir uyku çekmek istiyordum artık bu görevler sıkıcı olmaya başlıyordu. Kargo görevi görüyorduk onun dışında başka bir isimiz daha yoktu. Biraz dövüş ya da aksiyon çok iyi gelecekti. Fakat hep böyle elimizde sağa sola bir şey taşımak sıkıcı oluyordu. İçimde su an büyük bir isyan ateşi yanmıştı. Fakat içimde yanan ateş bir boku yakamaz gibi geliyordu. En iyisi atar yapmadan su görevleri yapmaya devam etmek gerekiyordu. Su parşömen tasıma isi cidden cok can sıkıcı oluyordu. Bir parşömeni 3 kisiye verip göndermenin amacı nedir. Bir genin grubuna ver götürsün. Cidden eskiden de taşımacılık yapıyorduk su an gene aynı isi yapıyoruz. Bu görevden sonra artık tasıma görevlerine girmeyecektim. Çünkü çok sıkıcı oluyordu su köye varıp sunu vermeyi su an çok istiyordum.

[Hiroki Ikegawa]

Out; Is ve kisisel sebeplerden oturu sikintili birkac gun gecirdim. Ozur diliyorum oncelikle. 1 saat icinde yazilmis olacak turum.

[GM - Naruto]

Tanrı gariptir aslında, kimi zaman isteklerimizi düşünmeden reddeder, kimi zamansa içten istemediğimiz istekleri hemen kabul eder… İşine akıl erdirmek güçtür Tanrı’nın.

Sizin de durumunuz bundan farklı değil aslında. Sakae Kasabası’na sadece birkaç saatlik yolunuz kalmışken, birden karşınıza çıkan, suratları görünmeyen insanların yolunuzu kesmesi ile başlıyor her şey. Musashi’nin isteğinin arzusu epey fazla olmalı ki, karşınızdaki kişilerin dostane bir tavır içerisinde olduğunu söylemek mümkün değil. Açık alanda, karşınızdaki 10 kişi ile karşılaşmanız, shinobi tecrübelerinize göre de tam bir talihsizlik aslında. Saklanacak alan bulunmaması, sizi doğrudan bir müdahaleye itiyor gibi. İşte tüm bu düşüncelere sebebiyet veren şey ise, karşı gruptaki birinin parşömeni istemesinden ibaret…

Dikkatli bir şekilde karşıdaki grup ile aranızda belli bir mesafe koyuyorsunuz. Bu mesafe yakın dövüşe pek de imkan tanımıyor ve bu esnada diyalog faslına giriş yapıyorsunuz. Karşıdaki grubun lideri gibi görünen yüzü tamamen bir bez parçası ile kapalı adam “Parşömenin sizde olduğunu biliyoruz! Sizden önce gelen shinobileri de durdurduk ve onların üstlerinde yoktu. Parşömen o boktan köyünüzden çıkalı da epey oldu! Şimdi direnmeden parşömeni verin ki, ağzınız ve burnunuz olduğu gibi kalsın!” diyor. Sözlerine bakılırsa, ciddi ve gerçekleri söylediği doğru gibi duruyor. Ancak sizin kafanızdaki ilk soru, parşömeni ne yapacakları oluyor. Bunun yanından grubun daha önce shinobilere saldırdığı, parşömenin köyden ne zaman çıktığı gibi bilgilere de sahip olmaları düşüncelerinize bulanıklık sokan konulara oluyor. Adamlar çevrenizi sarmak için ufaktan hareketlenmeye başladıklarında, bir seçim yapmanız gerektiğini fark ediyorsunuz. Kendi aranızda yapacağınız bir konuşma hemen duyulabilir olsa da, fısıltılarınız, siz dikkat ettiğiniz sürece, duyulmayacak gibi görünüyor. Yağmur ise, hırsından hiçbir şey kaybetmemiş bir halde.

İçinde bulunduğunuz alan, tamamen düzlük ve etrafta ardına saklanabileceğiniz bir şey olduğunu söylemek mümkün değil. Bu hali ile de yapacağınız bir dövüş, sizi direk hedef haline getirerek, göğüs göğse bir mücadeleye zorlayacak gibi.

Kapalı konu

Hiroki Ikegawa ikinci pasiflik uyarısını almıştır.

[Aoi Hikari]

Çok zaman kaybetmişti Hikari'nin grubu. Kaplumbağalarla ilerlemek cidden sinir bozucuydu kız için. Zaten rakım yükseldikçe yağmur daha da şiddetleniyordu. Koşmaya başlasa dert yerinde dursa dert. Değişik bir ikileme girmişti beyni. Görev içerisinde bulunmasalar Ikegawa'yı da dinlemez bastırırdı deparı. Hikari'yi tutan şey görevine bağlılığıydı. Ama keşke göreve başvururken bu tür şeyleri daha önceden hesaplayıp ona göre davransaydım, diye düşündü. Tamam Ikegawa ile zaman geçirmek kesinlikle güzel olurdu, beraber bir görevde yer almak. Her ne kadar geyik yapmayı ihmal etseler de beraber takılmış sayılmak bile yeterliydi. Bir dahaki sefere görevlere başvururken Ikegawa'nın yeteneklerine göre bir seçim yapmaları çok daha uygun olacaktı. Genç kız bunalıma girmişti, sanki koca bir kağnıyı çekmeye çalışıyordu bir başına. Yanlarındaki adama baktıkça daha çok kararıyordu içi. Ikegawa'ya baktığında ise nötrdü. Önüne bakıp yoluna devam etti.

Çok yürümemişlerdi ki Hikari kafasının üzerindeki düşünce balonunun patlamasıyla kendine geldi. Önünde beliren on suratını gizlemiş adamın görüntüsü onu dehşete düşürdü. Etrafı çok boşlamıştı. Nasıl bu kadar gerizekalı olabilirdi ki. Etrafını kontrol etmeyi boşlayacak, gizlice izlenmelerini düşünemeyecek kadar. Belki özellikle aramamış olabilirdi etrafını ama bu durum Hikari için kendi benliğine bir hakaretti. Cezasını da bu kadar çabuk mu çekecekti? Hayır, hayır, hayır. Bu kabul edilemezdi.

Hikari ve diğerleri durdular doğal olarak. İhtiyatlı davranarak arada ani durumları savuşturmalarını kolaylaştıracak bir mesafe vardı. Adam sözlerini bitirdiğinde Hikari içinde pompalanan kanın daha da hızlandığını farketti. Bu adamlar ağız-burundan bahsediyorlardı. Bir shinobiyi bu kadar kolay pataklayabileceklerini düşünüyorlarsa yanılıyorlar, diye düşündü Hikari. Sadece bir avuç haydut, gebertip geçelim. Wakizashi'sinin sapını kavradı ve bir samuray gibi dizlerini kırarak hazırlandı aksiyona. Hikari adamları öncelikle tarttı. Soldan sağa süzdü yavaşça. Çakralarına konsantre oldu. Normal haydutlar mı yoksa kaçak ninjalar mı, öğrenmeliydi. Sadece bir anlık bir analizin ardından saldıracaktı. Mümkünse ninjutsu kullanmak istemiyordu bile. Sadece ağızlarına vuracaktı topuklarıyla. Evet topuklarını ağızlarına ağızlarına vuracaktı. Bunu yaparken bir yandan aradaki mesafeyi inceledi, görünürdeki silahları ya da üzerlerindeki giysilerinin altına en fazla ne kadar büyük bir silah saklanabileceğini gözlemliyordu. On kişiyi de teker teker hafızasına kazımalıydı. Bir tanesine bile acımamalıydı ki parşomene dokunacak güçleri olmayacaktı hiç birinin. Çünkü bu parşomene bir zarar gelirse. En küçük bir çentik bile olursa üzerinde köye döndüğünde ondan soracakları hesap büyük olacaktı. Belki zindana atarlardı. Belki de uzak diyarlara sürülürdü. Kim bilir?

Onların kıçlarını delik deşik edecekti ki, kendi kıçı sağlam kalsın.

[Miyamoto Musashi]

Artık bir aksiyon isteği iye yanıp tutuşuyordum. Nerede ise yola çıktığımızdan belli dümdüz gidiyorduk. Söyle önümüze bir kurt bile çıkmıyordu. Fakat cidden bu ara çok fazla düşünmeye ve kurgu kurmaya başlamıştım. Tam yeni bir kurgu kurduğum sırada birkaç kişi karsımıza çıkmıştı. O kadar yol gelmiştik ve yolumuz çok az kala fırlamışlardı. Galiba o kadar aksiyon istemekte pekiyi olmuyordu. Sonuçta yolumuzun bitmesine az kalmıştı ve artık bıkmıştım. Cidden su an aksiyon isteğim geçmişti. Fakat ise bak şerefsizler yakın bir yerde meydana çıkıyordu.

O kadar orman geçtik yol gittik saldırmadılar fakat az bir mesafe kala saldırıyorlardı. En büyük sorunda bu değildi adamlar on kişi bize girmeyi düşünüyordu. Bu olaydan sonra güzel bir şarkı yazacaktım. 10 kişiye saldırdım vurdum vurdum saymadım tarzı bir şey. Fakat tabiî ki sag kalabilme sansımız olduktan sonra. Saka bir yana epey zor bir savaş olacaktı. Özellikle benim gibi aptal bir şeyden anlamayan bir adam için. Simdi en büyük sorunlardan biri yukardan bize gülen adamdı. Tamam, geçir dedikte böyle demedik. Cidden bana bir güzellik yapmıştı. Eğer bu durumdan sağ çıkabilirsem dilekçe yazacaktım. Fahişeler bire bizden daha iyi koşullarda is yapıyordu.

Su anlık fahişelik yapma amacım yoktu tek amacım parşömeni vermekti. Adamlar her şeyi düşünmüştü fakat bizimde kendimize göre planlarımız vardı. Özellikle su çok konuşan adam her şeyin bası gibi duruyordu. Eğer o olmasa simdi biz çoktan hedefe varmıştık bile. O yüzden küçük bir hediye bırakmak istiyordum arkadaşa. Fakat su anlık takımdaki diğer arkadaşlara göre hareket edecektim. Sonuçta pek fazla sardılı planı kuracak bir zeka seviyesine sahip biri değildim. Yanımdaki eleman yakın dövüşe girmeyi düşünüyordu. Galiba en iyisi öyle olacaktı. Bu sefersizleri oldukça kısa sürede temizleyip yola koyulmak gerekiyordu.

İsleri daha fazla uzatmadan temizce girip çıkmak gerekiyordu. Fakat bizim belimizde öyle gösterişli silahlar yoktu. Biz fakir çocuklardık o yüzden kunai ile ortama giriş girecektim. Özelliklere gözüme ilk basta çok konuşan adamı kestirmiştim. İlk önce ona girecektim bakalım konuşmaktan başka daha ne gibi hünerleri vardı. Ortam uygun olduğunda o adama doğru koşup adama karsı raiton çakram ile kapladığım kunai savuracaktım. Onun dışında elimden başka bir şey gelmiyordu hızlıca su dövüşü bitirmek ve gitmek istiyordum. Aslında sabahtan belli gitmek istiyordum ama bir türlü bitmiyordu bu lanet görev. Artık bitirmedin zamanı gelmişti. Onun dışında hiçbir şey beni ilgilendirmiyordu.

[Hiroki Ikegawa]

Gözleri kararmıştı genç adamın. Sanki bir zaman atlaması yaşamışcasına, bir anlık dalgınlık. Uzun bir dalgınlık. Ağaçlıklar geçilmişti. Yağmur başlamış, dinmiş, tekrar başlamıştı. Gök gürültüleri artmış, yayılmış, dağılmıştı. Yolun çoğu bitmiş, azı bile kalmamıştı neredeyse. Yapılacak tek iş, bir kağıt parçasının teslimiydi sadece. Hikari'nin sesini işitmişti yol boyunca ara ara. Sessizliğin içinde yok olup giden cümlelerini. Yorgundu genç adam ancak yol değildi onu yoran. Görev değildi. Yanındakiler değildi. Zorlu zemin ya da yağmur değildi. Kendisiydi onu yoran. Kendi benliği idi. Böylesine bir karmaşıklık içerisindeyken kafası, bir görev içerisinde bulunmanın ne kadar mantıklı olduğunu sorgulayabilirdi aklı. Eğer meşgul olmasaydı tabii.

Bir şeyler oluyordu yine. Her zaman olduğu gibi, bir şeyler "oluyordu" sadece. Farkındalığı yerine oturduğu sırada, bulunduğu durumu algılaması pek güç olmadı genç adamın. Tahmin edilemez bir durum olduğu söylenemezdi. Ancak her zaman, bir iş ne zaman bitmeye yakınken rahatlasa insan, sorunlar baş gösterirdi. Kaçınılmaz bir durum sayılabilirdi bu. Ikegawa da bu şekilde düşünüyordu. Ancak içerisinde bulundukları durum, standart bir sorundan biraz daha yüksek bir seviyeye sahipti. Ciddiydi. Yaşanacaklar ve beraberinde getirecekleri sonuçlar, önemliydi. Hem kendisi için, hem sahibi olduğu sorumluluklar için.

Adamların lideri konumundaki kişinin konuşması bittiği an ile birlikte tuttuğu derin nefesini dışarı verdi. Gözleri bir sola, bir sağa kayarak yanındakileri izledi saliselik bir süreçle. Vücudu ani bir refleks eşliğinde tetiklendi ve gard aldı beyne sormadan. İçerisinde baş gösteren adrenalin taneleri, yorgunluğun önüne kısa bir sürede geçecek gibiydi. Devam etti ardından gözleri. Saydı. Yüzleri gözükmeyen silüetleri. Bir, iki, beş, yedi, on. Çift haneye ulaşmayı başarmıştı. Her ne kadar olumlu bir başarı olmadığı bariz olsa da. Vücudu küçük adımlarla Hikari'ye doğru yaklaşırken, gözleri beynindeki odaktan güç alarak izlemeye devam etti. En yakında bulunan maskeliden, en uzaktakine doğru. Anlık incelemeler yaptı zihninde. Oluşabilecek ihtimalleri değerlendirdi içerisinde.

Hikari'ye yaklaştığı sırada omuz omuza verecekti onunla. Bu kızın varlığına duyduğu bir güven vardı içerisinde. Tamamen buna bağlanmamıştı tabii ki ancak, ufak da olsa bir tutunma isteğine sahipti. Elini kulağına götürecekti sakin bir tavırda. Parmakları genç kızın saçları arasından süzülerek aşağı inecekti. Dudakları hafifçe yaklaşırken, "Kulaklarına sahip çık." diyecekti sakin ses tonu ile. Göz ucuyla Musashi'yi süzdükten sonra, odağını tekrar karşılarındaki gruba çevirecekti. Herhangi fiziksel bir faaliyette bulunmayı geçirmemişti aklından, şuan için. Gelecek etkiye karşı, vereceği tepkileri değerlendirmiş ve gözleme koyulmuştu. Şans hakkındaki düşünceleri sorgulanırken aklında, gereksizliği eşliğinde silinmişti kısa bir sürede.

Bu saniyelik hareketlerin ardından ise, Musashi'de sezdiği hareketlenmeyi önleme isteğini geçirdi gözden. Her an atlayacakmış gibi duran bu adamın, ortalığı bir anda kargaşaya çevirmesi hiç de iyi sonuçlar doğurmazdı. Bir anda bir şeyler belirdi aklında. Henüz herhangi bir kargaşa yaşanmadan, olaylar biraz daha sakince halledilebilirdi. Öncelikle elleri Hikari'nin arkasında kalacak şekilde, tek mühür ile "Teishi" jutsusunu aktif edecekti. Sözlerini doğru kullanırsa, teknik eşliğinde olumlu şeyler yaşanabileceğini düşünmüştü kendince. Ardından "Dur." diyecekti ilk olarak Musashi'ye. "Sakin kal.". Sonrasında gözlerini grubun lideri konumundaki adama yönelterek, diyaloğa girecekti. "Sözlerini gayet iyi anladım ancak... Bahsettiğin parşömen, bizden önce gördüğünüzü bahsettikleriniz tarafından taşınıyordu. Biz, onları kontrol etmek amacıyla yollandık. Parşömenin gizli kalması o kadar önemli değildi aslında. Sadece zarar gelmesini önlemek adına bir prosedürdü. Bilirsin, sonuçta bu alt tabakaları başka türlü hizaya sokamazsın." Sözlerini oldukça soğukkanlı ve sakin bir ses tonu ile söyleyecekti. Eğer devam etmesine müsaade varsa da, "Peki.. Bizden öncekiler.. Ne durumdalar? Yani, eğer aradığınız şeyi onlarda bulamadıysanız başarılı olmuşlardır. Ya da, daha kötü şeyler yaşanmış olabilir." şeklinde devam edip sonlandıracaktı sözlerini. Ve.. etkiye tepki düşüncesiyle beklemeye koyulacaktı.

Out; Pek de elimde olmayan sebeplerden ötürü yaptığım pasiflikler adına özür dilemek istiyorum. Tekrarlanmayacağını umuyorum ben de.

[GM - Naruto]

Hikari ve Musashi birebir dövüşe girmek adına gerekli hazırlıklarını yapmaya başlıyorlar. Hikari bu anda biraz daha pasif bir durumda olsa da, Musashi kunaisini hızla çıkarıyor ve saldırıya geçmek için sadece ayaklarına yönlendirdiği gücün harekete geçmesini bekliyor. Birkaç hızlı adımın ardından ise birden atağını kesere duruyor. Çünkü tam bu esnada Ikegawa'nın sözleri Musashi'nin beynine kazınıyor.

Musashi'nin atağa kalkması ile birlikte, hepiniz grubun defansif bir duruşa geçtiğini görüyorsunuz. Ancak bu öyle bildiğiniz herhangi bir teknik gibi de durmuyor sizlere. Normal insanların da ani bir saldırı karşısında yapacakları bir savunma hareketinden ibaret gibi geliyor yani. Ancak fark ettiğiniz esas şey, adamlardan hiçbirinin geri adım atmadığı oluyor. Bu noktada da karşınızdaki kişilerin sıradan insanlar olmadığını anlayabiliyorsunuz. Çünkü sıradan insanların bir shinobinin atağa kalkması halinde gayri ihtiyari de olsa, en az bir adım geri atacağını biliyorsunuz. Fakat karşınızdakilerden böyle bir hamlenin gelmemesi, sizi biraz daha temkinli olmaya itiyor.

Musashi'nin saldırıyı kesmesinin ardından, adamlar duruşlarını bozmasa da, Ikegawa'nın sözlerini dinliyorlar. Sayıca üstün olmalarına ve saldırı altında kalmış olmalarına rağmen, konuşmaya zaman ayırıyor olmaları ise adamların Ikegawa'nın tekniği altına girmiş olduklarını gösteriyor. Ikegawa ardı ardına cümlelerini sıraladıktan sonra, sizinle konuşan adam "Sizden öncekiler mi? Onların icabına baktık ve üzerlerini aradık. Aradığımız parşömen onlarda yoktu ve bu, parşömenin sizlerde olduğu anlamına geliyor. Bizi kelimelerinle kandırmaya çalışma sakın shinobi!" diyor. Bu cümleler aslında Ikegawa'nın sorularına cevap veriyor, ancak sizden öncekilere ne olduğu konusunda hala kafanızda soru işaretleri var ve adamların parşömenden nasıl haberdar olduğu da sizin için bir muamma.

Karşınızdaki adamların fiziksel özellikleri konusunda hiçbirinizin net bir bilgisi olduğu söylenemez. Yüzleri kapalı adamların başlarında kapüşonlar bulunmakta ve vücutları da bu kapüşonlarla birleşik uzun bir pelerinin altında. Pelerin düz, koyu kahverengi. Yani bildiğiniz herhangi bir üniforma gibi durmuyor. Kalitesine bakılırsa, çok da iyi kumaşlardan yapıldığı söylenemez. Ancak bu pelerinler temiz bir görüntüye sahip. Yağmurun getirdiği bir temizlikte olabilir tabi bu. Pelerinlerin altında ise nasıl bir vücut tipleri olduğu konusunda çok emin olamıyorsunuz. Ancak Hikari özellikle pelerinlerin altında taşınabilecek silahlar konusunda düşünürken, aldığı cevap en fazla uzun bir katananın bu pelerinin altında belirgin olmadan durabileceğini söylüyor.

[Miyamoto Musashi]

En sonunda saldırı sırası bana geçmişti. Fakat bizim ekipten biri bana engel olmuştu. Sansını demek istemiş ve onlar ile tatlı dille konuşmaya çalışmıştı. Fakat bu isler böyle gitmeyecek gibi duruyordu. Adamlar çoktan bu sesi göze alıp bizim karsımıza çıkmıştı. Cidden böyle bir konuşma onları ikna edecek miydi? Duruma göre pek ikna olmamışlardı gerçi. Gerçekten böyle ikna edici konumsalar ile bir noktaya varacak gibi durmuyorduk. Sonuçta bu olayın sonunda bir ölüm olacaktı. Sadece böyle cümlelere kanıp bu kadar ise girişmek bire saçma geliyordu. Sonuçta karsı tarafta bir arzu söz konusu idi. Ne demişler sonuçta Arzudan daha kudretli, daha amansız mıknatıs olamaz.

O yüzden bu mıknatısı yatışmaya çalımsak şimdilik saçma geliyordu. Sonunda ortada bir dövüş söz konusu olacaktı. Aslında benim direk olarak sardırma fikrimde çok saçma geliyordu. Bu olaydan önce düşündüğüm gibi ben sadece aptal bir insandım. Hayatımda böyle bir durum ile karsılaştığım çok az olmuştu. Ayrıca adamlar bu kadar bilgi alıp bizden önceki ekibe zarar verdiğine göre epey Taşaklılar idi.

Şimdilik bu yüzden savunda durumunda kalıp diğer elemanlara göre hareket etmek iyi olacaktı. Galiba artık bir boka yalama zamanı gelmişti. Zamanında biraz paslanmıştım ama hep aksiyon isteyen kişide ben olmuştum. Ayrıca yukarı taraftaki yaslı adam bu hediyeyi bana göndermişti. Simdi onu üzmekte istemiyordum. O yüzden birkaç hediyede ben gönderecektim. Belki ileri zamanla yukarıdaki tatlı adam ile kardeş olabilirdim. Aslında su an bana yukardan güldüğüne adım gibi emindim. Sonuçta ne demişler İnsanlar plan yaparken, Tanrı yukardan onlara gülermiş. Ayrıca bu millete tuhaf bakan kız ile konuşmayı seven zeki arkadaşa bir kıyak geçecektim. Aslında daha doğru düzgün kim olduklarını bire bilmiyordum. Fakat emindim ki bunu babaları bile yapmazdı.

Sonuçta bir görevin ortasında idik ve bunu iyi bir şekilde yapmamız gerekiyordu. Nede olsa benim yaşlı adama bir söz vermiştim. Karsı takım duymadan bizim ekibe doğru konuşacaktım. Sadece küçük bir yardım olacaktı. “Size bir yol açacağım direk o yoldan kaçın.” Aslında hepsi görev içindi. Aslında bu elemanlar bende daha zayıf duruyordu. Ben bunlardan daha fazla yok gidebilecektim. O yüzden bu adamları tutma görevi bana kalıyordu. İlk önce elime aldığım bir patlayıcı parşömen alıp kaçış yoluna atacaktım. Bundan sonra ise şimdilik en iyi saldırım olan Raigami no jutsu tekniği uygulayacaktım. Böylece kaçış yolunu açtığımdan emin olacaktım. Kaçış yollarını tam olarak açtığıma emin olduktan sonra duruma göre artık birkaç sey yapacaktım.

[Aoi Hikari]

out: aradaki mesafeyi belirtseniz çok güzel olurdu. hamle düşünemedim resmen.

Hikari tedirgin bir şekilde Ikegawa'nın bir şeyler yapmasını bekliyordu. Kendinden emin bir biçimde karşıdakilere yalanı yutturmaya çalışıyordu Ikegawa. Büyük ihtimalle bir plan oluşturuyor beyninde, diye düşündü. Zaten kulaklarına sahip çık diyerek biraz belirgin etmişti. Onlara karşı genjutsu kullanarak oyalayacaktı. Herhangi bir işarette de harekete geçmek üzere tetikteydi Hikari. Musashi ile aralarındaki iletişim kopukluğu herife pahalıya patlayabilirdi. Hem aradaki mesafe yüzünden iletişim kurmaya çalışmak sadece gereksiz bir çaba olacaktı. Wakizashisini sinirle kınına yerleştirdi ve derin bir nefes aldı. Yağmuru ve zeminin koşullarını dikkate almak gerekliydi. Sonuçta karşılarındaki herifler bu tür koşullarda shinobiler kadar hızlı ve reflekslere dayalı hareketler yapamazlardı. Bir avantaj buradan. Hikari etrafına bakındı. Yakın çevrede herhangi bir tuzak veya gizlenmiş adamlar olup olmadığını merak ediyordu. Ikegawa'nın kurgusu hoşuna gitmişti ama karşıdaki adamların asıl blöf yapanlar olduğundan emindi. Bu kadar uzatmaya gerek bile yoktu aslında Hikari için. Ama görevi riske atmama isteği ile Ikegawa'nın ağzından çıkacaklar onu dizginliyordu. Sadece bekledi, ilk komutta ileri fırlamaya hazır bir şekilde.

Adam sözünü bitirdiğinde gerçekten sıkılmış ve bezmiş halde beklemesini sürdürmekteydi. Ikegawa çok fazla bekletmişti grubu. Artık ona güveni kalmamıştı sorunsuz çıkma konusunda. On adam vardı karşılarında. Güçlerinden ve silahlarından haberdar olmadıkları on adet adam. Belki en kötü senaryoyla Hikari hepsini tek başına öldürür ama ağır yaralanıp hayatını feda etmiş olurdu. Belki de kimse tek çizik almadan hepsinin icabına bakabilirlerdi.

Birden Musashi ileri fırladı, eline bir patlayıcı parşomen almıştı. Fırlatmaya hazırlanırken Hikari'de kararını verdi. Mesafe yetiyorsa Bousen tekniği ile liderlerinin kafasını delecekti Musashi parşomeni daha onlara göstermeden. Yetmiyorsa sadece ana planı uygulayacaktı. Ikegawa'yı yakalayıp Shunshin ile adımlanarak düşmanın arkasına geçecekti. Ama önce patlamanın dağılmasını ve ortada engel bulunmamasını teyit etmek için bir süre bekleyecekti. Eğer Musashi başarısız olur da adamlar saflarını korurlarsa etraflarından adımlayacaktı. Sonuçta meydanın ortasında dikiliyorlardı ve yanlardan geçmelerini önleyecek bir engel bulunmuyordu etrafta. Ikegawa'nın tekniği altında bulunmaları kendisine jutsuyu yapacak süreyi de tanıyacak gibi duruyordu.

[Hiroki Ikegawa]

Boş kelimeler, boş cümleler ve boş geçen bir süreç. Ikegawa sonucun her türlü bir kargaşaya varacağını bilse de, bu kargaşa başlangıcı sürecini uzatmıştı elinde olur bir şekilde. Karşısındaki adamın sözlerinde, kendisininkilerden daha yoğun bir sahtelik sezmişti. Aklındaki senaryolar durmadan yenilenirken, hareketlenmeler de başlamıştı. Musashi'nin sabırsızlığı ve plansız hareketlerine karşın, arada kalmış olan Hikari daha temkinli davranmaya çalışıyordu. Sözlerin biraz daha doğru kullanımı ile süreç belki daha olumlu sonuçlar alınabilecek bir şekilde uzatılabilirdi fakat, biraz geç kalınmıştı.

Tüm bunların yanı sıra, Ikegawa'nın genel durum hakkındaki düşünceleri değişikti. Olası kargaşaya karşın, üçünün de hazırlıklı olduklarını ve pasif kalmayacak olduklarından emindi. Sakae'ye bu kadar az bir mesafe kalmışken, aklında soru işaretleri yaratan tek şey karşılarına çıkan kişilerin sayıları olmuştu. "Deneniyor muyuz?" düşünceleri ile cebelleşirken beyninde, tüm ihtimalleri buna yöneltmenin riskli olduğunun da farkındaydı. Cümlelerini sürdürmek istiyordu ancak, fırsat kalmamıştı elinde. Ayak uydurmaya ve anlık planlar oluşturarak, anlık şekilde uygulamaya koyması gerekliydi kendince.

Musashi'ye döndü gözleri. Saliselik biçimlerde. Fırlattığı parşömeni gördü. Ardından kendisinin de sahip olduğu elektriğin gücünün gelişini sezdi. Hikari'ye döndü. Gözleri kesişti bir anlık, beklentileri gördü. Çamurlu zemindeki ayaklarını daha sıkı bastı yere. Musashi'nin hamleleri ardından, Hikari henüz harekete geçmemişken ellerini kulaklarına götürerek, parmakları ile kapatmasını anımsatacak hareketlerde bulundu. Patlama yaşanacaktı. Ortalık karışacaktı. Karşı hamleler alınacaktı elbette. Tam bunların oluştuğu sırada, "Koş." diyecekti Hikari'ye. Parşömenin onda olması, bir avantajdı. Aralarındaki en çevik ve hızlı kişi olduğunu düşünüyordu. Kelimesi ardından ellerini başına götürecek ve olabildiğince hızlı bir şekilde odaklanarak, patlamayla eşit bir anda "Mugen Onsa" tekniği ile devreye girecekti. Olabildiğince yüksek bir çığlık. Kulaklarından girip, vücutlarına ve zihinlerine etki edecek bir enerji. Hikari'nin ne yaptığını tahmin edeceğinden ve buna göre davranacağından emindi. Musashi çoktan harekete geçmişti. Var olan mesafe bir avantaja dönüştürülüp, parşömen için bir kaçış yolu yaratabilirdi. Sayıca üstün olsalar da, durum çok daha farklı bir hal alabilirdi.

Ardından ise, sadece oluşacak durumlara göre devam ettirecekti hamlelerini. Tekniği bitirdikten sonra, herhangi bir tehdide karşı direkt gard alacaktı. Fırsat olursa, eşlik edecekti takım arkadaşlarına kaçış yolunda. Yakalanmayacakları bir garanti değildi ancak, yeterince uzun bir ilerleyiş ile kasabaya daha da yaklaşmaları, avantajlarını arttıracaktı ona göre. Gözleri ile takip edecekti her şeyi. Olabilecek her anlık şeyi göz önünde bulunduracaktı.