Kendimde yaptım oradan biliyorum

[Junshina Yubo]

Beyler lafı çok uzatmayacağım...

Zaten çok uzatacakta birşey yok. Yaptığım puştluktan sonra işleri pek dalgaya vurabilecek kapasitede de değilim, kusura bakmayın... Oldukça basit bir görevde, takım arkadaşım ile birlikte gerek bile yokken işinde gücünde bir adamı ve 8 yaşında masum bir çocuğu öldürdük. İşler nasıl bu hale geldi, yada ne nasıl oldu size anlatabilirmiyim emin değilim. Zaten takdir edersinizki öküz gibi vicdan azabı duymaktayım. Kaç gündür ne eskisi gibi goygoy yapıyorum ne de bizimkilere takılıyorum. Yok lan. Tık yok. Bomboş kalmışım gibi hissediyorum aslında, duygu damarıma aşırı yük binmişte o damarım çatlamış herhalde, hiç bir şey yok beynimde. Bomboşum. Yashamaru ile o olayın üstüne pek konuşmadık. Çocuğa olan saygım ve sevgim biraz azaldı sanki, ne bileyim bu denli gözü kara olması beni bir kez daha düşündürdü. Acaba doğru insanlarla mı birlikteyim gerçekten? düşünüyorum işte boş boş...

Yolum bu sefer kütüphaneye arkadaşlar. Bir amacım var, gözlerimi eğitmek istiyorum! Genjutsudan başka bir bok bilmediğimi söylemeliyim sizlere. Çoğu insan genelde ninjutsu ve taijutsu dalında ilerliyor ve eğer yeteneği varsa biraz da genjutsu öğreniyor. Da ben diğer iki dala pek ısınamadığımdan bu ikisini hiç öğrenmedim, olası bir savaşta yanımda olan tek şey gözlerim... Ehh ana silahım şu kafamdaki iki yuvarlak olduğuna göre onları eğitmemde gayet mantıklı. En azından ben öyle düşünüyorum. Ve itiraf edeyim içten içe bu işe bulaşmamın bir sebebi daha var. Eğer şu çocuk öldürme davasından yakalanırsak, genjutsu ile sorgulanmaya karşı kendimi bir nebze daha korumak istiyorum... Biliyorum biliyorum, oldukça saçma değil mi?

Yinede şuan oldukça sıçtım ve biraz da sıvamam gerekiyor. Bu yüzden kütüphaneye gidiyorum, biraz bilgi almalıyım.

[GM - Naruto]

Kütüphaneye büyük beklentilerle adım atıyorsun belki, fakat içerisi pek tahmin ettiğin gibi durmuyor. Geniş giriş katı, kütüphaneden çok büyük ve sıkışık bir kitapçıyı andırıyor. Duvara dayalı raflar tavana kadar uzanırken, ortada duranlar bir adam boyunu anca geçiyor. Karmaşık dizilmiş kitaplıklar yüzünden kütüphenin arka tarafını girişten göremiyorsun. Rafların arasında iki minik yuvarlak masadan başka masa yok ve etraflarında sadece ikişer sandalye var. Kitaplar, özellikle yere yakın olanlar olabildiğine tozlu duruyor. Dışarıdan iki katlı göründüğünden emin olduğun için gözlerin üst kata çıkabileceğin bir yeri arıyor fakat nafile. Sen kütüphane denen bu yere bakarken, hemen yanından incecik, yumuşak bir ses geliyor.

"Yardımcı olabilir miyim?"

Sarışın, uzun saçlı, sevimli ve gözlüklü bir kız sana bakıyor girişin yanındaki masadan. Masa, açılan kapıların arkasında kaldığından farketmemişsin. Kız 17-18 yaşlarında, yüzünden gülümsemesini düşürmeyen bir tip. Ame' nin loş sokaklarında parlayacak cinsten bir sarılığı var. Bu sırada kızın oturduğu masanın arkasında bir kapı farkediyorsun. Misafirlerin girebileceğini düşünmediğin bir tane.

[Junshina Yubo]

Yaptığım yanlışlıkları düşünerek varmıştım kütüphaneye muallaklar.

Yashamaru diye bir arkadaşım var, çok kitap okur. Öyle böyle değil, yemekte, yatakta, görevde, duşta, hatta tuvalette bile kitap okuyabilir. Hani hepiniz hayal etmişsinizdir yada belki yapmışsınızdır tuvalette gazete okuma işini. İşte bu bahsini ettiğim arkadaş gazete yerine peter pan okur sıçarken. Bu arada beyler bunu nasıl öğrendiğimi sormayın, zaten size söylemeyi düşünmüyorum... Konumuza dönelim biz. Hayır yani, götünden kazma sapı gibi şeyler çıkarken sen nasıl tinkır belin uçmasını hayal edebiliyorsun ulan? Biri beni bu konuda aydınlatsın anasını satayım! Sonra da Yubo abidik gubidik hareketler yapıyor, Yubo çok küfrediyor oluyoruz. Nereye küfürbazım yahu ben? İnsanların duymak istediklerini söylüyorum sadece, başka bir suçum yoktur hakim bey!

Kütüphaneye girdiğimde etrafı bayağı karışmış bir halde görmüştüm. Fakat bu düzensizlik bana bir rahatsızlık vermiyordu, binaların neredeyse birbirinin üzerine yapılacağı bir yerde yaşıyordum sonuçta, düzensizlik benim evimdi ulan! İki üç kitap kafamı karıştıramazdı, daha doğrusu karıştırmamalıydı... En azından ben böyle düşünüyordum. Fakat sonra ince bir ses tonu duydum beyler... Nevrim döndü lan! Karşımdaki tam dişime göre bir kızdı! Çok önemli bir işi olmayan, kütüphanede takılan, asosyal ama malı sağlam ve kolay lokma olduğunu düşündüğüm insanları herzaman severim zaten. Uğraştırmazlar birkere. Pembe saçlı sargılı bacaklı bir kızdansa, siyah saçlı ve beyaz gözlü kızı tercih edenlerdenim ben. Bilmem anlatabildimmi?

Sıradan adımlarla kızın yanına yaklaşacaktım yüzümde gülümseyen bir ifade ile. Masanın karşısına geçecek ve ellerimi masanın önünde tutacaktım. Kızın ellerimi -daha doğrusu az sonra yapacağım el mührünü- farketmesini istemiyordum çünkü. Kızı etkileyeceksek bunu jutsu kullanarak başardığımı bilmemeliydi kızcağız... Konuşmak üzere derin bir nefes alıp bu sırada da masayı siper almış ellerim ile Teishi no Jutsu' yu uygulayacaktım. Bu sırada da konuşmaya başlayacaktım. Öncelikle yüzüme içten bir gülümseme yerleştirip ''Tabi ki, aradığım kitaplar konusunda bana yardımcı olabilirsiniz bence.'' diyecektim. Ardından kızcağızın gözlerine bakarak devam edecektim: ''Hem sizin gibi şirin bir hanım bana yardım edecekse bende çok mutlu olurum ehehe''

[GM - Naruto]

Kıza yaklaşıyorsun dediğin gibi ve jutsuyu uyguluyorsun. Sen kıza sevimli sevimli konuşurken, kızda sana benzer şekilde karşılık veriyor. Gözlerini deviriyor gülümseyerek sen ona iltifat ettikten sonra, ardından sapsarı gözlerini sana dikip konuşmaya başlıyor. "Tabii, ben yardım etmek için buradayım zaten." Dedikten sonra arkasındaki kapıdan gürültülü bir ses duyuyorsunuz ikinizde. Kızın yüzü hafifçe asılıyor, bir kaç saniye sessizlikten sonra dönüp tekrar sana gülümsüyor. "Kusura bakma, küçük kardeşim biraz gürültülü bir tiptir de."

[Junshina Yubo]

Aha piç olucam şimdi! Birleş oçRAN!

Kızın yanına gitmiş ve istediklerimi söylemiştim rahatça. Herhangi bir sorun çıkmadan jutsumu da uygulayabilmiştim. Kızın gülümsemesine refleks olarak bende gülümseyerek karşılık vermiş ve mimiklerimi daha bir samimi yapmıştım. Bunları problemsiz bir şekilde gerçekleştirince de, götüm tavan olmuştu tabi. Yalan yok, nabza göre şerbet vermesini çok iyi bilirim. Bak daha demin nasıl bir ruh hali içerisindeydim, şimdi bir amlı bana gülümseyince ne hale gelmiştim. Yashamaru'yu Kane'i falan ne düşünüyorsun diye soruyorum bazen kendime. Bak hemen karşımda daracık bir liseli var. Sarı saçlı, sarı gözlü bir afet-üş vahşet! Biraz kendi gönlünü eğlendir, siktir et evi, kirayı, yiyecek derdini, ekonomik sıkıntıyı amına koyim! Eğlen lan azcık!

Zaten kız da bana gülümsüyor. Yannız harbi bir kız vardı ha? Bak kendimi düşünürken unutuvermişim kızı... Dur ulan az daha yakınlaşayım ben şuna. Liseli fantazisi yaparız anasını satayım en olmadı! ALLAHU EKBER! Hemen gülümseyerek cevap verecektim kıza: ''Ahh, sorun değil yahu. Benim kardeşlerimde bayağı yaramazdır problem yapmam böyle şeyleri.'' Bu sırada da elimle kapıyı işaret edip tekrar konuşacaktım: ''Eğer kardeşinle ilgileneceksen seni beklerim sorun değil, hem zaten yapacak pek bir işim de yok. Yardıma ihtiyacın olursa buralardayım...''

Out: Yeni doğmuş iki çocuğumu hastaneye götürmem gerekiyor kusura bakmayın. Bu rp' me özenemedim.

[GM - Naruto]

Kız sevimli bir şekilde kıkırdıyor karşında. "Sorun değil" diyor gülümseyerek. "Sakardır, hep yapar, kendi düzeltmesini bilir ama." Dedikten sonra ellerini kucağına atıyor ve ince bir kitap çıkarıyor açığa. Sana son bir kez gülümsedikten sonra "Dilediğin gibi dolan, asıl sen yardım istersen ben buradayım." Diyor ve gözlüğünü düzeltip sarı gözlerini kitaba kaydırıyor. İstediğin gibi kütüphanede gezme hakkın var, kız sana bakmıyor olmasa bile sen arkanı döner dönmez gözlerini hissediyorsun. Kız sana sevimli davranıyor olsa bile sarı gözleri tahmin ettiğinden daha keskin. Bir şeyler yürütemeyeceğin bariz.

Rp Out: Sorun değil, çok geçmiş olsun, umarım ikisi de iyidir. Pasiflik bizden bu sefer, çabuk iyileşmeleri dileği ile.

[Junshina Yubo]

Kıza söylediklerimden sonra aynı naziklikte bana cevap vermişti.

Amına koyim çok pis hoşuma gidiyor lan! Normalde okadar da yakışıklı birisi değilim ben. Tipimle pek övünmem beyler. Kötünün iyisi bir tipim vardır, hatta jole, parfüm falan derken, zorlarsak iyinin kötüsü bir tipim vardır. Ama amına koyim, bu jutsu işi varya... Bir anda nuri alçodani coni dip yaptı benim gibi bir tipsizi? Vay anasını satayım! Ninja olmak ne güzel şeymiş lan! Hani öyle etrafa falan ateş topu atmak falan değilde, böyle küçük efektler daha çok mutlu ediyor beni. Yoksa milletin evine meteor indirmişim ne olacak amına koyim? Eğlencesi nerede böyle işlerin? Bak mesela bizim Yashamaru orospu çocuğu (orospu çocuğu dememden garip bir haz alıyor anladığım kadarıyla) sürekli saldırgan/ofansif teknikler kullanır, ne yapacaksa okadar gücü? Alsın götüne soksun. Zaten hoşuna gidiyor!

Herneyse, konu dışına çıkmayayım... Kızla konuştuktan sonra, bana kütüphanede serbest olduğumu söylemişti. Eee amına koyim, napayım ben serbestliği? Ağdalı bızırını siktiğimin orospusu! Bana kitap bulacak hizmetçi lazım anasını satayım! Boşuna mı teknik yaptık lan sana? Benim ruhum bencildir amına koyim! O kitaplar için hala çakra harcıyorum bak. BANA VERECEKSİN ULAN O KİTAPLARI!!! Hemen bu gazla kıza dönecektim yüzümde en ''tatlı'' bakışımla. Bu sırada tekniğe iyice odaklanacak ve bu bok için sürekli harcamakta olduğum çakrayıda arttıracaktım. Bu teknik zaten bikaç dakka sonra ebemi sikmeye başlayacak abi, çakra rezervlerimin amına koyuyor sonuçta. Bari biraz odaklanayımda işe yarasın diye düşünmekteyim. -Çek fişi bitir işi!- anladın mı? Kıza gülümserken bir yandan da en dikkat çekiçi kelimelerimi kıza harcayacaktım: ''Ya aslında şey... Bana yardımcı olabilirsin galiba, Genjutsu ile ilgili ciltlerin arasından bir başlık yada başlıbaşına bir kitap arıyorum. Bu başlıklar ''Kişinin kendi gözlerini Eğitmesi'' yada ''İradeli gözler'' gibi şeyler olabilir. Bu tarz bir kitap hatırlıyormusun?''

AMINA KOYİM KIZI SİKMİCEZ YUBO!! KİTAP ARIYORUZ ABARTMA ROLÜNÜ!

out: Yok yok, önemli birşeyleri yokmuş. Kontrol için gittik zaten, yinede anlayışınız için teşekkür ederim.

[GM - Naruto]

Kız kafasını kaldırıyor kitaptan ve sessizce seni dinliyor. Sen cümlene devam ettikçe yüzü yavaş yavaş düşüyor. Kaşlarını çatıyor ve elini çenesine dayıyor. Sen sessizleştikten bir kaç saniye sonra kitabını tekrar kucağına koyuyor ve tek kaşını kaldırıyor, yüzünde özür diler gibi bir hava var. "Üzgünüm. Elimizde böyle bir şey olduğunu zannetmiyorum." Diyor ve bir yanağını şişiriyor. Yüz ifadesinden aklını tekrar bir yokladığı açık. Bir kaç saniye sonra kafasını yavaşça düşürüp sallıyor sağa sola. "Genjutsularla alakalı bir kısım var, bir bak istersen, fakat çok ayrıntılı şeyler bulundurmuyor. Hem dediğim gibi, dediğin gibi bir şey olmadığından eminim." Dedikten sonra ayaklanıyor. Çok uzun olmadığını farkettiğin kız, kitabını masanın üstüne bıraktıktan sonra bir eliyle masaya dayanıyor ve sağ elini kaldırıp parmağıyla tam arkanı işaret ediyor. "Bu kitaplığın arkasındaki değil, onun arkasındakindee..." Dedikten sonra duraksıyor ve devam ediyor. "Sol tarafı genjutsularla dolu olmalı." Diyor ve yerine kendinden emin bir şekilde oturuyor. Anlayacağın üzere tarif etme kısmında pek iyi değil, biraz bakınman gerekebilir. Yerine oturur oturmaz arkasındaki kapıdan bir gürültü daha geliyor. Kızın yüzündeki gülümsemeye uymayan bir damar kabarıyor alnında ve sağ elini yumruk yapıp tam arkasındaki kapıya olabildiğine güçlük bir yumruk geçiriyor. Kapıda hasar yok ama kapının sallanışını saniye saniye gözlemliyorsun. "Hori-kun! Sessiz olur musun?" Diyor yükselterek sesini. Kütüphanede olup olmadığını sorgulayacak tarzdan bir yükselmeydi. Hemen arkasından kız özür dilercesine sana dönüp bakıyor.

[Junshina Yubo]

Bu kız mal beyler. Ciddi söylüyorum bak...

Kızın pembe saçlı, pek bir bok yapamayan ve adını bir çiçekten alan normal bir medic-nin gibi hareket ettiğini görünce üzülmüştüm tabi biraz. Tüm seksapelisi ve albenisi saniyeler içerisinde yok olmuştu gözümde. Yarım eraksiyon olmuş penisim aynı hızla tekrar içeri kaçmış ve ''Birdaha böyle kızlar için uyandır beni de tikeyim ebeni!'' dercesine şöyle bir kıvranmıştı yerinde. Normalde sağda yatardı ve geceki halay için kafasını dinlendiriyor olurdu diye biliyorum ama bugün sol tarafından kalktığından olacak biraz asabiydi. Daha uyandığı için sesimi çıkartmıyorum tabi, anlayışlı bir arkadaşım ben. Yani mazur görmek lazım böyle şeyleri, ergenlik çağındayız sonuçta anasını satayım... Ne olacak, sanki birdaha kız mı göremeyeceğiz abi?

Göremeyeceğiz!

Aasssiktir! Harbi lan! Amına kodumun köyünde herkes yağmurluk giyiyor. Kimin götü memesi güzel belli olmuyor ki kıl köklerini sikim! Nereden bilecez plastik kıyafetler içerisinde kimin götü güzel? Eğer Yashamaru orospu çocuğu olsaydı şimdi onun götüne sulanırdım, ama yok. Sahi lan? Nerede o? Kane' i anladık, evinde otuzbir çekiyordur. Zaten arkadaşın başka bir şey yaptığını görmedim şimdiye kadar. Evdeki döşekleri sikmese sorun yok ama, orada yatıyoruz işte! İnsan ister istemez tiksiniyor biliyormusunuz? Nereden bileceksiniz bebeler... Hiç döşek siken arkadaşınız oldu sanki, hıaammına...

Hemen kıza cevap verecektim:''Kusura bakma senden çok şey istedim ama, n'olursun bu seferlikte yardım et. Ben yol tariflerini hiç anlamıyorum biliyormusun? Ame-Chou binasına giderken bile kaybolduğumu hatırlarım mesela... Biraz beyinsizim o konularda ne yazık ki. Yolu sen gösterebilirmisin acaba?''

[GM - Naruto]

Kız sarı gözleri ile sana bakıyor, kafası karışmış gibi. Dudağını büküyor hafifçe. "Buraya birinin bakması lazım ama..." Diyor ve iki saniye sonra yüzü aydınlanarak arkasına dönüp kapıya vuruyor. "Hori-kun!" Diye sesleniyor kapının arkasına. "Bakabilir misin buraya?"

Kız sana dönüp gülümserken aranızda kısa bir sessizlik oluyor. Yaklaşık 5-6 saniyelik bir gecikme ile kapının kolu dönüyor. İçeriden Hori-kun çıkıyor, şu küçük kardeşim dediği. Bir kıza bakıyorsun, bir de çıkan çocuğa, çünkü hiçte küçük durmuyor. Kapıdan eğilerek geçmek zorunda kalan, 2 metre boyu olduğunu tahmin ettiğin, kızın yaklaşık 3 katı büyüklükte bir "çocuk" çıkıyor karşına. İnanılmaz iri vücutlu çocuğun 100 kilonun altında olması imkansız, kastan gebermiyor belki ama kollarındaki şişkinlikler gözle seçilebilir bir halde. Ablası gibi sarı, omzuna kadar gelen karışık saçları var, daha koyu, elaya çalan gözleri. Emir bekler gibi ablasının arkasında dikiliyor hemen. "Genjutsuların olduğu rafa kadar eşlik edebilir misin?" Diyor kız gülümseyerek. Hori-kun kafasını sallayıp tek bir hamlede masanın etrafını geçiyor ve dibine giriyor resmen. Elini omzuna koyup yeni bir maceraya çıkıyormuşsunuz gibi uzaklara bakıyor. Cidden, hiç gideceğiniz yola bakıyor gibi durmuyor. Katı ifadesi, çocuksu yüzüne uymadığından biraz komik görünüyor, fakat çocuğa gülmek isteyip istemeyeceğinden emin değilsin. Omzunu hafifçe sıkıp bırakıyor, birlikte söylenilen raflara doğru yürümek durumda kalıyorsunuz. İki küçük koridor geçtikten sonra seni istediğin bölmeye getiriyor iri çocuk. Hori-kunun boyunun ortadaki kitaplıklarla bir olduğunu farkediyorsun bu arada. Seni raflara getirdikten sonra sana zorla gülümseyerek bir kenarda beklemeye başlıyor.

Raflarda ilgi çekici bir kaç başlık var. "Genjutsunun Özü." "Genjutsular" "Ben, babam ve genjutsu." bunun dışında gözüne alakasız bir kaç başlık daha çarpıyor. "Kedilerin Ustası" ya da parlak bir kaba sahip olan "Kalemim" gibi sana saçma gelen şeylerde var. Aradığını bulacağından şüphelisin.