Devriye Raporu

[Kyogi Fuka]

Elindeki asayı duvara dayadıktan sonra yavaşça kaldırımın köşesine oturdu ve beklemeye devam etti. Bir şekilde üzerindeki stresi uzaklaştırmayı başarmıştı. Kalp atışlarının normale dönmesi ile birlikte nefes alıp vermesi de düzene girmiş gibi gözüküyordu. Ayakları ile bağdaş kurarak çevreyi bakınmaya başladı. Önceden karar verdiği gibi beş, on dakika daha bekleyip diğerlerini aramak için onları son gördüğü yere doğru ilerlemeye başlayacaktı. Tabi ki de en son istediği şey fazladan yürümekti ama her ne kadar sakin davranmaya çalışsa da diğerlerinin tehlikede olduğu ile ilgili endişeleri hala dipte bir yerde onu dürtüyordu. Abisinin yeteneklerine olan güveni tamdı. Haze tam anlamıyla gerçek bir Kusa shinobisiydi ve neredeyse her konuda ondan çok daha iyi sayılırdı. Yanındaki kız konusunda bir şey söyleyemiyordu. Kızı en son gördüğünde ki davranışları aklına geldiğinde onun biraz fazla stres altında olduğunu hatırladı. Duydukları uğultuya doğru ilerler iken fazla tetikte ve ciddiydi. Belki de böyle olması gerekiyordu diye düşündü. Sonuç olarak köyün içinde bile ne ile karşılaşabilecekleri belli olmuyordu. Demin ki haydutları göz önünde bulundurduğunda bunun gerçekten de doğru olduğu kanaatine vardı.

Kız büyük ihtimal Haze'ye ayak bağı olmaktan çok ona yardım edecek bir seviyedeydi. Endişe edilecek bir durum yoktu. Zaten o ikilinin de kendisi için pek kaygılandığını düşünmüyordu. Aralarında en zayıf ve cılız gözüken görevi tamamlarken diğerlerinin yoldan sapması zaten biraz ilginç olmuştu. Eğer boş boş gezdiklerini öğrenirse ikisini de bir güzel paylayacaktı. Belki kendisine bir çay ısmarlattırırdı..

Kolundaki yaraya göz gezdirdi. Ciddi bir şey değildi ama kimonosunda bir kesik izi bırakmıştı. Üstelik bazı yerleri de hafiften kana bulamış gözüküyordu. Kan çoktan kurumuş olduğundan dolayı pek üzerine düşmedi. Belki kardeşine gösterirse tekrardan kesik yeri dikebilirlerdi? En azından kan lekesini çıkarırlarsa kol kısımlarını komple keserek kıyafeti yaza uyarlardı. Aklına gelen bu garip fikirle birlikte hafifçe gülümsemeye başladı, kardeşi de şuan başka bir görevdeydi ve Fuka onunda ne yaptığını oldukça merak ediyordu.

Uzaktan ona doğru yaklaşan iki silüet'i fark ettiğinde sırıtması ikiye katlanmıştı. Etrafta koşturmaktan o kadar nefret ediyordu ki gidip onları kucaklayası geldi. Sonunda! Benim gibi bir kaplumbağayı bile bekletmeyi başardınız. Ahahaha... Fazlasıyla dinç gözüktüğünüzü de hesaba katarak uğultulardan bir şey çıkmadığını tahmin ediyorum. Yoksa tüm görevi bana yıkıp aylaklık mı ediyordunuz?.. Kaşları hafifçe havaya kalkarken alaylı bakışlarıyla ikiliyi süzmeye başladı. Haze'nin tam bir görev manyağı olduğunu bilmese gerçekten de böyle düşünmeye başlayacaktı.

Rp Out: Uehara Megumi ile Kyogi Haze için özel olarak açılmıştır, GM dahil kimse girmesin tokatlarım. ):

[Uehara Megumi]

Kendi rotalarına dönene kadar hızlı adımlarla gitmişlerdi, olmaları gereken binaların aralarına, toprak yollarına ayak bastıklarında hızları birazcık daha düşmüştü. Hala "hızlı hızlı yürümek" denen şekilde gidiyorlardı yine de. Küçük denebilecek ayakları sessizce toprak yola çarparken kafası bir kaç şeye birden bölünmüştü. Beyninin minik bir yanı hala karşılaştıkları Jounin' i düşünüyordu, başka bir tarafı hala dikkatli bir şekilde yanındaki adamı süzüyordu, belki biraz daha yumuşamış bakışlarla. Kendini hala onun yanında çokta rahat ya da güvende hissetmiyordu fakat en azından bakışları az da olsa yumuşamayı başarmıştı. Bir yandan çıktıkları asıl rotada bir şey olup olmadığını merak ediyordu, olduysa olabildiğine ince duran küçük kardeşin durumu halledebilip halledemediğini düşünüyordu.

Kafasını kurcalayan şeylerin içinde boğulurken biraz geride kaldığını farketti genç kız, bu sefer istemeden hemde. Bir kaç hızlı ve geniş adım atıp beyaz saçlı adamın yanına yetişti, ardından kollarını göğsünde kavuşturup sessizce yanında yürümeye devam etti. Etrafta hiç bir sıkıntı görünmüyordu, ya da sıkıntı yaşanmış gibi durmuyordu. Düşüncelere tekrar boğulmak üzereyken neden hala Jounin' i düşündüğü geçti aklının bir ucundan. Duraksadı, kaşlarını hafifçe çattı ve sessiz bir nefes çekti göğsünün derinliklerine. Saçlarını çok oynatmadan kafasını salladı tekrar hafifçe, Jounin' i kafasından çıkarttığını düşünerek yoluna devam etti.

Çok geçmeden varmışlardı işe başladıkları açık alana. Uzakta onları bekleyen ikinci beyaz saçlıyı az da olsa kesebiliyordu. "Sonunda! Benim gibi bir kaplumbağayı bile bekletmeyi başardınız. Ahahaha..." Sesi inanılmaz neşeli geliyordu, bir kaç saniyeliğine de olsa onlara karşı kendi kendine takındığı bu rahatsız tarafının yumuşamasına yardımcı olacak bir ses. "Fazlasıyla dinç gözüktüğünüzü de hesaba katarak uğultulardan bir şey çıkmadığını tahmin ediyorum." Biraz daha yaklaşmışlardı onları bekleyen çocuğa. Tam yüzündeki hafif tebessümle kafasını "hayır" anlamında sallayacaktı ki adımlarını yavaşlayatacak bir şey takıldı gözüne. Yüzü düştü bir anda, kaşlarını sertçe çattı ve yavaşlatan adımlarını bir anda hızlandırarak çocuğun yanına doğru koşarcasına gitmeye başladı. "Yoksa tüm görevi bana yıkıp aylaklık mı ediyordunuz?" Yanına vardığında hala yüzünde güller açıyordu beyaz saçlının, fakat Megumi için aynısını söylemek bin şahit isterdi. Siyah üstünün zaten yarısı kesik olan uzun kolunun kesik kısmından tutup yırtarak çıkarttı. Bu üstünü seviyordu, fakat evde bir kaç tane daha bulundurduğundan o an emindi denebilirdi. Yırttığı siyah kumaş parçasını gerdi ve çocuğun kolunu tutmak için elini uzattı. Bir an duraksadı. Kol kanlıydı, bembeyaz üstündeki kan lekerinin arasındaki kesikten belli oluyordu. Düşünmeden davranmıştı, onun kanı olup olmadığına bakmadan, kolunu tutmadan önce bir kere daha baktı ve yaralı olanın o olduğuna emin olduktan sonra göz ucuyla yaraya baktı. Derin değildi. Daha çok biraz fazla kanamış bir kesik gibi duruyordu. Ayrıca kolunda yapışıp kalmış olan kan, çoktan kurumuş görünüyordu.

Çocuğun kolunu tutmaktan vazgeçti ve geri bir adım attı. Abartmıştı, paniklemişti. Haru veya Koujo' nun kılına zarar geldiğinde ortalığı ayağa kaldırdığı gibi. Uzun zamandır görmediği arkadaşlarını aramıştı muhtemelen gözleri. Hafifçe utanarak gözlerini devirdi ve dudağını ısırdı. Durum garipti, yaptığı panik, garipti. Elindeki yırtılmış kumaş parçasına baktı ardından çok düşünmeden özür dilercesine kafasını kaldırıp inmiş kaşlarla iki saniyeliğine çocuğun gözlerine bakıp, mavi bakışlarını tekrar koluna indirdi. Kanamayan kolun etrafından geçirdi siyah kumaşı ve sıkmadan, biraz temsili bir şekilde kumaşı bağladı. Ardından bir kaç adım geri çekilip elini çantasına attı, aslında çantasına elini atar atmaz gelen defteri aramaya başladı sessizce.

[Kyogi Haze]

Kardeşiyle ayrıldıkları noktaya geldiğinde topuklarının üzerinde bir tur dönerek çevresine baktı.Yüzünde neşeli bir şaşkınlık taşıyordu.Haze'nin görüş alanından çıkacak kadar ilerlemiş olması,Fuka için takdir edilecek bir olaydı.Fazla sürmeden yetişeceklerdi yinede.Muhtemelen bir köşede soluklanmak için mola vermiş olmalıydı.Belirlenmiş rotayı tekrar gözüne kestirdikten sonra hızlı adımlarına devam etti.Kardeşi bu bölgeyi halletmiş olsada Haze yinede her deliğe büyük bir paranoya bakıyordu.Kardeşinden şüphesi yoktu elbette.Onunda didik didik ettiğini biliyordu.Fakat bu tetikte olma durumu Haze'nin engelleyemediği bir yanıydı.Yeni bir uğultu duyabilirdi,yeni bir kavgayla karşı karşıya kalabilirdi.Sadece çevreye odaklı gibi görünsede aklında hala Seiho'nun ismi dolanıyordu.Tüm işlerini hallettiğinde,eski jouninin hikayesini doğrulamak için arşivlere uğramayı düşünüyordu.Sonrasında ise belki hastaneye giderdi.Siniri dağılmış değildi,bu yüzden zihninde sağlıklı diyaloglar oluşturamıyordu.Sakin bir ruh haline büründüğünde kardeşine şiddet uygulayan o adama söyleyecek çok cümlesi olacaktı.Tekrar öfkelenip konuşmaktan başka şeyler yapma ihtimalide bulunuyordu.Seiho'nun yanından ayrılmadan önce bunu direk olarak teklif etmişti hatta.Yardım edebilirim. Omzunun üzerinden Megumi'ye kısa bir bakış attı.Yaptığı teklifi garipsediğinden emindi.Üstüne,Megumi'de hala geçmemiş olan tedirginliği de yakalamıştı.Uğultuyu takip edip şüphelerini gidermelerine rağmen...Kızın onu kafasında ne rolde tanımladığını fazlasıyla merak ediyordu.Haze kendisini anlatmak için fırsat kollayacaktı.

Kardeşinin sesi,beyaz saçı ve Kusa-chou binası.Her birine odaklandığı süre saliselerle ölçülebilirdi.Kardeşinin yaralı kolu.Kafasını hayır anlamında sallarken yerinde durdu ve geri döndü.Boş yol.Geldikleri yolda da bir kavga izinden yoksundu.Tekrar yaralı kola döndü,ardından kardeşinin gözleri.Asıl hedef kendisi olması gerekirken,kızmak için birini arar gibiydi Haze.Megumi kestiği kumaş parçasıyla kardeşine ilerlerken eli belinde fırıldak gibi döndü Haze.Ne yaptığından pek emin değildi.Sadece kardeşinin neşesine ayak uydurmakta zorluk çekiyordu.Baş parmağıyla geldikleri yolu işaret etti kısaca. "Kız kardeşini döven bir hödüğü pataklayan eski jounin.Özet bu." Cümlesindeki vurguyu kardeşinin farkedeceğini biliyordu.Gergin suratıyla Fuka'ya bakmaya devam etti. "Asıl haberler sende gibi gözüküyor.Yapmam gereken birşey kaldı mı ? " Dövmesi,yere gömmesi gereken bir beden.Hayır demezdi Haze.Kardeşinin kolundaki ufacık çiziğe bakarken bunlar zihninde oldukça normal eylemler olarak gözüküyordu.

[Kyogi Fuka]

Megumi kendisine doğru koşturduğu sırada hazırlıksız yakalandı ve şaşkın bakışlarını gizleyemedi. Kızın kolundaki elbise parçasını yırtması ile birlikte irkilerek kendisine gelmişti. Hoi!.. Uehara-san, bugünlük yırtılan bir elbise yeterdi. Kızın bir anlık duraksayarak kolunu tutmaktan vazgeçtiğini fark etti ve o yırttığı elbise parçasını yaralı olmayan koluna gevşekçe bağlarken konuşmaya devam etti. Gene de teşekkür ederim. Kız kendisinden bir kaç adım uzaklaşıp çantasını karıştırmaya başlamıştı. Fuka da gülümseyerek kızın verdiği parçayı kolundan çıkarıp yaranın üzerine geçirdi ve düğümü ağzı ile tutarak sıkıca çekti. Megumi'nin endişesi ile birlikte kendisi de bir parça suçluluk duygusu hissetti. Eğer biraz daha dikkatli olsaydı onları endişelendirmek zorunda kalmayacaktı.

Tam bunları düşünürken kendisini gösteren Haze ise bakışları ile sanki hala etrafta bir saldırgan varmışçasına çevreyi tarıyordu. Fuka abisine doğru ilerlerken önce onun dediklerini anlamaya çalıştı. O tarz pislikleri tokatlamak için illa görevden ayrılmak gerekmiyordu. Özellikle de Haze ve Fuka gibi, çok sevdikleri bir kız kardeşi olan ikili hesaba katıldığında empati kurmak fazla kolaydı.

Biraz hırpalanmasına hayır demezdim ama gene de bu tarz şeyler için zindanda geçireceği bir kaç ay daha etkili olur gibi gözüküyor. Umarım ikisini de yetkililere bırakmışsınızdır.

Hazenin yanına ulaştığında asasını yere dayayarak elini abisinin omuzuna attı ve yükünü sol elinden sağa yönlendirdi. Bana gelecek olursak; ara sokakların birinde üç tane haydutun elemanın birini sıkıştırdıklarını gördüm. Başta sizi bekleyecektim ama tüm para kesesini cepleyip kaçacak gibi gözüküyorlardı. Ki zaten ben harekete geçene kadar çoktan beni fark etmişlerdi. Haze'nin omuzundan çektiği yaralı koluna tekrar bakmak için onu hafifçe yukarı kaldırdı. İki tanesi kaçtı, liderleri olacak adam biraz fazla çetin çıktığından dolayı bayıltmak zorunda kaldım. Ama sanırım kendine gelince oda gitmiştir. Keseyi çocuğa verdikten sonra onu güvenli bir şekilde uğurladım. Bunun haricinde bir sorun çıkmadı...

Siyah bez parçası ile sarılı kolu eskisine nazaran daha az sızlıyordu. Hava almadığından diye düşündü ve Megumi'ye bakarak devam etti; Ama önceden de dediğim gibi, ufak bir kesikten başka bir şey değil. Gene de daha dikkatli olmam gerekirdi. Endişelendirdiğim için üzgünüm.

[Uehara Megumi]

Megumi hala gittikçe kızaran bir suratla defterini arar gibi yapıyordu. Karşısındakinden gelen teşekkür ederimle biraz yumuşamıştı belki, fakat kafasını kaldıracak gücü bulamıyordu hala. Bir süre ikilinin arasındaki diyalogları dinledi sessizce, inanılmaz ağır hareketlerle defterini çıkarırken. Küçük kardeş, abisine doğru yürümeye başladı yavaşça o sırada, göz ucundan gördüğü kadarıyla. "Kız kardeşini döven bir hödüğü pataklayan eski jounin. Özet bu." Sessizce iç çekti. Sanki jounin orada çok haklıymış gibi konuşuyordu, fakat bu saatten sonra yapacakları bir şey yoktu. Rapor yazmayacaklarına karar kılmışlardı bir kere, yazmayacaklardı. "Biraz hırpalanmasına hayır demezdim ama gene de bu tarz şeyler için zindanda geçireceği bir kaç ay daha etkili olur gibi gözüküyor. Umarım ikisini de yetkililere bırakmışsınızdır." *Daha çok birini hastaneye diğerini evine saldık* diye düşündü gözlerini çaktırmadan devirerek. Hayır, o da rapor yanlısı değildi belki fakat hala içini gıcıklayan bir şeyler vardı, dile getiremediği. Bir yanı onu överken, diğer yani ne kadar pasif kaldığı hakkında şeyler zırvalıyordu kafasında. "Asıl haberler sende gibi gözüküyor.Yapmam gereken bir şey kaldı mı?" Haze' nin dediklerinden sonra elinde defteriyle sonunda kafasını kaldırdı. Merak ettiği kısma gelmişlerdi sonunda. Yanına yaklaşan kardeşi ağır bir hareketle abisinin omzuna koyduğunda elini, dudaklarını araladı."Bana gelecek olursak; ara sokakların birinde üç tane haydutun elemanın birini sıkıştırdıklarını gördüm. Başta sizi bekleyecektim ama tüm para kesesini cepleyip kaçacak gibi gözüküyorlardı. Ki zaten ben harekete geçene kadar çoktan beni fark etmişlerdi." Dudağını büktü belli belirsiz kız. Asıl aksiyon rotalarındayken onlar rotadan sapmışlardı. Belki birinin sadece burnu kırık ve yüzü dağınık bir şekilde kurtarmış olabilirlerdi ama geçici görev arkadaşı onlar başka yerdeyken yaralanmıştı. Ağırlığını bir bacağından diğerine verdi. Belki de hata yapmıştı. Haze gitse bile, o rotada kalabilirdi. "İki tanesi kaçtı, liderleri olacak adam biraz fazla çetin çıktığından dolayı bayıltmak zorunda kaldım. Ama sanırım kendine gelince oda gitmiştir. Keseyi çocuğa verdikten sonra onu güvenli bir şekilde uğurladım. Bunun haricinde bir sorun çıkmadı..." Kaşlarını çatıp yanaklarını şişirdi, bir yandan mavi gözleri adamın havaya kaldırdığı yaralı kolunu takip ederken. Kendine kızıyordu içten içe. Gözlerini soluk yüzlü adamın suratına kaydırdığında hesaplamadığı bir şekilde buluştu gözleri. "Ama önceden de dediğim gibi, ufak bir kesikten başka bir şey değil. Gene de daha dikkatli olmam gerekirdi. Endişelendirdiğim için üzgünüm." Yanaklarını bırakıp kaşlarını düzeltti ve kafasını hafifçe sağa sola salladı. Arkasından hemen bir şeyler çiziktirmeye başladı defterinin boş sayfasına.

"Hayır, önemli değil tabii ki.
Ben üzgünüm, en az iki kişinin rotada kalması gerekirdi."

Yazdıktan hemen sonra çocuğa uzattı kopardığı sayfayı. Arkasından yazmaya devam etti.

"Bunu raporluyoruz sanırım?"