[Ishi] Rutin Eskort I

[Toako Asuka]

Adamların rahatlığından aşırı derecede rahatsızlık duyuyordu Asuka. Rahat tavırları ve onlara hak veriyorlarmış gibi davranmaları hoşuna gitmemişti. Bir bokluk sezmişti bir kere işin içinde. Az önce konuşmaya girecek olan ANBU'yu söylediği sözlerle susturmuştu. Ancak adamı bir kez daha susturacak kelimeleri yoktu şimdilik. Adamın sözlerinden anlaşılıyordu gruba kene gibi yapışacakları. Ters bir hareket yapmak istemiyordu Asuka. Fakat ANBU olduklarını iddia eden şahıslarda gidici değildiler. Göz ucuyla elindeki kunaisine baktı. Bir anlığına içindeki ses tam karşısındaki adamın boğazına saplaması için dürtüyordu kızı. Bunu gerçekten yapmak istiyordu. Adamın akan kanının sıcaklığını ellerinde hissetmek istiyordu. Sadistçe düşündüğünün farkındaydı. Durumdanda oldukça sıkılmıştı.

Bir kaç derin nefes alıp kendini sakinleştirmeye çalıştı. Gözlerini yavaşça karşısındaki adamın boğazından indirdi. Böyle fevri bir davranış yapmaması gerektiğini tekrarladı kendisine, yaparsa neler olacağını. Diliyle kurumuş dudaklarını ıslattı. Sevmezdi dudaklarının böyle kuru kalmasını.

Adama tekrar ters bir bakış attı. Kırmızı gözlerinde isyan vardı bu sefer. Az önce duygusuz ve tok bir ses tonuyla konuşan kız bu sefer bıkkınlığını her hareketinde belli ederek. " Kardeş, bak bize bişey demediler sizin hakkınızda. Çok önemliyse gelirsiniz biz parşömeni veririz vereceğimiz yere. Sizde oradan alırsınız. " dedi ve yürümeye başladı cevap beklemeden.

[Shiomiya Kiyo]

Henüz götümüzü çizmeye yönelik bir harekette bulunmamışlardı. Aksine, durumu teyit ettirmek için binaya geri dönmeyi teklif etmişler, iyice saldım çayıra mevlam kayıra moduna girmişlerdi. Resmen "Bitse de gitsek" kokuyorlardı. Biraz daha beklersek ben de öyle kokmaya başlayacaktım. Erkek adam görev yüzünden sıkılmaz, sıkılamaz. O yüzden kokmamam lazım. Hem takımda kız var, kıza ayıp olur. Neyse.
Tam konuşacaktım bizim kız konuşmaya başladı. Ağır abi moduna girmiş, "kardeeesssh.." gibi kelimeler kullanıyordu. Sanırım kendi kendime fazla delikanlıca şeyler düşündüm ki benden kıza bulaştı, telepati yolu ile. Ulan, mis gibi kızsın, yakışıyor mu ağzına hiç? "Lüffen Anbu-kunnn, gitmemise isin veeey :c" der insan, şirinleşir. Kadınlığı da mı ben öğreteyim? Hiç... Suratına baktım, hadi ben köseyim bende kıl tüy bıyık yok ama bu kızda da diğer Ishi'li kızlar gibi bıyık görürsem parşömenlerin üzerine oturacaktım. Neyse ki Shiki'den önce kendi götüme zarar vermeme gerek kalmamıştı.
Baktım atarlı atarlı konuşup döndü arkasını kaptırdı gidiyor bizim kız... Damdan düşer gibi gelseler bile büyüklerimizdir, saygı duymak lazım aslında. Hem ortamı yumuşak tutmaya çalışan konuşmalarımıza aynı tavırla cevap vermişlerdi. O yüzden, Asuka-san görmeyecek şekilde, "Ay siz ona bakmayın" temalı bir göz kırpmasıyla konuşmaya başladım;

"Ehm.. Asuka-san haklı aslında... Görevi birlikte yapabiliriz isterseniz. Zaten yeterince vakit kaybettik. Yalnız... Bizimle aynı hizada veya önümüzden gidin."





Not: Ryuuhei'yi bekleme şansımız var mı? Müsait değil sanırım, GP kaybetmesin yazık T.T

[GM - Naruto]

Sizlerin verdiği cevap karşısında adamlar sabit durmaya devam ederken, Asuka’nın adımlaması ile sizle konuşan adam “O zaman yapacak bir şey yok.” diyor kısık, ama duyabileceğiniz bir ses tonu ile. Bunu dediği anda tüm sinirleriniz birden geriliyor ve kaslarınız harekete geçmek için size yalvarmaya başlıyorlar. Tam bu esnada, kendilerini ANBU olarak tanıtan grubun en arkasında yer alan bir adamın Tora mührünü yaptığını görüyorsunuz. Bu esnada siz tam harekete geçecekken gökten düşen beyaz kuş tüyleri dikkatinizi çekiveriyor. Gözleriniz sadece bir anlığına bu tüylere takılırken üzerinizde büyük bir ağırlık hissediyorsunuz. Göz kapaklarınız açılmamaya yeminli gibi kapanmaya başlıyor ve sizler de kendinizi zoraki olarak uykunun kollarına bırakıyorsunuz. Olduğunuz yere yığıldığınız anda görevde başarısız olduğunuz inancı içinize dolmuş oluyor.

Gözlerinizi açtığınız anda kendinizi bir odada buluyorsunuz. Odanın içinde daha önce karşılaştığınız ANBU’lar ve sizlere görevi veren kişi bulunuyor. Hepiniz de apar topar yerinizden kalkarken size görevi veren adam “Korkuya kapılmayın.” diyor gülümseyerek ve hemen ardından “Endişe edilecek bir durum yok ve görevlerinizi başarı ile yerine getirdiniz. Daichou-sama’nın emri ile ANBU görevlerinde sizleri kullanmak durumunda kaldık. Bu eğitim için bir nevi şaşırtmaydı. Sizleri de bu görevde bilgilendirmedik ki, ANBU’ları gördüğünüz an parşömenleri onlara vermeyin. Yani bu çift taraflı bir görevdi. Hem köyümüzün geleceğini şekillendirecek sizlerin iradesini hem de ANBU ekiplerimizin gelişimi görmemizi sağladı.” diyor gülümsemesini bozmadan. Hemen ardından ise “Kargaşa için kusura bakmayın.” diyor ve sizdeki parşömenleri bir masanın üstünde olduğu gösteriyor. ANBU’lar hala yerinde sabit durmaktayken sizlere görevi veren kişi “Eğer bir sorunuz yoksa çıkabilirsiniz. Görevle ilgili raporunuzu en kısa sürede getirmeyi de unutmayın.” diyerek size görevin sonlandığını belirtiyor.

Kapalı konu

Konu sonlanmıştır. Son RP’lerinizi yazın ve ben de ardından ödülleriniz yazacağım. Ayrıca Ryuuhei’nin durumu ile ilgili bilgim var ve kendisinin bu turunu pas geçiyoruz.

[Sawajiri Ryuuhei]

Takımın binadan çıkmasından sonra çevresinde hızlı bir hareketlenme hissetmişti. Olanlar karşısında herhangi bir tepki veremeden, gözlerini açıp kapayıncaya kadar hareketlenme sona ermişti ve ANBU timinden bir kaç kişi etraflarını sarmıştı.

Karşısındakileri görür görmez cebindeki parşomenleri kontrol etmişti ve anlamsız bir şekilde karşısındaki maskeleri süzmüştü. Bu esnada tim üyeleri gayet açık ve net bir şekilde parşömenleri istemişlerdi. Anlattıklarını düşününce kafasında bir mantık kuramamıştı. Karşılarındaki tim üyeleri bu üç chuuninden kat ve kat daha tecrübeli ve yetenekli kişilerdi. Parşomenleri alamayacaklarını bilmeleri gerekiyordu. Neyse ki takım arkadaşları da öyle düşünüyordu ve bunu sesli bir şekilde dile getirmişlerdi. Bu kelimeler Ryuuhei'nin de düşüncelerini yansıttıkları için ağzını açma gereği duymamıştı.

Gruplar arasında süren pazarlığı göz ucuyla izliyordu. Tim üyeleri de aynı şekilde chuunin ekibinin seçimlerine saygı duyuyor ve onaylıyordu. Konuşmanın gidişatından anladığı kadarıyla iki ekip parşömeni birlikte teslim edecekti. Ryuuhei' nin bu düşüncelerini silen hareket ise Asuka' dan gelmişti. Kızın yürümeye başlamasıyla adamın fısıldamasını duymuştu. Bu sözü bir tehdit olarak algılamamıştı ancak yine de derinden gelen bu fısıldama karşısında ürpermişti.

Fısıldamadan sonra gökten inen tüyler dikkatini çekmişti. Bakışlarını tüylere çevirmesiyle görüntüsü bulanıklaşmış ve vücudunun kontrolünü kaybederek bayılmıştı.

Gözlerini tekrar açtığında hızlıca ayağa kalkmaya çabalamıştı. Bayılmadan önceki bilinci uyarmıştı onu tekrardan. Bir genjutsu tarafından uyutulmuşlardı.

Elini cebine atıp parşömeni yokladıktan sonra onun yerinde olmadığını hissetti ve tehditkar bir şekilde etrafına bakış attı. Bir ses onlara endişelenmemeleri gerektiğini söyledi ve içlerinde bulunduğu durumu anlattı. Adamın anlattıklarının mantığını anlayamasa da içinde bulundukları durumu anlamıştı en azıdan. Hiç değilse görevlerini başarı ile yerine getirdiklerinin sevincini yaşıyordu.

Konuşmalar bittikten sonra arkasına dönmüş takım arkadaşlarına tebessüm ederek minnetini sunduktan sonra " O halde hepinize iyi günler, görüşmek üzere! " demiş ve kapıyı nazikçe açarak dışarı çıkmıştı.

[Toako Asuka]

Gözleri adeta büyülenmişti kuşların tüyleriyle. Üzerine gelen ağırlık o kadar tatlıydı ki. Görevi bırakıp şuracıkta uyumamak için zar zor dayanıyordu. Lakin göz kapakları inadına uyuması için baskı yapıyordu. Bir korku hissiyle, başarısızlık hissiyle sonsuz karanlığa doğru düşmüştü. Tatlı uykunun kollarına bırakmıştı kendisini. Uyanıp uyanamayacağını bilmiyordu. Endişelenecek kadar enerjisi bile yoktu. Sadece uyuyabilirdi.

Yavaş yavaş açılan göz kapakları uykuya dalarken ki güzellikle açılmamıştı. Gergindi. Fıldır fıldır dönüyordu gözleri odada. Ne kadar uyuyakalmıştı ? Burası neresiydi ? Ve tabi parşömenlere ne olmuştu. Son sorusunun cevabı tam gözünün önünde duruyordu aslında. Masanın üzerindeki parşömenler içini rahatlatmıştı. Odadaki ANBUlarsa onlara her şeyi açıklamışlardı. Görevi veren adam bile işin içindeydi yahu! Böyle kandırılmaktan hoşlanmamıştı Asuka. Özellikle adamın gülümseyen suratına bir tekme atmamak için ekstra kasıyordu kendisini.

Aklından milyonlarca küfürü ardı ardına sayıyordu. Lakin saygısını bozmadı ve hızlıca oturduğu yerden kalktı. Sakin değildi. Ters bir şey yapmamak için zor tutuyordu kendisini. Yumruklarını sıkmaktan kıpkırmızı olmuştu elleri. Hızlı adımlarla yürüdü ve hışımla kapıyı çarparak dışarı çıktı. Neden bu kadar öfkelendiğini bilmiyordu. Görevi başarıyla tamamlamışlardı daha ne ? Aslında onun öfkesi buna değildi. Onun öfkesi söylenen yalanlaraydı. Haksızlığa ve eşitsizliğeydi. Bomboş bir arazi bulma umuduyla hızlıca koşuyordu. Sinirden düşen gözyaşlarını silmemişti.

[Shiomiya Kiyo]

Mühür, kuş tüyleri, uyku, parşömenler.

Daha ne olup bittiğini anlayamadan inatçı bir uyku çöktü üzerime. Kendimi dizlerimin üstüne bıraktığımda ortalık kararmaya başlamıştı bile. Tanrım, hayatımın en rahatsız anı olmalıydı bu. Çok geçmeden karanlığın içerisindeydim., ve yine çok geçmeden loş ışıklar içerisindeydim... Gözlerimi tekrar açtığımda, dumandan iyice flulaşmış bir mekanda, masada oturur halde buldum kendimi. Ah...

"Daldın sanırım?"
"Ha? Ha, evet, aklım hala Megumi-chan'de. Ne güzel kızdı değil mi aaaabi? Şey, Shiki, senin tabağındakiler neden daha güzel görünüyor lan?"

Görüntü iyice netleştiğinde, karşımda oturan piercingli ve çılgın saçlı genç adamı ve adamın suratındaki sinir olmuş ifadeyi gördüm. Biri size sormadan tabağınızdaki etleri "çalıyor" olsaydı, sanırım sizde de aynı ifade olurdu. Buranın, köyün ücre köşelerindeki bir restoranının ücra bir masası olduğunu anlamam pek vaktimi almadı. Restoran demek restoranlara hakaret olur sanırım, içeride sigara ve başka şeylerin dumanından tut, sarhoş sarhoş şarkı söyleyen tiplere kadar her bok vardı. Bizim gibi yağız shinobilerin böyle tekinsiz bir yere gelmesi aptallıktı şimdiki bana göre. Sahi, biz neden buraya gelmişiz yahu?.. Aynı devriyeye denk geldiğimiz ve yine bana yemek ısmarladığı vakitlerden biri olmalıydı. Hiç hatırlamıyorum, o zaman da ona bakmak şimdi ki gibi hissettirmiş miydi hiç? Öyle olsa hatırlardım herhalde, insan kalbinin pır pır ettiğini unutur mu ki?


"Söz verdin, senden yemekler, unutmadın di'mi?!" Neden böyle dedim ki şimdi? Rüyada olsun üstüne atlasam, şurcacıkta sevişsek falan değil mi? Sevişmesek bile öpsem bir sürü, rüya sonuçta, hı, hııı? Ama siktiğimin rüyası yönetmeme izin vermiyordu ve biz çoktan kasaya doğru yürüyorduk bile Lan bari az daha et yiyeydim? Olmuş bitmiş bir olay sonuçta, sanki fazladan mı para çıkacak cebinden! Buradan yetkililere sesleniyorum, madem geçmiş anıları zorla rüyamıza sokacaksınız, bari biraz modifiye edelim yahu! Nesini tekrar izletiyorsun bana bunun, verdiği paraya mı bakacağım, yanlışlıkla fazla para vermiş de o günden beri fahişe olarak çalışıyormuş onu mu çözeceğim? Nedir yani? Bari götüne bakayım. Evet, sanırım bunu yapabilirim.

Bay Saçlı kasada hesap ile uğraşırken, dikizleme niyetimle kafamı malum yere doğru çevirdim. Lan çevirmez olaydım! Gene bir cenabetlik! Yok, sorun poposu değildi, o popo sorun olamazdı, henüz değil. Abi, sorun kafasıydı! Nereden baktım lan kafasına! Bu herif neden durduk yere ANBU maskesi taktı şimdi? Neden üstüme geliyor? Fark ettim ki, mekandaki herkeste ANBU maskesi vardı artık. Geri geri kaçarken tökezleyip düştüm. Düşmesem sikerlerdi zaten değil mi, gelin iyice üstüme yetkililer. Siz de gelin amk ANBU'ları. "Pharşömenleeeeğğğrrgh......" diye inleye inleye geliyorlardı zaten. Teknik meknik kalmadı kafamda, götümden ter akmaya başlamıştı ki bilinmeyen bir güç beni kendine çekti. Kendime geldiğimde, bilinmeyen güce klişe davranışı için teşekkür edecektim.


Öyle ani sıçramışım, öyle ani sıçramışım ki, az uzun olsam götüm tavana değerdi sanırım. E tabi, SHINOBIYIZ BIZ KARDESH, ÖYLE Bİ SIÇRA... Off, neyse sırası değil. Dikkatimi toplayıp odaya baktığımda ilk gördüğüm gavat, gene ortalığı duman altı yapmış görevli Chuunin olmuştu. Adama kıl kapmışım demek ki ANBU'dan önce onu görüyorum. Herkesi fark etmemle "N-Noluyor lan?!" diye söylenmeye başlamıştım ki tok sesli adam durumu açıkladı. Vay anasını, hacı biz kim, ANBU için test edilmek kim yahu? Rahatladım aslında ama, göte bakma keyfimden mahrum edildiğim ve rüyamda bile altıma sıçızlatıldığım için sebepsiz sinir yapmadım değil. Üstümü başımı toparlayarak ayağa kalktım.

"Rapor edilecek bir şey yok aslında, daha ilk kulubeye yaklaşamadan siz geldiniz işte, sonrası malum, mortingen. Ama kısa da olsa bir rapor düzenleyip gönderirim geninin tekiyle." dedim ve kapıya yöneldim. Tabiki de böyle rezil ötesi bir durumu başta Shiki olmak üzere hiç kimseye anlatmayacaktım. Kapıdan çıkmak üzereyken kafamı geri çevirip kısık sesle kapıya en yakın ANBU'ya seslendim;

"Şşşşt, aaabi, uykumda sayıklamadım dimi hiç? Hiç mi? Hah, iyi. Tamam ne o el kol hareketleri, alt tarafı bir şey sorduk. Tamam gidiyorum, gittim."

[GM - Naruto]

Hepiniz odadan çıkıp gündelik hayatınıza geri dönüyorsunuz. Tabi sizden yazmanızı istediğiniz raporları da güzelce yazarak teslim ediyorsunuz. Bir görevi sonlandırmış olmanın rahatlığı ve ayrıca görev sonunda cebinize indirdiğini paracıklarınızla kendinize keyifli bir gün geçirebilirsiniz elbette!


Ödüller:

Kiyo: 15GP

Asuka: 15GP

Ryuuhei: 15GP