[Ame] Rutin Eskort I

[GM - Naruto]

Eleman tırsıyor ciddi konuşmalarınızdan. Bir bok yediğini biliyor ama, hala anlayabilmiş değil. "Tamam yahu çözeriz bi şekilde... Heralde yani..." Yashamaru adamın üstünden bir şey bulamıyor. Bu süreç içinde adam gıkını çıkartmıyor. Yubo ise bu sırada çöpü yokluyor. Parşömeni cidden göremiyor. Ortalarda yok gibi. Telaşlanıyorsunuz. Yubo'nun dediği bir noktaya kadar doğru. Adamı suçlayabilirsiniz, ancak parşömeni asıl kaybedenler sizlersiniz. Bir noktaya kadar adam suçlanır, cezasını bir ihtimal çeker, ancak siz daha beter sonuçlarla karşılaşabilirsiniz. İşte o kısım sizi korkutuyor.

Yubo, telaşlı gözlerle çöp tenekesinin etrafına bakınırken, ara sokağa gözü ilişiyor. Çöp tenekesinin hemen arkasındaki sokak, sadece 1 metre genişliğinde. 2 ev yapılırken mimari bir hata ile karşılaşılmış ve böyle saçma bir boşluk kalmış muhtemelen. Bu ara sokakçığın ilerisinde, elindeki bir parşömeni inceleyen bir çocuk görüyorsunuz. 8-9 yaşlarında, kahverengi yağmurluğu var. Parşömenin üzerindeki mührü farkediyor, ona doğru elini götürüyor açmak için... Açarsa sıçtınız.

[Yashamaru]

Adama tekrar tekrar söylediklerimizden sonra, sonunda insan olma denemesine başlamıştı. Şimdi biraz daha anlayışlı konuşuyordu. Yinede kıl oldum bunu dövmek istiyorum ben ya neyse. Yubo, çöpün etrafını karıştırırken bende hemen adamı duvara yasladım ve her yerini araştırmaya başladım. Şurada uğraştığımız şeye bak ya. Koskoca iki chuniniz geninlerin yapmadığı işleri yapıyoruz. Birimiz çöp karıştırıyoruz diğerimiz arama yapıyoruz.

Parşomenin kaybolmasının sebebi bu adam olabilir. Zaten köyün içinde koşmakta ne demek ya? Nerede kaldı medeniyet? Pekala cezasını bir güzel çeker, yarasın şerefsize. Ama ya biz? Muhtemelen emirleri kaybetmekten hain falan ilan ediliriz. Ya da emirleri düşmanlara verdiğimizi falan söylerler içeri tıkarlar bizi. Bizim iş daha vahim arkadaş. İster istemez o parşomeni bulmak zorundayız. Gerekirse bütün köyü arayacağız.

Aslında gittiği yeri biliyoruz. Onun rahatlığı üzerimde. Yani parşomen buradan uzağa gitmiş olamaz. Tabi yinede organize bir düşman çetesiyle iç içe olduğumuzu düşünürsek çoktan birileri alıp okumaya başlamıştır diye düşünüyorum. Ancak öyle de bir şey var ki karşımdaki bu adam gayet sakin. Yani eğer düşman olsaydı, hırsız ya da casus şimdiye bizden kaçmaya çalışıyor olurdu. Ancak bu herifte hiç öyle bir tepki yok.

Aklımdan bütün bunlar birbir geçerken çöpün hemen yanındaki ara sokakta bir çocuk fark etmiştik. Bunu Yubo da, bende görebilmiştik. Çocuğun üzerinde koyu bir yağmurluk var ve elinde bir parşomen tutuyor. İşin daha kötüsü bu yüzde yüz bizim parşomen ve eli mühüre doğru gidiyor. Eğer o mühür açılırsa işimiz biter. Bu sefer kesin hain damgası yeriz. Bizi hapse tıkarlar ve o karanlık, soğuk, kuru ekmek yenilen, kimsenin yan gözle bile bakmadığı, sefalet, açlık ve pislik içindeki zindanlara geri dönerim. Bunu istemiyorum! Bunu hiç istemiyorum! Yeniden özgürlüğümü kaybetmek ve esaret altına girmek istemiyorum. Hızla çocuğa hareketleneceğim ve "Dur, velet!" diye bağıracağım ve o anda çocuğun durmaması ihtimaline karşı durdurma hamlesine girişeceğim. Ne olursa olsun çocuğa bir "Reppushou" atacağım. Çocuğu kesmek gibi bir amacım yok. Sadece geri uçurup, parşomeni elinden düşürmek için yapacağım bunu.

[Junshina Yubo]

İşte şimdi sıçtık...

21 yaşındayım beyler. Bunun 5 yaşından sonrasını adam akıllı hatırlıyorum diyelim. En kötü 15-16 yıldır yaşıyorum demek bu... Amına koyim, 15 yıldır böyle boktan gün yaşamadım ulan? Hayır iflahımızı sikiyorlardı zaten dandik görevlerle onu anladık. En azından bizim tayfayla çıkıyorduk görevlere de sıkılmıyorduk, eğlenceli geçiyordu bir şekilde. Ama amına koyim, sizde hak berin. Bu orospu çocuğu parşömeni kaybetti lan?! Hayır şimdi bizi hangi deliklerimizden sikecekler diye merak etmekteyim. Kane olsa yanımızda, onun delikleri geniştir yani. Zamanında mikrofon, deodorant kutusu, beyzbol sopası falan derken, foseptik çukuru gibi gevşetmiş halkalarını. Hazır açılmış deliklerde varken bizim haklarımızı kendi üstlenir, kestanemizi çizdirmemizi engellerdi... Ah ulan Kane, bizden ayrı düşecek adammıydın sen amına koyim!

Şuan çöp karıştırıyorum beyler. Hayatım ev arkadaşlarımın çarşaflarındaki dölleri temizlemekle, eve otuzbir dergileri almakla geçti zaten. Şimdide çöp karıştırıyoruz. Nerede ulan bilge mod? 4. hokagenin teknikleri? 8 kapı falan? Vardı da biz mi almadık oğlum? Çöp temizleyeceğimize bir boka yarardık, kırmızı bulut desenli siyah cübbe giyen adamları döverdik işte amına koyim! Nerdee? Neyse, siz beni yanlış anlamayın ha... Çöp karıştırmaktan kesinlikle gocunmam ben, onu belirteyim. Sadece yapılabilecek çok daha güzel işler var onu söylemeye çalışıyorum. Şahinkane ile falan takılırdık ne güzel... Evde deliklerini genişletmek için bacaklarımızı kullanırdık yanımdaki orospu çocuğu ile falan fişmekan. Onu geçin bakın ben size ne diyeceğim: Biz parşömeni harbi harbi kaybettik ha...

Cidden ebemize atlayacaklar artık... Etrafı deli sikmiş gibi arıyorum o yüzden. O da ne? Bizim parşömene benzeyen bi parşömeni gördüm sanki! Gördüm! Gördüm! Bir parşömen gördüm! Tam parşömeni göstermek için yanımdaki orospu çocuğunu dürtecektim ki onun birşeyler yapmakta olduğunu gördüm. Siktir! Jutsu mu yapıyor lan o?! El kadar bebeye jutsumu yapılır ulan manyak! Çocuğu öldürürse sikerim artık onun pipisini ha! Boku bokuna hapse girecek manyak! Birşeyler yapmam gerek hızlıca!

Hemen sola doğru tüm gücümle atlayacağım beyler. Amacım Yashamaru ile arama mesafe koymak, böylece hamlemin devamını uygulayabilirim biliyosunuz... Yana doğru atlarken yere düşmemden önce havada Jubaku Satsu yapmaya çalışacağım önce. Hani ellerimden zincir çıkarttığım hede var ya? O teknik işte. Ardından da salise bile beklemeden çocuğu kendime çekmeye başlayacaktım tüm çakramla. Zarar vermek yada sıkmak istemiyordum veledi ha sakın öyle sanmayın. Tüm mental ve fiziksel enerjimi çocuğu kendime doğru hareket ettirmeye harcayacaktım. Veledin konumunu değiştirerek Yashamarunu artık her ne jutsu yapmışsa ondan korumak istiyordum çocuğu! Konuşmuyordum bile, tamamiyle çocuğa konsantre olmuştum... Çünkü biliyordum ki, parşömeni alsak bile savunmasız bir çocuğa zarar verirsek bu bizim tüm hayatımızı bitirirdi...

[GM - Naruto]

Yashamaru tekniği hazırlıyor iki elini önünde birleştirerek, ardından çocuğa yönlendiriyor. Yubo ise, yan tarafa doğru zıplıyor, bu zıplama anında Jubaku Satsu'nun el mühürlerini tamamlıyor. Tam Yashamaru tekniği saldığı anda, Yubo'da tekniğini aktif ediyor ve çocuk onun üzerine uçan zincirler görüyor. Olaylar, bu noktadan sonraki 2 saniye içerisinde şöyle işliyor;

Jubaku Satsu, herşeyden önce, bir Genjutsu'dur. Yani hedefe güç uygulamaz, hedef, kendi ayakları ile hareket eder. Bu yüzden, çalışma prosedürü farklıdır ve daha yavaş etki eder. Yashamaru, Reppushou'yu yolladığı anda, Yubo hala tekniği stabilize etmeye çalıştığından tek yaptığı şey çocuğu olduğu yere mıhlamak ve teknikten kaçmasını engellemek oluyor. Çocuk, dehşetle zincirlere bakarken kesici hava dalgaları önce çocuğu geriye doğru fırlatıyor, ardından çocuk havadayken onun çeşitli yerlerini kesiyor. Çocuk bir şiddetle, sokağın gerisine doğru fırlıyor, takla atarak sertçe yere düşüyor, önce başını çarparak. Parşömen de çocuğun elinden yere düşüyor, sokağa. Çocuk hareketsiz.

Yanınızdaki eleman "Onu... onu öldürdünüz..." diye sayıklamaya başlıyor ve çocuğa doğru koşturuyor.

[Yashamaru]

O parşomen kesinlikle açılmamalı. Eğer açılırsa görevimiz kesinlikle başarısız olur ve bu kadar uğraş boşa gider. Yubo'nun çöpü karıştırması, benim bir kaç şerefsizden laf yemem vs. Bu yüzden hızla çocuğa doğru hareketlendim ve iki elimi birbirine vurup hemen tekniğimi uyguladım. Fakat o kadar kontrolsüz bir teknik yollamıştım ki her ne kadar kesici olmamasını istesem bile kontrolü sağlayamayıp, çocuğu geri doğur uçurmuş ve bir çok yerinde kesikler oluşmasına sebep olmuştum. Tabi havada takla atan velet, kafasını da yere vurmuştu.

İşte şimdi işler tamamıyla karıştı. Yanımızdaki herif ise, telaşlanmıştı ve hızla çocuğa doğru hareketlenmişti. Lan! Gerçekten öldü mü? Hayır, hayır ölmüş olamaz. Çocuk katili mi oldum şimdi? Bu ilk cinayetim değildi, zaten bizler cinayet makineleri olarak yetiştiriliyoruz değil mi? Yinede bir çocuğu öldürmüş olmak gerçekten acı verici. Vicdanım batıyor mu? Bu hiç hoş bir durum değil.

Bir yandan çocuğu öldürmeyi geçtim, birilerini öldürmüş olmak bile böylesi bir görev için köyde çok kötü. Tekrar zindanlar, özgürlüğüm kısıtlanacak ve of! Acı verici karanlıkta yalnız başıma ölüp gideceğim. Peki ya hangisi ağır basıyor? Vicdan mı? Özgür olmayı arzuluyor olmam mı? Ne olursa olsun soğukkanlı olmalıyım. Bu işten bir çıkar yolum olmalı. Aklıma bir şeyler geliyor aslında. Belkide adamı da öldürmeliyim? Adamı da öldürürsem iyice seri katil olurum. Mesele bu sefer birilerini öldürmek değil, Amegakureli sivil bir adamı ve bir çocuğu öldürmek. Bu sefer görevlerimizde öldürdüklerimizden sıyrıldığımız şekilde rahatça bu işten sıyrılamayacağız. Ancak adam öterse, birilerine bir şeyler söylerse ki ne dersek diyelim gidip konuşacağına adım gibi eminim, o zaman "Elveda özgürlük!" derim işte.

Adam çocuğa koşmuştu. Ben ise sessizce çantamdan bir kunai çıkaracağım ve hızla adama ilerleyeceğim. Ağır, sessiz ama çabuk adımlarla. Adamın arkasına yeterince yaklaştığımda ise boğazının ön kısmına kunai mi saplayacağım. Ardından kunaimi geri çekeceğim. Tek, ince ve profesyonelce bir saplama yapacağım. Kunaimin sağa sola savrulup, boğazı kesmesini istemiyorum. Adamı öldürdükten sonra çocuğun nabzına bakacağım. Gerçekten ölmüş mü? Ölmemişse bile elden bir şey gelmez. Benim için ölmek zorunda.

Adamın işini bitirdiğimde Yubo'ya "Benim için bu olayı ört bas etmek zorundayız. Olay şöyle oldu; adam bana çarptı ve parşomeni düşürdüm. Koşarken adamı yakaladık. Gözleri sonuna kadar açıktı ve mal gibiydi. Sanki uyuşturucu kullanmışa benziyordu. Buraya, bu araya çekip üzerini arayacaktık ki çocuğu ve elindeki parşomeni gördük. Sonra çocuk bizimle göz göze geldi. Göbeğini açıp üzerimize doğru koşmaya başladı. Göbeğine yapıştırılmış bir patlayıcı parşomen vardı. Bende onu etkisiz hale getirmek zorunda kaldım ve saldırımı yaptım. Başka şansım yoktu. Adam ise sana saldırdı, onunda göbeğinde patlayıcı parşomen olacabileceğini düşündüğümüz için tek bir kunai darbesiyle işini bitirdim. Boğuşma falan olmadı, hareket kabiliyetleri epey kısıtlıydı çünkü ikilinin. Şimdi olay yerini buna göre hazırlayıp, başarılı olmak için son derece dikkatli olmalıyız. Benimle misin Yubo?" diyeceğim.

[Junshina Yubo]

Hayatımda bukadar büyük bir sıçışlar yaşadığımı hatırlıyorum...

Ama az sonra olacaklardan daha büyük bir sıvamayı hayatım boyunca yapmadım! Bundan emin olabilirsiniz! Bir cinayeti kapatmak için, başka bir cinayet işleyecektik. Demek işler böyle yürüyecekti... Kanunlar bizi adam öldürmeye zorluyordu, çocuk öldürmeye... Vay amına koyim. Hani 3-4 arkadaş toplansak abi, her birimiz kendimize ait bir karakter yaratsak. Sonra bi arkadaşta bu karakterlerin başına gelen olayları anlatsa, bizde kendi karakterimizi o olaylar çerçevesinde ilerletmeye başlasak, sanırım o kurguyu yazan adamın ya alnından öperdim, yada ana bacı sövmeye başlardım. Çünkü şuan başımıza gelen olayı abi, günümüz senaristleri yazamıyor lan. Vallaha bak! Daha hiç bir kitapta böyle boş bir olaydan böyle büyük bir arap saçı çıktığı ne gördüm ne duydum... Zaten camış gibi terliyorum şuan, amına koyim çok pis gerildim, tırsıyorum!

Ama sonra Yashamaru konuştu işte... Benimde bütün duygularım sonlandı.

Ben kendim için üzülerek bencillik yapıyordum belki ama, takım arkadaşım daha önce hapse girdiği için bu kez çıkması bir hayli zor olacaktı. Ve beyler... Yashmaru esaret altında kalmamalıydı! Asla kabullenemezdim böyle bir şeyi... Hemen silkinip kendime geldim. Benim tüm hocalarım Yashamaru ve Kane' in benim için büyük bir dez avantaj olduğunu, onlar yüzünden mantıklı düşünemediğimi söylerdi. Halbuki şuan tedirginlikten ölmem gerekirken onları korumak adına çok sakin durabiliyorum. Mantıklı kararlar alabilmekteyim ve düzgünce bir planı dinliyorum... Nekadar ironik öyle değil mi?

Yashamaru adamı şişleyip benimle konuştuktan sonra, etrafı gözlemeyi ihmal etmeyerek çocuğun yanına gidecektim sakince. Normalde zaten sokakların içindeki, küçük ara sokakların altındaki hatalı bir boşluğun içinde olsakta etrafı kontrol etmem gerekliydi. Zira Shinobi felsefesi yaptığın iş ne olursa olsun onu kusursuz yapmayı öğretiyordu... Herhangi bir duygu kırıntısı hissetmiyordum. Şuan aklımdaki tek düşünce Yashamaru' yu korumaktı... Önce veledin öldüğüne emin olacak, sonrada çocuğun kesik dolu göğsünü açacaktım. Yaralarla kaynayan göğsüne çantamdan çıkarttığım ve kendi paramla aldığım kaliteli patlayıcı parşömenlerimden birini yerleştirecektim. Yaklaşık 5 saniye çocuğun göbeğindeki yağın ve kanın parşömene geçmesini bekledikten sonra parşömeni olduğu yerden alacak ve yırtacaktım sakince... Yırtık parşömen parçalarını çocuğun ayaklarının dibine bırakacaktım... Ve bu arada da etrafı gözlemlemeye devam edecek, aynı işlemi ilk yakaladığımız adam içinde uygulayacaktım...

[GM - Naruto]

Yashamaru sessice adamın arkasından yaklaşıyor. Adam çocuğun kafasını düzeltiyor, eğer yaşıyorsa kendi dilini yutup boğulmaması için onu doğru bir şekilde konuşlandırıyor. Sessizce yaklaşmaya devam ediyor Yashamaru, yerdeki çocuğu kurtarmaya çalışan adama. Birisi bir hayat kurtarmak için didiniyor, diğeri ise bir hayatı söndürmek için. Adam aceleyle çocuğun kalp atışını kontrol etmek için elini çocuğun boğazına götürdüğünde, Yashamaru acımasızca kunaisini boğazına saplıyor ve adamı öldürüyor. Adam yere yığılırken Yashamaru'ya bakıyor, gözlerini ona kitliyor. Bağırmak istiyor, ancak parçalanan boğazı yüzünden bunu yapamıyor. Son nefesini veriyor öylece.

Yubo, çocuğun önce ölü olduğunu farkediyor, ancak hafif bir kıpırdanma seziyor. Çocuk, minimal de olsa nefes almakta. Yarası ise aşırı derin. Kafasını feci çarpmış ve yaradan anlayabildiğin kadarıyla kafatası çatlamış bişe olabilir. Nefesleri git gide yavaşlıyor, eğer bir şey yapılmazsa sonsuza dek duracak.

Yubo'nun patlayıcı parşömen turu, çocuğun nefes aldığını duyduğundan mütevellit paniklediği için iptal. Tekrar deneyebilir. Sokağa gelen giden yok, veya ara sokağın bağlandığı yerlerden gelip geçen insanlar yok. Ama Amegakure'de kan kokusu hızlı yayılır, bunu biliyorsunuz.

[Yashamaru]

Adam, çocukla uğraşmaktaydı. Çok az seçeneğe sahiptim ve bunlardan en iyisi adamı da karanlıklara boğmak olacaktı. Yavaşça, sessizce, sakince ve bütün soğukkanlılığım ile adama yaklaştım. Herif, sadece çocuğu kurtarmak istiyordu. Onunla uğraşıyordu ve ona bir şey yapabileceğimizi düşünmemişti bile. Bu ne saflıktır böyle? Çantamdan kunaimi çıkarırken bir an elim titredi. Ancak, diğer elimle bileğimi tutarak elimin kararlılığını sağladım. Hala tereddüt mü ediyorum? Bu adam ölmeli! Ölmeli! Ölmeli! Ölmeli!

Özgürlük için! İşte o anda zihnim tamamen arınmıştı. Sadece adamın boğazına kunaimi saplayıp çekmiştim. Adam yavaşça sırt üstü yere düşmüştü. Yerdeki adamın gözlerinin içine bakıyordum işte o anda. Bir çaresizlik vardı. Adamın yere düşmüştü ve kılını dahi kıpırdatamıyordu. Boğazına açtığım delik, soluk borusuna gidiyordu ve kanlar yavaş yavaş içeriye, oradan da ciğerlerine akın ediyordu. Çok sürmeyecekti ancak acılı olacaktı. Kendi kanıyla boğularak ölecekti adam. Fakat gözlerindeki çaresizlik... Doğrusu biraz vicdan yapmama sebep olmuştu. Adam boğuluyordu, belkide bağırmak, yardım istemeye çalışıyordu. Ancak yalnızdı. İşte bu en kötüsüydü. Adam bu arada yalnız başına ölecekti, katilinin gözlerinin içine bakarak.

Bense adamın hala ölmeye uğraşan bedenine sadece bir kaç kelime söyleyeceğim. Adama "Bu özgürlüğümün bedeli. " diyeceğim. Ardından, elimdeki kunaiyi adamın yanına bırakacağım, diz çökeceğim ve çevreme bakınacağım. Yubo, çocukla uğraşıyor. Ona "Yubo, elini çabuk tut! Bu işi bitirip gitmek zorundayız. Çocuk fazla yaşamaz, kendi kendine ölecektir. Devriyeler gelmeden işi bitirmek zorundayız." diyeceğim. Bizimkinin kararlılığını tekrar toplaması gerekiyor.

[Junshina Yubo]

Bir işi yapmanızı en yakın arkadaşınız söylüyorsa, ve siz ona katıksız bir güven duyuyorsanız. O işi yapacaksınız beyler. Yapmassanız asıl orospu çocuğu sizsiniz peşin peşin söyleyeyim. İnsan kendine istediği kadar güvensin, eğer o en yakınındaki herife güvenemiyorsa pek bir bok çıkmıyor insandan... Tecrübeyle sabit yani, hani görüyorsunuz şuan bayağı sıçtık. Sıçmamızı geçtim, sıvayamıyoruz da amına koyim. Resmen bokumuzu elimize aldık, elimize yüzümüze sürmeye başladık. İki adem oğlu bir olayı nasıl bukadar karıştırabilir ki ulan onu anlamıyorum ben! Kesin bak, kesin dış mihrakların işi bu. Bizi bölmeye savaş çıkartmaya çalışıyorlar bence. Hani sizde biliyorsunuz, nerede budizme inanan ülke olsa, direk skertiyorlar ülkeyi. Bazen savaş çıkıyor, bazen savaş o ülkenin üzerinde çıkıyor ve bazense savaşla uzaktan yakından ilgisi olmamasına rağmen en çok sikilen ülke yine kendisi oluyor. Şimdi burada upuzun bir şekilde bundan bahsedebilirdim de, hiç gerek yok. Kısaca özetleyeyim ben size: ''Budizme inanıyosan sıçtın!'' aynı bizim şuanki durumumuz gibi!

Neyse beyler, gene konudan konuya atlaya atlaya mal ettik muhabbeti. Size şöyle söyleyeyim. Önümdeki çocuğa odaklanıp yakında öleceğine emin olduktan sonra hızlıca gidip çocuğa yaptığım parşömenli işlemi boğazı delinmiş, kanlar içindeki adama da yapacaktım. Yavşak bizi az uğraştırmamıştı, işte böyle boğazından sikerler adamı... Parşömeni yırtacaktım adamın boğazındaki yaraya baka baka. İnsan vücudu nasıl garip bir şey lan böyle?!

Eğer koşan adamdaki parşömeni de çocukta yaptığım gibi yırtabilirsem, yüzüme telaşlı bir ifade yerleştirecektim. Yerimden aniden kalkıp ara sokaktan çıkacak ve Yashamaru orospu çocuğunun yanından geçerken. ''Ben devriyeleri çağırmaya gidiyorum kaarşim. Sözünü tut!'' diyecektim. Ara sokaktan çıkıp bir insan topluluğu bulduğumda ise bağıracaktım tüm gücümle: ''CASUS VAR! SESİMİ DUYAN TÜM SHİNOBİLER BENİMLE GELSİN!'' bağırırken bir yandan da koşmaya başlayacaktım üzerim boğazı delinen adamın kanıyla kaplıyken. 1 ninja bulabilmem bile benim için yeterliydi. Birisini kendime çektiğim anda onu ve yanında başka ninja varsa onları da benimle birlikte tekrar aynı ara sokağa getirecektim. Bir yandan da o adamlarla konuşmaya başlayacaktım. ''İki ölü var, Üzerlerinde patlayıcı not vardı, fakat herhangi bir aksilik çıkmadan zanlıları durdurduk. Bedenlerinde başka patlayıcı notlar da olabilir o yüzden incelemek için bile hedeflere 4-5 metreden fazla yaklaşmayın. Tam bir beden araması yapmayı aynı sebepten ötürü tamamlayamadık. Detayları orada anlatacağım. Hedeflerin gejutsu ile kontrol edilmesinden şüpheleniyorum'' Telaşlı bir şekilde eski alanımıza dönmeye devam edecektim...

[GM - Naruto]

Çok fazla uzaklaşmasına gerek kalmadan Yubo'yu bir devriye timi buluyor. 3 kişilik bir Chuunin takımı. Standart Ame formalarını giymişler.

Yubo: Platformlardan senin önüne atlıyorlar. "Durum nedir?" diye soruyor kısa, kahverengi saçlara sahip olan, kanlı giysilerine bakarak. Diğerlerinden biri de uzun saçlı, diğeri ise kısa. Siyah saçlılar onlar da. Bir kaç defa görmüşlüğün var, ancak bu tiplemeleri tanımıyorsun. İnandırıcı bir tavır takınmaya çalışarak sözlerini saydırıyorsun, aklındaki oyunculuğu sergileyerek. Ardından adamları olay yerine götürmeye başlıyorsun. İçlerinden biri, koşarken konuşuyor; "Hey, madem üstlerinde patlayıcı parşömen olabilir ve yaklaşmamanız gerekiyor, bir tanemizin gidip merkeze haber vermesi gerekmez mi? Tırsıyorum ben." Kahverengi saçlı olan başıyla onaylıyor ve eleman ani bir hamle ile platformlara tekrar çıkıyor ve Daichou binasına doğru koşturmaya başlıyor. Turun sonunda alana varacaksınız.

Yashamaru: Yubo'nun gidip gelmesi arasında, hemen hemen sadece 1 dakika 15 saniye kadar bir süre var. Bu süre içerisinde ne yaptığını RP'ne yazmalısın. RP bittiği anda, Yubo ve diğerleri gelecek. Şu anda yere çökmüş durumdasın, cesedin yanına. Cesetten yayılan kanlar dizlerini ve ayaklarına bulaşmış durumda. Kunai ise elemanın yanında duruyor. Çocuk çoktan nefes almayı kesmiş. Çevrede Yubo'nun yerleştirdiği patlayıcı parşömen parçaları var.

Out: Yubo, 2 tane kaliteli patlayıcı parşömen kullandı. İmzasından 1 pakedi silmeli. Bu onun kişisel eşyası olduğundan görev sonu tekrar yenilenmeyecek.