[Kusa] Olay Yeri İlk Müdahale

[GM - Naruto]

Ko olduğu yerde, hayvan gibi oturmayı seçiyor ve bu da Miharu için bir işaret oluyor. İçinde barındırdığı nefreti cümlelerine dökerken, az önce bağrışan halk derin bir sessizliğe gömülüyor. Ko da başını Miharu’ya çeviriyor ve onun söylediklerinin her birini şaşkınlıkla dinliyor. Miharu’nun konuşmasından onun ne kadar güvenilmez bir insan olduğunu anlayabiliyor, fakat onun dışında söylediklerini anlamak fazlasıyla güç. Hele ki Matsuoko-sama’nın önünde etmiş olduğu cümleler, bırakın bir shinobiyi, bir Kusagakureli’ye bile yakışmayacak türden. Bu yüzden metalin arkasındaki suratında derin bir şaşkınlık ve sevgisizlik hakim olmaya başlıyor Ko’nun. Ayrıca o da biliyor ki, söyledikleri hedefiniz olan adamı daha da kışkırtmaktan başka hiçbir işe yaramayacak.

Ko durumu toparlaması gerektiğinin farkında. Akeno’dan ve Miharu’dan kendisine hayır gelmeyeceğini anlamış durumda. Hem Akeno’nun hem de Miharu’nun güvensizliği sebebi ile başı epey ağrıyor şu dakikalarda. Hiçbir şeyi yapmamak onun için en büyük yanlıştan biri olsa gerek. Ko biraz daha dikkatli baktığında ise kadının boynundan sızan kanın arttığını görmekte. Basit bir bakışla bile adamın son deminde olduğunu söylemek mümkün. Tek bir hareket, tek bir söz kadının hayatının sonlanması demek! Ayrıca Jouninlerden de henüz bir ses seda yok.

Akeno bu tur hareketlerini tekrar kazanabilmiş halde. Miharu’nun konuşmasını yarım yamalak duyuyor sadece. Ne var ki ne Akeno ne de Ko, Miharu’nun söylediklerine hak vermeyecek veya onunla empati kurmayacak, ne de olsa o bir yabancı.

[Arete Akeno]

Kendi kendimi düşünürken yavaşça sakinleşebilmiştim. Hemen ardından dikkatimi olaya vermiştim. Görünüşe göre bizim kızıl olayı feci halde kızıştırmıştı. Söylediklerini tam duyamıyordum ama halkın tepkisine bakılırsa pek sevilmemişti. Ne söylediğini duymadığımdan kesin bir şey diyemiyordum ama bu işi dahada zorlaştıracak bir şeyler söylemediğini umuyordum. Diğer tarafta ise Ko vardı. Oda pek bir şey yapmıyor gibiydi. Görünürde Jouninde yok gibiydi. Tabi bir yere saklanıp olayı izlemiyorsa. Bu işi kendim halletmem gerekebilirdi. Adam ile halkın Ko ve Kızıla odaklanmasını fırsat olarak kullanacaktım.

Bir süredir kendi düşüncelerime daldığımdan olanlardan haberim yoktu. Bu bir dezavantajdı ama biraz uğraşarak bunu yenebilirdim. Önce yavaşça geriye doğru yürüyüp meydandan iyice uzaklaşacaktım. Böylelikle eğer adam beni izliyorsa geri çekildiğimi gösterip biraz zaman kazanabilirdim. Temennim diğer ikisininde zaman kazandıracak şeyler yapmasıydı. Adamın görüş mesafesinden yeterince uzaklaştığımda hızlıca çevreme bakınıp ufak bir kız çocuğu bulamazsam erkek çocuğu arayacaktım. Bu kişiyi bulursam, onu dikkatlice inceleyip '' Henge No Jutsu '' yapıp görünümü mü ona benzetecek ve binaların üstüne çıkıp adamı izleyecektim. Eğer uygun birini bulamazsam hatırladığım ufak kız çocuklarından birinin görünümüne bürünmeyi deneyecektim.

[Kon Ko]

Vay... Bu tarz bir duyguyu ilk defa yaşıyorum. Öfke sanırım bu duygunun adı. Yeni bir deneyim olsa da pek hoşlandığımı söyleyemeyeceğim. Çok farklı bir şey. İçimde durduramadığım bir ateş her yerimi sarıyor, tam anlamıyla kanım kaynıyor. Tek etkisi bu değil tabi. Bu ateş öyle bir şey ki düşünme yetimi bile çekip alabilecek düzeyde. Bilemiyorum... Herhangi bir duygu bile kelimelerle anlatmak için fazlayken yepyeni tadına baktığım bir duyguyu anlatmak pek benim harcım değil.

Şu ana kadar pek fazla arkadaşım olmadı. Hatta hiç arkadaşım olmadı diyebilirim. Takım arkadaşlarım Miharu ve Katsuo dışında arkadaş diyebileceğim birileri hiç olmadı. Gerek tavırlarımdan gerek görünümümden. Ama bunun bir nimet olduğunu düşünmeye başladım. Tabi aslında aptal olan benim. Buralı bile olmayan, bizim kültürümüzden bihaber birine güvendim. Arkadaşlık boku altında kendimi kandırdım. Sikmişim arkadaşlığı! Dsot kazığı mıdır ne boktur! Hiç arkadaşım olmasaydı da yaşamasaydım bunu!

Ama aptallık bende... Sıradan insanların beni anlamasını beklemek evrenden istenilmiş abartı bir dilekti. Pollyannacılık oynarken gerçekleri göz ardı ettim. Bu sefer böyle yapmayacağım ama.

"Şu anda tek istediğim şey bana bir çöpü andıran o suratına güzel bir yumruk geçirebilmek"

Düşünüyorum da... Bu sözün hedefinin ben olmadığı düşünsem de sözün hedefi aynı benim gibi biri olsa gerek. En azından sorunları bakımından. Ne yaşadıysa yaşam amacı kalmamış, ne yaptığını bilmeyen birisi... Bu adamın o sözlere hedef olmasını kendime yediremiyorum! Topluma kazandırılabilecek bir birey için bu kadar umarsızca davranılmasını anlayamıyorum. Bu adamın ihtiyacı olan şey sakinleştirilmek ve tam anlamıyla düzelene kadar psikolojik tedavi almak. Bunun yerine herkes adamı öldürmenin peşinde. Ama buna izin vermeyeceğim. Zorla da olsa doğru olanı yapacağım! Düşünmek güzel şey...

Hem Kusagakure'ye hem Matsuoka-dono'ya hem de shinobilik müessesesine pervasızca hakaret eden bir kaltağı öylece bırakmayacağım tabi ki. Hayatının uzun bir süresini vatansız yaşamak zor olmalı, anlayabilirim. Ama sonunda vatanım diyebileceğin bir yerdeyken yapılan bu saygısızlık ve dönekliğin sebebi piçlikten başka bir şey değildir. Tabi bir de insanların kötülüğünü istediğini itiraf etmişti. Kusagakure'de böyle birini barındırmayı da düşünmüyorum. Bu sefer biter! Affetmek gibi bir hataya düşmeyeceğim. Aramızdaki bağı koparacağım ve suratını, görmeye dayanamayacağım o yüzü bir güzel dağıtacağım.

Ellerimde yoğunlaşmaya başlayan çakrayla hafif bir karıncalanma hissettim. Ellerimin kaşıntısını geçirmek için birisinin görmeye dayanamadığım suratını dağıtmalıyım sanırsam. Öyle yapayım o zaman. Hiçbir şey demeden, vücut dilimle de hiçbir mesaj vermeyecek şekilde ayağa kalkacağım. Bu sırada sağ elimde çakra biriktirmeye devam edeceğim. Ardından Miharu'yla aramdaki mesafeyi aynı ifadesiz vücut diliyle kapatacağım. Suratına yeterince yaklaştığımda ise o surata katlanamadığımı fark edeceğim herhalde? O zaman hazır bu kadar çakra biriktirmişken boşa gitmesin de Oukashou ile desteklediğim sağ yumruğumu şu kaltağın suratına geçirip görmeye dayanamadığım o suratı darmaduman edeyim. Bu şekilde hem kendimi tatmin edip hem de halkı ve adamı sakinleştirebilirim. Doğru olanı yapıyorum... Kusagakure'nin gücünün her yerde ve her şartta doğrunun yanında olduğunu halkın bir daha görmesi gerekiyor diye düşünüyorum. Ayrıca halkın güvenliğini sağlamak da benim görevim. Potansiyel bir suçluyu dövmenin bir sakıncası olmayacaktır.

[Miyahara Miharu]

Az önce kurduğu cümlelerin insanların aklını karıştırdığını oluşan sessizlikten anlamıştı. İşte tam da buydu kızın istediği şey. Korumak için çabaladığı insanlar, shinobilerin arkasından ileri geri konuşurlarsa Miharu'nun da onlara verebileceği bir şey olmazdı. Tabiki, sözlerine yansıttığı gibi ölmesini isteyecek kadar büyük bir öfke beslemiyordu insanlığa karşı ama yine de bir an için zarar görmelerini istemişti köy halkının. Özellikle de az önce kalabalığın arasından sesini duyduğu adamın. O cümlelerin kimin ağzından çıktığını bilmiyordu ama eğer ki düşüncelerini o kadar saldırgan bir şekilde dile getiren insanın kim olduğunu bilseydi tüm görevi bırakıp gözlerini o adamın üzerine dikebilirdi. Anlam veremiyordu gerçekten insanların shinobilere olan güvensizliğine. Bu kadar insan, onların iyiliği için çabalarken onlara verilen tek minnet gösterisi aldıkları az miktardaki maaştı. Bir kişi de çıkıp shinobilere, kendilerine rahat bir hayat yaşama fırsatı tanıdıkları için teşekkür etmiyordu. Sürekli eleştiriliyorlar ve insanların küçümseyici bakışlarının eziciliğine maruz kalıyorlardı. Shinobilerin hak ettikleri şey bundan daha fazlası olmalıydı.

Belki de bu cümleleri Matsuoka'nın altında söylememiş, başka bir yerde dile getirmiş olsaydı bu kadar kötümser bakış kendi üzerinde toplanmayacaktı. İnsanların bir ağaca neden bu kadar önem gösterdiklerini anlayamıyordu. Özellikle işin saçma kısmı, birisi bu ağacın altında belki de masum olan bir kadını rehin almışken etrafta toplanan kalabalığın istedikleri her şeyi ağacı umursamadan söylüyebiliyor olmasıydı. Az önce küfürler etmiyorlar mıydı bu adamlar, az önce uzun saçlı adama bağırmıyorlar mıydı? Miharu konuşmaya başlayınca mı gereksiz bir ağacın altında oldukları akıllarına gelmişti? Kusagakure'ye ait olmadığı bu kadar mı belli oluyordu bu kızın? Bu sorulara bir cevabı yoktu tabiki Miharu'nun. İnsanların gözünde nasıl biri olarak göründüğünü bilmiyordu.

Miharu, Matsuoka ve etraftaki insanlar hakkında derin düşünceler içinde iken Ko yavaş yavaş yanına yaklaşıp ona saldırmayı tercih etmişti. Eğer ki Miharu, düşüncelerinden kurtulup Ko'nun kendisine saldırdığını fark ederse kendisini sağa doğru atarak kendisine gelen yumruktan kaçmaya çalışacaktı. Ama eğer ki Ko'nun kendisine doğru gelip ona saldırdığını fark etmezse yumruktan kaçmak gibi bir girişime giremezdi tabiki. Bütün olay yumruğu fark edip etmemek arasındaki ince çizgide bitiyordu.

[GM - Naruto]

Ko yerinden kalkıp Miharu’nun suratını dağıtmak için yerinden kalkıyor ve Miharu’ya doğru hareketlenmeye başlıyor. Vücudu bir saldırı yapacak gibi durmayan Ko, elinde chakrasını da biriktirmeyi sürdürüyor. Bu hali ile saldırıya hazır bir canavar görünümüne sahip olsa da dingiliğini koruyarak hareketlerini sürdürüyor. Bu esnada Miharu birazdan olacaklar konusunda pek de bilinçli durmuyor. Ko ile Miharu arasındaki mesafe bir yumruğa izin verecek düzeye düştüğünde ise Ko Oukashou’sunu ortaya çıkarıyor! Yıkıcı gücü oldukça yüksek bu teknik Miharu’ya doğru hızlı bir ilerleme sağlarken, Miharu bir anda kendisini sağ tarafına doğru atıyor! Oukashou’nun ortaya çıkardığı şok dalgası Miharu’nun saçlarını havalandırmaya yeterken, Miharu farkındalığı ve sahip olduğu stili sayesinde yumruğun gelişini son anda da olsa okumayı başarıyor. Bunun sonucunda hiçbir zarar almadan Ko’nun yıkıcı gücünden kurtulmuş oluyor. Ne var ki bu durum kendisine bir açık yaratan hamle şansı olarak geçmiyor. Çünkü her ne kadar bu yumruğun sebebini bilse de görev içerisinde böyle bir aksiyona girilmiş olmasını sorguluyor. Bu da ona sürpriz bir saldırı şansı vermiyor.

Akeno: Ko’nun yerinden kalkıp hareketlenmesi sürecine denk gelen bir aralıkta adımlarını geriye doğru atmaya başlıyor. Birkaç adımın arkasından olay yerinde yaşananlar ile bulunduğu noktada oluşu tamamen unutuluyor ve bu da Akeno’nun kafasındaki planları uygulaması için mükemmel bir ortam oluşturuyor. Etrafına bakınarak Henge no Jutsu için aradığı kişiyi bulmaya çalışan Akeno bu konuda başarısız oluyor. Çünkü etrafta küçük herhangi birisi bulunmuyor. Dolayısıyla hafızasında yer alan bir kız çocuğuna dönüşmekten başka şansı olmadığını anlıyor. Yaptığı dönüşüm ile 10 yaşlarında bir kız çocuğuna dönüşen Akeno binanın tepesine çıkarak olay yerine bakmaya başlıyor. Bu esnada, Ko’nun yumruğundan kurtulan Miharu’yu son anda görebiliyor.

Genel: Ko’nun girişmiş olduğu aksiyon sonucunda tüm dikkatlere rehine olayından size dönüyor. İki shinobinin bu şekilde karşı karşıya gelmesi halk tarafından pek görülen bir şey olmadığı için rehine mevzusu bir anda önemini kaybetmiş gibi görünüyor. Bu sırada içinizde rehineyi ve onu rehin alan adamı gören sadece Akeno oluyor. Akeno adamın yüzündeki şaşkınlık ifadesini rahatça görebiliyor.

[Arete Akeno]

Düşüncelerimi yenip, kendime hakim olmaya başlayınca işlerde istediğim gibi gitmeye başlamıştı. Yavaşça ortamdan uzaklaşmıştım. Şuan için kötü bir şey yok gibiydi. Adamı birazda olsa sakinleştirmiş olmalıydılar. Çok dikkatli bakmadığımdan, ne olduğunu tam olarak bilmiyordum. Umarım ben planladığım şeyi yapana kadar bir süre daha adamı oyalarlar. Böylelikle bende aklımdakini uygulayıp adamı etkisiz hale getirebilirdim. Yada şansım yaver giderse Jounin gelir ve bu dertten beni kurtarırdı. Tabi adamı ben halledersem ödül yada onun gibi bir şey alabilirdim. Belki bir para ödülü belkide farklı bir şey.

İnsanların arasına karıştıktan sonra ilk işim ufak bir kız çocuğu bulmaktı. Etrafa dikkatlice bakmama rağmen aradığım özelliklerde birini bulamamıştım. Buda beni hafızamdaki görüntülerden birine dönüştürmeye zorlamıştı. Dönüşeceğim kişiyi gördükten hemen sonra dönüşmek daha iyiydi. Böylece en ince detayına kadar kopyalayabilirdim. Gerçi şuan ki durum düşünüldüğünde bu çokta gerekli bir şey değildi. Birini tanıdığı birine dönüşerek kandırmak için dönüşeceğim kişiyi epey dikkatlice incelemek gerekirdi. Ama bunun gibi durumlarda olmasa da olurdu. Sonuçta dönüştüğüm kişiyi adamın tanıma olasılığı epey düşüktü.

Hafızamdaki birine dönüşüp bir binanın üstüne çıkmış ve olaya bakıyordum. Gördüğüm şey beni şoke etmişti. Tam olarak ne olduğunu anlamasam da Miharu'nun yumruktan kaçındığını görebilmiştim. Atan kişi ise Ko idi. Sol elimle yüzüme vurup '' Bu iki aptal. '' Bu ikili delirmişmiydi yoksa bir çeşit genjutsu altında mı kalmışlardı. Ama buda farklı bir fırsat doğurmuştu. Etraftaki halk ve adam epey şaşırmıştı. Bu fırsatı değerlendirecektim. Önce aşağı inecek ve Matsuoka'ya , adamın arkasına gelecek şekilde koşacaktım. Koşarken çevredeki diğer ağaçları da saklanmak için kullanacaktım. Yani düz bir koşu yerine arada sıra durup ağaçların arkasında saklanarak ilerleyecektim. Ağaca vardığımda arkasından gizlice adamı izleyecektim. Gerek bedenimin öncekine göre küçük olması gerekse ilgilerinin şu kavga eden iki aptal da olması sebebiyle fark edilmeden ilerleyebilirdim. Beni fark etseler bile çevrede öylesine oyun oynayan meraklı bir çocuk taklidi yapıp fazla sorun yaşamadan ortamdan uzaklaşabilirdim. Bu deli adam bile ufak bir çocuğu tehdit olarak göremezdi. En azından ben böyle düşünüyordum.

[Kon Ko]

Oh, kafa sakinledi azcık. Ama hala da kızgınım bir yandan ha. Yok böyle bir kahpelik be!

En azından eğlenceli bir dövüş olacak gibi duruyor. Böyle bir durumda tek bir hamleyle rakibimin işini bitirerek kısa kesmek istesem de götleğin stili tamamen saldırılardan kaçmak üzerine. Görüş açısı da geniştir bu pezevengin. Yine de ben bu deveyi güderim. Bir oturttu mu anasından girer büyük halalarından çıkarım bu hainin!

Madem bu arkadaş saldırılardan kaçmak üzerine profesyonelleşti ben de şansımı arttırmak için durmadan saldırırım. Kemiklerim kalındır evelallah. Darbe yesem de kolay kolay yığılacağımı sanmıyorum. Onun için aynısını söyleyemeyeceğim tabi. Aslında... yumruğun sahibi ben olduktan sonra karşımda kaya olsa da gözünden bir damla yaş süzülür amına koyim. Az toplu konut çocuğu sikertmedik bu ellerle. Onlar top oynarken ben boğalarla güreşiyordum ulan!

İşte karşımda toplu konut çocuğundan beter bir cins. Öyle küffar öyle zındık bir insan ki ne siz sorun ne ben söyleyeyim. Düşman başına! İşte böyle kancıkların başını küçükken ezeceksin. Ben geç kaldım ama zararın neresinden dönersek kardır. İşte şimdi bu kevaşenin kafasıyla basket oynama zamanıdır!

Peki ne yapacağız da bu götün kafasını koparacağız? Tarifini hemen vereyim efendim! Şimdi öncelikle eti dövmek lazım. Ben buna sağlı sollu yumrukları sıralayacağım. Yumrukların etkisini arttırmak için de yumruklarımı geri çekerken mesafeyi biraz daha arttıracağım. Penaltı hesabı. Daha fazla gerilip daha etkili yumruklar atacağım. Yumrukları "ya tutarsa" mantığıyla attığım için Oukashou kullanarak çakra ziyan etmek gibi bir amacım yok. Öyle özel bir hedefi de olmayacak bu yumrukların. Gövde kısmı alan olarak daha geniş olduğu için o kısıma çalışırım daha çok. Bildiğin spam yapacağım!

[Miyahara Miharu]

Her ne kadar yanına kadar sokulmayı başaran Ko'yu uzun süre fark etmemiş olsa bile Ko'nun çakrası ile harmanladığı yumruğu kendisine savurması ile birlikte daldığı koyu düşüncelerden kurtulmuştu Miharu. Harekete geçmesi için yalnızca birkaç saniyesi vardı ve bu süre Miharu gibi birisinin düzgün bir plan kurgulayabilmesi için yeterli değildi. Bu yüzden ani bir refleks ile kendini sağa doğru atarak karşılık verdi kendisine savrulan yumruğa. Arkadaş olarak adlandırabileceği nadir insanlardan biri olan Ko'nun yumruğunun oluşturduğu kısa süreli hava akımının saçlarını havalandırdığını hissetti. Eğer ki gerekli refleksi göstermeyip Ko'nun kendisine doğrulttuğu yumruk ile teninin birleşmesine engel olamasaydı belki de gözlerini değil hastanede, bir daha hiç açamayabilirdi.

Çocuğun neden bu denli ciddi bir tepki gösterdiğini anlayamamıştı. Yavaş yavaş az önceki hamlesinin bir sonucu olarak düştüğü yerden doğrulmaya çalıştı. Büyük ihtimalle Ko da etraftaki diğer herkes gibi söyledikleri yüzünden kızgındı Miharu'ya. Ama böyle bir görevin ortasında kendisine saldırmasına bir anlam yükleyemiyordu. Zaten Ko, Miharu'yu gerçekten iyi bir şekilde tanıyor olsaydı kızın söylediklerindeki gerçek amacı doğru yorumlayabilirdi, diğer herkes gibi sadece zihni meşgul eden bir yanılgıya düşmek zorunda kalmazdı. Ama genç kızıl kızın umrunda değildi artık bu durum. Söylediği birkaç şey yüzünden kendisine ölümcül bir darbe vurmak için hamle yapmış bir insan ile arkadaşlığını daha fazla devam ettirebileceğini düşünmüyordu. Ko'nun da aklındakilerin hemen hemen Miharu'nun düşünceleri ile paralel olduğu bir gerçekti. Herkese yaptığı gibi Ko'nun da kollarının arasından kayıp gitmesine neden olmuştu böylece.

Ama öte yandan belki de her şeyi değiştirebilecek bir şeye sebep olduğunu; Ko'yu kışkırtıp onunla dövüşmeye başlaması ile birlikte etraftaki bütün gözlerin rehine olayından kendi üzerine döndüğünü fark etti. Uzun saçlı adam da olmak üzere kimse umursamıyordu artık kadının boğazındaki bıçağı. Herkes vatan haini olarak adlandırılabilecek kirli bir shinobinin, kendini köyüne adamış başka bir shinobi tarafından pataklanmasını izlemek istiyordu. Bu durumun da Akeno denen elektrikli çocuğa hamle fırsatı doğurduğu bir gerçekti. Eğer birazcık aklı varsa dikkati dağılan kalabalıktan faydalanarak bir şeyler yapmaya çalışırdı. Tabiki Akeno'nun bu sefer kendini belli etmeyeye dikkat göstereceğine de emindi genç kız.

Ko, daha kendisine karşı başka bir hamleye girişemeden önce aylarını verdiği stilinin bir meyvesi olan Kaidan jutsusunu yapabilmek için odaklanmaya başladı Miharu. Eğer ki jutsuyu aktive edebilmek için gerekli olan birkaç saniyelik süreyi atlatabilirse Ko'nun kendisine doğru savurduğu yumrukların çoğundan hatta hepsinden kaçabileceğinden emindi. Sonrasında tek yapması gereken ise rakibinin hatalı bir hamle yapmasını beklemek olacaktı. Verdiği en ufak bir açıkta Ko'nun üzerine bir kabus gibi inmeyi planlıyordu.

[GM - Naruto]

Akeno: Ko ve Miharu'nun kavgası kalabalık üzerine bir illüzyon gibi çöküyor ve sen de ağaçların arkasına gizlenerek ilerlemeye başlıyorsun. Bu esnada gözün sürekli tüm bu yaşananların sebebi olan rehineyi tutan adamda oluyor. Onun her hareketini görmek için temkinli bir şekilde hareket ediyorsun. Bir ağaçtan diğerine geçişlerini hızlı bir şekilde yaparak bir an önce Matsuoka-sama'nın arkasına ulaşma gayesi içindesin. Bu sıralarda Ko'nun Miharu'ya karşı çıkardığı seri yumrukları görüyorsun göz ucuyla da olsa. Kavganın şiddetini arttırması sonucunda da Matsuoka-sama'nın arkasına rahatça geçebiliyorsun. Adam hala daha kadının boğazına kunai dayamış halde duruyor. Rahat bir duruş sergilediği söylenemez. Vücudunun durumuna bakılırsa hala tetikte duruyor ve seni de fark edebilmiş değil.

Ko ve Miharu: Ko seri şekilde yumruklarını çıkarmaya başlarken, Miharu da aktif hale getirdiği Kaidan tekniği ile Ko'nun bu yumruklarından sıyrılabiliyor. Bir önceki yumruğuna nazaran daha etkisiz bu yumruklardan kaçmak Miharu için çok da zor olmuyor. Ko da bu durumu anlamış halde. Fakat Miharu'nun beklentisi olan açık da Ko tarafından verilmiş değil. Yani bir kısır döngü içinde olduğunuz varsayılabilir. Ko saldırıyor, Miharu kaçıyor... Kalabalık ise homurdanmaya başlıyor ufak ufak. Neler olup bittiğini onlar da yavaşça kavrıyorlar ancak şu andaki durumda rehinenin tamamen unutulmuş olduğunu fark ediyorlar.

[Kon Ko]

Evet, şimdi yemeğimiz hazır olacak. En azından öyle umuyorum. Şu ana kadar her şey istediğim gitti. Tabi ilk yumruğu saymazsak... O yumruğun isabet etmesi beni bütün bu zahmetlerden kurtarabilirdi. Neyse, hayalleri geçip gerçekliğe dönelim. Daha son darbeyi vuracağız!

Şimdi biz basit bir döngüye girdik son hamlelerimizle. Ben yumrukları sallıyorum o kaçıyor. Isınma hareketi de sayılabilir bu yaptıklarımız. Yavaş yavaş birbirimizin ritmine alıştık sayılır. İşte ben de bu alışkanlığın üstüne planımı kurdum. Genjutsudan kurtulur gibi ritmi bir anda bozacağım ve rakibimi şaşırtacağım. "Peki nasıl olacak o iş Ko Ağa?" dediğinizi duyar gibiyim. Evet çekirge, şöyle olacak o iş: ben bu göt deliğine salladığım yumrukları etkisini arttırmak bahanesiyle gerine gerine atmıştım hatırlarsanız. Ama şimdi yumruğumun birini tam geri çekmeden tekrar atacağım. Hem de Oukashou ile destekleyerek! Beklediğim fırsat buydu. Öteki türlü kolay kolay bu götleğe yumruk vuramam zaten ben. Bu saldırının bir diğer yanı da öteki yumruğum hala ileride olacağı için gerinmeden tekrar salladığım yumruğumu görmesini zorlaştırmak gibi bir ihtimali olması. Tabi o bu şeytan karının pozisyonuna göre de değişir. Yumrukları böyle beklemeden attığımıza göre o da rast gelirse gelecek sanırsam. Neyse, işte benim planım bu. Bu orospu öyle kolay kolay oltaya gelmez ama denemekten başka çaremiz de yok. Olmazsa daha farklı stratejiler deneriz. Ama bu seferden sonra hep daha dikkatli olacağı için o iş de zor olur. Şunu bir deneyelik de bakarız.

Millet de uyandı herhalde bir uğultu geldi. Yeni mi anladılar benim buna niye daldığımı? Arkadaş ben akıllıymışım bile! Vallahi kendime haksızlık ediyormuşum. Dünyadaki en zeki adamın kayıp dölüyüm yeminle. Arık o adam da kimse çok şanslı ha! Benim gibi evladı bulmak kolay değil, değerini bilsin!