Çim Kokulu Mektuplar

[Shiomiya Kiyo]

Megumi... Uzun zaman oldu, cismini pek hatırlamıyorum, pambık şeker kıvamında saçları dışında. Kendimi aşıp ismini aklımda tutmayıp bu mektuplaşma furyasını başlatmamış olsaydım ismini de unuttuğum insanlar arasına girecekti. Neden ona ulaşmakta ısrar ettim, söyleyeyim; ilk başlarda amacım yavşamaktı her gideri olan hatuna yaptığım gibi. Mektubuma karşılık alıp, düzene oturtana kadar ise tam tersi çok iyi bir arkadaş, tam bir dert ortağı olmuştu bana.
Mektup kağıdı seçerken ilk mektuplaşmalarımızda bir hata yapmıştım. "Kadındır ne de olsa sever böyle incik cıncığı1 diyerek gidip köydeki en iğrenç pembe renkteki cicili bicili kağıdını almıştım. Çok iyi hatırlıyorum bana gay misin manasında sorular yöneltmişti kırtasiyeci çocuk. Megumi bayağı dalga geçmişti, ama ondan sonra huyum oldu, artık anlattığımız şeyler kasvetlileştiğinden, eğlence miktarını dengede tutabilmek adına her zaman en saçma mektup kağıtlarını bulmaya dikkat ettim.

Uzun lafın kısası, mektuplaşıyoruz işte.


------------------------------------------------------------------------------------------------


Benim Çim Kokulu Megumi'm!!

Nasıl gidiyor bakalım? İşler yolunda mı? Çok yorulmuyorsundur umarım. Bizimkiler buldu ameleleri, Ishi'nin gavur vajinası gibi yanan sıcaklarında çalıştırıp duruyorlar bizi. Güzel bir göreve çıkıp aksiyona dalmayalı çok oldu farkında mısın? Keşke yine karşılaşabileceğimiz bir görev bulsak. Görev listesini her gün kontrol edip fırsat yaratabilecek olan görevlere bakıyorum ilk olarak ama.. Bulamayınca nerde taşıma nerde devriye görevi var ona atlıyorum mecburen. Çok boktan görevler bu aralar anlayacağın. ABİ BEN, HASTANE TADİLATINDA BİLE ÇALIŞTIRDILAR. Bunaldım yahu.

Geçen ne oldu duyman lazım!! Manyağın teki gitmiş hastaneyi soymuş. İyi oldu aslında kodumun hastanesine hahaha. Adam kutu çalmış, bizim Shiki'yi de bu olayın ekibine vermişlerdi. Ne yaptılar nasıl buldular bilmiyorum da KUTUDAN VİBRATÖR ÇIKTI.

Hayır çıkmadı aslında, maalesef seni güldürmek için uydurdum, şimdiden gül ki birazdan anlatacağım ciddi konuya daha iyi odaklan çünkü cidden yardımın lazım bana güzellik. Adamı buldular mı bulmadılar mı emin bile değilim, Shiki'den kaçıyorum bir haftadır çünkü. Konu da bu zaten.
Biliyorsun ki öyle kolay kolay arkadaş edinen biri değilim, bir sen bir de Shiki yani. Onu da senle tanıştığımız görevde tanımıştım. Artık o görevde efsunlanmış mıydım bilmiyorum da farkettim de iki arkadaşımı da sayesinde edinmişim. Şaka maka senden baya baya hoşlanmıştım abazalık sağolsun, sonra toparladık neyse ki dimi! Shiki'yi de gerek asiliğinden, gerek dövüşürken yakaladığımız uyumdan dolayı ummm 'kabullenmiştim' diyeyim. Bir de bu adamda ne olduğunu bilmediğim çeken bir şeyler de var, garip tipinden midir nedir artık. Neyse işte o çeken şeye geleyim.

Uzun zamandır Shiki etraflardayken garip garip şeyler olmaya başladı bana. Aslında önemsemiyordum, zaten yanımdaki tek arkadaşım da olsa öyle birbirimizin götünün dibinden ayrılmayan tiplerden olmadığımız için sorun da olmuyordu aklımdan uçup gidiyordu resmen. Ama bir hafta önce bir olaylar oldu, bir olaylar oldu, artık bizi izlesen güler miydin ağlar mıydın bilemiyorum. Ben bunun evine bir uğrayayım dedim, evini resmen başına yıktım. Şimdi detaya girmiyorum beni biliyorsun zaten. Asıl olay şu, abi bu herif bana her yaklaştığında beynim uyuşuyor sanki? Böyle, kalbim hızlanıyor? Ne ayak bu? Bi ara onun odasındayken içim geçmiş, yok yanlış anlama hemen o salondaydı o arada. Bayağı da bir ateşim çıkmış biliyon mu? Bu gelmiş benle ilgilenmiş, bana çorba yapmış falan. Sessiz sessiz dibime sokulup çorba yaptım diye uyandırdı beni, bunun suratını benim suratımda görünce abi gene aynı şey! Hem de daha şiddetli! Kalbim gümbür gümbür ediyor lan, attım kendimi yataktan yok ben çorba falan istemiyom dedim kıllandım ama bari bir teşekkür edeyim diye sarılayım demiştin, biliyorsun bu salağı, tırsıp sis bombası attı beni de yapıştırdı sabit tutmak için. Öküz herif nasıl bağırıyor bana tırstırdım diye. Tamam sıkılma sona geliyorum, işte orda ben daha beter oldum çünkü bu herif benim üstüme oturmuş! Megumi'cim bu kısmı sana anlatmak pek istemiyorum ve seni Fizyoloji kitabının erkek üreme organlarını anlatan sayfalarını incelemeye davet ediyorum. Anlamışsındır sanırım.

Bunu sana anlattığım için çok mahcup hissediyorum aslında be tatlış, ama bir tek sen yardımcı olabilirsin bu konuda bana! Kabalığı mabalığı yok bu işin bu iş çığırından çıkmadan ya engel olmalıyım ya da kabullenmenin bir yolunu bulmalıyım. Aklımda deli düşünceler var ver doğru çıkmasından endişe ediyorum, abi tamam genç olabilirim ama bu yaşta cinsel kimlik bunalımı bana fazla gelir. Hem millet ne der lan?!
Güzellik durumlar bende böyle işte... Olabilecek en kısa zamanda cevaplarsan sevinirim. Güzel sakla kimse okumasın. Ha bu arada cismimi unutmuşsundur diye vesikalığımı yolluyorum, varsa sen de yolla da koynuma koyayım hehehehehe!! Cismini unuttum kızım şaka maka...

Hadi bakalım, kal sağlıcakla.

Köşeye yapıştırılmış resim;

[Shiomiya Kiyo]

Kiyo! Özledim seni!

O kadar güzel bir zamanda yazdın ki bana. Bu dediğim hem ironik hem değil bu arada, mektup güldürdü beni günler sonra, birazdan günlerdir niye gülmediğimi de söyleyeceğim. Ama öncelikle, sana gelelim.

Burasının orası kadar sıcak olduğunu hiç zannetmiyorum, ona rağmen ben günden güne buradaki sıcakta bayılıyorum, siz oraya nasıl dayanıyorsunuz çok merak ediyorum. Aksiyon konusunda burası da farklı değil, Koujo ve Haru göreve çıktı, ben şu sıralar, bilirsin, izinli gibi bir şeyim. Bir kaç haftadır göreve gitmeye yanaşasım da yok ama sanırım o isteksizliğimi bu hafta kıracağım, reflekslerim eski haline dönecek diye çok korkuyorum.

Gel gelelim Shikiye... Shikiyi gerçekten kestiremiyorum. Sende bu mektubu ona gösterme ama hangi manyak arkadaşına sis bombası atar tırsıp, sırf sen sarılacaksın diye. Hoş şimdi düşünüyorum da Kiyo.. Şimdi sen böyle diyorsun, heyecanlanıyorum, kalbim güm güm atıyor diyorsun, ya Shiki içinde aynı şey geçerliyse? Shiki' nin paranoyak davranışlarını göz önünde bulundurursak, bu ekstra durumla birleşince yaptıkları az da olsa mantıklı görünüyor. Hoş, bu hala yanına çok yaklaşmak istediğim anlamına gelmiyor, üzgünüm. Benden çok hoşlandığını da düşünmüyorum zaten.

Yani canım, bi sakin ol, nefes al, kendin gibi davran adamın yanında. Her şey olacağına varır. Böyle şeyler pek alışıldık değil biliyorum ama etrafımda bir iki örneği vardı (hayır Koujo ve Haru değil, merak etme), bizim geisha evinde, gizli gizli birbirine bakan bir kaç abla biliyorum. Çok değiller, genellikle saklarlar böyle şeylerini ama hani çocuklar için derler ya, küçüktür anlamaz diye, ben onları dudak dudağa gördüğümde o kadar küük değilmişim sanırım, hem anlamışım, hem de unutmamışım çünkü. Ama bana çok değişik gelmemişti, hatta sevimli bile duruyorlardı.

Uzun lafın kısası, kafana çok takma insanlar ne düşünecek diye. Shinobisin sen, çok rahatsız ederlerse ya sırtını dönersin, ya da gerekeni yaparsın değil mi? Gaza getirmek gibi olmasın, lütfen biri seni rahatsız etti diye hastanelik etme de. Shiki içinde... Canım benim, paranoyak hareketleri olmasa düşünme diyeceğim. Hoş, eski yazdıklarından artık güveninizi iyice kazandınız birbirinizin diye düşünüyorum bir yandan.

Evet evet, düşünme bile bence.

Sıra bende.

Kiyo, çok şey oldu. Biz son görevden döndükten sonra, ki bu sanırım 3 ya da 4 hafta önceydi, annemi ziyarete gittim her zamanki gibi. Özet geçeceğim, ellerim şimdiden titremeye başladı yazarken çünkü. Babam gelmiş. Hiç görmediğim babam, ben yokken gelmiş, annemi görmüş ve gitmiş. Annem şu an beni tanımıyor, iş yapacak halde değil, sürekli beni odasından kovuyor, beni gördüğünde çıkmam için çığlıklar atıyor. Sanki içine başka biri kaçtı, ya da ben doğmadan önceki vaktine falan döndü kadın. Sadece evin müdürü dediğimiz kadını tanıyor, o da zaten annemde önce orada olan, en eski kişi.

Ne yapacağım bilmiyorum. Babamı bulmak istiyorum ama nereye bakacağımı bilmiyorum. Koujo ve Haru bir hafta önce görev için ayrıldılar ve hala gelmediler. Her gün ziyarete gidiyordum annemi ama artık ne bedenim ne kafam kaldıracak halde. Yine de inan bana, mektubun ilaç gibi geldi. Biriyle konuşmaya ihtiyacım vardı sanırım.

Shiki' ye selam söyle. Hoşuna gideceğini sanmıyorum ama. Çok özledim seni.

---

Güzeller güzeli!

Direkt konuya gireceğim; babanın geldiğini nereden biliyorsun? Geisha evi etrafındaki bütün fenerleri Chochin-obake'lere karşı kontrol ettin mi? Veya bitkileri Furutsubaki-no-rei'lere karşı? Akademi vakti deli saçması şeyler öğretirlerken, böyle şeyler yapabileceklerini duymuştum sanki. Her şeyi geçtim, babanın gerçekten gelmiş olma ihtimali de var haklısın, FAKAT, Megumiiiii, senin baban bir şeytan mı ki?! Nasıl böyle çarpmış ki anneni? Şaka bir yana güzellik, biliyorsun, evde nadiren vakit geçiren, anne baba olaylarına pek dalmamış bir insanım, pek anlamıyor olabilirim. Ama bu kadar hırçın davranmaya başlamışsa bence üstüne gitmelisin. Onu bu hale neyin getirdiğinden emin olduktan sonra kendisine ısrarla bunun konusunu açmalısın. Güçlü ol pamuğum! Sınırlarını zorla biraz, titremeye başladığın anda o yolladığım resmime bak. (AYRICA O BASBAYA BENİM, YENİ ÇEKTİRDİM!)

Peki madem annen şu an böyle, ya geisha evinden kovulursa? İyice tedirgin etmiyorumdur umarım, böyle bir şey mümkün mü onu bile bilmiyorum, ben hiç Geisha görmedim hayatımda. Bizim köy hep bıyıklı kızlarla dolu. Eğer olur da kovulma ve sokağa atılma durumunuz olursa kapım size her zaman açık. Ben size bakarım! Gerçi sen de mi o evde kalıyorsun bilmiyorum, büyük ihtimalle de shinobi maaşın sokakta kalmanızı engeller ama olsun, ben gene size bakarım!

Ve Megumi, eğer gerçekten baba olayı doğru ise, sana her türlü yardımı da yaparım. Tabi köyümün beni kaçak nin ilan edebileceği şeyleri yapamam ama...

Sıra bende!

Yahu bizim mektuplarda birbirimize dökülmeden önce "çok şey oldu" diye giriş yapmamız da klasik oldu ama, bu sefer yine çok şey oldu be Megumi'm...

Mektubunu alıp önerilerini okuduktan sonra, bazı şeyleri yapmadan önce bu mektubun gelmesini mi bekleseydim diye düşünmedim değil. Ama hayır, yine bir şey değişmezdi eminim. Ben yine kendimi tutamayıp Nishiyama'yı öperdim, hem de senden gaz almış bir şekilde ve o yine beni reddederdi. Evet, Shiki'yi öptüm, hem de tutkulu bir şekilde Megumi! Olayı detaylandırsam mı, iki erkeğin öpüşmesi Geisha ablaların kadar sevimli gelir mi bilemedim, zira bana hala çok garip geliyor. Ama olay kısaca şu; kaplıcadaydık..... Havlu falan vardı üstümüzde evet. Ben alkollüydüm bayağı bir, ama ayılmaya başlamıştım. Bunu öpmeye yeltendim, ama sonra vazgeçtim. Sonra o beni öptü! Sonra ben onu! Sonra, sonra, konuşmaya zorladığım için kaçtı, peşinden koştum, beni bir daha öptü!

Bilmiyorum, peşinden koşmasaydım acaba şu an ki rezil durumda olur muydum, kestiremedim. Benimle çok feci dalga geçti çünkü o son öpücükten sonra. Kendimi kaptırmamam gerektiğini, sadece bir öpücük olduğunu falan söyledi. YALAN SÖYLEDİĞİNİN FARKINDAYIM AMA, HAH! Düşünsene, Shiki gibi bir insan birini hiç bir şey hissetmediği halde öyle öpecek ha? Ama tabiki de çok kırıldım, çok da sinirlendim. Hala toparlanmış sayılmam, oldukça fazla bir şekilde içtim, ve bunun sonucu evden kovulmam oldu. Önemli değil, zaten aklımda olan bir şeydi evden ayrılmak. Sonuç olarak; artık bir evim var.

Kaplıcada yaptıklarım bir anlık heves olarak mı başlamıştı emin değilim, amacım neydi, onun amacı neydi, bilmiyorum. Zaten böyle bir şeyi asla planlı bir şekilde yapamazdım biliyorsun, bu konuyu mümkün olduğunca "hayır olamaz"lar ile geçiştirmiştim çünkü. Şimdi ise o günü ve onu düşünmeden geçirdiğim bir an yok diyebilirim, ve sanki düşündükçe biraz daha.... "aşık" oluyorum.

Anlaşılan ikimiz de kederliyiz ha, Megumi? Şu an tek tesellim, bu boktan ruh halinde sonsuza kadar kalmayacağımı biliyor olmam. Klişe geliyor biliyorum, ama hepsi geçecek. Benim nasıl şu an ki en yakın hedefim Nishiyama'yı kendine yalan söylemekten vazgeçirip beni kabul etmesini sağlamaksa, senin de hedefin anneni geri kazanmak olsun Megumi! Hayat maalesef aşk acısı çekmek ve "yitik" ebeveynler yüzünden titremekle geçirmek için çok kısa, hareket etmek, bunları düzeltmek lazım!

Kendine çok iyi bak, çiçek kafalım!


Not: Sana ayırdığım çok güzel bir Myoboku illustrasyonu vardı ama, taşınma esnasında kolilerde kayboldu ve hala bulamadım, o yüzden, sana bir kurbağa illustrasyonu yolluyorum!

[Shiomiya Kiyo]

Sevgili Kiyo

Öncelikle teşekkür ederim! Öyle etrafım sürekli omzunda ağlayacağım insanlarla dolu olmuyor, sen yanımda olmasan bile dediklerinle rahatlamış hissediyorum. Rahatlamış diyorum, merak etme beni daha da endişelendirmedin, çünkü rahatladım. Dediklerinin hepsine baktım, hastaneye gidemedik, çok sevimli bir medic-nin abla geldi anneme bakmaya, travma geçirdiğini söyledi. Çok mantıklı şeyler söylemişsin ve keşke bazılarına "Hah! Bu olabilir" diye cevap verebilsem ama hepsine farklı ve umutsuz cevaplarım var. Babamın olduğunu biliyorum çünkü...

Dur bu azıcık uzun.

Chuunin olana kadar annemle yaşadım geisha evinde. Geisha evi dışarıdan inanılmaz elit, eğlendirme konusunda profesyonel kadınların evi olsa bile çok komik ve çılgın şeyler olduğunu da bilirim evde. Evde geleneksel bi merdiven sistemi var. En yaşlı ve en tecrübeli geisha, her zaman evin başındadır, evi çekip çevirir, sorunları halleder, nasıl olsa artık geisha görevini yapacak yaşı geçmiştir. Sonra bu merdiven yavaş yavaş en yeni gelen acemilere kadar iner. Müdür geishanın altında en ünlü, en bilinenlerden en bilinmeyenlere kadar. Annem, tahmin edebileceğin üzere, eski ve bir miktar ünlü olanlardan, diyelim. Çok değil tabi. Neyse. Jiya, nam-ı diğer müdire hanım, evin en yaşlısı, annemi ben bildim bileli tanır, ben doğmadan önce bile, bilirsin. Evde babamın suratını bilen tek kişide o. Anlaşılan annem dışında babamı tek gören kişi de o. Babamın olduğunu Jiya' dan biliyorum yani. Geisha evi kolay kolay birini dışarı atmaz bu arada neyse ki, burası yıllardır annemin evi, yurdu oldu, Jiya öyle bir şey yapmaz. Annemi geçtim, eve giren yeniler bile kolay kolay atılmazlar, burası azıcık ciddi, anlarsın ya. Çok absürd bir olay olmuş olması gerekiyor ki, kişi evden atılsın. Kısaca, annemi atmazlar. Atarlarsa benim evim var zaten. Ama yine de teşekkür ederim Kiyo' cum.

Öyle yani. Babam yok, annem çılgın, falan filan.

Gel gelelim sana ve Shiki' ye.

Ya biliyordum ben ya! Böyle olacağını biliyordum. Çok sevimli duruyor olmalısınız. Aklında bulunsun, sen çıkarabilseydim muhtemelen yazdıklarını okurken ellerimi yanaklarıma dayar ve "Kyaaa" diye inlerdim sanırım, ama işte. Neyse, ellerimi yine yanaklarıma koydum, o ayrı mesele.

Ya, kırılmasana! Sen sadece kabul et onu, zamanla o da seni iyice kabul edecektir. Madem yalan söylediğinden bu kadar eminsin, o zaman zamana bırak! Adam her geçen gün sana bir adım daha yaklaşabiliyor, sana biraz daha güvenebiliyorsa o zaman niye aklına takıyorsun! Bir kaç ay içinde ne kadar sevimli bir hal alabileceğinizi görebiliyorum bile!

Ayrıca kendini çok sorgulama. Hislerini benimse. Ya aşık değilim ben ya demek neyi değiştircek? Ya da heves miydi diye soruyorsun ya, basbaya elin titremiş yazarken, heves olsa bu kadar düşünmezdin bence. Tam tersi durumu düşün bir de. Şu an heves olduğuna karar verip, aranızdaki bu sevimli romantik şeyi bozarsan, sonra mutlu olacak mısın? Cevabın evetse, hem de kararlı bir taneyse git sarhoştum de. Ama kararsızım bile diyorsan, git benim içinde bi daha öp onu. Benim yerime değil tabi. Bi de ona söyleme bunu, sorgulayacakmış gibi geliyor.

Azıcık mutlu ol. Gördüğün üzere, ben biraz daha toparladım.

İki mektubum arasında benimde başıma minik bir şeyler geldi. Koujo ve Haru göreve çıktıklarından beri yeni insanlarla tanışma fırsatım oldu. Annemden sonra da biraz kafamı dağıtmak istedim anlarsın ya. Şu an arkadaş konusunda pek söyleyebileceğim bir şey yok ama, söz veriyorum, heyecanlı ya da komik bir şey olursa kesinlikle anlatacağım.

Onun dışında geçenlerde klasik devriye işlerinden birine çıktım. İki kişiyle birlikte, tanıyordum, kardeşlermiş, zaten çok benziyorlardı ama nedense kendimi bir türlü onlara yakın hissedemedim. Yani, nedense değil, besbelli Kusa' lı değillerdi, anlarsın ya, bütün vücudum ister istemez ikisine karşı tetikte kalmadan edemedi. Hemde tüm devriye boyunca. Her neyse. Gitmemiz gereken yerlerden bir kaç sokak altına da indik büyük abi ile, bir kavga yakaladık, eski bir jounin birini dövüyordu. Dövüyordu derken, zaten toplamda 4 saniye kadar süren dövüşe yetişmişiz. Sonuç olarak karşıdaki adamın burnu dağıldı. Dağıldı derken baya yüzü mahvolmuştu, bayılmıştı. Zorluk çıkarmadı jounin neyse ki, atılmış ama öyle pislik birine falan benzemiyordu. Oto-kontrol problemleri falan olduğunu söyledi. Sonra o upuzun, simsiyah saçlarını topladı.

Kiyo, resmen kalbim bir kaç saniyeliğine durdu.

Hayır, adama aşık falan olmadım, sadece, iyiydi yani, güzeldi hoştu. Zaten orada bir şey belli etmemek için baya baya da uğraştım, hem profesyonel olmazdı, hem de dövüştüğü adam sevgilisinin abisiymiş zaten.

Benim mini hoşlanma hayatımdan bir silsile okudunuz.

Bu arada resim çok güzel! Dolabıma astım bile.

Bende bugün sana annemin resmini yolluyorum. Böyle değişik şeyler takmayı sever, garipseme.

Bu mektup, etrafında bir sürü kurbağa çizimleri bulunan, yeşilin tatlı bir tonundaki kağıda yazılmıştır. Kullanılan kalemin rengi fosforlu pembedir.

Sevgili Megumi,

Özür dilerim. Yeni bir mektup yazmak için çok beklettim seni farkındayım. Üstelik iki köy arası mektuplar bu kadar geç ulaşıyorken... Bir de, mektubun kız kardeşim Akemi'de beklemiş biraz, sana hala yeni adresimi vermedim değil mi? Gerçi, o adres de değişti. Bundan önceki mektubun ben hala annemlerle yaşıyorken gelmişti bana. Neyse, ailevi bir kaç olay daha oldu, haliyle kız kardeşim bana vermeyi unutmuş. Anlatırım birazdan.

Annenin güvenebileceğin bir yerde, emin ellerde olmasına sevindim. Yardım teklifim her zaman geçerli, ummadığın şeyler olursa elimden geleni yaparım senin için. Atılmak kolay değil demişsin. Emin ol bir kız ve bir geisha olsaydım, ben çok kolay bir şekilde oradan da atılırdım, hahah!

Annen nasıl şu an? Hala aynı mı? "Üzerine git!" temalı önerimi uyguladın mı? Üzerine gitmende ısrar ediyorum çünkü fark ettim ki, kaçmak çözüm olmuyor bazı olaylarda. Sürekli karşısına çıkmalısın annenin ki, seni hatırlasın. Dayanmalısın. Ne kadar çığlık atıp seni kovsa da, seni aslında çok sevdiği aklında olsun hep. Anneler çocuklarını hep sever, değil mi?.. Çok zorlanacaksın biliyorum. Hatta bu zorlu süreçte pes edip, bir salaklık yapıp babanı bulmayı kafana koyabilirsin. Babanı bulmayı çok istediğini zaten biliyorum ama, bunun "intikam" amacıyla olmasından korkuyorum Megumi. Bunu sakın yapma. Şimdilik annene yoğunlaş ve biraz değil, tamamen iyileştiğinde odağını babanı bulmaya ver. Kim bilir, onu aramaya başladığında, hiç ummadığımız bir şekilde benim de bir yardımım dokunur belki. Hayatta neler olacağını kestiremiyoruz değil mi? Bunu bu aralar o kadar iyi hissediyorum ki...

Isınamadığın insanlarla, basit de olsa görev yapmak ne kadar sıkıcıdır biliyorum. Ben uzun zamandır Shiki ile göreve çıkamıyorum. Hep farklı farklı insanlar... Zaten çok önemli görevler almıyoruz, bundan şikayet etmiştim sana hatırlarsın. Kas gücümü kullanmamın gerektiği amelelik işleri dışında, devriye tarzı işlere gidiyorum ben de bazen. Yanıma da o bahsettiğim farklı farklı insanlar veriliyor. Genelde görevlerde uyumlu bir insanımdır ama Shiki'ye alıştığımdan mıdır nedir, senin bahsettiğin yakın hissedememe olayını çok ciddi yaşıyorum ben de. Gerçi sen, sizin köyden olmadıkları için, bir seferlik hissetmişsin bu duyguyu. Her neyse...

İkimiz de hoşlanmamamız gereken insanlara düşüyoruz, ha? Hoşlanmamak derken umutsuzluğa kaptırmayayım seni. Bir erkeğe aşık olmadan önce, karı kız peşinden koşarken bellediğim bir inancım vardı, sana hiç söylememişimdir eminim: "Yüzüğü varsa çıkarırız!" Ha, benim hiç işime yaramadı bu inanç onu söyleyeyim, bizim kızlar fazla nazlı. Zaten fazla güzel kız yok, bir de olanlar sevgili yapınca, erkek arkadaşları nasıl bağlıyorlarsa kendilerine artık, en ufak flört çabanda tekmeyi yiyorsun burada. Ama sen bir kızsın. Hem de bayağı güzel bir kız. Taşsın taş! Sevgilisi varmış, kız kavgası yüzünden başı belaya girmiş falan, takma bunları. Git dikkatini çek biraz, tanışmaya çalış. İlla hemen aşık ol demiyorum. Ya Megumi, açık konuşayım, ben sana en başta çok pis yavşamak istemiştim, fark etmiş miydin? Bak şimdi arkadaşız seninle. Kim bilir, böyle bir olay da gelişebilir bence. Tam tersi, adamı tanıdıkça, adamdan tiksinebilirsin bile! Denemeden bilemezsin.

Gelelim bana...

Kağıt seçimimden anlamışsındır kasvetli şeyler anlatacağımı... İyi şeylerden başlayayım en iyisi. Hem olayların oluş sırası da böyle zaten.

Shiki ile havuz partisinde karşılaştık. Evet dağın taşın ortasındayız ve havuzumuz var en büyüğünden. Bizim zanaatkarlar var bilirsin, işte biri havuz yaptırmış da. Chuuninler eğlensin diye parti vermiş sağolsun. Pek havuzun tadını çıkaramadım gerçi ama uzun zaman sonra suya dalmak eğlendirdi beni. Neyse... Ben konuşmamakta kararlıydım, çünkü hala kızgındım ve ters bir şey söyleyip zaten az olan şansımı yitirmek istemiyordum. Amacım kızgınlığımın geçmesini beklemek ve sakin bir kafayla planlar yapıp üzerine gitmekti. Yapamadım. Aslında, çok da önemi yok artık. Biraz kıskanmama sebep olacak davranışlarda bulundu partide, bana bayağı bir laf soktu falan. Ben de gittim bunu, partiyi veren adamın o an boş olan malikanesine davet ettim! Geleceğini pek beklemiyordum, amacım da sadece konuşmaktı.

Şey... Geldi bu, ben koridorlardan birinde oturup bira içerken. Etraf bayağı bir dağınıktı falan. Neyse... Nasıl anlatsam bilemedim. Önce bana hissettiği bütün her şeyi anlattı, insanların bana kötü davranacağından korktuğu için bir ilişki kurmak istemediğini falan. Sonra... Beni sevdiğini söyledi ve beni öpmeye başladı. Gerisi... Gerisi reklamlar Megumi. Anlamışsındır sanırım. Evet. Hayatımda ilk sevişmem bir erkekle oldu, güleyim mi ağlayayım mı? Ama gülüyorum şu an. Sanırım gülmeye de devam edeceğim.

Bütün bunlar olurken Shiki epeyce sarhoştu, ben ise kolay kolay sarhoş olamıyorum artık, babam gibi alkolik olmadan rayına oturttum bu içme işini neyse ki. Bir itlik yapacağını tahmin etmiştim aslında bu olay olduktan sonra, yaptı zaten de. Ertesi gün hatırlamıyordu hiç bir şeyi. Bir de gitmiş evimden bir şeyler çalmış! Şey, biz malum olaya benim evimde devam ettik de... Utandım yazarken, özür dilerim. Sabah acilen bir genin kapımı kırarcasına çalıp Daichou binasına çağırınca Shiki'yi evimde bırakıp gitmek zorunda kaldım. Uyandığında haliyle benle birlikte olduğunu anlamamış, evimi de daha önce görmemişti zaten, o yüzden gitmiş tabak çanak çalıp evine gitmiş salak! Aslında burayı kısa tutmam gerekir çünkü hızlıca hallettim bu durumu da. Evine gidip tabağımı çanağımı istediğimde bayağı bir şok geçirdi, biraz da üşütmüştü, ateşi vardı. Neyse, haliyle kaçtı benden bir süre, ama hasta bakma ayağına biraz üzerine gidince, konuştuk ve hallettik bu meseleyi. "Biz." Dedi biliyor musun Megumi? "Biz." Bir önceki gece beni sevdiğini söyledikten sonra, ayık kafayla bu kadar kısa bir kelime duymak ağzından, bozmalıydı aslında beni. Sonuç olarak, artık bir çiftiz Shiki ile. Üstüne gitmemeye çalışıyorum tabii ki de, söz verdim. Ama işler düşündüğümden de iyi gidiyor diyebilirim. Tabii birbirimizin etrafında bazen oldukça garipleşebiliyoruz, ama yaklaşık bir buçuk aydır genel anlamda iyiyiz.

Gelelim kasvetli kısımlara... İki hafta önce, Shiki ile birinci ayımız işte. Benden on bir ay küçük kız kardeşim evime zorla kalmaya geldi; Kyou. İsminden de anlayabileceğin üzere bana aşırı derecede benziyor, ve ben bu benzerliğimizden nefret ediyorum... Neden bilmiyorum, ona bakmak bir aynaya bakmak gibi geliyor bana sadece. Anlamışsındır sanırım, her şeyimi onda görmek, özellikle hatalarımı... Neyse, bir önemi yok sanırım. İtiraf etmeliyim ki, bu olanları yazmak, Shiki ile yaşadıklarımı yazmaktan daha zor geliyor bana. Megumi, kardeşimin bende kaldığı üçüncü gün... Gece devriyesinden çıkıp eve geldiğimde, sinir bozucu bir şekilde beni karşılayan kardeşim yerine, cesedini buldum. Elinde bir şırınga ile.

Ben nöbete gitmeden önce bir şeyler zırvalamıştı, itiraf edeceği şeyleri olduğundan bahsetmişti ve ben duymayı reddetmiştim. Sabah onu o halde bulunca, bir umut da olsa hastaneye koşup, doktorlardan "Aşırı doz" lafını da duyunca... Sanırım nasıl bir suçluluk duygusu beni ele geçirmiştir tahmin edersin. Zaten ailem, daha doğrusu babam da benim gibi düşündü. Direkt olarak benim bilip de sakladığımı, dolaylı yoldan ölümüne benim sebep olduğumu düşünerek bana saldırdı. Tesadüfen Shiki de oradaydı o sırada. Annemin, Shiki'nin, Kyou'nun gözünün önünde dayak yedim babamdan. Bir shinobi nasıl baba dayağı yer, değil mi? Ben yiyorum işte.

Oldukça karmaşık duygular içerisindeyim bu olaydan beri. Haliyle, onu o halde bulduğum evimden taşındım, dayanamazdım orada kalmaya. Bir süre Shiki'de kaldım, daha sonra oradan da ayrılıp yeni bir oda tuttum bir bayanın yanında. Eh, oradan da olaylı bir şekilde kovuldum iki günde. Bir süre evsiz gezdim falan derken... Tahmin eder misin? Ben edememiştim, gittim, Shiki'nin hemen karşı dairesini tuttum! Şansıma yeni mi boşalmıştı bilmiyorum ama daha önce fark etmemiştim orayı. Yaklaşık bir haftadır burada yaşıyorum, Shiki'nin ters tepki vermesinden korkmuştum ancak öyle bir şey de olmadı. Sanırım bu olayı düşündüğümden daha kolay bir şekilde atlatacağım. Şu an tek sorunum; çok yorgun olduğumda garip hayaller görmem. Genellikle Kyou ile alakalı. Bundan Shiki'ye henüz bahsetmedim, delirdiğimi düşünmesini istemem. Sanırım bunca olaydan ve düzensiz yaşamadan sonra olabilecek bir şey bu, değil mi? Çok da rahatsız etmiyor zaten. Hayatımın da düzene girmeye başladığını fark etmişsindir.

Neyse, çok yazdım kendim hakkımda! Umarım anlatacak şeylerin boldur, yoksa ben böyle kendim hakkımda uzun uzun yazınca suçluluk hissediyorum! Sana bir kolye yolluyorum. Aslında kendime almıştım ancak Akemi "Fazla gay!" diye dalga geçince, tahmin edersin ki takmaktan vazgeçtim. Umarım beğenirsin. Dediklerimi unutma, kendine dikkat et!

Not: Annen çok güzelmiş, taktığı zımbırtıyı da sevdim! Böyle güzel kadını bırakan baban top olsun inş.

---

"Anneler çocuklarını hep sever, değil mi?..."