[Ishi] Olay Yeri İlk Müdahale

[GM - Naruto]

Shiki: Saklanacak hiç bir yer göremiyorsun. Her bir evin kapısı kilitli. Saklanacak çöp kutusu bile yok sokakta. Adam resmen duman olmuş gibi. Belki de... Hiç adam olmadı. Köy yönetimi senle taşşak geçiyor olabilir mi? Veya topluca sizi bir yerlerden uzaklaştırıp gizli gizli komplo planlarına devam edecekler. Düşünceler düşünceler.

Ganta: Ne bok yediğini unutuyorsun. Sinirin yatışsa da görevi pek iplediğin söylenemez. Sokaklarda birini görmek adına yürüyorsun, yürüyorsun, yürüyorsun... Ancak bir insan bile görmüyorsun, devriye timi bile dahil olmak üzere. Ishi'nin sokaklarında yürümeye devam.

Kokuryu: Herhangi bir chakra hissedemiyorsun. Hatta ve hatta, arkadaşlarınınkini bile hissedemiyorsun. Heralde onlardan bayağı bir şekilde uzaklaştın. Yürümeye devam ediyorsun bu dar sokakta. Kapıların hepsi kapalı, panjurlar indirilmiş. Sıkılıyorsun. Yalnızsın.

[Shiki Nishiyama]

"AHA YAKTIM ÇIRANI OROSPU ÇOCU!" diye anırarak bir kapının koluna yapıştım. Şöyle bir bastırdım açılsın diye amına kodumun kapısı açılmayarak tüm heyecanımı götümde patlattı. Bu kaçıncı kilitli kapı lan? İnsanlar niye bu kadar kapanmışlar evlerine? Şuan görevde olmasam birini açıp içeriden bir şeyler aşırmaya kalkabilirdim ama görevim bunu engelliyor.

Şimdi size olayı anlatayım. Dümdüz bir yoldayım. Hatta "Uzun ince bir yoldayım." ve etrafta ciddi anlamda bir bok yok. Yani ben bir hırsız olsam yeminlen buralarda gezmem. Gezsem de yakalanırım yani. Buradan bakıyorum, yolun sonundaki duvarı görüyorum o kadar açık bir yer. Elimi attığım tüm kapılar da kilitli. Ne boktan iş abicim bu. Ishigakure sokaklarında saklanılır mı? Saklanılmaz işte, saklanılacak bir yer yok çünkü. Dönülecek sokak da yok lan. Ne biçim planlama ise artık, diğer sokağa girmek için bu sokağı dümdüz geçmek gerekiyor. Çatı da var ama ben Shiki Nishiyama olarak çatıları sevmiyorum. Kedi gibi hissetmemi sağlıyor çatıda takılmak. Zaten ani hareketlere garip tepkiler verme konusunda yeterince kediyim. Hatta düşünüyorum da kırmızı lazer ışık tutsanız kediler gibi üstüne atlamasam da gene de oynatabilirsiniz. Sniper olduğunu ve ondan kaçmam gerektiğini düşünerek çok saçma yerlere kaçabilirim yani.

Anlayacağınız sokak bok gibi, hatta direk Ishigakure bok gibi. Ya cidden amına koyayım niye bu kadar boş buraları. Tek başıma yürürken tam anlamı ile açık hedefim. Ulan aslında düşündüm de... Cidden çok şüpheli lan. Deminden beri kendimi tutuyorum şüphelenmeyeyim diye ama bak gene aklıma bir sürü şey geliyor. Bu insanlar niye evlerine çekildiler? Belki de bu saatlerde bir ağa gelip bunlardan para alıyordur. Öyle bir şey olsa en azından hırsızı görürdük. Bu işte bir çapan bilmemnesi var. Deyimi tam olarak bilmiyorum. Belki de bize böyle boktan bir görev vermişlerdir ki salak saçma şeylerle uğraşalım. Şuana kadar hiç hırsız bulunamadılarsa belki de öyle biri yoktur. LAN HEM DÜŞÜNÜYORUM DA; Ganta'ya benzer bir tip arıyorduk lan. Acaba hırsız gerçek Ganta'yı bayıltıp yerine mi geçti? Vay amına koyayım ne saçma bir teori ürettim.

Her şeyi genjutsuya bağlamayayım diyorum ama ulan cidden bu sefer genjutsu lan. Sanırım çatıya çıkmalıyım. Etrafta kimse yok dimi? Ganta ileriye doğru gitmişti, buradan çapraz olarak ilerlesem onla karşılaşmam gerek. Üstelik çatıdan da bakarım insanlar nerede diye. Hiç insan var mı etrafta? Hatta direkt çatıya çıkıp hastanenin yerini görmeye çalışmalıyım. Yani anlayacağınız sokarım böyle sokağa diyerek yerden zıplayacağım ve çatıya çıkacağım. İlk istediğim şey etraftaki sokaklara bakıp herhangi bir insan olup olmadığını görmeye çalışacağım. Sonra da hastanenin olduğum yerin neresinde kaldığına bakacağım. Eğer görebiliyorsam shinobilerin kurduğu bariyere bakacağım. Şuana kadar yukarıya doğru parşomen patlatan da olmadı ki kardeşim.

Bu şekilde her yeri inceledikten sonra bir de "Kokuryu-san! Ganta-san!" diye bağıracaktım. Yakında olduklarını sanmıyorum çünkü ilerlerken onlardan uzaklaştım ama lan ne bileyim belki yakındadır birisi diye bağırayım en azından. Neyse, çatıda göreceklerime göre kararımı vereceğim. Bu arada genjutsu olma ihtimaline karşı şu chakra akışını durdurmayı denemeyi planlıyorum. İşe yarayıp yaramayacağını bilmiyorum ama gerekli bir önlem bu.

[Ganta Akira]

Artık sıkılmaya başladım, görevinde a-ına koyayım, şu salaklarında, galiba diğer timler bulmuştu. Hastaneye geri dönmek en mantıklısı gibiydi. Çünkü burada boş boş dolaşmaktan iyidir. Buralarda hiç insan yoktu, bir tane bile... Sebepsiz bir şekilde gülmüştüm, nedenini bilmiyordum. Şu an neden burada olduğumu da bilmiyordum. Şu saçma sapan yerde bile sinirlerim bozuluyor gibiydi. Neyse, ben hastaneye geri dönüyorum. Neden derseniz, etrafı gezdim dolaştım baktım hiçbir şey yok! Ve harbiden çok sıkıldım. Ciddi bir şekilde uykum gelmiş gibiydi. Çünkü yapacak bir şeyler olmayınca istemsizce uykum geliyordu. Bir kişide çıkmaz mı karşıma? İki üç şey sorayım belki görmüştür. Ama yok... Niye yok niye! Kafayı yedim lan! Neyse ben gitmiyor muydum buradan hadi eyvallah!

Out:Aklıma yazacak bir şey gelmedi. Kusura bakmayın.

[Kokuryu Taoreta]

Hiçbir Chakra hissedemiyordu Kokuryu. Ne arkadaşlarının chakrasını ne de diğer timlerden birinin. Bölge abluka altındayken kaçabileceği hiç bir yer yoktu, eninde sonunda yakalanacaktı... Kokuryu içinse asıl mesela ilk kimin yakalayacağı idi, bir an önce kaçağı bulup yakalamak istiyordu.

Sahi? Cidden yakınında kimse yok muydu? 6 ayrı tim bölgedeydi, 18 kişi yani. Kendisini saymasa bile bir de suçlu vardı, toplamda 18 kişi bir mahalledeydi ve hiç biri kendisine yakın değildi. "Kahretsin... Yanlış yerlerde arıyorum..." dedi kendi kendine.
Bütün kapılar ve panjurlar kapalıydı. "Eh doğal olarak... Alan tahliye edilmiş olmalı ablukaya alınırken." dedi tekrar kendine.

Sıkıldığını hissetti. En son ne zaman sıkıldığını hatırlamıyordu bile. Cidden çocukluğundan beri sıkıldığı bir an yok muydu ? Neden şuan sıkılıyordu? Bir görevin ortasında, heyecanla dolup taşması gerekirken. Belkide şu köşedeki çöp torbasının arkasından çıkıp onu öldürecekti aradıkları adam?

Bu düşünce aklından geçerken bir an sinir oldu, koştu ve bütün gücüyle çöpü tekmeledi. Çıkan ses boş sokakta yankılanmıştı.

"Huh.."
Derin bir nefes aldı sakinleşmek için. Eli cebine gitti, zipposunu çıkartıp her zaman ki hareketlerini yapmaya başladı. Metalik sesi duyunca bir rahatlama geldi. Ama hala sıkılıyordu. Bölgeyi taramalıydı...

Koşmaya başladı, son hızla. Ayaklarının altına Chakra toplayıp duvara tırmandı. Çatıya çıkacaktı. Çatıdan başka çatıya, oradan başka çatıya zıplayacaktı, bu sırada gözlerinin ucuyla sokakları araştırmaya ve chakra sezmeye çalışmaya da devam edecekti. Ablukanın sonuna gitmeyi planlıyordu. Oraya ulaşırsa bir başlangıç noktası edinip komple mahalleyi tarayabilirdi. Yolda birilerini görürse de onlardan bilgi almayı planlıyordu.

[GM - Naruto]

Out: Bir bariyer kurmuyorlar, her bir sokak çıkışına adam konuşlandırıyorlar ki mahalleyi terketmesin hırsız. O tarzda bir abluka.

Shiki: Çatıya çıkıyorsun ve etrafına bakıyorsun. Hastanenin arka tarafındaki mahalledesiniz, buradan hastanenin arka cephesini görebiliyorsun. O kadar yürümene rağmen hastaneden pek uzaklaşmamışsın. Pozisyon olarak solunda kalıyor. Ardından, var gücünle bağırıyorsun arkadaşlarının ismini. Cevap vereceklermi diye beklemeye başlıyorsun. Bu arada, çatısında bulunduğun evin bir camı açılıyor ve orta yaşlarda bir adam sana doğru bağırıyor; "İn lan çatımdan hayvan herif!"

Ganta: Bo boş yürümeye devam ediyorsun sinirden. Uzaklardan birisinin, ismini bağırdığını işitiyorsun. O ibnenin sesi. Yalnız birisi olduğundan cevap vermiyorsun, hele o çüksüzün yanına para verseler gitmezsin artık. Keyfine bakıyorsun, görevi siklemiyorsun artık. Sorarlarsa da "bulamadım" der geçersin. Ötesine gerek yok. İki evin arasına kurulmuş, 5 metereye 5 metre bir parka geliyorsun. Ufak bir ağaç ve çimler, ağacın altında da bir bank var. Oturuyorsun fazla düşünmeden.

Kokuryu: Çatıdan çatıya atlıyorsun. Olabildiğince bölgeyi taramaya başlıyorsun ancak bir şeyler görebildiğin söylenemez. Uzaklardan, birisinin ismini söylediğini duyuyorsun. Eshiki'nin sesine benziyor. Geldiği pozisyona doğru bakıyorsun, pek bir şey göremiyorsun, kahverengi evler, vadinin duvarları ve yükseklerdeki ağaçları görüyorsun uzaklardaki. Epey uzaklardaki tabii, köyün çoook dışında kalan yerler. Alışık olduğun bir manzara tabii ki bu. Sesin geldiği yöne gidebilirsin istersen.

[Shiki Nishiyama]

Çatıya çıktım ve gözlerimi kısarak şöyle bir etrafıma baktım. Bu lanet şehir... Şimdi gözüme mükemmel düzeni ile hoş görünmeye başlamıştı. Kafamı artistik bir şekilde havaya kaldırdım. "Suç... Her zaman Ishigakure'yi rahatsız edecektir. Ama etrafta hırsızlar varsa, adalet her zaman onları izliyor olacak; yalanlar var ise, gerçekler onlarla buluşmak için gelecek; ve eğer suçlular varsa, Ishigakure'de her zaman bir süperkahraman bu olaylara dur demek için bulunacaktır! Ben. BATMAN!" Pelerinim arkamdan dalgalanıyor, Ishigakure'ye kararlı bir şekilde bakıyordum. Sadece hastanenin götünün görünmesi hoş değil tabi ki ama olsun. "Ganta-san! Kokuryu-san!" diye bağırdım gaza gelip. Tam havaya girmişim, süper kahraman olmaya karar vermişim birden arkamdan ses geldiği için çantamdan kunaimi kaptığım gibi savunma pozisyonuna geçmem gerekti. Sesin geldiği yer büyük ihtimalle çatısında durduğum evin camından çıkan bir herifti. "Shinobiyim lan ben! ATARLANMA GÖREVDEYİM!" diye hırladım ben de sesimi yükselterek. Bir de bu götü bokluları korumayı düşünüyorum. Hepsinin amına koyacam gelecekte. Süper kahramanmış, siktir git. Ishigakure de sikim gibi şehir. GELECEKTE HEPSİNİN GÖTÜNDEN KAN ALACAM! Siz kimsiniz de beni rahatsız ediyorsunuz hayatımın en güzel yıllarında? Çekeceksiniz kardeşim!

O değil de çatıda duran bir kediciğin fazla sesten ürküp ciyak ciyak ses çıkarması değil midir şuan yaşadığımız an? Çatıları sevmiyorum diyorum amına koyayım ya. Neyse belli ki millet evinde duruyor öyle. Tabi bu saatler güneşin baya yaktığı vakitler. Kapalı alanda durmaları normal. Boşu boşuna süphelenmişim, gene. Bağırdım bizimkilere ama geri bağıran olmadı ya da beni duyan biri... İyi amına koyayım hazır biri kendini göstermiş ben en azından bir yerden başlayayım diye ayağıma chakramı yönlendirerek çatıdan demin açılan pencereye doğru inmeye başladım. Lan o kadar Ishigakure'nin götünü sikeceğim diyorum ama baksana ya, ne çok hizmet ettim köyüme. Çok seviyorum lan burayı. Gelecekte Daichou olup mu amına koysam Ishigakure'nin? Şimdi biliyorsunuz Daichou olursam bunlar benim emrime girecek. Ben de asıl amacım olan toplu bir kontrolü en azından Ishigakure ile gerçekleştireceğim. Aslında bu konu için çok plan kurdum da bir yere yazmadım. En yakın zamanda evde bir yere yazacağım. İyi saklayabileceğim bir yere.

Şimdi görev hakkında da düşüncem şu; ben atarlı amcanın camını bir tıklayayım. Sorayım amca nasılsın, nasıl gidiyor, hastaneden bir şeyler çalınmış, gördün mü sokakta koşan bir herif falan. Shinobiyiz sonuçta yardım et elini ayağını öpeyim falan bir şeyler söylemeyi planlıyorum. Bu arada evinin içinde bizim Ganta tipli biri var mı buna da bakacağım. Pek bir şey çıkacağını sanmıyorum tabi. Gördüyse ona göre davranıp plan kurarım. Görmediyse haydi eyvallah diyerek hastanenin oraya gitmeyi planlıyorum. Neden derseniz hemen açıklayayım; Ishigakure'nin bu sikko sokaklarında saklanacak bir yer yok ki amına koyayım! Eminim ki bir hırsız hastaneye girmeden önce bunu planlamıştır ki zaten öğleden sonra soyuyor hastaneyi. Bu da demektir ki herif zaten boş olan ve saklanacak yer olmayan sokakları planına katmış. Baştan beri kaçmıyordu ki zaten. Hastanenin yakınlarında bir yerde saklanıyordu. Bu yeri de büyük ihtimal kendisi hazırlamıştır. Yapma bir şey yani gördüğümde anlayacağımı düşünüyorum. İşte bu herifle bir konuşayım. Gidip hastanenin çevresini arayacağım.

[Kokuryu Taoreta]

Out : Eshiki ahaha aldım göndermeyi

İzleyin youtube.com

Çatıdan çatıya zıplıyor, arada sırf keyfine takla bile atıyordu.
Kafasında dönen şarkının ritmine eşlik etmeyi de ihmal etmiyordu hatta arada kendisi de söylüyordu.
Kendi kendine bir görev sırasında sıkıntıdan yazmıştı bu şarkıyı. Ne zaman enerji dolsa, kendisini cesur hissetse yada cesaretlenmek istese bu şarkıyı söylüyordu.

Here we are, don't turn away now,
We are the warriors that built this town.

Tabi ki bu sırada insanları ve etrafı incelemeyi de es geçmiyordu. "İşte bu, seçtiğim yaşam bu. Ölsem de umurumda olmaz sanırım." diye geçirdi içinden aşağıdaki insanlara bakarak. Kim böyle şeyler yapabilmeyi istemezdi ki ? Bir çatıdan diğerine atlarken dayanamadı ve patlattı içindekini "CARPE DIEM!" diye bağırmıştı. Bir keşişten duymuştu bunu, gidip usulca anlamını sormuştu. "Anı yaşa" o gün karar vermişti, hayat mottosu bu olacaktı. Hayatın anlamını arayıp, oradan oraya koşup durmaktansa onun kendisine gelmesini bekleyecek, bu sırada da gününü gün edecekti.
Hoş, hala kendisini bir köşede yalnız ve sıkılmış, özellikle de yalnız hissettiğinde bunu sorgulamıyor değildi ama...
Ama şuan bu umurunda değil gibiydi. Bir suçlunun peşindeydi, çatılardan çatılara atlıyordu, taklalar atıyordu. Normal bir insanı kolaylıkla öldürmesini sağlayabilecek şeyler biliyordu.

Bir an durdu , başka bir çatının ucuna gelmişti. Elini yavaşça göz bandına götürdü. Her şey susmuştu sanki. Dişlerini sıktı ve elini yumruk yapıp silkti ve yana açtı. "Hayır... Geçmiş geçmişte kaldı. Sadece... Sadece anı yaşa!"
dedi kendi kendine sertçe ve suratına bir gülümsemenin yayılmasına izin verdi, kollarını açıp yavaşça kendisini boşluğa bıraktı. Gerçekten bunu yapmayı çok seviyordu, sanki intihar ediyormuş gibi atlamayı.

Here we are, don't turn away now,
We are the warriors that built this town.

Yavaşça vücudu boşluğa doğru kayarken ayaklarında her zaman ki o karıncalanmayı hissetti. Duvar boyunca aşağı koşuyordu, başka boş ve kimsesiz bir sokaktı burası da. Geçen sefer olduğu gibi, sıkıcı ve yalnız bir yerdi. "Böyle yerlerde vakit kaybedemem, bulmam lazım o herifi." diye yineledi kendisini. Yere varmadan zıpladı ve karşı duvara geçti.

The time will come, when you'll have to rise
Above the best, improve yourself
Your spirit never dies

Tekrar en tepedeki yerini aldığında birisinin kendisine seslendiğini duyar gibi oldu. Ganta olamazdı bu,o herif bir sorun olsa bile kendisini çağıracak birisine pek benzemiyordu. Gerçi hoş zaten seste benzemiyordu, Eshiki'nin sesine benziyordu bu. Sesin geldiği bölgede evler, ağaçlar ve vadinin duvarları ve koca bir hiçlik vardı.
Ama sesin o taraftan geldiğine de emindi.
"Acaba bir sorun mu var? Yada komik olmayan bir şakanın mı peşinde o küçük uzaylı ? Cidden... Normal bakışları yok o herifin. Rahatsız edici. Eh... HADİ GİDİP ÖĞRENEYİM!"

Here we are, don't turn away now,
We are the warriors that built this town
From ROCK!

[Ganta Akira]

Boş boş yürümeye devam ediyordum, karşıma hiçbir şey çıkmıyor gibiydi. Ulan, bir kişi bile çıkmaz mı? Anlayamıyorum. Kafayı yicem, genjutsudan falan olmayayım diyecemde saçmalık la. O kadarda büyük bir genjutsu yapacak biri değildir herhal. Yani şimdi mantıklı düşünürsek onu yapabilmesi için tanrı olması falan lazım, tanrınında ne işi var hastanede la? Görevide unuttum. Tek hatırladığım, hastane, bir adam bulmak, zırt pırt... Başka yok diğerlerini hatırlayamıyorum.

Şimdi ben böyle düşünceleri içine dalmışken bu ibne benim ismimi bağırmaya başlamıştı. İşim gücüm yok bir de bunla mı uğraşacam lan! Gelmiş bide ismimi bağırıyor. Gitmiyorum arkadaşım, başlarım böyle işe bizde insanız. Gidip bir eşcinselimi çekicem. O çüksüzün yanına para verseler gitmem a-ınakoyim. Artık s-kerim görevi lan deme zamanı geldi. Zaten bulmuşlardır bizim adamlar. Keyfime bakayım biraz, boş boş dolaştım bir bok bulamadım zaten. Şurada bir park vardı oraya oturayım rahatıma bakayım. Bu nedir ya? Bizde insanız dimi. Ooo... Tam ağacın altında da bank var. Gidip orayı oturayım oh kebap... Sıkıldım valla sıkıldım. Neyse oturayım da dinleneyim biraz.

[GM - Naruto]

Shiki: Elemanla, camın önünde hararetli bir konuşma geçiriyorsunuz. Adam kimseyi görmediğini söylüyor. Ardında hastaneye yardırıyorsun. Yardırıyorsun. Yardırıyorsun. Kafanı kaldırıyorsun, hala biraz yolun var gibi. 10 tane sokağın üstünden atlayıp, köşelerinden koşup, çatılarına çıktığına eminsin, ama hala yolun var gibi. Sonra bir ses duyuyorsun. "BRE KARDEŞİM, BİR SİKTİRİP GİDERMİSİN ÇATIMDAN ARTIK?!" Çatısında koşmakta olduğun evin camından bir ses geliyor. Bakıyorsun, gene o adam.

Kokuryu: Shiki'nin sesinin geldiği yöne doğru koşturmaya başlıyorsun. Evlerin üstünden zıplıyor, çatılardan atlıyorsun. Tam bir sokağı aşacakken, yerde yatan 2 kişiyi farkediyorsun. Tanımıyorsun onları, üzerlerinde standart Chuunin forması var. Yüzükoyun yerdeler, suratlarını göremiyorsun.

Ganta: Bankta otururken için geçiyor, uyuyakalıyorsun. Rüyanda, Eshiki'yi görüyorsun, ama hatun versiyon. Memeler tam senin istediğin kıvamda. Saçlar ipeksi. Baldırlar istediğin gibi kalınlaşmış. Sesi biraz incelmiş. "Bebeyim." diyor sana. "Söyle ciğerim." diyorsun sen de ona. Yaklaşıyor. Öpüyor seni.

Ardından uyanıyorsun. Ancak farkettiğin şey, gölgesinde oturduğun ağaca bağlanmışsın. Ağzında da bir bant var.

[Shiki Nishiyama]

İnsan iletişimimin ne kadar boktan olduğunu söylemiş miydim? İlk olarak Ishi'nin halk kısmı kaba olur. İkinci olarak ben de kaba bir herifim. Sonuç olarak ben insanlarla anlaşamıyorum. Milleti etrafımdan uzaklaştırıyorum. Bu yüzden genjutsularıma ihtiyacım var. Öyle bir duruma geleceğim ki ileride, millet sadece benim istediğim şekilde tanıyacak beni. Kendileri asla yargılayamayacak. İşte amacım bu, herkese güven vereceğim ve herkes tarafından sevileceğim. Amacıma ulaşınca bana zarar vermeyi düşünmeyecekler, bu sayede rahatlığıma kavuşacağım. Tabi bunun için uzun uzun çalışmam gerekiyor. Çalışıyorum da.
Neyse işte ben bu herife gittim mal mal sohbet ettim. İyi olmaya çalışıyorum ama adamın tipini delicesine sevmedim. Kafa atasım, küfredesim geliyor, görevdeyim diye zar zor tutuyorum kendimi derken ne sorduysam olumsuz cevap aldım. "İyi." dedim. "Hacı ben kaçtım o zaman."
Sikeyim sohbeti de, halkı da, kendimi de, Ganta'yı da. Ehehehe. Şu görevi bitireyim herifi bulup da eve gideyim diyerek koşmaya başladım hastaneye doğru. Benim planıma göre herif bir yere saklamıştır elindeki kutuyu, sonra da bizle dalga geçer gibi hastanedeki hastaların arasına karışmıştır. Shinobi ise henge yapmıştır yani o kadar kolay ki elimizden kaçması. Gidip tüm hastalara ve yakınlarına tek tek tokat atmam bile gerekebilir bu yüzden.

Yerden koşuyordum tabi ki. Çatıları sevmediğimi söylemiştim. Arada tabi diğer sokağa geçmek için çatıya atlıyorum falan. Keşke şimdi biri parşomen atsa havaya da bitse şu görev. Bulmuş olsalar, toplansak, kutunun içinden ağrı kesici çıksa, herkes öfleyip püflese. Sonra eve gitsem, belki Kiyo gelir. Hatta hayale devam edeyim. Kiyo gelse. Kapıyı çalsa. Mal gibi çocuğu suikastçı sanıp üstüne saldırsam. Sonra saldırdığımda garip bir pozisyona girsek. Benim kucağıma çıksa. Öpüşsek. İçeri davet etsem onu. Daha çok öpsem. Çok öpsem. Of abi Kiyo'yu düşününce Ganta'ya olan ilgim azaldı resmen. İkisi de ne farklı değil mi? Ganta kaslı, karizmatik, sinirli bir oç, Kiyo ise zayıf, şirin, mutlu bir mal. Resmen ikisine de kendi kendime platonik takılıyorum. Size bir şey söyleyeyim mi? Benim sonum intihar kesinlikle.

Kendi yarattığı sevgilerde istediğini bulamayan S.N gazoz şişesine oturarak intihar etti.
Shinobiler onu bulduğunda ölmüş olan S.N'nin geriye bıraktığı tek notta da "Ganta bir oçtur." yazıyordu. Arkadaşı Kiyo çok ağladı. "Benim için bir arkadaştan da öteydi" dedi.

Ulan bunları hayal edip duygulanmam normal mi? Yoksa eşcinselden git gide dönmelere mi dönüşüyorum? SAPINA KADAR ERKEĞİM ULAN! Sadece yabancıya gitmek istemiyorum o kadar. Yalnız cidden ya, bu olayı nasıl çözücem ben? Psikologa mı gitsem ne yapsam? Yani, sadece bir erkekten hoşlanıp onu istesem tamam. Amına koyayım ciddi ciddi ibneyim sanırım ya. Of. Sikeyim böyle hayatı.

İşte ben böyle ilerliyordum düşüne düşüne sonra bir durayım da gelmiş miyim bir bakayım dedim. Kafamı kaldırdım hastaneye daha vardı. Nasıl yani ya? Deminden beri kaç sokak geçtim, kaç yerden döndüm nasıl oluyor da aynı yerde duruyor bu hastane diye düşünürken gene arkamdan ani bir ses geldi. Her zaman ani şeylere verdiğim tepki gibi cebimden kunaiyi çıkardım ve savunma pozisyonuna geçtim. Sesin geldiği yer büyük ihtimalle çatısında durduğum evin camından çıkan bir herifti. Dur bir dakika? Bu dejavu mu? Ben bu cümleyi sanki daha önce de kurmuştum? "Shinobiyim lan ben! HER YERDE ÇALIŞIRIM! Hem, gene mi se-!" Sözümü bitiremeden kalakaldım! Birden tüm parçalar kafamda bir bir otururken gözlerim kocaman açıldı. Aşağı adama baktım ilk önce, sonra dönüp hastaneye baktım. Tekrar adama baktım sonra tekrar hastaneye. Adama, hastaneye, adama hastaneye, adama, hastaneye... "Ananıavradınısikeyim! GENJUTSU LAN BU!" diye anırdım! "On saattir koşuyorum iki adım yol alamamışım DAYI! YARDIM ET LAN!" diye telaş da yaptım hemen. Abi sabahtan beri genjutsu genjutsu diye ağlıyorum. Asıl fark etmem gereken yerde fark etmemişim anasını satayım!

Tamam Nishi, sakin! Sen planların adamısın, bunun için de bir yol bulacaksın. Derin bir nefes aldım. Genjutsu... Bu benim uzmanlık alanım. Ne yapmalıyım? Chakra durdurma olayını cidden siktir et bi boka yaramayacak eminim. Etrafımda bu dayı dışında kimse olmadığı için dışarıdan chakra da sokamam vücuduma. Ganta olaydı da chakra ataydı bana, yıh yıh yıh... Pisleşmeyeyim. TAMAM! Planım şu. Demin herif bağırdı diye çıkardığım kunaiyi alıp avcumun içini boydan boya keseceğim. Bu tür bir tekniği bozabileceğine inanıyorum. Umarım yanılmam. Bu lanet hayalden kurtulmaya çalışacağım, kurtulursam da kurtulamazsam da tekniği yapan kişi buralardadır. Onu bulabileceğimi düşünüyorum. ULAN HELE BU TEKNİĞİ YAPAN KİŞİ ŞU HIRSIZ OLSUN VAR YA... Neyse o zaman görürsünüz bunun sonunu. Ben ilk şu tekniği bozmaya çalışayım.