RPGTurk

Aktif göreve hazır olduğunu bildirmenin ardından, bir kaç gün sonra bir devriye görevine ismin yazılıyor. Devriye görevi yerine aktif operasyon istediğin için buna biraz şaşırıyorsun, lâkin devriye yerinin Nikkougakure'den 1.5 gün uzaklıktaki Seinaru ormanı olduğunu öğrenince, olayı kavrıyorsun.

Son zamanlarda Konoha shinobilerinin ormanda görülmesi sebebiyle, ormanda düzenli olarak 3 kişilik bir ekip bulundurulacak. Oraya varacaksınız ve oradaki ekipten devriyeyi teslim aldıktan sonra 3 gün ormanda kalacaksınız, ardından sizin yerinizi devralacak başka bir ekibe bırakacaksınız devriyeyi. Şu anda ormanda başka bir grup devriyede, lâkin siz oraya varınca onların görevleri bitecek.

Ormana varmak çok zor değil, yol üzerinde bir kaç şehir ve köy var, yatacak yer ve yiyecek bulmak zor değil lâkin ormandaki 3 gün için hazırlık yapman gerekiyor. Tek kişilik bir çadır ve tek kişilik bir uyku tulumunu köy sağlıyor, lâkin ondan ötesini kendin ayarlamak zorundasın. Bu yüzden alışveriş yapıyorsun ve 3 günlük kurutulmuş, kolay saklanabilir yemek alıyorsun, görev sonu ödülünden ücretleri düşülmek üzere, sabahın ilk ışıklarıyla yola çıkmak ve görev arkadaşlarınla buluşmak için köyün ana kapısına ilerliyorsun.

Pasiflik 24 saattir.

Ölümcül bir dövüşten çıktıktan sonra tekrardan shinobiliğe dönebilirdim. Hastanede geçirdiğim süre boyunca oldukça fazla düşünmüş ve yıpranmıştım. Yatmak ve düşünmek bana göre değildi görünüşe göre. Ayrıca son görevimden kalma bir sorunum da bulunuyordu. Morfin denilen bir ilaca bağımlı olmuştum ve bundan kurtulamıyordum. Aslında kurtulmak da istemiyordum. Bu alışkanlıkla shinobilik hayatıma devam etmeliydim ama bunun öğrenilmesine izin vermemeliydim.

Hastaneden çıktığıma göre bir an önce ablamı bulmalı ve akıbetini öğrenmeliydim. İyileştikten sonra tekrardan göreve çıkmak için başvurumu yapmış ve beklemeye koyulmuştum. Bekleyişim uzun sürmemiş ve bir devriye görevi verilmişti. İlk başta biraz sinirlenmiştim ama görevin içeriğini okuyunca aslında bu görevin benim için biçilmiş kaftan olduğunu öğrenmiştim.

Ablama ödemem gereken bir ifa vardı. Edimimi yerine getirmeli ve edimimi ifa etmeliydim. Onu kaçıran pisliklerle ilgili bulabildiğim kadar bilgi bulmalı ve kurtarmak için çabalamalıydım. Bunun yolu da konohalı shinobileri sorgulamakla olacaktı. Şu anda ablamı kurtaracak güce sahip değildim ama elim kolum bağlı da oturacak değildim. Belki ormanda karşılaştığımız Konoha shinobilerinden ablam ve onu kaçıran kişi hakkında bir kaç bilgi edinebilir ve bunu köyle paylaşabilirdim.

Görev için yanıp tutuşuyordum. Bir an önce o ormana gitmeli ve konohalı shinobilerle yüzleşmeliydim. Umarım benim devriyem sırasında ormana girmeye cesaret ederlerdi. Onlarla konuşmam ve halletmem gereken mevzular vardı. Göreve çıkmadan önce morfinlerimi hazırlamış ve ne olur ne olmaz diye bir tane almıştım. Ekibimiz 3 kişi olacaktı. Diğer 2 kişiyle henüz tanışmamıştım ama çok beklemek zorunda değildim. Ormanda kalacağımız zamanlar için erzak depolamış ve yiyecek içecek ihtiyacımı karşılamıştım. Köyün sağladığı diğer ekipmanlarla birlikte göreve hazır hale gelmiştim.

Köyün ana kapısına doğru hızla yol almıştım. Burada beni görev arkadaşlarım bekleyecekti. Söylentilere göre konohalı shinobiler üç kişi olarak dolaşıyorlardı ve biz de üç kişi olarak göreve gidecektik. 1.5 günlük yolculuk boyunca da görev arkadaşlarımla yolculuk edecektim. Umarım görevde herhangi bir erkek olmazdı da iyi anlaşabilirdim. Sonuçta onlarla sırt sırta dövüşmek zorunda kalabilirdim. O yüzden arkadaşlarımın kız olması umuduyla köyün ana kapısına ilerliyordum orada beni kimlerin beklediğini bilmeden.

Merakım köy kapısına yaklaştıkça artıyordu. Sonuçta birileriyle bir göreve çıkacaktım ve onların kim olduğunu bilmiyordum. Uzaktan görev arkadaşlarımın silüetini görüyordum. İlk dikkatimi çeken şey ise hiç istemediğim bir şey oluyor: Bir erkek. İsmini tam hatırlamasam da bu velet bana tanıdık geliyordu. Moralimin bozulmuştu ama erkeğin yanındaki kız moralimi düzeltmişti. Bu kız da tanıdıktı ama ismi aklıma gelmemişti tıpkı diğer shinobi gibi.

Elimi çeneme koyup isimlerini hatırlamaya çalışırken garip görünmemeye çalışıyordum. Takım arkadaşlarımın yüzlerini net bir şekilde gördüğümde isimlerini çıkarmıştım. Bunlar gelecekte büyük köylere karşı üstünlük sağlamamızda bize yardımcı olacak genç neslin iki tanınmış shinobisiydi. Kurokawa Natsu ve Fuji Kurumi ikilisi oldukça yakın arkadaşlardı. Bu benim hoşuma gitmiyordu ama şu anlık onların ilişkisine karışacak değildim. İki genin de bana saygılarını göstermiş ve başlarını öne eğmişlerdi. Kafalarını kaldırdıklarında ise ilk olarak Natsu konuşmuş ve kendisini tanıtmıştı. Sonrasında ise Kurumi'yi işaret etmişti ve Kurumi'yi tanıtmıştı. Kurumi'yi Natsu'nun tanıtması beni sinir etmişti. İçimdeki öfkeyi şimdlik kontrol etmeliydim. Köyden çıkmadan Natsu'ya kötü davranamazdım. Bu göreve gitmeli ve Konohalılarla tanışmalıydım.

Konuşmamızın sonunda görevdeki takım liderinin ben olduğumu öğrenmiştim. Bu iyi bir şeydi demek ki köy artık bana güveniyordu ve bana sorumluluk veriyordu. İki genini benimle birlikte köy dışı birr göreve göndermeleri bunu destekliyordu. İçimde istemsizcce bir mutluluk oluşmuştu ve Natsu'ya olan sinirim biraz da olsa geçmişti. Başımla hadi yola çıkalım işareti yapmış ve köyden dışarıya doğru adımımı atmıştım takımımla birlikte.

Yoldayken bazı şeyleri netleştirmek istiyordum. Natsu'ya benimle aynı takıma düştüğü için yaşayacağı pişmanlığı yaşatacaktım. Kurumi ise bunun tadını çıkaracak olan kişiydi. İlerlerken öncelikle Natsu'ya haddini bilmesi gerektiğini hatırlatacaktım. "Natsu, ben sana soru sormadan konuşmanı istemiyorum. Sadece çok gerekli zamanlarda konuşacak ve ne dersem yapacaksın. Şimdi Kurumi'ye kendisini tanıtma şansı vermediğin için özür dile." Natsu'nun özür dilemesinden sonra konuşmaya devam edecektim. "Bana ulaşamazsanız benden sonraki görevli kişi Kurumi olacak. Anlaşıldı mı? " diyerek sert bir şekilde Natsu'ya bakacaktım. Erkek olması ona kötü davranmam için yeterliydi. Şimdilik bu sözler niyetimi belli ediyordu. İleride gelişen durumlara göre Natsu'ya psikolojik baskı yapabilirdim. Fiziksel olarak bir şey yapmam görev açısından sıkıntı oluşturacağından sadece psikolojik olarak onu ezecektim. Konuşmamın sonunda ise "Kendinizi tanıtın. Güçleriniz, aileniz, dövüş stiliniz ve bilmem gereken ne varsa söyleyin. Konohalılara günlerini göstermemiz lazım." diyecek ve içimdeki alevi yansıttığıma inanarak.

Natsu yaptıklarımdan sonra şaşırmıştı. Aslında onun böyle davranması hoşuma gitmişti. Bir erkeği aşağılamak oldukça hoşuma gidiyordu. Diğer köyleri yenmek için Natsu'nun yardımına da ihtiyacımız vardı o yüzden onu sadece ezecektim. Onu öldürmek benim başıma sadece bela açardı. Kurumi'den özür dilemesi hoşuma gitmişti. Aslında dünyadaki bütün erkekler kadınlardan özür dilemeliydi. Onları karnımızda taşıyıp dünyaya getirdikten sonra nankörlük edip bizi küçük görmeleri kabul edilemezdi.

Tanıtma aşamasına geçtiğimizde ise önceliği Kurumi almıştı tam istediğim gibi. Bir hiyerarşi olacaksa kadınlar üst olmalıydı ve sefil erkekler emir kulu olmalıydı. Natsu bunu şu anda anlamıştı ve sırayı Kurumi'ye bırakmıştı. Kurumi oldukça çekingen bir şekilde kendini tanıtmıştı. Bu beni biraz sinir etmişti. Bir kadının böyle sinmesine dayanamıyordum. Belki kişiliği böyleydi ama erkekler böyle kadınlara eziyet etmekten çekinmezlerdi. Kadın dediğin herşeyle başa çıkmalı ve sesini herkese duyurmalıdır. Bu konuda Kurumi ile özel konuşmam gerektiğini hissediyordum. Natsu ise oldukça hızlı ve kendinden emin bir şekilde konuşmasını tamamlamıştı. Bir an önce susma isteğinin olması da beni memnun etmişti. Söylediklerimi dinlemesi ve haddini bilmesi iyiydi. Daha büyük sorunlar yaşamayacağımızı düşünüyordum.

Kafama takılan şey ise üçümüzün de taijutsu konusunda yetersiz oluşumuzdu. Natsu benim kopyam gibiydi. Nİnjutsu ve genjutsu karışımı bir Raiton kullanıcısıydı. Kurumi ise Ninjutsu üzerine yoğunlaşmıştı. Umarım bu konu sorun olmazdı. İlerlerken bu sefer geninler konuşmuş ve görev hakkında bilgi almak istemişlerdi. Kurumi'nin soruyu sorması iyi bir gelişmeydi. "Haklısın Kurumi ilk olarak ben de bu görevi basit bir devriye sanmıştım. Ama gideceğimiz yer Seinaru Ormanı. Yani köyden 1.5 günlük uzaklıktaki bir orman. Burada konoha shinobilerinin dolaştığı haberini aldık. Amaçlarının ne olduğunu ise bilmiyoruz. Üç gün boyunca ormanda kalacağız ve herhangi bir sıkıntı olmadığından emin olacağız. Yani bu görevde konoha shinobileri ile karşılaşabiliriz belki de savaşabiliriz. Yani basit bir devriye görevinden daha önemli bir görev. Konohalı shinobilerle karşılaştığımızda bu işin arkasında neyin olduğunu öğrenebiliriz." diyecek ve görev hakkında bildiklerimi kısaca özetleyecektim. Başka soruları yoksa hızlı bir şekilde Seinaru ormanına doğru ilerleyecektik.

Kurumi ile olan özel görüşmemi ileride yapacaktım. Şu anda onun biraz rahatlamasını ve göreve odaklanmasını istiyordum. Natsu benim gıcık kaptığım bir erkek profiline sahipti. Kibirli kendini beğenmiş ve ağzıyla laf yapan... Bu görevde Kurumi'yi cesaretlendirip Natsu'ya haddini bildirecektim. Bunu yaparken de görevi tehlikeye atmamaya da dikkat edecektim.

Kurumi ah Kurumi sen benim hayallerimi yıktın. Bre zalımın kızı ben kızların gücünü göstermeye çalışırken sen Natsu'ya böyle ezilirsen ben ne yapacağım. Azıcık cesur ol da göster kendini. Böyle pısırık kediler gibi köşeye çekilmiş korkuyorsun. Bu da yetmezmiş gibi böyle bir kızın yanına başarılı ve girişken bir erkek vermişler. Galiba el birliğiyle beni delirtmeye çalışıyorlar ve şu anda bunun bir kısmını başardılar ama pes etmeyeceğim ve Kurumi'yi adam edeceğim.

Kurumi'nin korkak tavrından sonra Natsu konuşmaya girmişti. Yüzündenki tebessüm beni sinirlendiriyordu ama bu görevin başındaki kişi olmam dolayısıyla duygularıma yenik düşmemiştim. Tebessümünün ardından kendi fikrini söylemeye başlamıştı. "Dediklerin doğru olabilir ama yanlış da olabilir. Böyle pis pis sırıtarak kendini öldürmeye mi çalışıyorsun. Konuşma kısmına gelince de söylediğin şeyler önemli şeyler ve sana sadece boş konuşmamanı tembihlemiştim. Söylediklerinin önemli olmadığını düşünseydin zaten çeneni kapardın." demiş ve biraz duraksamıştım. Sonrasında Natsu'nun söylediklerini düşünmüş ve "Bu görevin ne olduğunu ben de tam olarak bilmiyorum sizinle beraber öğreneceğiz. Erkekleri her ne kadar sevmesem de bu görevde seninle ve Kurumi ile (burada ona ne kadar ihtiyacımız olduğunu gösterecek bir şekilde bakacaktım.) koordineli çalışmamız gerekiyor. Konohalı shinobiler olsun ya da olmasın, gizli bir şey olsun ya da olmasın beraber çalışmadan bunu başaramayız. Natsu bir daha bana imalı hareketler yapma, yaparsan çok daha sert bir şekilde karşılık verebilirim." diyerek konuşmama bir kere daha ara vermiştim.

Natsu ile geçinmek zorundaydım ama ona iyi davranmak zorunda değildim. Şimdi asıl mesele Kurumi idi onunla konuşmalı ve ruh halini düzeltmeliydim. Natsu'ya Kurumi'yi işaret edecek ve "Sen önden git Natsu herhangi bir tehlikede bizi uyarırsın." diyecek ve Kurumi ile birlikte ilerlemek ve rahat konuşmak için onu gönderecektim. "Evet Kurumi biliyorum henüz geninsin ve Konoha shinobileri seni biraz tedirgin etmiş olabilir. Şunu bilmeni istiyorum ki bu görevde Natsu'dan çok sana güveniyorum. Bir erkeğe asla güvenilmez ve sen odlukça iyi bir shinobisin. Bunu bütün köy, ben ve hatta burnu havada olan Natsu bile biliyor. En ufak tehlikede sırtımızı sana yaslayabileceğimizi düşünüyorum." diyecektim. Ardından "Bu görevde kimsenin hata yapma lüksü yok. Hata yaparsan Natsu ölebilir, sen ölebilirsin ben ölebilirim. kafandan olumsuz düşünceleri çıkar ve bize en iyi halinle yardımcı ol. Orada ne varsa eminim ki beraber onun sütesinden gelebiliriz. Köyün büyükleri böyle düşünmüş olsa gerek ki bu göreve üçümüzü bir ekip olarak gönderdi." demiş ve ona güven aşılamaya çalışmıştım. En sonunda ise ona elimi yumruk yaparak uzatmış ve "Hadi şu görevi başarıyla tamamlayalım. Hazır mısın?" diyerek gülümsemiş ve tepkisini beklemiştim.

Erkekler güvenilmez, kendini beğenmiş ve bencil insanlardır. Onlara güvenmek oldukça güç bir şeydi. Şu anda da bu sıkıntıyı yaşıyordum. Bana herhangi bir kötülük yapmamış bir erkeğe karşı önyargılı davranıyor ve onu eziyordum. Belki o bana herhangi bir şey yapmamıştı ama hemcinslerinin yaptıkları yeter de artardı bile. O yüzden ona güvenmemeye devam edecektim.

Söylediklerimden sonra sessizliğini korumuştu Natsu. Emrimi yerine getirmiş ve en önde ilerlemeye başlamıştı. Kurumi ile konuşmuş ve sorununu çözmeye çalışmıştım. Fakat söylediğim sözler onu tatmin etmemişti. Bunun nedeni ise sorunu doğru anlayamamış olmamdı. Natsu'ya karşı olan davranışlarım Kurumi'yi olumsuz etkilemişti. Onunla duygusal bağı olan Kurumi bundan etkilenmiş ve sorunu bize yansıtmıştı. Görünüşe göre çıkmaz sokağa girmiştim. Bir erkeğe güvenmek ve görevi tehlikeye atmak. İşte seçim yapmak zorunda kaldığım seçenekler bunlardı.

Aslında Kurumi'nin yaptıkları da oldukça çocukçaydı. Beni bu şekilde tehdit etmesi hoşuma gitmemişti. Natsu'ya olan tavırlarım değişmezse elinden geleni yapamayacağını söylüyordu. Bu açık olmasa da örtülü olarak beni tehdit etmekti. Kurumi bir bayan olmasaydı şimdiye onu orada bırakır ve uğraşmazdım. Ama bir bayanın bir erkeğin kıskacına girdiğini görmek beni derinden üzüyordu.

Etrafta tehlike gözükmüyordu ama sadece etrafta. İçimizdeki sorunlar en büyük tehlikeydi şu anda. Bir erkek ve onna bağlı bir kız. Galiba bizi ölüme göndermişlerdi. Belki de Natsu haklıydı bizi gözden çıkarmışlardı ve bunun için işlerini sağlama almışlardı. Erkeklere olan tutumum ve ona karşı duyguları olan bir kızla göreve gönderilmem aklımı kurcalıyordu.

Şu anda elimde iki seçenek vardı Natsu ve Kurumi'ye iyi davranıp görevi tehlikeye atmamak ve ablama ihanet etmek. Diğer seçeneğim ise onlara karşı sert tutumumu devam ettirmek ve görevi tehlikeye atmak ayrıca ablama ve kendime sadık kalmak. Bu kararı vermek kolay değildi ama iki tane genine taviz vereceksem o zaman ileride kendimden taviz vermem kaçınılmaz olacaktı. Vereceğin ilk tavizde de ileride daha büyüklerini beraberinde getirecekti. "Sen bilirsin Kurumi. Natsu'ya olan davranışlarım değişmeyecek. Erkeklere asla güvenmemen gerektiğin er ya da geç öğreneceksin. Elinden geleni yapıp yapmamak senin elinde olan bir şey. Elinden geleni yapmazsan ölen ben, sen ve Natsu olacak. Sonuçta bunu benim için yapmıyorsun o sevdiğin ve güvendiğin Natsu için yapıyorsun. Onun yaşayıp yaşamaması sana bağlı. İstersen böyle ağla ve ölümüne katkıda bulun istersen gerçek bir kadın gibi davran ve varınla savaş. Ben söyleyeceklerimi söyledim gerisi sana kalmış." demiş ve tavrımı net bir şekilde ortaya koymuştum. Bundan sonrasında olacaklar için büyük bir risk almış ve olacakları beklemeye koyulmuştum. Kurumi ve Natsu ise benim gibi bir testten geçiyorlardı. Bu görev bizi oldukça geliştirecekti ama ölmemek için çabalamamız gerekiyordu.