RPGTurk

Lanet! Tam götümü yayıp manda gibi yatacakken... Hayır neye kızıyorum biliyor musun, madem kapıma kadar geldin kapımı çaldıktan sonra bekle, yüz yüze konuşalım bu konuyu. Ya evde değilsem ya açmasam kapıyı? Adamın biri bu neymiş böyle diye kağıdı alsa... Saçma sapalak işler yapıyorlar! Te KAMİ'm!

Neyse, restoranda yapılıyorsa toplantı yemekli falandır... En azından yemeği beleşe getiririz HAHAHA! Ama gece yarısı... Gece yarısından sonra yemek yenmez ki... Zararlı bir kere, yağ oranımı falan korumam lazım. Yarı çıplak dolaşarak halka hitap ediyorum, onları düşünmeliyim. Ah şu Nikkougakure... HER ŞEY SENİN İÇİN BE! SENİN İÇİN AÇ YATACAĞIM ULAN! "HUOOOĞĞĞĞĞĞĞĞĞ!"

Ulan şaka maka fraksiyon toplantısına da davet edildik! Demek ki önemli bir konumdayım artık. KOCA FRAKSİYON BİLE KABUL EDİYOR BÜYÜKLÜĞÜMÜ! HİKARİ SHİNZO'NUN İMZASI BİLE VAR LAN! OHA! Yav aslında ben bu fraksiyon işlerine öyle ortam olsun diye girmiştim başta da herifler büyük düşünüyormuş, biz de alet olduk. AMA BENİ GURURLANDIRDILAR, ARKALARINDAYIM ARTIK! TAM DESTEK! HİKARİ BE!

Aldığım gazla nasıl hazırlandığımı ben de anlamadım! Zaten çok da bir işim yok, bir kuşak bir de alın bandımı takıp çıktım direk. Kapıdan dışarı adım atar atmaz kendimi tutamayıp "HUUĞÖÖÖÖÖÖÖÖÖÖ" diye bağırdım. Yazık ki olayın gizli tutulması gerektiğini geç fark ettim. "Öhöm öhöm..." Olayı geçiştirmeye çalıştım pek başarılı olduğumu sanmasam da... Ve hızlı adımlarla yola koyuldum.

Aynı gazın etkisiyle çok vakit geçmeden restorana vardım. Bu yaşlı abi de Bunzo oluyor herhalde. "İYİ AKŞAMLAR DAYI BU BUNZO SEN MİSİN?" HALA GAZIM BİTMEDİ ULAN! Dayı yavşak yavşak sırıtıp elini de yavaş, sakin anlamında aşağı yukarı salladı. Sonra da soruma beklediğim olumlu yanıtı verdi. Olumlu cevabı alınca gerisi kolay oldu. Yavaştan sakinleşerek Hikari Fraksiyonu'ndan olduğumu söyledim. Bunzo da kafa sallayıp beni restoranın arka kısımlarına götürdü. Yalnız giderken memelerimi kestiğini fark ettim. Ahlaksız herif... Üstümüz çıplak diye bakmak mı zorundasın? İT! Bir de arka kısımlara götürüyor. KAMİ'den bir terslik çıkmadı arkalarda. Gitmeden Bunzo'ya da "Bir daha olmasın Bunzo Abi! Sen biliyorsun ne yaptığını... Ayıp ayıp... Yaşından utan!" diye bir uyarı çektim. Yaşlı pis adımlarıyla kaçabildiği kadar hızlı kaçtı. Te KAMİ'm!

Ortamı güzel düzenlemiş ama Bunzo, eline sağlık. Şu düğün sandalyesi gibi olanlara Shinzo Başkan ve yaverleri oturacak herhalde. Adamlar direk belli etmiş sınıf farkını, helal olsun vallahi! Neyse, bana giren çıkan yok. Ben de tabi ki öndeki masalardan birine geçeceğim. SHİNZO-SAMA'YI DAHA YAKINDAN GÖREBİLMEK, KOKUSUNU DAHA İYİ ALABİLMEK İÇİN! BAŞKANIM BENİM!

Yeni gelen arkadaşlara da elimden geldiğince sıcak davranacağım. Shinzo-sama'nın gözüne girmek lazım... O kadar aynı davaya baş koymuşuz, doğru olan o zaten.

Ha bir de, memelerime bakan birini yakalarsam sol göğüs kaslarımı oynatarak tek kaşını kaldırmış adam yapacağım. Bakan eleman alır alacağı mesajı. AYIP BE KARDEŞİM! BURADA KUTSAL BİR AMAÇ İÇİN TOPLANMIŞIZ...

Uzun sayılabilecek bir görevin ardından dinlenmek için kendime zaman ayırma gibi bir düşüncem olsa dahi bekledikçe içim daha çok kararıyordu. Bu yüzden intikamım için aradığım kişinin olası yerini tespit etmeye çalışıyorum kendi imkanlarım dahilinde. Bu her ne kadar mümkün olmasa ve bir o kadar uzak görünse de üç aşağı beş yukarı kendime bir arama alanı oluşturmayı başarır gibi olmuştum. Pek ala bunları tasdik ettirmek için enden çıkmam gerekli ancak bir köşede dursun şimdilik. Yeni iyileşmiş birisinin düzgünce dinlenmeye de ihtiyacı vardır değil mi.

Aşağıdan kapı çalınma sesini duymuştum ancak buna pek aldırmadan uzanırken babamın kapının altından attığı bir notta bana hitaben yazılmış bir şey bulunuyordu. Bunun kimden geldiğini bilmemekle birlikte merakım da kabarmıştı. Fraksiyonun toplantısı olacağı yazıyordu ancak kimin emrinde ve kimlerle bu toplantının olacağı yazmıyordu. Bir şekilde üst kademe ile bağlantı kurmak amacıyla buna iştirak etmem gerektiğini düşündüm, bir de benim görevimdi bu daveti yerine getirmek.

Kağıda biraz daha baktığımda fraksiyon liderinin adını ve imzasını görünce ciddi bir davet olduğunu anlamıştım. Üstümdeki güvensizliği atmak için iyi bir şanstı belki, bir şeyler öğrenme şansım da olurdu. Daha önce tanışmadığım kişilerle de tanışmaya fırsat bu aynı zamanda. Her ne kadar bizim restoranın da uygun olduğunu düşünsem de, Bunzo'nun yerine gitmek için hazırlık yapmaya başlamam gerekliydi. Böyle bir toplantıda ne giyilmesi gerektiği konusunda bir bilgim yok. Shinobi kıyafetleri mi yoksa sivil olmamızı mı tercih eder insanlar? Gecenin bir yarısında üniformalı görünmemiz panik yaratabilir bu yüzden sivil kıyafetlerle gitmemizgerekli sanıyorum ki evet, evet.

Gece yarısında belirtilen yere geldikten sonra derin bir nefes alıp yaşlı adama ne için geldiğimi söyledikten sonra arkadaki bir kapıya yönlendirilmiştik. İçeriye girdiğimde farklı sandalyeler ilk göze çarpan şeydi ancak eşitlik anlamına gelen yuvarlak masa da belirgin bir özellikti. Özel olarak seçilmiş olabilir mi acaba? Her neyse... Kendime uygun bir yer seçip beklemeye başlamaktan başka yapacak bir şey yok.

Parmağıya kaldığı yeri işaretlediği kitabı duvara dayayarak kapıyı araladı. Karanlığın kestiği görüşüne ek olarak... Kapıda gerçekten kimse yoktu. Birazda şüpheyle tamamen açtı. Hala annesiyle birlikte yaşadığı için bu tip durumlarda biraz daha şüpheli davranıyordu Ishio. Kafasını uzatıp çevreye attığı bakış boş sokağı önüne serdi. Sonrasında ise yere bırakılmış not. Asla anlamadığı shinobi yöntemleri. Notu alıp göz attıktan sonra kitabının arasına yerleştirdi ve son bir bakış attı.

Hikari Shinzo'nun imzası. Hikari grubunun lideri. Bu toplantıların varlığından haberdardı Ishio, ancak aldığı bu ilk çağrı hem heyecanlanmasına hemde daha ciddi bir ruh haline bürünmesine sebep olmuştu. Hikari ismini benimsese bile henüz bu örgütlenmenin içinde gibi hissetmemişti Ishio. Muhtemelen bu toplantıda aynı amaç için planlanmıştı. Kendisi gibi olanların birebir tanışması ve bazı şeylerin onlar için açığa kavuşması. Merakı giderileceği için halinden memnundu Ishio. Gece vakti kapısının çalınmasını hoşgörebilirdi.

Odasına çıkarak normalde yaptığı hazırlıkları tekrar etti. Basit bir toplantıydı ancak Ishio ciddiyetinden ödün vermek istemiyordu. Shinobi kıyafetleri, ekipmanları, alınbandı. Görevlere çıkarken ne yaptıysa aynısı. Hikari Shinzo'nun ikinci lideri olmasından ziyade, köy içinde önemli bir rütbede olmasından ötürü bu kadar özenliydi Ishio. Zaten duydukları doğruysa, gerçekten fazlasıyla gelenekçi ve katıysa, gevşekliği hoş karşılamayacağını tahmin edebiliyordu.

Kapıyı olabildiğince sessiz kilitleyerek evden çıktı. Göze çarpmadan vardı restorana. İhtiyar Bunzo'ya Hikari'den olduğunu sözlü olarak bildirdikten sonra elindeki notu da ona teslim etti kanıt sunar gibi. Sonrası ise ihtiyarın yönlendirmeleri. Arka kapıdan geçtikten sonra toplantının yapılacağı alana vardı. Yuvarlak bir masa, normal ve bizzat liderleri için koyulduğu belli olan sandalyeler. Toplantı odasındakilere başıyla selam verdikten sonra olabildiğince boş bir köşeye geçti, dostu Bachuru geldiğinde onu yanına oturtmak istiyordu.

Apartman kapısından içeri girmiş ve birkaç dakika olmuş olmalıydı dairemden içeri girene kadar. Günlük rutinlerin yoruculuğunu üzerimden atmak için bedenimi kanepelerden birinin üstüne salmış ve ayaklarımı da onun çaprazında ki bir diğerine uzatmıştım. Fakat evrenin veya tanrının benle dalga geçtiği hissine kapılmıyor değildim. Kapı çalıyordu. Tek ve kısa bir ses olmuştu normalde alışık olduklarımın aksine.

Tembellik etmek istiyor ve kim veya her kimse bensiz de halledebileceğini düşünüyordum artık beni çağırmasındaki amacı neyse. Ama merakım izin vermiyordu buna. Ayaklarım isteksizce bedenimi kapıya sürüklüyordu. Zihnim ise ''Lütfen önemli bir şey olmasın'' diye kim olduğundan bile emin olmadığı birilerine yalvarıyordu. Kapının kulpunu aşağı indirmiş ve kendime doğru çekmiştim fakat görünürde birileri yoktu. Fakat kapının açılışının rüzgarı ile savrulan sarı ufak bir not kağıdı süzülüyordu. Bu neydi şimdi?

Tek elimle uzanmış ve kapıyı tekrar kapatıp elimde taşıdığım not kağıdı ile birlikte tekrar kanepeye geçmiştim. Aylardır atılmayan bir adım atılmıştı. Katılmak zorunda hissettiğim ama bedenimin tamamen zıttı bir yönde iz çizdiği bir durum içerisindeydim. Kağıdı buruşturup cebime koymadan önce yere bir kere daha bakmıştım. Bonzo'nun dükkanı, Hikari Shinzo'nun imzası.

Yola koyulduğumda şimdiden kendimi şu ''Altın Jenerasyon'' olaylarına hazırlamaya çalışıyordum. Üstlerimize yapıştırılmış şaşalı etiketlerden başka bir şey değildi. Bize olan beklenti yükseliyor ama köy ve ülke yönetimi bunun gerçekleşmesi için hiçbir adımda bulunmuyordu. Bu da o adımlardan daha illegal olanlarından biri olamlıydı.

Olabildiğince ara sokaklar ve karanlık yollardan ilerlemiştim fark edilmemek ve dikkat çekmemek için. Üzerimde normal sivil kıyafetlerim vardı. Siyah bol paçalı bir eşofman ve kısa kollu bir tişört vardı üstümde yaşlı Bunzo'ya kafamla selam vererek içeri girerken içeriye göz atıyor, tanıdık simalar arıyordum. Köşede boş kalan masalardan birine geçip etrafı incelemeye başlamıştım.

Önceki gün çok ilginç bir kitap okumuştum. Okuduğum kitap, turuncu ve siyah tüylere sahip olan tembel bir kedi ile ilgiliydi. Mavi bir yorgana ve mor renkli bir kare şeklinde olan küçük bir yatağa sahip olan bu kedinin adı Gorfielt idi. Gorfielt adlı bu sevimli bir kedi her zaman yiyeceklerinin yanında uyuyarak yiyeceklerinin çalınmasına izi vermezdi. Kitabı henüz bitirmediğimden kitabın sonunu bilmiyorum; fakat Gorfielt'ın bu erdemli davranışından çok etkilenmiş ve aynı şeyi yapmaya karar vermiştim!
Bu yüzden de önceki gece, abimin uyumasının ardından yastığımı ve yorganımı kapıp mutfaktaki dolabın yanına yattım! Böylece saygıdeğer kedi Gorfielt'ın hislerini anlayabilecektim! İşte bu, Umaru'nun çocuksuluğudur!

Ne kadar uyumuştum bilmiyordum; fakat tınısından iğrendiğim kapı sesi bile bir melodi gibi geliyordu gözlerimi hafifçe araladığımda. Çok kısa bir anlığına, abimin her zaman ki gibi beni kaldırmak için odama geldiğini düşünsem de dün gece yaptığım şeyi hatırlamamın ardından yattığım yerden hızlıca doğrulmuştum. Çalınan kapı evin giriş kapısıydı. Anlaşılan bir misafirimiz vardı.
Gözlerimi ovuşturarak kapıya yürümüş ve esneyerek kapıyı açmıştım;fakat karşımda kimseyi görememiştim. Köydeki küçük çocuklardan birinin işi olduğunu düşünüp kapıyı kapatacağım sırada ise bir kağıt parçası ilişmişti gözüme.

Kağıdı okuduğum gibi evin içinde abimi aramaya başlamıştım. Kağıtta gece yarısında Fraksiyonumuzun toplantısı olacağı yazıyordu çünkü! Ne yalan söyleyeyim, Hikari Fraksiyonuna katılmamın tek sebebi canım abiciğimin de oraya katılmasıydı. Fraksiyon ile ilgili bildiklerimin sayısı bir elin parmaklarını geçmiyordu. Haliyle de ilk iş abiciğimi bilgilendirmem gerekirdi. Eğer bu toplantı çok önemli bir şeyse abim ve gelecekteki eşi, ben!, de toplantıda bulunmalıydı.

Evin altını üstüne getirmeme rağmen abimi bulamamıştım. Abiciğimin bana haber vermeden ortalıktan kaybolması ilginçti. Bundan daha ilginci ise abimin mutfakta yatmama ses çıkarmadan evden ayrılmış olmasıydı. Her ne kadar abimin evde olmaması içimi parçalasa da bunu çok fazla kafaya takmamıştım. Nasıl olsa abim dünyanın en güçlü ninjasıydı ve köyümüz sınırları içerisinde başına bir şey gelecek değildi. Beni bırakıp toplantıya bile gitmiş olabilirdi!
Yine de işimi şansa bırakmak istemediğimden dolayı Bunzo'nun restoranında yapılacak toplantıya katılmaya karar vermiştim. Biraz tıkınıp giyinmemin ardından restorana doğru yola çıkmıştım. Kafama üzerinde ''UMR'' yazan kırmızı şapkamı geçirmiştim. Üzerimde ise siyah bir tişört vardı. Siyah tişörtümün üzerine ince kırmızı montumu giymiştim.Altımda ise kahverengi bir mini kot vardı. Bir toplantıda dövüşmemiz gerekeceğini düşünmüyordum. Yine de ne olur ne olmaz diye içinde en rahat olduğum kıyafetlerimi giymiştim.

Köy meydanındaki resstorana vardığımda, yaşlı Bunzo'nun kapıda dikildiğini görmüştüm. Ona nottan bahsetmemin ardından restoranın arkasındaki kapıya yönlendirilmiştim. İhtiyarın dediği yere geçip kapıyı açtığımda birkaç kişinin benden önce gelmiş olduğunu gördüm. İçeridekilerin simaları nedense tanıdık geliyordu. Gerçi bu küçük köyde hepimiz aynı işi yapıyorduk.Bu yüzden bu durum gayet normaldi. Yine de odada abim yoktu ve diğer insanlar pek de ilgimi çekmiyordu. Bu yüzden de arka köşelerden birine geçip oturmaya karar verdim.