Hikari Fraksiyonu | İlk Toplantı

[GM - Naruto]

Akşamın karanlığı tüm köye çökmeye başlarken, sizler de eviniz (veya nerede uyuyorsanız orada) bulunuyorsunuz. Devriye görevlerinde bu akşam yer almayacak olmak sizi mutlu ederken, haftanın yorgunluğunu atabileceğiniz bir akşamı kaçırmak istemiyorsunuz. Ancak bir anda kapınızın çalmasıyla, tüm iştahınız kaçıyor. Zira hepiniz biliyorsunuz ki, ne zaman karanlıkta kapınız çalsa, o zaman bir sorun sizi buluyor.

İstemeye istemeye kapınızı açtığınızda, kimseyi göremiyorsunuz karşınızda. Ancak bakışlarınız yere geldiğinde, ufak bir not buluyorsunuz. Notta "Gece yarısı Bunzo'nun restoranında fraksiyonumuzun toplantısı yapılacaktır." yazısı bulunuyor ve hemen altında da Hikari Shinzo'nun isim ve imzası bulunuyor. Daha önce fraksiyonunuzun toplantı yaptığı duyumunu almış olsanız da, bu sizin ilk davetiniz oluyor ve bu yüzden istemsizce heyecanlanıyorsunuz.

Kendinizi hazırlamanızın ardından, Köy Meydanı'ndaki Bunzo'nun restoranına varıyorsunuz. Kapıda duran yaşlı Bunzo'ya Hikari'den olduğunuzu belirterek içeriye giriyorsunuz. Bunzo tarafından restoranın arka kısmında bulunan kapıya yönlendirildiğinizde, bu kapının toplantının yapılacağı yere açıldığını anlıyorsunuz. Zaman kaybetmeden bu kapıyı açıyor ve içeriye giriyorsunuz.

İçeride yuvarlak bir masa sizi karşılıyor. Kapının tam karşısındaki sandalyeler, normal sandalyelerden daha farklı duruyorken, bunların Shinzo ve adamlarına ait olduğunu anlıyorsunuz. Siz ise, kendinize uygun bir masa seçerek Shinzo ve ekibinin gelerek toplantıya başlanılmasını bekliyorsunuz.

Konuya 48 ila 72 saat arasında GM mesajı gelecektir. Konuya tüm Hikari üyelerinin katılımı beklenmektedir. Katılımın 7 kişi altında olması halinde, konu ilerlemeden kapanacaktır. Gelecek GM mesajı yaklaşık 72 saat sonra gelecektir. Konuya bir kez yazan oyuncunun, GM mesajından sonra tekrar yazması beklenecektir. Eğer GM mesajı sonrası oyuncuların katılımının düştüğü anlaşılırsa, konunun durumuna göre ilerleme olacak veya olmayacaktır.

[Tamaishi Sando]

Lanet! Tam götümü yayıp manda gibi yatacakken... Hayır neye kızıyorum biliyor musun, madem kapıma kadar geldin kapımı çaldıktan sonra bekle, yüz yüze konuşalım bu konuyu. Ya evde değilsem ya açmasam kapıyı? Adamın biri bu neymiş böyle diye kağıdı alsa... Saçma sapalak işler yapıyorlar! Te KAMİ'm!

Neyse, restoranda yapılıyorsa toplantı yemekli falandır... En azından yemeği beleşe getiririz HAHAHA! Ama gece yarısı... Gece yarısından sonra yemek yenmez ki... Zararlı bir kere, yağ oranımı falan korumam lazım. Yarı çıplak dolaşarak halka hitap ediyorum, onları düşünmeliyim. Ah şu Nikkougakure... HER ŞEY SENİN İÇİN BE! SENİN İÇİN AÇ YATACAĞIM ULAN! "HUOOOĞĞĞĞĞĞĞĞĞ!"

Ulan şaka maka fraksiyon toplantısına da davet edildik! Demek ki önemli bir konumdayım artık. KOCA FRAKSİYON BİLE KABUL EDİYOR BÜYÜKLÜĞÜMÜ! HİKARİ SHİNZO'NUN İMZASI BİLE VAR LAN! OHA! Yav aslında ben bu fraksiyon işlerine öyle ortam olsun diye girmiştim başta da herifler büyük düşünüyormuş, biz de alet olduk. AMA BENİ GURURLANDIRDILAR, ARKALARINDAYIM ARTIK! TAM DESTEK! HİKARİ BE!

Aldığım gazla nasıl hazırlandığımı ben de anlamadım! Zaten çok da bir işim yok, bir kuşak bir de alın bandımı takıp çıktım direk. Kapıdan dışarı adım atar atmaz kendimi tutamayıp "HUUĞÖÖÖÖÖÖÖÖÖÖ" diye bağırdım. Yazık ki olayın gizli tutulması gerektiğini geç fark ettim. "Öhöm öhöm..." Olayı geçiştirmeye çalıştım pek başarılı olduğumu sanmasam da... Ve hızlı adımlarla yola koyuldum.

Aynı gazın etkisiyle çok vakit geçmeden restorana vardım. Bu yaşlı abi de Bunzo oluyor herhalde. "İYİ AKŞAMLAR DAYI BU BUNZO SEN MİSİN?" HALA GAZIM BİTMEDİ ULAN! Dayı yavşak yavşak sırıtıp elini de yavaş, sakin anlamında aşağı yukarı salladı. Sonra da soruma beklediğim olumlu yanıtı verdi. Olumlu cevabı alınca gerisi kolay oldu. Yavaştan sakinleşerek Hikari Fraksiyonu'ndan olduğumu söyledim. Bunzo da kafa sallayıp beni restoranın arka kısımlarına götürdü. Yalnız giderken memelerimi kestiğini fark ettim. Ahlaksız herif... Üstümüz çıplak diye bakmak mı zorundasın? İT! Bir de arka kısımlara götürüyor. KAMİ'den bir terslik çıkmadı arkalarda. Gitmeden Bunzo'ya da "Bir daha olmasın Bunzo Abi! Sen biliyorsun ne yaptığını... Ayıp ayıp... Yaşından utan!" diye bir uyarı çektim. Yaşlı pis adımlarıyla kaçabildiği kadar hızlı kaçtı. Te KAMİ'm!

Ortamı güzel düzenlemiş ama Bunzo, eline sağlık. Şu düğün sandalyesi gibi olanlara Shinzo Başkan ve yaverleri oturacak herhalde. Adamlar direk belli etmiş sınıf farkını, helal olsun vallahi! Neyse, bana giren çıkan yok. Ben de tabi ki öndeki masalardan birine geçeceğim. SHİNZO-SAMA'YI DAHA YAKINDAN GÖREBİLMEK, KOKUSUNU DAHA İYİ ALABİLMEK İÇİN! BAŞKANIM BENİM!

Yeni gelen arkadaşlara da elimden geldiğince sıcak davranacağım. Shinzo-sama'nın gözüne girmek lazım... O kadar aynı davaya baş koymuşuz, doğru olan o zaten.

Ha bir de, memelerime bakan birini yakalarsam sol göğüs kaslarımı oynatarak tek kaşını kaldırmış adam yapacağım. Bakan eleman alır alacağı mesajı. AYIP BE KARDEŞİM! BURADA KUTSAL BİR AMAÇ İÇİN TOPLANMIŞIZ...

[Kazuki Hayato]

Kapıyı açmak üzere hareketlendiğim sırada aklıma gelmişti. Bir kaç gün önce benim için önemli sayılacak bir miktar parayı çaresizce Fraksiyona bağışlamıştım. Bu benim için biraz güven kırıcı olmuştu. Zira köye gidecek bu yardımın gerçekten yerine ulaşıp ulaşmadığını dahi bilmiyordum. Buraya köye bağlılığımı güçlendirmek, hizmetimi kanıtlamak için katılmıştım fakat işler öyle gitmeyecek olursa ayrılabilirdim. Sonuçta Fraksiyona değil, köye hizmet ediyordum. Bu fraksiyona katılma işi zaten bir anda olmuştu. Sadece oldu, bir baktım içindeyim.

Masanın üstünden hızlı bir hareketle aldığım kunaiyi elimde 2 tur döndürdüm. Kapıya daha fazla yaklaşmıştım. Elimi kapıya attığım an bir adım geri çıktım ve dışarı açılan aralıktan kafamı uzattım. Kimselerin olmayışı ile kapının önüne çıktım. İlk baş sağa, ardından sola baktım. Bir kaç kedi dışında sokakta kimseler yoktu. Ardından paspasımın üstüne baktım. Bu bakış biraz uzunca olmuştu. Öyle uzun bakmıştım ki azıcık daha baksam yerdeki not dile gelip benimle konuşmaya başlayacaktı. Çevik bir hareketle notu aldım ve tekrar sağa sola baktım. Kimselerin olmayışını tekrar farketmemle birlikte kunai'yi anahtarlığıma asıp kapıyı yavaşça kapattım. Not, masaya gidene kadar okuyabileceğim kadar kısaydı. İlgimi çeken kısım başkaydı. Direk gözüme çarpan şey Hikari Shinzo ve imzasıydı. İçimde bir heyecan oluşmadı değil açıkcası. Daha demin Fraksiyon ve yapısıyla ilgili güvensizliğimi merakıma bağlayarak kendi içimde dile getirmişken böyle bir toplantı benim tam da isteyebileceğim şeydi. Çakmağımı kapıp notu yaktım. Ardından külleri küllüğe attım.

Kanepemin üstüne koymuş olduğum shinobi kıyafetlerimi giymeye başlamıştım. Alın bandımı sıkı bir şekilde bağladım ve masanın üstünde duran sigaramı aldım. İçinden bir tane çıkarıp ağzıma yerleştirdim. Kapıdan çıkar çıkmaz hemen kapıyı kapatmadım. Biraz bekledim. Her zamanki kapı önü düşünmesi... Bunu istemsizce, hep yapıyorum. Sigaramı yakar yakmaz çıkan duman eşliğinde kapıyı kapattım ve küçük bahçemden çıkarak sokağa attım kendimi. Eğri, dar yollardan geçerken aklımda uyanan merakı bastırmaya uğraşıyordum.

Restorana yaklaşmıştım. Yaşlı Bunzo beni göremeyecek durumdaydı galiba. Yaşlılık gözleri de eritiyor tabii. Bitmeye yakın olan sigaramı yere attım ve ayağımla söndürdüm. Bunzoya doğru ilerlemeye başladım. Kapı önünde oturan yaşlı adam beni farketmişe benziyordu. Hikari'li olup olmadığımı sordu. Olumlu yönde kafamı salladıktan sonra
"Evet, ne varmış diye bakmaya geldim." diye lüzumsuzca söz aldım. Bunzo'nun gülerek beni içeri davet etmesi üzerine büyük kapıdan geçip salona doğru ilerlemeye başladım. İçeri girdiğimde yuvarlak masanın karşı tarafındaki süslü ve büyük sadalyeler dikkatimi çekmişti. Büyük ihtimalle bu toplantıyı yönetecek olanlar oraya oturacaklardı. Bende hemen tam karşılarına gelecek şekilde oturdum. Aslında bunu uzak olmak için yapmamıştım. Kendime en yakın sandalye neresiyse oraya oturdum. Üşengeçliğim batsın.

[Hideki Sekki]

Uzun sayılabilecek bir görevin ardından dinlenmek için kendime zaman ayırma gibi bir düşüncem olsa dahi bekledikçe içim daha çok kararıyordu. Bu yüzden intikamım için aradığım kişinin olası yerini tespit etmeye çalışıyorum kendi imkanlarım dahilinde. Bu her ne kadar mümkün olmasa ve bir o kadar uzak görünse de üç aşağı beş yukarı kendime bir arama alanı oluşturmayı başarır gibi olmuştum. Pek ala bunları tasdik ettirmek için enden çıkmam gerekli ancak bir köşede dursun şimdilik. Yeni iyileşmiş birisinin düzgünce dinlenmeye de ihtiyacı vardır değil mi.

Aşağıdan kapı çalınma sesini duymuştum ancak buna pek aldırmadan uzanırken babamın kapının altından attığı bir notta bana hitaben yazılmış bir şey bulunuyordu. Bunun kimden geldiğini bilmemekle birlikte merakım da kabarmıştı. Fraksiyonun toplantısı olacağı yazıyordu ancak kimin emrinde ve kimlerle bu toplantının olacağı yazmıyordu. Bir şekilde üst kademe ile bağlantı kurmak amacıyla buna iştirak etmem gerektiğini düşündüm, bir de benim görevimdi bu daveti yerine getirmek.

Kağıda biraz daha baktığımda fraksiyon liderinin adını ve imzasını görünce ciddi bir davet olduğunu anlamıştım. Üstümdeki güvensizliği atmak için iyi bir şanstı belki, bir şeyler öğrenme şansım da olurdu. Daha önce tanışmadığım kişilerle de tanışmaya fırsat bu aynı zamanda. Her ne kadar bizim restoranın da uygun olduğunu düşünsem de, Bunzo'nun yerine gitmek için hazırlık yapmaya başlamam gerekliydi. Böyle bir toplantıda ne giyilmesi gerektiği konusunda bir bilgim yok. Shinobi kıyafetleri mi yoksa sivil olmamızı mı tercih eder insanlar? Gecenin bir yarısında üniformalı görünmemiz panik yaratabilir bu yüzden sivil kıyafetlerle gitmemizgerekli sanıyorum ki evet, evet.

Gece yarısında belirtilen yere geldikten sonra derin bir nefes alıp yaşlı adama ne için geldiğimi söyledikten sonra arkadaki bir kapıya yönlendirilmiştik. İçeriye girdiğimde farklı sandalyeler ilk göze çarpan şeydi ancak eşitlik anlamına gelen yuvarlak masa da belirgin bir özellikti. Özel olarak seçilmiş olabilir mi acaba? Her neyse... Kendime uygun bir yer seçip beklemeye başlamaktan başka yapacak bir şey yok.

[Chisa Shusa]

Benimle aynı rütbedeki shinobilerin boş zamanları yok denebilecek kadar az oluyor genelde. Nöbetler, korumalar, ardı ardına verilen görevler falan filan derken kendimize ayırabileceğimiz zaman bir hayli kısıtlanıyor. Bu yüzden bu akşamki devriyede adımın yazmıyor olmasına bir hayli sevindiğimi söyleyebilirim. Şu anki planım geçirdiğim uzun günlerin yorgunluğunu güzel bir uyku ile bedenimden uzaklaştırmak. Ama gelin görün ki evren bunu istemiyor gibi görünüyor. Hemen, kucağımda yatan Suno'yu kenara iteledikten sonra kalkıp çalan kapıya doğru yöneldim. Kapıyı açtığımda karşımda İdio'yu görmeyi bekliyordum. Genelde eve geç saatlerde gelirdi bu zaten alışıldık bir şeydi. Ancak kapıyı açtığımda karşımda bir kağıt parçasından başka bir şey bulmamış olmam afallamama sebebiyet vermişti. Bulduğum notu açıp içinde yazanları okumam daha da şaşırmama neden olmuştu. Katıldığım günden bu yana benden para kesmek dışında herhangi bir işlevini görmediğim Hikari fraksiyonu sonunda varlığımı hatırlamış olsa gerek yapılan toplantıya beni de davet ediyordu. Her ne kadar izin günümde olsam ve haftanın yorgunluğunu üzerimden atmak için dinlenmeyi planlıyor olsam da gitmemek olmaz şimdi. En azından toplantıya katılarak hala burada olduğumu hatırlatmış olurum. Belki de birkaç yeni insanlar tanışırım fena mı olur?

İdio'ya geç kalabileceğime dair bir mesaj bıraktıktan sonra evden dışarıya atmıştım kendimi. Bana söylenilen mekana ulaşmam pek de uzun sürmemişti. Zaten daha önceden birkaç kere gittiğim için bulmam zor olmamıştı. Yaşlı adam kapıda karşılamıştı beni. Kendisine Hikari fraksiyonu için burada olduğumu söylediğimde beni mekanın arka tarafındaki bir kapıya yönlendirmişti. Yalnız bizim yaşlı adam da görüldüğü kadar masum değilmiş anlaşılan. Bu devirde masum görünenlerden korkacakmışsın zaten. Baksanıza fonksiyon için mekan sağladığına göre baya taşaklı birisi olsa gerek. Kapıyı açtığımda beni büyükçe bir oda karşılamıştı. Ortasında yuvarlak bir masa vardı ve masanın etrafına yerleştirilen görünümüyle diğerlerinden ayrılan birkaç sandalye bu gece burada önemli kişilerin de bulunacağının habercisiydi.

İçeride benim gibi beklemeye başlamış üç kişi daha vardı. Onlar da benim gibi önemli kişilerin toplantıya katılmasını bekliyorlardı boş boş. O an fark ettim ki bu üç kişinin arasında bir hayli tanıdık olduğum Sekki de vardı. Kapının önünde bir süre durup ona baktım. O an uzun bir süredir görüşmüyor olduğumuzu fark etmiştim. Gerçi ikimizin de pek değiştiğini söyleyemezdim. O hala aynı devasa Sekki'ydi, ben hala aynı cüce Shusa. Gerçi kızın boyuna posuna rağmen daha da taş bir şeye dönüşmediğini söylersem hata etmiş olurum. Ah, sıradan insan boyutunda birisi olsam güzel güzel yavşardım ben buna da... İşte 2 metrelik hatun benim gibi kendisinin yarısı boyutundaki bir bebeyi ne yapsın. Neyse ben daha fazla bekleme yapmadan gidip şu kızın yanına oturayım da iki selam vereyim.

[Kai Ishio]

Parmağıya kaldığı yeri işaretlediği kitabı duvara dayayarak kapıyı araladı. Karanlığın kestiği görüşüne ek olarak... Kapıda gerçekten kimse yoktu. Birazda şüpheyle tamamen açtı. Hala annesiyle birlikte yaşadığı için bu tip durumlarda biraz daha şüpheli davranıyordu Ishio. Kafasını uzatıp çevreye attığı bakış boş sokağı önüne serdi. Sonrasında ise yere bırakılmış not. Asla anlamadığı shinobi yöntemleri. Notu alıp göz attıktan sonra kitabının arasına yerleştirdi ve son bir bakış attı.

Hikari Shinzo'nun imzası. Hikari grubunun lideri. Bu toplantıların varlığından haberdardı Ishio, ancak aldığı bu ilk çağrı hem heyecanlanmasına hemde daha ciddi bir ruh haline bürünmesine sebep olmuştu. Hikari ismini benimsese bile henüz bu örgütlenmenin içinde gibi hissetmemişti Ishio. Muhtemelen bu toplantıda aynı amaç için planlanmıştı. Kendisi gibi olanların birebir tanışması ve bazı şeylerin onlar için açığa kavuşması. Merakı giderileceği için halinden memnundu Ishio. Gece vakti kapısının çalınmasını hoşgörebilirdi.

Odasına çıkarak normalde yaptığı hazırlıkları tekrar etti. Basit bir toplantıydı ancak Ishio ciddiyetinden ödün vermek istemiyordu. Shinobi kıyafetleri, ekipmanları, alınbandı. Görevlere çıkarken ne yaptıysa aynısı. Hikari Shinzo'nun ikinci lideri olmasından ziyade, köy içinde önemli bir rütbede olmasından ötürü bu kadar özenliydi Ishio. Zaten duydukları doğruysa, gerçekten fazlasıyla gelenekçi ve katıysa, gevşekliği hoş karşılamayacağını tahmin edebiliyordu.

Kapıyı olabildiğince sessiz kilitleyerek evden çıktı. Göze çarpmadan vardı restorana. İhtiyar Bunzo'ya Hikari'den olduğunu sözlü olarak bildirdikten sonra elindeki notu da ona teslim etti kanıt sunar gibi. Sonrası ise ihtiyarın yönlendirmeleri. Arka kapıdan geçtikten sonra toplantının yapılacağı alana vardı. Yuvarlak bir masa, normal ve bizzat liderleri için koyulduğu belli olan sandalyeler. Toplantı odasındakilere başıyla selam verdikten sonra olabildiğince boş bir köşeye geçti, dostu Bachuru geldiğinde onu yanına oturtmak istiyordu.

[Shirou Makano]

Apartman kapısından içeri girmiş ve birkaç dakika olmuş olmalıydı dairemden içeri girene kadar. Günlük rutinlerin yoruculuğunu üzerimden atmak için bedenimi kanepelerden birinin üstüne salmış ve ayaklarımı da onun çaprazında ki bir diğerine uzatmıştım. Fakat evrenin veya tanrının benle dalga geçtiği hissine kapılmıyor değildim. Kapı çalıyordu. Tek ve kısa bir ses olmuştu normalde alışık olduklarımın aksine.

Tembellik etmek istiyor ve kim veya her kimse bensiz de halledebileceğini düşünüyordum artık beni çağırmasındaki amacı neyse. Ama merakım izin vermiyordu buna. Ayaklarım isteksizce bedenimi kapıya sürüklüyordu. Zihnim ise ''Lütfen önemli bir şey olmasın'' diye kim olduğundan bile emin olmadığı birilerine yalvarıyordu. Kapının kulpunu aşağı indirmiş ve kendime doğru çekmiştim fakat görünürde birileri yoktu. Fakat kapının açılışının rüzgarı ile savrulan sarı ufak bir not kağıdı süzülüyordu. Bu neydi şimdi?

Tek elimle uzanmış ve kapıyı tekrar kapatıp elimde taşıdığım not kağıdı ile birlikte tekrar kanepeye geçmiştim. Aylardır atılmayan bir adım atılmıştı. Katılmak zorunda hissettiğim ama bedenimin tamamen zıttı bir yönde iz çizdiği bir durum içerisindeydim. Kağıdı buruşturup cebime koymadan önce yere bir kere daha bakmıştım. Bonzo'nun dükkanı, Hikari Shinzo'nun imzası.

Yola koyulduğumda şimdiden kendimi şu ''Altın Jenerasyon'' olaylarına hazırlamaya çalışıyordum. Üstlerimize yapıştırılmış şaşalı etiketlerden başka bir şey değildi. Bize olan beklenti yükseliyor ama köy ve ülke yönetimi bunun gerçekleşmesi için hiçbir adımda bulunmuyordu. Bu da o adımlardan daha illegal olanlarından biri olamlıydı.

Olabildiğince ara sokaklar ve karanlık yollardan ilerlemiştim fark edilmemek ve dikkat çekmemek için. Üzerimde normal sivil kıyafetlerim vardı. Siyah bol paçalı bir eşofman ve kısa kollu bir tişört vardı üstümde yaşlı Bunzo'ya kafamla selam vererek içeri girerken içeriye göz atıyor, tanıdık simalar arıyordum. Köşede boş kalan masalardan birine geçip etrafı incelemeye başlamıştım.

[Yumasaki Bachuru]

O sırt, o gün o futona değmeyecekti belli ki...

Akşam devriye yazılmadığı için gündüz devriyesindeydi bütün gün Bachuru, almak istediği ithal kuşe kağıtta dergiler fazla para ediyordu ve büyük annesiyle paylaştığı miktardan fazlasına ihtiyaç duymuştu. Sabahtan beri terlemesine rağmen, günlük devriyesinin karşılığını aldığında çoktan kapanmış dükkanın kapısının önünden gözü yaşlı geçmişti. Yani anlayacağınız tamamen teslim etmişti kendini altında bugün de dergi saklayamayacağı futona... Tek tesellisi yarın dergiler sayesinde geç uyuyacağı olsa da, her geçen saniye dertlerine dert katlanıyordu. Zemindeki geleneksel yatağa düşmekte olan vücudu sırtından ters büküldü ve elleri ve ayak tabanları evin tahta zeminine çarptı. Tek elini kaldırıp vücudunu diğer tarafa yüzüstü bir şekilde döndürdükten sonra dizinin birinin yere değmesinden güç alıp geceliği içinde hareketlendi ve evin dış kapısına yöneldi.

Büyük annesi, genç örümceği fark ettiğinde evin girişine bakan pencereden kapıda sanki hiç biri yokmuş gibi bir umursamazlıkla ayrılırken Bachuru'yu durdurmak için bir şey söyleme girişiminde bulunmamıştı. Eski Kaşar Tura'nın- evet, yaşıtı olan ahbaplarının arasında lakabı buydu- torununa bir hiç uğruna yatağından kalktığını müjdelememesi tek bir şeyi ifade ediyordu, kapıdaki her neyse; Bachuru'nun onunla uğraşması yaşlı kadını çok daha fazla memnun edecekti.

Büyük annesi güneşin yeni batmasından olacak, canlı adımlarla evin salonunda çayını içmeye dönerken kapı Ishio'nun suratsız suratını bekleyen örümcek tarafından açılmış olsa da; arkadaşının korsan cosplayini görmek zorunda olmadığına rahatlayan Bachuru'yu daha acil bir davet karşılamıştı ayaklarının dibindeki hışırtıyla. Ciddiyet ve endişe gencin yüzüne yayılırken kapı kapanmış, tahta terliklerin sesi yavaş ve bıkkın adımlarla salona yönelmişti. Genç örümcek, yaşlısının görebileceği bir şekilde kağıt parçasını kaldırırken kadına sadece tek bir soru sormuştu; "Sence gitmeli miyim?". Ishio'nun idealleri ve köy için kurduğu hayaller, bu siyasi oluşuma Bachuru'yu da sürüklemişti. Arkadaşına saygı duysa da emir aldığı köyün ileri gelenlerinden birinin köy adına katı kuralları ve katı bir şekli olan bir düşünce grubuna liderlik etmesi hoşuna azıcık bile giden bir şey değildi gencin. Arkadaşının paylaştığı düşünceler ve idealler, her ne kadar Bachuru'nun aklına yatsa da bu davet işin ciddileştiğini gösteriyordu ve tam olarak o anda Bachuru kendini cahil bir veletten üstün görememişti denese de.

Shinobi, Daimyo'yu desteklemeli; ondan çıkan dalları değil. Diye iç geçirdi yollarda, hava az esintili olsa da gencin kafasındaki asıl maddi sorun; restoranda yenip içilecek şeylerin parasının kime kesileceğiydi. Dergilerin parasını ölse de vermezdi, direnecekti. Zihni endişesini dağıtmak için yaptığı şakalardan, gerçekliğe gittiğinde; bu buluşmanın aklındaki soru işaretlerini giderebileceğini düşünüp rahatladı. Hikari Shinzo'yu henüz daha sadece uzaktan görmüştü, başkalarının fraksiyon ve adamın kendisi hakkında sözlerini dinlemişti ve bu gece Shinzo'nun da onu göreceğini biliyordu. Ve Shinzo'nun ağzından, Shinzo'nun köy hakkındaki fikirlerini dinlemek en yakın arkadaşının sözlerinden bile daha net bilgiler sunardı.

Heyecanla adama kağıdı gösterip, az ışıklı ortama daldı. Masa ve sandalyelerin dizilimi, oturacakları ve dinleyecekleri yönündeydi ve eğer şanslıysa çay dağıtımı gibi para tuzaklarına gelmeyecekti bu ciddi organizasyon. Gerçekten bir şeyler olacak gibiydi ve gerçekten Bachuru yol boyunca ilk kez Shinzo'nun burada olacağına inanmış bir şekilde çift bir şekilde parlamayan o tek gözü aradı. Ishio, her ne kadar bencil gibi görünse de; arkadaşlarını yanında et kalkanı yapmayı seviyordu ve neyse ki çoktan kalkanının oturacağı yeri de kapmıştı. Kalabalıktan uzaklığı, Bachuru'nun şu an tam da istediği şeydi. Arkadaşına samimi bir selam verdikten sonra kıçını sandalyenin romantik kıvrımlarına bırakıp geri kalan insanların içeriye girişini izlemeye koyuldu. Sohbeti ertesi gün çevirirlerdi, vakit gözlem vaktiydi.

[Yakkai Umaru]

Önceki gün çok ilginç bir kitap okumuştum. Okuduğum kitap, turuncu ve siyah tüylere sahip olan tembel bir kedi ile ilgiliydi. Mavi bir yorgana ve mor renkli bir kare şeklinde olan küçük bir yatağa sahip olan bu kedinin adı Gorfielt idi. Gorfielt adlı bu sevimli bir kedi her zaman yiyeceklerinin yanında uyuyarak yiyeceklerinin çalınmasına izi vermezdi. Kitabı henüz bitirmediğimden kitabın sonunu bilmiyorum; fakat Gorfielt'ın bu erdemli davranışından çok etkilenmiş ve aynı şeyi yapmaya karar vermiştim!
Bu yüzden de önceki gece, abimin uyumasının ardından yastığımı ve yorganımı kapıp mutfaktaki dolabın yanına yattım! Böylece saygıdeğer kedi Gorfielt'ın hislerini anlayabilecektim! İşte bu, Umaru'nun çocuksuluğudur!

Ne kadar uyumuştum bilmiyordum; fakat tınısından iğrendiğim kapı sesi bile bir melodi gibi geliyordu gözlerimi hafifçe araladığımda. Çok kısa bir anlığına, abimin her zaman ki gibi beni kaldırmak için odama geldiğini düşünsem de dün gece yaptığım şeyi hatırlamamın ardından yattığım yerden hızlıca doğrulmuştum. Çalınan kapı evin giriş kapısıydı. Anlaşılan bir misafirimiz vardı.
Gözlerimi ovuşturarak kapıya yürümüş ve esneyerek kapıyı açmıştım;fakat karşımda kimseyi görememiştim. Köydeki küçük çocuklardan birinin işi olduğunu düşünüp kapıyı kapatacağım sırada ise bir kağıt parçası ilişmişti gözüme.

Kağıdı okuduğum gibi evin içinde abimi aramaya başlamıştım. Kağıtta gece yarısında Fraksiyonumuzun toplantısı olacağı yazıyordu çünkü! Ne yalan söyleyeyim, Hikari Fraksiyonuna katılmamın tek sebebi canım abiciğimin de oraya katılmasıydı. Fraksiyon ile ilgili bildiklerimin sayısı bir elin parmaklarını geçmiyordu. Haliyle de ilk iş abiciğimi bilgilendirmem gerekirdi. Eğer bu toplantı çok önemli bir şeyse abim ve gelecekteki eşi, ben!, de toplantıda bulunmalıydı.

Evin altını üstüne getirmeme rağmen abimi bulamamıştım. Abiciğimin bana haber vermeden ortalıktan kaybolması ilginçti. Bundan daha ilginci ise abimin mutfakta yatmama ses çıkarmadan evden ayrılmış olmasıydı. Her ne kadar abimin evde olmaması içimi parçalasa da bunu çok fazla kafaya takmamıştım. Nasıl olsa abim dünyanın en güçlü ninjasıydı ve köyümüz sınırları içerisinde başına bir şey gelecek değildi. Beni bırakıp toplantıya bile gitmiş olabilirdi!
Yine de işimi şansa bırakmak istemediğimden dolayı Bunzo'nun restoranında yapılacak toplantıya katılmaya karar vermiştim. Biraz tıkınıp giyinmemin ardından restorana doğru yola çıkmıştım. Kafama üzerinde ''UMR'' yazan kırmızı şapkamı geçirmiştim. Üzerimde ise siyah bir tişört vardı. Siyah tişörtümün üzerine ince kırmızı montumu giymiştim.Altımda ise kahverengi bir mini kot vardı. Bir toplantıda dövüşmemiz gerekeceğini düşünmüyordum. Yine de ne olur ne olmaz diye içinde en rahat olduğum kıyafetlerimi giymiştim.

Köy meydanındaki resstorana vardığımda, yaşlı Bunzo'nun kapıda dikildiğini görmüştüm. Ona nottan bahsetmemin ardından restoranın arkasındaki kapıya yönlendirilmiştim. İhtiyarın dediği yere geçip kapıyı açtığımda birkaç kişinin benden önce gelmiş olduğunu gördüm. İçeridekilerin simaları nedense tanıdık geliyordu. Gerçi bu küçük köyde hepimiz aynı işi yapıyorduk.Bu yüzden bu durum gayet normaldi. Yine de odada abim yoktu ve diğer insanlar pek de ilgimi çekmiyordu. Bu yüzden de arka köşelerden birine geçip oturmaya karar verdim.

[GM - Naruto]

Hepiniz sırayla toplantının yapılacağı yerde toplanıyorsunuz. Kapıdan son giren kişi Umaru olurken, hepiniz burada daha fazla insan olacağını düşünüyorsunuz. Zira ortamdaki sandalye sayısı da yirmilere yakınken, şu anda sadece 8 kişi olmanız ilginç bir durum olarak karşınıza çıkıyor. Aradan 15 dakika geçmesine rağmen başka gelen giden olmuyor ve içinizi ufak bir ürperti kaplıyor. Koskoca fraksiyondan sadece 8 kişinin toplantıya gelmiş olması gücünüze de gitmiyor değil. Yine de sakince beklemeyi başarıyorsunuz ve sonunda, sizlerin girdiği kapı bir kez daha açılıyor. Bu sefer, yirmili yaşlarının ortalarında olan iki erkek ve bir kadın giriyor.

Üçlüden ilk olarak içeriye giren, griye yakın renkteki uzun saçlarını at kuyruğu şeklinde toplamış olan, saçları ile neredeyse aynı renkte büyük göz bebekleri olan, çatık kaşlı, asil bir ifadesi olan shinobi oluyor. 1.80 boylarında, atletik bir vücudu olduğu belli olan shinobi, hepinize göz ucuyla baktıktan sonra, Shinzo’nun oturmasını beklediğiniz koltuğun hemen sol arkasına geçiyor ve beklemeye koyuluyor.

İçeri giren ikinci isim, sarıya dönük kahverengi saçları olan, sarı gözbebekleri ile korkutucu bir hava yaratan, ancak simetrik yüzü, sıcak tebessümü ve dağınık saçlarıyla samimi bir görüntü çizen shinobi giriyor. Bir öncekiyle hemen hemen aynı uzunluk ve vücut tipinde olan shinobi, diğerinin aksine sizlere sıcak bir bakış atıp başı ile herkesi selamladıktan sonra, Shinzo’nun oturmasını beklediğiniz koltuğun hemen sağ arkasına geçiyor ve beklemeye koyuluyor.

Son olarak içeriye, 1.60 boylarında olan, bembeyaz saçları doğrudan dikkat çeken, ancak saçlarından çok büyük cam mavisi gözleriyle insanı şaşırtan bir kadın beliriyor. Diğerlerinin aksine, yüzünde kocaman bir gülümseme olan kadın, doğruca Shinzo’nun oturmasını beklediğiniz koltuğa yerleşiyor ve bacak bacak üstüne atarak sizlere tek tek baktıktan sonra “Hoşgeldiniz dostlarım!” diyor. Sizden bir tepki gelmesi için kısa süre duraksayan kadın “Ben Okura Yumisa!” dedikten sonra sol tarafını göstererek “Bu asık suratlı arkadaş Asano Ryushi…” diyor ve sonrasında diğer tarafındaki adamı göstererek “Bu şeker şey de Amari Shinji.” diyor. Kendisi tanıtılan Ryushi, gergin bir şekilde Yumisa’ya bakarak takdim edilirken, Shinji ise, hepinize sanki uzaktaymışsınız gibi el sallayarak takdimini tamamlıyor.

Yumisa kendilerinin tanıtılmasının ardından “Peki sizleri duyalım… Shinzo-sama’nın yeni seçilmişleri kimlerdir, bugünkü toplantıda ne yapmak isterler? Güzel güzel konuşalım, sorun çıkaranı da Ryushi’nin köpeği yapalım!” diyor geldiği andan beri koruduğu neşesi ile. Ryushi ise bu laftan pek hoşlanmamış gibi, kısık ve sinirli bir ses tonuyla “Kes şunu!” demekle yetiniyor.
Okura Yumisa

Asano Ryushi

Amari Shinji