[Ino] Aktif Operasyon

[GM - Naruto]

Sabah günün ilk ışıkları ile gelen çağrı üzerine kendini Daimyo Binası'nda buluyorsun. Daimyo Binası'nın 2. katına çıkıyor ve burada brifinglerin verildiği bir odaya giriyorsun. Odada seni, daha önce köyde birkaç gördüğün Jouninlerden biri karşılıyor. Sana karşı oldukça saygılı bir tavır takınarak seni selamladıktan sonra, hemen konuya giriyor. Jounin sana Seinaru Ormanı'nda Konohagakure shinobilerinin varlığının arttığı yönünde bir istihbari bilgi aldıklarını ve bu bilginin teyidi için bu görevi sana verdiklerini belirtiyor. Ancak sana özellikle fark edilmemen gerektiği konusunda üzerine basa basa vurgular yaparak görevin ciddiyetini anlatıyor.

Aldığın bu görevin ardından, eğer kafanda bir sorun yoksa, Daimyo Binası'ndan çıkarak yolculuk hazırlıklarına başlıyorsun. Bu işleri de hallettikten sonra, artık yola çıkmak için hiçbir engelin kalmıyor.

Pasiflik sınırı şimdilik 48 saattir, konu ilerledikçe ve uygunluk durumu da söz konusu olursa, pasiflik sınırı 24 saate çekilecektir.

[Kazehana Ino]

Bu, hayata yorgun başladığım günlerden birisiydi. Tekrardan, yaşananlara ve yaşanacaklara oldukça uzaktım. Evet, görevler yapmalıydım. Para kazanabilmeliydim. Ailemin nereli, nereden, nasıl insanlar olduklarını öğrenebilmem için, paraya ihtiyacım vardı. Küçücük, ufacık bir bilgi bile beni dünyanın öbür ucuna götürmeye yeterdi. Ufacık bir bilgi parçasını bile yıllarca takip edebilirdim. Bu görevi başarıyla yerine getirebilmemden sonra köyde bir miktar tanınırlığım olacaktı. Chuunin olduktan sonraki ilk görevimdi sonuçta. Bu tanınırlığı kullanabilmek için bu göreve gidiyordum aslında. Ama yine de, yabancılar, doğduğum ülkenin topraklarını ele geçirmeye mi çalışıyorlardı? Yoksa zararsız minik bir gezi miydi? Ama belli ki, bu durum köyümüzün hoşuna gitmemişti. Amaçlarının ve ne yapacaklarının tamamen belirsiz olmasından dolayı, ben görevlendirilmiştim. Bu görevin ne kadar mühim olduğunun ve sorumluluğunun farkında olmalıydım derhal. Oldukça önemli bir sorumluluktu bu, sadece ben hissedemiyordum bunu düşüncelerimde. Bir gölge gibi olmalıymışım, kimse beni görememeli, duyamamalı, orada olduğumu anlayamamalıymış. Toprak kadar sakin olmalıydım bu göreve gidiyorsam. Rüzgar kadar sessiz. Oldukça sessiz olabilirdim. Ben tanıdığım en sessiz insandım zaten. Kimseyi öldürmeme gerek yoktu. Hatta olur da o shinobilerden birini öldürürsem bu ülkem için çok tehlikeli bir hal alabilirdi! Öldürmeyi hiçbir zaman sevmedim zaten. Bu görev benim için biçilmiş kaftandı.

Bu görev dahilinde kimseyi öldürmeme, yaralamama gerek yoktu, en sevindiğim kısım da buydu zaten. Kimsenin yaralanmasına gerek yoktu, sadece biraz etrafa bakıp, döneceğim. O kadar. Ya da en azından benim umduğum kısmı bu kadar.

Hala sabahtı, geceden kalma hafif bir soğuk devam ediyordu. Hafif bir üşüme gelse de, iyi hissediyordum. Evime gittim ve çantamı aldım. Kahvaltı edebilmek için ufak bir sandviç yaptım ve bir matara su aldım, köyden çıkana kadar bitirebileceğimi tahmin ediyordum, hiçbir Kunoichi göreve aç ve zayıf şekilde gitmemeliydi. Uzun bir yola çıkılacaktı zaten, ve görev oldukça zorluydu. Açlık, problemlerimden biri olmamalıydı.

Görevim için aldığım izni kapıda gösterip kapıdan çıkacaktım. Önce Hofuna'ya doğru, sonra Tsuruhashi köyüne gidecek ve ardından da ormana girecektim. Şehirlerin içinden geçmek gibi bir planım yoktu. Zaten bu durum, birilerinin beni görmesi ile sonuçlanabilirdi de. Mümkün olduğunca ağaçların üzerinden ilerleyecektim. Gerçi, Konoha Ninja'ları da ağaçlardan ilerlemek konusunda uzman olmalılardı. İlerleyeceğim ağaçları dikkatli seçmeliydim. Sessizce ilerlemeliydim. Yolum uzundu, ve kimseye gözükmemem gerekiyordu. Yine de, alın bandımı alnıma geçirdim, kendi ülkemin içindeyken bir problem olmaması için.

Şu an Choune no Jutsu uygularsam, mesajım benimle konuşan Jounin'e mi gider?

[GM - Naruto]

Out: Köyde istediğin herhangi bir kişiye mesajı gönderebilirsin. Sana görevi veren Jounin, Nakata Jouji adında, kısa gümüş saçlara sahip erkek bir Shinobi. Epey yetenekli birisi olduğu söyleniyor, fakat çok da dikkat çeken veya ismini her tarafta duyuran bir tipleme değil. Sen de çok tanımıyorsun, lâkin işini ciddiye aldığını söyleyebilirsin.

Ayrıca, imza formunu imzana geçirirsen çogoş olur.

In:
Bir ağaçtan diğerine zıplarken kendine geliyorsun. Düşüncelerinden sıyrıldıktan sonra, önündeki görüntüye odaklanıyorsun ve günümüz zamanına dönüyorsun. Hemen hemen 1 gündür yoldasın, Hofuna ve Tsuruhashi'de durmadığından ötürü epey hızlı buraya vardığını söyleyebilirsin. Bir ağacın dalında aniden durup etrafına baktığında, sık ormanın önünde akıp gittiğini görüyorsun. Geniş gövdeli ağaçlar rastgele sıralarda ilerlerken ortalarından sonra başlayan dallar senin için bir yol oluşturuyor gibi. Zeminin yeşil sürekliliğini arada sırada devrilmiş bir ağaç kovuğu veya bir kaya parçası bozuyor. Yukarıdan, yaprakların arasından bir açıyla parlayan güneş, saatin en geç öğleden sonra 3-4 civarı olduğunu söylüyor sana. Etrafta duyduğun kuş sesleri ve muhtemelen bir geyiğin çimende sekişinin çıkartığı patırtılar ilişiyor kulağına.

Seinaru'ya tamamen girdiğini anlıyorsun ve görevin resmi olarak başlamış oluyor. Şu ana dek çevrede, sık bitki örtüsü ve yabani hayvanlardan başka bir şey görmüş değilsin, lâkin hayvanlar da senin karşına çıkmamak için ekstra özen gösteriyorlar, av olma gibi bir dertleri yok gibi. Herhangi bir insan izine veya sesine rastlamış değilsin.

[Kazehana Ino]

Uzunca bir süre dinlenmeden ilerlemiştim. Bir Kunoichi, sağlıklı kalabilmek için dinlenmeliydi fakat, dinlenmemiş ve durmadan yolumu sürdürmüştüm. Eğer ki önümüzdeki yarım saat içinde yorulduğumu hissedersem, beni kimsenin göremeyeceğine emin olduğum bir yerde on beş-yirmi dakika kadar dinlenecektim. Yorgunluk başıma bela olabilirdi.

Hala Konohagakure shinobi'lerini aramaktaydım, ve bu devasa büyük ormanda kolay kolay bulamazdım. Samanlıkta iğne aramak gibiydi. Ve daha da kötüsü, kimsenin beni, bu samanlığı ararken fark etmemesi gerekiyordu. Sessizliğim en büyük silahım olmalıydı.

Onları bulabilmek, görebilmek için onlar gibi düşünmeliydim. Mutlaka iz bırakmış olmalılardı zaten... Bir shinobi'nin, iyi bile olsa uykuya ihtiyacı vardı. Yemeğe, su içmeye ihtiyacı vardı. Bir insana evlik yapabilecek bir kaya, ya da orman diplerinde bir kulübe... Ağaçların üzerinden etrafa bakacaktım, ağaçların üzerine çıkmadan, dikkat çekmemeye çalışarak görebileceğim tüm alana bakacaktım ve Konoha'lıların olabileceği yerleri tek tek gezecektim sessizce. Neyse ki, amacım onları pusuya düşürmek ya da zarar vermek değildi. Kulaklarımı, gözlerimi dört açacak ve ağaçtan ağaca atlayarak en yakın su kaynağına, sonra en yakın barınak benzeri şeye doğru hızla ilerleyecektim.

Yapacağım şey aslında samanlıkta iğne aramak değilmiş, düşündükçe fark ediyordum. Samanlıktaki iğne, balyanın her yerinde olabilirdi ama insanlar bazı şeylerin etrafında yaşamak durumundaydı. Bunları değerlendirecektim sadece. Ülkemden olmayan birini gördüğüm anda da, duruma göre; ya beni göremeyeceği mesafeden onu takip edecektim, ya da Choune no Jutsu ile rapor geçecektim. Hareket ediyorsa, ben de takip edecektim. Duruyorsa, yer bildirimi yapıp rapor gönderecektim. Şimdilik planım buydu.

[GM - Naruto]

Bir süre daha sık ormanın içerisinde, ağaçtan ağaca zıplayarak ilerliyorsun. Çevrendeki yapraklar seni gizliyor bir dalda durgun haldeyken, fakat zıplarken epey dikkat çecici olduğun söylenebilir. Yine de, hareketlerine dikkat ederek ilerleyişini sürdürüyorsun. Bir yarım saat kadar sonra ise, tahmin ettiğin gibi biraz yoruluyor ve 10 dakika kadar bir dalda dinleniyorsun. Oturduğun dalda, etrafına bakınıp nefesini toparlarken, bir su şırıltısı kulağına ilişiyor kuş sesleri arasında. İlk önce bu senin zihninde herhangi bir şey canlandırmıyor; fakat düşününce, insanların çevresi ile beraber yaşadığına dair olan fikirlerin tekrar tetikleniyor. Eğer bir kampları var ise, bu suyun kenarında veya yakınlarında olabilir gibi.

Sonuçta bir düşünce, doğru olmayabilir. Ama denemeye değer mi, bunu sen biliyorsun.

[GM - Naruto]

Konu, oyuncunun isteği üzerine kapatılmıştır. Hiç yaşanmadığı varsayılacaktır.