[B - Rank | Shusa & Eijiro & Yoshiro] Şelalenin Sesi

[GM - Naruto]

Eijiro ve Shusa; Artık düşmanın kim olduğu net bir şekilde ortaya çıktıktan sonra, sizin de geride durmak için bir nedeniniz kalmıyor. İki büklüm bir halde bir köşede beklemekte olan Fuki zar zor nefes almaya çalışırken, Jin de sizden gelecek en büyük saldırıya karşı bile oldukça rahat bir görüntü çiziyor. Yine de başka çareniz olmadığını bildiğiniz için, sayı avantajını kullanma niyetinde oluyorsunuz ve bu bağlamda ilk harekete geçen de Shusa oluyor. El mühürlerini hızlıca tamamlamasının ardından Jin’in gözlerini hedef alarak Kuroshiki uyguluyor. Aynı anda Eijiro da çıkardığı kunaisini Jin’in suratına doğru fırlatıyor. Hemen ardından ise, yerinden hızla harekete geçiyor ve Kizetsu no Jutsu için el mühürlerini gerçekleştiriyor.

Shusa’nın tekniği ile Jin’in görüşünün bozulduğunu adamın kısa süreli hızlı göz kırpmasından anlayabiliyorsunuz. Fakat suratına gelen kunaiden sadece kafasını sağa eğerek kurtulmayı başaran Jin, yüzündeki gülümseme ile Eijiro’nun kendisine gelmesini bekliyor. Jin ile Eijiro arasındaki mesafe giderek azalsa da, Kizetsu no Jutsu’yu uygulamak için yeterli mesafe henüz sağlanamıyor. Jin halen daha sabırlı bir şekilde yerinde beklerken, Kizetsu için yeterli mesafe çok kısa bir süre sonra oluşacak gibi duruyor. Tam bu esnada Jin ayağının birini sertçe yere vuruyor ve “Doton; Doryuu Shiki!” diyor! Yerden hızla bir duvar tam da Eijiro’nun önünde olacak şekilde 1.5 metre boyunda ve 1 metre genişliğinde bir duvar beliriyor! Eijiro hızlı bir çarpmadan son anda kendini kurtarsa da, Kizetsu ile oluşan elektrik akımı duvara çekilerek yok oluyor.

Shusa Fuki’den destek istemesine rağmen, Fuki hala yerde kıvranıyor. Ancak Jin’in saldırısından sonra size dövüş anlamında katılamayacak olsa da, önemli bir bilgiyi veriyor. Fuki kıvranmaya devam ederken Jin’i kastederek “Yerin altında!” diyebiliyor size.

Yoshiro; Adamın sorusuna verdiğin cevap ile konuşma sıranı savıyorsun. Karşındaki adam hiçbir mimik göstermeksizin söylediklerini dinledikten sonra “Tamam, şimdi buraya Kikaku-sama’yı davet edeceğim. O bizlerden biraz farklı biridir, bilgin olsun.” diyor ve senden bir cevap beklemeden bulunduğu yerden ayrılıyor.

Adamın gitmesi ile etrafını biraz dinlemeye koyulduğunda, kısık birkaç ses kulağına ilişiyor. Burada yalnız olmadığını anlamanı sağlayan bu seslere kulak kabarttığında ise “Kikaku geliyormuş! Lanet olsun!” dediğini duyuyorsun birinin. Hemen ardından diğeri, “Umarım bizle de konuşmak istemez!” diyor yalvarırcasına. Son olarak duyduğun ses “Lanet herifin acı çektirmediği tek bir saç telim bile kalmadı!” diyor. Duyduğun bu sözler elbette pek hayra alamet nitelikte olmuyor. Sıradan bir insandan ziyade, karşında işkenceden zevk alan ve bu iş hobi olarak yapabilen biri beliriyor hayalinde. Suratı bir iblisten çok da farklı olmuyor hayalindeki Kikaku’nun. Kısa bir süre sonra ise, birilerinin yaklaştığını hissediyorsun. Ayaklarını sürüye sürüye gelen ve aynı zamanda hiç de melodik olmayacak şekilde ıslık tutturmuş bir kişinin yaklaştığını anlıyorsun. Sonunda ise, tam da senin bulunduğun yerin karşısında duran adamla göz göze geliyorsun. Adam kafasını biraz yana eğip elini kaldırarak “Selam, ben Kikaku.” diyor uyuşuk bir şekilde. Bu anda da kafandaki tüm iblis görünümleri tuzla buz oluveriyor!
Kikaku'nun Görünümü

Kikaku, beklediğinin tam aksine uyuşuk bir tip olarak karşına çıkarken, az önce söylenen sözlerin gerçekten bu adam için söylenip söylenmediğini merak etmeye başlıyorsun. Uyuşuk ve tonlamadan yoksun bir şekilde konuşmaya başlayan Kikaku “Nikkougakure’den gelmişsin ve Nikkougakure’yi bitirmek için her şeyi yaparmışsın. Jin’in ismi size söylenmiş olmalı ve o bizim tarafımızda. Ayrıca, bir hanı yakacak kadar aptal olduğunu göz önüne alırsak en fazla Chuunin seviyesinde birisin. Bir Jounin bizim yanımızdayken senin seviyendeki bir aptala neden ihtiyaç duyalım ki?” diyor ve hemen ardından ekliyor “Nikkougakure’ye girmek için yeterli sebebimiz var. Gönderdikleri bir shinobi köyümüz sınırları içerisindeki hanı sabote etti. Bu olay karşısında tüm köyler bizim yanımızda olacaktır.” diyerek sana değersizliğini vurgulamaya çalışıyor.

[Daisuke Yoshiro]

Bana ayrılan rolün başarıyla üstesinden geldiğimi düşünürken adam birisini çağırmak üzere yola koyulmuştu. Bende ayağa kalkıp neyle yüz yüze geleceğimi beklemeye başlamıştım. İşte bu anda etraftan gelen sesleri duymuştum. Etraftakiler birazdan gelecek herifi öyle bir anlatmışlardı ki sanki biraz sonra şeytanla karşı karşıya kalacaktım. Bu da beni bir hayli korkutmaya başlamıştı. Şimdiden adamın boynuzlarını, yüzündeki iğrenç yaraları ve çirkin dişlerle bana gülümseyen yüzünü hayal edebiliyordum.

Bir an sanki hiçbir suçum olmadığını ve gelecek olan belanın bana bulaşmak istemeyeceğini düşünmüştüm safça. Bu hatamı ancak 3 saniye sonra anlayabilmiştim. Önce başka bir köyden gelerek buradaki casuslarımız ile iletişime geçmeye çalışmıştı, daha sonra da koskocaman bir hanı yakıp kül etmiştim. Şimdiyse bir delikte kapana kısılmıştım ve yapacak hiçbir şeyim kalmamıştı. Tek seçeneğim vardı o da casusları ele verip bu delikten çıkmak için merhamet dilenmek idi.

Gerçekleri teker teker görmeye başladığımda korkudan bir kenarda ölmeyi beklemek ister olmuştum. Nefes aldığımı bilmem bile beni daha da korkak bir hale sokuyordu. Alnımdan dökülen soğuk terleri hissediyordum. Hayatımda belki de ilk defa bu kadar stresin içinde bulmuştum kendimi. Bu düşünceleri bir anda aklımdan silip atmalıydım ve öyle de yaptım. Düşüncelerimi farklı yerlere yönelttim. Yaptıklarımı değil yapacaklarımı düşünecek ve geçmişimden kaçacaktım. "Bu delikten ne olursa olsun çıkacağım!"

Celladım ile yüz yüze geldiğimizde onun biraz fazla abartıldığını düşünmüştüm. Fakat aynı zamanda karşıma bir canavarın çıkmasını beklemek de büyük bir salaklıktı. Neredeyse her insanın dış görünüşü üç aşağı beş yukarı aynıydı. Bizi biz yapan içimizdeki insandı. Bu yüzden karşımda bir şeytan dikilmese de ondan korkmam ve yanlış bir hareket yapmamam gerektiğini biliyordum.

Adamın söyledikleriyle birlikte ne denli bir boka battığımı tekrar anlamıştım. Ama adamın söylediklerinde eksik olan bir şey vardı. O da Fuki idi. Jin'den bahsetmişti ve onun taraf değiştirdiğini öğrenmiştim. Fakat Fuki hakkında hiçbir şey söylememiş olması benim için yeni bir kapı aralamıştı. İçimdeki umut tekrar yeşerirken adamla aramdaki mesafeyi koruyarak "Sadece Jin mi? Umarım sadece ondan bahsetmiyorsunuzdur. Çünkü bir başkası daha var. Ayrıca Nikkougakure'ye girmeniz sizin için hata olacaktır çünkü bizi şimdiden bütün kayıtlardan silip adımıza bir mezar taşı dikmişlerdir. Bütün suçlamalarınızın iftira olarak görüleceğine adım gibi eminim." diyecektim. Adama karşı herhangi bir saygısızlık göstermemek için gayet ciddi bir ifadeyle konuşacaktım.

[Chisa Shusa]

Jin, her ne kadar kendinden son derece emin bir şekilde bizi tek başına yenebileceğini düşünüyor olsa da ben o kadar kolay lokma olmadığımızdan emindim ve şansımızı denemek adına ilk saldırıyı ben yapmıştım. Uyguladığım kısa el mührü dizisinin ardından tekniğimi başarılı bir şekilde gerçekleştirmiştim ve benim yaptığım tekniğin Jin'in görüşünü bozmasından faydalanarak Eijiro da adamın tam kafasına doğru bir kunai fırlatmıştı. Aslında buraya kadar her şey güzeldi. Jin'in kunaiyi geç fark edeceğine, kaçması için yeterli zamanı bulamayacağı için savaşın başlamadan biteceğine o kadar emindim ki adamın basit bir hareket ile kunaiden kaçması karşısında şok geçirmiştim. O an adamın egosunun arkasında içi boş bir beden yatmadığına emin olmuştum. Eh, bunun da ister istemez tırsmama neden olmadığını söylersem yalan söylemiş olurum.

Kunai fırlatmasının hemen ardından Eijiro rakibimize doğru koşmaya başlamıştı. Bir yandan da henüz ne olduğunu bilmediğim bir jutsunun mühürlerini uyguluyordu. Aslında beklediğimden daha hızlı birisi çıkmıştı ve aradaki mesafeyi tahmin edilenden çok daha kısa sürede kapatmıştı ancak Jin ile aralarında tam birkaç metre kala Jin bir savunma saldırısı yapmış ve Eijiro'nun tam önünde topraktan bir duvar çıkarmıştı. Eijiro duvara çarpmaktan son anda kurtulmuş ve mühürlerini yaptığı jutsusu boşa gitmiş olsa da en azından adamın hangi elemente sahip olduğunu öğrenmiş olmamız yeterli bir teselliydi. Raiton'un Doton'a karşı üstünlüğü olduğunu varsayarsak Eijiro'nun akıllı davranması ile Jin'i yenme şansımızın bir kat daha arttığını düşünmeye başlamıştım.

Her ne kadar az önce jutsunun mühürlerini uygularken Fuki'den yardım istemiş olsam da Jin kıza nasıl bir yumruk attıysa hala yerde iki büklüm yatıyordu. Kız her ne kadar bu yardım çağrıma karşılık verememiş olsa da gözlerim Jin'in nerede olduğunu ararken Fuki'nin adamın yerin altına girmiş olduğunu söylemesi yeterli bir yardım olmuştu aslında. Dikkatimi Jin'in üstünden bir anlığına kaçırmış olmam Fuki olmasa çok kötü bir şekilde sonuçlanabilirdi bu yüzden. Belki Fuki ilerleyen zamanlarda kendini toparlayabilirse yanımızda savaşabilir ancak bu dövüşün o kadar uzamayacağından da adım gibi eminim. Çünkü bu dövüş uzadıkça olaylar bizim aleyhimizde gerçekleşecek. Rakip bir köyün içine gizli kimliklerle girmiştik ve onların bir shinobisi ile savaşıyorduk. Şu an yaptıklarımızın birisi tarafından görülmesi halinde sonumuz gelirdi. Jin'in yanında bir anda 10 shinobi daha belirmesiyle karşılık verebilmek için hiç bir şansımız kalmayacaktı.

Adamın yeri altına girmesi ile birlikte hedefinin ben olduğunu düşünmeye başlamıştım. Aramızdaki mesafeden faydalanarak yaptığım genjutsuların ilerleyen zamanlarda ona sıkıntı oluşturacağı bir gerçekti ve zaten Eijiro yakın dövüşçü olduğundan savaşabilmek için Jin'in ayağına zaten kendisi gitmek zorundaydı. Tüm bunlar Jin'in hedefinde benim olduğumu düşünmem için yeterli bir sebepti. Bu yüzden bir an önce ayaklarımda çakra toplayacak ve en yakınımdaki binanın duvarına zıplayacaktım. Ancak çatısına çıkmak gibi bir düşüncem yoktu çünkü çatıya çıkmak diğer binaların çatısında nöbet tutmakta olan shinobilerin dikkatini çekmeme sebep olabilirdi. Bu yüzden ellerimde ve ayaklarımda çakra biriktirmeye devam ederek duvarda asılı kalmaya devam edecektim. Zemin ile arama yeterli mesafeyi koyabildiğimi düşünürsek bu bana Jin'in bir anda yerden çıkıp saldırması karşısında konumumu değiştirebilmem için yeterli zamanı tanıyacaktır herhalde.

[Kumagari Eijiro]

Ufacık kızcağızı tek bir yumrukla pert etmiş adam, karşımızda gayet kendinden emin bir şekilde dikiliyordu. Bu duruşu bile insanı olumsuz düşüncelere itse de buradan çıkabilmemiz için bu adamı yenmekten başka şansımız yoktu. Ayrıca yerde yatan kız ve görev arkadaşım olan bebe benim yoldaşlarımdı ve onların başına bir şey gelmesine müsaade edemezdim. Adamı tek başıma kolaylıkla yenebileceğimi düşünecek kadar deli değildim fakat el birliği ile başarabileceğimize güvenim tamdı. Hamlemi yapmadan önce gözüm bizim bebeye kaydığında çoktan bir şeyler yapmaya çalıştığını görmüştüm. Aferin lan bebe, senin yüreğin boyundan büyük be. Elim çantamdaki soğuk çeliğe temas ettikten sonra hızlıca çıkartıp fırlatmıştım. Adımlarım da bu hareketten sonra karşımızdaki adama doğru ilerlemeye başlamıştı bile. Parmaklarım, aklımdaki hamleyi uygulamak için gerekli mühürleri sıralarken ben de yolumuzdaki engele doğru hızlı bir şekilde ilerliyordum.

Elemana baktığımda bir şekilde dikkatinin dağıldığını fark etmiştim fakat buna rağmen benim harekete geçmeden önce fırlattığım metalden aşırı kolaylıkla tek bir hamle yaparak kurtulmuştu. Bebeyle olan ortak girişimimizin bu kısmı başarısızlıkla sonuçlanmış gibiydi. Bunun sonrasında “Bu mudur amınakoyim?” gülümsemesi ile benim gelmemi bekliyordu. Aramızdaki mesafeyi kolaylıkla kat edebileceğimi düşündüğüm için yakın mesafeden kullanılan bir jutsuyu seçmiştim fakat adamla aramızdaki uzaklık hâlen fazlaydı. Sonunda yaklaşmayı başardıktan sonra elimdeki elektriği fırlatacakken adamın yarattığı duvar ise durumu bozmuştu. Hızlı bir refleks sayesinde suratımın duvarla birleşip dağılmasından yırtsam da uğraştığım jutsu duvarla birleşip yok olmuştu. Raiton kullanıcısı olarak dotona karşı avantajım olmasına rağmen bu adam benden çok daha güçlü gibiydi.

Buradan zaferle ayrılıp ayrılamayacağımız daha belli değildi fakat terazinin bize karşı tarafının daha ağır bastığını fark etmemek için mal olmak gerekirdi. Yine de hiçbir şey daha bitmiş değildi, daha başlamamıştı bile. Bu adamı burada götünden sikmeden bırakmamak bana farz olmuştu aga. Duvarın arkasında görüşümüzden tamamen çıkmasının ardından nerede olduğu konusunda en ufak bir fikrim kalmamıştı. Bu sırada yerde can çekişen bacımızdan adamın yerine dair bilgi gelmişti. Yerin altındaydı ve saldırı yapmak için hazırlık yapıyordu. Bebe! Benden önce ufak bebeye gideceğini düşünüyordum. Bu yüzden ona yaklaşmam gerekiyordu fakat dümdüz koşmak ölüme davetten farksızdı. Ayaklarıma chakramı topladıktan sonra evlerden birinin duvarına çıkacaktım. Ardından az önce kat ettiğim yolu geri gitmeye başlayacaktım. Bebeyi korumam gerekiyordu fakat adama aşırı derecede yaklaşmak da tehlikeli olabilirdi. Aramızdaki mesafeyi dört beş metreye kadar indirecek ve bu sırada Jibashiri için hazırlık yapacaktım. Elbet yerin üstüne çıkacaktı, değil mi? Çocuğun yakınlarında çıkacaksa ben de hazır bir şekilde bekleyecek ve hamle yapmasını kollayacaktım.

[GM - Naruto]

Yoshiro; Kikaku'ya verdiğin cevaplar ile, adamın ifadesiz suratında en ufak bir mimik oynatamıyorsun. Adamın kendine has boşvermiş tavrı, senin değersizliğini buram buram sana hissettiriyor. Kikaku'nun bir canavar veya şeytan olmadığını anlamış olsan da, umursamaz tavrı sayesinde insanı çileden çıkarabileceğinin farkında bu şekilde varıyorsun. Cümlelerin noktalandığında ise, Kikaku derin bir nefes alıyor. Etrafında gezdirdiği gözleri ile bir şeyler düşündüğünü anlaman kolay oluyor. Kikaku sana döndüğünde ise “Buraya kaç kişi geldiniz ve şu diğer kişi kim? Eğer bana doğruları anlattığına inanırsam, sana olacakları basitçe özetleyeyim.” diyor. Birkaç saniyelik sessizliğin ardından, Kikaku'nun bu birkaç saniyeyi sözlerini dikkatli dinlemen için verdiğini anlıyorsun. Yeterli sessizlik süresi sağlandıktan sonra ise, Kikaku “İlk olarak vücuduna yeni bir mühür yerleştireceğim. Güvenlik tedbiri olarak... Bize karşı gelmediğin sürece hareketlerinde hiçbir kısıtlama olmayacak. Bunu yaptıktan sonra chakranı durduran mührü kaldıracağım. Ardından seni bu lağımdan çıkarıp, Daichou-sama'nın yanına çıkaracağım. Eğer o da sana inanırsa, sana yeni bir alınbandı ve hayat vereceğiz.” diyor. Kikaku cümlesine bu noktada bir es verdikten sonra “Ben sana açık oldum, bu yüzden aynı açıklığı da senden bekliyorum. Anlat!” diyor sana.

Eijiro ve Shusa; Jin'in yere girdiği uyarısı ile beraber, ikiniz de ortak düşünceyle hareket ederek en yakın binaya yöneliyorsunuz. Bu da az önceki yaşlı teyzenin oturduğu yer oluyor! İkiniz birlikte yere paralel bir şekilde evin duvarına çıkmışken, Jin de hemen kendi oluşturduğu duvarın önünden çıkıyor. Mesafe Jibashiri için fazla olduğu için, Eijiro tekniği kullanmaktan vazgeçiyor.

Jin ortaya çıktığı anda “Hadi ama çocuklar! Siz Altın Jenerasyonsunuz! Kaçarak nereye kadar dövüşeceksiniz? Size söz veriyorum, bundan sonra yerin altına girmeyeceğim. Ama siz de kaçarak dövüşmeyeceksiniz!” diyor. Bu cümlesinin ardından ise Fuki'ye bir bakış atıyor ve hızla el mühürlerini tamamladıktan sonra ağzından kaya parçaları kusarken, oluşan klonun Iwa Bunshin no Jutsu ile var olduğunu anlıyorsunuz. Klon hızla Fuki'nin yanına giderken, ikiniz de kızdan uzaklaşmış olduğunuz için onu kurtaramayacağınız farkında oluyorsunuz. Klon Fuki'yi yerde birkaç kez tekmeledikten sonra Jin “Eğer bir daha sizi duvarlarda görürsem, bilgi kaynağınız ölür!” diyerek niyetini ortaya koyuyor. Şu an için Jin ile aranızdaki mesafe 15 metreden fazla ve yine Jin sizin saldırmanıza izin verecek gibi görünüyor. Tabi Fuki'ye müdahale etmeye veya Jin'e göre kaçak dövüşmeye çalışmadığınız sürece.

[Chisa Shusa]

Jin'in yerin altına girmesi ile birlikte başarılı bir şekilde bulunduğum konuma en yakın binanın duvarına çıkmayı başarmıştım. Eijiro da aynı şeyi düşünmüş olsa gerek o da benimle eş zamanlı olarak bina duvarına tırmanmıştı. İkimiz de gelecek herhangi bir saldırıdan kaçabilecek şekilde konumlanmışken Jin hiç beklenmedik bir şekilde oluşturduğu duvarın hemen yanında çıkmıştı yeryüzüne. Bizlerin Altın Jenerasyon olduğunu vurgulayarak bizi gömdü mü övdü mü bilmiyorum ama bu adama karşı elimizin kolumuzun bu kadar bağlı olmasına iyice sinirlenmeye başlıyorum. Üstüne üstlük bizi dövüşten kaçmakla suçlaması tepemin tasının iyice atmasına neden oldu. Taijutsuya hiç bir yeteneğimin olmadığı gün gibi ortada. Yakın dövüşte bu kadar beceriksiz iken ne diye adamın tam altımdan çıkıp beni kum torbası gibi kullanmasına izin vereyim ki? Kendimi korumaya çalışmama kaçmak deniyorsa evet kaçıyorum.

Jin, sözlerini bitirdikten sonra yaptığı el mühürleriyle birlikte ağzından çamur kusmaya başlamıştı ve hemen önünde biriken çamur zamanla şekillenmiş ve bir bunshin oluşturmuştu. Iwa Bunshin no Jutsu ile oluşturulan bunshinlerin benim oluşturabildiklerimden çok daha farklı olduğunun bilincindeydim. Sıradan bunshinlerin aksine kendine özgü kütleleri vardı ve cisimler ile temasa geçebiliyorlardı. Bununla ne yapacağını merak ederken bunshin hızlı adımlarla Fuki'ye doğru ilerlemeye başlamış ve kızın yanına geldiğinde zaten yerde can çekişmekte olan kıza tekmeler yağdırmaya başlamıştı. Bina duvarında asılı durduğum için Fuki ile aramda epey mesafe vardı ve Jin müdahale etmeden yanına ulaşmam imkansızdı. Bunshine de genjutsu yapamayacağıma göre elim kolum bağlı bir şekilde yaptığım korkakça(!) davranışların cezasını kabullenmek zorunda kalmıştım. Üstelik bir daha böyle dövüşürsek kızı öldürmekle tehdit etmişti. Tamam, her insan canı değerlidir ama büyük ihtimalle Jin bize ihanet ettiği için Fuki'den daha çok şey biliyordur ki bu da onu şu an için Fuki'den daha değerli bir bilgi kaynağı haline getirir. Tabiki Fuki her şeyi kendi isteğiyle anlatacağından dolayı daha az zahmete katlanırız ancak eminim ki koskoca Nikkougakure'de Jin'i de konuşturabilecek insanlar vardır.

Aramızda 15 metre kadar bir mesafe vardı ve Eijiro'nun bu mesafeyi kısa sürede katedebileceğini düşünüyordum. Binadan inmeden önce Eijiro'ya "Elinden geleni ardına koyma. Tüm gücünle saldır." diyecektim ve taijutsucu olduğundan dolayı saldırabilmek için adamın yanına gitmesi gerekecekti. Aslında planım Eijiro'yu gaza getirip adamın üstüne doğru koşmasını sağlamaktı. Bu sayede Jin ile benim aramda kalacağından dolayı sırtı bana dönük olacaktı ve ben de Raigen uygulayacaktım. Eijiro beni görmeyeceğinden dolayı jutsudan etkilenmeyeceğini düşünüyordum. Belki adamın etrafa saçtığım ışık ile afallaması Eijiro'ya hamle şansı doğurabilirdi. Artık yanlışlıkla Fuki'yi de etkilersem yapacak bir şey yok. Zaten can çekişiyor biraz da gözleri kör olsa bir şey olmaz herhalde.

[Kumagari Eijiro]

Bizim bebeyle aynı şeyi düşünüp ikimiz de götümüzü kurtarmak için en yakınımızdaki duvara tırmanmıştık. Çıldırmıştım artık karısızlıktan. Taşşaklarım dolup taşan erkeklik yüzünden düz duvarlara tırmanır olmuştum. Haşmetli yarrağımı sıcak ve nemli bir yere sokuşturmak istiyordum. Çok uzun zaman olmuştu. Yerdeki kıza mı salça olsam acaba? Zaten kımıldayacak hali kalmamış. Bir güzel şlok şlok yaptıktan sonra işimize devam ederim canım, ne olacak? Şaka lan şaka, adam dövmemiz lazım burada ne sikişi. Ayak tabanlarımın değdiği ev ise az önce bizi ve diğer ufak kızı postalayan orospu yaşlı karının eviydi. Camlarını tekmelemek içimden gelse de şimdilik başka şeylere odaklanmam gerekiyordu. Bu adamı götten nasıl sikerdim? Kendimizi yerden ayırmamızın ardından az önce korkak bir köstebek gibi yerin içine girmiş eleman, kafasını geri çıkartmıştı. Şöyle adam gibi ortaya çık lan karı mısın sen saklanıyorsun?

Aramızdaki mesafenin yeniden artmış olmasından dolayı düşündüğüm hamleyi gerçekleştirememiştim. Şu adama bir fiske vuramamıştık şimdiye kadar, çıldıracaktım arkadaş. Eleman da tekrar dışarı çıkmasının ardından laga luga yapmaya başlamıştı. Yok altın jenerasyonmuş, yok kaçmakmış. Amınakoduğum az önce yerin altına giren benim sanki. Sikiğe bak. Anca laf. Sen gel bi alayım aklını. Bir anlaşma yapmayı önermişti. Biz yere inecektik, o da yerin altına girmeyecekti. Bana uyar birader. Gel seninle birebir kozlarımızı paylaşalım. Ben de bu kadar dayak yemeye meraklı olduğumu bilmiyordum. Adam beni düz yatırıp ters siker ama olsun kardeşim, bizde öyle karı gibi kaçmak falan yok. Burada her şey gerçek!!

Anlaşmasını kafamda tartıp biçerken eleman elleriyle mühürleri sıralamış ve yanında kayadan kendisinden bir tane daha oluşturmuştu. Bu klonun hedefi ise yerde zaten can çekişen karıydı. Ulan o karıdan ne istiyorsun be insafsız? Ben bunu harbiden döveceğim birader. Az önce sikiş planları yaptığım karıyı şimdi tekmeliyordu sikik klon. Ne vuruyorsun lan benim bebeğime şerefsiz?! Bir iki tekme indirdikten sonra gavat tekrar açmıştı ağzını. Bizi tehdit ediyordu aklınca. Kızın hâlini gördükten sonra tekrar yere inecektim. Bu adama bir şekilde yaklaşmam gerekiyordu. Uzakta kaldığım sürece hiçbir şey yapamazdım ve bütün avantaj onda kalırdı. Mesafe yeniden fazla olmuştu. Taijutsu stilimi kullanabilmem için adamın karşısında olmam gerekiyordu fakat doton kullanıcısı olmasından dolayı beni uzakta tutabilmeyi şimdiye kadar iyi bir şekilde başarmıştı. Buna rağmen kaçmayacağını söylemişti. Gerçi bu orospu evladının sözüne ne kadar güven olurdu orasını bilemem ama ona yaklaşmaktan başka seçeneğim yoktu. Yakınına kadar ulaşabilirsem bir şansımız olabilirdi, burada böyle durmak bize hiçbir şey kazandırmayacaktı. Bebenin de bu şekilde düşündüğünü umuyordum. O arkada kalıp bana destek olabilirdi ve ben de ilerleyebilirdim. Bu düşüncelerin ardından adama hızlıca yaklaşmaya çalışacaktım. Kızın hayatı bizim ellerimizdeydi ve uçup gitmesine izin veremezdik. Çabuk olmalı ve aradaki mesafeyi hızlı bir şekilde kapatmalıydım. Dümdüz koşmak ne kadar mantıklı olurdu bilemiyordum fakat bizde yamuk olmazdı birader, biz böyle delikanlıyız. Koşarken de az önce yapmayı planladığım Jibashiri’nin mühürlerini tekrar sıralayacaktım. Eğer adama yeterince yaklaşacak fırsat bulursam belki de ilk hasarımızı bu şekilde verebilirdik. Onun yakınına gitmem benim sonum olur muydu bilmiyorum fakat burada taşşaklarımı yayarak durmak bana hiçbir şey kazandırmayacaktı. Hadi bakalım aslan, ananın amını yarmaya geliyorum!

[Daisuke Yoshiro]

Belki de hayatımda ilk defa bu kadar kıymetsiz, işe yaramaz bir yük gibi hissetmiştim. Buraya gelene kadar yaşadığım hayatta kendimi sürekli geleceğin en önemli insanı pozisyonunda tutuyordum. Fakat buraya geldiğimde anladım ki bu hayalim için hiçbir adım atmamış, hiçbir zorluğa katlanmamıştım. Sanırım çekmem gereken zorlukların ilkini bu mikrop yuvası hapishanede çekecektim. Daha şimdiden kendime söz vermiştim. Eğer bu hapishaneden sağ kurtulursam geri kalan hayatımın her saniyesini gelecekte olmak istediğim insana yaklaşmak için harcayacaktım. Peki ya kurtulamazsam? İşte o zaman şansıma küsecek ve bu delikte ölmeyi bekleyecektim. Yaşadığım hayat çöpten ibaret olacaktı, evet, ama en azından hayalleri ve potansiyeli olan birisi olarak ölecektim. Diğer insanlara yük olarak hayatını geçinen insanlara kıyasla bir işin üstünde can verecektim.

Hayat ne kadar tuhaf, değil mi? Az önce karşınızdaki insan sizi değersiz bir et parçası olarak görürken birkaç saniye sonra gelecek vaatleriyle karşınızda dikilir oluyor. Bütün bunları oluşturan şey kelimelerin ardındaki sır. Peki ya duyduklarımın kaçı doğru? Bence hiçbiri. Çünkü çelişiyor. Karşımdaki adam beni kandırıyor!

Önce değersiz biri olduğumu nitelerken şimdiyse bana bir teklif sunan bu adamın her kelimesinin yalan olduğuna adım gibi emindim. Değersiz birini koskoca Daichou'nun karşısına çıkarmak ne demek? Hele bir de bana yapılan mührü kırıp saygıdeğer beyefendiye saldırmaya açık bir pozisyondayken... Yok daha neler! Belki düşündüklerim yanlış bir varsayımdan ibarettir ama pek sanmıyorum. O an adamın bana söyledikleri o kadar komik bir yalan gibi gelmişti ki, bunca ciddiyetin arasında gülmemek için kendimi zor tutmuştum. Hapishanedeki diğer mahluklar tarafından korkuyla adı anılan bu herif keşke yalan söyleyebilse....

Adamın sözlerinin ardından adamın gözlerine uzun uzun bakıp korkmadığımı göstererek "Bir hanı sabote edecek kadar salak olup, chakramı durduran mühür kaldırılmış vaziyette Daichou-sama'nın yanına çıkarılacağım yani... Keşke yalan söylemeyi de işkence yapmak kadar iyi bilseniz." diyecektim. Ardından olacakları az çok tahmin edebiliyordum. Büyük ihtimalle adam yalan söylüyordu ve dediklerimden sonra sinirlenip bana acı çektirmek için içeriye girecekti fakat ben bundan korkmuyordum. En azından belki acı çekerken dayanamayıp ölürdüm ve daha fazla dayanmak zorunda kalmazdım. Beni korkutan şey adamın doğru söylüyor olmasıydı. O zaman karşıma sunulan teklifi elimin tersiyle itip reddetmiş olacaktım. Sonra da bu kafeste ölüme terk edilecektim.

[GM - Naruto]

Yoshiro; Cümlelerinin ardından, Kikaku’nun bakışları giderek küçülüp düşerken, derin bir nefes alıyor adam. Etrafına bir süre bakındıktan sonra ise “Sana aptal demiştim, ama sen daha da beteriymişsin.” diyor tınısız sesiyle. Suratına tokat gibi çarpan kelimelerini kullanmaya devam eden Kikaku “Chakranı durduran mührü kaldıracağım, yerine başka bir mühür koyacağım dedim. Kaldı ki salak gibi han yakarak yakalanmış olan bir shinobinin Daichou-sama karşısında ne gibi şansı olabilir ki? N’apcan, osuruğunun aleviyle Daichou Binası'nı mı yakaca’n?” diyor. Son sözleri her zamanki tınısızlığın bir tık üstüne çıkmışken, Kikaku ellerini ceplerine atıyor ve ardından “Sana bir şans vermenin iyi olabileceğini düşünmüştüm ama ahmaklığın hayatını elinden alacak. Nikkougakure için sen bir hiç isen, bizim için fazlası olmana lüzum yokmuş.” diyor. Bakışlarını yavaşça senden alıp geldiği yöne çevirirken, kısıt bir şekilde ıslığını tutturmaya başlıyor. Yavaş yavaş, ayaklarını yere sürüyerek hareket etmeye devam eden Kikaku, görüşünden çıkmaya başlıyor.

Eijiro ve Shusa; Jin’in sabit duruşu, kendisine güvenini gösteriyor olsa da, sizin de saldırılarınızın daha kolay gerçekleşmesine vesile oluyor. Bu bağlamda ilk harekete geçen, Jin’in genjutsunun etkisi altına almaya çalışan Shusa oluyor. El mühürlerini bir çırpıda halledip ellerini hemen önünde birbirine çarptıran Shusa’nın oluşturduğu kör edici ışık Jin’i tamamen etkisi altına alıyor. Eijiro ise, Shusa’ya arkası dönük olduğu için ışıkla ilgili herhangi bir illüzyonun etkisi altına girmiyor. Jin’in gözlerinin kamaştığı her halinden belli olurken, temkinli olmak adına geriye birkaç adım atıyor. Eijiro ise, hızla hareket ederek Jin’e yaklaşmaya çalışıyor ve belli bir mesafeden sonra Jibashiri için el mühürlerini yapmaya başlıyor. Teknik hazır hale geldiği anda ise, Jin ile Eijiro arasındaki mesafe 5 metre oluyor ve Eijiro oluşturduğu elektrik akımını Jin’e yolluyor!

Eijiro’nun elektrik akımı Jin ile temas ettiği anda, Shusa’nın genjutsusu bozuluyor. Ancak tekniği etkisi altına giren Jin olduğu yerde kasılmaya başlıyor. Bu istemsiz kasılmaları takiben, Jibashiri’nin ilk temas noktası olan Jin’in göğsünde yumruk büyüklüğünden bir delik de açılıyor. Ancak bu delik sadece Eijiro tarafından görülürken, Jin’in göğsündeki delikten yere çamurlar dökülmeye başlıyor. Birden Jin’in bütün bedeninden çamurlar yere akarken, Jin çatık kaşlarıyla Eijiro’ya bakıyor. “Yogore no Yoroi…” diyerek tekniğini açıklayan Jin “Çamur zırhını hala etkili kullanamıyorum.” diyor. Eijiro Jin’in saldırıdan hasar gördüğünü anlamış olsa da, Jin’in işinin bittiğini söylemek mümkün değil. Yine de saldırı avantajı, zamansal olarak, hala Eijiro’de bulunuyor. Eijiro ve Jin arasındaki mesafe 4 metre kadarken, bu mesafe aralığı çamurla kaplanmış halde. Jin ile Shusa arasındaki mesafe ise, 20 metreye kadar çıkmış durumda. Iwa Bunshin ve Fuki ise, Eijiro’nun sağ tarafında kalacak şekilde, yaklaşık 6 metre uzakta bulunuyor.

[Kumagari Eijiro]

Amınakoduğum amcığının götünden kan almak için harekete geçmiştim işte. Senin aklını alacağım oğlum bekle orada mal gibi. Sikik herife bak ya, kıpırdamadan abisinin yani benim karşımda öylece duruyordu. İlerlerken adamın vücudunu inceliyordum ve bir şekilde gözlerine zarar geldiğini anlamıştım. Bizim çocuk bir şeyler yapmaya çalışmış ve başarılı olmuş gibiydi. Aferin lan bebe. Senle biz herkesi sikeriz kardeşim merak etme. Böyle bir dezavantajla karşılaşmasının ardından birkaç adım gerilemesine rağmen benden kaçamayacaktı sikik herif. Kafamdaki planı yürürlüğe koymuş ve Jibashiri’nin mühürlerini hızlıca tamamlamıştım. Aramızdaki mesafe uygulamak için yeterli uzaklığa inmişti. İşte şimdi ananı sikmiştim çocuk.

Elektrik akımını elimden çıkartıp ona doğru göndermiştim ve buluştuklarında elemanın vücudunun titremeye başladığını fark etmiştim. Demek ki ölümsüz veya hiçbir şekilde hasar almaz değildin orospu çocuğu, ne diye şekil yapıyorsun. Elektrik akımının ilk temas ettiği yer adamın göğsüydü ve burada bir delik olduğunu görmemek için kör olmak gerekiyordu. Fakat bu delikten kan yerine akan şey beni biraz şaşırtmıştı. Bu adam topraktan mı oluşuyordu amınakoyim? Sadece göğsündeki delikten tüm vücudundan çamurlar akarken adamın bana bakışından durumundan pek de memnun olmadığını anlayabilmiştim. Yüzündeki ifadeye baktıktan sonra istem dışı suratıma bir gülümseme yerleşmişti. Hehehe, koydum mu lan piç?!

Adama ilk hasarımı vermeme rağmen bu işin bu kadar kolay bitmeyeceğinin farkındaydım. Yolumuzdan kaldırmak için biraz daha uğraşmamız gerekiyordu ama Allah’a şükür zamanımız vardı yani bir güzel dövebilirdim bu elemanı. İstediğimi elde etmiştim, aramızdaki mesafe iyice azalmıştı fakat şimdi de çamurla kaplıydı. Bunu da bir şekilde aşabileceğime inanıyordum. Adama hamle yapmasına fırsat vermeden elimdeki fırsatı daha da artırmalıydım. Chakramı ayağıma toplayarak zıplayışımı güçlendirecektim. Çamurdan koşmak istesem zaman kaybı yaşardım, bu yüzden zıplayarak adama ulaşmaya çalışacaktım. Zıplamamla eş zamanlı olarak Kizetsu no Jutsu’nun mühürlerini yapacaktım. Havada mühürleri art arda sıraladıktan sonra hedefim adamın bacakları olacaktı. Adamı yerine sabitlemek ona karşı bizi çok avantajlı duruma getirirdi. Bizden kaçamaz, yerin altına giremez ve saldırılarımızı savuşturamazdı. Ayrıca havadan yere inerken kazanacağım ivmeyi de adamın suratına yumruk atmak için kullanacaktım. Taijutsu stilim de kazandığım momentumu hamlemi daha da güçlendirmek üzereydi. Yarrağımı ye şerefsiz!