[B - Rank | Shusa & Eijiro & Yoshiro] Şelalenin Sesi

[Chisa Shusa]

Eijiro ile birlikte peş peşe sorduğumuz iki soru karşısında Fuki'nin birazcık afalladığını söyleyebilirim. Haksız da sayılmaz aslında. Ben gizli bir görevdeyken hiç beklenmedik bir anda birileri gelip beni sorsa ben de tedirgin olurdum elbette ama bu kadar belli eder miydim tedirginliğimi orasını tartışmak gerekiyor. Duruşundan bile her an saldırmaya veya kaçmaya hazır olduğu anlaşılabiliyor. Tabi kızcağız bilmiyor ki bu köydeki tek dostu biziz şu an. Neyse Fuki'yi bulmak işin zor kısmıydı. Bundan sonrası çok daha kolay olacaktır. Tabi önce kızı, Nikkougakure'den geldiğimize inandırmamız gerekiyor. Bunu yaparken de gizli olmalıyız. Zaten az önceki kunoichi ile birlikte baya zaman geçirmiş olmamız birilerinin dikkatini çekmiş olabilir. Daha fazla gözü üzerimize toplamamız hiç de mantıklı bir hareket olmayacaktır. Yoshiro'ya da kızı bulduğumuzu bir şekilde haber vermek lazım. Amacımıza ulaşmışken insanlara daha fazla soru sorarak dikkat çekmese iyi olur.

O sırada Eijiro her zamanki yavşaklığı ile söze girmişti. Bu çocuğun kendini bilmezliği bir gün başına dert açacak ama umarım o gün ben yanında olmam. Bir kadın ya da sevgilisi gerçekten patlayacak kendisine. Hayır, bir de direk bağıra bağıra anlattı bütün planımızı adam. Ben burada götümü yırtıyorum her şeyi gizli halledebilmek için adamın umrunda bile değil. Ya yabancı birisi olduğumuz için birileri bizi gözetliyorsa şu an? Ya Eijiro'nun söylediği sözleri duyarsa? Hiç mi düşünmüyor böyle şeyleri. Boşboğazlığı yüzünden hem kızı yakacak hem bizi. Hayır kendimi geçtim. Hapse atılırsam da günün birinde illaki kaçmak için bir şans elde ederim. Önümde daha yaşayacağım yarım bir asır var, illaki bir fırsat doğar. Ama handa bıraktığım köpeğime ne olacak? Sinirlendim yine. Sert bir şekilde "Şşşşştt... Biraz daha sessiz olmalıyız bence." diye ekleyeceğim Eijiro sözlerini bitirdikten hemen sonra.

[Daisuke Yoshiro]

Bir insanın son anlarına ilk defa tanıklık etmiyordum. Bunun farklı bir son dakikalar olduğunu söylememe gerek yoktu. Çığlıklar ve acı içinde ölümün kapılarını aralamak korkunç bir son olmalıydı. İlk gördüğüm ölüm anneminki olmuştu. Babamın onu boğup öldürmesiyle sessiz bir son olmuştu. Hayatımın en sessiz anları olduğunu söyleyebileceğim o dakikaları tekrar yaşıyor gibiydim. Önümde kıvranıp ateşlerden kaçmaya çalışan adamın feryatlarıyla birlikte kendime dönmüştüm. İçimde bir suçluluk duygusu vardı. Kendimi fazla kaptırdığım konusunda herkes emin olmalı. Fakat her şey geçmişte kalmıştı. Artık olanları engelleyecek şansa sahip değildim. Hancının çığlıkları artık zevk vermiyordu. Kulaklarımı tırmalaya bu çığlıklardan kaçmak ve kendimi mağdur gibi göstermek için kendimi dışarıya attığımda halktan bazı insanlar etrafımızı çoktan çevirmişti. Bense son bir şans uğruna kendimi dışarıya atarak yere yığılmıştım.

Kendimi yere atıp sırtüstü yatarken etrafımdaki seslere kulak veriyordum. Kalabalığın homurtusunu duymazdan gelip handan kaçan kimse var mı diye endişelenmeye başlamıştım ve korktuğum başıma gelmişti. Kendini camdan dışarıya atan adam herkese benim delirdiğimi söylemişti. Kaçmam artık imkansızdı. Kaçmak da istemiyordum. Nedense yaptıklarımdan dolayı suçluluk hissediyordum. Bana gelen 3 shinobiyi görmezden gelecektim. Yerde gözlerim kapalı bir şekilde sırtüstü yatarak beni bekleyen olayları kucaklayacaktım. Aslında içinde bulunduğum durum beni bir bakıma heyecanlandırmıştı. Oraya geri dönmek için pek bir sebebim yoktu. İstediğim zaman geri dönüp yapmak istediklerimi yapabilirdim. Buradaki insanların refah ve huzur seviyesine bakılırsa yaşam kalitesi daha yüksek bir yere benziyordu. Belki beni öldürmek yerine burada kendi çıkarları uğruna kullanırlardı. Her neyse. Bakalım beni neler bekliyor...

[GM - Naruto]

Eijiro ve Shusa; Fuki kimliğini onayladıktan sonra, Eijiro zaman kaybetmeden konuya giriyor ve Nikkougakure’den gelip bilgileri almak istediğini söylüyor. Ancak Fuki Eijiro’nun suratına saf saf bakmakla yetinirken, sizler de bir şeylerin ters gittiğini anlayabiliyorsunuz. Fuki “Neden bahsettiğiniz konusunda hiçbir fikrim yok. Siz deli falan mısınız?” diye soruyor yüzünü ekşitirken. Zaten Eijiro’ya karşı daha ilk anda takındığı tavır, Eijiro’nun sonraki cümleleri ile iyice çekingen bir hal alırken, Shusa’nın sadece sessiz olma konusundaki uyarısı sizi çok da ileriye taşıyacak nitelikte olmuyor. Fuki size garip garip bakmaya devam ederken, yavaşça yerinden hareketleniyor ve Fuka’nın evine doğru hareketlenirken sert bir şekilde “Çekilin önümden!” demekle yetiniyor. Fuki’nin tavırları genel itibariyle sizle veya Nikkougakure ile hiçbir bağlantısı yokmuş gibi oluyor. Tabi bu da sizin için şu anda büyük bir sorun…

Yoshiro; Yere sırt üstü bir şekilde yatmanın ardından, üç shinobi çok geçmeden yanına geliyor. Seni gammazlayan adam “Ağzından çıkardı alevleri! Hepimizi öldürecekti!” gibi haykırışlarına devam ederken, üç shinobi seni olduğun yerde tutarak kaldırıyor. İki shinobi seni kollarından tutup senin hareket kabiliyetini sınırlarken, bir diğer shinobi de birkaç el mührünün ardından “Fuuin!” diyor ve karın bölgene avuç içini koyuyor! Birden göbek deliğin çevresinde anlamlandıramadığın biçimler oluşurken, chakranın giderek yok olduğunu hissediyorsun. Bu shinobinin chakranı mühürlediğini anladığında, senin için daha fazla bir seçenek kalmamış gibi duruyor. Etrafındaki insanlar sana küfürler ederken, iki shinobi hala kolundan tutuyor ve seni neredeyse sürükleyerek götürüyorlar. Bu esnada chakranı mühürleyen shinobi “Sen kimsin? Hangi köydensin?” diye soruyor sana oldukça öfkeli bir şekilde. Kafanı çevirip arkana baktığında ise, birkaç shinobinin daha olay yerine geldiğini görüyorsun. Bu shinobilerin alevleri söndürmek için geldikleri konusunda ise pek de tereddüdün bulunmuyor.

Kapalı konu

Yoshiro hiçbir şekilde chakra gerektiren taijutsu teknikleri, ninjutsu ve genjutsu yapamaz.

[Daisuke Yoshiro]

Camdan kaçırdığım adam yüzünden her saniye daha da kötü bir durumun içine saplanıyordum. Adam önce yapanın ben olduğumu söyledi, sonrasında ise ağzımdan alevler çıkardığımı... Şimdi söylemem gereken bazı şeyler var. Bu insanlar para ve huzur içinde yaşıyor olsalar bile zekaları konusunda pek emin olamıyorum. Bu devirde insanların ağzından ateş çıkardığını bilemeyecek kadar aptal mı bu insanlar? Chakra kullananlara tanrı gözüyle falan mı bakıyorlar? Eminim birazdan gelip yangını söndürecek ekibe de "OHA ADAMLAR AĞZINDAN SU FIŞKIRTIYOR" diye çıldırıp birbirlerini tokatlarlar. Buranın insanları üst düzey bir zekaya sahip olmalı. Bundan hiç kuşkum yok. Ama keşke biraz daha çabuk alev alıp dehşet içinde ölüp geberseler.

Yakalandığım an gelişen olaylar hayatımda bir daha yaşayamayacağım nitelikteydi. Adamın bana yaptığı teknik resmen bütün merakımı cezbetmişti. Tamam, durumumu daha da kötü bir hale soktu fakat bana yaptığı şeyi mutlaka öğrenmem gerektiğini hissettirmişti. Vücudumda beliren simgeler beni benden alırken aslında içinde bulunduğum durumun o kadar da kötü olmadığını düşünmeye başlamıştım. Bu simgeleri belki de hayatımın hiçbir anında göremeyecek veya ne işe yaradıklarını öğrenemeyecektim. Şimdiyse sıradan bir insandım ve sorgulanmak üzere bir cehennem çukuruna götürülüyordum. Hayatın her anı bir sınavdan ibaret... mi acaba? Belki de sınavdan ziyade bir fırsat!

Adamın bana sorduğu soruları hemen burada cevaplamak gibi bir düşüncem yoktu. İçinde bulunduğum durumun daha da kötü olmasını sağlayamam herhalde, değil mi? Bu yüzden bana soru soran adama dik dik bakarak ciddi olduğumu gösterecek ve "Yol üstünde mi sorgulayacak beni? Umarım köydeki herkes senin kadar amatör değildir..." diyerek öfkesini daha da üst düzeye getirecektim. Bakalım buradaki insanlar beni öldürmemek için kendilerini ne kadar tutabilecekler? Ya da tutabilecekler mi?

[Kumagari Eijiro]

Karı bize kim olduğunu söylemişti. Aradığımız kişi buydu işte. Tam olarak karşımızda duruyordu. Amacımızı açıklamama rağmen suratımıza avel avel bakıyordu sadece karı. Kurduğu cümleler ise iyice dellendirmişti beni. Ulan köyden yanlış bilgi mi almıştık? Yoksa bu karıya bir şeyler mi yapmışlardı? Burada konuşmak istemiyor da olabilirdi. En son seçeneğe bağlanmak zorundaydık. Köyün bize yanlış bir eşkâl vereceğini düşünmüyordum. Öyle olursa ve bu kız köyden biriyse, nereden geldiğimizi açıklamamdan dolayı bizi başkalarına ispiyonlayabilirdi. Kızın başına bir şey gelmesi işlerimizi iyice zorlaştırırdı. Öğrenmemiz gereken bilgilere belki hiçbir şekilde ulaşamayacaktık. Bu iki durumda da boka batardık. Bize tek yarayacak seçenek burada konuşmamak istemesiydi.

Ben kıza çok sıcak bir şekilde yaklaşmama rağmen benden yine hoşlanmamıştı. Bir süre daha boş boş bakışmamızın ardından kız hareketlenmişti. Ulan bizi bırakıp gidemezdi. Elimizdeki tek şeyi de kaybetmeyi göze alamazdım. Onu durdurmam ve bir şekilde ikna etmemiz gerekiyordu. Bize güvenmiyor olabilirdi. Bizim bu köyden olduğumuzu düşünüyorsa, kendisinin başka yere ait olduğunun ortaya çıkması onun başına büyük belalar açardı.

Kızın isteğine karşı çıkarak önüne geçecektim, ardından ona bakarak konuşmaya başlayacaktım. “Makas kesmiyor diyorsun he? Yoksa bir çorba parası mı ateşleyin de öyle halledelim işimizi mi diyorsun?” deyip ortamı biraz daha ısıtmaya çalıştıktan sonra olabildiğince sakin ve ciddi bir şekilde “Hayatımızda ilk defa birbirimizi gördüğümüzü biliyorum fakat bize güvenmelisin. Bizim de sana güvenmekten başka şansımız yok. Buralarda sakin bir mekan biliyorsan gidip oturalım ve orada baş başa ve sakince konuşalım.” diye konuşacaktım. Kızı ikna edip edemeyeceğimi bilmiyordum fakat elimizden böylece kaçmasına izin veremezdim. Umarım bizimle gelmeyi kabul ederdi. Aksi takdirde ne yapacağım konusunda pek fikrim yoktu. Çük kafa ne düşünüyordu acaba? Bir şekiller yapsın da kız gitmesin birader mal gibi kalmayalım ortada yine.

[Chisa Shusa]

Eijiro'nun söylediklerinden sonra kız daha da tedirgin olmuş ve kendisi hakkında söylenilen her şeyi bir çırpıda reddetmişti. Tamam, kim olsa Eijiro gibi birisiyle muhattap olmak istemez, mümkün olduğu kadar uzak durmaya çalışır ama köyler arası bir durum varken söylenilen her şeyi yalanlamak da biraz aşırıya kaçıyor sanki. Durumu benim sessiz olalım demem de kurtarmadığına göre daha farklı bir taktik izlemek faydalı olacak gibi.

Şimdi, önümüzde birden fazla seçenek var. İlki köyün bize yanlış kişinin ismini ve eşkalini vermiş olması ki bu hiç ama hiç mantıklı bir seçenek olmadığından direk olarak eliyorum. İkincisi kızın kimliğinin çoktan açığa çıkmış olması ve kendisine verilen vaatlere kayıtsız kalamayıp taraf değiştirmiş olması. Bu da pek aklıma yatmıyor çünkü amatör ve köyüne bağlı olmayan birisini rakip köye casus olarak gönderecek kadar salak değildir herhalde Nikkougakure. Belki Takigakure'ye hizmet etmesi için beyni yıkanmıştır ya da üstünden oynayabilecekleri bir koz bulmuşlardır falan diyeceğim ama bilmiyorum, tam emin olmadan bu kadar saçma komplo teorileri kurmanın bir anlamı yok. Üçüncü ve aklıma en çok yatan seçenek ise kızın köyün ortasında bizimle konuşmak istemiyor olması. Eee, sabahtan beri bir kunoichi ile gezerek bütün dikkatleri üstümüze topladığımızı düşünürsek yaptığı hareket çok da saçma değil aslında. Ama bu durumda da bize kaş göz işareti falan yapıp durumu bize de çaktırması gerekirdi bence. Yine de kızın en başta adını sorduğumuzda tedirgin olmasını, savunma pozisyonuna geçmesini düşündüğümüzde önümüzdeki en mantıklı seçenek üçüncüsü olarak duruyor ve bu durumda bu plan üzerinden ilerlemek zorunda kalıyorum.

O sırada Eijiro kızın atarına karşılık olarak tam karşısına dikilmiş ve yine konuşmaya başlamıştı. Sanırım konuşma işini bana bırakması gerektiğini, ağzını her açtığında ortamın içine sıçtığını bir türlü anlayamayacak. Her neyse kız daha da sinirlenmeden benim söze girmemde fayda var. "Fuki-san. Biliyorum köyün ortasında seninle konuşuyor olmamız gizli kimliklerimizi açığa çıkartabilir ve sen de bu konuda benim olduğum kadar tedirginsin anlıyorum. Ancak eğer bize belirli bir zamanda şurada olun diyebilirsen gizliliğimizi ön planda tutarak görüşebiliriz. Hem belki sen Jin-san'a da haber verebilirsin. Bu köyde sizden başka güvenebileceğimiz kimse yok ve burada zaman geçirdikçe insanların tüccar olmadığımızı anlayacağına eminim. Herkesin iyiliği için bunu yapabiliriz bence." diyecektim son derece sessiz ve saygılı olmaya çalışarak.

[GM - Naruto]

Yoshiro; Sorusuna cevap alamayan shinobi beklediğinin aksine sana sinirlenmek yerine hafif bir gülümseme ile karşılık vermekle yetiniyor. Adamlar seni doğruca Daichou Binası'na götürürlerken, bu binanın altında bir zindan olduğunu anlamak için dahi olmana gerek kalmıyor. Daichou Binası'na yaklaştığınız anlarda, binanın konumu itibariyle daha heybetli ve egzotik bir görünümü olduğunu fark ediyorsun. Binanın içerisine girmeden önce, seni getiren shinobiler birkaçına karşılık başları ile selam vermekle yetiniyorlar. Sen bu süreç zarfında pek de direnç göstermiyorsun. Chakra kullanımın da geçici bir süreliğine yok edilmiş olduğu için, şu an için patates çuvalından pek de bir farkın bulunmuyor.

Binanın içine girmenizin ardından, adamlar bir bez parçası ile senin gözlerini bağlarken, sen de nereye gittiğiniz konusunda emin olamıyorsun. Ancak mekan itibariyle nerede olduğunuzu bildiğin için bu durum sana pek de koymuyor. Kısa bir süre sonra merdivenlerden inmeye başlıyorsunuz ve ardından kilitlerin ve zincirlerin şakırtısını duyuyorsun. Birkaç dakika sonra ise, bir el üstünü aramaya başlıyor ve ardından ekipman çantanı ve üzerinde taşıdığın diğer ekipmanları alıyorlar. Gözlerini açmanla beraber seni bir zindana atıyorlar. Chakranı geçici süre kullanım dışı bırakan adam, bir parşömeni zindan ile zindan kapısına yapıştırıyor. Gözlerinin içine bakan shinobi “Bize ne kadr yardımcı olursan, biz de sana o kadar yardımcı oluruz.” dedikten sonra “Tekrar soruyorum shinobi.. Kimsin ve hangi köydensin?” diye soruyor.

Etrafına şöyle bir bakındığında, üç tarafı duvarla çevrili, ön tarafı da metal bir cisim ile kapalı bir zindanın içinde bulunuyorsun. Zindanın kapısı ise çok kısa aralıklarla dizilmi parmaklıklar ile kapatılmış durumda. Bu açıklıklardan dışarıya baktığında, karanlık yüzünden pek de bir şey göremiyorsun. Ancak çevrenin de içinde bulunduğun zindanlardan oluştuğunu anlayabiliyorsun.

Eijiro ve Shusa; İkiniz de Fuki'ye dil dökseniz de, kız her bir cümleniz ile size daha da sinirleniyor. Omuzlarını silkerek çattığı kaşları ile “Defolun gidin, yoksa köyümüzün kuralları gereği sizin söylediklerinizi ciddiye alarak casus olduğunuzu düşünecek ve infazınız için sizleri yakalamak durumunda kalacağım!” diyor. Tehdidinin pek de boş olmadığı bir ifade ile sizlere bakan Fuki “Size 10 saniye veriyorum, ya önümden çekilirsiniz ya da dediklerimde ciddi olup olmadığımı görürsünüz!” diyor.

Fuki'nin bu net cümleleri içinizdeki ümit tohumlarını çürütürken, kızın hiçbir mimik vermemesi sizi esas düşündüren konu oluyor. Düşüncelerinizin en kötüsü akıllarınızdan geçerken, Fuki'nin verdiği sürenin tükenmek üzere olduğunu fark ediyorsunuz. Ne var ki, tam bu esnada Fuki'nin bakışları sizin üstünüzden geçip arka tarafınıza dönüyor. Sizin de bakışlarınız istemsiz bir şekilde arkanıza dönerken, bu kez de aradığınız ikinci kişiyi, yani Jin'i görüyorsunuz. 1.80 boylarındaki Jin sizin yanınızdan gülerek geçip giderken, Fuki'nin hemen önünde duruyor ve size doğru dönerken “Demek Nikkougakure'den gelen dostlarımız bunlar.” diyor gevşek bir şekilde. Fuki'nin yüzü giderek beyazlarken, ters giden bir şeyler olduğunu anlıyorsunuz. Fuki bir şeyler söylemek için ağzını açsa da, kekelemekten başka bir şey yapamazken Jin Fuki'yi boynundan yakalıyor ve karnına sert bir yumruk indirirken “Bildiklerini onlara anlatmadın değil mi?” diyor. Siz bu olan bitenle şaşkın bir şekilde dururken, Fuki nefes alamasa da tüm gücünü toplayarak “O bir hain!” diyebiliyor. Jin Fuki'yi bir paçavra gibi ileriye fırlatırken, sizin de geriye tek bir seçeneğiniz kalıyor: Jin ile dövüşmek!

Jin gelebilecek herhangi bir saldırıya karşı kendini hazırlamış bir biçimde tam karşınızda duruyor. Geriye doğru uzun bir adım atarak aradaki mesafeyi korumaya çalışan Jin, aranızdaki mesafeyi 10-13 metreye kadar çıkarıyor. Fuki ise, iki büklüm bir şekilde sağ tarafta bulunuyor. Etrafınızda Kawarimi için uygun herhangi bir cisim bulunmuyor. Jin, ilk saldırı şansını da size vermiş gibi duruyor.

[Chisa Shusa]

Eijiro'nun ardından ben de aklımdaki düşüncelerimi dile getirmiştim ancak Fuki'nin bizimle aynı fikirde olduğu söylenemezdi. Üstüne üstlük bir de bizi Takigakure'ye ispiyonlayacağını söylemişti ki ses tonuna ve duruşuna bakıldığında kızın bunu gerçekten yapabileceğini anlıyordunuz. Her ne kadar sözleriyle her seferinde aksini iddia etse de işin içinde bir bokluk olduğu ortadaydı ve ben kızın bu garip davranışlarının arkasındaki gerekçeleri öğrenmeden ona inanmak istemiyordum.

Onu yalnız bırakmamız için verilen 10 saniyelik süre bitmek üzereyken Fuki'nin bakışlarının bizim üstümüzden çekip arkamızdaki bir şeye dikmesi ile birlikte ben de istemsizce arkamızda ne olduğunu öğrenebilmek için başımı omzumun üstünden geriye doğru çevirmiştim. Karşımda aradığımız ikinci kişi olan Yano Jin'i gördüğümde ister istemez rahatlamıştım ve bu durum Fuki'nin bizimle iş birliği yapmadığı gerçeğinin yanında içimde yeniden bir umut ışığı doğmasına sebep olmuştu. Ancak adam düşündüğümün aksine bizimle düzgün bir şekilde iletişime geçmek yerine yanımızdan yalnızca gülerek geçmiş ve doğrudan Fuki'nin üzerine ilerlemeye başlamıştı. Bir şeylerin ters gittiği net bir şekilde ortadaydı ve o an için anlayabildiğimi söyleyemezdim. Ancak sonrasında olayın üstündeki sis perdesi yavaş yavaş kalkmaya başlamıştı. Jin, Fuki'nin yanına geldiğinde beklenmedik bir şekilde kızı boynundan tutup havaya kaldırmış ve ardından karnına sert bir darbe geçirmişti. Yaşananların şokunu henüz üzerimden atamamışken Fuki'nin "O bir hain!" diye bağırması ile birlikte gerçekleşen bütün olaylar anlam kazanmıştı. Kızın sözleri ile birlikte kendime gelmemin ardından istemsizce elim bel çantamdaki kunailerden bir tanesini kavramıştı bile. Köy içinde jutsu kullanmayı geçin birisine yumruk bile sallasak büyük dikkat çekecekken köyün bir rütbelisi ile dövüşmemizin hiç de iyi sonuçlar doğurmayacağı gün gibi ortada. Ama her şeye rağmen kendimizi ve bizden birisini korumamız gerektiği de bir gerçek.

Bir an için Yoshiro'nun bizden hiç ayrılmamış olmasını dilemiş olsam da şu an için Eijiro ile birlikte yalnız başımıza olduğumuz bir gerçekti. Rakibimiz tek başına olduğu sürece sayı avantajı bizde olacağından dolayı bir şansımız olduğunu düşünüyordum ancak diğer shinobiler de ona katılıp bize saldırırsa buradan sağ çıkmak gibi bir seçeneğimizin olmadığını biliyordum. Bu yüzden bir an önce onu etkisiz hale getirip bu köyden gitmemiz gerekiyordu. Bu yüzden ilk hamleyi ben yapacaktım. Neler yapabildiklerimizi yolculuğumuz sırasında birbirimizle paylaşmış olduğumuzdan dolayı Eijiro'nun yakın dövüşte kendini geliştirdiğini biliyordum ve ona yardımcı olabilmek adına rakibimizin gözlerine Kuroshiki uygulayacaktım ve ne olur ne olmaz belki jutsunun menzilinden çıkar diye birkaç metre de yaklaşacaktım. Onu direk olarak kör edemezdim belki ama yine de görüşünü kısıtlamamız işimize yarayacaktır. Tekniği başarılı bir şekilde uygulayabilirsem eğer "Fuki. Biliyorum kötü durumdasın ama biraz yardıma hayır demeyiz." diye bağıracaktım. Ne kadar kalabalık o kadar iyi.

[Daisuke Yoshiro]

Verdiğim tepkinin üzerine adam bana "Seni öyle bi sikicez ki aklın duracak" demek istemiş gibiydi. Gülüşünün ardında yatan kötülüğü sezmem zor olmamıştı. O an içimde ufak da olsa bir korku oluşmuştu ama bu beni durdurmaya yetmemişti. Sonuçta içinde bulunduğum durumu kendim oluşturmuştum. Daichou Binası'na yaklaştığımızda belki de benim için en iyi seçeneğin bu olduğu kararını almıştım. Çünkü şuna hayatım git gide daha heyecanlı bir hal alıyordu ve neler olacağı hakkında hiçbir fikrim yoktu. Köye gelir gelmez heybetiyle dikkatimizi çeken bu binaya gireceğimi hiç beklemiyordum açıkçası. Eğer buradan sağ çıkarsam gelecekte yapacağım istilalar için yeterli bir önbilgiye sahip olacaktım. Gerçi buradan sağ çıkabilecek miyim orası pek kesin değil ama olsun. En azından denedim ve pişman değilim.

Binaya adım attıktan sonra bana gösterdikleri muamele pek de hoşuma gitmemişti. Zaten basit bir binanın içindeyken gözlerimi kapatıp beni götürdükleri yeri göstermemelerine pek anlam verememiştim. Sonuçta beni bir deliğe tıkacaklarını hepimiz biliyorduk. Nereye gittiğimi göremediğim sıralarda aslında kendimi çok önemli bir suçlu gibi hisseder olmuştum. Sanki bir binayı değil bütün köyü yakmış gibiydim. O an hissettiğim duyguların beni böylesine mutlu edeceği daha önce aklıma bile gelmemişti. Sanırım bir suçlu olmak tam benim içindi. Sanırım buradan sağ çıkarsam böyle bir insan olmak için ilk adımları atacaktım. Böyle bir gelecek hayali buradan sağ salim çıkmak için daha çok çaba göstermem için daha fazla hırs yapmamı sağlamıştı.

İşte hep beklediğim o cehennem deliğine sonunda kavuşmuştum. Burada uygulanan bütün prosedürler merakımı cezbetmeye devam ediyordu. Kapıya ve zindana koyduğu parşömenlerin ne işe yaradığı hakkında bilgim olmasa da beni kaçmaya pişman edeceğini biliyordum. Zaten ekipmanlarımı almalarıyla birlikte şuan normal bir insandan hiçbir farkım kalmamıştı. Demek normal bir insan olmak böyle bir şeydi. Bu özelliklerimin beni diğer insanlardan ayıran şey olduğunu düşünmüştüm. Şuan pek de öyle düşünmüyorum. Hala eskisi gibi hissetmekle birlikte sıradan insanları halen benden düşük rütbede görüyorum. Burada kaldığım her saniyenin bana kattığı şeyler cidden yavaş yavaş hoşuma gider olmuştu.

Adamın bana sorduğu soruların ardından gerçek mücadelenin şuan başladığını anlamıştım. Sorgulanmanın ne demek olduğunu daha önce tatmamış olmamın verdiği acemiliği iliklerime kadar hissediyordum. Heyecanlanıp bir pot kırmamak için kendime hakim olmalıydım. Acizliğimi karşımdakine göstermemek için dik bir duruş sergileyip kendimi yem etmemeliydim. Korkusuz olmalıydım. Oyun başlamıştı. Yapacak tek seçeneğim konuşmaktan ibaretti. Bu yüzden parmaklıklara yaklaşıp adama "Ben Daisuke Yoshiro. Geldiğim köyün aranıza karıştırdığı casuslarından bilgi almak için gönderildim. Hangi köyden geldiğimin bir önemi yok. Ne de olsa bizi inkar edip bu delikte çürüyüp ölmemiz için her şeyi yapacaklar." dedikten sonra zindanın içine yerleştirdiği parşömene yakınlaşıp incelemeye başlayacaktım. Parşömeni incelerken "Buraya geldiğimden beri prosedürleriniz dikkatimi çekti. Cidden geldiğim köyden çok ama çok öndesiniz. Orada resmen çöpe atıldığımı hissettirmekten başka bir şey yapmadınız." diyecek ve adama tekrar dönecektim. "İlginizi çekmek için büyük bir hasar verdiğimin farkındayım ama sonuçta başardım, değil mi?" Sözlerimin ardından tek dizimle çöküp yere bakarak adama "Size hizmet için hazırım. Nikkougakure'yi bitirmek için her şeyi yaparım." diyecektim.

[Kumagari Eijiro]

Kızla konuşmamız sakinliği geçmiş yalvarmaya dönmüştü. Bizimle gelmesi için ikna etmeye çalışıyorduk fakat kız Nuh diyor, peygamber demiyordu arkadaş. Sanki tenhaya götürüp sikivericektik. Zaten tenha bir yerdeydik şu an, siksek burada sikerdik kardeşim ne uğraşalım bir de yerle. Bizimle gelmeyeceğini, önünden çekilmemizi aksi takdirde tutuklayacağını falan zırvalıyordu. Ya birader sen bizim köylüsün, hemşehriyiz nedir bu kadar laga luga? Bugün bütün insanlarla kontağımız ters gidiyordu aga. Bundan da bir cacık olmayacağı belliydi. Regl falansa demek ki. Çekilmemizi söylüyordu fakat çekilirsek gerçekten gidecekti ve biz, elimiz bomboş bir şekilde mal gibi kalacaktık. Bunun olmasına izin vermektense önünde durur ve kızın blöfünü yerdim. Eğer gerçekten bizim aradığımız kızsa bize böyle bir şey yapması mümkün değildi, değil mi?

Yüzündeki sert ifadeyle kendisine izin vermemizi beklerken söylediği saniyeler de birer birer eriyordu. Birazdan elimizden uçup gidecekti yavru ceylan ve durdurabilmek için yapabileceğimiz bir şey yok gibiydi. Kıza durduk yere şiddet uygulayacak değildik ya, benim gibi delikanlı adama yakışmaz. Tam gideceğini düşünürken kızın gözlerinin arka tarafa doğru kaydığını fark ettim. Bir panpasını falan mı görmüştü? Aha, iki kişi döver bunlar bizi. “Kimmiş la o?” diyerek kafamı çevirdiğimde gördüğüm kişi, bulmamız için görevlendirildiğimiz diğer elemandı. Ulan ikisini de bulmuştuk, daha doğrusu onlar bizim ayağımıza gelmişti. Kızdan bir hayır gelmemişti, belki bu eleman bir şeyler anlatırdı. Benim boylarımda olan eleman, bizi hiç siklemeyerek yanımızdan geçip gitmiş, kızın önünde durmuştu. Bizim geldiğimiz yeri onaylamak için bir cümle kurmuştu. “He agam biziz.” Ben tam rahatlama havasına girecekken kızın yüzünü görmemle içime bir kurt düştü. Elemanın sözlerinden sonra kendisi de bir şeyler söyleyebilmek için ağzını aralamıştı fakat çıkan sesler mantıklı bir cümle hatta kelime oluşturmaktan çok uzaktı. Bunun ardından adamın yaptığı hareketten sonra tam anlamıyla şok olmuştum. Kızın karnına okkalı bir yumruk geçirmiş ve kızı yerle bir etmişti. Tamam canım kızı ben de pek sevmemiştim ama bu kadarı fazlaydı. Kızın yere sürüklenmesinin hemen öncesinde Jin’i ‘hain’ olarak nitelendirmesi ve adamın sorusu, Jin’in bizden yana olmadığını hatta ve hatta bizim icabımıza bakması gerektiği anlaşılmıştı. Kızcağızı bir yumrukla pert eden adamın aklını almadan buradan gitmemek farz olmuştu.

Hadi bakalım amın oğlu senin götünü bir sikeyim de gör. Karşımızda duruyordu. Daha önce bize özellikleri söylenirken Jounin, yani bizden daha yüksekte olduğu belirtilmişti fakat biz iki kişiydik, belki kız bile bize katılabilirdi. Buna rağmen adamın yüzündeki güveni görmemek mümkün değildi. Buraya gülerek gelmiş, yeni bulduğumuz bebeyi dövmüş ve bizim karşımızda dimdik duruyordu. Götünden kan alırken de böyle durabilecek misin bakalım sikik. Çocuğa baktığımda direkt harekete geçtiğini görebiliyordum. Umarım işime yarabilecek bir şeyler yapıyorsundur bebe. Elimi çantaya atarken adımımı ileri doğru sürüklemiştim bile. Bir tane kunai çıkartıp adamın suratına doğru fırlattıktan sonra hızımı olabildiğince yüksekte tutup ellerimle Kizetsu no Jutsu’nun mühürlerini sıralayacaktım. Aramızdaki mesafe biraz vardı fakat hızlı bir şekilde kat edebileceğimi biliyordum. Adama savuşturma şansı vermeden saldırımı tamamlamak gerekiyordu. Seks başlasın.