[C - Rank | Ishio & Kageri] Eskort

[GM - Naruto]

Ishio; Kageri’yi Umigawa’da bir kez daha kaderine terk ederken, kendin de eski anıların, belki de olmaması gereken anıların, olduğu yere ilerliyorsun. Adımların her ne kadar yere sağlam basan cinsten olsa da, içindeki ürkeklik de kendini giderek göstermeye başlıyor. Restorana yaklaştıkça, midenden ekşimsi sıvılar ağzına doğru gelmeye başlıyor. Yine de bir yolunu bulup yutkunarak tüm kötü anıları midene indirebiliyorsun. Restoranın olduğu noktaya geldiğinde ise, etrafın bomboş olduğunu görüyorsun. Gözlerin hayali restoranı, onun içinde ve sonrasında dışında yaşananları bir bir gerçeğe dökerken, aslında karşında bir hiçliğin olması yüzüne bir tokat gibi çarpıyor! Kagami’nin cesedini yasladığın duvarın tek bir taşı bile yerinde bulunmuyorken, Umigawa’nın genel yapısına rağmen, bu bölgenin tertemiz olması dikkatinden kaçmıyor. Dolayısıyla bu yıkımın ve temizliğin aslında isterik bir durum olduğu sonucunu çıkarman zor olmuyor.

Kagami dolu anıların olduğu noktadan zor da olsa kendini ayırdığında, çevredeki shinobileri toparlama işine girişiyorsun. İçindeki boşluğun dolduğu söylenemese de, birilerinin Kagami’nin anısını bir şekilde yaşatıyor olması seni hem sevindiriyor hem de üzüyor. Sevindiren kısmı, Kagami’nin unutulmamış olması olurken, üzen kısmı ise, Kagami’yi başka biriyle paylaşıyormuşsun gibi bir psikoza düşmüş olman oluyor. Yine de Keiji’nin sana verdiği görevi, birkaç pataklama eşliğinde tamamlıyor ve sonunda topladığın adamlarla karargaha geri dönüyorsun.

Kageri; İçindeki isteksizliğe rağmen, Ishio’ya ayak uydurma gayesiyle Umigawa sokaklarını arşınlamaya başlıyorsun. Bu kasabada senin için özel herhangi bir nokta olmadığı ve olsa da çok da umrumda olmayacağı için, derhal hanlara ve içki içilebilecek envai yerlere gidiyorsun. Buranın insanlarına karşı takındığın tutum karşılaştığın tüm shinobileri pataklamana neden olsa da, kimisi sarhoşluktan kimisi de yaptığı yanlışlığın farkında olmasında dolayı sana ses çıkarmıyorlar. Eline geçen bu otoriteyi de sonuna kadar sömürebilecek bir yapın olduğu için, sona kalan sarhoş shinobilerin deyim yerindeyse ağzını burnunu kırarak onları peşine takıp karargaha varıyorsun.

Genel; İkiniz de hemen hemen aynı anlarda karargaha vardığınızda, ikinizin arkasında da hemen hemen eşit sayıda kişi bulunuyor. Arkanızda bulunan kişilerin arasındaki en büyük fark ise, Kageri’nin arkasındaki shinobilerin neredeyse tamamının kanaması bulunması oluyor. Ishio’nun arkasında birkaç pataklanmış tip olsa da, yüzlerinde hafif şişlikler dışında bir sıkıntı bulunmuyor. Her iki grup da birbirlerini gördüğünde, Kageri’nin arkasındaki kişiler ufak ufak Ishio’nun arkasına doğru kaymaya başlıyorlar.

İki grup bir araya gelmeye başladığında, Ishio karargahın kapısını açıyor ve ikiniz birlikte içerideki manzarayı görüyorsun. Keiji’nin ağzında sigarası, elinde koca bir şişe sakesi ile tamamen kafayı bulmuş halleri karşısında Keiji’ye kalayı basmamak için kendinizi zor tutuyorsunuz. Umigawa’nın Keiji’yi bu kadar çabuk yoldan çıkarmış olması aslında pek şaşılacak bir şey olmasa da, en azından herkesi toplayana kadar sağlam kalmasının daha doğru olacağının farkındasınız.

İkiniz de birlikte içeriye girdiğinizde, Keiji sizi fark ediyor ve elindeki şişeyle gelişinizi selamlarken “Hojgeldi… hıck… niz! Herkeş… hıck… ler geldi… hıck… mi?” diyor. En azından niye gitmiş olduğunuzun hala farkında olması sizi bir parça rahatlatsa da, manzara karşısında ipleri elinize almanız gerektiğinin farkına varıyorsunuz. Arkanızdaki shinobiler, karargahtaki diğerlerinin yanına geçerken, size de Keiji’yi kendi tarafınızda tutuyorsunuz. Keiji ayakta durabilecek kıvamda olsa da, mantıklı konuşabileceği konusunda büyük şüpheleriniz bulunuyor. Bu sebeple de Keiji’nin yapması gerekenleri sizin yapmanız gerekecek gibi görünüyor. Zira karşınızdaki shinobi güruhu da, sizden mantıklı ve makul bir açıklama bekliyor. Hele ki Kageri’nin onca shinobiye kafa-göz girişerek kendini rahatlattığı düşünülürse…

[Kamiwaza Kageri]

Yazdım, silinebilir.

[Kai Ishio]

Kıyı tarafından suratına çarpan yosun kokulu havayı sağlam olmayan bir cesaretle karşıladı. Toprak zemine bakakaldı. Üzerinden ne kadar geçtiğini bile tanımlayamadığı olayın yaşandığı yeri canlandırmaya çalıştı. Tıpkı Kagami'nin onda bıraktığı mühürün işlevi gibi.. Gözlerinden çıkan iki hayali kan uzvu görüşüne bir perde geçirdi. Shiro ile oynadığı yakalama oyununu net olarak görebiliyordu. Parşomenin patlamasını tekrar yaşadı, toz bulutunun içinden çıkan Ishio'yu gördüğünde, kendisi de onunla birlikte ileriye atılmak istedi. Ancak asıl bedeninin hedefi birazdan yerini Risa'ya bırakacak Shiro değildi. İleriye doğru attığı ufak adım, hayalinde hala orada dikilen restorana yönelmişti. Duvarlara sıçrayan kanı hayal etti. Kagami'nin bir bedeni parçalarken, sırtına saplanan delici aleti büyük bir ustalıkla kabullendiğini düşündü. Ve çektiği acıdan güç aldığını.. Ona sırt çeviren her bir haini ve onları kullanan her bir Kiriliyi restoran zeminine düşürdüğünü. Düşlerinden kopuşu ise Kagami'yi gördüğü o andı. Kanlarla kaplı vücuduyla kapıda belirdiği an. Yapma ! Üzüntüden ziyade hayal kırıklığıyla doldu. Kagami'ye tüm gücüyle sarılan Ishio'ya baktı. Sözde uzlaşımcı, konuşarak her boku halledebilen Ishio'ya.. Eline geçen şey, sevdiği kadının cansız bedeniydi. Elinde olsa, geçmişteki kendisine saldıracaktı Ishio. Kol yeniyle hafif ıslanmış gözünü sildi. Kan perdesi yavaşça çekilirken tekrar boşlukla yüzleşmek zorunda kaldı. Ne restoran, ne de Kagami'nin cesedi vardı karşısında. Ustalıkla temizlenmişti. Bencilliğinin esiri oluyordu. Kagami'nin isteyeceği birşeyi yapmış olmasına rağmen, onun bedenini kendi elleriyle gömmek isterdi. Yahut ailesine ulaştırmayı. Başka birisi yapmıştı, daha 'doğru' birisi. Burayı temizlediği için minnet duyacağı ve aynı zamanda kin besleyeceği birisi.

Geriye doğru attığı adımlarla boş alandan uzaklaştı. Bunu yaparken az önce üzerine hücum eden tüm hisleri de geride bırakmaya çalıştı. Kıskançlığını, eski Ishio'ya karşı duyduğu sinir ve öfkeyi, herşeyi. Donuk suratıyla görevini yerine getirmeye başladı. Ki bunun fazlasıyla yararı olmuştu. Birkaç inatçı ve kafası gidik shinobiyi tokatlamak zorunda kalsa bile, duvar gibi suratı çoğu shinobiyi birkaç cümle ile peşine takmasına yetiyordu. Bu ruh halini benimsemeye çalışıyordu. Hatta daha güzel bir başlık eklemek gerekirse, Kagamileşmek istiyordu. Uzlaşımcı, abartı iyimser tarafını çiğ çiğ yiyebilirdi bu şekilde. Dolayısıyla köydaşlarına savurduğu yumruklardan çekinmemişti. Onlarda ne bok yediklerini biliyordu.

Kurduğu ufak shinobi ordusuyla karargaha ilerken zaman zaman arkasına baktı. Eksik var mı diye sayıyormuş gibi ancak ne yaptığının bal gibi de farkındaydı. Sırtına geçmiş bir kunai olup olmadığını kontrol ediyordu. Kageri konusunda içi rahattı, ikisi de buradan sorgulayamayacakları dersler çıkarmıştı. Görünüşe göre... Kageri bunu daha hızlı kavramıştı. İki grup karşı karşıya geldiğinde Kageri'ye belkide günün ilk sinsi gülümsemesini attı. Arkasında ağzı burnu dağılmış shinobiler.. Muhtemelen hakettikleri de tam olarak bu muameleydi. Bu kez dostunun tavırlarına karşı çıkmayacaktı. Kafasını hafifçe eğerek onayladığını da belli etti zaten.

Arkasındaki kalabalığın karşılaşmadan sonra arttığının farkındaydı. Ishio daha cazip görünmüştü çoğu kişiye. Bundan aldığı güvenle kapıyı açarak Umigawa'nın alkol kokusundan arınmak istedi. Beklentisi çoktan işe koyulmuş bir Keiji'ydi aslında. Belki elinde shinobilerin dosyaları olurdu yahut nöbet çizelgeleri. Elinde beyaz birşey vardı ancak bu kesinlikle bir kağıt değildi. Muhtemelen dibi görülmüş bir sake şişesi.

Önce Kageri'ye bakarak onun çoktan verdiği onayı gördü ve içeriye daldı. Keiji'yi hafifçe iterek bir sandalyeye oturttuktan sonra diğer shinobilere de oturmasını işaret etti. Hepsinin açıklama bekler suratını görebiliyordu. Bu çatı altında ilk kez karşılaştığı birşey değildi. Masada duran paketten bir sigara alıp yakabilse.. Biraz daha rahatlardı.

" Inaba Keiji. Yeni karargah lideriniz. " Duvar suratı geri dönerken, ses tonu sadece Kageri'nin lafa girmesine izin verecek bir tondaydı. Diğer shinobiler hala şüpheliydi. Diğer shinobiler hala görev yerlerini terketmiş birer asalaktı. Kagamileşme hayali varsa, tek bir ses dahi çıkmasına izin vermeyecekti. " Ben Kai Ishio, dostum Kamiwaza Kageri. Yardımcılarıyız. " Gözü shinobilerin üstünde dolanırken burada tanınıp tanınmadıklarına dair bir iz aradı. Elbet isimleri geçmiş olmalıydı. Ishio'nun ilgilendiği 'ne kadar' kısmıydı açıkça. Buradan ne sonuç çıkarabileceğini bilmiyordu, denemek istedi sadece.

" Kendinizce yarattığınız esnekliğin sorumluluğunu yarın, Keiji-san kendine geldiğinde üstleneceksiniz. Şimdilik aranızdan en ayık ve yürür 5 kişi öne çıkarak kendini tanıtsın. Gece devriyesini devralacaksınız, kesin bir çizelgeyi yarın oluşturacağız. " Fazla net konuşmuştu ancak bu işin başka bir olurunu da bilmiyordu. Köyde işler buna benzer bir şekilde yürürdü. Umigawa'da ise biraz abartmanın zararı yoktu. Atılan her adımın bile kaydının tutulması, sırta saplanacak bir başka kunaiyi engellemekte işe yarayabilirdi. " Kalan kişiler karargahtan ayrılmayacak, ayrıca karargah içerisindeki tüm alkolleri de dışarı çıkaracaksınız. Tüm alkolleri. Sorunuz varsa- Eliyle dostu Kageri'yi işaret etti. Onun rahat tavırlarının shinobileri patakladığı karakteri pekiştirdiğini biliyordu. Ishio bunu destekleyerek onu muhteşem bir pozisyona sokabilirdi. Zaten buradaki insanları pataklamaktan en az Ishio kadar zevk alırdı. " Kageri'ye yöneltebilirsiniz. İçtenlikle cevaplayacaktır. "

Konuşması bittikten sonra Keiji'yi yatıracak bir yer aradı. Yetki ondaydı ancak Ishio sarhoş birinin karar vermesine izin vermeyecekti. İstediği kadar sigara yaksın, alkolleri karargahtan çıkararak bunların tekrar yaşanmasını engellemek istiyordu.

[Kamiwaza Kageri]

Yeni bir angarya iş. Heh. Umigawa ümitsiz bir liman kenti. Onu koruyan shinobilerde bundan nasibini almış. Buradaki herhangi bir shinobinin, bir fark yaratabileceğine, gerçekten inanıyor musunuz? Sonuçta yine, önemli bir şeyler olduğu zaman, burada biz olacağız. Bir avuç piyon değil. Onlar sadece, koca bir dünyanın yalnız başına dönüp durmasına engel olunmak için yaratılmış. Hepsi bu... Bir illüzyon, bir serap! Neyse ki, bu angarya işi daha eğlenceli hale getirecek bir yol biliyordum. İlkel bir yaklaşım, ama etkili, hemde çok! Benden yakalamamı istediğim shinobilere önce vuracak, ardından da soru sormayacaktım. Yanılıyorsunuz. Önce vuracaktım, sonra bir kere daha, sonra bir tanecik daha... Ben hırsımı alana kadar, ben eğlencemi alıp; yeni bir temiz suratı parçalama hırsını edininceye kadar vuracaktım. Ha, bir tanesinin yüzünü patlatmakla da yetinmeyecektim ki... Niye böyle bir şey yapayım? Bir temiz suratı parçaladıktan sonra, ötekisine geçecektim. Neden? Kagami'nin ölümüne duyduğum büyük yastan dolayı mı? Yine yanılıyorsunuz, sevgili dostlarım. Ben sadece bunu yapabiliyorum! Birisinin, bir astımın yüzünü patlatıp, sonra da hayatıma devam edebiliyorum. Sanki bir şey olmamış gibi... Genelde destansı bir kötü adam olmanın birinci kuralı bu değil mi? Eğer kötü bir şeyler, gerçekten kötü bir şeyler yapabiliyorsanız, yaparsınız. Herkesi öldürebiliyorsanız, öldürürsünüz. Tüm insanlığı zehirleyecek bir gaz geliştirirseniz, onu masumların üzerine atarsınız. Aydınlatabildiysem ne mutlu...

Dediğim gibi de yaptım. Bir handan ötekine, bir kerhaneden; bir başkasına... Bulabildiğim shinobilerin hepsini döverek ve içten içe de karşılık vermelerini bekleyerek dövdüm. Ne yazık ki kimse karşılık vermedi. Karşılık verselerdi, kendimi öldürmekten geri tutmayacaktım ne yazık ki. Bir önceki Umigawa seferinde, beni defalarca öldürmeye çalışan shinobilerden, ne farkları vardı ki? Ufacık bir zindanda patlatılmaya çalışılmış, ardından da, aynı anda onlarcası beni parçalamak için harekete geçmişti. Şimdi de aynı şeyleri yaşamak istedim. Bu sefer hazırlıklıydım. Ama olmadı... Kimse karşı koymadı. Sadece kaderlerine boyun eğdiler. Ben ise elim boş döndüm. Elimde gerçek bir ölünün kanı olmadı, sadece yaşayanların... Bir daha ki sefere diye kendimi avutmaktan başka bir şey yapamadım. Üzücü...

Yeterince adam dövüp keyfimi yerine getirdiğim zaman ise, dostum Ishio'nun da aynı zamanda aynı şeye karar kıldığını öğrenmiş oldum. O da arkasındaki bir grup shinobiyle, karargahın önünde ortaya çıkmıştı. Tabii o, daha modern bir yol tercih etmişti. Fazla adama el kaldırmamıştı. Belki, kendisine has diplomasisini kullanmıştı. Hah! Benim yolum daha eğlenceliydi. Ama... Arkamdaki bir avuç adamın, Ishio'nun arkasına hamle yapmasından bir şeyler çıkartacak olursak; onlar benim kadar eğlenmemiş demektir. Hay hay. Zaten çok da sikimde değildi, açıkçası...

Umigawa karargahının kapsını açtığımız zaman, pek çok şey görmüştük. Mum gibi dikilen askerleri ve Kagami'yi... Yada yanmakta olan halini. Karargahın çevresini hain shinobiler tarafından sarılı olduğu hali de, zaten pek eski bir hatıra değildi. Ama, karargahın yeni efendisinin, tepeden tırnağa sarhoş olması yeni bir şeydi. Herif, bir kalp atımlık sürede, kendisini konuşamayacak kadar sarhoş etmeyi başarmıştı. Ve şimdi de, arkamıza taktığımız bir avuç adam, hani lan bu muydu diye zihinlerinden geçiriyor. İçimde yükselen, bir öncekini öldürmeseydiniz buna kalmazdınız, lafını yutmayı tercih ettim. Daha doğrusu... Ishio benden daha hızlı hareket edip, sözü devraldı ve ortamdaki delikanlılara gerekli şeyleri söyledi. Yazık oldu be...

Söz sırası bana geldiği vakit ise, sinir bozucu bir lakırtı sesi çıkartmakla yetindim. Sanki boğuluyormuşum ama bu sırada bir kahkaha patlatmaktan da geri duramamışım gibi. "Ishio, en son birilerinin bir şeyler söylemesine ve tabii sormasına izin verdiğimiz sefer, kendi Nikkougakure'li shinobilerimiz bizi boğmaya kalkmıştı." Ishio'ya sırıtarak baktıktan sonra, sanki bu her gün başımıza gelen bir şeymiş gibi, gruptaki elemanlara da şöyle bir bakış atmaktan geri durmadım. Götünüz yiyorsa ağzınızı açın tadında bir bakış. Bir rövanş maçı ister misiniz beyler?

"İçinizden biriniz de, Keiji-san'a bir kahve yapsın. Mümkünse içine tükürmeye yeltenmesin."