[B - Rank | Shusa & Eijiro & Yoshiro] Şelalenin Sesi

[Daisuke Yoshiro]

Hancı... Beklediğimden daha çok paragöz çıkmıştı. Onu kapıdan dışarıya çıkmadan önce alevlere boğmayı düşünmüştüm aslında. Fakat beni durduran şey geleceğim olmuştu. Burada, bu boktan yerde ölmeye niyetli değildim. Bir cehennem çukuruna atılıp ölmeyi bekleyemezdim. İşte bu düşünceler beni o kapıdan dışarıya çıkartıp yeni bir şeyler düşünmek zorunda olduğumu hissettirmişti. Aslında sokağın ortasında mal mal durmaktan başka bir şey gelmiyordu aklıma. Bir an önce harekete geçip yeni bir yol aramalıydım ama aklıma bir şey gelmiyordu. Deli gibi düşünüyordum. Etrafıma bakınıyor ve yeni bir yol arıyordum kendime. Eğer bir şey bulamazsam herkesin içinde o hancıyı yakıp kül edecek, sonra da bu cehennem çukurunda ölüp gidecektim. Derin derin nefes alıyordum. Yeni bir yol bulmak için fazla zamanım yoktu.

Etrafımdaki mutlu insanlar ve shinobiler dışında başka bir kaynak gözükmüyordu. Başta shinobilere sormayı düşündüm fakat bu ajanımızın üzerinde bir hayli şüphe uyandırabilirdi. Sıradan insanlar ise onu nasıl bulabileceğimi söyleyebilecek gibi durmuyorlardı. Aklımda hiçbir şey yoktu. Boşluğa düşmüş gibi hissediyordum. Hana geri girecektim.

Bütün bunlar daha en baştan bana çok ağır gelmeye başlamıştı. Çektiğimiz bu sefalet, insanların para hırsı, içinde bulunduğumuz intihar görevi... Her şey bir anda beni çıldırtmaya başlamıştı. Sokaktaki insanların yürümeleri bile onlara nefret duymam için yeterliydi. Onlara saldırmamak için kendimi hana atacaktım. Başka çaremin olmadığını biliyordum. Nefes alışverişim hızlanmaya başlamıştı. NEDİR LAN BU ÇEKTİĞİMİZ?!

O an bütün vücudumun zonkladığını hissediyordum. Sanki bütün kalbim iki kat daha hızlı kan pompalıyordu. Damarlarım bu kadar hızı kaldıramıyor gibiydi. Ellerim, ayaklarım... Her tarafımda sanki savaş davulları çalıyordu. Kendimi engelleyemiyordum. Kapıya dönecek ve hızla içeriye girecektim. Hancıyı gördükten sonra koşarak uygun bir pozisyona geçecek ve Hibashiri için gerekli mühürleri yaparak hancıyı küle çevirecektim. Eğer karşıma birisi daha çıkarsa ona da saldırmaktan kaçınmayı düşünmüyordum. O an görmeyi istediğim tek şey ateş ve kandan ibaretti.

[Kumagari Eijiro]

Kız mutlu mutlu konuşmasını bitirdikten sonra ben de diyeceğimi demiştim. Demez olaydım. Kız bir anda gökyüzünden zemine çakıldı sanki. Deminki bütün neşesi bir anda sönmüştü. Ulan ne demiştim ben?? Gözlerini bana iğrenir şekilde çevirmişti bir de. Ulan anasını siktik sanki. İnsana bakar gibi bakmıyordu lan kız. Sanki karşısında hayatında ilk defa gördüğü bir hayvan vardı. Oğlum ben kendimi yakışıklı sanıyordum beni hep kandırdılar mı bu yaşıma kadar amınakoyim. Kızlarla aram şimdiye kadar fena değildi hatta ama bu kızın bakışlarından sonra hayatı sorgulayabilirdim bile. Neyse gene çattık birine derken ilerlemeye başlamıştık. Bizim bebeye iyice yakınlaşmıştı kız. Ulan elemanın boyu zaten çük kadar, sana ne gibi bir faydası olabilir kardeşim? Anasını siktiğim kızı sanki ben duymuyormuşum gibi benim hakkımda konuşmaya başlamıştı. Ulan bacım dedik, götünü sikeyim mi dedik sanki? Bu kızlar iyice salaklaşmaya başladı birader.

“Ne deseydim bacım…” diye homurdanırken ellerimi soktum cebime. Bir süre hiç münasebete girmeye niyetim yoktu iki bebeyle de. İşimizi bir şekilde halledelim de anasını sattığım kızı bizi bir salsın sonra. Ayrıca bu kız neden bizle geliyordu? Ben, bize yerini söyle demiştim ama kız bizim yanımızdaydı hâlâ. Bizim elemanın etkisi fazlaydı herhâlde. Kızla göz göze gelmemeye çalışsam bile göz ucuyla bile bana iğrenerek baktığını görüyordum. Ne hali varsa görsün aga ya, bana bulaşmasın da. Bir süre geri ilerledikten sonra bir sokağa soktu. Ulan abilerinin yanına götürüp dövdürmesin beni? Yok canım, yapmaz değil mi ufacık kız? Yapmaz yapmaz. Biraz ilerledikten sonra sağdaki bir evi işaret etmişti. Aha, dayak geliyor galiba. Kapıyı ilk çalmasının ardından açılmamıştı. Ben de iyice işkillenip etrafı kolaçan etmeye başlamıştım. Bir yerden adamlar gelip enselemesin bizi ufacık kızla bir evin önünde. İlk denemesinin ardından daha sert ve hızlı çalarken son yumruğu karavanaya gitmişti. İster istemez yüzümde bir gülümseme oluştu. Demin benimle laga luga yapan kız şimdi avel gibi boşa vurmuştu. Mal ya. Gözlerimi kapıya çevirdiğimde ise iyice hayâl kırıklığına uğramıştım. Taş gibi bir hatun açar diye umarken, yaşlı mı yaşlı bir morukla karşılaşmıştık. Bizim bebe tanıyordu herhâlde teyzeyi. Sarılmacalar falan. Sorduğu cümleden sonra ise iyice yıkılmıştım. Bizi getirdiği karı bu muydu yani? “He bu amınagoyim.” diye bir cümleyi içimden geçirsem de dışarıdan hiçbir ses çıkartmamıştım. Bunun yerine kafamı ikisinin sarılmasından uzaklaştırıp etrafa çevirmiştim. Bu sahneye daha fazla katlanmak istemiyordum. Konuşursa bizim bebe konuşsun, beni bulaştırmayın böyle saçma işlere.

[Chisa Shusa]

Kızın, bizi Menami Fuka'ya götürmeyi kabul etmesinin ardından geldiğimiz yoldan ilerlemeye başlamıştık. Her ne kadar Eijiro'nun yanımda olması ve arada kendini tutamayıp konuşuyor olması biraz problem çıkarmış olsa da şu an için halledemeyeceğim kadar büyük bir sorun oluşturmadığını söyleyebilirim. Öte yandan Eijiro'ya olan tavrının aksine kız bana çok cana yakın davranıyordu. Hem de baya baya... İstesem kızı götürüp eve bile atabilirim sanırım şu an. Eijiro'ya ise sanki bir yaratıkmış gibi davranıyor demek içinde bulunduğumuz durumu en iyi şekilde özetler herhalde.

Kısa bir yürüyüşün sonunda tek katlı bir evin önünde durmuştuk. Genç kunoichi Menami Fuka burada kaldığını belirttikten hemen sonra kapıyı çalmıştı. İlk seferinde kimse gelmedi. Birazcık beklemek zorunda kaldığımızı söyleyebilirim. İkinci kez kapıya vurmak için hareketlendiğinde kapı birden açılınca kunoichinin yumrukları az kalsın kapıyı açan yaşlı kadının suratına inecekti. En başta bu yaşlı kadının evin hizmetlisi ya da Menami Fuka'nın bir akrabası olduğunu düşünmüştüm ve içten içe böyle olması için dua ediyordum. Ancak kızın Fuka teyze diye bağırarak kadının kucağına atlaması korktuğum şeyin başıma geldiğini anlamama yetmişti. Zeki olmayan, düşük rütbeli, foyamızı ortaya çıkaramayacak birisini ararken yanlışlıkla köyün en mal kunoichisine denk geldik anlaşılan.

Eijiro'ya baktığımda sinirden içten içe kendini yediğini anlamıştım. Kız hala bana güveniyordu ve büyük ihtimalle aynı şey kadın için de geçerli olacaktı. Gerçi kadının yaşına bakıldığında deneyimli bir shinobi olduğu çıkarımında bulunabiliriz. Bu yüzden yaptığım bu basit jutsuyu anlar mı diye götüm tutuşmadı değil şu an. Yine de Eijiro'nun sonunda susması gerektiğini anlaması ile birlikte söz hakkı bana kaldığı için birkaç cümle kurmam gerektiğinin farkındaydım. "Bir yanlışlık oldu anlaşılan. Rahatsız ettiğimiz için özür dileriz. Biz Otogakure'den gelen tüccarlarız. Köyümüze geri dönüşümüzde Takigakure bize eşlik etmesi için bir shinobi yollayacağını söylemişti. Bize söylenilen isim Minami Fuki'ydi. Ancak bu tatlı bayan Minami Fuki isminde birisini tanımadığını Menami Fuka'yı tanıdığını söyleyince belki biz yanlış hatırlıyoruzdur diyerek kendisinden bizi size getirmesini istemiştik ama dediğim gibi bir yanlışlık oldu sanırım. " diyecek ve biraz duraksadıktan sonra "Acaba siz Minami Fuki'yi nerede bulabileceğimizi biliyor musunuz?" diye de ekleyecektim.

[GM - Naruto]

Out: Yoshiro, Hibashiri'nin açıklamasını sanırım okumadın veya yanlış okudun. Hibashiri ile ateş kütlesi, hedefteki kişi veya objeyi çevreler, onları yakmaz. Yani Hibashiri ile bir kişiyi kül edemezsin, sadece onun çevresini ateş ile sararsın. Bu yüzden saldırın istediğin şekilde gerçekleşmeyecek bilgin olsun... Ayrıca şu an yapmış olduğun hamleye hiçbir anlam veremediğimi belirtmek isterim. Komplikasyonunu devreye sokman gerekecek bir durum olsaydı, bunu zaten sistem gereği GM olarak ben yapardım. Neyse, yapacak bir şey yok...

In:

Yoshiro; Kendi kendine sinirlenip hancıya odaklanıyorsun. Handan içeriye girip Tora mührünü yapıyorsun ve sağ ayağını yere vurduğun anda, hızlı bir alev kütlesi yeri yakarak ilerlemeye başlıyor! Birden hancının etrafı senin alevlerinle çevrilirken, etraftaki az sayıda insan da kaçışmaya başlıyor. Hancının korku dolu çığlıkları kulaklarına çalınırken, insanlar da senin alevlerinden kendileri kurtarmak için camlara yönelmeye başlıyor. Tabi etraftaki eşyalar da alevlerden nasibini alırken, alevlerin giderek harlanıyor. Tüm hanın alevler ile kaplanması için, kısa bir süre yetecek gibi görünüyor!

Eijiro ve Shusa; Kunoichinin sizi yanlış kişi ile buluşturduğunu anlamanızın ardından, Shusa yaşlı kadına Minami Fuki'yi nerede bulabileceklerini bilip bilmediğini soruyor. Yaşlı kadın ters ters ikinize baktıktan sonra “Nereden bileyim be!” diyerek sizi tersliyor. Yani anlayacağınız, size buradan ekmek çıkacak gibi durmuyor. Yaşlı kadın sizinle gelen kunoichiyi de kovalar gibi uğurlarken, siz de yeni bir plan yapmanız gerektiğini fark ediyorsunuz.

Kunoichi Eijiro'ya tip tip baktıktan sonra Shusa'ya yardımcı olamadığı için özür diliyor ve hızlıca oradan uzaklaşıyor. Siz ise, aylak aylak yeni planları kafanızdan geçirirken, yanınıza 1.60 boylarında, yirmili yaşlarında, omuzlarına kadar gelan kahverengi saçlı bir kunoichi beliriyor. Kafanızdan size verilen eşkalleri geçirdiğinizde, karşıdan beliren kunoichinin Fuki'ye epey benzediğini fark ediyorsunuz. Kunoichi size birkaç adım uzaklıktayken "Menami Fuka'nın evi burası mı acaba?" diyor ve elinde bir mektup sallarken, "İsim benzerliği yüzünden bana bırakmışlar da..." diyor.

[Daisuke Yoshiro]

Out: Evet sanırım açıklamayı okurken aklımda yanlış canlandırmışım. Bunun için özür dilerim. Diğer konu hakkında söyleyecek bir şeyim yok. Karakterim için doğru olanın bu olduğunu düşündüm ve bunu yaptım. İyi eğlenceler!

In:

Alevler... Bazı psikolojik sorunları olan insanlar için bir hayli rahatlatıcı ve huzur veren şeyler olduğunu duymuştum bir yerden. Annesini ve babasının yangında kaybeden, büyük bir yangından sağ kurtulan ve buna benzer olaylar yaşayan insanlarda görülebiliyormuş. Bu insanlardan olmadığım için kendimi şanslı sayıyordum aslında. Ne de olsa götümden başımdan sürekli ateş çıkarabildiğim için deliliğim ile etrafa bir hayli zarar verebilirdim. Peki ya şuan içinde bulunduğum deliliğimin anlamın neydi? Ateşe olan aşkımdan mı bunu yapıyordum? Sanırım hayır. Şuan yaptığım şeylerin hepsi fakirlik yüzündendi. Bu köyde daha tanıştığım ilk insanın benden para istemesi bütün köye nefret duymamı sağlamıştı. Bize verilen bilgilerde yakalanırsak hiçbir şekilde bu görevin arkasında durulmayacağı yazıyordu. Şimdiyse yaptığım tamamen kendimi cehennem çukuruna atmak olmuştu.

Her şeyin farkındaydım fakat eylemlerime devam edecektim. Alevlerin yavaş yavaş hancıyı çevrelemesiyle kulağıma gelen çığlıklar bana zevk vermeye başlamıştı. Paragöz bir şerefsizin acıyla kıvranması cidden hoşuma gitmişti. Şimdiyse geri kalanlar vardı. Bu köydeki herkesin birbirine benzediği apaçık ortadaydı. Refah düzeyleri yüksek, mutlu ve huzurlu insanlardan oluşuyordu. Bunun nedeni ise tamamen paraydı. Bütün bunları tamamen aklımdan uydurduğumu biliyordum fakat hepsi o anda çok mantıklı geliyordu. Ateşlerden kaçışan diğer insanlara sıçrayan nefretim alevlerle son bulacaktı.

Yapacağım şey basitti. Bu zengin, fakirlerin halinden habersiz ortalıkta dolaşan züppelere cehennemi tattıracak ve bu işten sıyrılmaya çalışacaktım. Aklıma yağan fikirlerin gerçek Yoshiro'ya ait olmadığını biliyordum. Belki de şeytanın kuklası olmuştum o an. Fakat kendime hakim olacak iradeye sahip değildim. Hancıyı alevlerin sardığını gördüğüm o an hemen tekrar harekete geçmiştim. Herkesten önce kapıya koşacak ve konuşmakla zaman kaybetmeyip Kasumi Enbu no Jutsu'yu uygulamaya başlayacaktım. Oluşturduğum sisin hancıyı çevreleyen alevlere kavuşmasıyla büyük bir felakete yol açacağımı düşünüyordum. Kapının önünde bunu uygulayarak kaçışımı kolaylaştırmayı umuyordum. Alevlerin tadına biraz bakıp ardından kendimi kapıdan dışarıya atacak ve içerideki bir kazazede olarak rol yapacaktım. Tabi geri kalan misafirlerden hayatta kalan çıkmazsa...

[Chisa Shusa]

Out: Biraz baştan savma bir rp olduğunun farkındayım ancak evden bir an önce çıkmam gerektiği için ve geç saatlere kadar da geri dönemeyeceğimi bildiğimden dolayı pasiflik yememek adına birkaç dakikada yazdığım bir rp oldu. Kusura bakmayın.

İn: Sorduğum soru karşısında kadından çok ters bir cevap almıştım. Üstelik Kininaru Kimochi aktif olduğu halde. Jutsu uygulamamış olsam kim bilir nasıl bir zulümle karşılaşacaktık. Bizi, elinde oklavayla köy boyunca kovalardı herhalde. Öte yandan kadın bizi kovduktan sonra bizi buraya getiren kunoichiyi de bize takındığı kadar sert bir tavırla olmasa da kovmuştu yanından. Bunun üzerine tatlı genç bayan benden başarısız olduğu için özür diledikten sonra kendi yoluna devam etmişti. Herkesin dağılması ile birlikte ben de Kininaru Kimochi'yi kapayacaktım daha fazla çakra harcamamak için. Birisiyle iletişime geçmemiz gerekirse o zaman düşünürüm yeniden aktive etmeyi.

Yeni bir plan yapmak için Eijiro'ya döndüğümde yanımıza birisi daha gelmişti. En başta o anki kafa doluluğu ile pek fazla dikkat etmemiş olsam da birkaç saniye içinde bize tarif edilen bayan shinobinin eşkalinin tam karşımızda durduğunu anlamıştım. Zaten kadının sarf ettiği sözler de bunu doğrular nitelikteydi. Bize Menami Fuka'nın evinin burası olup olmadığını söylemiş ve elinde tuttuğu bir mektubu göstererek isim benzerliğinden dolayı kendisine geldiğini belirtmişti. Bir anda gözlerimin parıldamadığını inkar edemem. Köyün her tarafında bu kadını ararken karşımıza böyle bir rastlantı ile çıkması bugün ne kadar şanslı olduğumuzun bir kanıtı herhalde. Daha fazla susmanın bir anlamı yok. Her ne kadar karşımdaki kadının Minami Fuki olduğuna emin olsam da doğrulamak adına bir kez daha soracaktım. Geri kalan detayları da Eijiro anlatır artık. Bugün bir yılda kurmadığım kadar cümle kurmak zorunda kaldım zaten. "Siz Minami Fuki misiniz?"

[Kumagari Eijiro]

Şehir dışında ev düzmekle uğraştığım için ancak yarın yazabilirim.

[Kumagari Eijiro]

Bacı kardeşimiz bizi saçma sapan yaşlı bir kadının yanına getirmişti. Bu olmadığı kesindi. Ulan bu kadın ayağa kalkıp iki adım atamaz, ne ninjalığı ne gizli görevi? Neyse birader ben ağzımı açmamaya kararlıyım. Bizim çük kafalı aradığımız kızın yerini sormuştu fakat bu soru ateşe körükle gitmiş ve karıyı daha da sinirlendirmişti. Büyük ihtimal menopoza girmiş ve hiç kimse bu korkulukla pompa yanaşmıyordu. Hayatında ilk defa gördüğü insanlara bu şekilde bağırmasının başka nedeni olamazdı bence. Bu düşüncelerimi sesli olarak söylesem büyük ihtimâl mezarımı kazmış olurdum. Gözlerimi tekrar kadına çevirmemle odadaki üç kişiyi de def etmesi bir olmuştu. Ulan bize acımıyorsun, ufacık kıza acı bari hayvan kadın. “Hasbinallah.” diye homurdandıktan sonra adımlarımı ters yöne çevirip kapıya yönelmiştim.

Ayaklarımı sinirli bir şekilde dışarıya sürükledikten sonra gözlerimi gökyüzüne doğru çevirmiştim. Buradan bize ekmek çıkmamıştı ve bilmediğimiz köyde, aptal bir karının evinin önünde boş boş duruyorduk. Burada bir insan aramak samanlıkta iğne aramak gibiydi. Gözlerim hâlen gökyüzünü incelerken kulağımdan içeri doğru bir hatun sesi duyuldu. Sesin geldiği yöne dikkatimi verdiğimde karşımda gördüğüm kızın, köyden çıkmadan bize unutmamamız için bin bir kere söylenen eşkale epey uyduğunu görmüştüm. Üstüne üstlük kurduğu cümleler bu ihtimâli daha da güçlendiriyordu.

Yüzüme kocaman bir gülümseme takınıp ellerimi ceplerime soktuktan sonra kıza dönüp “Bacım, adını de bakalım bize.” demiştim. Aradığımız hatun bu çıkarsa çok sevinecektim, çıkmazsa şansımıza sövüp başka bir plan düşünecektik, ne yapalım.

[GM - Naruto]

Yoshiro; İnsanların camlardan atlayıp kendilerini kurtarmaya çalışırken, sen de kapıya gidiyor ve son yumruğu indirmek için Kasumi Enbu no Jutsu uyguluyorsun! Ağzından çıkan sisvari gaz doğrudan alevlerini hedef alırken, birden bu gaz ile temas eden alevler harlanıyor! Neredeyse hanın yarısını kaplayan alevler, tüm hanı kül etmeye yetecek gibi dururken, kulaklarına hancının ölüm çığlıkları ilişiyor!

Kendini bir mağdur gibi dışarıya atmanın ardından, etrafta insanların ve shinobilerin toplanmaya başlamış olduğunu görüyorsun. 3 shinobi şu an için hana yakın konumdayken, gözlerin bir anda, içeriden kaçan bir müşteri ile kesişiyor. Adam seni fark ettiği anda çığlık çığlığa “Bu herif aklını kaçırmış! Kaçmasına izin vermeyin!” diyor. Halk ne olduğunu anlamazken, 3 shinobi hızla senin bulunduğun noktaya hareket etmeye başlıyor. Diğer bir ifadeyle; senin mağdur taktiğin, içeriden kaçan eli-yüzü is içinde olan bir müşteri ile baltalanıyor.

Eijiro ve Shusa; Shusa'nın soru, Eijiro'nun ise emir içeren cümlelerin ardından, kız size tip tip bakıyor. Özellikle Eijiro'ya daha bir garip bakan kız, birkaç saniyelik sessizliğin ardından “Evet, Minami Fuki... Adımı nereden biliyorsunuz ve siz kimsiniz?” diye soruyor size. Kızın duruşunu şöyle bir tarttığınızda ise, oldukça gergin bir şekilde durduğunu ve her an saldırıya veya kaçmaya hazır olduğunu anlayabiliyorsunuz. Kızın yüzündeki ifade ise, gariplikten çıkıp, şaşkınlık ve kızgınlık arasında bir yere dönüşüyor.

[Kumagari Eijiro]

Aga bugün bütün karılar bana ters ters davranıyordu. Anlamamıştım nedir bunun sebebi. Doğru düzgün bir soru soruyorum bana abuk subuk bakıyor. Önceki kız da böyleydi, onun nenesi de. Bugün bende mi bir şey var, bunlarda mı anlamadım. Amınakoduğum karılarının tripleri bir bitmiyor. Ne varsa erkek milletinde var arkadaş. Taşşağı olanda yamuk olmaz. Biz adam gibi adamız be. Heytt. Neyse en azından adını bahşetmişti bize prenses hazretleri. Aradığımız karı buydu, sonunda bulmuştuk. Çok zaman harcamamıştık fakat karşılaştığımız karılar sinirimi bozmuştu, bu da farklı bir şey sayılmazdı ama olsun. İlk görevimiz bu kızı bulmaktı ve başarmıştık. Fakat karının bize güvenmesini sağlamak kolay olacak mıydı ondan emin değildim. Kızın vücudunun şekline baktığımda tedirgin olduğunu anlayabiliyordum. Bir yamuk olduğunda hemen tüymeye hazırdı. Ulan sanki koşsa benim gibi delikanlıdan kaçabilecekti. Dur işte durduğun yerde sana bir zararımız dokunmayacak be bacım, sen bize lazımsın. Yüzü de vücudunun aldığı şekle uygun olarak değişmiş ve kızgına yakın bir ifade almıştı. Ne diye kızmıştı amınakoyim şimdi bu? Bir sıkıntı mı vardı lan yoksa? Enselemesinler bizi ulu orta yerde. Vallahi anında satarım bu karıyı, gözünün yaşına bakmam. Zaten daha yeni tanışıyoruz, hiç acımam. Neyse aga, en azından şimdilik sakin sakin konuşabilirdik.

Canım kardeşim, ben görüp görebileceğin en harika adamım. dedikten sonra kızın gözlerinin içine bakıp gülümsemiştim. "Neyse, konumuz bu değil. Ben ve bu bebe Nikkougakure'den geliyoruz. Görevimizin ilk adımı seni bulmaktı ve sonunda karşımızdasın. Senden almamız gereken bilgiler var. Bizi çok tutma da gidelim hemen oldu mu?" Yavru ceylanı ürkütmemek için sakin konuşmaya çalışıyordum. Bilgileri versin de gidelim canım, boşu boşuna el memlekette durmaya gerek yok.