[A - Rank | Shichi & Nobu & Kazumune] Altın Diş

[GM - Naruto]

Yağmurun sertliğini azaltmasıyla beraber, içinde bulunduğunuz koruluğun ağaçları, etrafta dolaşmanıza izin verecek kadar yağmur damlalarını tutabilir hale geliyor.

7-8 ağaçtan oluşan ve ana yoldan epey uzakta bir koruluktaki ufak kampınız, Nuremashita geçidine yürüyerek bir kaç saat, bir Shinobi için ise yarım saat kadar uzaklıkta. Zaten, batıya doğru baktığınızda, koruluğun ardında uzanan neredeyse sonsuz olduğunu iddia edebileceğiniz yaylaların sonuna doğru artan ağaçlarla beraber, bir orman görüyorsunuz, tam o ormanın ortasına doğru ise genişçe açılan bir yol. O kadar geniş olmalı ki o yol, buradan bile eksik ağaçların oluşturduğu ayrıklığı seçebiliyorsunuz, Günışığı Ülkesi'nde bulutlar artık ne kadar güneş ışıklarını kapatıp loş bir yağmur havası oluşturabiliyorsa.

Çevreniz şimdilik sakin. Belki biriniz bir ağacın üzerinde, belki biriniz kurduğunuz ufak, içinde yan yana maksimum 3 kişinin yatabileceği büyüklükteki çadırın içinde, belki de biriniz sırtını bir ağaca vermiş, bulduğu tek kuru toprak parçasına oturmuş durumda.

Hepinizin aklında göreviniz var; Kita Sanraku. İstihbaratınıza göre, bir kaç saat sonra o geçitten geçerek Günışığı Ülkesi'ne giriş yapacak. Taiyou ise Sanraku ile önceden irtibat kurup, bizzat Günışığı Ülkesi içerisindeki güvenliğini sağlayacağını bildirdi, bu görevi de üçünüz üstlendiniz. Yani, Sanraku ülkeyi terk edene kadar ona göz kulak olacak ve dediklerini yapacaksınız, bunu yaparken de Taiyou adına bağış yapmasını sağlayacaksınız.

Pasiflik 24 saattir. Kolay gelsin.

[Arashi Nobu]

Yeniden düştük yollara işte, yeni bir görev, yeni umutlar, yeni görev arkadaşları ve köy için yapılabilecek daha fazla bağış ile köyü güçlendirme çalışması. Yanımdaki kişileri ufak olan köyümüzde daha öncede bir kaç kez görmüştüm. Her nasıl oluyorsa, insan birisini gördüğünde hiç ilgisini çekmeyebiliyor. Fakat daha sonra yan yana gelip tanıştığında "Aaa... Ben seni görmüştüm!" oluyor. Sanırım bilinçaltı denilen illet böyle bir şey. Birinin adı Shichi diğer ise Kazumune. Köyden sonraki yolculuğumuzda benim düşük çeneli tavırlarım tanışmamıza biraz katkı sağlamıştı.

Üzerimize bastıran yağmurun eşliğiyle dinlenmeye ve kamp kurmaya karar vermiştik. Zaten buluşma noktasına varmamıza da pek bir şey kalmamıştı. Biraz koşturduktan sonra hedefimizle buluşacaktık. Görev hakkında pek konuşmamıştık, hala vaktimiz olduğuna göre yapacaklarımızı planlamak bence mantıklı olacaktır. Bir ağacın üstüne konmuş, elime aldığım bir ağaç dalını; yağmurun bana verdiği huzur ve sukünet eşliğinde yavaş yavaş, sessiz, sakin bir şekilde kunaim ile keserek biçimlendirmeye çalışıyordum. Ne yaptığımı ben bile bilmiyordum aslında, daha önce hiç bu tarz hobilerim olmamıştı. Hayatımı sadece shinobilik üzerine kurmuş birisiydim ben. Ama sanırım uzun bekleyişler sonucunda sahip oluyor insanlar bu tarz hobilere.

Yağmuru çok severim, tabi sağnak yağmadığında ve ben altında kalmadığımda. Bir köşede oturup onu izlemek bana ayrı bir huzur veriyor. Çevreyi kaplayan mavilik ayrı bir tat zaten. Sanırım ben daha çok bu durumun tadını çıkarıyordum.

Herkes kafasını pek de rahat olmayan ama hiç de bu konuyu dert etmeyecekleri yastıklarından kaldırdıklarında onlara;

"Günaydın beyler. Buluşma noktasına az bir yolumuz kaldı ancak epeyce vaktimiz var. Biraz görev hakkında konuşup, uygulayacağımız stratejiyi belirlemekte fayda görüyorum. Taiyou'nun bize verdiği istihbarata göre zaten Bay Sanraku'nun bizden haberi olacak. Onu korumaktan ve güvenliğinden sorumlu olacağız. Bu işin kolay kısmı, zaten bir çok kez böyle işlerde bulunduk. Ama onu ikna etme meselesini nasıl yapmalıyız? Aklımda bir kaç yol var aslında;

Ona köyümüze yaptığı bağışlar sonucunda büyük şeyler vaad edebiliriz. En nihayetinde o bir tüccar ve fırsatlara açıktır. Büyük kârlar için zaten satılacak mallara ihtiyacı olan köyümüz onun için büyük bir fırsattır. Köy halkının daha fazla ham maddeye, yiyeceğe, giyeceği ve yakacağa ihtiyacı var gibisinden bir konuşma yapabiliriz.

Benim fikrim bu yöndedir. Siz ne dersiniz?" diyeceğim.

Kafamdakileri kısaca özetlemiş olacağım. Konuşmak benim en sık yaptığım şeylerden birisi, bu yüzden Bay Sanraku'ya karşı konuşma yolunu tercih edeceğim. Zaten oldukça barışçıl, iki tarafında kârına olacak hamlelerle yaklaşıyoruz. Eminim Taiyou da bizden bunu istiyordur. Yinede adamın yanında biraz zaman geçirip, ağzını arayıp, onun nasıl birisi olduğunu, nelerden hoşlandığını, neler sattığını araştırmak görev içerisindeki rotamızı daha iyi belirleyecektir. Neyse bunlara daha sonra bakarız zaten.

[Kotatsu Shichi]

Eyi valla hocam, güzel güzel yaptıydık birşeyler. Canım köycüğümün gelişmesi için paraya ihtiyacı varmış madem, ben ve bu arkamda gördüğünüz ümmet olarak bu işin altından girip onu hamile bırakmaya karar vermiştik oldukça rahat bir şekilde. Normal sayılabilecek bir yolculuğun ardından da sonunda görevimizin başlayacağı yere gelmiştik. Arkamdaki ümmet olacak iki kişi napıyorlar pek bilmiyorum açıkçası. Zira benim rahatım yerinde, buraya gelirken oluşmuş bi iki damla terin tüm suratıma badana edilmesiyle oluşmuş incecik bi su tabakası var yüzümde. İster istemez serinletiyor vallahi. Zaten oturmuşum bi ağaç dalının üstüne, bacaklarımı da salmışım aşşağı, neredeyse türkü söyleyeceğim ağalar değmeyin keyfime! Hayat bana güzel vallahi, ne güzel ki bana güzel. Başkasına bu kadar güzel olsaydı kıskanabilirdim eccük...

Buradaki görevimi anlatayım ufaktan. Size anlatacağım bahanesiyle aslında kendime anlatıyorum yanlış anlamayın. Zira hiç bi skim bilmiyorum burada ne yaptığımızla ilgili. Bi herifi ikna etmemiz gerektiğinin farkındayım ama, kimdir nedir bu adam, niye ikna etmek için ağzı iyi laf yapan güzel politikacı suratlı ablalar/abiler değilde, elinden götünden ateş yıldırım gibi bilimium element çıkartabilen ölümcül ninjalar gerek pek bilmiyorum. Harbi lan, biz nası bir dehşet-ül vahşet-i yeratığı ikna etmeyi deneyeceğiz ki? Dehşet-ül vahşet diyorum çünkü daha deminde söylediğim gibi tanıdığım yaşıtlarım elinden ateş çıkartıyo oğlom! Ateşi sktiredin karga çıkartan bile var hey yavrum hey!

Neyse, lafı çok uzatmaya gerek yok çevremde olduklarından emin olduğum ümmetime doğru kafamı yarım çevirip onlarında duyabileceği bir şekilde azcık yüksek bir sesle konuşacaktım Nobunun söylediklerine binaen: ''Dayılar yolda çok konuşmadık ama ben sessizliği pek seven bi delikanlı değilim haberiniz olsun. Ama Nobu'nun dediği doğru bak. Yeni kurulmuş ülkeyiz abi. Köyü bırak ülkeyiz yani bilmem anlatabiliyomuyum? köpek gibi yeni mallara ihtiyacımız var. Kendimizi satış yapılmak için bulunmaz hint kumaşı gibi tanıtalım işte. Dayıyada az şirinlik yaparız hem mis gibi, hikaye mikaye anlatırız. Bence de buralardan yürürsek birşeyler başarabiliriz.'' Hikaye tabi ya! Sıfırdan kurulan bi ülkenin gencecik körpecik şinobileriyiz, elbet aramızda güzel bir kaç hikaye çıkar değil mi? Hikaye çıkmayacaksa bile bu günün sonunda ileride anlatabilecek birşeylerimiz olurdu herhalde.

[Higashizono Kazumune]

Bugün neden burada olduğumu kendime bile soracak bilgi kaynağına sahip olmadığıma emindim. Bir gece ansızın yine beni sarhoşken yakalayan kimseler bir şekilde ikna etmiş olmalıydı beni. Yoksa kendimi bu denli önemli bir görevin içerisine atmanın ya da önemliden ziyade uğraştıracak bir görevin içine atmanın bir mantığını bulamıyordum kendimde. Ne kadar düşünürsem düşüneyim ne dün geceyle ilgili bir görüntü nede bu görevi neden kabul ettiğimi açıklayacak makul bir sebep beynimde filizlenmiyordu.

Dün gece yine dojo'ya zar zor gelecek kadar içmiş olmalıydım. Zira sabah gözlerimi açtığımda, daha doğrusu açmak için moruk tarafından zorlandığımda bir ağacın altında sızmış bir şekildeydim. Ağzımın en kuytu yerlerine kadar işlenmiş içki kokusu, vücudumun üzerine binen aşırı kas ağrısının eşliğinde bir an tüm düşünceleri kafamdan silip boş boş etrafıma baktım. Ardından ne var dercesine moruğu süzüp, bölünen uykumu devam ettirmenin heyecanı ile bir kaç homurdanma sesi çıkarttım. Ama hayallerim moruğun bir görevi kabul ettiğimi belirtmesi ve bu sabah gelen bir takım shinobiler'in beni sorduğunu söylemesi ile yıkıldı. Beyin mekanizmam bir çok şeye sövmek için hazır hale geldi bir anda, bu olay bir çok kez başıma gelmişti sonuçta... Tepkiler bile önceden hazır.

Tüm içtenliğimle kaç saat sövdüğümü ve sövdüğüm her bir kelimeyi dillendirmek istesemde, şu an bunu yapmanın kafamda hissettirdiği üşengeçlik hissini aşamıyorum maalesef... Yoksa çok dolu ve çok güzel yeni türettiğim küfürler, patenti bana ait şekilde sunuşa hazır... Ama, aması... Neyse! Kamp alanına nasıl geldiğim ve şu an ki ekiple nasıl buluştuğumun pek bir nanesi yok aslında... Şu an sırtımı dayadığım ağacın kuru toprağına kıçımı kondurmuş, bekliyorum öylece. Dürüst olmak gerekirse moruğa aktarılan bilgiler doğrultusunda görevin içeriğinden az çok haberdar olsamda, cidden benim böyle bir uğraştırıcı görevin içinde ne işim var diye sorgulamıyorum değil, hani adam ikna etme desek pek işim yok o taraklarda. Aşırı köye bağlılık desek o da yok, çok müthiş bir yetenek olduğumu da düşünmezsek, neden yani? Canına yandığımın köyünde bu iki arkadaşa eşlik edecek başka adam kalmadı mı? Kuytu köşeye baksaydınız, kafası kıyak beni mi buldunuz bula bula?

Yağan yağmurla birlikte, oluşan yağmur havası normal bir insan için pek hissedilir olmayacak cinstendi; ama yağmur havası deyince doğduğu andan beri bu topraklarda büyüyen bizler için oluşan sinerji buydu. Fazlasında gözümüz yoktu azı ise bizden başkasında olmazdı zaten.

Görevin benim için basit kısmı bir koruma görevi olmasıydı, zor kısmı ise iknaydı. İnsanların bir yerlerini yalayıp onlara bir saat dil dökmek kesinlikle benim işim değildi. Birde onun bir saat zırvalıklarını dinleyip zihnimde belirli bir strateji oluşturmak... Hayır, hayır dostum! çok zahmetli bu, kesinlikle bana göre değil, bu işi diğer ikisinin üstlenmesi gereken işti. Kesinlikle bu konuda net fikrimi ilk konuşma fırsatında koymalıydım, ben korurum siz ikna edersiniz, oluru var bence bu görev dağılımın.

Nobu ve Shichi... Birlikte bu göreve atanan kadar bir çift kelime etmişliğim olmayan bu iki altın jenerasyon üyesini illa ki daha önce görmüşlüğüm oldu; ama ilk sohbetimizi bir araya geldiğimizden beri aramızda en soğuk ve gizemli tip gibi gözüken, ama ilginç bir şekilde en cana yakını olan Nobu bunu sağladı. Kimi zaman sözlerini dinlemekten uzak olsamda, bazı onlar kulak misafiri olduğum sözleriyle, az çok şöyle ya da böyle birbirimizi tanıdık. En azından hepimiz ses tonlarımızın nasıl olduğunu biliyorduk ya da bu süreçte nasıl tipler olduğumuzu da... Öyle ya da böyle işte... Pek konuşmadık ama azıcık da olsa kaynaştık, bana göre en azından.

Nobu, takımın en canlı elemanı yağmurun dinginliği gibi dingin olan ortamı yine canlandıran eleman oldu. Sözlerine ani ve hızlıca bir giriş yaptı. Yaptığı konuşmada tamda benim istediğim ve değinilmesini istediğim ikna etme konusundan bahsedip kendi fikirlerini belirtti ve topu bizlere attı. Hafif bir esneme ile konuşmasına tepki verip boynumu çıtlatırken, konuşma sırasını Shichi aldı ve kendi düşüncelerini ekleyip, son olarak oda Nobu'ya katıldığını belirtti. Sıra bende, aradığım fırsatta şu an elimde, ilk ve son kez konuşup tüm bir görevi sadece susarak bitirebilirim, hatta çok susarsam kendimi unutturur ve bir köşede uyuma fırsatı bile yakalayabilirim, sikmişim köyünü de fraksiyonu da! Lavuklar sarhoş kafa ile gelip zayıflığımızdan yararlanıyor, cıks beğenmedim ben bu işi...

"Şimdi... İkinizde benden büyük, daha deneyimli insanlarsınız. Pek birilerini ikna etme gibi işlerde tarağım yok, o yüzden siz ikinizin bu işi üstlenebileceğine inanıyorum. Şahsen benden medet umuyorsanız direk hiç ikna işlerine bulaşmayıp adamı koruyalım bitsin derim, ha yok tamam sende iş yoksa biz üstleniriz o işleri diyorsanız ben kendime düşen kısmı yaparım. Kılıcım malum adamı korumak için hazır ama zihnim malum adamı ikna etmek için dil dökmeye hazır değil, bu kadar..."

Fırsatı yakaladım mı affetmem, işte mis gibi bu görevin zor kısmını bizim bu lavuklara iteledim bence. Geriye kalan kısım ise biraz sabırla görevin sonunu geri getirebilmek.

[GM - Naruto]

Bu konuşmalarınızı sürdürürken bir yandan da kampınızı toplamaya başlıyorsunuz. Kamp malzemelerinizi her biriniz yanınıza aldığınız sırt çantanıza dolduruyorsunuz. Çantalar tam dolduğunda ve sırtınıza astığınızda, az da olsa hissedilecek şekilde hızınızı etkileyecek cinsten. Fakat içerisinde kamp malzemeleriniz, en yakındaki yerleşim birimine dönmeye yetecek kadar kurutulmuş öğün bulunmakta.

Aslında çantaları kaybetseniz de size çok koymayacak gibi, zira siz aç kalmaya ve çamurun içinde uyumaya alışıksınız. Fakat yine de bu sizin kampın ve tok karnın rahatlığını sizi sırf yavaşlatıyor diye, acil bir durum olmadığı sürece tabii, bir kenara atacağınız anlamına gelmiyor.

Aranızda konuşmaya devam ediyorsunuz. Birazdan yola çıkmanız gerek, eğer kervanı Günışığı Ülkesi'ne girerken yakalamak istiyorsanız.

[Arashi Nobu]

Şu, Shichi adındaki shinobi dostum, sessizliğini sevmediğini söylemişti. Bu çok hoş bir durum işte. Zira bütün yolu sessiz, sakin geçirmek, hiç çene çalmadan sıkıla sıkıla gitmek bana göre değil. Biraz görevden, biraz köyden, ülkeden, ardından da bolca geyikten boş muhabbet çevirebiliriz. Diğer arkadaş Kazumune, kısaca Kazu ise konuşma konusunda kendisini geride tutmak istemişti.

Gayet açık ve net şekilde anlaşabiliyorduk. Bence bu görevde harika bir takım çıkarabileceğiz. Ayaküstü yaptığımız bu kısa konuşmadan bile yeteneklerimiz hakkında bir kaç bilgi edinebildim ben. Kazu, yanında taşıdığı kılıçla her ne kadar bunu bağıra bağıra söylese de, ağzından çıkan kelimelerle bu durumu değerlendirdiğimde kılıcı ile çok iyi işler yapabileceğine kesin kanaat getirmiştim. Shi, oldukça konuşkan birisiydi. Bu durum pek yetenekleri hakkında bilgi vermiyordu. Ama duracağı yer kesindi, benim yanımda Bay Sanraku'nun yanında olacaktır. Shinobi yeteneklerimiz ise yolda konuşabileceğimiz şeyler zaten.

İlk iş ateşimizi söndürmüş, ardından etrafa çok dağılmamış olan malzemelerimi toplamıştım. Herkes çantasına tıkıştırdığı sürüyle eşyasıyla birlikte yolculuğa hazır hale gelmiştim. Ben hemen adımlarımı gideceğimiz yöne çevirmiş ve önümüzdeki geçite doğru hareketlenmiştim. Hedefimizi daha ülkemizin ilk sınırında karşılayabilirsek, önyargı bakımından bir adım önde başlayabilirdik. Bu yüzden bence bu durum oldukça önemliydi. Yolda giderken ise;

"İkinizi de gayet iyi anladım beyler. Benim için hiç bir sıkıntı yok Kazu, sana Kazu diyebilirim değil mi? Geride kalabilirsin, kendi köyümden birisi arkamı kollarken kendimi daha rahat hissederim hem. Shi, umarım sana da Shi diyebilirim. Seninle konvoya eşlik ederken, Bay Sanraku ile konuşuruz. Olay belli zaten, senin de dediğin gibi kendimizi güzel, seçkin müşteriler olarak tanıtırsak, köyde üretilen ürünlerden bahsedersek ve önüne fırsatlar açarsak işimiz kolay olacaktır." diyecektim kısaca görevle ilgili. Bu konuda çok konuşacak bir durum yoktu aslında, hepimiz aynı fikirdeydik zaten. Konvoya eşlik edecek, onu koruyacak ve rehberlik edecektik. Bunun yanında tüccarımızla konuşacak ve iknaya deneyecektik. Gerisi doğaçlama gelecektir zaten. Ben daha çok yanımdaki bu dostlarla ilgili konuşmayı avantajlı buluyorum şuan.

"Ben yakın dövüşte oldukça yetenekliyimdir, bunun yanında ateş elementi kullanıyorum ve birazda ninjutsu bilgim var. Sizin için ön saflarda yer alabilirim, gerekirse ninjutsu ile stratejik destek de sağlayabilirim. Kazu, bak Kazu diyorum kızmıyorsun değil mi? Sen anladığım kadarıyla kılıç kullanıyorsun, başka yeteneklerin de var mı? Aynı şekilde sende Shi, bak sana da Shi diyeceğim sakınca yoksa! Birbirimizi ve yeteneklerimizi tanırsak olası bir tehlike durumunda daha emin adımlarla hareket edebiliriz."

[GM - Naruto]

Kapalı konu

Higashizono Kazumune ilk pasiflik uyarısını almıştır, Kotatsu Shichi ise özelden pasiflik durumunu bildirmiştir.

Kazumune de yazınca konu devam edecek.

[Kotatsu Shichi]

Out: Kronometre ile tutsanız 3 dakika sürecek boktan bir iş için 3 günlük bir yol almam gerekti feci yorgunum o yüzden kusura bakmayın şimdiden.

Bir yandan uyumak istediğimde bedenimi üzerine koyduğum bez parçasını silkeliyor diğer yandan da ümmetimin söylediklerini dinliyordum. Şiltem resmen bok gibiydi. Üstü yağlanmış, altı çamurlaşmaya doğru emin adımlarla giden toprakla kaplanmıştı. Hani çamur gibi olan ama aslında çamur olmayan ne tam kuru ne de tam ıslak bi toprak olur ya koyu kahverengi. Heh! İşte tam ondan bahsediyorum. Bok gibi bi toprak abi. Tam bok gibi! Daha sonrasında ateşi söndürmeye gidecektim, ama ateşi söndürmek için ümmetimden çalışkan olan elemanın zaten bir kaç adım attığını görünce durdum. İyiydi yahu. Bana az iş bırakmıştı çok sevgili ümmetim. Onların ben canını yerim.

Sonrasında sakin sakin etrafı toplamaya devam edip Nobunun konuşmasının bitmesini bekleyecektim. Fraksiyonun para kazanması gerektiği için ciddi bir takım çalışması işine girmemiz gerekiyordu. Kazumune bizim için güvenliği sağlayacağını söylemişti bu sebeple de görevin ikna kısmı bize kalmıştı. Vallahi uyar bana. Ne kırmızı gözlerim var, nede yılana dönüşebiliyorum. Pek kavga adamı değilim anlayacağınız. Az önceki çığlığımın aksine sakince konuşmaya başlayacaktım: '' Kazumune reyiz güvenlik sende o halde. Benimde o işlerde tarağım yok zira. Birbirimizi dengelemiş oluruz mis gibi. Bu arada bende genjutsu kullanıcısıyım, yeteneklerim sıcak savaş sırasında direkt olarak rakibi elimine etmeye odaklı değil ama sizi rakiplerinize karşı daha avantajlı durumlara sokabileceğimi adım gibi biliyorum.''

[Higashizono Kazumune]

OUT: Pasiflik için kusura bakmayın, bir daha olmaması için dikkat edeceğim.

Düşününce... Yani biraz mantıksal olarak şu son yaşadığım olaylara bakınca, pekte yadırgamak doğru değil gibi geliyor. Yani belki istemeden bu göreve düşmüş olabilirim ama bu göreve düşmeden önce, bu köyün bir shinobisi olmak için gerekli yerlere başvuran bendim. Yani şöyle bir bakınca eğer bir işe bulaşıyorsa bir insan sıkıntılarını da beraberinde aşmalı değil mi? O yüzden pek yadırgamayacağım bu saatten sonra bu görevi ve bu görev içerisinde başıma gelecekleri. Yani sonuçta bu yolu seçen bendim.

Umursamamak, olay bu bence. Herhangi bir şeyi umursamadan sadece benden isteneni yapacağım ve belki yarın, belki de yarından da yakın bir zamanda tekrardan morukla birlikte bir kaç kadeh içeceğim, belki. Ah şu belkiler, ne çok can yakar değil mi? Bir ihtimal şu görevden sonra evime dönemezsem, bir kaç kadeh daha içmemek ne kötü olur, değil mi? O yüzden kılıcımı hayatta kalmak ve bu görevi sağ salim başarıyla tamamlayıp, kılıcıma bir leke sürmeden bitirmeliyim. Lekesiz bir kılıç, ha?

Göz ucuyla sözlerimin ardından konuşmak için can atan Nobu'yu süzerken, derin bir iç çekerken buldum kendimi. Hafif bir kederin kalbimden tüm vücuduma pompalandığını hissedebiliyordum. Nobu'nun sözleri kaynaşmak ve aramızdaki ilişkiyi artırıp, birbirimizi daha rahat anlamak için ideal bir tarzda doğrusu. Çabucak insanlarla kaynaşıp onlara ısınan ve bunu yaparken gram çekinmeyen tipler var ya, Nobu kesinlikle onlardan. Çekinmeden adımı kısaltıp bana 'Kazu' şeklinde hitap etmesi bunun en büyük örneği. Hafif br saf havası yayıyor gibi görünsede, bence zeki biri. Görünümü, düşünceleri ve yapısı arasındaki uyumsuzluk cidden şaşırtıcı ve komik dursada, içten içe bir şekilde öyle ya da böyle ona güvenebileceğimi hissedebiliyorum. Güvenmek derken sanırım bir dövüş sırasında sırt sırta gelebilirim onunla, neden olmasın?

Öte yandan Nobu, benim yapımı onaylamış ve bunun kendisi için daha iyi olabileceğini açıkça belirtmişti. Ortamlara ve şartlara çabucak uyum sağlayıp, ona göre hareket edebilmesi güzel, gerçekten altın jenerasyon olayına yakışan cinsten bir shinobi gibi.

"Sıkıntı yok, Kazu daha güzel hem." Hafif bir gülümseme dudaklarımla kıvrılırken samimi gözükmeye çalışıyordum. Ama bu yüz hatlarıyla samimi olmanın çok uzağında, daha çok şeytani bir gülümsemeyle karşısındaki süzen bir tip olduğumun farkındaydım.

Nobu'dan sonra sözü alan Shichi başta pek anlayamadığım sözler sarf etse de, devamında oda benim düşüncemi onaylayıp ikna etme işini kendisi ile Nobu'ya bırakabileceğimi söylemişti.

"Tamam öyleyse, sizdeyim. Size göre hareket eder, size göre tepki veririm. Yeri geldiğinde bir piyon olarak düşünebilirsiniz beni, kafanıza göre." Net ve sıradan bir konuşma ile olayı noktaladıktan sonra, diğerlerinin toplama işlevlerinin kendine düşen kısmı için harekete geçtim ve eşyalarımı toplamaya başladım.

Daha sonra, ikilinin bir kaç adım arkasında olacak şekilde onları takip eder, onlara ayak uydururdum herhalde.

[GM - Naruto]

Kapalı konu

Şu son mesajların silinmesi meselesinden mütevellit Kazumune'ye verdiğim 2. pasifliğin uyarısı silinmiş, lâkin ben de pasiftim zaten, komple siliyorum o yüzden bir pasifliğini. Şu anda Kazumune'nin pasiflik sayısı 1.

Kampınızı tamamen toparlıyor ve çantalarınızı sırtlıyorsunuz, ardından Nuremashita Geçidi'ne doğru son yarım saatlik koşunuza başlıyorsunuz. Muhtemelen siz oraya vardığınızda, kervan geçidi bitirmiş olacak. Kervanın neye benzediği hakkında hiç bir fikriniz yok lâkin yoldaki tek konvoy o olacağı için, kaçırmayacağınızdan eminsiniz.

Kendi aranızda belirlediğiniz bir formasyon ile koşmaya başlıyorsunuz. Yayla hafif bir eğimle aşağı iniyor, ardından tekrar hafif bir eğimle yükseliyor. Bunu neredeyse hissetmiyorsunuz bile. Yağan yağmur ise hafifler gibi oluyor, lâkin tekrar hızlanması ile bulutların bir süre daha havayı kapatacağını tahmin ediyorsunuz. Güneş ise, ışığını ulaştırmak için gayret ediyor. Sırılsıklam olacaksınız, lâkin bu size koyan bir şey değil.

Kapalı konu

Üzerinizdeki kıyafetleri tasvir etmenizi isteyeceğim bu tur RP içerisinde, karakter kartınızda yazdığının farkındayım lâkin bu gün spesifik olarak ne giydiğinizi soruyorum. Standart görev üniforması da giymiş olabilirsiniz, Konoha formasına yakın olduğunu düşünebilirsiniz şimdilik.