[Shinrin & Oishi] Çırak

[GM - Naruto]

Umigawa'dan dönüşünüzün ardından rutin işlemleri tamamlayarak kısa süren bir tedavi sürecine giriyorsunuz. Oishi için kısmen sancılı geçiyor bu aralık ancak tecrübeli eller onu yeni gibi yapıyor, ayaklanıyor. Tedavileriniz devam ederken yaptığınız görev isteği ise bir süre beklemeye alınıyor. Öldürdüğünüz Yamato hakkında yapılan araştırmalar sürüyor. Kirigakure cephesi ile iletişim kurulamadığından uzuyor bu süreç. İyileşmenizden yaklaşık 2 hafta sonra, bulunan ipucu doğrultusunda görevlendirmeniz yapılıyor.

Umigawa'da saldırıya uğrayan karargahtan geriye kalanlar, spesifik olmak gerekirse Inaba Kagami'nin saldırıdan sağ çıkan dosyaları arasında devamı getirilemeyen birkaç bulguya rastlanıyor. Kagami'nin herşeyi didik didik eden, önlem almaya takıntılı biri olduğu bilinen birşey. Şayet kasabada yaşayan her insan için ayrı dosyalar tutulması bunu kanıtlar nitelikte. Yamato ile ilgili bir kayda ulaşılamasa da, Yağmur ülkesinden bizzat Kagami'ye yollanmış bir bildirge bulunuyor. Uzun süredir takip ettikleri, hangi köye olduğunu tespit edemedikleri bir shinobiden bahsediliyor. Yaklaşık birkaç hafta Yağmur ülkesi sınırlarında, bir kasabada faaliyet göstermiş. Amegakure bu kişiyi yakalamak için ufak bir kuvvet yollamış, ancak shinobi başarıyla kaçmış. Bu mesajın gelmesinden sonra gerçekleşen Umigawa saldırısı, Kagami'nin ölümü vesaire.. İhbarın takip edilememesine, gözden kaçmasına sebep olmuş.

Bahsi geçen kişinin Yamato olup olmadığı bilinmemekte. Umigawa saldırısından sorumlu biri de olabilir. Uyuşan tek nokta tarif edilen fiziksel özelliklerin Yamato ile uyuşması. Her iki şekilde de köy bunun takip etmeye değer bir ipucu olduğunu düşünerek sizi Yağmur ülkesi sınırlarına yolluyor. Hedefiniz Nama olarak anılan bir kasaba. Yaklaşık 300-400 kişiye ev sahipliği yaptığı tahmin ediliyor, biraz büyük denebilir. Kasabada bir Ame yerleşkesi olduğu bilinmekte. Ancak orada shinobi olarak varlığınız resmi izinler nedeniyle sorun yaratmayacak. Sizi geride tutacak tek şey görevinizin suçlu iadesi olarak gözükmesi. Kasabaya vardıktan 4 gün sonra Amegakure shinobileri size Nikkougakure tarafından aranan bir shinobiyi teslim edecek. Araştırma şansınız bu süreyle sınırlı ve resmi göreviniz dışında yapacağınız hareketlerin şüphe çekeceği konusunda uyarılıyorsunuz. İhbarda bahsi geçen kişinin Yamato olup olmadığını tespit etmeniz, eğer oysa ortağıyla ilgili ipuçları bulmanız bekleniyor. Farklı bir kişiyse bulacağınız her bilgi ekstra olarak gözükecek.

Birkaç gün boyunca yayan, ardından Ateş ülkesi yakınlarında bindiğiniz bir yolcu kervanıyla ilerliyorsunuz. Yağmur ülkesi sınırlarına girişiniz ise çok bariz oluyor. Griye bulanan hava, çiseleyen yağmur. Anlatıldığı kadar kasvetli. Ülke sınırlarında bir gün geçiriyorsunuz kervanla. Ardından bir yol ayrımında bırakıyorlar sizi. Kısmen cılız ağaçlı, geniş toprak yola sahip bir konum. Kervan sürücüsünün söylediğine göre yarım günlük mesafedesiniz. Yol bir dağa doğru ilerleyerek kenarından dolanıyor ve muhtemelen arkasına doğru uzanıyor.

Köy tarafından size verilen siyah cüppeler var üzerinizde. Emdiği yağmur suyuyla ağırlaşmış durumda. Ve klasik ekipmanlarınız dışında, çantanızın içinde köy tarafından size verilen izin belgeleri bulunmakta. Kasabaya giriş yaptığınızda bu belgeleri Ame yerleşkesine götürmeniz gerekmekte.

[Yushiro Oishi]

Hastane günleri her zaman sıkıcı ve sinir bozucu olmuştur. Elimi kolumu kıpırdatmadan, aptal aptal suratıma gülen hemşirelerin ve doktorların sırf benim iyiliğim için uğraştığımı bilmemden ötürü saygısızlık etmemeye çalışarak, iğrenç lezzetteki yemekleri yemekten ve başka salak insanlarla ilişkiler kurmaktan hoşlanmıyorum. Oda arkadaşım hele ki dedikoducu yaşlı teyzelerden, ağlayan zırlayan bebeklerden veya kafasında kurduğu hikayeleri anlatan köylülerden oluşuyorsa daha da sinir bozucu bir hale geliyor. Hele ki daha hastaneden çıktığım ilk günden bedenimi zorlayıp tekrar hastaneye patlayan dikişleri diktirmeye gelmek ve doktordan bir fırça yemek hiç hoş değil.

Her neyse zor günler geçip gitti. Sağlığıma kavuşmayı beklemeden köy içerisinde yaptığım bir kaç araştırmayla son görevdeki adamı bulmuştum. Shin, güvenilir birisiydi ve taraflaşmış köyde onun gibileri bulmak epey zordu. Bu yüzden onunla yaptığım bir kaç konuşma sonucunda soluğu yeni görevimizin peşinde koşarken bulduk kendimizi. İlk başvurularımızın ardından uzunca bir bekletilmiştik. Sağlığımın yerinde olduğunu netleştirmek istiyorlarmış, pehh! Gayet ayaktayım işte, bu bana yeterli. Salak bir doktordan, aptal bir resmi belge götürüp o işi de çözdüğümde yollara düşmüştük.

Köyden ilk adımımı attığım anda huzuru yeniden bulmuştum. Birilerini dövebilme ihtimalim arttıkça keyfim yerine geliyordu. Bütün bunların yanında beni sinirlendirmeyen tek şey ise yeni görev arkadaşımdı. Shin'e yaptığım ufak görev teklifini geri çevirmemişti. Şanslıydık ki, köy yönetimi bize Yamato şerefsizi ile ilgili bir görev vermişti. O herifin hayaleti peşimi bırakmamış ve kabuslarımı süslemeye devam etmişti. Şimdi sıra bende işte, onun hayaletinin izini sürebileceğim.

Bir kaç gün yürüdük, ardından bir kervana denk geldik ve gideceğimiz yere kadar eşlik etmek için anlaştık. Bugünlerde fazladan bir kaç shinobi korumasını kim geri teper ki? Yolculuğun devamı rahat geçmişti. En sonunda ise Nama Kasabasına yarın günlük bir yolda inmiştik. Artık Yağmur ülkesinin, saçma havası altında yalnızdık. Yağmur, insanlar kadar sinir bozucu bir şey değildi. Bu yüzden hemen yol ayrımından, Nama'ya doğru adımlarımı atmıştım. Shin'in beni takip edeceğinden hiç şüphem yoktu. Ancak yarım günlük bu yolculuğu biraz da onu tanıyarak harcamak isterim.

"Hey Shin, Nikkougakure hakkında ne düşünüyorsun? Köy zor günlerden geçiyor, shinobiler bile ikiye bölünüyor kendi içinde. Sen hangi taraftasın? "

[Hashigo Shinrin]

Son görevden sonra hayatım biraz değişti. Önce kısa bir süreliğine hastaneye gitmem gerekti. Aldığım yaranın durumunu kontrol ediyorlar, enfeksiyon falan kapmadığından emin oluyorlardı. Yani, öyledir herhalde. Ne biliyim ben doktor değilim... Oishi'yi de uzaktan dikizliyordum uzaktan. Sonuçta benim riskli hareketim yüzünden buralara düştü. Belki de riskli hareketim yüzünden hayattadır, onu da bilemiyorum... Genel olarak sinirli bir hali vardı. Hıhıhıh... Aslında aklımda Yamato'nun bana dediği şeylerle ilgili konuşmak vardı ama konuşsam mı konuşmasam mı emin olamadım. Ben de konuşmadım o yüzden. Hayatımın tehlike altında olduğu gerçeği hoşuma gidiyor bir bakıma, ölü gibi yaşamaktan çekiyor gibi beni. Pek umurumda olmasa da... Ama yavaştan kontrolümden de çıkıyor durum. Öldürüleceğim diye paranoyaklaşmaya, gereksiz tedbirli olmaya başladım. Pek bir şey değişmedi, hala neredeyse tüm zamanımı evimde, kapalı perdelerin arasında boş boş oturarak geçiriyorum. Ama öldürülme düşüncesini kafamdan atamıyorum. Ölmek güzel bir şey, ölmeye hayır demem ama ölmek için fazla korkağım. Zamanı geldiğinde kendimi savunacağım ve beni, benimle savunacak birileri kesinlikle işime yarar.

Biraz zaman geçtikten sonra Oishi beni buldu ve tekrar göreve çıkmayı tercih etti. Teklifini kabul etmemek için bir neden bulamadım. Ayrıca dediğim gibi zamanı geldiğinde birilerine ihtiyacım olacak ve bir yerden başlamam lazım. Oishi'nin tamamen iyileşmesinden sonra da görevimize atandık.

Görevimiz bir suçluyu Amegakure'nin Nama Kasabası'ndan alıp Nikkougakure'ye götürmek. Görünürde bunu yaparken de Yamato hakkında bilgi toplamak. Yamato'nun farklı bir kimlikle bu köyde birkaç hafta kadar kaldığı tahmin ediliyormuş. Görevin içeriği de işime geldi açıkçası. Bir şekilde kendimi hazırlamam lazım düşmanıma yada düşmanlarıma karşı. Bu görevin sonunda işime yarayacak birkaç bilgi ve bir silah arkadaşı edinebilirim...

Nikkougakure'den çıkıp birkaç gün yaya gittik. Ardından da bir kervana katılarak devam ettik. Yağmur ülkesine gelince de kervandan ayrıldık. Yağmur ülkesi ise oldukça hoş bir yer. Kasvetli, durmadan yağmur yağıyor, hava karanlık, kapalı... Zevkle geçecek bir yarım günlük yolculuk seziyorum.

Oishi önde ben arkada ilerliyorduk ki Oishi birkaç soruyla beni tanıma girişiminde bulundu. Vereceğim cevaplarda dürüst mü çıkarcı mı olmalıyım ben de bilmiyorum... "Çok bir şey düşünmüyorum aslında. Aşırı bir bağlılığım da yok. Hayatımı devam ettirmek tek amacım şimdilik. Nikkougakure de bana yardımcı oluyor. Yine de bir minnet duyduğumu söyleyemeyeceğim." diyerek dürüst davranmayı seçtim. Oishi'nin milliyetçi birisi olduğunu geçen görevden biliyorum. Sonraki sorusuna da "Kendi tarafımdayım. İki taraf da kendince avantajlar, kolaylıklar sağlıyor kişiye ama görev, sorumluluk almak istemiyorum. Hele risk, asla... Ayrıca birisine biat etme fikri pek hoşuma gitmiyor." diyerek cevap verdim. Ardından ben yapıştırdım soruyu. "Sen hangi taraftasın?" Bu konuşmanın sonu nereye varacak, benim için iyi bitecek mi bilmiyorum ama bir şekilde devam etmesi daha iyi sanırım. Sessiz sessiz giderek Oishi ile bir bağ kurmayı bekleyemem. Sonuçta zamanı geldiğinde beni koruyacak birini arıyorum. Bir ara da geçen görevdeki mevzuyu açayım. Direkt konuya girmek daha iyi olur kanımca.

[GM - Naruto]

Yoldan sapmıyor, dışına çıkmıyorsunuz. Ara ara fazla açıkta olduğunuzu hissetseniz dahi fazlaca kullanılan bir konum olması nedeniyle riskleri eliyorsunuz zihninizde. Zaten çantanızda silahınız, altında izinleriniz var. Huzursuzluklara izin vermiyor bu kombinasyon.

İlerleyişiniz boyunca birçok insan görüyorsunuz. Tam tersi yönünüzde ilerleyen yaşlı bir amca, sırtında koca bir çanta var. Alınbantlarınızdan dolayı şüpheli bakışlar atsa da size en son bir gülümseme çakıp kafasıyla selamlıyor sizi. Ağaçlıkların içinde son anda gördüğünüz bir adam. Basit bir çadırı kurmakla uğraşıyor. Kuryemsi birşey olduğunu tahmin ediyorsunuz eşyalarından. Kafasını çeviriyor sizi gördüğünde. Dağ eteklerine ulaşıyorsunuz. Yol üzerinde yaşlı biriyle konuşan bir Ame shinobisi. Göz göze geldiğinizde iki taraf da duruyor. Epey bir süzüyor sizi, kaşınız gözünüz alınbandınız. Sorun çıkarmadan belgelerinizi gösterip geçiyorsunuz. Muhtemelen gelişinizden haberdar olduğu için pek zorlamıyor.

Dağın etrafında dolaştığınızda yol aşağı inen bir bayıra dönüşüyor. Kasabayı da tam olarak görebiliyorsunuz bu noktadan. Yol dağın arka kısmından ileriye doğru akarken, kasaba yolun sağ tarafına, dağın eteklerine kurulmuş. İstasyon görevi görüyor denebilir. Yaklaşık 40'a yakın bina sayıyorsunuz. Pek düzenli bir yapılaşma yok. Dağın yükseltisine doğru orantılı olarak bina sayısının azaldığını farkediyorsunuz sadece.

Giriş denebilecek bir yer yok. Yaklaşık 10 dakikalık mesafeden sonra kendinizi herhangi bir sokağa atabilirsiniz.

[Yushiro Oishi]

Shin ile diyaloğumuz başlamıştı. Olumlu olarak bana cevap veriyordu, bu beni ciddiye aldığını gösterir. Kaale alınmamak hiç hoşlandığım bir şey değil zira. Beni çok sinirlendirir, birisi beni es geçse herhalde onun kafasını kırarım. Ama zaten beni takmayacak olsa neden benimle göreve çıksın? Bundan daha doğal bir şey olabilir mi şuan? Ama tabi sinirlenmeye, adam dövmeye yer arıyorum ya.

Köy hakkında oldukça tarafsız birisi, biraz bencil olduğunu söyleyebilirim daha doğrusu yaşam savaşı veren bir nefer. Sadece kendisine çalışıyor ve ona sağlayabilecek en avatajlı konumda olmaya özen gösteriyor. İnsanların geneli böyledir zaten, ancak bu yinede köyü daha fazla sevemeyeceği anlamına gelmiyor. Zamanla, yanımda durdukça, benim fikirlerimi gördükçe ve Nikkougakure'yi yücelttikçe köyün değeri gözünde artacaktır.

Sanırım bugün oldukça anlayışlı günümdeyim. Yinede bu kadar köy milliyetçiliğinden bahsederken aklıma alın bandımı düzeltmek gelmişti. Her zamanki gibi onu gururla taşıyorum. Bu yüzden sınırı geçtiğimden beri onu saklamak gibi bir gayem yoktu. Görünebileceği şekilde takmıştım. Elim istemsizce ona gitti ve sağa sola biraz oynatarak düzelttim. Herhangi bir yamukluğu olduğundan değil. Bilinçaltım söylemişti bunu bana ve yaptıktan sonra fark etmiş ancak kafaya takmamıştım.

Shin'in sorusuna gelirsek;

"Bende taraflar konusunda seninle hemfikirim. Yani tarafsızım ancak onlar hakkında düşüncelerim bu kadar kararsız ya da tarafsız değil. Sana nazaran ben onların köye zarar verdiğini düşünüyorum. O olsun ya da bu olsun, hangi ismi koyduğunu hiç bir önemi yok. Bir topluluğu kendi içinde isimlendirmeye başladıysan onları bölmeye başlamışsındır. Ve bu örgütlenmeler bizi iki yana çeken güçlü atlara benziyorlar. Çok sürmez, dirinme gücümüz bittiğinde, esneklik payımızın sonuna geldiğimizde kopacağız. Bir köy milliyetçisi olarak buna müsade edemem. Tabi bu şuan bir şey yapabileceğim anlamına gelmiyor. Daha güçlü olmalıyım, köyüme daha iyi hizmet etmeliyim ve sonrada örgütlenmeleri dağıtıp, köyü birliğine kavuşturmalıyım. Bütün Nikkougakure halkı, shinobileri bir olup çalışırsa daha hızlı gelişiriz. Aksi takdirde kendi kendimiz tüketen etçil haşerelere döneceğiz." diyeceğim.

Bu sırada gözüm bir kaç insana takılmıştı yolda. Yolun güvenliğinden oldukça emin bir şekilde ilerliyordum. Bir kaç kişi alınbandıma bakıp biraz gerilemişti. Ben ise ifadesiz bir suratla ilerlememe devam ettim. Sinirli görünmemeliyim, tehditkâr görünmemeliyim. Sınırların ötesindeyiz ve köyümüzü temsil ediyoruz. Bunu en iyi yolla yapmalıyız. Ame halkı bizden olmayabilir ancak köyümüze güvenirse, Nikkougakure daha fazla gelişebilir. Ticaret ve askeri yardımlaşma artarsa daha güçlü olabiliriz. Bunun başlangıcı da ülkeler arası verilen güvenle sağlanır.

En sonunda hedef kasabaya varmıştık. Girişte bir shinobi bizi incelemiş ve izin belgelerimizi kontrol etmişti. Aslında bir an sorun çıkaracağını düşünmüş fakat köyümün adına öfkemi kontrol etmeyi başarmış ve sakin bir ifade ile olacakları izlemiştim. Zaten çok da sürmeyen bir süreden sonra onaylanmış ve kasabaya önümüzde bir engel kalmamıştı. Shinobiyi geçtikten sonra bir süre daha ilerleyecek ve Shin'e;

"Dört günlük bir görev süremiz var. Burada konaklayacağımız için öncelikle bir yer bulmalıyız.
Eşyalarımızı yerleştirip, biraz kendimizi kurutup ardından etrafı gezebiliriz. Bazı konularda dikkatli olmalıyız,
görevimiz resmi olarak sadece bir suçluyu köye götürmek biliyorsun." diyecek ve yoldan birisini çevirip, konaklayabileceğimiz bir yer soracaktım. Bunu olabildiğince kibar bir şekilde yapmaya da özen göstereceğim. Ne kadar kibar olabilirsem artık.

[Hashigo Shinrin]

Aptalca görünebilir ama aslında yolun ortasından giderek en doğrusunu yapıyoruz. Öteki türlü şüphe çekip asıl görevimizi tehlikeye atacaktık. Her ne kadar göt Yamato bana hayatımın tehlikede olduğunu söylese de burada ölmeyi de beklemiyorum. Hem zaten buradaysa beni öldürecek kişi saklansam da bulur herhalde... Göt beni öldürecek kişi...

Yolda birkaç yerli de tip tip baktı bize. Alınbantları yüzünden. Elemanlar tip tip bakarken Oishi'nin alınbantını gururla düzeltmesi de izlemeye değerdi. Taşaklı adam, hakkını vermek lazım. En sonunda da bir Ame shinobisiyle karşılaştık. Bizi bekliyor olacak ki oldukça sakin ve sorunsuz şekilde belgelerimizi kontrol edip geçişimize izin verdi. Sonra da kasabayla karşılaştık. Dandirik bir kasaba işte... Umigawa gibi ama ondan daha beter. Çoğu bayıra azı dağın eteklerine kurulmuş. 30-40 kadar hane var.

İletişim kurma konusunda da benden beklenmeyecek kadar iyi bir iş çıkarıyorum herhalde. Oishi de yardımcı oluyor bu konuda tabii. Dürüst olmamın da payı olduğunu düşünüyorum tabii. O yüzden dürüst bir şekilde devam edeceğim. "Ne yazık ki pek umurumda olduğunu söyleyemeyeceğim. Ama söylediğin şey doğru olabilir ve köyün sıkıntıya düşmesi beni de sıkıntıya düşürür. Büyük hayallerin var ama dediğin gibi şu an yapabileceğin tek şey gelişmeye çalışmak ve köy içindeki konumunu yükseltmek." dedim düz bir suratla. Bu konuyu konuşmaya daha sonra devam edebiliriz. Çünkü köye girmek üzereyiz ve görevle ilgili bir şeyler konuşmamız lazım artık. Oishi de aynı şekilde düşündü ve görevle ilgili bir öneri sundu. Dediklerini onaylamadan önce ona anlatmam gereken birkaç şey var. Hayatım değerli... "Köye inmeden önce sana anlatmam gereken bir şeyler var. Sen bilincini kaybettikten sonra Yamato'yla olanları sana anlattıklarını sanmıyorum. Herifin Kirili olduğunu zaten anlamışsındır. Ona Ameliyi neden öldürdüğün sordum. Bilmemesi gereken şeyler biliyormuş. Kılıçlılar dediği kişiler adadan ayrılıyorlarmış. Ada dediği Su Ülkesi, kılıçlılar dediği de şu ünlü 7 kılıç ustası olsa gerek. Herif aynı zamanda bilinmemesi gereken şeyi bana da söylemiş oldu böylece. Ayrıca sen gelmeden önce Umigawa'da buluşacağı bir ortağı olduğunu da söylemişti. Yamato'yu öldüren kişiler olarak hayatımız tehlikede olabilir anlayacağın. Özellikle de kendi topraklarımız dışındayken ve özellikle ben sana da bu bilmememiz gereken şeyi anlattıktan sonra." Sözlerimden sonra kısa bir ara verdim düşüncelerini toplaması için. Ama sözlerimin bittiğini düşünmesine izin vermeden de devam ettim. "Ölmek için ikimiz de çok genciz. O kadar hayallerin falan var mesela. Benim yok ama ben de gencim yine de... Bir teklifim var. Köyle ilgili ideallerini gerçekleştirmene yardımcı olacağım. Sen de arkamı kollayacaksın. Ben de senin arkanı kollayacağım tabii. Her daim." Teklifimi sunduktan sonra tekrar kısa bir ara verdim ve son bir hatırlatma yaptım. "Çok güvenilir bir tip olmadığımı biliyorum ama antlaşma işe yaradığı sürece veya başka birisi daha bir antlaşma teklif edene kadar antlaşmaya ihanet etmeyeceğim..." Sonra da toparlamaya çalıştım. "Şaka şaka... Hıhıhıhıh..." Şu anlık 7 kılıç ustasından biriyle bire bir dövüşmeyeceğimden emin olsam yeter. Zamanla yeni maddeler eklenir. Bu arada elimi uzatmayı da unutmadım Oishi'ye. Önemli bir iş yapıyormuşuz gibi görünsün...

[GM - Naruto]

Out: Yolda karşılaştığınız shinobi normal yolda gördüğünüz biri gibiydi, muhtemelen yol üzerinde görevli. Belgelerinizi yerleşkeye götürme gerekliliğinizi ortadan kaldırmıyor. Tercihe bağlı tabii gidip gitmemeniz. Yanlış anlaşılma olmasın ^^

Dalabileceğiniz ilk sokak ucundan kasabaya giriş yapıyorsunuz. Binaların çoğu 2-3 katlı, ahşap yapıdalar. Pek mimari bilginiz vesaire yok ancak binaların yapıldıkları maddeden, derme çatma mimarisinden anlayabildiğiniz kadarıyla yapılırken pek de uzun süreli olacakları tahmin edilmemiş. Muhtemelen sonradan yerleşim yerine dönmüş bir yer. Binalar geniş aralıklarla yapılmış. Bu aralıklar kimi zaman sokaklara dönüşüyor, kimi zaman üstü muşambayla kapatılmış, birkaç esnafın oturdu yerler halini alıyor. Kasaba gayet canlı fakat çok boğucu bir kalabalık da yok. Geniş yollardan geçen atlı arabaları görüyorsunuz. Herkes gevşek bir şekilde işine koşturuyor. İşlerin çoğu da amelelik denebilir. Binaların alt katları muhtemelen birer depo olarak kullanılmakta. Sürekli buralara birşeyler getiriliyor yahut nakliyenin merkezi olarak kullanılıyor.

Oishi yolda gördüğü bir yaşlıyı çevirirken Shinrin direk olarak, sol arka çaprazındaki binanın çatısına bakıyor. Takip edilme hissiyatı.. Haklı da çıkıyor bu konuda. Kendisini gizlemeden, pelerinine sarılmış bir Ame shinobisi dikiliyor. Sağ ilerideki bir binanın tepesine bakıyor ardından nokta atışı yaparak, başka bir shinobi. Birer tehdit olmaktan ziyade izlendiğinizi gözünüze sokmak ister gibiler.

Oshi'nin yoldan çevirdiği adam bol sağa sola dönmeli bir tarif veriyor. Bu yönergeleri takip ederek dağ eteklerine doğru, ufak bir yükseltiye ilerliyorsunuz. Kasabanın orta kısımları denebilecek bir yerde, üst noktalara varan geniş bir bayırı takip ediyorsunuz. Kırmızı kapılı bir binanın oradan sol tarafa dönerek tarifteki yere ulaşıyorsunuz. Üç binanın üzerine yine muşamba tarzı birşey gerilerek orta büyüklükte bir açıklık elde edilmiş. Binaların kapısı bu açıklıklara bakıyor. Yaşlı adamın söylediğine göre konaklamak için en konforlu yerler burası. Kalan yerlerin çoğunlukla getir götür yapan kişileri barındırdığını söylüyor.

Bu açıklığa gelirken, bayırın tepesinde yola bakan binayı görüyorsunuz ikinizde. Diğer binalardan ziyade dış yüzeyi muhtemelen metalden yapılmış. Parmaklıklı pencereleri vesaire.. Pek detaylı inceleme yapamıyorsunuz ancak shinobilerin kullandığı yerleşke olduğunu tahmin edebiliyorsunuz.

[Yushiro Oishi]

Shin ile konuşmamız devam ediyordu. Aslında konuştukça daha da normal birisi gibi görünmeye başladı bu adam bana. İlk birlikte çıktığımız görevde bana epey garip bir adam gibi gelmişti, değişik bir tip yani. Anlatılamaz, tarif edilemez bir adam, bilirsiniz. Kelimeler kifayetsiz kalıyor işte. Ama şimdi konuşmaları gayet sıradan, realist bir adamınki gibi çıkıyor. Belki kurduğum hayallerin, bir gün başarısız olabileceğini suratıma direk olarak vuruyor. Ama önemli değil, sonuçta yanımda olduğunu söyledi değil mi?

Dahası bana bir önceki görevimizle ilgili de bazı şeyler anlattı. Ona güvenebileceğimi düşünüyordum ancak bu söyledikleri ile bu işlem dahada hızlandı. Su ülkesi ve kılıç ustaları oldukça korkutucu ve heyecan verici görünüyor. Shin'e;

"Gelsinler bakalım, ben kırpmadan onlarla da savaşacağım, köyüm için! Bir an bile geri durmayı düşünmüyorum. Yanımda olup, arkamı kolladığın için teşekkür ederim."

Bunları söyledikten sonra kısa bir süre durup düşündüm. Ardından ise;

"Çok garip bir ikili olduk değil mi? Ben öfkeli ve sinirli sense sakin ve huzurlusun. Şimdiye kadar ki bütün takım arkadaşlarım öfkemden korkuyorlar, dövüşme arzumdan çekiniyorlardı. Ama sen beni takip edip,
üzerine birde suratında en ufak bir ifade bile belirtmeksizin benimle konuşuyorsun. Ya çok cesursun ya da düşünmeden hareket etmeyi seviyorsun. İki türlü de bende sonuna kadar sırtını kollayacağım. Sonuçta biz aynı geminin, Nikkougakure'nin yolcularıyız.[color]"

Aramızdaki konuşma bittiğinde yoldan birisini çevirip kalabileceğimiz bir yer sormuş ve hemen cevap almıştım. Hemen yaşlı adamın tarif ettiği yere doğru yöneldim. Hava kasvetli, kasaba ise binalarıyla oldukça boğucu görünüyordu. Sanki bir savaş geçmiş buradan ve yağmurun sakinleştirici etkisi düşünce ortalık durulmuş gibi bir yere benziyordu. Kısa sürede moruğun bahsettiği yere varmıştık. İki üç tane bina vardı ve görünüşe göre hepsi ayrı birer handı. Özellikle birisini seçmeyeceğim, sağımdakine yürüyecek ve içeri gireceğim.

İçeri giderken ise önümüzde yamacın üstünde daha korunaklı bir yer fark etmiştim. Belki bir hapishane? Sanmıyorum, muhtelemen karakoldur. Gitmemiz ve belgelerimizi göstermemiz, lanet prosedürlerden sinirlerimizi bozmamız gereken yer orası işte. Hotele girerken yeni ortağıma;

"[color=#0000FF]Hey, bak şu ileride sanıyorum bir karakol var. Yer işini halledip biraz kestirelim, sonrada gidip belgeleri veririz. Eminim Ame'lilerin yapacak daha önemli ıvır zıvırları vardır. Onları biraz bekletmek hoşuma gidecek. Hahaha... " diyeceğim. İçeri girdiğimde ise etrafı hızlıca bir göz atacağım, stratejik olarak girdiğim yerden bir kaçış planına ihtiyacım olur. Bu yüzden kapılar, pencereler gibi şeylere özellikle göz atacağım.
Belki arkasına saklanacağım masalar, oturaklar veya bir danışma masası olabilir. Ve birde o danışmaya bakacağım tabi. Görüşmemiz gereken yer orası sonuçta.

[Hashigo Shinrin]

Oishi teklifimi kabul ettikten sonra iddialı konuşmaktan geri durmadı. Heriflerin taşağı bizim boyumuzu aşar gibi geliyor ama hiç yoktan iyidir. Teşekkürüne de kafamı sallayarak karşılık verdim. Bana uzun süre yetecek kadar iletişime geçtim zaten... Yani, böyle düşünüyordum. Oishi, huzurlu göründüğümü ve ya çok cesur olduğumu yada düşünmeden hareket etmeyi sevdiğimi düşündüğünü söyleyene kadar. Hiçbir tahmini tutmadı... Kısaca "Hala birbirimiz hakkında öğrenecek çok şeyimiz var." tarzı gay bir cevapla geçiştirdim bu kısmı. Zaten sonra da köye doğru yola koyulduk.

Umigawa'dan daha dandik bir yer geldiğimiz köy. Evler yine birkaç katlı ve ahşap. Gayet ucuz bir işçiliğin işi gibi duruyorlar. Evlerin arasında da bol bol mesafe var. Ortalık pek kalabalık olmasa da hareketli sayılır. Yağmur yüzünden olsa gerek. Gerçi yerliler alışık olsa gerek...

Küçük kasabalarla güzel anılarım olmadığından mı yoksa yabancılık çektiğimden falan mı bilmiyorum ama kendimi oldukça rahatsız hissediyorum. Romatizmam falan da yok, yağmurla alakalı olamaz. Hiç iyiye sinyal değil bu his...

İlk işimiz Oishi'nin dediği gibi kendimize kalacak bir yer ayarlamaktı. Yeterince kasabanın iç kısımlarına geldikten sonra Oishi, yaşlı bir herifi çevirip kalacak yer sordu. Ben de ortalığa bir göz atarak rahatsızlığımın sebebini anladım. Çatıdan bizi izleyen bir shinobi. Nokta atışı buldum herifi. Ardından bir kez daha çevirdim kafamı. Tam ters yönde bir shinobi daha... Kendilerini gizlememeleri iyi bir şey olsa gerek. Yine de bu takip edilme işi görevimize köstek olacak. Direk dönüp köye de "Yamato burada değilmiş kardeş." desek olmaz mı? Olmaz sanırım, Oishi'yle antlaşma yaptık o kadar. Adam köyüne hizmet etmek isteyecektir. Bu konuyu hiç açmayayım. Uygun bir yere gidene kadar izlenme mevzusuna da girmeyeceğim tabii ki.

Adam adres tarifini bitirdikten sonra yola koyulduk. Bir ara gavat bizi mi kandırdı diye düşündüm ama en sonunda hana benzeyen mekanlara geldik. Hepsi aynı meydanımsı yere açılıyor. Bir de gelirken metalden bir bina gördük. Parmaklıklı pencereleri falan saymıyorum bile. Shinobi karakolu da çok uzağımızda olmayacak yani.

Oishi'nin önerisini yine kafamı sallayarak onayladım. Ameliler duymamıştır umarım şakayı. Şaka şaka... Gerçi bunu duyup bir hareket yaparlarsa iyi haberdir. Asıl görevin peşine düştüğümüzde heriflerin iyi duyabildiğini fark edersek o zaman sıkıntı yaşarız. Hana girmeden de şöyle bir sağa sola bakınacağım. Bakalım hala bizi takip ediyorlar mı...

[GM - Naruto]

Shinrin binaya yönelmeden önce arkasına kısa bir bakış atıyor. Açıklığa girdiğiniz kısımda, bina dibinde bir shinobi görüyor. Gizlenme çabası yok, karışacak moda da değil. Devam ediyorsunuz.

Kapının tam karşısında ufak bir danışma bankosu bulunuyor. Sağa ve sola giden koridorlar görebildiğiniz kadarıyla salon denebilecek yerlere açılıyor. Ancak kısıtlı görüşünüz nedeniyle içeriyi göremiyorsunuz. Yüksek tonda konuşma sesleri geliyor kulağınıza sadece. Bankonun sol arkasında, üst katlara çıkan bir merdiven mevcut.

İç mimariden vesaire kalite akmıyor elbette. Ahşap zemin üzerinde uzunca bir halı var koridor boyunca. Banko da aynı şekilde ahşap, cilalı ve tertemiz. Arkasında sarışın, genç bir kız oturmakta. Alımlı, güzel.. Siz girdiğinizde avcuna yasladığı yüzünü kaldırıyor. Muhtemelen birşeyler okuyordu uzun süredür, elini koyduğu yanağındaki kızarıklıktan anlayabiliyorsunuz bunu. "Hoşgeldiniz efendim, nasıl yardımcı olabilirim ? " İkinize kısaca baktıktan sonra özellikle Shinrin'e odaklanıyor kız.