[Shinrin & Oishi] Çırak

[Yushiro Oishi]

İçeriye girip, kalacak bir yer ayarlamaya karar vermiştik. Shin, sessizliği korumayı ve beni takip etmeyi tercih ediyordu. Bu iyi ama zaten şuan ortada ahım şahım vermemiz gereken bir karar mevcut değil. Yeri geldiğinde onun söylediklerini dinlemek ister miyim? Bence evet, o güçlü ve kendisini kollamayı bilen birisi. Geçtiğimiz görev beni az kalsın öldürerek ölümden kurtaran kişi de oydu ayrıca. Takdir etmeyi bilmek lazım, fikirleri ve yetenekleri değerli olabilir.

Kalacağımız yeri ayarlamak için daldığımız yere hızlıca bir göz atmıştım. Ortam biraz sesliydi, insanların genel olarak uyumak için kullandığı yerin bu denli sesli olması pek hoş değil. Ancak Ame yağmurlu bir yer ve gündüzleri bile insanlar genel olarak kapalı ortamlarda duruyor. Her neyse sesten rahatsız olan birisi değilim. Sağa ve sola giden koridorlar ve açıldıkları büyük holler var. Buraların insanların toplandıkları, sigara ve kahve içerek o tatlı kıçları için ölen shinobilerin haberlerini okudukları yerlerdir diye düşünüyorum. Gurur duyun adi herifler, sizin için çalışıyoruz. Her ne kadar bizim halkımız olmasanız bile!

Resepsiyona gittik ve sarışın bir kadınla karşılaştık. Klasik karşılama cümlesinden sonra gözlerini Shin'e dikmişti. İkimizde hiç konuşmadığımız ve kadının da bizi tanımadığını düşünürsek, Shin gibi tiplerden hoşlandığını söyleyebiliriz. İlginç, bunu kullanabiliriz. Biraz kaba davranıp sonrada onları baş başa bırakırsam eminim kadının Shin'e karşı sempatisi artacaktır. Bu yüzden hiç hoş bir tavır takınmadan, herhangi nezaket belirtisi göstermeden

"İki kişilik oda, acil! ", diyeceğim kısaca.

Bu sert tavır onu bana karşı kışkırtmayacaktır ancak antipatik bir tavır takınmasına neden olacaktır. Ardından ise devam edecek ve;

"Anahtarları al da gidelim Shin, köşede bekliyorum seni.", diyeceğim. Böylece ikisini baş başa bırakabilirim. Bu kadarının yeterli olacağına inanıyorum. Gerisi Shin'e kalmış. Resepsiyonun önünden dönüp, yukarı çıkan merdivenlerin başladığı yere gidecek ve korkuluklarına dayanıp bekleyeceğim. Dönerken ise Shin'e kadının görmeyeceği şekilde göz kırpacağım. Ortağımı beklerken ise onlara bakmayacağım. Daha çok etrafa göz gezdireceğim. İçeri girenleri, çıkanları gözetleyeceğim; hollerden belki kulağıma takılabilecek kelimeleri dinleyeceğim. Güvenilmeyen topraklarda gözlerimiz açık olmalı.

[Hashigo Shinrin]

Eh, en azından kendilerini gizlemeye çalışmıyorlar. Zaten istedikleri şey de izlendiğimizi hissetmemiz. Böylece belayı çıkmadan engelleyeceklerini düşünüyorlar. Enerji ve can tasarrufu için iyi bir plan. Planlarının çok sık başarısız olduğunu sanmıyorum ama belki biz bir şekilde etrafından dolaşmayı başarabiliriz. Yani, dolaşmaktan başka çaremiz yok...

Bekleme yapmadan otele girdik. Otel bildiğimiz otel işte. Tam karşıda resepsiyon, sağda ve solda herhalde yemek içmek için kullanılan salonlar ve resepsiyonun arkasında da büyük ihtimalle odaların olduğu üst katlara çıkan merdiven var. Böyle, dümdüz bir otel işte.

Resepsiyonda ise güzel bir kız oturuyor. Sarışın cinsinden... Biz yaklaşınca yüzünü yasladığı avucundan kaldırdı. Uzun süredir o pozisyonda duruyor olacak ki yanağı kızarmış. Bir şeyler okuyordu herhalde. Kibar bir şekilde ne istediğimizi sorduktan sonra önce Oishi'ye sonra bana baktı. Sonra bana bakmaya devam etti. Gururumun okşanması falan gerekiyor sanırım ama pek bir şey hissetmedim ben. Kusura bakma Oishi ama beraberken bu konuda pek handikabım olmuyor. Korktu herhalde Oishi'den. Oishi de uyandırdığı ilk izlenimi hiç bozmadan öküz gibi davrandı kıza. Sonra da gitti. Eh, görevimizi düşününce bir manitu işe yarar herhalde. Oishi de pası attı. Hiç anlamam ama bir gol atmayı deneyeyim yine de ben.

"Çok pardon. Acaba sihirbaz olma ihtimaliniz var mı? Size baktığımda geri kalan her şey kayboluyor da..." Evet, gerçekten bunu söyledim. Sonra da "Hehehe..." diye gevrek gevrek gülüp devam ettim. "Arkadaşımın kusuruna bakma. Kendisi biraz agresiftir. Bir de yoldan gelince... Dediği gibi, oda istiyoruz." Kısacık bir moladan sonra da devam ettim. "Ne okuyorsun?" Cevap verdikten sonra da "Ben Shinrin, kısaca Shin diyebilirsin." diyerek kendimi tanıtacağım. Büyük ihtimalle kayıt kısmında öğrenecekti ama olsun. Aslında "kısaca yeni sevgilin" falan da diyebilirdim ama bu günlük bu kadar klişe, saçmalık yeter sanırım. Evden nadiren çıkan birine göre o kadar da kötü değildim kanımca. Gerçi ona kız karar verecek. Bakalım ne tepki veriyor.

Out: Kusura bakmayın gecikme için. Hayırlı bayramlar...

[GM - Naruto]

Out : Ne demek efenim. Bayram gezmeleri...

Oshi'nin çirkin suratı kabalığıyla birleşince kızın suratında bariz bir ekşime oluşuyor, nereden geldi bunlar bakışı da cabası. Bu kadar eksi puanın üzerine Shinrin acemice bir yavşama denemesi yapıyor. Kızın gururunu okşayan sözlerinin üzerine, gözükmeyen dudağıyla kattığı mimikler... Oishi artık ne kadar çirkin gözüküyorsa kızın suratındaki ekşime de kayboluyor yavaşça. "Ah, çok teşekkür ederim iltifatınız için. Merak etmeyin, alışkınım ben yorgun yolculara." Oishi'ye attığı uza git manasındaki bakış, hemen ardından Shinrin'e yolladığı cilveli kıvırma.. Tezatlıkla dolu. Okuduğu, ciltli ve kapağı artık harap olmuş bir kitabı kaldırıp gösteriyor. "Burada unutulan kitaplardan biri. Anatomi konusunda birşeyler yazıyor. Doktor olmaya çalışıyorum, belki bir yararı olur diye..." Sanki konuşmanın çok sıkıcı olmaya başladığını düşünüp duruyor. "Ben Mishi." Gözlerini yok edecek kadar kısarak gülümsüyor ve arkasındaki anahtarların takıldığı bir halkayı alıyor. "Arkadaşınız iki kişilik dedi ama isterseniz tekli odalarımız da mecvut, daha konforlu olduklarını söyleyebilirim." Kız bankonun arkasından çıkarak arkadaki merdivenlere doğru yöneliyor. "Beni takip edin lütfen. Odanızı gösterdikten sonra kasaba hakkındaki sorularınızı yanıtlayabilirim." Soruları yanıtlayabilirmiş, tek kişilik odaya alma çabaları, kıvırmalar... Shinrin'de belki birşeyler uyanabilir.

Oshi bu esnada en yakınındaki koridor tarafına bakıyor. Ahşap, çift taraflı bir kapı var koridor sonunda. Korkuluğa dayandığı için açılıyor biraz görüşü, aralık kapının ardını görebiliyor. Aydınlık, geniş masaların bulunduğu bir kısım. Kapı açıklığı, odanın sol köşesini açıkça gösteriyor. Uzunca bir tezgah bulunmakta. Üzerindeki alet edevattan yemekhane tarzı bir yer olduğunu çıkarıyor. Tak tuk sesleri dışında birşey yok.

[Yushiro Oishi]

İşi Shin'e pasladıktan sonra köşeme çekilmiş ve dikkatlice etrafı süzmeye başlamıştım. Yanımda uzanan koridorun sonunda iki taraflı, geniş, ahşap bir kapı vardı. İhtişamlı ve oldukça iç karartıcı bir havası vardı aslında kapının. Ama hoşuma gitti. Şanslıydım ki seçtiğim açı içeriyi görebiliyordu. Kapının ardından gelen tak tuk sesleri eşliğinde, aralıktan göz attığımda gördüğüm şey uzunca bir masaydı. Görünüşe göre burası bir yemekhane. Yemekhaneler geniştir, aydınlıktır ve aydınlığı sağlayan şeyler genelde ışıklarla desteklenmiş geniş ve büyük pencerelerdir. Bu yüzden yemekhane tarafını acil çıkış olarak kullanmak mantıklı. Ayrıca içerisinde barındırdığı mutfağın tehlikelerini de avantajımıza kullanabiliriz. Bıçaklar, ateşler vs.

Kaçış planı hazır. Shin işi çözmüş olacak ki kız bize odalarımızı göstermek için önümüze düşmüştü. Ben hemen kızın arkasına takılacak ve somurtkan mimiklerimi sürdürmeye devam edeceğim. Bir şey söylemeyeceğim, bu fazla ileri gitmek olur ve ileri gidersem ortalığı karıştırabilirim. Bunu istemem, görevimi tehlikeye atar. Bu yüzden yorgun, sinirli, gergin ve sessiz tavrımı koruyup odamıza kadar kızı izleyeceğim.

[Hashigo Shinrin]

Nedense gülerken gözlerini bu kadar kısması bir şüphe uyandırdı bende. Büyük ihtimalle bir şey değil ama yine de... Oishi'nin kabalığı sağ olsun kızın gözünde birkaç seviye daha yükseldim. Sanırım... Ulan o dediğim sihirbazlı şeyden sonra cidden benimle konuşmaya devam etmesi garip. Kızın kalbine bir imza çakmışız demek ki! Ne diyorum lan ben...

Anatomi kitabı okuyormuş ve doktor olmak istiyormuş, bu bilgileri muhabbeti devam ettirmek için kullanabilirim. "Yav sen anlarsın bir bak bakalım şu sünnet olmuş mu?" diyesim var ama Amelilerin elinde namus cinayetine gitmeyelim... İçimdeki pisliğin, karartının sebebini de yavaş yavaş anlıyorum sanırım... Bu gibi durumlardan sakınmak için ben de suratıma dikiş attıracağım ilk fırsatta, sarmadı beni.

Kızın tekli oda önerisini birkaç saniye düşündüm. Başta saçma geldi kız niye düşünüyor diye ama sonra bir şeyler uyanır gibi oldu. Her zaman kafayla düşünmemek gerekiyor sanırım... "Sen öyle diyorsan tek kişilik olsun odalar." dedim kızı daha fazla bekletmeden.

Şimdi gelelim en cafcaflı kısma. Kızın peşinden giderken Oishi'ye "Oishi, sence de Mishi'ye bir özür borçlu değil misin?" dedim. Hıhıhıhıh... Oishi içten içe kudurur herhalde. Ben de kızın gözünde büyümeye devam edebilirim böyle otoriter, güçlü biri gibi görünerek.

Başlarda canımı sıkmıştı bu rolü üstlenmek ama böyle sıkıntı çıkmadan götlük yapabileceksem bana uyar moruk. Her zaman! Dur bakalım, belki daha faydasını görürüz...

[GM - Naruto]

Out: Binayı tanımlarken eksik tanım girmişiz, toplamda üç katlı.

Kız önde, Shinrin arkada, Oshi tabii ki dışlanmış bir şekilde arkada çıkıyorsunuz üst kata. Merdivenler uzun bir koridora bağlanıyor. Her iki tarafında, karşılıklı beşer kapı bulunmakta. Koridor sonunda, uzun, köşeyi tamamen kaplayan cam bulunmakta. Camın görüş açısında pek manzara yok. Binanın arka tarafını, kasabanın yükselen kısmına bakıyor. Çamurlu bir bayır burası da. Camın önünde üst kata çıkan merdivenler bulunmakta. Oshi'nin kaçış planına bir artı olarak ekleniyor bu.

Kız sizi doğrudan 3.odaya doğru götürüyor. Shinrin'in ufak göndermesine karşı ise ufak bir 'hıh' efekti veriyor sadece. Karşılıklı oda kapılarını açarak kenarıya çekiliyor. Kapıların tam karşısında, ufak bir çalışma masası bulunuyor, masanın üst kısımlarında dışarıya açılan ufak pencereler bulunuyor. Atlayıp kaçmak için pek elverişli değil. Sağdaki odanın penceresi kasabayı görürken, soldaki odanın penceresi az önce binaya girdiğiniz açıklığı göstermekte. Kapıların sol tarafında, duvara yaslanmış yataklar bulunmaka. Yatakların yanında ufak birer komidin. Kapıların hemen sağında ise birer kapı daha bulunmakta, muhtemelen tuvalet kısımları. Odalar temiz ve düzenli.

" Komidinde kurulanmak için havlu var. Akşam saat dokuzda yemek çıkıyor. İki saat boyunca yemeğe katılabilirsiniz. Sonrasında yemekhane temizlik için kapanıyor. Aynı şekilde öğlen 11 gibi kahvaltı düzenleniyor." Birkaç adım daha geriye çekiliyor kız. "Başka bir sorunuz yoksa..." Biraz daha yaklaşıyor merdivene. Birşey demezseniz gidecek ve odalarınıza yerleşmekte özgür olacaksınız.

[Yushiro Oishi]

Odalarımıza doğru yolculuğumuz başlamıştı. Zaten bugün lanet yolculuklar bitmek bilmiyor. Üst kata çıktığımızda bizi başka bir koridor karşılamıştı. Sanırım bu mimari zırvalıklarda binaya bir şey yerleştirmenin en kolay yolu koridorlar. Dar, uzun ve sağa sola doğru bir çok oda koyulabiliyor. İkinci katta on civarı oda vardı. Muhtemelen bizim dışımızda kalan yirmi odalık daha kişi vardı burada. Bu odalardan yarısı on, diğer yarısı yirmi kişilik desek otuz kişilik bir kontenjanı vardı belli ki buranın.

Koridorun sonunda büyükçe bir cam ve hemen yanında üçüncü kata çıkan merdivenler vardı. Cam, şehrin çamurdan bir tepeliğine doğru açılıyordu. Camı kırıp atlamak olası bir durum. İkinci kattan çamura düşmek pek zarar vermeyecektir. Aklımda bulunsun. Kısa süre sonra odalarımıza gelmiştik. Shin ile karşılıklı odalarda kalıyorduk. Hmm... Herhangi bir durumda duvarları kullanarak birbirimize haber gönderemeyeceğiz. İletişim açısından kopuk bir yerleşim planı bence ama karşılıklı olmak düşman saldırısı durumunda, rakiplerinin yarısının sırtının bana dönük olması anlamına geliyor. Bu yüzden bu duruma sessiz kalmayı tercih edeceğim. Kötü tarafları olduğu gibi iyi tarafları da mevcut sonuçta.

Kız bize gerekli bilgileri verdikten sonra başka sorumuz olup olmadığını sormuştu. Ben;

"Bir ihtiyacım olursa bunu belirtirim," diyecek ve ardından kapıyı kapatacaktım.

Odama girdiğimde gördüğüm şey ufak pencerelerdi. İşe yaramaz, işe yaramaz olduğu kadar da güvenli. Ben çıkamazsam içeride kimse giremez. Cam ihtimalini elesem bile kapıdan birileri geldiğinde savaşmaktan başka çaremin kalmayacak olması sinir bozucu bir durum. Yanımda çok fazla eşya yoktu. Bir kaç parça shinobi ekipmanı, yedek kıyafet ve en ağırı olan üzerimdeki yağmurluk. İlk iş komple üzerimi değiştirmek olacaktı. Temiz kıyafetlerle dolaşmak istiyordum şehri. Terlediğim, sinir bozucu kumaş parçalarından kurtulduktan sonra kapımı kilitlediğimden emin olacak ve Shin'in kapısını sertçe çalarak;

"Uyku sırası değil ortak. Hadi gidelim!" diyerek onu çağıracağım. Shin geldiğinde alt kata doğru ağır adımlarla ilerlemeye başlayacağız. Yolda ona kızla ilgili söyleyeceğim bazı şeyler var.

[Hashigo Shinrin]

Dümdüz bir otel. Kaldığımız otelin anlatacak bir şeyi olduğunu söyleyemem. Bir koridor, koridorda beşer beşer karşılıklı olmak üzere 10 oda, koridorun sonunda bir cam, odalarda da bir yatak, bir masa, küçük camlar ve bir de tuvalet var. Havlular komidinde, yemek 9'da, kahvaltı 11'de ve cevaplar kızda. Öyle olmasını umuyorum. Öteki türlü işimiz zor. Herifler durmadan bizi izliyor ve saklanmak gibi bir dertleri de olmadığı için nereye gidersek gelebilirler. Bir sebepleri olmazsa gelmezler tabii. O yüzden dikkat çekmememiz lazım. Bize verilen görev de dikkat çekmemek için fazla araştırma, dolaşma, konuşma gerektiriyor. Araya Mishi gibi bir paravan koymak kesinlikle çok işimize yarar. İşin kötüsü kız da salak birine benzemiyor. İşimizi kolaylaştırmayacaktır.

Mishi'yi çok bekletmeden "Teşekkürler Mishi, bir sıkıntı olursa biz sana ulaşırız." dedim gülümsemeye çalışarak. Pek alışık olmadığım için becerebildim mi bilmiyorum ama becermişimdir bence. Beceremesem shinobi yapmazlardı. Ardından da odama girdim. Üstümdeki gereksiz ağırlıkları bir kenara bıraktıktan sonra ilk işim perdeleri kapamak oldu. Aydınlık ortamları pek sevmiyorum. Ulan sırf fantezi diye şüphe çekmeyiz umarım. Yok ya, olmaz ondan da bir şey.

Ben ulan acaba geri mi açsam perdeyi falan diye düşünürken kapım çalındı. Oishi olsa gerek. Kız olsa keşke... Hıhıhıh... Oishi'yle idare edeceğiz artık... Kapıyı açıp ne var ne yok bakacağım. Ondan sonra artık olaylar nasıl gelişirse. Ulan bir de Ameliler çıkıp perdeyi niye kapattın derlerse... Kapıyı açmazsam da olmaz ama. Açıyorum ya!

[GM - Naruto]

Kızı uğurlayarak odalarınıza giriyorsunuz. Görünenden fazlası yok. Hatta Oishi biraz daha alıcı gözüyle bakıyor. Duvarın altından girip çıkılabilecek birşeyler, zeminde acaba kapak var mı ? Odalar temiz, güvenli. Bunun da rahatlığıyla üstlerinizi değiştiriyor ve kurulanıyorsunuz. Tekrar buluşuyor ve aşağıya yöneliyorsunuz.

Adımlarınız biraz daha yavaş, konuşmalarınız ise fısıltı halinde oluyor aşağı inerken. Oishi önde. Merdivenleri yavaş yavaş iniyor. Alt katın görüş açısına girdiği noktada kısa bir anlığına duraklıyor. Merdivenlerin bittiği noktanın solunda kızın oturduğu banko var. Arkası size dönük. Bankonun önünde bir adam bulunuyor. Uzun saçları, yüzündeki siyah dövmeler. İlginç bir tip. "Naosuke." Kıza ismini söylerken Oishi'nin gözlerinin içine bakıyor ciddi bir şekilde. Bir belki iki saniye. Sonrasında ince bir şekilde Oishi'ye gülümseyerek kıza dönüyor. "Odamı ben bulurum zahmet etmeyin. Çok teşekkürler." Kız adama anahtarı verdikten sonra yerine oturuyor.

Adam anahtarı cebine koyduktan sonra yerden büyükçe bir çantayı sırtına geçiriyor ve merdivenlerden çıkmaya başlıyor. Çanta baya baya büyük. Asılma noktaları aşağıdan olmasa muhtemelen yerlere sürtecek. "İyi günler beyler." Başıyla sizi selamlayıp devam ediyor ikinci kata. Onun selamı ile birlikte kız da varlığınızdan haberdar oluyor. Shinrin'e el salladıktan sonra önündeki kitaba devam ediyor. Merdivenlerdesiniz.

[Yushiro Oishi]

Odama girdiğimde çevreyi dikkatlice inceledim. Herhangi bilinmedik, göze takılmayan gizli bir giriş ya da çıkış olabilirdi. Şüphelendiğim şey buydu ancak çok umursamadan bir göz attım odaya. Zaten aklıma takılan tarzda da bir şey yoktu. İçgüdülerimce burada güvendeydim. Kendimi güvende hissediyorsam pek de bir sorun olacağını sanmıyorum. Dört gün bu oda ile baş başa kalacağım, iyi tanımalıyım yinede. Göz atma faslı hızlı geçmişti. Hemen ardından üzerimi değiştirdim ve fırladım tekrar odadan.

Shin'in kapısını çalıp, onu dışarı çağırmıştım. Göreve hızlıca bir giriş harika olurdu. Ortağım geldikten sonra aşağı doğru ağır adımlarla ilerlemeye başladım. Shin de benim hızıma uyuyordu. Yürürken fısıltıyla;

"Burada herhangi bir bağlantıya sahip değiliz, okyanusta kürek çekmekten farksız bir görevin içindeyiz. Şu kız iyi bir bağlantı olabilir, biraz huyuna git, tavla onu ve akşam yemeğe çıkar. Belki akşam işinin kaçta bittiğini sorarak akşamı ayarlayabilirsin. Nasıl yapmak istiyorsan yapabilirsin. Sana bırakıyorum bu işi, zaten gözü sende."

Adımlarımız devam ederken artık aşağıyı görmeye başlamıştık. O anda bir kaç sesi duyup durmuş ve elimin tersini Shin'in göğsüne koyarak onu da durdurmuştum. Naosuke, isimli bir adam otele girişini yapıyordu. Şimdi bu adam da kim? İlgi çekici ama belkide normaldir. Yinede bu risk dolu bölgede her şeyi değerlendirmeliyim. Adamla kısa sürede göz göze gelmiştim. Ciddi bir suratı vardı. Ancak kısa sürede kibarlaşıp, odasına doğru kendi başına yola koyuldu. Ancak sırtına epey kocaman bir çanta asmıştı. Kim böyle bir çanta taşır ki? Sürekli yolculuk eden bir adam olmadığı aşikar. Bu işi sürekli yapanlar yanlarına sadece ihtiyaçları kadar eşya alırlar, Ame ise pek de tatil köyüne sahip bir yer değil. Bu kasvetli ve sürekli yağmurlu havaya tatil için gelen birisi değildir. İş için olduğu aşikar. Çantası ise ihtiyaçlarını barındırıyor ama ihtiyaçları ne? Belkide bizim için buradadır!

Adam yanımızdan bize selam vererek geçtikten sonra biraz daha olduğum yerde bekledim. Ardından seslice Shin'e;

"Odamda bir şey unuttum, sen devam et. Ben sana yetişirim." dedim ve hızlı başlayan adımlarla ikinci kata yöneldim. Bir kaç basamak sonra ise adımlarımı daha sessiz, sakin ve acelesi olmayan sıradan bir adama çevireceğim. Şüphe çekmeden şu Naosuke'nin odasını öğrenmeliyim. Muhtemelen saçma bir güdü ama riskleri değerlendirmekte yarar var.