RPGTurk

Hastanenin deposundan çeşitli ilaçlar son bir kaç haftadır eksik çıkmakta. Hastanede kullanılan miktar ile stok sayımı tutmuyor. Hastane yönetimi, bu bağlamda, köy yönetiminden kapıya bir kontrol mekanizması olarak "bekçi" koyulmasını istiyor ve bu göreve de ilk gün sen getiriliyorsun. Görevin, deponun kapısının önündeki masada oturup, gelen kişilerin ne amaçla depoya girdikleri, ne bıraktıkları ve ne aldıklarını not etmek.

Sabahın ilk ışıklarıyla hastaneye gidiyorsun ve bodrum katına iniyorsun. Loş ışıklı koridorlardan geçip, geniş, metal çift kapılı deponun hemen yanındaki masanın arkasına oturuyor ve masanın üzerine bir göz atıyorsun; boş bir defter ve bir kalem. Başka da bir şey yok. Kafanı kaldırıp ileri bakıyorsun, loş koridor sağa ve sola sıralanmış kapılarla ileriye doğru gidip kayboluyor. Esniyorsun. Gün uzun olacak gibi.

Pasiflik süresi 24 saattir.

Ertesi sabah nöbet görevim olduğu için gece erken yatımıştım. Görevim erken saatlerde başladığından gece altı gibi yatıp sabah dört gibi kalmış ve iki saat boyunca kıyafetlerimi hazırlayıp makyaj yapmıştım. Bir göreve giderken temiz gitmeliydim. Hemde görevim bir hastanedeydi. Belki oradaki hastalar benim gibi muhteşem birini görerek mutlu olur ve daha hızlı iyileşirlerdi. Bir ihtimalde beni görüp kendilerinin ne kadar değersiz olduklarını anlayıp umutsuzluğa düşebilirlerdi ama onların umutsuzluğa düşmesi beni pek ilgilendirmiyordu. Aslında onlara ne olup bittiğide beni pek ilgilendirmiyordu çünkü görevin sonunda bana paramı hastaların ne düşündüğüne göre değil görevin başarılı olup olmadığına göre para vereceklerdi.

Görevim bir hastanenin deposunda bekçilik yapmaktadı. Sonderece basit ama sıkıcı bir görevdi. Söylendiğine göre hastanenin ilaçların sayımında bir problem vardı. Sürekli eksik ilaç çıkıyormuş. Bunun çok büyük bir vaka olduğunu düşünmüyordum. Büyük ihtimalle hastanedeki bir hemşire veya düşük ihtimalle bir doktor ekstra para kazanmak için buradaki ilaçları çalıp satıyordu. Gerçi çalınan ilaçların içeriğini bilmiyordum. Keşin biri ağrı kesicileri falan çalıp onları ezerek toz yaptıktan sonra kafayıda buluyor olabilirdi.

Koruyacağım deponun yanında bir tanede masa vardı. Burası benim tüm gün boyunca oturacağım yerdi. Görevime başlamadan önce depoyu incelemek için içine girecektim. Özellikle deponun başka bir girişi varmı diye bakacaktım. Havalandırma yada bodrum katı gibi bir şey. Depodaki işim bitince masada beklemeye devam edecektim. İçeriye girmek isteyen olursa üstlerini arayıp kimliklerini kontrol edecek ve adlarını not alıp içeriye gönderecektim. Çıkışta ise ,çeriden aldıkları ilaçlarda not aldığım gibi üstlerinide tekrar arayacaktım. Hatta tersleyen olmaz ise aldıkları ilaç miktarını yazdığım yerin altına imzada attıracaktım.

Depoyu incelemek için içeri giriyorsun. 10 metreye 10 metre, geniş bir oda. Ortasında geniş, kare bir masa var, üstünde yarısını kaplayan tahta kutuların olduğu. Duvarlarda ise cam kapaklı dolaplar görüyorsun. Her bir dolabın içinde çeşitli şişeler, içlerinde ne olduğu üzerlerine itina ile yazılmış bir şekilde istiflenmiş olarak duruyorlar. İçeride totalde 9 tane dolap var, 3 tanesi soldaki duvarda, 3 tanesi tam karşındaki duvarda, 3 tanesi ise sağındaki duvarda. Sol duvardaki dolaplar 1A, 2A ve 3A olarak isimlendirilmiş. Karşındakiler B, sağındakiler ise C olarak. Masanın üzerindeki kutularda ise herhangi bir sembol yok. Görebildiğin başka bir giriş de yok.

İçeride daha fazla gözlemleyeceğin bir şey olmadığına kanaat getirdiğinde, ikili kapıdan bir tanesini açıp dışarıya adımını atıyorsun... Ve kısa boylu, erkek, ince, gözlüklü ve beyaz önlüklü bir elemanla burun buruna geliyorsun. Kısa, siyah saçları dağınık. "İçeride ne işin var? Sen mi yürütüyorsun buradan ilaçları?" Sert ses tonu, tipiyle uyuşmuyor. Seni süzüyor hızlıca, ardından tekrar, tipi el verdiğince, kükrüyor; "Kimsin sen?"

Kim olduğunu elemana anlatınca hararetinin biraz dindiğini hissedebiliyorsun. Süzüyor seni şöyle lafların devam ederken. "Kunitake..." Gözlüklerini düzeltiyor; "Hiç duymadım. Her neyse. İçeriden hastalarım için ağrı kesici alacağım." Kimliğe benzer bir şey çıkartıyor, bir Medic-nin lisansı. "Masaaki Sanjo - Medic-nin/Tokujo" Resimdeki eleman, gayet genç. Yıllar Sanjo'ya iyi davranmamışa benziyor. Resmin ona ait olduğundan eminsin.

Ardından masaya doğru ilerliyor ve kalemi eline alıyor.

Masaaki Sanjo - 3 Ağrı Kesici - [İmza]

"En azından bizi ciddiye alıyor yönetim." Kendi kendine söylenerek depoya giriyor. Sen ise dışarda bekliyorsun. İçeriden önce bir dolabın açılma sesi geliyor, ardından biraz şıngırtı, ardından dolap kapanma sesi. En sonunda ise, kapı açılıyor. Koridora çıkıyor eleman, elinde 3 tane beyaz, yazısız paketle.

"Her şey tamamsa, gidiyorum."

Sen elemanın üstünü aramak için hızlıca atılınca, eleman bir tersleyecekmiş gibi oluyor, lâkin prosedüre karşı gelmenin daha da işini uzatacağını farkettiğinden ses çıkarmıyor. Hızlıca üzerini arıyorsun lâkin herhangi bir yerinde bir şey saklamışa benzemiyor, eminsin. "Basit ağrı kesici bunlar, yazmaz zaten. Niye yazsın ki?" Kutulardan birini açıyor, içinde ufak bir tüp var, onun içerisinde de kötü kokulu, içilebilir bir şey. Ağrı kesici olduğunu kokusundan anlıyorsun zaten, vaktinde ağır yaralanmalardan sonra bol bol kullandığını anımsıyorsun.

Eleman bunun ardından söylenerek uzaklaşmaya başlıyor. "Ölmese bari hastalarım geç kaldığım için..." Sen ise boş koridorda, masanın arkasında oturmaya devam ediyorsun. Koridor hala loş, hala boş. Bir 15 dakika sonra, birileri geliyor tekrar lâkin depoya değil, koridorun ilerisinde bir yerlerde olan laboratuvara gidiyorlar. Onun dışında da gelenin şu anda daha yok. Biraz daha vakit öldürmen gerekiyor gibi.

En azından kafan rahat. Dışarıda mal mal devriye de gezebiliyor olabilirdin. Salak salak insanların meseleleriyle de uğraşıyor olabilirdin. Onun yerine burada durup, basit bir kapı görevliliği yapıp keyfine bakıyorsun. Biraz sıkılacaksın belki ama, bu aldığın parayı değiştirmeyecek.

Out: Şimdi evrende Hobbit tarzı şeylerin olmadığını varsayarsak, ciddiyet isteyeceğim, teşekkür ederim.

Kunai çıkartıp masanın üzerinde döndürmeye başlıyorsun. Bir süre sonra tahta masanın üzerinde ufak bir deliğimsi bir şey oluşuyor, fakat bunu çok önemsemiyorsun zira masaya dikkatli baktığında epey "yaşlı" olduğunu farkediyorsun. Her yeri ufak ufak delinmiş, bir köşesinde sert ve derin bir kesik bile var. Dikkatli baktığında, bu kesiğin gayet düzgün olduğunu görüyorsun. Parmaklarını şöyle bir kesiğin üzerinde gezdiriyorsun, bariz bir katana izi bu. Nasıl bir geçmişi var acaba bu masanın? Vakti zamanında senden daha çok aksiyon görmüş olabilir mi? Nasıl olmuş da buraya düşmüş? Nasıl aynı zamanda aynı yerde karşılaşmışsınız?

Masayı şöyle daha dikkatli incelediğinde bir ayağının diğerinden kısa olduğunu farkediyorsun zira hafifçe oynuyor. Oynayan ayağının altına bir destek koyulmaması da muhtemelen bu masanın buraya yeni taşındığını gösteriyor. Haliyle, zaten görev tanımın gereği bu defter tutma uygulamasının yeni başladığını biliyorsun. Acep bir hekimin masasımıydı bu? Yoksa bir savaşta ileri karargah hizmeti veren bir ofiste mi duruyordu? Kısa olan ayağının da zaten ucundan biraz kırılarak böyle olduğunu görüyorsun. Kim bilir neler geçirmiş bu masa.

Daha da derinlere indiğinde, masanın bir kaç defa tamir edildiği fikrini çıkartıyorsun zira masanın üzerini oluşturan tahtalardan biri, diğerlerine göre daha "parlak", yani daha yeni gibi. Zaten yer yer farklı cila kalınlığını da farkedebiliyorsun. Ve az önce bu görmüş geçirmiş masaya bir delik de sen açtın. Bu tarihin üzerinde bir iz de sen bıraktın. Kim bilir, belki bu masada iş yapacak başka birisi de senin açtığın deliği görüp bu kadar çok düşünecek mi? Bu kadar çok bu konunun üzerinde duracak mı? Yoksa hiç bu kadar derinlemesine düşünmeyip, sıkıntıdan ölecek mi? Bilemiyorsun.

Kendine geldiğinde, bir yarım saatini daha harcadığını farkediyorsun. Kafanı tekrar eğip masaya bakıyorsun, masa da sana bakıyor.