[Shinrin & Oishi] Damlalar ve Yapraklar

[GM - Naruto]

Umigawa'da sessiz bir gece. Koyu maviye çalan şehrin sokakları, turuncu fenerlerin ışığı ile cıvıl cıvıl görünse de, sokakta kimsecikler yok. Dükkânlar erkenden kapatılmış, bazıları dışında. İnsanlar evlerine çekilmiş. Shinobiler ise devriyelerini bitirip yerleşkeye dönme çabası içerisinde. Denizden esen tuzlu yel ortamın "farklı" hissettiren havasını da pekiştiriyor, Nikkougakure'ye göre.

Buraya gelme sebebiniz, Amegakure'li bir shinobinin öldürümesi ile alaklı. Brifingden aldığınız bilgilerinizi anımsamaya çalışıyorsunuz;

Ara sokaklarda, göze batmayan bir yerdeki 2 katlı basit bir apartmanın bir dairesinden, garip bir koku yayılmaya başladı. Komşular bu durumu yetkililere bildirdi ve kokunun kaynağının bir ceset olduğu anlaşıldı. 3-4 gündür ölü olan bu ceset, açılmamış bir heybeye sahipti. Kıyafetlerindeki kir ve çamurdan uzun bir yoldan geldiği belliydi, heybesini açmaya vakti bile olmamıştı ölmeden önce. Heybenin içinde Amegakure alın bandı ve shinobi kıyafetleri bulundu. Bu ufak, kayıtlarda kimse tarafından kullanılmadığı yazan evin ise bu şahsın "güvenli evi" olduğu düşünülüyor.

Amegakure'li bir shinobinin nasıl olup da Nikkougakure'nin koruması altında olan bir şehirde, bir gayrimenkule sertbest bir şekilde erişimi olduğu ve bunun yetkililerin gözlerinden kaçtığı ise ayrı bir merak konusu. Konunun bu tarafının araştırılması ise başka bir takım tarafından yürütülüyor. Umigawa olayında ise şahsın burada olmadığı ve olaylarla bir bağlantısı olmadığı düşünülüyor.

Ceset salonun ortasında, boğazı kesik bir biçimde bulundu. Kapıda herhangi bir zorlama iziyle karşılaşılmadı, ortada da herhangi bir arbede izi de yok. Cesedin herhangi bir yerinde morluğa da rastlanmadı. Bu, en azından kurbanın katili içeri kendi rızasıyla aldığını gösteriyor. Bir başka delil ise, kesik yarasının kendisi. Kesik yarası, kesilirken aynı zamanda parçalanmış bir şekilde açılmış. Bu yarayı verebilecek kesici aletler gayet sınırlı ve bir kasabın etleri kıyma haline getirmek için kullanılan kör bir bıçağa ait olabileceği düşünülüyor. Bu kadar spesifik bir ipucu olması ise, cinayetten bir gün önce bir kasaba yapılan soygun. Soygunda bir kaç kilo et, para ve aletlerin bir kısmının çalındığı bildirilmiş, fakat son gelişen olaylar sonucunda bir takım bunun araştırılması için gönderilememişti.

Araştırmanıza nereden başlayacağınız az çok belli, zira Umigawa'da bir tane kasap var, "Taki-Niku".

2 katlı binaların çevrelediği, bir kaç yolun birleştiği meydanımsı bir yerde, turuncu ile renklenmiş karanlık sokaklara bakmaktasınız. Saat epey geç, dükkanın açık olma ihtimali de var, kapalı olma ihtimali de. Yakın çevredeki bir handa size yer ayarlanmış durumda, eğer isterseniz geceyi orada geçirebilirsiniz, ya da araştırmanıza şimdi başlayabilirsiniz. Görevinizi tekrar anımsıyorsunuz;

"Cinayetin sorumlusunu bulun ve canlı olarak ele geçirin."

[Hashigo Shinrin]

Gece... Karanlık... Şaşırtıcı ama geceyi sever gibi bir şeyim. Aslında karanlık olmasa geceden de nefret ederdim. Yine de gündüz kadar nefret edemezdim herhalde. Yani, konu nefret etmek ve ben olunca sınırlar zorlanabiliyor aslında ama... Bu arada sınırlardan da nefret ediyorum... Ayrıca şu fenerleri icat eden adamı da katletmek istiyorum. Karanlığı aydınlatmak kimsenin haddine değil! "Lanet olası fenerler... Size ihtiyacımız yok... Işıktan nefret ederim..." Homurdanmaktan da nefret ederim ama yine de homurdanırım...

"Tuzdan da Umigawa'dan da Amegakure'den de denizden de rüzgardan da nefret ediyorum..." Ama cinayet hakkında aynı şeyleri söyleyemem. Bence katil cezalandırılmamalı, ödüllendirilmeli! Ölüm, insanı sonsuz karanlığa ve huzura sürükleyen yegane şey ve biz birisine ölüm hediye eden birine ceza veriyoruz... Rezalet! Katili özellikle canlı olarak istemeselerdi ben de ona ölüm hediye ederdim ama elim bağlı gibi bir şey. Otoriteden, emirlerden ve görevlerden de nefret ediyorum...

Hatırlamaktan ve hatırlatmaktan da nefret ediyorum ama başımdan geçenleri kısaca tekrar gözden geçirmeliyim. Lanet olası, denetim dışı bir dairede bir leş bulunuyor. Kokudan ve araştırmalardan anlaşılıyor ki Amegakureli shinobi 3-4 gün önce öldürülmüş ve daha sonra hiç dokunulmamış. Amegakureli bir shinobi olduğu da hiç açılmamış heybesinin altından anlaşılıyor. Leşin kıyafetleri ve alın bandı onu ele veriyor. Ayrıca leşin üstü başı pislik, çamur büyük ihtimalle yoldan gelmiş. Sonra da gebermiş... Kurban, boğazı, kör bir aletle kesilerek öldürülmüş. Ayrıca ortalıkta bir kavga dövüş izi de yok. Kapı zorlanmamış, evde her şey yerli yerinde duruyor... Bir de cinayet silahının kasaptan çalınmış olma ihtimali üzerinde duruluyor çünkü cinayetten kısa bir süre önce bir kasap soyulmuş. Ayrıntılardan nefret ederim... Ayrıntıları düşünmek sinirlerimi bozdu, bu kadarı yeterli... Çıkardığım soruları ve önemli noktaları not ettikten sonra bu işi bitiriyorum. "Lanet olası ayrıntılar, sizden de nefret ediyorum..."

• Ameli'nin buraya gelme sebebi ne? Katilin öldürme sebebi ne olabilir?
• Eleman Ameli olabilir, üstü başı çamur olabilir ama bu direk Amegakure'den geldiği anlamına gelmez, son günlerde yağmur yağan, üstünü pisletmiş olabileceği yakın yerler
• Neden kasaptan çalınan kör bıçaklar? Cinayet acemi işi olabilir mi? Acemi işiyse nasıl shinobinin birinin boğazını kesebiliyor?
• Arbede yok, eve zorla girilmemiş, kurban daha üstünü bile çıkaramadan ölmüş... Evin içinde pusu mu kurulmuş yoksam?
• Umigawa'da bu tarz başka evler ve yabancı shinobiler var mı? Bilseler bir şey yaparlardı herhalde...

Küçük not almam bittikten sonra biraz daha yakındım. "Saçma salak işler... Ne güzel ölmüş işte, biz hala niye uğraşıyoruz ki? Sanki katili yakalasak hayata dönecek! Bir de öldürmeyin demişler, sanki kendileri daha farklı bir şey yapacak... Bence Amegakure'ye atar yapmamız lazım bu herif burada ne arıyor diye. Çivisi çıktı iyice bu ülkenin!" Ayrıntılar gerdi beni, bu sefer çok yakındım. "Lanet olası görev..." Yine de yetmedi ama...

Bu arada bir de görevdaşım var. Buraya kadar geldik ama bir iletişimimiz olmadı. Çünkü iletişimden de görevdaşlardan da nefret ederim. Ön yargı değil, kesin ederim yani. Bir kez daha el mecbur gibi bir şey, o yüzden kuracağız iletişimi artık... "Ben vakit kaybetmeden işe başlayalım derim. Gündüzden ve güneşten nefret ederim de... Kasaptan başlayabiliriz kanımca." diye direk konuya girdim. Aslında kendimi tanıtacak el sıkışıp sonra da elimi üstüme silecektim de sinirli birine benziyor, çok bulaşmak istemedim. Bu işi olabildiğince hızlı bir şekilde bitirip dönmek istiyorum. Mümkünse sabah olmadan bitirip güneş doğmadan odama gideceğim. Güneşle hiç buluşmasam gayet güzel olur...

Kabul ederse gideceğimiz yer zaten belli, soyulan kasap. Kasaplardan da nefret ederim... Dükkan açık mıdır bilmiyorum ama açık olmaması daha iyi olur bence. Böylece biz de dükkana hırsız veya hırsızlar gibi gizlice gireriz. Kasabı soyan ve Ameli'yi öldüren aynı kişiyse, hırsızın, katilin, ayak izlerini takip ederek onu bulabiliriz belki de. Denemekten zarar gelmez. Yine de ben elemanın çoktan sınırı geçtiğini veya uzak diyarlara gittiğini düşünüyorum. Ameli mortu çekeli hafta olacak neredeyse bizden katil bulmamızı bekliyorlar... Ameli sınırı geçmiş, Umigawa'ya gelmiş, evin birine girmiş bir de gebermiş orada bizimkiler 3-4 gün sonra anca cesedini buluyor. Yok efendi yok, bu ülkenin bir sarsılıp kendine gelmesi lazım. Her şeyden nefret ediyorum ama artık başa gelen çekilir, yapacağız bir şeyler. Bir de işin ucunda para var... Paradan nefret etmiyorum. Sanırım...

[Yushiro Oishi]

İşte sinir bozucu bir gün daha! Ancak yeni bir göreve çıkmak heyecan verici, son günlerdeki monotonluğun verdiği stres beni iyice yordu. Belki biraz aksiyon içerisine girip birilerini dövebilirim. Köyde bize anlatılanlara göre buraya yani Umigawa'ya geldik. Birisi, burada sinsici dolaşan bir Amegakure shinobisini öldürmüş. Bir kere o adi Ame'liler burada nasıl dolaşabilir? Bizim nasıl haberimiz olmaz? İkincisi bizim topraklarımızda böyle bir cinayet nasıl işlenir? İkincisinin hiç bir önemi yok zira buraya, katile, bunu anlatmaya geldik. Görevimiz katili kanlı canlı yakalamak. Merak etmesin pek saygıdeğer köy yönetimimiz, oldukça kanlı yakalayacağım. Hatta Umigawa'dan köye kadar döve döve götüreceğimden de eminim.

Bize gerekli bilgiler verilmişti. Üzerine çok düşünmedim ancak birisi kasabı soymuş, yetkililer katilin ve hırsızın aynı kişi olduğunu düşünüyorlar. Cinayet aletinin bıraktığı izler bunu gösteriyormuş. Ayrıca herhangi bir dövüş veya arbede yaşanmamış, bu da demek oluyor ki Ame'liler oldukça toy. Kıçlarına rahatça tekmeyi basarız. Ancak benim kafama takılan şey, eğer kasabı soyan adamla bu shinobiyi öldüren kişi aynı kişiyse, o zaman neden Ame'li shinobiyi soymamış? Bilgilere göre maktülün heybesi hiç açılmamış yetkililer gelene kadar. Eğer aradığı farklı bir şey ise yine neden kasabı soymuş gibi bir soru türüyor. Ama bunlara kafa yormayacağım zira kasabı sorguladıktan ve çevredekilerden ufak tefek dedikoduları öğrendikten sonra önümüzde bir kaç iz belirir. Böylece bende keyifle döveceğim o adamı bulur, pataklar, burnunu, kafasını kırarım ve her şeyi öğrenirim. Her şeyi öğrendikten sonra da çenesini kırarım. Ne olacak?

Yanıma benim yaşlarımda bir chuunini vermişlerdi. Eleman oldukça sessiz, kasvetli ve garip bir tipti. Hiç konuşmuyordu. En azından saçma sapan şeyler söyleyip kendisini bana dövdürmeyecek birisi. Sessizlik iyidir, sinirlerimi bozmaz. Ayrıca öne attığı fikirde gayet mantıklı, kasabı bulup bir an önce beni kum torbama yaklaştırmak istiyor. Ben ise hemen;

"Pekala gidelim. Bu arada benim Oishi, eğer sana garip şey gibi tabirlerle seslenmemi istemiyorsan adını söylemelisin." diyeceğim.

Ardından hemen Umigawa'daki o tek kasap dükkanına doğru yola koyulacağım. Yolu belki bilmiyorum ancak yoldan geçen herhangi birisine sorabilirim. Buralarda her yer erken kapanıyormuş, belki kasabı açık buluruz belkide gidip evinden alırız. İzleri takip etmeye başlayalım.

[GM - Naruto]

Kasap dükkanına doğru yola koyuluyorsunuz. Dükkan bir kaç ufak "cadde" yanda, bu ufak kasabada onlara artık cadde diyebilirseniz. Hızlıca ilerlemek adına ara sokaklara girmeyi tercih ediyorsunuz. Alçak ve tek katlı tahta binaların arasından, sadece evlerin hafif aralık pencerelerinden sızan turuncu ışık yolunuzu az biraz aydınlatıyor. Saçaklardan sarkan hasırlar arada sırada kafanızı rahatsız ediyor, sokaklar bazen sağa kırılırken aniden soka doğru dönüş yapabiliyor. En azından iyi bir tarif aldığınız için kaybolmuyorsunuz.

Dükkan biraz da denize yakın bir yerlere kurulduğundan deniz kokusu iyice hissedilmeye başlıyor. Uzaktan dükkanın tabelasını aydınlatan fenerleri gördüğünüzde ise en azından biraz yol alacağınızı tahmin ediyorsunuz görevinizde. Etrafta çıt çıkmamakta geniş bir caddeye ulaşmış olsanız da.

Dükkana yaklaşırken kapıdan çıkan hafif kısa boylu, kel bir elemanı görüyorsunuz. Gayet yorgun veya sıkkın görünmekte, pek çıkartamıyorsunuz. Çıktıktan sonra kapıyı kapatıyor ve kapının üzerine genişçe bir kalası kilit olarak indiriyor, bir zinciri de bağlamaya başlıyor bu sırada. Sizin yaklaştığınızı farketmiş değil.

[Hashigo Shinrin]

"Bana garip şey gibi tabirlerle seslenenlerden nefret ederim. Shinrin'i tercih ediyorum." diye ben de kendimi tanıttım her ne kadar bundan nefret etsem de. Ama sonra biraz aklım karıştı. Oishi'ye döndüm çenemi kaşıyıp düşünmeye başladım. Kısacık bir düşünme faslından sonra kaşlarımı kaldırıp "Aslında bana Shinrin diye seslenenlerden de nefret ederim..." Yine aklım karıştı... "Sanırım bana seslenilmesinden nefret ediyorum..." dedim. Ama hemen ardından ekledim. "Üzülme, seninle alakası yok..." dedim hafifçe sırtına vurarak. Üzülmemesi için ona moral veriyorum. Erkeklere karşı ilgim yok. Hatta... erkeklerden nefret ederim...

Oishi teklifimi kabul etti ve kısa diyaloğumuzdan sonra yola çıktık. Kasaba küçük olduğu ve ara sokaklardan gittiğimiz için çok sürmeden Taki-Niku'ya vardık. Bu arada kısa yolculuğumuz sırasında bir şeyi tekrar fark ettim, Umigawa'dan ve alçak evlerinden nefret ediyorum. Yolculuğum sonunda da bir şeyi tekrar fark ettim, denizden de nefret ediyorum. Taki-Niku da bir şeyi daha hatırladım bu arada. Sıkkın görünen kısa boylu kel kasaplardan nefret ediyorum... Kasap olduğunu tahmin ettiğim kısa kel, dersini almış olacak ki kapıyı... her neyse işte, fazladan önlem alıyor... Hatırlayamadığım kelimelerden nefret ederim...

Bakalım daha fazla önlem almış mı keltoş... Oishi'ye dönüp parmağımı hemşireler gibi dik bir şekilde dudaklarımın önüne getirdim. Sessiz ol demeye çalışıyordum. Anlayacaktır... Ardından işe koyuldum. Aynı sessizlikte ama hızla kasabın dibinde biteceğim. Herifi yakasından yakalayıp kapıya yapıştıracağım. Bir şeyi tekrar belirtmek istiyorum, erkeklerden nefret ederim... Ardından suratıma psikopatça bir ifade takınıp "Önlem almışsın bakıyorum. Çaldığım bıçakları geri getirmiştim. Eti de senden keseriz demiştim, ne dersin?" diyeceğim. Çok gerekli bir şey değil ama belki herif altına falan işer... Bana fark etmiyor, ben her türlü her şeyden nefret ediyorum zaten. O yüzden herifin gününü, bu durumda gecesini, berbat etmek her türlü işime geliyor. İnsanlara sempati, sevgi beslediğim falan sayılmasın yani... Maksat şerefsizlik ve ben şerefsizlikten nefret ederim...

Out: Yarın yolcuyum, büyük ihtimalle yazarım ama yine de haber edeyim.

[GM - Naruto]

Out: Oishi ilk pasiflik uyarısını almıştır. Shinrin'in direktifini dinlediği varsayılmıştır.

Shinrin birden bitiveriyor keltoş adamın dibinde, eleman sesi duysa bile arkasına dönecek vakti bulamıyor bile. Döndüğünde, suradında karşısındaki kişinin kısa boyundan tiskinen ve psikopat gözlerle onu izleyen biriyle karşılaşıyor. Eleman gayet yaşlı, 50'lerinin sonunda gibi bir şey. Gür bir bıyığı var fakat sakalı neredeyse sıfıra kesilmiş. Bıyıklarının altından ağzı pek belli olmuyor. Yuvarlak, lâkin yılların ağırlığı ile çökmüş gözleri siyah, bıyığı gibi. Keli ise doğal; tek bir kıl yok adamın kellesinde. Fenerin ışığı resmen sekiyor adamın kafasından.

Eleman geriye bir adım atmaya yetleniyor lâkin 2 saniye önce kapattığı kapıya çarpıyor. Sert bir şekilde yutkunuyor, gözleri iyice merhamet dilercesine bir hâl alıyor. Laflarını duyduğundan eminsin. "L-lütfen... Anahtarı vereyim dükkânın, hiç benden parça falan neyin kesmeyelim... Bıçaklar da hediyem olsun, güle güle kullan, hatta illa bi' şeyler kesicem dersen içerden et vereyim abime..."

Terliyor biraz eleman. Alnından büyükçe bir boncuk kayıveriyor yanağıan doğru, ordan çenesine, ordan gıdısına, ordan da yere. Merhamet dileyen gözlerini Oishi'ye çeviriyor.

[Yushiro Oishi]

Yanımdaki adama sorduğum soru üzerine, kısa sürede cevap gelmişti. Elemanın adı Shinrin idi. En azından ağzından çıkan tek mantıklı kelimenin kendi adı olması, bir nebzede olsa onun aramızda değişik bir iletişimin olacağını işaret ediyor. Ama adam ottan boktan, her şeyden nefret ediyor. Ben şimdi ondan nefret edeceğim, o olacak. Derin bir nefes alıp sakinleştikten sonra yoluma devam ettim. Akşam akşam görevdeki ortağımın boynunu kırmak istemiyorum, sinirlerimi dizginleyebilirim. Ayrıca kendimi saklamam gereken bir katil var. Onun boynunu kıramayacağım ama köye kadar kafasını gözünü dağıtacağım.

Karmaşık, sıkıcı ve sinir bozucu ara sokaklardan kısa sürede kasap dükkanını bulmuştuk. Denizin kokusu artık burnumuza buram buram geliyordu. Ciğerlerime kadar derince çektiğimde vücudumda bir huzur hissettim. Belkide şu katili deniz havasında dövmem gerekiyordur, iki kat huzur verir. Rahatlarım baya bir.

Kasap ise dükkandan çıkıyordu. İki gün önce soyulmasının etkisi olarak dükkanını kalın zincirlerle sarıyordu. Yeniden soyulmaktan korkması doğal bir durum, hele birde Nikkougakure'den yardım gelmediği için bu korku daha da katlanmıştır. Yinede artık buradayız, bu işi çözeceğiz. Belkide kasabın gözü önünde dövmeliyim adamı, şu gariban herif mutlu olabilir. Ben kasabın ne yaptığını izlerken Shin... Evet bu adama Shin diyeceğim, adının kısaltılması ile ilgili herhangi bir nefret söylemi etmedi. Shin, bana sessiz olmamı söyleyip hemen harekete geçti. Sinsice kasabın arkasından yaklaştı ve adamı duvara bastırdı. Ardından adamın korkmasını ve terler dökmesini sağlayacak bir kaç şey fısıldadı. Hepsini boş sokakta rahatça duyabilmiştim, planı anlamak pek de zor değildi. Eğer kasap bu işin içindeyse korkuyla ötecektir ya da karşılık verecektir. Ama işin içinde değilse... O da kısa sürede çıkmıştı zaten ortaya, adam korkuyla gözlerime bakıp merhamet dilenmeye başlamıştı. Ben ise kasaba doğru yaklaşarak;

"Arkandaki adamım hakkında ne biliyorsun bilmiyorum, ancak bana söylediği şey arkada bir görgü tanığı kaldığıydı. Şimdi kendini kurtarmanın tek bir yolu var, arkandaki bu adamla ilgili ne bildiğini bana tek tek anlatacaksın. Bu arkandaki adamla ilgili neler gördün? Sonrada bununla ne yapacağımıza karar vereceğiz. Ne dersin? Bence bildiklerini bana anlatırsan, aramızda ufak bir anlaşma yapabiliriz. Hemde ikimizinde kârlı çıkacağı türden." diyecektim. Ortalığı biraz karıştırıyoruz ama sorun değil, görevi yerine getirmek için bence sınırları o kadarda zorlamış olmayacağız. Daha beterlerini de yaşadığım olmuştu.

[Hashigo Shinrin]

Sadece tek damla mı... Ben herifin altına işemesini dilemiştim ve elde ettiğim tek damla ter mi... Böyle olunca nefret ediyorum... Ayrıca herifin bıyığından da ayrı nefret ettim, herif yaşlı sayılır, yaşlılardan da nefret ederim, bıyıkları bu kadar gür olmamalıydı. Bıyığını kesesim gelmedi değil ama fazla da abartmak istemiyorum, sonradan başıma bela olmasın. Beladan nefret ederim, ama az miktarda... Huzurdan daha iyidir, sanırım...

Kasap, bana söyleyeceklerini söyledikten sonra şansını bir de Oishi'den yana denedi. Yazık... Oishi de oyuna dahil olmaya karar verdi çünkü. Oyuna dahil oldu demişken, şom ağzımı açma riskini göze alarak oyunbozanlardan nefret ederim diyeceğim. Çünkü dediğim gibi beladan nefret etsem de... Her şeyin yolunda gitmesinden daha çok nefret ediyorum. Kaostan da epey az nefret ediyorum.

Oishi, yapması gerekeni yaptı ve herifin ağzından laf almaya yönelik şeyler söyledi. Kasap bir şeyler biliyorsa söyleyecektir ama kanımca bir şey bilmiyor. Ben yine de rolümü abartacağım biraz. Belki bu sefer işer...

Oishi'nin sözlerinden sonra ivedi bir şekilde çantamdan şekilli şekilde parmağımda çevirerek bir kunai çıkarıp adamın karnına saplamaya hazırmış gibi kolumu bel hizamda geriye çekeceğim. Adamı işetmek adına biraz daha tehdit etmekten de geri durmayacağım. "İlk ve son şansın..." Bu sefer işeyecek...

[GM - Naruto]

Eleman tuvaletini yeni yapmış ki, mesanesi bol, işeyemiyor. Fakat bu, adamın bacaklarının titremesini engellemiyor; veya beynini dışarı akıtacak seviyede terlerin boşalmaya başlamasını engellemiyor. Kunai'yi gören ve Oishi'nin laflarını dinleyen eleman, hepten karamsarlığa bağlıyor. "Lütfen! Lütfen beni bağışlayın! Ben o gün dükkânda bile değildim! B-bu... Bu önümdeki beyefendi dükkana girmiş, bir iki bir şey çalmış, et, alet edevat falan, bizim çırak son anda görmüş onu, lâkin o da hatırlar herhalde, bayıltmış onu kafasının arkasına sert bir şeyle vurarak. Inaba Kagami'nin adına, lütfen, başka bir şey bilmiyorum!"

Elemanın kafasından dökülen terler, turuncu fener ışığının altında parlıyor. Sokak aşırı derecede sessiz. Rahatsız edici seviyede hemde. Ortalıktan gelen tek ses, rüzgârın sallandırdığı fenerlerin sesi ve elemanın ayaklarının titremesi. Hiç bir şekilde, bir insandan kaynaklanmış olabilecek bir ses yok. Ne bir cam kapatma, ne bir kapı açma, ne de çöp atma... Hiç bir şey. Umigawa'daki insanların yaşadığı durumu anlamak için sokaklarında bir kaç saat geçirmeniz yeterli.

Umigawa olayı hala taze, hala yaraları acı veriyor. Inaba Kagami'nin anısının insanların zihnine kazınmış olması ise size belki bir hüzün, belki bir onur, belki bir gurur, belki de bir sinir kaynağı oluyor; lâkin bu gerçeği değiştirmiyor. Bu yörenin gerçekten iyi haberlere ihtiyacı var.

[Yushiro Oishi]

Ne kadarda sessiz, sedasız bir akşam. Sinir bozucu, çok sinir bozucu bir sessizlik hakim bu kasabaya. İnsanlar kafalarını bile çıkaramıyorlar inlerinden. İçlerindeki korkuyu tam burada hissedebiliyorum. Yoğun olarak dehşete kapılmışlar. Birilerinin, benim ülkemin insanlarına bunu yapması daha da sinir bozucu. Şimdi daha iyi anlıyorum Ame'li bir shinobinin buraya nasıl rahatça girebildiğini. İnsanlar o kadar korkuyorlar ki, yabancı gördüklerinde, bize karşı güvensizliklerinden herhangi bir bildiri bile yapamıyorlar. Hepsinin kafasında bugün de ölmeyeyim düşüncesi dolaşıyor. Haklılar, onlara daha fazla güven aşılamalıyız.

Kasap adamım feci şekilde korktuğu ve birazdan öleceğim düşünceleri halinden rahatça okunuyordu. Benim olaya dahil olmamla dehşeti daha da yükselmişti. Ölüme bu kadar yakın olan bir adamın yalan söylemesine imkan yok. Her şeyden nefret eden garip dostum Shin, cinayeti kasabın işlediğini düşünmüştü. Bunu anlıyorum ama katil kasap değil, bunu test ettik. Ama yeni bir ipucu yakalamıştık, kasabın çırağı.

"Bırak onu Shin, adam yalan söylemiyor. Sende sakin ol kasap! Biz Nikkougakure shinobileriyiz ve buraya hırsızı yakalamaya geldik. Tavrımıza aldırma, sadece doğru söylediğinden emin olmak istedik. Daha fazla cinayet, soygun ya da Umigawa halkına korkuya gerek kalmadı. Şimdiye kadar halkın neden korktuğunu anlayabiliyorum ve bu çok sinir bozucu. Ama sana söz veriyorum, o katili ve hırsızı yakalayı, buradan köye kadar, cezasını çekmesi için döve döve götüreceğim. Biz Nikkougakureli shinobiler olarak, halkımıza bunu borçluyuz.

Şimdi dükkanı kilitlediğinden emin ol da, gidip birde çırağını bulalım. Ne kadar çabuk olursak, o katili o kadar hızlı döverim."

Uzunca bir konuşma olacak aslında. Benim gibi konuşurken çenesini değilde yumruklarını konuşturan bir adam için, epey uzun. Ama önemi yok. İçi aniden ferahlayan ve ölümün pençesinden henüz kurtulan adam ağzımdan çıkanlara pek dikkat etmeyecektir. Eğer ikna olup bizi çırağına götürmeye karar verirse adamı izleyeceğim.