[Ayanokouji Kunitake | Aktif Operasyon] Kefaret

[GM - Naruto]

Out : Ek bilgi verilmesinden ziyade esirin kimliği haliyle kulaktan kulağa dolanıyor.. Ruta'nın ek yakınlığı, seninse kişilik özelliklerin baz alınınca ayrıntılara tam olarak vakıf olamıyorsun.

Üç klonun hedeflerine atılıyor. Yıkık bina, ateş yandığını tahmin ettiğin yer ve genel olarak çevreniz. Son bunshinin etrafınızda ufak bir daire çizerek alanı yavaşça büyütüyor. Yaklaşık 5-6 dakika sonra tüm bunshinlerin gözden kayboluyor. Son bunshini en son tam karşınızdaki yıkıntı öbeklerinin arasında görüyorsun. Ruta ve Tsuta klonlarla yaptığın şeyi olumsuz bir bakışla karşılasalar da bunu eyleme dökmüyorlar. Sessiz bir şekilde bekliyorsunuz. Ortam size ayak uyduruyor, bunshinlerin gidişinden sonra çıt dahi çıkmıyor.

15 belki 20 dakika. İlk hareket, 50-60 metre ilerinizde, yan yatık bir duvarın arkasında beliriyor. Bunshininin birkaç dakika önce taradığı bir alan. Bir adam, suratında tahta maskesi var. Uzun saçları omuzlarından sallanıyor. Sİze doğru attığı ufak adımlarla beraber ayrıntıları da netleşiyor. Koluna bağlı alınbandını görüyorsun. Nikkougakure, üzeri 2 kez çizilmiş. Omuzlarında, sırtına astığı iki silahın kabzasını görüyorsun. Aynı şekilde belinin sağ tarafında bir katana, solunda ise bir wakizashi bulunuyor. Acele etmiyor. Yavaş adımları bazen üzerinden atlamak zorunda kaldığı bir kaya nedeniyle kesilse de, bu hareketlerinde bile en ufak bir rahatsızlık yakalamıyorsun. Ruta adamın yaklaşmasıyla birlikte bir adım öne çıkıyor.

Adamın tek eli katanasının kabzasına yapışıyor. Üçlü olarak istemsizce geriliyorsunuz. Ancak buna rağmen saldırgan bir aura yaymıyor adam. Tek ayağını bir kayaya dayadıktan sonra sizlere bakıyor. "Parşömenler ?" diyor yüksek bir ses tonuyla. Ruta ve Tsuta parşömenlerini çıkararak gösteriyor ve tekrar yerine koyuyor.

[Ayanokouji Kunitake]

Klonlarım, harekete geçtikten bir kaç dakika sonra görüş mesafemden çıkmıştı. Yanımdakiler yaptığım şeyden pek hoşlanmamıştı ama etrafımız hakkında bilgi toplamak önemliydi. Buluşma yerini bizim seçmediğimiz gibi onların karargahı yada kampı seçilen bölgeye daha yakındı. Yani pusu kurmak için oldukça ideal şartlardı. Şuanda ellerinde bir rehine vardı ve bunu kullanarak istedikleri parşömeni elde edeceklerdi. Tabi parşömen sahteydi ama onlar bu bilgiye vakıf değildi. Bir rehine ile bu kadar şey başardılarsa dört tanesiyle kim bilir neler yapabiliriz diye düşünmüş olmaları çok olasıydı. O yüzden çevreyi araştırması için klonlarımı kullanmak doğru bir karar diye düşünüyordum. Klonlarımı kullanmak bizi sadece iki durumda dezavantajlı konuma sokardı. Birincisi parşömenleri vereceğimiz kişilerin onları bulmasıydı. Bu iki taraf arasında ciddi bir sorun yaratacak bir şey değildi. Klonlarıma bakan herkes onların sadece etrafa bakındıklarını anlayabilirdi. Diğer olası durum ise bir saldırıya uğramamız halinde onları kullanamayacak olmamdı ki onları kullanmak için tek yapmam gereken tekniği bozup tekrar yapmamdı. Kısacası kafaya takacak bir şey yoktu.

Normalde kısa sayılabilecek ama bizim bulunduğumuz şartlarda oldukça uzun geçen bir sürenin ardından kolunda bizim köye ait olan ve üstü çizilmiş bir alınbandı olan biri gelmişti. Yüzünü tahta bir maskeyle saklıyordu. Üstüne başına baktığımızda ne kadar donanımlı olduğu anlaşılıyordu. Toplam dört silahı vardı. Sırtındakileri tam kestiremesem de diğer silahları bir katana ve bir tanede katana yavrusundan oluşuyordu.

Takım liderimiz öne çıkınca aramızda bir gerginlik oluşmuştu. Ani bir şey yapacağımızı sanmış olmalı ki elini direk katanasına götürmüştü. Yanlış anlaşılma giderildikten sonra bizden istediği gibi parşömenleri göstermiştik. Daha doğrusu Tsuta ve Ruta göstermişti ama benden hemen onlardan sonra parşömenin bendeki parçasını gösterip tekrardan yerine koyacaktım.

Şuan için ani bir şey yapmayı düşünmüyordum. Konuşma işini Ruta halledecekti. Başta arkam ve karşımdaki adam olmak üzere çevreme dikkatlice bakınıp başka birilerinin gelip gitmediğinden emin olacaktım. Karşımdaki bir taiciydi. Onla başa çıkabileceğimizi düşünüyordum ama ondan başkaları bir anda saldırırsa başımız fena halde ağrıyabilirdi.

[GM - Naruto]

Adam üç parşömenide gördükten sonra kafasını sallıyor hafifçe. Elini katana kınından çekerek dizine dayıyor. Diğer eliyle Ruta'yı işaret ediyor. "Sen ve ben burada bekleyeceğiz. Diğer ikisi.." Aynı eliyle sol taraftaki yıkık binayı ve sağdaki parıltıların olduğu yeri gösteriyor sırasıyla. "Diğer ikisi gösterdiğim yerlere gidip parşömenleri teslim edecekler. Kardeşlerim kontrol ettikten sonra tekrar buraya geri gelebilirler. Döndüklerinde sonrasını konuşuruz." Tsuta sağ tarafa, ateş yandığını tahmin ettiğiniz yöne doğru ilerlemeye başlamışken adam sol eliyle dur işareti yapıyor. "Şartları söylemedim." Maskesinin altından ufak bir sırıtma işitir gibi oluyorsun. "Agresif davranırsanız takas iptal olur. İptal olursa elimizdeki kızcağıza neler olacağından bahsetmeli miyim ?" Direk Ruta'ya konuşuyor. Ruta kafasını sakince hayır anlamında sallıyor. "Arkamızdan birşeyler çevirirseniz de aynı sonuç. Unutmayın ki 'bizim topraklarımızdasınız'." Tsuta uyarılardan sonra ilerleyişine devam ediyor. Ruta ise kısa bir anlığına, keskin bir bakış atıyor sana.

Bunshinlerin hala görünürde yok.

[Ayanokouji Kunitake]

Parşömenleri gösterdikten sonra gerginlik büyük ölçüde ortadan kalkmıştı. Bunun akabinde parşömenleri onlara nasıl vereceğimizi falan açıklamış ve bir şeyler yaparsak rehinenin başına geleceklerden bahsetmişti. O rehine ile ilgili konuşurken bende kendi kendime " En kötü ne olur ki? En fazla sırayla tecavüz ettikten sonra boğazını kesip ormana atarsınız. " diyecektim. Rehineye karşı bir yakınlık hissetmediğim için başına gelenler beni çok ilgilendirmiyordu. Daha doğrusu beni ilgilendiriyordu ama bu duygusal yada kişisel bir ilgi değilde görev başarısız olursa paramı alamayacak olmam kaynaklı bir ilgiydi. Yoksa güzelse kıza bir turda ben binmek isterdim.

Tsuta ateşin oraya gittiği için bana harabe kalmıştı. Oysaki ateşi ben istiyordum ama neyse elden bir şey gelmez. Bana gösterilen yere gitmeden önce " Kızı nasıl ve ne zaman teslim edeceksiniz? " dedikten ve cevabımı aldıktan sonra ilerlemeye devam edecektim. Bir cevap vermemesi durumunda da yürümeye devam edecektim.

Hedefime doğru yürürken aklımda klonlarım vardı. Acaba onlara ne olmuştu. Bir tanesi çevremize bakınıyordu. Fazla uzaklaşmasını söylememiştim. Büyük ihtimalle bizi görmüştü ve bir yerde bekleyip olup biteni izliyordu. Harebelere yolladığım klonla yol üstünde karşılaşmayı bekliyordum. Yok edilmiş olsaydı anlardım. Bunshinler zayıf olduğundan onları patlatmadan etkisiz hale getirmenin çok mümkün olduğunu düşünmüyordum. Gerçi bunlar benim gibi bir dehanın yaptığı bunshinlerdi. Doğal olarak standart olanlardan daha dayanıklı olmaları içten bile değildi. Başka bir değişle onu yakalamış olabilirlerdi. Bir insanın aşırı yetenekli olmasının onun başına bela açması ne kadar ilginçti.

Diğer klonumda büyük ihtimalle yolda Tsuta ile karşılaşırdı. Onunla konuşur mı yoksa direk geriye mi döner bilmiyordum. En çok merak ettiğim ise geri döndüğünde beni meydanda bulamazsa ne yapacağıydı. Aslında bu klonları yapan kişi ben olduğumdan az çok ne yapacaklarını kesitrebilridim. Sonuçta aşağı yukarı onlarla aynı kişiydim. Ben olsam sıkılıp kunai ile sağa sola adımı kazırdım ama ekipmanlarımında kopyalanıp kopyalanmadığından emin değildim.

Bunshinlerde ekipmanlarda kopyalanıyor mu?

[GM - Naruto]

Out: Karasu Bunshin için hayır, kopyalanmıyor.

Sorun üzerine adam bir süre sana odaklanıyor. Maskesinde çok ufak, uzaktan belli olmayacak göz deliklerini görebiliyorsun. Pek kullanışlı bir maske değil haliyle. Gerisini sonra konuşuruz tadındaki açıklamasından sonra bu soruyu sorman nedeniyle sana tilt olduğunu da anlıyorsun aslında. Sadece kafasıyla gitmen için bir sallama hareketi yapıyor.

Ruta ve adamı geride bırakarak yıkıntı binaya doğru ilerliyorsun. Yol üzerindeki çok farklı şeylerin yıkıntıları basıp gitmeni engelliyor. Pek de etkileyici bir görüntü değil. En azından bu bölgede, Joushou kenti için anlatılan şeyleri göremiyorsun. Binaysa bina. Şuradaki taş da binanın kolonu işte. Belki yarısı gitmiş bir duvar. Henüz 'antik' sıfatını hakkedirecek birşey yok yani. Ancak yolun hafif eğimini aştığında, yani tepemsi bir yere ulaştığında, sınırların ilerisini görme şansını elde ediyorsun. Birbirini takip eden, birbiriyle çarpışan yüksek tepeler dizisi denebilir. Yıkıntılar bu tepeler boyunca sürüyor. Zamanında bu bölgenin kalabalık bir yer olduğunu anlayabiliyorsun. Kalabalıktan öte, büyük bir ülkenin başkenti olabilecek potansiyele de sahip. Geriye kalanlar ise bunlar.

Sayabildiğin yaklaşık 7 adet tepelik var. Kimisi ardı ardına sıralanmış, kimisi bir diğer tepeyle omuz omuza vererek kanyonumsu yollar oluşturmuş. Ayırt edici tek şey uzaktaki tepelikler, yakındakilere nazaran uzayarak gidiyorlar. Ve arkalarında ise büyük bir dağ bulunmakta. Dağlık alan sisle çevrelendiği için görebildiğin pek birşey yok.

Yıkıntı binanın yanına öngördüğün sürede varıyorsun. İkinci katın, senin tarafındaki ve solundaki duvarı sağlam. Üst katta ne yahut kim var göremiyorsun yükseklik sebebiyle. İlk katta bir giriş bulunmakta, muhtemelen daha önceleri büyük bir kapıya ev sahipliği yapıyordu bu giriş. Köşelerdeki kirişleri hala sağlam. Açıklığın iki tarafında tozdan arkasını göstermeyen iki pencere var. Soldakinin camı kırık.

Birinci katta üste çıkan merdivenimsi birşey elbet vardır. Toz bulaşmasın dersen, ikinci kat duvarların desteğini alarak ulaşabileceğin bir noktada. 10-15 belki 20 metre.

[Ayanokouji Kunitake]

Takasın onları ilgilendiren kısmını nasıl yapacağımızla ilgili olan sorum havada kalmıştı. Bende konunun üstüne gitmemiş ve yürümeye devam etmiştim. Kaçırılan kişinin başına ne geldiğini pek önemsemediğimden önceki sorum tamamen görevin düzgün ilerleyip ilerlemeyeceğine dair olan merakımdandı. Bir yamuk yapılmasını istemezdim. Buraya gelene kadar bir ton yol kat etmiştik. Köy zaten bizi sikmek için her daim fırsat kolluyorken görevin başarısızlığa uğramasını istemezdim. Sevgili köyümüz, rehineye gelecek en ufak hasarda bile abuk subuk kesintiler yapabilirdi. Mesela Misairu'nun psikolojik tedavi masrafı ...v.s gibi.


Dağ taş yürüdükten sonra yıkık dökük binaya ulaşmıştım. Antik Şehirde ilgimi çeken bir şey olmadığı gibi diğerlerininde neden ilgisini çektiğini anlamamıştım. Yani burası sözde Güneş Ülkesinin elini kolunu uluslararası arenada kitleyen bir yer olmalıydı. Burası öyle önemli bir yerdi ki buradaki teröristlerin olduğu bilindiği halde diğer ülkelerin antik şehre zarar gelmemesi için yaptığı baskı sebebiyle ciddi bir operasyon yapılamıyordu. En azından benim duyduğum buydu ama buraya geldiğimden beri gerek tarihi gereksede sanatsal açıdan değerli hiçbir şey görememiştim.

Binanın çevresini kontrol ettikten sonra sağlam duvarın yanına gidecek ve elle daha detaylı bir sağlamlık kontrolü yapacaktım. Duvarın sağlamlığından emin olursam ayaklarıma çakra gönderip duvara tırmanacak ve yıkık dökük binanın üst katına bu şekilde çıkacaktım. Yukarıda bir cam yada içeriye açılan bir delik falan bulmayı ümit ediyordum. Bir yandan yukarı çıkarken, diğer yandanda kazandığım yükseklikten faydalanıp etrafı inceleyecektim.

[GM - Naruto]

Binanın çevresinde yavaş bir tur atıyorsun. Sağ taraftaki duvarın yarısı, çapraz bir şekilde yıkılmış durumda, arkadaki duvarsa tamamen yıkık, boş bir alan. Aynı zamanda 2.katın çatısı olmadığını da görebiliyorsun. Köşede birkaç tahta kiriş bulunmakta ancak üstü tamamen açık. Ses yok, görüntü hala mevcut değil.

Duvarların sağlamlığını kontrol ediyorsun. İlk katın duvarları haliyle. Bütünlüğünü koruduklarından ötürü zayıf durmuyorlar. Test imkanin olmuyor tabii ki. Ayaklarınla duvara yapışarak yukarıya çıkıyorsun. Sağlam duvarın üstünden yahut yarı yıkık duvarın köşesinden bakıyorsun ikinci kata. Katın sol köşesinde aşağıya inen merdivenler bulunmakta. Çökmüş, küflenmiş bir yatak, çekmeceleri uçmuş bir komidin. Herşey toz içinde. Bir sandalye görüyorsun. Arkadaki yıkık duvarın önüne koyulmuş. Sandalyede yine uzun, kahverengi saçlı bir adam oturuyor Bir hayli cüsseli olduğunu görebiliyorsun. Direk olarak karşısındaki açıklığa bakıyor. Seni farkettiğini düşünmüyorsun, aşağıda dolanırken fazla ses çıkarmadın. Duvardan çıkışında çok sesli bir hareket değildi. Yine de sen olsan farkederdin denebilecek bir durum. Hareket yok.

[Ayanokouji Kunitake]

Duvarın sağlamlığını kontrol ettikten sonra ayağıma çakra vererek tırmanmıştım. Sağlam duvarın üstünden baktığımda içeride insan azmanı birini görmüştüm. Buluşmam gereken kişi bu olmalıydı. Büyük ihtimalle taiciydi. Beni fark etmesede baktığı yön itibariyle fazla dikkatsiz olursam fark edilebilirdim.

Aklımda ne yapmam gerektiğine dair binbir türlü plan geçiyordu. Rakibim beni fark etmemesini kendi avantajıma kullanıp onu etkisiz hale getirmeye çalışabilirdim. Önceden gönderdiğim klonları iptal edip yenilerini yapar ve parşömeni vermesi için gönderirdim. Klonlarımdan biri onun dikkatini dağıtırken bende duvarın üstünden saldırırdım. Başarılı olma ihtimali oldukça yüksek bir plandı ama hasar gücü yüksek jutsularımın hepsi katondu ve bu bina diğerlerine nazaran daha yüksekti. Yani yaptığım teknikler yüzünden yangın çıkarsa diğerleri tarafından fark edilebilirdim. Gerçi kardeşlerinden birini elime geçirdiğimden onu rehine olarak kullanabilirdim. Hatta üstlerini bile öğrenebilirdik ama riske girmek istemiyordum.

Çaktırmadan yavaşça aşağıya inecektim. Aşağıya indiğimde, oluşturduğum 3 bunshinden çevreye bakınması için gönderdiğimi iptal edip yenisini yapacaktım. Parşömeni ona verdikten sonra merdivenlerden çıkıp teslimatı yapmasını ve işi bittikten sonra söylendiği gibi Ruta ile katanalının yanına dönmesini söylecektim. İnandırıcılık konusunda sıkıntı çıkacağını sanmıyordum. Sonuçta bu klonlar ben ne biliyorsam onu biliyorlardı. Klonum binanın içine girerken bende tekrardan aynı şekilde yavaşça duvara tırmanacaktım ama bu sefer görünmemek için herhangi bir açıklıktan içeri bakmayacaktım. Kulağımı duvara yaslayarak olup biteni dinleyecek ve ona göre hareket edecektim.

[GM - Naruto]

Olabildiğince sessiz bir şekilde aşağı inerek klonunu oluşturuyorsun. Klon parşomeni alıyor ve ilk kata giriyor. Sen de duvardaki eski pozisyonuna, kendini göstermeden geçiyorsun.

Alt kattan gelen birkaç patırtı. Sonrasında gıcırdayan merdiven sesleri. Son basamaklarda tekrar bir patırtı. Klonun üst kata ulaşıyor. 6-7 saniyelik bir sessizlik yaşanıyor. "Parşömen." Klonun. Sessizlik tekrar hakim oluyor. Birkaç adım atıyor klonun, gıcırtıları duyuyorsun. Ufak bir patırtı. Birşeyleri yerinden oynatıyor. En yakınındaki açıklıktan kafanı uzatıyorsun neler olduğunu anlamak için. Baktığın ilk nokta da az önce adamın oturduğu sandalye oluyor. Adam yerinde yok. Klonunla göz göze geliyorsun, ellerini yana açıp odaya bakınmaya devam ediyorsun.

Açıklık, bulunduğun duvarın altı, görünürde kimse yok.

[Ayanokouji Kunitake]

Aşağı indikten sonra eski klonlarımdan birini etkisiz hale getirip yeni bir tane yapmış ve görevi için göndermiştim. Bende bu sırada duvara tırmanıp neler olup bittiğini dinlemeye başlamıştım. Kulağımı duvara dayar dayamaz bazı gürültüler duymuştum. Büyük ihtimalle bunshin sağa sola çarpmış ve bir şeyleri kırmıştı. Binanın yıkık dökük olmasınıda hesaba katarsak adım atması bile bir şeyleri kırmak için yeterli olabilirdi ama bu olaydan iş sessizliğe geldimi klonlara fazla güvenmemem gerektiği dersini almıştım.

Klonum yukarı çıkıp parşömenden bahsettiği gibi bir patırtı olmuştu. Ne olduğuna baktığımda az önceki iri yarı adamın odada olmadığını fark etmiştim.

Önce klonuma ve parşömene bakıp durumlarını kontrol edecektim. Daha sonra adamın içeride olmadığından emin olduktan sona odanın içine girecek ve " Demin burada ne oldu? Teslimatı yapamadın mı? Şu nalet kağıt parçasını verip kurtulaydık iyiydi. Ayrıca buraya çıkarken yaptığın patırtı gürültü neydi?" dedikten sonra cevaplarını bekleyecektim.

Sorularıma cevap aldıktan sonra odanın içinde aranmaya başlayacak ve aynısını klonumunda yapmasını emredecektim. Az önceki adamın buradan çıkmasının dört yolu vardı. Birincisi merdivenlerden inerdi, ikincisi duvardaki deliklerden çıkardı, üçüncüsü buradan çıkmasını sağlayacak bir jutsu kullanmıştı veya gizli bir geçit falan vardı. İlk iki ihtimalde ya ben yada klonum onu fark ederdi. Son ihtimalin gerçek olması karşısında yapacak bir şeyim yoktu. Bu yüzden oda içersini arayıp gizli bir geçit yada adamın nereye gittiğini belirten bir kanıt arayacaktım. Bir ihtimal kendini oda içerisinde de saklamış olabilirdi. Her ne olursa olsun gidip bizzat arama yapmam elzemdi.