[Inaba Mane & Aktif Operasyon] Çukur

[GM - Naruto]

Aktif görev çağrının gecesinde bir görevli eşliğinde Daimyo binasına getiriliyorsun. Gece vaktine göre fazlasıyla hareketli, hatta ortamda bir karmaşa olduğu söylenebilir. Seni arşivlerin tutulduğu bir odaya yerleştirerek beklemeni söylüyorlar. Dışarıdan patırtılar, yüksek sesli konuşmalar duyuluyor. Geneli birkaç kervanın hazırlanması hususunda oluyor. Taşınacak kutuların, çağrılacak isimlerin telaşı. Arada bir arşiv odasına giriliyor.

Sana bilgilendirmeyi yapacak kişi, yine senin yaşlarında bir kunoichi oluyor. Siyah topuz saçları, beyaz teni ve kenarlı yüz hatlarıyla hoş bir bayan. Pek tecrübeli olmadığını hareketlerinden anlayabiliyorsun biraz. Seni selamladıktan sonra bir süre kilitleniyor ve sanki ne yapacağını tekrar hatırlamak için elindeki kağıda bakıyor çaktırmadan. Kendisini hazır hissettiğinde görevinin detaylarını açıklamaya başlıyor.

Açığa çıkardığı ilk konu Hofuna şehri çevresinde gelişen faaliyetler oluyor. Zengin ailelerin burada konaklaması nedeniyle, şehir çevresinde dolanan hırsız çeteleri hatta define avcıları bulunmakta. Ailelerin kendilerini korumak için geliştirdiği mekanizmalar bulunduğu için uzun süredir büyük çapta olaylar yaşanmadı. Büyük ailelerden birşey koparamayan çeteler haliyle kent halkına dadansa da çoğunlukla göz ardı ediliyor bu durum. Zaten suçluların yakalanması uzun sürmüyor Hofuna yerleşkesinin başarılı girişimlerinden ötürü. Fakat çetelerin büyüklüğü, içeri alınan insanların bir süre sonra yer açma amacıyla salınması nedeniyle kırılmaz bir döngü kurulmuş durumda. İçeri alınan bir hırsız, iki ay sonra çıkarak yaptığı işe devam ediyor yani.

Hofuna şehri kendi içinde dengeyi kurabilmiş gibi gözükse de, birkaç hafta önce gerçekleşen seri olaylar, şehirdeki büyük aileleri harekete geçirmiş durumda. Zeni ailesinin soyulan kasası. Aile soyulan kasanın boş olduğunu ve herhangi bir maddi kayba uğramadıklarını iletti bu olaydan sonra. Zeni ailesini tedirgin eden şey, mal varlıklarını sakladıkları kasaların sürekli yerlerini değiştirmelerine rağmen, eski bir kasanın konumunun açığa çıkmış olması. Şimdilik bu olaydan dolayı zarar görmediler ancak önüne geçilmezse sorun yaratabileceğinden dolayı tedirginler.

Zeni ailesinin yaşadığı olayın ardından, birkaç köklü aile de soygun denemelerine maruz kalıyor. Çalınan yüklü miktardaki paralar, sözleşmeler, saldırıya uğrayan aile depoları. Bu olaylardan elde edilen kanıtlar ve Hofuna yerleşkesinin verdiği raporlar sonucunda, hırsız çetelerinin ufak gruplardan ziyade, ciddi bir örgütleşmeye gitmiş oldukları düşünülüyor. Şehrin sokaklarında, Pin lakabıyla anılan biri bulunmakta. Eğer ortada çok büyük yanılgılar yoksa, bu örgütün lideri olduğu düşünülmekte.

Yerleşke shinobileri köy ile birlikte bu örgütü açığa çıkaracak bir plan üzerinde çalışmakta. Karşındaki kız çok ayrıntı vermese de, plan, hırsız örgütünü üzerine çekecek büyük bir konum değişimi üzerine. Senden beklenen şey ise, örgütün içine olabildiğince girmen, aynı zamanda yerleşke shinobilerine düzenli raporlar vererek oluşturulan plandaki pürüzleri ortadan kaldırman.

Kız başka sorun yoksa, ulaşımın için köyden Hofuna'ya gitmek üzere olan kervanı kullanabileceğini söylüyor.

[Inaba Mane]

Sonunda kendime bir bıçak alabildiğimde yola çıkmak için hazır olduğumu düşünmüştüm. Bu zamana kadar tek başıma hareket etmemiştim, bana her zaman yol gösteren insanlar olmuştu hayatımda ancak bu sefer tek başıma olmak zorundayım. Benim ilerlemek istediğim yolda kimsenin benim kararlarımdan canının yanmasını istemem. Öyle ki kendim bile verdiğim kararlardan kesin olarak emin olabilen bir insan değilim. Beni dinlemezler de zaten, silik birisiyim ben. Bunu kabul ediyorum ve bu şekilde olmanın bir ayrıcalık olduğunu düşünüyorum. Umuyorum ki insanlarım için, hizmet ettiklerim için yararlı ve hatırlanır olmayı başaracağım.

Daimyo binasına getirilmemin ardından beni yerleştirdikleri bir arşiv odasında beklemem emredilmişti. Bende beklemeye koyuldum ancak etrafta pek çok insanın oldukça hararetli bir şekilde konuşup acil bir işten dolayı da koşuşturmaları duyulmayacak gibi değildi. Belki de gerçekten bana ihtiyaç vardır? Bilemiyorum.

Çokta fazla beklemeden sonunda içeriye benim yaşlarımda bir kunoichinin girmesi ile neden burada olduğum konusuna bir nokta koyulacağı düşüncesi ile başımı kaldırıp hafiften selam niyetine aşağı yukarı yapmamın ardından söze girmek için hazırlanmaya başlamıştı. Belki tecrübesiz, belki de bunca işin arasında pekte dikkat edilmemem noktasında bir kaç saniye beklemeyi seçmişti. Aklındakileri gözünün ucu ile baktığı kağıt aracılığıyla toparladıktan sonraysa konuya girebilmişti nihayetinde.

Hofuna şehrinden bahsetmişti genel olarak. Şehir hakkında net bir bilgim olmasa da zaten kendisi de açıklamaya başlamıştı. Zengin aileler ve fakir aileler arasında muhtemel bir kıskançlık ve ya para davası yüzünden çatışmalar çıkıyordu. Bir taraf çalarken öteki taraf zindanlar dolana kadar onları tıkıyor sonrasında da salıyordu. Suçun bu kadar yüksek olmasına şaşmamalı. Suçlar insanların fazla anlayış göstermesi sayesinde bu kadar büyüdü zaten.

İçeriden salınan kişiler de muhtemelen eski mesleklerinden dolayı yenilerini kuramayıp tekrar çetelerin içerisinde giriyordur. Bunu da onaylamıştı genç kız, böylece genel olarak sorunun çeteler ile ilgili olduğu kesinleşmiş oldu ve benden istenilen şeyin ne olduğu da üç aşağı beş yukarı ortaya çıkmış oldu. Yılanın başı kesilirse genel olarak düzenin bozulacağına ve de geri kalan insanların zapt edilmesi için gerekli bilgiye ulaşılabileceğine kanaat getirmişlerdi. Hedefin asıl ismi belli olmasa da Pin olarak lakaplandırılmıştı.

Genel olarak zenginleri koruyup onlardan yardım görecektik. Benim işime gelir, bu şekilde benim yetişmem için vergi ödeyen insanlara faydalı olabilirim. Genel olarak aklımdaki soruları cevaplamıştı karşımdaki kişi bu yüzden üstüne bir şey söylemek ne kadar doğru olur bilemiyorum ancak genel olarak aklımda tek bir soru vardı. Nefesimi bir iki öksürükle temizleyip "Pürüzleri ortadan kaldırmak için gereken her şeyi yapmaya iznim var sanıyorum ki." deyip cevabı bekledikten sonra başımı eğip kervanı bulacaktım. Hazırlanan kervan zaten bu kervan olsa gerek.

[GM - Naruto]

Sorun karşısında kız şaşırmıyor, sadece biraz tekleme. Vereceği cevabı bilsede, bunun için doğru kelimeleri seçmek istiyor gibi. Kafasını eğiyor yana doğru hafifçe. "Görevini ve perde arkasındaki hazırlıkları tehlikeye atmadığın müddet eylemlerin tolere edilebilir." Tekrar kağıtlara bakıyor, birşeyler hatırlama amacından ziyade vakit kazanıyor kız. "Eğer suçlu maskesine bürünebilirsen, o tarafta yapacaklarının da üstü örtülebilir. Nikkougakure kadar, varlıklı ailelerin desteği de arkanda olacak." Ne tam özgürlük sunuyor sana, ne de kendini geri tutmanı söylüyor. "Yerleşkede sağlayacağın bağlantılar sana daha net sınırlar sunacaktır."

Arşiv odasından çıkarak binanın önünde tamamen hazırlanmış kervana ulaşıyorsun. Kız da peşinden geliyor. Kervan klasik bir yaşlı tüccar tarafından kullanılacak. Arkasında, üstü şilteyle kapatılmış bir vagon var. Anladığın kadarıyla kuru gıdalarla dolu. "Tüccar şehrin kuzey ucundaki üretim tesislerine kadar gidecek. İneceğin nokta sana kalmış. Shinobi yerleşkesi köyün merkezi denebilecek bir noktada." Sana eski bir parşomen uzatıyor. Hofuna şehrinin 40-50 yıl öncesini gösteren bir harita, güncellikten fazlasıyla uzak olabilir. Ancak yolların ve girişlerin çok da değişmiş olduğunu sanmıyorsun.

Şehrin güney girişinin biraz gerisinde iki nokta işaretlenmiş, konum itibariyle siz de şehire bu taraftan gireceksiniz. "Son yapılan soygun denemelerinin konumları." Sen soygun noktalarını incelerken kız eliyle daire içine alınmış iki nokta daha gösteriyor. Bunlardan birisi kuzey tarafında, büyükçe bir alan. Diğeri ise şehrin doğu tarafında yer alan, yerleşimden uzak bir madeni gösteriyor. "Bunlar da şehirde kullanılmayan ve örgütleşmeye uygun bulduğum iki nokta. Yerleşke shinobilerine aynı raporu verdim ancak hazırlıklar sürerken örgütü kışkırtmanın doğru olmayacağını düşündüler. Belki senin işine yarar." Başka sorun yoksa kız seni uğurlayarak görev noktasına dönüyor.

Tahmini olarak öğle vakitlerinde Hofuna şehrinde olacaksın. Kervana inmek istediğin konumu belirtebilir, görevine uygun bulduğun noktadan başlayabilirsin.

[Inaba Mane]

Söylediklerimin ardından karşımdaki kızı şaşırtmayı başaramamıştım, bu çok doğaldı. Her ne kadar açıkça söylemiyor olsa da gerekliyse öldürmem emrediliyordu. Benim için sorun değildi bu ancak hırsızlık yaptığı için gayet normal bir insanı öldürmek bence fazlasıyla gereksiz bir şeydi. Suçlu olarak aralarına katılırsam halka karşı işlediğim suçların da affedileceğini söylemişti. Burada önemli olan şey ana operasyonu etkilemememdi bende bunun için olabildiğince arka plandan izlemekle görevliyim. Yerleşkede kuracağım bağlantıların bana daha net bilgi vermesi bekleniyor ancak kafamda bir şeyleri oturup ona göre hareket etmezsem şimdiden başarılı olamam değil mi? Tanrı biliyor ki korkuyorum, ölmekten korkuyorum. İnsanları yüz üstü bırakmaktan, açık vermekten korkuyorum. Bunun için olabildiğince iyi düşünmeliyim, ki korkumu mantığım bastırsın.

Arşiv odasından çıkarken yumruk yaptığım ellerim titriyordu. Kendime güvenemiyorum, hiç bir şey bilmediğim bir yere ilk defa kendi başıma kararlar almam gereken bir yere gidiyorum. Son derece korkunç bir eylem bu. Derin derin nefes alıp vererek kendimi bastırmaya çalışsam da pek etkili olmuyordu. Kuru gıda ile dolu bir vagona yerleştirilmiş ve genel olarak harita üzerinde bir bilgilendirme ile ödüllendirilmiştim. Olası yerleşkeler belirlenmiş ve bana da bir kaç açık kapı bırakılmıştı. Kuzey tarafında bir yer ve bir de maden. Evet, anladım aklıma kazıdım. Şu an için saldırmak gereksiz görülüyor bunu da kazıdım.

Derin bir nefes aldıktan sonra bir umut bu kızın beni hatırlayıp dönünce iki arkadaş gibi görüşmeyi istemesini bekledikten sonra hiç bir şey olmamasının ardından uğurlamasına karşılık verip başımı hafifçe eğerek kapüşonumu önüme düşürüp vagonun içerisine geçmeden önce arabayı süren adamın yanına gidip ona da selam verdikten sonra başımla "Yardımlarınız için teşekkür ederim. Beni merkeze yakın ancak insanların fark etmeyeceği bir yerde indirebilirseniz sevinirim. Yolculuk için teşekkür ederim şimdiden, bir şeye ihtiyacınız olursa lütfen çekinmeyin." deyip cevabın ardından yerime geçip dizlerimi iyice göğsüme bastırıp bir miktar uyumaya çalışacağım.

[GM - Naruto]

Vagonu sürecek ihtiyar başıyla onayladıktan sonra başına şapkasını geçiriyor ve binmeni bekliyor. Arkada, kutuların arasında kıvrılabileceğin bir alan yaratıyorsun kendine. Kervan harekete geçtiği andan itibaren sarsıntı da başlıyor. Alışana dek rahatsız ediyor bu. Köyün kuru gürültüsünden uzaklaşınca ise, gecenin kendine has sesiyle birleşerek seni rahatlatacak bir kıvama geliyor. Sallanıyor, sıçrıyor, tahta tekerin sesiyle uykuya dalıyorsun.


"Pişt." Çapaklı gözlerini açarak önündeki kutunun ardını görmeye çalışıyorsun. Sürücü kısmından, vagona açılan sürgülü bir pencere. "Geldik." Sürücünün yaşlı, kırışık dolu suratı. Hemen ardında bulutlarla kaplı, griye çalan gökyüzü. Pek hoş bir uyanış olmuyor. Kendini toparlayarak iniyorsun vagondan. Vagonun sağ tarafında, ince bir su kanalı akıyor. Çevreniz ise tamamen, her yanı kusurlarla dolu bir gecekondu kovanı. Bazılarından ufak birer mum ışığı süzülüyor. Etraf sessiz, ufak fısıltılar duyuyorsun ancak çevrede insan yok. Solda, gecekondunun önüne kurulmuş çarpık bir verandada uyuyan yaşlı bir adam görüyorsun. Arada bir hareket ediyor, altındaki sandalyenin gıcırtılarıyla inliyor ortalık. Sürücü seni yanına çağırıyor. "Doğu tarafından dolandım senin için. Sessiz, ıssız olur buralar. Benim gittiğim yolu takip edersen bu fakir muhitin kullandığı bir merkeze ulaşırsın. Batıda hep zenginler kalır. Ama buradan batıya kırdın mı biraz ? Ortak nokta var orada. Genelde fakir muhitin zenginler için çalıştığı kısımlar diyebilirim." Çevreyi tarıyor adam. Başıyla selam verdikten sonra, kuzeye doğru harekete geçiyor. İlerlediği yere yol denemez pek, toprak, sınırları gecekondularla belirlenmiş bir açıklık. "Ben seni görmedim sen de beni. Hadi kolay gelsin."

Saatten emin değilsin. Havadan, çevrenin ölü oluşundan sabah vakitlerine girmekte olduğunuzu tahmin ediyorsun.

[Inaba Mane]

Vagonu kullanacak olan ihtiyara söylediklerimin onaylanmasından sonra insanlık için küçük benim için belki de büyük bir lüks olacak uykuya dalma vaktim gelmişti. Pek tabi bu meşakatli bir mücadele ile başlamıştı, araba önce sarsılmış sonra onu çeken hayvanın belki de duruma alışması ile tahatlamıştı. Tahtalar canlanmış gibi gıcırdayıp diş bilerken ben de o hayvancağız gibi duruma alışıp nihayetinde kendimi uykuya teslim edebilir hale gelmiştim. Sıkıştığım boşluk benim dünyam olmuş, sıçrama aralıklarını sayarken de sonunda sızmıştım.

Rüya görmüştüm evet ancak hatırladığım şeyler pekte ilginç değildi. Sırtına bir şey yapıştırmış bir adam vardı. Teslim olmak için ellerini ensesine atıp o şeyle insanları öldürmüştü. Sonra da bir kuleye gidip insanların hayatını kurtarıp eski karısının yanına gitmişti ancak bana sorarsanız kadın sürtüğün tekiydi. Adama teşekkür bile etmemişti. Garip bence... Birisi için hayatını riske atabiliyorsan sevilmeyi denemeli...

Sonrasında da olanlar malumdu, gözlerim kendini iyice kitlemek için bir miktar yaş bir miktar da belirsiz madde ile çapaklanmıştı. Güneşin doğduğunu bile fark etmek zordu aslında ancak beni uyandıran ses kalkmam gerektiğini söylüyordu. Ona uyup sürgülü pencerenin ardındaki yüze her ne kadar gülümsemek istesem de güzel yatağımdan sonra burası ayrıca bir rahatsızdı. Kedi vari bir şekilde bir iki kere gerildikten sonra vagondan aşağı inip etrafa bakmaya çalışmıştım. Bir su birikintisi, her ne kadar su desem de daha çok atık su olsa gerek. Gettonunsa sözlük anlamı şeklinde çarpık bir şekilde yapılmış binalar. Belirsiz mum ışıkları ve kurşuni gök yüzü. Muhtemel olarak kuşluk vaktindeydik.

Adamın bana yardımcı olmak adına fazladan sıkıntı çekmesi belki üzücü bir durumdu ancak bana saygı duyması çocuk gibi sevinmemi de sağlamıştı. Belli belirsiz bir gülümseme ile karşılık verdikten sonra fakirlerin zenginlerle buluşup orta sınıfı oluşturan yerin de tarifini alma fırsatı bulmuştum ancak sınıf farkının ne denli büyük olduğunu henüz kavrayabilecek seviyede değilim ne yazık ki. Hırsızlık olması bana şu anda doğal gözüküyordu. İdealist birisi de bunları düzene sokmuştu. Yanlış yoldan ancak doğru amaç içindir belki de?

Sonunda bir birimizi tanımadığımızı söyledikten sonra tekrar gülümseyip eğildikten sonra "Yardımlarınız için teşekkür ederim bayım." diyerek bir süre o şekilde beklememin ardından doğrulup bana verilen haritayı çıkartıp bu bölgelerin varlığını onaylayıp güncelliğini kontrol ettikten sonra tekrardan yerine tıkıştırıp alın koruyucumu cübbemin iç kısmına soktuktan sonra olabildiğince göze batmayarak ancak hızlı bir şekilde shinobi binasına doğru gideceğim. Kendi başıma iş yapıp bu bölgede çalışanların huzunu kaçırmak istemem. Yük olmaktan çok sonuç olmam gerekli. Oraya gidince de bana verilen görevin gereğince kendimi ve neden burada olduğumu saygılı bir şekilde anlatmam gerekir. Sanıyorum ki şöyle olmalı "İyi günler dilerim. Nikkougakure'den geliyorum özel bir iş için, mümkünse idari amir ile görüşebilir miyim?" evet bu şekilde olmalı. Hem kimliğimi gizli tutarım hemde yönetici ile görüşme şansım olur. Buraya birinin geleceğini bilen bir shinobi de benim durumumu anlar. Evet, böyle olmalı.

[GM - Naruto]

Adam sakin bir şekilde gözden kayboluyor. Yerleşkeye yollanıyorsun. Batıya yöneliyorsun bunun için. Ortak nokta, yerleşkenin de ortalarda olduğu bilgisi çıtlatıldığından bu çıkarımı yapman zor olmuyor.

İlerledikçe daha iç açıcı bir görüntüyle karşılaştığın söylenemez. Hala sönük, yıkılacakmış gibi duran yapılar sarıyor çevreni. Kenarda köşede sızmış insanlar, evinin kapısının önünde devrilmiş bir sarhoş, camdan bakan içi geçmiş insanlar. Güneş kendini gösterdikçe insanlar da hareketleniyor. Çocukları görüyorsun. Sanki oyun oynamak için uyumadan beklemişler, deli gibi koşuyorlar. Binaların geride bıraktıklarına nazaran büyüdüğünü görüyorsun. Müstakil evler kendini pis görünümlü hanlara, alkollü mekanlara bırakıyor. Hepsi yeni uyanır vaziyette. Sana dokunan eden de yok, sakin adımlarla devam ediyorsun. Çevren hızınla eş değer bir şekilde değişiyor, bulunduğun kısım basit bir köyden ufak bir kasabaya evriliyor.

Takip ettiğin yol ıssız sokaklara açıldığında kalabalığın sesini takip ediyorsun. Büyük sayılabilecek bir meydana ulaşıyorsun. Meydanın ortasında ufak taşlarla çevrilmiş bir daire bulunuyor. Dairenin içine, taştan bir büste ahşaptan bir çekiç heykeli koyulmuş. Buradaki binalar, meydanı çevreleyecek şekilde inşa edilmiş. Geneli tüccarlardan oluşuyor. Kasap görüyorsun, temizlikten eser yok. Manav, ufak esnaf lokantaları. Eski,paslı metaller satan yaşlı bir amca. Birşey dışında olağan bir akış bulunmakta.

Çekiç heykelinin önünde bir masa görüyorsun. Masadaen azından bu insanlardan giyim, duruş olarak daha üstte biri oturuyor. Maasanın önünde yaklaşık 25 kişilik bir sıra bulunuyor. Adam birkaç kişiyi, masadaki kağıtlardan ve keselerden uzatarak defetse de kalabalıkta bir huzursuzluk hakim. Sıranın en arkasında, sana yakın olanlardan biri yere tükürüyor. "Üçüncü gün. Bugün de paraları eksik verecekler bak. Küflü erişteleri ayıklıyorum evde." Yanındaki 2-3 kişilik arkadaş grubu kafasıyla onaylıyor. Kısık sesle konuşuyor adam. Homurtular bariz olsa da kimse sesini çıkartamıyor anlayacağın.

Göze batmaktan kaçındığın için kalabalığın yanından geçip gidiyorsun. Sana atılan birkaç bakışı da farkediyorsun bu arada. Meydandaki binaların çoğu 3 katlı. Yerleşke burada bulunmuyor. Ancak bu binaların arkasında, kulemsi yapıdaki binaya ilerliyorsun. Ahşap, diğer binalara bakarak 5 katlı olduğunu düşünüyorsun. Kırmızı bir yazıyla Nikkougakure'nin simgesi işlenmiş.

Yerleşkeye girdiğinde bir kunoichi karşılıyor seni. Alınbandını gizlediğin için seni halktan biri sanıyor, pek takmıyor.
Elindeki parşomenlerle uğraşmakta. Sözlerinden sonra alınbandını göstermeni isteyerek ufak bir doğrulamaya tabii tutuyor. İsminden, akademideki hocana kadar kapsamlı bir sorgu oluyor bu. Başta şüpheyle yaklaşıyorsun buna ama kadın senin her cevabından sonra eline aldığı parşömene bakarak bir nevi kontrol ediyor. Boşa sormadığı bariz belli.

Iro Kuwari

"Ben Iro Kuwari. Yasumu-sama'yı arıyorsun ancak pek ulaşabileceğin bir konumda değil." Oturabileceğin bir sandalye gösteriyor Kuwari. "Şehrin en batısında ikinci bir yerleşke merkezi bulunmakta. Son olaylardan sonra kuruldu. Haliyle Yasumu-sama da orada. Müdahale etmesi daha kolay oluyor." İçeri bir shinobi giriyor ve sizi selamladıktan sonra üst katlara çıkıyor. Kuwari shinobi gözden kaybolana kadar bekliyor. "Buradaki shinobi nüfusunun azalması işini görebilir, değil mi ?" Ses tonundaki şüpheyi kavrayabiliyorsun. Yine bir doğrulama gayesi. Buraya geliş amacını gayet iyi bilsede senin de biraz açılmanı bekliyor gibi.