[Takım Kasumikage] Başlangıç

[Kasumikage Shikibanzo]

Uzun bir aradan sonra yeni bir güne uyanış...

Enerjik bir şekilde yatağından fırlamıştı genç Kusa shinobisi. O günün üzerinden çok zaman geçmişti. Farkındaydı. Kendi adını taşıyan takımı ile tanıştığı günden beri öğrencilerini hiç görmemişti. O uzun ve zorlu tanışmadan beri ne birisi ile karşılaşmış ne de onları bulmak için çabaya girmişti. Herkesin biraz kafa dağınıklığına ihtiyacı olduğunu biliyordu. Yumrukların ve ninjutsuların havada uçuştuğu o tanışmadan sonra bir süre görüşmemelilerdi. Bu yüzden doğru zamanın gelmesini beklemişti Kasumikage. Kendince doğru olarak tanımladığı o zaman aralığı ise bulunduğu güne tekabül ediyordu. Artık sorumluluklarını omzuna tek tek yüklemeli ve öğrencileri ile gerçek başlangıcı yapmalıydı...

Odasından hızlıca çıkıp evdekileri görebilme umudu ile salona yönelmişti. Bi an evde olacaklarını düşünmüştü. Unutmuştu. Babası Yamamoto ve annesi Sencha bi süre önce kendisine kafa dinlemek istediklerini söyleyerek evden gitmişler ve en fazla 4-5 güne geri döneceklerini belirtmişlerdi. Nereye gittiklerini merak etmemişti Kasumikage. Normalde meraklı bir yapısı olsa bile, evde tek kalacak olma düşüncesi onu mutlu etmişti. İçten içe kendi evine taşınmak istiyordu genç shinobi. Artık küçük bir çocuk olmadığının bilincindeydi. Her ne kadar onları çok seviyor olsa da halen annesi ve babası ile beraber yaşıyor olması onu sorumluluklardan uzaklaştırıyordu. En basitinden bugün kendi kahvaltısını kendisi hazırlayacak olması onu mutlu etmişti. Mutfak işlerinden pek anlamasa bile kendisine ekmek kızartabilecek kadar yeteneğe sahipti...

Biraz vaktini almış olsa da 20 dakika gibi bir sürenin sonunda kendisine basit bir kahvaltı masası oluşturmayı başarmıştı Kasumikage. Afiyetle kahvaltısını yapmaya başladığında ise düşüncelere dalmıştı. Takımı ile ne yapmalıydı? Köy dışına çıkmak nasıl bir fikirdi? Acaba Kusa-chou buna izin verir miydi? Evet! Önce Kusa-chou binasına gitmeli ve izin almalıydı. Şahsen daha önce Kusa-Chou ile böyle bir görüşme yapmamış olması biraz germişti Kasumikage'yi. Eskiden takımı ve sensei ile o binada çok bulunmuştu. Görev raporlarını verirken senseini çok izlemişti. Ancak hiç bir zaman kendisi bir sensei olarak orada bulunmamıştı. Bu yüzden heyecanlanmıştı biraz. Tatlı bir heyecandı bu. Suratına bir gülümseme yerleşmesine sebep olmuştu...

Kahvaltısı bittiği gibi sofrayı toplamış ve odasına yönelmişti. Kusa-Chou'nun huzuruna çıkacağı için ayrıca daha özenli bir kıyafet seçimi yapmıştı bu sefer. Hoş gene o her zaman giydiği kırmızı-siyah ceketi almıştı üstüne ancak giyimine dikkat etmişti. Alın bandını ise normalde hiç yapmamasına rağmen bir gurur simgesiymişcesine alnına bağlamıştı. Aynada son kez kendisine baktıktan sonra görünüşünün düzgünlüğünden emin olmuş ve evden dışarı adımını atmıştı...

Köyün neresinde olursa olsun Kusa-Chou binasını görmek mümkündü. Bu yüzden hemen o yöne doğru hızlı adımlar ile ilerlemeye başlamıştı. Görüşmesi eğer istediği gibi sonlanır ise hemen Shunji ve Mitsunari'nin evlerine gidecekti. Aklından tam bir plan yoktu ancak köy dışında onları büyük maceraların beklediğinin farkındaydı. Hem kendisine biraz gezgin takılmak istiyordu. Bu yüzden Kusa-Chou'dan alacağı izin büyük bir önem taşıyordu. Tek istediği takımı ile köy dışına çıkabilme izni idi. Öğrencilerinin sorumluluklarını üstüne alacak ve onları olası tehlike durumunda koruyacaktı. Hem köy dışında kalacakları için aralarındaki ''dostluk'' dahada sağlamlaşacaktı. En azından kendisi böyle düşünüyordu...

Kusa-Chou binasına vardığı gibi binanın içine girmişti. Kusa-Chou'nun odasına doğru yavaşça ilerlerken hafif heyecanlanmış olduğu belli bir şekilde söyleyeceklerini düşünüyordu...

''Merhaba. Ben Kasumikage takım kaptanı Kasumikage Shikibanzo. Eğer izniniz olur ise takımım ile köy sınırlarından ayrılmayı ve kişisel gelişimleri için köy dışında eğitim ve gezginlik yapmak istiyorum. Sorumluluklarını üstüme almayı kabul ediyor ve izninizi istiyorum.''

Hoş dümdüz odaya girip giremeyeceğini bile bilmiyordu. Elbet önce bir kaç kişiye durumu izah etmesi gerekecekti...

[GM - Naruto]

Kusa-Chou binasına kısa sürede varıyor ve doğruca Kusa-Chou'nun bulunduğu odaya yöneliyorsun. Bina içerisinde daha önce tanımadığın kişilerin sana selam verdiği gördükçe kendini biraz da olsa garip hissediyorsun. Bu selamların anlamını tam olarak idrak edemesen de onlara bir baş selamı ile karşılık veriyorsun. Kusa-Chou'nun odasının önüne geldiğinde ise, seni kapının hemen yanından duran bir görevli karşılıyor. O da tıpkı diğerleri gibi sana selam verirken "Nasıl yardımcı olabilirim?" diye soruyor. Ona derdini birkaç cümle ile anlattıktan sonra görevli shinobi "Geldiğinizi Kusa-Chou'ya bildireceğim, lütfen bekleyin." diyor. Kusa-Chou'nun odasının kapısını birkaç kez tıkladıktan sonra içeriye giren görevli, sadece birkaç saniye sonra dışarıya çıkıyor. "Kusa-Chou sizi bekliyor." diyen görevli, geçmen için kapıyı açık tutarak seni içeriye davet ediyor.

Kusa-Chou'nun odasına girdiğinde, Kusa-Chou kapının birkaç metre önünde seni karşılıyor. Sana samimi bir şekilde kafası ile selam verdikten sonra, konuşmana giriyorsun. Kusa-Chou seni dikkatli bir şekilde dinledikten sonra "Sizin kim olduğunuzu biliyorum Kasumikage-san, bu yüzden bir daha kendinizi tanıtmanıza gerek yok." diyor hafif, ancak yüzüne pek de yakışmaya bir gülümseme ile. Her zaman alışık olduğunuz o dinginlik ve sinsilik arası duruşundan verdiği bu taviz kendisine pek yakışmıyor. Kusa-Chou gülümsemesini yüzünden silip o bilindik ifadesine dönerken "İstediğiniz anlıyor ve kısmen de olsa kabul ediyorum. Öğrencilerinizin gelişimi için onları köy dışına çıkarabilirsiniz, ancak gezginlik konusunda size izin veremem. Size kısa olmak kaydıyla belli bir süre köyden çıkma izni tanıyorum ve bu süre sonunda doğruca bana gelerek öğrencileriniz hakkında rapor vermenizi istiyorum. Biraz deneysel gibi görünse de, bu tür bir eğitimin öğrenciler üzerindeki etkisini merak ediyorum." diyor. Kendi açıklamasını bitirdikten sonra birkaç nefes alıyor ve "Şartları kabul ediyorsanız bana köy dışında geçirmek istediğiniz süreyi söyleyin. Kapıdaki görevli shinobilere durum ile ilgili bilgi göndereceğim." diyor.

[Kasumikage Shikibanzo]

Binanın içine girdiği gibi Kusa-chou'nun odasına yönelmişti. Heyecanlıydı. Heyecanlı ve stresliydi. İlk defa Kusa-chou ile karşılıklı diyaloğa girecek olması germişti onu. Söyleyeceklerini kafasında önceden hazırlaması mantıklı olmuştu. Böylece içeride aptalca saçmalamayacaktı. Rezil etmeyecekti kendini...

Binanın koridorlarında ilerlerken kim ile karşılaşsa anlamsız biçimde ona selam veriyorlardı. Neden olduğu hakkında hiç bir fikri yoktu ve nedenini merak ediyordu. Genede aldığı tüm selamlara aynı şekilde karşılık vermeye çalışıyordu. Nede olsa ortada düşmanca bir durum yoktu. Nedenini bilmese bile bu durum hoşuna gitmişti. Hatta aniden kendisine güven gelmesini sağlamak ile beraber heyecanının azaldığı da söylenebilirdi...

Kusa-Chou odasının önüne geldiğinde kapıdaki görevliye hızlıca durumu izah etmiş ve girmek için izin istemişti. Görevli ise odaya önce kendisi girerek Kusa-Chou'ya durumu anlatmış ve izin almış olacaktı ki Kasumikage'nin içeri girmesini söyleyerek kapıyı açmıştı. İçeri girdiği gibi biraz önünde olan Kusa-Chou kendisine selam vermişti. Bi an heyecanlanmış olsa da hemen kendini toparlayarak köyünün liderine aynı şekilde karşılık vermişti Kasumikage. Garip bir his kaplamıştı içini o anda. Hayatını adadığı ve çok sevdiği köyündeki en güçlü kişi karşısında duruyordu. Ve o adam zamanı harcayarak Kasumikage ile konuşmayı kabul etmişti. Belkide kafasında çok büyütüyordu bu olayı ancak engelleyememişti o an kendisini...

Çok zaman almadan ve hızlıca derdini anlatmıştı liderine. Konuşması bittiğinde ise istediklerini tam olmasa da elde etmeyi başarmıştı. Kusa-Chou kendisinin öğrencileri ile beraber köy dışına çıkmasına izin vermişti ancak uzun zaman alacak bir ''gezginlik'' olayına izin vermemeyi uygun görmüştü. Tek şartı ise Kasumikage Takım'ı köye döndüğü gibi Kasumikage Kusa-Chou'ya rapor verecekti. Kendisi bu olayı aynı zamanda küçük bir deney gibi görmüştü. Kasumikage bir an resmi olarak göreve çıkmış gibi düşünmüştü kendisini. Mutlu olmuştu o anda.

Kusa-Chou konuşmasını bitirdiği gibi hiç zaman harcamadan Kasumikage konuşmaya başlamıştı;

''Öncelikle bana güvendiğiniz ve izin verdiğiniz için çok teşekkür ederim.'' Cümleler ağzından dökülürken istemsiz şekilde eğilmişti Kusa-Chou'nun önünde saygı göstergesi olarak,

''Eğer sorun olmaz ise 1 hafta bana ziyadesi ile yetecektir efendim. İzniniz çıktığı gibi öğrencilerime haber verip yarın güneşin ilk ışıkları ile köyden ayrılabiliriz. Onlarla yapmak istediğim bir konuşma ve hazırlanmaları için süre vermek istiyorum.''

Kusa-Chou'dan gelecek cevabı heyecanla beklerken birden merakına yenik düşerek aklında kalan son soruyu da sormuştu liderine;

''Bir de efendim! Binanıza adım atıp odanıza gelene kadar geçen süre boyunca karşılaştığım ve tanımadığım her insan bana sanki beni tanıyorlarmışcasına selam verdiler. Sebebi hakkında bir fikriniz var mı acaba?''

[GM - Naruto]

Kusa-chou senin cevabını dinledikten sonra kafası ile olumlu işareti yapıyor ve "Gereken hazırlıkları tamamladıktan sonra köyden ayrılabilirsiniz. Kapıya sizinle ilgili bilgileri ileteceğim." diyor. Sana arkasını dönüp gitmeye hazırlanırken birden tekrar yüzünü dönüyor ve "Unutmayın Kasumikage-san, sadece 1 haftanız var." diyor sağ elinin işaret parmağını tam olarak aranıza gelecek şekilde uzatarak.

Kusa-chou'nun bu cevabından sonra ona diğer sorunu iletiyorsun. Kusa-chou ise yüzüne pek yakışmayan o gülümsemesi ile sana bakarak "Takım kaptanlarına bu denli saygı duymalarında bir sakınca görmüyorum Kasumikage-san. Bunu hak ediyorsunuz." diyor. Daha sonra olduğu yerde duruyor ve "Çıkabilirsiniz." diyor sana.

[Kasumikage Shikibanzo]

1 haftalık izni kapmıştı Kasumikage. İçinde büyüyen ve yavaş yavaş tüm vücuduna yayılan mutluluk duygusu ile liderinin suratına bakmaya devam ediyordu. İyi gelmişti bu diyalog kendisine. Hem kendisini Kusa-Chou'ya ifade edebilmiş, hem de takımı ile gelişimleri açısından büyük bir şans yakalamıştı. Hemen hazırlıklarını tamamlayıp bir an önce köy dışına gitme istiyordu. Ancak bunun için çok fazla acele etmemeliydi. İlk olarak hazırlıklarını tamamlaması gerekiyordu. Sonrasında önce Mitsunari'nin evine, sonra ise Shunji'nin evine giderek onlara güneşin ilk ışıklarında köyden ayrılacaklarını söyleyecekti...

Kusa-chou ile konuşmalarını bittiğinde tekrar liderine eğilerek saygısını göstermiş ve odadan çıkmıştı. Şimdi ilk işi kendi evine gitmekti. Kusa-Chou binasından çıktığı gibi aynı geldiği yolu kullanarak hızla evinin yolunu tutmaya başlamıştı. Adımları normal bir insandan biraz daha hızlıydı. İçindeki heyecan sebep veriyordu büyük ihtimalle buna. Yapacak çok işi vardı. Önce eşyalarını hazırlayacaktı. Güzel bir çanta yapması gerekiyordu. 1 hafta dışarıda kalacaklardı sonuçta. Yerlerini ezbere bildiği hanlar olsaydı her şey daha kolay olurdu. Dışarıda uyumak zorunda kalacaklardı. Nöbet tutma konusunda kendisine güveniyordu. Mitsunari'de kendisine verilecek görevleri yapacak türden bir shinobi idi. Shunji biraz sıkıntı çıkarabilirdi. Bu yüzden onu gözlem altında tutacaktı. Bu büyük olayın hüsranla sonuçlanmasını istemiyordu. Hem eğitim ve macera dolu bir hafta geçireceklerdi. Hem de türlü türlü tehlike riskine karşı dikkatli olacaklardı...

Evinin kapısını açtığı gibi karşısında kimseyi görmeyince tekrardan dışarıda olduklarını hatırlamıştı. Annesi ve Babasının da dışarıda bir yerlerde olduğu gerçeği eğlendirmişti onu. Suratına yerleşen tipik ''Kasumikage sırıtması'' ile derin bir nefes çekmişti ciğerlerine. Belki dışarı da bir şekilde karşılaşırlardı. Hoş pek ihtimal olmasa da...

Odasına vardığında hemen dolabını açarak içinden büyük çantasını çıkarmıştı. En son ne zaman kullandığını bile hatırlamıyordu bu çantayı. Belki bir görevde, belki daha da eskiden. Tek hatırladığı uzun zamandır o çantayı kullanmıyor olduğu idi. Şimdi o eski çantayı sırtına atarak köyden dışarı çıkacaktı. Hem de yanına öğrencilerini alarak. Büyümüş hissetti bir an kendini. Sahiden artık o eski küçük çocuk değildi. Farkındaydı bunun. Çantayı yere bırakarak yatağına yöneldi. Bıraktı kendini o anda. Yüz üstü yığıldı yatağa. Evi ile Kusa-Chou binası arasında geçen 2 tur tempolu yürüyüş ve yapılan ciddi diyalog yormuştu biraz onu. Fiziksel olmasa bile, mental olarak yorulmuştu...

Sevmiyordu yüz üstü yatmayı. Anlık harcanan enerji ile sırt üstü konuma geçti yatakta. Boş boş tavanına bakıyordu. Yani gözleri kısmen açık bir şekilde tavana bakmaktaydı ancak tavanı gördüğü söylenemezdi. Aklından dolaşan tonlarca düşünce ile boş boş bakınıyordu. Belkide fazla büyütüyordu. Ancak, bir takımın sorumluluğunun üstünde olması ve onları 1 hafta boyunca köy düzeninden ayrı bir şekilde eğitecek olmak zorlayıcı duruyordu. 1 hafta sonra köye 3 kişi dönememe ihtimalleri bile yok değildi. Öyle bir durumda ne yapardı acaba. Kusa-Chou'nun güvenini boşa çıkarmış beceriksiz ve güçsüz bir shinobiye dönüşürdü. Bugün ona saygı duydukları için sevgi dolu selamlar veren kişiler artık onu gördüklerinde kafalarını çeviriyor olurdu...

Kötü düşüncelerin beynini ele geçirmesine izin vermişti bir zavallı gibi. Hızlı bir şekilde yataktan fırladığında hafif terlemiş olduğu net bir şekilde belli oluyordu. Kendide bunun farkındaydı. Hem evinden olmanın hem de evde tek başına olmanın rahatlığı ile üstünü çıkarıp bir kenara atmıştı. Aralık şekilde açık olan oda penceresinde içeri esen ince serinlik tüm vücudunu gıdıklamıştı o anda. Hoşuna gitmişti o his. Bi an uyandırmıştı onu saçma ve karanlık düşüncelerden. Daha fazla zaman kaybetmek istememişti. Güzel bir duş aldıktan sonra hemen Mitsunari-kun'un evine gidecekti. Daha fazla zaman alacağını düşündüğü için önce onunla konuşmaya başlaması en mantıklı olanıydı...

Önce güzel bir duş almak istiyordu genede. Banyoya doğru ilk adımlarını atarken kıyafetlerini koridorda bıraka bıraka soyunmuştu bile. Evde tek kalmanın güzelliklerini seviyordu. Kendi evine çıkmalıydı resmen...

[GM - Naruto]

Güzelce duşunu alıyorsun ve pirupak bir şekilde hayatına dönüş yapıyorsun. Vücudun mis gibi kokuyor, kendini öpmemek için zor tutuyorsun. Hele o bembeyaz, pamuk gibi tenin yok mu... Ağzın sulanıyor ve kendine yürüdüğünü fark ediyorsun. Oha Shikibanzo, oha!

[Kasumikage Shikibanzo]

Evdeki duş zevkini bitirdikten sonra odasına doğru yürümeye başlamıştı ıslak ayakları evin zemininde izler bırakırken. Odasına vardığında beline sarmış olduğu havluyu yere bırakmış ve pencereden gelen serinliğin bir kez daha vücudunu yalamasına izin vermişti. Halen tam kurumamış vücudu, yediği esintiye titreyerek tepki verince hemen dolabına yönelmişti. Köy dışına çıkmasına bu kadar az süre kala hasta olmayı göze alamazdı. Gelişi güzel seçtiği kıyafetlerini üstüne geçirirken bir yandan Shunji ve Mitsunari'yi düşünüyordu. Ne tepki vereceklerini bilmiyordu. Hatta Mitsunari'nin köy dışında nasıl yaşayabileceğini çok merak ediyordu. Kıyafetlerini giymesi bittiğinde kendisine odasındaki aynayı kullanarak bakmıştı. Gelişi güzel seçtiği giysilerin çok saçma durup durmadığında emin olduğunda ise artık çıkmaya hazırdı. Çıkmadan önce mutfak kapısının önünde duran meyve sepetinden aldığı sulu ve yeşil elma ise ona yol arkadaşı olmaya hazır duruyordu...

Elinde tuttuğu taze elmadan ilk ısırığını alması ile evden dışarı ilk adımını atması aynı ana denk gelmişti. Sulu elmayı kütür kütür yerken ise Mitsunari'nin evine doğru ilerlemeye başlamıştı. Shunji'nin daha fazla uğraş gerektireceğini düşündüğü için önce Mitsunari'nin evine gidecekti. Sağı solu belli olmayan ve tamamen zıt iki öğrenciye sahipti Kasumikage. Ancak onları seviyordu. Bu sevgi yüzünden onları alıp köy dışına götürecekti. Dışarıda ciddi yaşamı tecrübe etmeleri gerekiyordu ona göre. Rahatsız yataklar, yemek kıtlığı ve potansiyel tehlikeler...

Mitsunari'nin evine daha önce hiç gitmemişti, ancak yerini biliyordu. Evde sadece annesinin olacağını da biliyordu. Sonuçta Mitsunari'nin... Düşünmek istememişti bu konuyu. O an attı kenara Mitsunari'nin ailesel hayatı ile ilgili bildiklerini. Her adımı ile yapacağı konuşmaya daha çok hazırlanıyordu. Aynı Kusa-Chou ile konuşmaya gittiği zamanki gibi idi durum. Söyleyeceklerini önceden düşünecekti. Yoksa aniden takılıp kalma ihtimali vardı...

Eve varıp kapılarını yavaşça çalmaya başlayacağı gibi karşısında Mitsunari'nin annesini görür ise Mitsunari'yi çağırtacak, eğer kapıyı Mitsunari açar ise konuşmasına başlayacaktı;

''Selamlar Mitsunari-kun. Yarın sabahın ilk ışıkları ile beraber Takım Kasumikage olarak köy dışında 1 haftalık bir eğitim görevine çıkıyoruz. Hazırlık yapmak istersen diye haber verme gereği duydum.''

[GM - Naruto]

Mitsunari'nin evine geldiğin anda ilk hissiyatın hayrete düşmek olarak adlandırılabilir. Mitsunari gibi birinden beklediğin o şatafatlı yapıdan epey uzak, oldukça sade ve hatta Kusagakure için sıradan diyebileceğin bir evin Mitsunari'nin annesine ait olduğunu fark ediyorsun. Aslında bu durum pek şaşılacak gibi durmasa da, Mitsunari'nin karakterini düşündüğünde, istemsizce bir hayret hissi oluşuyor içinde bastıramadığın. Fakat bu gelir geçer hisse boyun eğmeden ve Mitsunari'nin durumunu bildiğin için onu ayıplamadan kapıyı çalıyorsun. İçinden her ne kadar Mitsunari'nin annesini görmek geçse de bu gerçekleşmiyor ve kapıyı Mitsunari açıyor.

Evde olmasına rağmen ciddi anlamda kaliteli kıyafetleri ile seni karşılan Mitsunari, seni gördüğü anda bir anda beklenmedik bir misafir ile karşılaşmış gibi bir yüz ifadesine sahip oluyor. Fakat bu durumu hızlı bir şekilde atlatan öğrencine mesajını iletiyorsun. Mitsunari ise artık kulağının alıştığı o asil ses tonu ile "Böylesine bir görevi önceden bildirmiş olmanız bile büyük bir incelik Kasumikage-sensei. Gerekli tüm hazırlıkları yapacağımdan emin olabilirsin. Hatta edepsiz bir günahkar olan takım arkadaşım için bir tasma bile düşündüm, fakat bu her ne kadar onun insan olmadığını düşünsem de, insanlık dışı olacak gibi görünüyor." diyor. Bu anda fazla konuştuğunu hisseden Mitsunari "Yarın görüşmek üzere sensei." diyerek seninle vedalaşıyor.

[Kasumikage Shikibanzo]

Mitsunari ile konuşması beklediğinden daha kısa sürmüştü. Asil genin hiç sorun çıkartmadan Kasumikage'nin söylediklerini tek tek dinlemiş, belirlenen saatte belirlenen yerde olacağını beyan etmişti. İçi rahatlamıştı Kasumikage'nin. Mitsunari'nin böyle bir olayı kabul etmeyeceğini düşünmüştü kendi kendine. Sonuç olarak onun gibi ''asillik'' takıntısı olan birisi için köy dışında 1 hafta geçirmek tahammül edilemez olmalıydı. Hoş, belkide bunu Kasumikage'ye duyduğu saygı yüzünden yapıyordu... Kim bilir?

Mitsunari'nin evinden uzaklaşmaya başlamıştı attığı her adım ile Kasumikage. Yavaşça kararmaya başlayan hava acele etmesini söylüyordu adeta. Hızla Shunji'nin evine gidip sorunlu öğrencisini de ikna etmeliydi bu olaya. Mitsunari'nin sorun çıkarmamış olması rahatlatmıyordu Kasumikage'yi. Shunji'nin sorun çıkartma ihtimali daha fazla idi çünkü...

Sabahtan beri üzerinden ezici bir telaş vardı Kasumikage'nin. Kusa-Chou ile konuşması, oradan eve geri dönmesi, oradan Mitsunari ile konuşmaya gitmesi ve şimdi Shunji'ye gidiyor oluşu. Yorulmuştu. Normalde yürümekten bu kadar yorulmazdı. Çünkü normalde aklında bu kadar çok düşünce gezerken dolaşmazdı. Durdu bulunduğu yerde bir an. Derin bir nefes çekti içine. Çevresine baktı sonrasında, oturabilecek bir yer bulmak için. Kendi rahatına uygun bir yer göremeyince vazgeçti. Boşalttı ciğerlerindeki havayı. Adımları tekrar ilerlemeye başlatınca kendisini, hedef belirledi Shunji'nin evini...

Farklı bir konuşma yapacağını düşünmüyordu. Shunji sorun çıkartmadığı sürece sorun olmayacaktı. Buluşmaları gereken zamanı ve köy kapısında buluşacaklarını söyleyecekti Shunji'ye. Sonrasında ise Mitsunari'ye sormadığı br soru soracaktı...

''Özellikle geç kalmamanı rica edebilir miyim?''

[GM - Naruto]

Shunji'nin evine geldiğinde, her ne kadar Shunji ile konuşmak istesen de kapıyı açan senin yaşlarında, sarışın ve epey güzel diyebileceğin bir kadın açıyor. Kadın seni görünce biraz irkilse de daha sonra alınbandını fark ederek rahatlıyor. Kendini tanıtmanın ardından kadın kendisinin Shunji'nin ablası olduğunu ve evde şu anda kimsenin bulunmadığın, ancak Shunji eve geldiğinde söylediklerini ileteceğini söylüyor. Özellikle de geç kalmama konusunda sana epey hak veren bir yüz ifadesi takınırken, bu durumu muhakkak dile getireceğini ifade ediyor. Bu andan itibaren Shunji'ye ulaşmak için onu aramaktan başka çaren olmadığını biliyorsun, ancak bunun gerekliliği konusunda pek emin olamıyorsun. Ablasına mesajını iletmiş olman yeterli gelse de Shunji'yi düşündükçe bizzat kendisi ile konuşmanın daha yararlı olacağını düşünüyordun. Fakat bir gerçek var ki onu köyün içinde, tabi eğer köy içindeyse, nerede bulacağına dair en ufak bir fikrin veya ipucun bulunmuyor. Zaten ablasının da Shunji'nin nerede olduğunu bilmediğini söylemesi, adımlarının ister istemez evine gitmesine sebep oluyor.