Geç Kalınmış Bir Teşekkür

[Darai Osui]

Osui o anları unutamamıştı. Başarısız olan iki görevi ve kaybedilen bir arkadaşı. Yine yalnızdı Osui. Kalan tek arkadaşı Sora kendisini genin yetiştirmeye verdiği için yine yalnızdı pislik şinobi. O her zaman yalnızdı ve buna alışmıştı gerçi ama bu sefer yalnızlık ona koymuştu. Bunun nedeni de elbette biraz önce de dediğim gibi kaybedilen bir dost ve başarısız olan görevlerdi.

O kadar mutsuzdu ki artık pislik yapmaktan bile eskisi kadar zevk almıyor toprakla yada başka annesinin oynamasına izin vermediği şeylerle de oynamıyordu. Elbette annesi oğlunun bu halini fark etmişti ama Osui, onun kendisine çamur atmasına hatta ve hatta evde canının istediğini yapmasına izin vermesine rağmen hala mutsuz ve durgundu.

Fakat Osui mutsuz olmasına, kaybetmesine, ölümden dönmesine hatta arkadaşının ölümüne rağmen pes etmemişti. pes etmiş gibi görünüyordu ama aslında ne yapacağını düşünüyordu. böyle devam mı edecekti yoksa silkelenip üstündeki kiri atacak mıydı? Biraz düşününce bunun imkansız olduğu sonucuna vardı pislik şinobi. üstündeki kiri, pası atmayacaktı. atamazdı çünkü. O kirlenmeyi ve pisliğin her türlüsünü seviyordu. İnsanları pisletmeyi de bırakmayacaktı. Özellikle pisletmek istediği bazı kişiler vardı. Faka pisletmek istediği bu özel kişileri herkesi pislettiği gibi şaka ve komiklik amaçlı pisletmeyecekti. Onları daha çok kan ile pisletecekti. Kendi kanlarıyla. ayrıca toprak ile pisletecekti. Toprağa gömecekti onları. Yada Hedoro No Jutsu'nun çamuruna.

Aklında beş isim vardı. Ulaşmak istediği beş isim. Dört hain ve bir kurtarıcı. Bakuhatsu, Ema, Miura, ve Mifune'yi öldüren o sarışın.

Bgeşinci isim ise bu dördünden farklıydı. Osui beşinci isim için bunlara yapacağı gibi bir pislik yapmak istemiyordu. Onu sıradan insanlar gibi şakayla pisletmek istiyordu. Yani ona karşı iyi davranmak istiyordu. Onu daha çok iğrendirmek istiyordu. Ayrıca ona teşekkür de etmeliydi. Belkide ona teşekkür ederse o da Osui'yi biraz eğitebilirdi.

Evet Osui'nin biraz eğitim görmesi gerekiyordu. Annesi ile yaptığı kılıç tokuşturmacaların ona artık yeterli gelmediğine karar vermişti yaşadığı son olaylardan sonra. Annesi, tamam iyi bir samuraydı ama kaç yıldır emekliydi. ayrıca artık yavaş yavaş gücü de düşüyordu. Osui için yeterli değildi en azından. Gerçek bir eğitim lazımdı Osui'ye.

Kararını vermişti Osui. bunu yapacaktı. Güçlenip o istediği dört kişiyi baya bir pisletecekti. Bunun için ise ilk adımı evden koşar adım çıkmak oldu. Annesine "Görevim yok boştayım ben biraz kirlenmeye giyorum" dedikten sonra. sesi eskisi kadar neşeli olmasada yinede hafiften normale dönmüş gibi çıkıyordu. ilk ypacağı şey ise Kusa-Chou binasına gitmek olacaktı. "Geç Kalınmış Bir Teşekkür" için Daichi Yamada'yı soracaktı oradakilere.

[GM - Naruto]

Kusa-chou binasına vardığında oradaki bir görevliye Yamada'nnın yerini soruyorsun, görevli Yamada'nın akademideki kendi odasında olduğunu söylüyor ve odasının yerini tarif ediyor. Sen de akademideki bu tarif edilen odaya hızlıca gidiyorsun ve kapalı kapıyı çalarak içeriye giriyorsun. Odasındaki bir masada kafasını gömmüş bir şekilde oturmakta olan Yamada, senin odaya girmenle kaşları çatılan Yamada rahatsız edilmekten pek de hoşlanmamış gibi sana bakıyor. Öfke, nefret gibi hisler bu bakışlardan doğruca sana geçerken Yamada kızgın bir "Kimsin?" sorusunu yöneltiyor sana. Bir an için burada olmaman gerektiğini düşünsen de, teşekkürünü edebilmek için kendini zorluyorsun. Ama vücudun kapının girişinde sabit kalıyor. Bir adım bile atmak canını çok yakacak gibi hissediyorsun. Neyse ki işin sadece konuşmak olduğu için, şu an durduğun yerden de yapmak istediklerini yapabileceksin gibi duruyor.

[Darai Osui]

Osui, Daichji Yamada'nın yerini sorduğunda alduğı cevap üzerine akademideki kendisine tarif edilen yere doğru ilerlemeye başlamıştı. Yürürken tıpkı Kusa-Chou binasına gelirkenki gibi hiç bir Osui'lik yapmıyordu. Bu durum normalde çok hayret verici olsada bugünlerde içinden burnunu karıştırmak bile gelmiyordu.

Akademide tarif edilen yere gittiğinde ise yine aynı şekilde aklında hiç bir pislik yoktu. Kendi gibi davranmıyor ve düşünmüyordu bugünlerde Osui. Etrafta hiç bir şey ile oyalanmadan doğruca kapıya kadar gitmiş ve kapıyı vurduktan sonra içeri dalmıştı.

İçeri daldığı anda Yamadanın aurası Etkilemeye başlamıştı Osui'yi. Çatık kaşlarıyla baktığı anda da daha da kokmaya başlamıştı. neredeyse altına edecekti korkudan pislik şinobi. Zaten akademide yapmadığı pislik olarak bir işemek bir desıçmak kalmıştı neredeyse onu da yapacaktı o anda Osui. Daha fazla ilerliyemiyordu korkusundan. Aslında sadece korku değildi Osui'yi bu kadar rahatsız eden. Hatıralar. Bakışları hiç değişmemiş gibiydi Yamada'nın. Osui yine o günü hatırlamıştı. o günü ve ismi lazım değil o haini.

Karşısındaki kahramanın sesini duyunca korkusu ve anıları daha da artmıştı. Pislik şinobi odaya girmişti ama ileri doğru bir adım daha atamıyordu. Neyseki neden buraya geldiğini unutmamıştı ve ayakları yerine ağzını oynatmaya başladı. "Efendim, Ben Darai Osui. Size teşekkür etmek için gelmiştim. Benim hayatımı kurtardığınız için çok teşekkür ederim. Ayrıca teşekkür etmeyi bu kadar geçiktirdiğim için de çok üzgünüm." cümlesini bitirdikten sonra da selam verecekti. Şinobi selamı.

Teşekkürünü ettikten sonra odadan ayrılması gerekiyordu normalde. Sonuçta bitmişti işi. Fakat yapmayacaktı. Daichi Yamada'dan eğitim almak umuduyla terketmeyecekti odayı. ileri gidemiyordu ama geri de gitmeyecekti.

[GM - Naruto]

Yamada'ya teşekkürünü etmene rağmen adam seni pek de hatırlamış gibi durmuyor. Gözlerini biraz daha kısarak seni süzüp hatırlamaya çalışsa da bir sonuca ulaşabildiği söylenemez. Aynı zamanda bu durumu desteklercesine "Tamam, gidebilirsin." demesi tüm olayı noktalamaya yetiyor. Yamada tekrar masasına kafasını gömerken "Çıkarken kapıyı kapat." diye uyarıyor seni.

Yamada'nın bu tavrına rağmen sen odada kalmayı tercih ediyorsun. Onun söylediği gibi kapıyı kapatıyorsun, ancak bunu odadan çıkmadan yapıyorsun. Yamada sanki senin gitmiş olduğunu gözleri ile doğrulamak ister gibi başını kaldırdığında, seni görüyor ve küçük gözleri bir parça şaşkınlıkla büyüyor. Fakat bu hareketine karşılık ters bir söz söylemiyor, hatta seni konuşmaya teşvik etmek istercesine "Zaten kimse teşekkür edip gitmez ki... Kesin o teşekküre iliştirilen bir istek vardır. Seninki ne bakalım?" diyor. Her ne kadar sadece gözlerini görüyor olsan da, Yamada'nın kolları sebebiyle görünmeyen ağzında bir tebessüm olduğunu hissedebiliyorsun.

[Darai Osui]

Korkuyordu Osui. İçinde zaten karamsar bir hava varken birde böylesine sert birinin karşısında olmak onu daha da korkutuyordu. Aslında Yamada-san onu hatırlamamıştı bile ama Osui bunu önemseyecek yada düşünecek durumda değildi. Sadece kararlıydı. ne kadar korkarsa yada çekinirse çekinsin burda durmaya kararlıydı. Kapıyı kapatırken de aklına bir an için bile kaçmak düşüncesini getirmemeye çalışmıştı. Eğer bir an için bile aklında kaçmayı canlandırırsa bunu yapacağından korkuyordu.

Fakat yapmadı. Kaçmadı Yamada-san'dan Osui. Onun burda olmasının nedenleri vardı. Bir değil iki değil tam dört tane güçlü nedeni vardı burda kalmak istemesinin. o dördünün de ortak özelliği hain olmalarıydı. Avlamak istediklerinin dördüde haindi. Köye yada birilerine ihanet eden hainler. işte bunlar yüzünden bu odadan kaçmayı ve pislikleri aklına bile getirmiyordu.

Yamada onun gittiği tescil etmek için başını kaldırıp yüzüne baktığı anda Osui'nin yüzünden terler akmaya başlamıştı. Neredeyse korkudan altına edecekti ki Yamadanın yüzündeki gülümsemeyi hissdip biraz rahatlamıştı. Yinede tam olarak rahatlamamıştı. Üstünde biraz da olsa baskı vardı az öncekibakıştan ötürü. Sanki ters bir şey söylerse Herşey kötü olacakmış gibiydi.

Susmanın da bir manası yoktu. Usulca selam vererek konuşmaya başldı pislik şinobi. Her lafı söylemeden önce üç kez düşünüyordu. "Efendim sizden beni eğitmenizi isteyecektim. Eğer beni kurtardığınız o gün orda olmasaydınız ben ölmüş olacaktım. O gün görev arkadaşım bana ihanet edip saldırmıştı. Bundan bir süre kadar önce de yine köye hianet eden hinlerin peşindeydik arkadaşlarımla. Miura görev raporunu okumuşsunuzdur belki. O görevde yine bir hain tarafından başka bir arkadaşım öldürüldü." Konuşmasının burdan sonrasında daha tutkuluydu sesi. "İşte bu yüzden güçlü olmak istiyorum efendim. O hainleri Kendi kanlarıyla pisletmek istiyorum." Son cümlesinden sonra susmuştu Osui. Pisletmek kelimesi yanlışlıkla ağzından kaçtığı için hem şaşkın biraz da üzgündü.

[GM - Naruto]

Senin açıklamalarını bakışlarındaki korkutuculuk ile dinleyen Yamada, senin cümlelerinin noktalanmasıyla "Demek Miura'yı avlamaya giden ekipteydin." diyor mırıldanarak. Duruşunu ve tavrını korumaya devam eden Yamada "Açıkçası raporunuzu görmedim bile, ama kulağıma gelenler pek de iç açıcı şeyler değil. O kadının size baya acı yaşattığını duydum, hatta birinizi öldürdüğünü de." diyor. Ne gariptir ki Yamada bu cümleleri sarf ederken, anlaşılamayacak bir şekilde zevk alır gibi görünüyor. Sanki bu cümleler ile içindeki duygular yeşeriyor, olmaması gerektiği halde. Gözlerindeki parıltı tüm bu acı olayları onun için güzel bir tat gibi görünüyor hatta. Fakat Yamada birden o eski donuk, ancak yine de çatık kaşlı haline dönüyor ve "Sana yardım etmeyi isterdim, ancak benim metotlarım acıyı yaşayanlar için değildir. Benimle birlikte olanlar her zaman daha fazla acı çeker ve açıkçası senin yeteri kadar acı çektiğini görebiliyorum. Bu yüzden başkasına git... Ben hariç kim olursa olsun, yeter ki onlara git." diyor. Bu açık sözlüğü neredeyse her kelimesi ile bir yalvarışa dönüşüyor gibi geliyor kulağına. Seni başından def edebilecekken veya basitçe kovabilecekken, tüm bu cümleler ve yakarışlar sana farklı hisler yaşatıyor. Yamada'nın bu kelimelerinin ne kadar gerçek olduğunu algılıyorsun bu yüzden de. Onun gerçekten sana eğitim vermeme konusunda yalvardığını fark ediyorsun. Normalde senin yalvaran rolde olman gerekirken, şu anda Yamada'nın bu role bürünmüş olması da epey ilginç geliyor sana.

[Darai Osui]

Yamada-san'ın ilk cümlelerinin ardından Osui düşünmeye başlamıştı. Karşısındaki jouninden korktuğu için duruşunu bozmadan düşünüyodu. Baya acı yaşaymak mı? Bu acı hiç birşeydi Osui için. Sadece birkaç yuruk yemişti, ve bir patlayıcı parşömen. havaya uçmaya artık zaten alışmıştı. Yediği yumruklar da çok da başedilemez şeyler değildi. Birde sevdiği bir abisini kaybetmişti. Sadece bu acı biraz bu biraz acı veriyordu Osui'ye fakat sonuçta ölenle ölünmüyordu. ne kadar çok üzülür se üzülsün hayatın elbet normale döneceğinin farkındaydı Osui.

Yamada-san'ın sözlerinin devamı ise Osui'yi düşüncelerinin devamına itmişti. Yeterince acı çektiğini düşünmüyordu pislik şinobi. en azından diğerlerinin yanında çektiği acı çok küçüktü. üç kardeş birbirlerini katletmişti. Yaşlı adamın kim olduğundan bile haberi yoktu. Ve tabiki Mifune-san. O ölmüştü. Ölmüştü. Bitmişti onun için herşey. Ölmeden önce ne kadaracı çektiğini tahmin bile edemiyordu Osui.

İşte bu yüzden yeterince acı çektiğini düşünmüyordu pislik şinobi. Bu nedenle bir kere daha isteyecekti aynı şeyi Yamada-san'dan. Fakat bu defa yeterince acı çekmediğini göstermek için o bu melankolik havadan çıkmaya çalışacaktı. Bu amaçla konuşmadan önce elini burnuna götürecek ve görevden beri yapmadığı şeyi yaparak burnunu karıştırmaya başlayacaktı işaret parmağıyla. "Henüz yeterince acı çektiğimi düşünmüyorum Yamada-san..." Yamada-san? Neden böyle dediğini Osui'de bilmiyordu. Galiba elini burnuna götürünce yavaş yavaş eski pislik şinobi geri geliyordu. zaten içinde bir kıpırtı da başlamıştı. "Parmağını burnundan çıkart ve ağzına götür" diyen. O ise bu dürtüye aldırmadan sözlerine devam edecekti. Tabi konuşması bitince bunu yapmaya daha fazla karşı da koymayacaktı. "...Ama daha fazla acı çekmekte istemiyorum. İşte bu yüzden size geldim. Eğer güçlenirsem daha fazla acı çekmeyeceğimi biliyorum. Ve sizin yanınızda olursam da acı çekmeyeceğime eminim. Siz tıpkı o gün beni koruduğunuz gibi her zaman korursunuz. Bunu bildiğim için şuan hala burdayım. Her dediğinizi yapacağıma da söz veriyorum."

[GM - Naruto]

Parmağını güzelce burnuna sokup karıştırmaya başlıyorsun ve karıştırdıkça kendine güvenin de artıyor. Tıpkı parmak ucunda biriken sümük miktarı gibi... Yapış yapış belki de biraz yeşile çalan sümükler yapışırken parmağına, tüm cümleleri sıralayıveriyorsun neredeyse tek nefeste. Cümlelerin bittiğinde ise, büyük bir parça sümük parmağında toplanmış oluyor ve midene yaşatacağın bir ziyafetin çanları çalıyor kulağında. Sümüğün büyüklüğünü hissettiğindeki sevincin normal bir insanın çocuğunun olduğunda hissettiği sevinçle hemen hemen aynı seviyede oluyor. Hele o yavruyu ağzına atmanla, adeta kendinden geçiyorsun. Yavaşça damağına biriken tat, sümüğün yumuşaklığı ile dağılmaya başlıyor. Dişlerinin arasında gezdirdiğin o enfes, paha biçilemez tat yayıldıkça, daha çok dişliyorsun ağzının içindeki yavruyu. Alt ve üst azı dişlerine yapışa yapışa iyice yumuşaklaşan bebeği yavaşça ağzında biriktirdiğin balgamlı tükürük ile harmanlıyorsun. Bu kokteyl seni pahalı bir sakeyi yudumlamaktan daha fazla tatmin ediyor. Yavaşça boğazından midene doğru hareket eden kokteyl tüm hücrelerini yeniliyor sanki. Kokteyl midene indiğinde ise, tadı hala yayılıyor sanki midenden tüm vücuduna. İşte tüm bu yaşadıkların sadece birkaç saniye içinde oluyor. Hayatının en mutlu birkaç saniyesi...

Yamada'nın korkutucu gözleri üzerine kabus gibi çökerken birden kayboluyor kokteylin hazzı. İçine tam olarak düşen duygu korku olmasa da ona yakın bir şeyler olduğunu hissedebiliyorsun. Yamada ise yaptığın bu iğrençliğe pek aldırış etmemiş gibi "Osui'ydi değil mi adın?" diye soruyor. Ancak senden bir cevap almadan "Sana söylediklerimde samimiydim. Bu yüzden sana eğitim vermeyeceğim. Ancak güçlenmek isteyen bir çocuğu da geri çevirecek değilim. Bu yüzden sana çok yakın arkadaşım olan Arawara Namiyo'yu tavsiye ediyorum. Kendisi gerçekten inanılmaz bir kunoichidir. Bana güvendiğin kadar ona da güvenebilirsin. Ayrıca iletişim ve eğitim konusunda benden çok daha beceriklidir. Bu yüzden ona gitmen daha iyi olacaktır." diyor ve hemen ardından Namiyo isimli kunoichinin birkaç oda yan tarafta olduğunu söylüyor.

[Darai Osui]

Burnunun içini gıdıklayan parmak. İşte bu rahatlatıyordu Osui'yi. Burnunun içinde parmağını, parmağında da burnunun küçük kıllarını hissedebiliyordu. Parmağının en ucunda biriken sümük ise bu işe ekstra bir haz veriyordu. İşte bu duygular, Osui'nin içindeki gerçek Osui'yi yani pislik şinobiyi uyandırıyordu. bunun ilk sinyallerini zaten hitap şekliyle belli etmişti fakat parmağının ucundaki o yapışkan şey biriktikçe değişimi devam ediyordu Osui'nin. En sonunda cümmlesini bitirip Parmağını çekerken burnundan burnundaki küçük kılları son kez daha issetmiş ve parmağını hiç kontrol dahi etmeden ağzına götürmüştü.

Parmağını adeta öpercesine emiyordu pislik şinobi. Yapışan sümüğün zerresi dahi parmağında kalmasın diye var gücüyle emmişti parmağını. Parmağını ağzından çekince dilinin orta yerinde kalan sümüğün tadı Osui'yi Osui yapmak için gelen son darbeydi. O sümüğü Ağzında çevirirken Pislik şinobi artık daha demin kapıdan giren Osui değildi. Daha 5 dakika önce aklında intikam almaktan başka bir şey yok iken şimdi ise aklından "Hazır annem de çok fazla kızmıyorken gidip salyangoz topluyayım. Hem Sora'nın da üstüne yapıştırır eğlenirim."düşüncesi geçiyordu.

Bu sırada Yamada-san'da yerinden kalkmıştı. Osui onun tepkisini sabırsızlıkla bekliyordu. Dayak yemekten felan ziyadesiyle korkuyordu korkmasına ama Yinede birilerini iğrendirmek de her zamanki gibi hoşuna gidiyordu.

Fakat Osui'nin hevesi de korkusu da kursağında kalmıştı. Yamada-san bu hareketini görmezden gelmişti pislik şinobinin. Ona yeniden onu eğitemeyeceğini söylemişti. fakat öylece de kesip atmamıştı. ona başka bir isim vermişti Osui'yi eğitmesi için.

Osui Yinede yanında Yamada-san'ı isterdi sensei olarak fakat daha fazla ısrar etmemişti. Kapıdan çıkarken selam verirken "Yinede sizi isterdim Yamada-san" diye belirtti sadece. Yamada-san'ın söylediği yere gidecekti.Arawara Namiyo'yu bulmak için. Yolda elbetteki de diğer burnunu ve bu sabah temizlemediği çapaklarını da temizleyip ağzına atacaktı. İçeri de "Merhaba ben Darai Osui, beni Yamada-san gönderdi" diye bir giriş yapacaktı yüzündeki muzipçe gülümsemeyle.

[GM - Naruto]

Yamada'nın odasından çıkarken, söylediğin cümleye bir karşılık bulamıyorsun. Yamada kafasını adeta yer çekimine emanet ederek masaya koyarken, sen de odadan çıkmış oluyorsun. Çok geçmeden de bir Namiyo'nun odasına varıyorsun zaten. Yoldaki atıştırmalığın tadı ise hala damağında...

Odanın kapısını çalıp içeriye girdiğin anda, gözlerin beyazlıktan kamaşıyor adeta. Söylemek için hazırladığın cümlen bile bu beyazlığın içinde kaybolup gidiyor. Gözlerini kısıp odanın içini daha iyi görmeye çalıştığın sırada ise, burnuna düşmanının kokusu geliyor: ÇAMAŞIR SUYU! Tüm koku alma duyunu yok eden çamaşır suyu kokusu adeta içinde barındırdığın pislikleri bile temizlerken, beyazlığın aslında odanın duvarları ve içerideki mobilyalar olduğunu fark ediyorsun. Odanın içine bir adım attığında her şey daha netleşiyor gözünde.

Kapının hemen karşısında bembeyaz, büyük bir masa bulunuyor. Bu masanın arkasında beyaz, tekli bir koltuk yer alıyor. Büyük koltuk şu an için sana arkası dönük vaziyette duruyor. Masanın kapıya yakın tarafında ve masaya paralel şekilde bir adet beyaz üçlü kanepe bulunuyor. Odanın duvarları ve zemin de beyaz bir görüntüye sahip. Son olarak perdeler ve hatta odanın içindeki avize bile pürüzsüz bir beyazlıkta.

Düşman koku giderek vücudunu istila ederken sana arkası dönük olan koltuk, sola doğru dönüyor. Koltukta oturan kişi de tıpkı odanın temasına ayak uyduracak şekilde bembeyaz kıyafetler giymiş bir kadın oluyor. Odadaki beyaz dışındaki tek renk bu kadının saç rengi oluyor. Oldukça güzel olan kadın seni gördüğü anda ise resmen gulyabani görmüş gibi tepki veriyor! Birden çığlığı basana kadın adeta kulaklarının zarını delerken, sen de o sırada aklındaki cümleyi mırıldandığını fark ediyorsun. Tabi kadının çığlığı senin mırıldanmanı bastırırken, kadın hızla yerinden kalkıyor ve masanın üstünden atlarken cebinden bir sünger çıkarıyor. Süngere bir sıvı döküyor ve süngeri sen de daha ne olup bittiğini anlamadan doğruca kafana sürmeye başlıyor! Saçların süngeri sürtünmesi ile köpürmeye başlarken burnuna temizlik kokuları geliyor! Namiyo ise yüzünde tiksintili bir ifade olmasına rağmen "Hiç merak etme kuzum, seni yeni doğmuş bebek temizliğine kavuşturacağım! Hatta sana özel sütlü losyonumdan bile süreceğim ve böylece tam bir bebek kokusuna sahip olacaksın!" diyor hayranlıkla!
Arawara Namiyo