Saygıdeğer babam. Bana küçüklüğümden beri kitap okumamı öğütleyen yegane insan. Bana karşılaştığım kişilerin dost veya düşman olmasından önce insan olup olmadığını araştırmamı da salık vermiştir. Ona göre insanlık en önemli vasıftır. Boş zamanlarında - ki hobi olarak çiftçilik yaptığı için epeyce vakti kalıyordu.- felsefik kitaplar okuyup benim genç dimağımı bu anlayamadığım söylemlerle dolduruyordu. Hoş, şimdi anlayabiliyorum ve onu gerçekten takdir ediyorum. Bana bilgenin ve bilgininne kadar değerli olduğunu öğreten kişidir. Boş zamanlarımda onunla sohbet etmeyi özlemiyor değilim, gerçi artık boş zaman bulmak da giderek zorlaşıyor.
Bu da benim annem. Eh yeni bir resmini bulamadım. İşiyle o kadar meşgul ki en güncel resmi 20 yaşındaki halini gösteriyor. Bana Shinobilik yolunun kapılarını açan işte bu kadındır. O kadar çalışkan ve işine bağlıdır ki haftalarca evine uğramadığı olur. Aynı zamanda çok sorumluluk sahibi bir kadındır. Eğer bir söz verdiyse onu mutlaka yerine getirir. Getiremiyorsa da bu sözü neden yerine getiremediğini mantıklı bir şekilde izah eder ve özür diler. Shinobi olmamı ve köyüm adına çalışmaya başlamamı desteklemiştir. Chuunin olmama en çok sevinen sanırım odur. Hala aktif görevde mi bilmiyorum.
