[Takım Kasumikage] Başlangıç

[Kasumikage Shikibanzo]

Shunji'nin evine vardığında kapıyı güzel bir bayan açmıştı. Salak tipli Shunji'yi görmeyi beklerken böylesi güzel bir bayanı görmesi sayesinde afallamıştı Kasumikage. Genç kız da onu görünce şaşırmış olacaktı ki Kasumikage'nin alın bandını fark edene kadar irkilmişti. Kendini tanıtıp gelme amacını açıkladıktan sonra kızdan gelen ''Shunji evde değil ancak ben geldiğinde ona haber veririm.'' cevabı Kasumikage'yi üzmüştü. Kızın haber vermemesinden korkuyor değildi. Aksine Shunji'ye kendisi haber veremediği için üzülmüştü. Onunla konuşmak istediği ayrıca bir kaç konu daha vardı ve bu durum biraz planlarını sekteye uğratmıştı...

Genç kız ile vedalaştıktan sonra boş boş yürümeye başlamıştı Kasumikage. Tam olarak nereye gittiğini bilmiyordu. Adımları onu evine yönlendirmişti ancak evine gitmek istemiyordu. Shunji'yi bulmak ve ona birinci elden yarınki planı anlatmak istiyordu. Ayrıca Mitsunari-kun'a dışarıda yapmaması gerekenleri tembihlemek ve işin ciddiyetini kavramasını sağlamak zorundaydı. Gerilmişti tekrardan. Aklında aniden kötü düşünceler kol gezmeye başlamıştı adeta. Aynı öğlen vakti yatağında uzanırken olduğu gibi...

Karanlıkta kaybolmuş zihnini ani ve çabuk bir şekilde ışıklar saçarak aydınlık bir tarafa çekmişti birisi. Derin bir nefes alarak düşüncelerinden koptuğunda çabucak çevresine bakınmıştı. Ne zamandır köyde ablak ablak geziyordu farkında bile değildi. Tek bildiği bir süredir umutsuzca düşüncelere daldığı ve ayaklarının onu öylesine bir yerlere götürdüğü idi. O an anladı kimin onu düşüncelerinden uzaklaştırdığı. Takım Kasumikage'nin ilk buluştuğu yere gelmişti istemsiz bir şekilde. Yaşlı dangocu teyzenin ona seslenmesi ile düşüncelerinden kurtulmuştu. O an neden burayı çok sevdiğini bir kez daha anlamıştı. Kadın çok kötü gözüktüğü ve gelip bir şeyler yemek isteyip istemediğini sormuştu Kasumikage'ye. Pek aç olmadığı için teklifini uygun bir dille reddetmiş ve çok teşekkür ederek evinin yolunu tutmuştu. Enteresan bir şekilde kötü düşüncelerin hepsinden kurtulmuştu. Çünkü bir şey anlamıştı. Bir takımı takım yapan en önemli etken karşılıklı güven duygusu idi. Mitsunari'ye de Shunji'ye de güveniyordu. İkisi de aklı başında başarılı Kusagakure shinobileri olacaktı ve Kasumikage zamanı geldiğinde bununla gurur duyacaktı...

Tekrar evine doğru ilerlerken beyninde dolaşan tek duygu bir şeyden emin olma duygusu idi. Yarın köy kapısında Shunji ve Mitsunari ile buluşacak ve serüvenlerine başlayacaktı. Şimdi en büyük deri çantasını hazırlamak idi. Eşya seçimi ona hep zor geliyordu...

[GM - Naruto]

Biraz huzursuz, ancak kesinlikle uykusuz olmayan bir gece geçiriyorsun. Akşamdan hazırladığın tüm eşyaların yatağının hemen yanında dururken, planladığın vakitte uyanıyor ve gündelik işlerini -işeme, el yüz yıkama, vs.- işlerini hallediyorsun. Hemen ardından ise hazırladığın tüm eşyaları alarak evinden çıkıp köy kapısına gidiyorsun.

Köy kapısına vardığında ise senden önce buluşma noktasına gelmiş olan Mitsunari'yi görüyorsun. Seçtiği bembeyaz kıyafetle ve duruşu ile neredeyse yüzlerce metreden kendini belli etmeyi başaran Mitsunari seni görünce sana doğru birkaç adım atıp bekliyor. Hafif öne eğilerek, yaşından beklenmeyecek asil ses tonuyla "Günaydın Kasumikage-sensei. Umarım iyi bir gece geçirmişsinizdir ve umarım Tanrılar size en güzel günlerinizden birini bahşeder." diyor.

Kafanı kaldırıp etrafına bakındığında, köy kapısının yanında duran kioskta bekleyen iki Chuunin dışında kimseyi görmüyorsun. Burada oturmakta olan Chuuninlerin de uyanık olduğu söylenemez. Yüzlerine baktığında ise, onları akademiden veya çıkmış olduğun görevlerden hatırlamadığını fark ediyorsun. Senin için yepyeni iki yüz olmak dışında şu anda başka vasıfları olduğu da söylenemez. Hatta kapıdan çıkıp gitseniz, bu ikisinin ruhu bile duymayacak gibi duruyor. Çıkıp gitmekte özgürsünüz yani, ancak Shunji? Kim bilir hangi cehennemde...

[GM - Naruto]

Kapalı konu

İlk pasifliğini veriyorum, hayrını gör!

[Kasumikage Shikibanzo]

Rahat bir uyku çekmişti Kasumikage. Günün önemi ile bedeninin sagıladığı adrenalin hemen kendini belli etmiş ve gözleri fal taşı gibi açılmış halde yatağından fırlamıştı. Güzel bir gün... Hatta güzel günler onu bekliyordu. Bugün hayatına katacağı değişiklik ile geri dönülmez bir yola girecek ve hayatında yaptığı en sorumluluk dolu hareketi yapacaktı...

Yüzüne vurduğu soğuk su ile uyku ihtiyacı biraz daha yok oluyordu. Her soğuk su damlası ile beraber daha da fazla ayılıyor ve aynada kendine bakıyordu. Suratındaki su damlaları bir bir lavaboya doğru akar ve damlarken gördüğü şey gururlu bir Kusagakure shinobisi idi. Başarı ile akademiden mezun olmuş, bazen zorlanarak bazen ise rahatlıkla başarı sergilediği görevlerden sonra chunin rütbesine yükseltilmiş ve en sonunda kendi takımına sahip olmuştu. Takım Kasumikage... Sırf bu kelime öbeğini düşünmek bile mutluluk yaratıyordu içinde...

Çantasını dün akşamdan ayırdığı eşyalar ile doldurduktan sonra üstüne rahat birşeyler giymiş ve o, çok sevdiği kırmızı ceketini üstüne geçirmişti. Odasının kapısında asılı duran kızıl wakizashisini de alıp beline taktığında evden çıkmaya hazırdı. Zaman geliyordu. Köy kapısında Mitsunari ve Shunji ile buluşup yeni maceralara yelken açacaklardı...

Elinde önceden kızartmış olduğu ekmek dilimi ile evin kapısından dışarı ilk adımını atmıştı Kasumikage. Bir yandan kahvaltısını yapıyor, bir yandan da köy kapısına doğru yürüyordu. Henüz güneşin ilk ışıkları Kusagakure'yi aydınlatmaya başladığı için çoğu dükkan kapalı durumda idi. Kimileri yeni yeni açılıyordu. Köyün bu halini seviyordu. Sessiz ve kimsesiz. Ancak korunaklı ve huzurlu. Ve şimdi bir haftalığına uzaklaşacaktı köyünden. Herşeyi geride bırakarak Takım Kasumikage olarak köy dışına çıkacaklar ve hayatın onlara neler göstereceğini deneyimleyeceklerdi...

Köy kapısı görüş mesafesine girdiği gibi derin bir nefes çekmişti içine Kasumikage. Heyecanlanmıştı tekrardan. Bir grubun lideri olma sorumluluğu tekrar kaplamıştı her yanını. Ancak artık aptal umutsuzluk krizlerine girmiyordu. Dün geceden beri kurtulmuştu bu kötü huyundan. Atmıştı içindeki tüm karanlığı ve karanlığı yaratanları. Yeni açılmış bir sayfa gibi bembeyaz olan benliği ile köy kapısına doğru yürüyordu. Aynı benliğini betimlemek için kullanılan tamlama rengindeki kıyafeti ile orada kendisini bekleyen Mitsunari'yi ise o anda fark etmişti...

Kendisinden önce gelmiş ve hazır şekilde bekliyor olduğu için gurur duymuştu öğrencisi ile. Yanına doğru ilerlerken göğsü kabarmıştı istemsizce. Mutluydu Mitsunari gibi bir öğrencisi olduğu için. İleride Kusagakure'ye büyük katkıları olabilecek potansiyele sahip bir shinobi idi... Aynı Shunji gibi...

Mitsunari'ye doğru ortalama hızda adımlarla ilerlerken öğrencisi de Kasumikage'yi fark etmiş ve ona doğru bir iki adım atıp yeteri kadar yaklaştığını düşündükten sonra ondan beklenecek asillikte bir selam vermişti...

''Teşekkür ederim Mitsunari-kun. Sana da günaydın!''

Güler yüzle cevap vermişti öğrencisine Kasumikage. Sözünün bitmesi ile beraberse çevresine bakınmaya başlamıştı. Mitsunari tam karşısında duruyordu ancak Shunji ortalıkta yoktu. Bir an o, içindeki bembeyaz sayfa hafif grileşir gibi olmuştu. Sonrasında ise bu umutsuzluktan kurtulmak istercesine kafasını sallamış ve kapı görevlilerine doğru yürümeye başlamıştı. Kapı görevlisi olan iki chunin ise hiç tanıdık gözükmemekle beraber resmen uyuyorlardı. O an Kasumikage kapıdan dümdüz yürüyerek çıksa fark etmezlerdi bile. Hatta dışarıdan birileri köye girse bile bu iki salak fark etmezdi...

Shunji henüz burada olmadığı için bu kapı görevlileri ile ilgilenecek zamanı vardı Kasumikage'nin. Zaten Shunji'nin tam vaktinde gelmesi çok olasılıksız bir ihtimaldi. Uyuşuk kapı görevlilerine doğru ilerlerken cebinden bir kunai çıkarmıştı Kasumikage. Mitsunari'ye dönüp kafası ile ''gel'' işareti yapmış ve yanlarına doğru ilerlemeye başlamıştı...

Yapacağı şey basitti. Yanlarına vardığı gibi korkarak uyanmalarını sağlayacak şekilde bağıracaktı ve kunaisini onlara doğrultmuş bir şekilde;

''Köy kapısını böyle koruduğunu görse Kusa-Chou hakkınızda ne düşünür! Azcık köye saygınız var ise yapmanız gereken bu, tek ve kolay işi gururlu shinobiler gibi yerine getirin. Büyük ihtimalle görmemişsinizdir ancak genede sorayım. Buralarda sarı saçlı ve suratında duygusuz bir ifade ile gezen bir genin gördünüz mü?''

[GM - Naruto]

Mitsunari ile birlikte uyumakta olan Chuuninlerin yanına gidiyorsunuz. Sen kunaini çıkardığın anda ie Mitsunari'nin gözleri fal taşı gibi açılıyor, ancak bakışların ona sakin olmasını söylerken, Mitsunari de rahatlıyor. Muhtemelen senin Chuuninlere saldıracağını düşünmüş olacak ki, bu bakışlarının büyümesi aslında onun asilliğinin de bir göstergesi oluyor. Köyünden bir shinobiye karşı kunai çekilmesi bile, onun hiddetli bir yüz ifade almasına sebep oluyor olması, köy ve Mitsunari adına son derece asil bir duruş gösteriyor. Fakat Mitsunari'nin bir diğer güzel yanı da bu anlarda ortaya çıkıyor. Durumu kavradıktan sonra, tıpkı senin gibi kendisi de bir kunai çıkarıyor ve bu şekilde iki Chuuninin yanına varıyorsunuz.

Mitsunari de senin gibi kunaisini Chuuninlerden birine doğrulturken, sen bağırmaya başlıyorsun. Bağırtının daha ilk saniyelerinde iki shinobi de birden sıçrayarak uyanıyor ve ne olduğuna dair hiçbir fikirleri yok gibi ve biraz da korkarak size bakmaya başlıyorlar. Cümleleriniz bittiğinde ise, adamlar sizin alınbantlarınızı da görerek sakinleşiyorlar. Elbette bu sakinlik, bir suç işleyen, ancak ispiyonlanmayan bir adamın sahip olduğu türden bir sakinlik oluyor.

Chuuninler yavaş yavaş kendilerine gelirken, Mitsunari'nin kunaisini doğrulttuğu adam "O piç kurusuna güvenmememiz gerektiğini biliyordum." diyor. Adamın "piç kurusu" ifadesini duyduğun anda ise, bunu nedensizce Shunji'ye yoruyorsun. Bu sebeple henüz daha lafa girmiyor ve diğerinin konuşmasına olanak sağlıyorsun. Bu esnada senin kunai doğrulttuğun Chuunin hem seni hem de Mitsunari'yi inceliyor ve sonunda "Ama doğru da söylemiş." diyor. Diğer Chuunin bu cümleyi kafası ile onaylarken "Sarı saçlı bir velet yanımızda geldi ve bizim yorulduğumuzu, bu yüzden de annesinin hazırladığı içecekleri içebileceğimizi söyledi. Gecenin bir vaktinde yanımıza gelişi güvensizlik yaratsa da sevimli suratına güvendik ve verdiği içecekleri içtik. Sonrasında o piç tam da sizin suratlarınızı tarif etti. Kafalarımız yavaşça dönmeye başlıyordu ve bu esnada, o piçin yüzünde şeytani bir gülümseme oluştu. Bize ikinizi de köyün çıkışından biraz uzakta sizi beklediğini, yolculuk için sabırsızlandığını söyledi. Tabi o surat ifadesini dikkate alırsak, yolculuk için değil, size eziyet etmek için sabırsızlandığını söylemeliyim. En sonunda kafamızın dönmesine dayanamayıp uykuya daldık. Aşağılık velet! Onu bir elime geçirirsem..." diyor. Adamın cümleleri bittikten sonra Mitsunari kunaisini yerine sokuyor ve "Kahrolası hayvan! Damarlarında kan yerine aptallık aktığına eminim." diyor. Bu cümlelerini bir öfke fısıltısı halinde ağzından çıkardıktan sonra sana dönüyor ve "Ne yapacağız sensei?" diye soruyor.

[Kasumikage Shikibanzo]

Kunaisini çıkarmış bir şekilde kapı görevlilerine doğru ilerlerken Mitsunari'nin verdiği anlık tepkileri inceleme fırsatı bulmuştu Kasumikage. Öncelikle aşırı derecede şaşırmış ve gerilmişti asil genin. Ancak sonrasında durumu kavraması ile beraber, duruma ayak uydurmak istercesine o da eline bir kunai alarak senseini takip etmeye başlamıştı...

Ellerinde kunailer ile uyuyan kapı görevlilerinin karşısında duruyordu Kasumikage ile Mitsunari. Sinirliydi Kasumikage. Kapı görevlileri işlerini aksatmamalıydı. Köy güvenliği tehlikeye atılmamalı idi. Bu yüzden cezalandırılmalılardı. Ani ve beklenmeyen şekilde bağırması ile uyuyan iki shinobi anında uyanmışlardı. Sıçrayarak ve korkarak. Yeni uyanmış ve suratları şiş bir şekilde korkarak onlara kunai tutan Kasumikage ve Mitsunari'ye bakıyorlardı. Şoku atlatamamış olacaklar ki Kasumikage lafa girene kadar konuşamamışlardı bile...

Kasumikage'nin konuşması bitmesi ile görevlilerin Kasumikage ve öğrencisinin alın bantlarını fark etmesi bir olmuştu. Onların Kusa shinobileri olduğunu anlayan görevliler rahatlamış olacaklardı ki duruşları ve ifadeleri değişmişti. O pis suçluluk ifadeleri yerinde idi. Ancak biraz daha rahatlamış gibi duruyorlardı...

''O piç kurusuna güvenmememiz gerektiğini biliyordum.''

Mitsunari'nin kunaisini doğrulttuğu adamın ağzından dökülen bu cümle Kasumikage'nin aklına direkt olarak Shunji'yi getirmişti. Tamam öğrencisini bir piç kurusu olarak görmüyordu ancak bu halde bulduğu iki kapı görevlisi bir piç kurusundan bahsediyor ise bu kesinlikle Shunji olmalıydı...

Konuşmasını sürdürmeme kararı almıştı o sırada Kasumikage. Bu shinobiler ne yaşadılar ise bunu anlatacaklardı. Bunu tahmin edebiliyordu. Kunaisini doğrulttuğu adamın, diğerine cevap vermesi de tahminlerini doğru çıkartmıştı. Kısa bir süre içerisinde adamların başından geçen her şeyi öğrenebilmişti. Shunji ve haylazlıkları. O an düşünebildiği tek şey buydu...

Shunji bu sefer şansını biraz zorlamıştı. Köyün dışına onlardan önce çıkmış olması affedilebilir bir şeydi. Hatta yolculuklarının başlangıcına eğlence bile katabilecek bir aktivite sayılabilirdi. Ancak kapı görevlilerini uyutmak ve tüm gece köy kapısının korumasız kalmasını sağlamak onun boyunu aşan bir olaydı. Sinirlenmişti Kasumikage. Bir shinobinin böylesi gereksiz bir hareket yapmasına sinirlenmişti. O shinobinin öğrencisi olduğu gerçeğini ise parçalamak istiyordu. Ellerini yumruk haline getirmiş sıkıyordu. Shunji'yi bulduğunda ona baya kızacağı kesindi...

"Ne yapacağız sensei?"

Mitsunari'nin sorduğu soru ile sinir krizinin elinden kurtarmıştı kendini. Halen agresif durumdaydı ama bu sinirin sebebi Shunji olduğu için Mitsunari'ye normal tepki vermeliydi. Biraz utanmıştı o anda. Ne yapacağı hakkında onun da bir fikri yoktu. Daha önce böyle bir durum ile baş başa kalmamış olması germişti onu. Genede hızlıca kararını vermeli idi. Kendi oyunu ile karşılık vermek istemiyordu Shunji'ye. Biliyordu ki bu hareketi gelecekte bu gibi durumların kendini tekrar etmesini sağlayacaktı. Ancak aynı şekilde görmezden de gelemezdi öğrencisini. Çünkü Kusa-Chou'nun önünde küçük düşmek istemiyordu. Liderinden aldığı izin ile köy dışına çıkacaktı ve işleri eline yüzüne bulaştıramazdı. Bu yüzden bir kereye mahsus olmasını umarak Shunji'nin oyununun bir parçası olacaktı...

Mitsunari'ye doğru döndüğünde öğrencisinin sinirini gözlemleyebilmişti. Zaten Shunji'yi sevmeyen Mitsunari bu olay karşısında daha da kinlenmişti takım arkadaşına. Bir başka halledilmesi gereken konuda bu konuydu. Öncelikle dostane bir şekilde elini Mitsunari'nin omzuna koymuştu Kasumikage. Sonrasında yüzüne sakin ve cana yakın bir gülümseme yerleştirerek;

''Öncelikle sakin olalım Mitsunari-kun. Shunji-kun gene bizimle oyun oynamak istiyor. Bırakalım onun istediği gibi olsun. Hem yolculuk yaparken bir yandan da bir oyunun parçası olmak olaya daha da eğlence katar.''

Cümlesi bittiği gibi kapı görevlilerine dönmüş ve suratındaki tüm cana yakın ifadeyi silerek;

''Umarım bir daha kendi köyünüzden olsa bile bir geninin sizi bu hale getirmesine izin vermezsiniz. Genede onu bulduğumda sizler içinde bir şeyler düşünürüm.''

Sözleri bittiğinde tekrar köyüne bir bakmak için arkasını dönmüş ve derin bir nefes almıştı. Zor ve hoşuna gitmeyen bir durumda olsa bile Shunji gibi bir genini bulmanın çok zor olmayacağını düşünüyordu. Köyün dışına doğru ilk adımını attığı gibi çevresine dikkat etmeye başlamıştı bile. Aynı şekilde Mitsunari'nin de dikkat kesileceğini biliyordu. Şu anda ilk önceliği Shunji'yi bulmaktı. Onu bulacak ve gene azarlayacaktı...

[GM - Naruto]

Mitsunari'yi dinginleştirmenin ardından Chuuninler ile de konuşuyor ve daha sonra köyün dışına çıkmak için harekete geçiyorsunuz. İkiniz de elinizden geldiğince dikkatli bir şekilde ilerlemeye başlıyorsunuz. Senin Shunji'nin oyununa dahil olma fikrin her ne kadar Mitsunari'nin pek hoşuna gitmemiş görünse de, sana olan saygısından sesini çıkarmadığını duruşundan anlayabiliyorsun. Tabi bunu da olumlu bir nokta olarak Shunji'yi bulma çalışmalarına başlıyorsunuz.

Kusagakure'nin dışındaki o eşsiz yeşilliğin içinde yürürken, durmadan etrafınıza bakıyor ve en ufak bir çıtırtıya dahi tepki göstermeye başlıyorsunuz. Bu çıtırtılar bazen hayvanların sesi olurken, zaman zaman da kırılan dalların sesini duyuyorsunuz. Köy kapısı ardınızda tamamen görünmeyecek kadar ilerlediğinizde ise, etrafta Shunji'ye dair en ufak bir işaret bulamıyorsunuz. Mitsunari hoşnutsuz ifadesini bir kat daha arttırırken "Sensei... Bana kalırsa yabani takım arkadaşımı boşverip, sizin planladığınız şekilde hareket edelim." diyor. Bu anlarda Mitsunari'nin dikkatinin dağıldığını da fark ediyorsun ve ona bir cevap vermek için adımlarınızı yavaşlatıyorsunuz. Sen tam ağzını açtığın sırada ise, Mitsunari sol adımını attığı gibi, birden yere, oradan da kocaman bir çukurun içine düşüyor! Bu düşüşü klasik bir şakadan farklı kılan ise, Mitsunari'nin düştüğü çukurun yaklaşık 20 metre derinliğinde bir çukur oluşu oluyor. Mitsunari, sırt üst düştüğü çukurda biraz inleyerek doğrulurken, çukurun çapının ise bir metre kadar olduğunu anlıyorsun. Bu sırada ise arkandan gelen farklı bir hissiyatla arkanı dönüyor ve karşında suratında piç gülümsemesi ile Shunji'yi görüyorsun!

Shunji sanki dünyanın en eğlenceli ortamındaymış gibi sana gülerken "Sensei nasılsın? Mitsunari'nin düştüğü çukurda iki tane patlayıcı parşömen bulunuyor. Ya onu oradan kurtarmak için çabalarsın ya da onun ölmesine izin verirsin!" diyor. Bu sözlerinin hemen ardından ise hızlı bir şekilde "Bana doğru hareket ettiğin anda parşömenleri patlatırım! Süren beş dakika ve şu anda başladı!" diyor. Bu cümlelerinde suratındaki gülümseme daha da artarken, yavaş yavaş geriye doğru adımlamaya başlıyor. Ancak onun adım seslerini hiçbir şekilde duyamıyorsun.

[GM - Naruto]

Kapalı konu

İkinci pasifliğinin hayrını gör bu sefer!

[GM - Naruto]

Kapalı konu

Konu pasiflik nedeniyle sonlandırılmıştır. Bu konu hiç yaşanmamış varsayılacaktır.

Bir kez daha herhangi bir konuda buna benzer pasiflik olması veya belli bir süre içerisinde takım konusu açmaman hallerinde, takımın elinden alınacaktır.