[Kusa] Rutin Devriye I

[Uehara Megumi]

Açık hava altında genel olarak sessiz bir şekilde ilerliyorlardı. Özellikle Megumi sessizdi, yazı yazmak için zaman harcamaktansa kardeşleri takip edip, arada sırada onları onaylarcasına kafa sallıyordu ya da aksini yapıyordu. Yanlarından ayrılmasa bile bir iki adım gerideydi hep, zaten çok neşeli bir modda değildi, devriyeye çıktıklarından beri de onu rahatsız eden bir kaç ayrıntı vardı. Toprak yolda, kardeşlerin iki adım arakasından yürürken onları kafasında iyice tartmaya başlamıştı, sağı solu gözlerken her dört, beş adımda bir gözleri kardeşlere kayıyordu. Beyaz saçlar, soluk tenler, bu tarz hal ve hareketler... Kusa' ya özgü şeyler değildi. Belki insan olarak çok farklı değillerdi, belki Kusa' da büyümüşlerdi, bilmiyordu, fakat köken olarak buralı olmadıklarını anlamak çokta zor değildi. Onlara karşı önyargılı davranmak istemiyordu, sonuçta Ishi' li bir mektup arkadaşı bile vardı değil mi? Yine de yeni tanıştığı buralı olmayan iki shinobiyle beraber sırt sırta devriyeye çıkmak... Kesinlikle alışık olduğu bir şey değildi. Bu duygularını belli etmemeye, hatta kendisi için bastırmaya bile çalışıyordu fakat o kadar da kolay değildi. Kusa' lı birine bile ilk günden kalpten güvenemezken, onlara güvenebilmesi? Hayır, en azından henüz değil. 15 dakikalık kısa konuşmalar içeren yürüyüşlerinin ilk 10 dakikası belki bu duygularını bastırmaya çalışmakla geçmişti, 10. dakikada ise pes etmiş ve kendi kendine çelişkiye düşmektense iki adım geride durup etrafındaki her şeye karşı, kardeşlere bile karşı tetikte durmaya hazırlamıştı. Neyse ki birbirlerine ne yapabileceklerini söylememişlerdi, onun yerine basit bir şekilde devriyeye çıkmışlardı, wakizashisinin nerede olduğunu görseler bile, ikisininde saçlarının arasında tantoudan haberi yoktu ve bu iyi bir şeydi.

İyi bir şey miydi? Çok mu paranoyak davranıyordu?

Paranoyak değildi, sadece dikkatliydi ve ikiliye karşı önyargılı olmamaya çalışıyor olsa bile, buralardan olmadıklarını düşündükçe kendine engel olamıyordu. Ekstra dikkatli olmak, paranoyaklık değildi.

Mavi gözleri her küçük ayrıntıyı kesmeye çalışırken, bir anda grubun önde gideni, en büyük olduğunu düşündüğü Haze, hareketlenmişti. Megumi' nin duymadığı bir ses duymuş olmalıydı. "Duydunuz mu? " Hayır, duymamıştı. Bu, onu daha da rahatsız etmişti. Kendi düşünceleri içinde boğulurken, her tarafa karşı tetikte durmaya çalışırken, gözünden bir şeyler kaçırmıştı, ve bu onu daha da huzursuz etmeye başlamıştı. Elini sessizce wakizashisine doğru götürdü, onu çekmeyecekti belki henüz ama çekmeye hazır olması gerekiyordu.

Derin bir nefes aldı.

"Güzergah dışı olsada kontrol etmemiz gerektiğini düşünüyorum. En fazla birkaç dakika kaybederiz."

Mükemmel. An itibari ile güven sorunu yaşadığı bir çocuk, onları rotalarının dışına çıkarmaya çalışıyordu. İleri gitmeleri gerekirken, sesi duyduğunu düşündüğü tarafa doğru dönmüştü ve oraya gitmeye hazırlanıyordu besbelli. Algıları açık duruyordu ve Megumi' nin ondan rahatsız olduğunu hissetmemiş gibiydi, bu iyi miydi, kötü müydü tartışılırdı. "İsterseniz devam edin. Rotamız belli sonuçta, hızlıca kontrol edip geri dönerim." Hayır. Sesi duymamıştı, rotalarında kalmak istiyordu, ama ne olacağını şimdiden kestirebiliyordu. Muhtemelen kardeşi onu takip edecekti, bu Megumi' nin tek başına ilerlemeye sürükleyecekti. Tek başına rotaya devam etmekte bir sorunu yoktu, hele yanındaki iki yabancıdan ayrılmak demekse bu. Ama bir yandan onları bir yandan gözünün önünden ayrmak istemiyordu, bu onları takip etmek anlamına geliyordu. İkilem. Sinir bozucuydu.

Kaşlarını çattı. İkilem yüzünden beyninde sorular ve değişik değişik düşünceler belirmeye başlamıştı, hafif bir baş ağrısı girmek üzereydi minik kafasına. Bunu engellemek için kafasını iki yana salladı, sinirlerinin bozulmasına izin vermemeli ve bir şeye karar vermeliydi. "Karar sizin, ben buradan sapıyorum." Dişlerini sıktı, ince parmaklarını wakizashisinin etrafında biraz daha sıktı. Bütün yüzü gerildi ve kararını verdi. Haze' yi takip edecekti. Madem yollarından bir kaç dakikalığına sapacaktı, göstersin bakalım, diye düşündü. Yine arkalarında bir kaç adım kalacak şekilde adımlarını sola yönlendirdi. İçinden bir ses buna pişman olacağını söylüyordu, ama bir yandan pişman olmamak için dua ediyordu.

[Kyogi Fuka]

Yola koyuldukları andan itibaren ciddi bir tavır takınmaya başladı. Göreve odaklanabilmek önemliydi. Demir asasını yanından ayırmayarak ilerlerken ondan bolca yardım aldı. Demir asa onun için bu yorucu geziyi daha çekilir bir hale getiriyordu. Karşılaşacakları herhangi bir olaya karşı savunmasız kalmamak amacı ile çevreyi dolaşırlarken böyle ilerlemek mantıklıydı. Güneş daha yeni doğmuş olduğundan sokaklar oldukça boş gözüküyordu ve Fuka bu saatlerde herhangi bir şey ile karşılaşacaklarını düşünmüyordu ama gene de etrafı düzgünce kolaçan etmekte fayda vardı. Ne de olsa bu iş onların sorumluluğundaydı ve etraf sakin gözüküyor diye bunu suistimal ederlerse vicdani olarak rahat edemezdi. Zaten abisi onlar olmasa bile tüm şehirde iki üç tur atardı. Haze, Fuka onunla dalga geçince biraz kızararak önden gitmeyi tercih etmişti. Abisinin, en son gelenin o olmasından dolayı hala kendi kendisine kızdığını düşünüyordu. Fuka birazdan da bu yüzden yol boyunca sessiz bir şekilde ilerlemeye çalışıyordu. Bu sırada Haze de kafasını toplayıp göreve odaklanabilir, en azından bu olay hiç yaşanmamış gibi davranmaya çalışabilirdi. Fuka da doğal olarak ona uyum sağlayacaktı. Nede olsa eve gidince Haze ile dalga geçecek bir sürü zamanı olacaktı.

Sokaklar giderek daralırken belirledikleri rotada yol almaya devam ettiler. Yeni tanıştıkları kız en arkadan geliyordu. Fuka kendi hızını hesaba kattığında onun bilerek bu kadar yavaş yürüdüğünü düşünmeye başlamıştı. Genelde en arkada olan hep kendisi olduğundan durumu garipsemişti ama sesini de çıkarmadı. Ortada olmak hoş bir histi. Arkadan yada önden gelebilecek herhangi bir saldırıya karşı avantaj sağlıyordu ama Fuka fiziksel olarak diğerlerine göre daha güçsüz olduğundan dolayı hep en arkada gitmek zorunda kalıyordu.

Daralan sokaklara tekrardan baktı, büyüklü küçüklü binalar etraflarını sarmaya başladığından beri en çok ilgisini çeken şey çatılar olmuştu. Yükseklik avantajı özellikle devriyeye çıktıklarından dolayı çok işe yarayabilirdi ama kendileri şuan için aşağı kısımdan sorumluydu. Zaten Fuka çatıdan çatıya atlamak zorunda kalmaktan nefret ediyordu. Her ne kadar etrafı gözlemlemek kolay olsa da yada binalar dip dibe olduğu için atlamakta zorluk yaşamasa da bu belli bir süre sonra yorucu hale gelmeye başlıyor ve nefesinin kesilmesine yol açıyordu.

Çatıların bir yol gibi kullanılması sokakları daha da sakin hale getirmişti. Fuka etrafa göz gezdirmeye devam etti. Yukarıya bakmak anlamsızdı, dikkatini aşağı taraflara vermesi gerekiyordu. Tam minik bir çiçekçi dükkanına doğru yönelecekken uzaktan yankılanan bir uğultu sesi dikkatini çekti. Sesin kaynağı sol tarafta, kendi güzergahlarının dışında kalıyordu. Fuka kendisini hazırlayarak derin bir nefes aldı, şayet birazdan abisinden çıkacak lafları tahmin edebiliyordu. Ki tam olarak ta öyle oldu. Abisi sanki biri onun meraklı kulaklarını tutup çekiyor muşçasına geri geri, sesin geldiği yöne doğru ilerlemeye başladı. Belki de gerçekten de birisi çekiyordu? Haze küçüklükten beri her merak ettiği şey için dağları taşları aşardı. Fuka onun bu huyuna bazen gerçekten de saygı duyuyordu. Her ne kadar olayın sonu Haze'nin başına bir bela alması ile de bitse bir insanın bu kadar ufak bir şey uğruna bile böylemesine çaba harcaması hoş bir şeydi.

Baygın bir bakışın eşliğinde Haze'ye doğru seslendi. Sanırım ben buradan yavaş yavaş ilerlemeye devam edeceğim. Görev dışı işlere koşturacak kadar enerjim yok..

Arkasındaki kızında temkinli bir şekilde, silahını çekmeye hazır mışçasına abisini takip ettiğini gördü. Kızın da Haze kadar meraklı yada ciddi olup olmadığını düşünmeye başladı. Belki de takımı oluşturan kişi onu bilerek Haze'nin yanına koymuştu. En ufak bir uğultuya bile bu şekilde tepki verdiği düşünülecek olursa ya işi çok ciddiye alıyor yada bu işte fazlasıyla acemi olmalıydı. Kendisinin de çok tecrübeli olmadığı gerçeği aklına geldiğinde hafifçe gülümseyerek insanları bu kadar çabuk yargılamaması gerektiğini hatırladı. Belki de yalnızca içgüdülerine güveniyordu ve uğultuların ardında bir tehlike sezmişti belki de gerçekten de haklıydı?

Onları iki kişi olarak yolladığı için hafif bir vicdan azabı duydu. Ama abisinin durum ne olursa olsun onu kontrol altına alacağından emindi. Zaten yavaş yürüyorum, bana yetişirsiniz.

[GM - Naruto]

Fuka: Sopana dayanarak ilerlemeye devam ediyorsun sokaklarda. Çeşitli yükseklikteki binalar sağında ve solunda, seni selamlıyor. Arada esen narin bir rüzgâr güneşin ısısını alıyor ve seni ferahlatıyor. Sakin bir yürüyüşün tadını çıkartıyorsun kısaca. Diğerleri, sokağa girip senin görüş açından çıkıyorlar.

Sokakta başka insanlar da var, ancak işlerine bakıyorlar. Bir kaç komşunu görüyorsun, selam veriyorsun hafifçe başını eğerek. Yürümeye devam ediyorsun.

Haze, Megumi: Uğultu siz ilerledikçe artıyor. Birilerinin bağrışması gibi, ancak tam çıkartamıyorsunuz güruhun büyüklüğünü. Yürüdüğünüz sokak, sizi köy meydanından daha da uzaklaştırıyor. Haze, tamamen olaya odaklanmış durumda. Megumi ise hala durumdan biraz rahatsız. Güvenmediği bir kişi ile bilinmeze gidiyor. Bir sonraki tur, olayın olduğu yere varacaksınız. Uzaktan, sokakta toplaşmış bir kalabalık seçebiliyorsunuz.

[Uehara Megumi]

Sanırım ben buradan yavaş yavaş ilerlemeye devam edeceğim. Görev dışı işlere koşturacak kadar enerjim yok..

Olaylar tahmin ettiği gibi gelişmiyordu, bu da onun daha da rahatsız olmasına sebep oluyordu ama yapabileceği bir şey yoktu. Küçük kardeşe hayır bizle gel diyemezdi (en azından ima edebilirdi, el kolla, bunu yapabileceğini sanmıyordu), ya da o andan itibaren yolunu döndüremezdi, büyük olanın peşinden gitmeyi seçmişti bir kere. Yollarını ayırıp, rotalarına devam etti yavaş yavaş küçük olan, arkasından baktığında hareketleri o kadar yavaş ve zayıf duruyordu ki, bir an için içi titredi. Chuunin olmalıydı bu beyaz saçlı çocuk. Fiziksel olarak bu rütbeye sahip olabilecek gibi durmuyordu, güçlü, korkutucu, hızlı ya da etrafında gördüğü chuuninlerinin sahip olduğu becerilere sahip biri gibi durmuyordu. Koujo iri ve güçlüydü misal, Haru ondan daha zayıf olmasına rağmen hızlı bir katana kullanıcısıydı ama Haru'dan çok, çok daha zayıf duruyordu. Bu da onun rahatsız olma katsayısını arttırıyordu. Nasıl böyle olup bu rütbeye kadar ulaşabilmişti? Kesinlikle o vücudun altında daha korkutucu şeyler yatıyor olmalıydı.

Kafasını salladı. Böyle değildi Megumi. En azından, annesi ile yaşadığı olaya kadar. İnsanları ayırmaz, kendi kafasında mini komplo teorileri kurmaz ya da birilerine güvenmesi bu kadar uzun sürmezdi. Genel olarak bu, endişe vericiydi.

Pembe saçlarını dağıtmadan kafasını salladı hafifçe. Sakin olmalıydı. Küçük kardeş onlardan ayrılmıştı ve yapabileceği bir şey yoktu, hatta belki de bu, görevleri için daha iyiydi çünkü onlar bir ses uğruna rotalarından saparken, hala rotalarında olan biri olacaktı, ayrıca bu onun gibi olmayan, ses çıkarıp onları çağırabilecek olan biriydi, bu da görev için daha iyiydi.

"Abi" nin peşine takılan Megumi, aradaki iki adımlık mesafesini korumaya devam ederek küçük ayaklarını sessizce yere vurmaya devam etti. Sağ tarafındaki iç sesi, görevin kendisi dışında bir problem çıkmayacağını fısıldıyordu kulağını. Sol tarafı ise görevden çok önündeki adama dikkat etmesi gerektiğini söylüyordu. Bir raddede ikisi arasında bir seçim yapmak zorunda kalmaktan korktu, ama şimdiden neyi seçeceğini biliyordu. Bu yüzden, mavi gözlerini kısıp, rota dışına birlikte çıktığı kişiyi takip etmeye devam etti. İlk başta saptıkları yoldan gelen sesi, kendi iç sesi bastırıyor olsa gerek, farketmemişti, ama artık yoldan gelen o hafif uğultuyu farketmeye başlamıştı. Sağ elini kafasına götürdü, bu kadar çok düşünürse, yeterince başarılı olamayabilirdi, sakin olmalıydı.

Toprak yolda attığı her dikkatli adımda, duymaya başladığı uğultu daha da artmaya başlamıştı. Oralarda gerçekten bir şeyler dönüyordu. Bir beyaz saçlı adama, bir de yola bakarak yürümeye devam etmişti bir süre, ta ki dikkatini bir kalabalık çekene kadar. Henüz yeterince yakın değillerdi ama uzaktaki bir kalabalık, gözlerine yakalanmıştı. Büyükçeydi ve seslilerdi, uğultuyu duymaya başladıkları mesafe kesinlikle yadırganamazdı. Merakı ve endişesi, beyaz saçlı adamdan kalabalığa doğru kaymaya başlamıştı. Şu an beyninin en azından yüzde yetmişi kalabalığı analiz etmeye çalışıyordu.

Kalanı ise hala güvenemediği adamı süzüyordu durmadan ve dikkatlice.

[Kyogi Haze]

Bu tip durumlarda beyni üzerindeki hakimiyetini düşündü.Hareketlerini belirli bir bilinçle yapıyordu elbette.Fakat ses..Görevlerini hesaba katınca her türlü sorun onların sorumluluğu altındaydı ve bu yüzden şüpheli bu uğultuda ilgi alanına girmeliydi.Kontrol etmek onun yükümlülüğüydü.Ancak asıl konu bu değildi,tam tersi bir karar.Yani merakını bastırıp belirli rotayı takip etmesi..Bu olay bin kez yaşansa Haze hiç birinde devam etmeyi seçemezdi.Kendisini sapına kadar tanıyan iki kardeşide bunu rahatlıkla onaylayabilirdi.Sahi Fuka..Hala hakim olduğu gözleriyle omzunun üzerinden ona baktı.Demir çubuğuna yapışmış ağır ağır yürümeye devam ediyordu.Koca bir gülümsemeyle karşıladı bunu Haze. "Dikkat et,birazdan dönmüş olacağım !" Fuka'nın vücut zayıflığı birkaç özelliğide beraberinde getiriyordu.Haze bunu -kardeşi bazen reddetsede- üşengeçlik olarak sıfatlandırmıştı.Enerjisini zorlayacak ağır işlerden kaçması anlaşılırdı ama bazen yürümekten dahi beziyordu Fuka...Kendisini taşıtmak için rol yapıyorda olabilirdi.Bu ayrımı hiç bir zaman yapamayacaktı.

Kardeşinden birkaç dakikalığına ayrılacak olmaktan hoşnuttu aslında.Gittikçe artan sesler biraz daha netleşmiş,bağrışmalar olarak kulağına ulaşmıştı.Önceden tahmin ettiği gibi basit bir anlaşmazlık olmalıydı,böyle birşey içinde kardeşini yormak anlamsızdı.Fuka'nın ortalama altı hızını temel almak zorunda kalmayacaktı,bir kademe daha hızlandı bu nedenle.Diğer kız ise şimdiye kadar denklem dışıydı Haze için.Göz ucuyla onu süzdü.Dikkati olaya yoğunlaşmamış olsa kızın ona attığı bakışlarını farkedebilirdi..Hatta irkilebilirdi.O kısa aralıkta sadece kızın tetikte oluşunu farkedebilmişti.Uğultu yüzündendir diye düşündü Haze,işine gelen buydu.Şayet tek başına bir sesin izine düşse paranoyak bir salak gibi gözükecekti.

Kalabalığın görüş alanına girmesiyle beraber çevreyi süzmeye başladı.Direk olarak kalabalığın içine girmektense yeterli yakınlığa geldiğinde olayı anlayabilmek için uygun bir konuma hareketlenecekti.Sonradan vereceği kararlar duruma göre şekillecekti.

[Kyogi Fuka]

Fuka demin girmek üzere olduğu çiçekçiye dönerek dükkanı yavaşça süzdü. Dükkanın dışındaki raflarda çok güzel çiçekleri vardı ve hepsinin de ayrı bir güzel koktuğunu düşünüyordu. Sıra şeklinde dizilmiş rafların hepsi farklı bir renkti. Aralarından en çok kırmızı olanları seviyordu. Kırmızı çiçeklerin isimlerini hatırlamadığını fark etti. Çok gerekte yoktu ama genede içinden dükkana girip çiçeğin ismini sormak geçti. Fuka zaten ara sıra bu dükkana gelerek çiçeklere bakar ve dükkan sahibinin gözüne çok batmamak kaydıyla içeride gezinirdi. Şayet hiçbir zaman oradan bir şey satın almamıştı. Aslında bazen dükkanı komple satın almak bile istiyor ancak değil buna, bir tane çiçeğe bile harcayabilecek ekstra parası olmadığı aklına geldiğinde suratını asarak geri çıkıyordu. Her halükarda parasının olmaması çiçeklerle ilgilenmesini ve güzel kokuların arasında dolaşmasını engelleyemezdi. İnsanların anlamadığı şeylerden biri de buydu. Para harcamadan da gezilip eğlenilebiliyor ve gayet güzel vakit geçirilebiliyordu. Demin ki örnekte olduğu gibi, bir çiçek ile ilgilenmek için illa onu satın almak gerekmezdi.

Çiçeğin ismini sorma fikrinden vazgeçti ve rotasından şaşmayarak ilerlemeye devam etti. Yavaş adımlarla ilerlerken bir kaç tanıdık yüz ile karşılaştı. Bunlar komşularıydı. Fuka hiçbirini çok iyi tanımıyordu ki genelde komşuluk ilişkileri bir kaç merhabadan ibaretti. Gene de birbirlerini ne zaman görseler nezaketen selamlaşır ve yollarına öyle devam ederlerdi. Bu geleneği bozmamak adına ne zaman onlardan biri ile karşılaşsa kafasını yavaşça öne eğerek selam verdi ve güler bir yüzle yoluna devam etti.

Hava giderek daha sıcak bir hal alıyordu. Güneş yükseldikçe çevredeki sıcaklığın arttığını hissediyordu. Gölge yerler giderek azalsa da arada sırada yüzüne çarpan rüzgar şu anlık yeterliydi. Her esişinde saçlarının belirsiz bir şekil almasına neden olsa da onu ferahlatıyordu. Devriye görevi Fuka için oldukça sakin ve dinlendirici bir yürüyüş olmaya başlamıştı. Diğer insanlar işlerine bakarken o etrafı kontrol ederek ilerlemeye devam ediyor ve yalnızca yürüyüşünün tadını çıkarıyordu. Yolculuğun hep böyle gitmesini diledi. Kafası şimdiden düşüncelerden arınmış ve dinlendirilmiş bir haldeydi. Belki de kendisini sabah yürüyüşlerine alıştırması gerekiyordu... Bu bedenine de iyi gelebilirdi?

[GM - Naruto]

Fuka: Devriye güzergâhın arka bir sokaktan geçmekte. Dalıyorsun sokağa fazla düşünmeden. Çeşitli dükkanların arka kapıları bu sokakta, bu yüzden pek derin düşünülerek konutlaştırılmış bir alan değil, bu yüzden de oldukça dar. İleride, 3 kişinin, bir çocuğu aralarına aldığını görüyorsun. Yaklaştıkça, elemanların kapüşon takıp yüzlerini gizlediğini farkediyorsun. Elemanın ceplerini zorla arayıp tüm parasını alıyor bi tanesi, içlerinden lider gibi görünen tiplemeye veriyor. Lider, elindeki kunaiyi deliğinden tutup işaret parmağında çevirmekte, ve parayı saymakta. İçlerinden biri seni farkediyor. "Yaylan lan kevaşe." diyor bir tanesi. Hepsi sana dönüyor.

Megumi, Haze: Kalabalığa yaklaşıyorsunuz. Kısa, kahverengi saçlı bir erkek ile uzun siyah saçlı yetişkin başka bir adamı çevrelemişler. Belli ki kapışıyorlar. Siz tam olay yerine vardığınızda, kısa saçlı tipleme, diğerine doğru bir sandalye fırlatıyor. eleman, sağa doğru zarifçe kaçınarak sandalyeden kurtuluyor. "Orrrospunun evladı!" diye haykırıyor kısa saçlı.

Uzun saçlı elemanın kaçınmasında bir ilginçlik var. Eleman sivil giyimli ve 20'li yaşlarda, ancak adımlama tekniği kullanıyor. Bu tarz hamleler ancak Taijutsu derslerinde, akademide gösteriliyor. Muhtemelen kendisi bir shinobi. Yüzünü sertleştirip, 30'lu yaşlardaki kısa saçlıya bakıyor, ancak bir şey söylemiyor. Uzun saçlının üzerine doğru koşmaya başlıyor kısa saçlı. "Kız kardeşimi rahat bırak yoksa taşşşaklarını keserim it!"

[Kyogi Fuka]

Arka sokakların loş ve nemli havasını nüfus ettiğinden beri daha hızlı adımlar atmaya başlamıştı. Bu kısmı en kısa sürede tamamlamak istiyordu. Elindeki asayı yere her çarptığında hafif ama tok bir ses tüm sokakta yankılanıyor, kısa duvarlar arasında gidip geliyordu.. O güzel çiçeklerin kokuttuğu sokakların arkada kalmış olması onu fazlasıyla üzmüşken gördüğü manzara karşısında morali tamamen yerle bir oldu.

Kusagakure diğer köylere nazaran daha sessiz ve sakin bir yerdi. Ancak gene de hırsızlık ve yankesicilik gibi olaylar nadiren de olsa görülebiliyordu. Ve Fuka bunu gören kişinin kendisi olmak zorunda kalmasından nefret ediyordu.

Kabaran öfkesi, suratındaki birkaç kasın seğirmesine yol açtı. Haydutların yüzünü göremiyordu, kafalarına geçirdikleri kapüşon yüzünden kim olduklarını bilmeyi bırakın, gördüğü kişileri daha sonradan tarif bile edemezdi. Bu tabi ki de yaptıklarının yanına kar kalacağını göstermiyordu. Fuka adamların yaptığı şeyi burunlarından fitil fitil getirecekti. Ama bunu yalnızken değil, takım arkadaşları gelince yapacaktı. O yüzden şimdilik çocuğu ve parasını kurtarmakla yetinmeliydi.

Alın bandını göstermek için sağ taraftaki kol yakasını boştaki eli ile geriye doğru çekti. Kusagakure, 2. takım 1. devriye bölüğü. Hemen elinizdeki keseyi bırakıp geri çekilin. Yoksa çatıdaki arkadaşlarım tepenize binmek zorunda kalacak.

Adamlara doğru ilerlemeye devam ediyor, asasını yere her vuruşunda daha çok ses çıkartması için yavaş yavaş uyguladığı gücü arttırıyordu. Tekrar ediyorum, eğer ani bir harekette bulunan olursa ayrıca sorguya alınacaktır. Pskolojik baskının çoğu zaman işe yaradığını düşünüyordu. Özellikle de ara sokaklarda hırsızlık yapan düşük seviye haydutlar için. Eğer tahmininde yanılmıyorsa bu işi herhangi bir dövüş gerçekleşmeden bitirebilirdi. Adamlara doğru ilerlemeye devam etti. Bakışlarını dik bir şekilde liderleri olduğunu düşündüğü elemana doğru yöneltti. Adamlara beş, altı metre kala çakrasına odaklanmaya başlamıştı. Suratındaki tüm yüz hatları gerilmişti ve asası artık yere her vurduğunda tüm ara sokağı bir gümleme ile dolduruyordu.

Adamlara yeterince yaklaştığında odaklandığı tüm çakrayı uygulamak istediği tekniğe yönlendirdi. "Rakumei no Jutsu".

Son dört metre kala gözlerini irice açtı ve takınabileceği en korkunç ifadeyi takınarak tüm gücü ile bağırdı.

SON UYARIM, GERİ BAS!

[Kyogi Haze]

Adımlarını durdurduğunda koca bir gülümsemeyle parladı Haze."Basit bir paranoyak değilim,işte burada." Kısa bir senaryo,Haze'nin bir hiç uğruna rotasından saptığı bir versiyon.Fuka'nın hain beyni geç kalmasını tüm evde yankılatacaktı zaten.Üzerine bu kurma senaryo hayata geçse Haze birkaç gün evden uzak kalmayı seçerdi.Ancak yanılmamıştı.Uğultuyu sezgileriyle takip etmişti ve elle tutulur bir olayla karşı karşıyaydı.Haze paranoyak değildi ! Kalabalıktaki kellelerin görüş açısını engellememesi için sağa doğru birkaç adım attı.Diğerlerinden rahatça ayrılan iki insanı çevrelemişlerdi.Kısa kahverengi saç,karşısında ise siyah uzun.Ve bir sandalye ! Hayalkırıklığıyla derin bir nefes verirken dışarıya,havada süzülen tahta parçasını seyretti.Uzun saçlının kaçışı ise anlık olarak dağılan ilgisini tekrar toplamıştı.Temel bir taijutsu hareketi,adımlama.Haze yakın dövüş stiline o denli yüklenmişti ki kalabalığa rağmen olayı okumakta zorluk çekmiyordu.Adamın shinobi olduğuna dair bir teori üretebilirdi ancak soru işaretlerini gidermeye çalışıyordu.Kusa shinobisi sıfatını taşıyan bir bireyin böyle rezil bir olaya karışması..Onu arada bırakan tek şey buydu.Shinobi bozması herif belkide bu karmaşanın arasında kalmıştı sadece.

Haze bu karmaşanın müdahale etmeye değer bir olay olup olmadığını tartıyordu.Sanki öyle olmasa kendisini tutabilecekti. Kalabalığa doğru hareketlendi. "Önemsiz duruyor Megumi,tek başıma halledebilirim.Rotamıza geri dönmeni öneriyorum,sonuçta ana sorumluluğumuz orası." Devriye görevine dahil üçlü arasında bir üstünlüğü olmasada son kelimeleri açık bir vurguyla söylemişti.Bunu emir vermekten ziyade mantıklı olanı açığa çıkarmak için yapmıştı.Adımları ses tonundan uzak bir şekilde sakinliğini taşıyordu.Uzun saçlının shinobi olduğuna dair varsayımı doğruysa olay zaten kendiliğinden hallolacaktı.Küfürlü bir sokak kavgasına izin verecek bir shinobi tanımıyordu sonuçta.Yinede durdurmadı kendini.Alınbandının görünürlüğünden emin olduğunda,olayın kahramanları tekrar kalabalığı hararetlendirmişti.Sakinlik yok oldu.Orospunun evladı,taşşak,it.Alnında beliren damarı hissetti.Argoya tahammül edemiyordu.

Kısa saçlı koşmaya başladığında Haze'de ona katıldı.Adamdan daha yavaş olamazdı..Ufak bir chakra topuklarına giderken kendini kalabalığın üstünden sıçrayarak yapacağı bir uçuş için hazırladı.Tüm hızını bu iki adamın arasına girmek için kullanacaktı.Oraya ulaştığında kısa saçlı durmazsa basit bir ittirme hareketiyle adamı yerine sabitlemeyi düşünüyordu. "Sakinleşin bayım !"

[Uehara Megumi]

Dikkatli ve elinden geldiğince sessiz bir şekilde ilerliyordu Haze' nin arkasında. Kalabalığı daha sık gözüne kestirmeye başlamıştı, her adımlarında bulanık ve uzak görüntü biraz daha belirginleşiyordu. Bir kaç adım içinde hem toplanan ekürinin tipi belirginleşmeye, hemde uzaktan duydukları uğultular artık anlaşılabilir kelimelere halinde küçük kulaklarına dökülmeye başlamıştı. İlk dikkat çeken şey, kalabalığın çember şeklinde olduğu, ve iki adamı çevirmiş olduğuydu. Görünüt büyüdükçe, geçici takım arkadaşı ona döndü. "Basit bir paranoyak değilim,işte burada." Ortadaki adamlar belli ki tartışıyorlardı, ikisi de besbelli yetişkindi, biri, kısa ve kahverengi saçlıydı, karşısındaki adam ise, uzun siyah. Kahverengi saçlı olanın burnundan soluduğu yüzünün her hattından belli oluyordu, inanılmaz sinirli olan adam, Megumi' nin bu düşüncesini onaylarcasına bir harekette bulundu. Yandan kaptığı bir sandalyeyi var gücüyle siyah saçlı adama fırlattı, neredeyse bağırarak. Hoş, bağırması da çok uzun sürmemişti, hemen arkasından "Orrrospunun evladı!" cümleciği yankılanmıştı sokakta. İşin ilginç ve kız için kesinlikle ilgi çekici olan tarafı, kafasına sandalye savrulan herifin neredeyse kılını kıpırdatmadan sandalyeden kaçması olmuştu. Adımlama tekniği. Daha akademi yıllarında gösterilen basit bir teknikti, ama böyle durumlarda da işe yaradığı yadırganamazdı işte. Kaşlarını çattı genç kız, ince kollarındaki kaslar kısa bir süreliğine de olsa kasıldı. Haftalardır göreve çıkmamıştı, daha neler neler yaşamıştı aslında ama kendini paslanmış hissetmiyor değildi. Olayın kavgasız ve sorunsuz çözülmesini kesinlike ve kesinlikle tercih ederdi ama...

Mavi, endişe akan gözlerini hafifçe beyaz saçlı çocuğa kaydırdı.

Hayır, merak etmiyordu.

Çok zaman geçmeden Haze' nin dudakları aralandı tekrar. "Önemsiz duruyor Megumi, tek başıma halledebilirim. Rotamıza geri dönmeni öneriyorum, sonuçta ana sorumluluğumuz orası." Çok kısa bir an için kız kafasını hafifçe geriye çekti, kaşlarını yumuşatarak çocuğa baktı. Olay basit olabilirdi, ama.. Ama ne? Dönebilirdi, işi Haze' nin halledeceğini umarak kardeşinin yanına gidebilirdi, onun için ne kadar farklı bir duygu olmasa da. İkisinin yanında da kendini rahat hissetmeyecekti, ayrıca rotalarına geri dönüp kardeşini bulması gerekiyordu. Yavaş çocuğu bulmak çok zor olmayabilirdi ama yine de bu işin bittiğini görmeden oradan ayrılmak ayrılmak içine sinmiyordu. Hele buralı olmadığına emin olduğu birine işi bırakarak. *Sakin ol salak* diye düşündü. Bazı şeyleri biraz abartıyor olabilirdi.

Sonuç olarak genç kız, kaşlarını çattı ve başını hayır anlamında sağa sola salladı. Buradaki işi bitirecek ya da bitirecekler ve buradan rotalarına beraber döneceklerdi.

"Kız kardeşimi rahat bırak yoksa taşşşaklarını keserim it!" Gözlerini tekrar kavga tarafına kaydırmasına sebep olan sesi duyduğunda, dudaklarını hafifçe büktü. Bu insanlarda gerçekten saygı diye bir şey yoktu. Genellikle sessiz sakin olan köyde, böylelerinin çıkması şaşırtıcıydı. Tabi, nasıl bir evde büyüdüğü düşünülürse, Megumi' nin bunu yadırgaması normaldi. Bağıran adam, var gücüyle bir anda siyah saçlıya doğru koşmaya başladı. Adımlama teknikleri bilen bir adamın öyle bir şeyden kaçması çokta zor olmasa gerek diye düşündü, bunlar kafasından geçerkende Haze' nin hareketlendiğini farketti. Bir anda koşmaya başlayan beyaz saçlı adam "Sakinleşin bayım!" diye sesini yükseltince, Megumi' de son onbeş, yirmi dakikadır yaptığı gibi onu takip etmeye başladı. Adamların arasına girmek istediği belliydi. Muhtemelen arlarına girdiklerinde gözü dönmüş olan durmayacaktı, onu herhangi bir şey durdurabilir gibi görünmüyordu, Haze' de ona yönlenebilirdi. Sakin, siyah saçlı adamın bir harekette bulunacağından şüpheliydi, buradan daha çok oyun oynuyormuş gibi duruyordu ona. Ama harekete geçerse diye gözlerini ondan ayırmayacaktı. Çembere kadar Haze' yi takip edecek, adamların arasına dalmayacaktı şimdilik. Sağ eliyle wakizashisini kavradı ve sol eline ne olur ne olmaz diye chakra toplamaya başladı koşarken. Belki Haze' den hoşlanamıyordu şu an, ama yapmaya çalıştığı işi birinin bozmasına izin vermek istemiyordu. Kusa için. Yani.