[Kütüphane] Kurochi Hirashimatsu

[Kurochi Hirashimatsu]

Dikkat! Bu kütüphane Kurochi Hirashimatsu adlı Ishigakure Shinobisinin tarihi kayıtlarının işlendiği yerdir. Bir çeşit tarih kitabı niteliğindedir. Gelecekte önemli bir shinobi olduğunda bu tarih kitabı satışlara sunulabilir. Ayrıca, tarihi bir belge olduğu için konular yazılış sırasına göre değil Hirashimatsu'nun hayatının kronolojik sırasına göre listelenmektedir.

---

[Flashback] Cesur On'lu
Akademi'nin son yılıydı. Artık yavaş yavaş büyüdükçe ilginç bir şeyler yapma hevesim katlanıyordu. Fakat o güne kadar çokta ilginç şeyler yapamamıştım. Artık bende bir takıntı gibi olmaya başlıyordu bu durum. Akademinin son yılında, yani 10 yaşımdayken bir örgüt toplama fikri dank etti kafamda. Zaten akademi yıllarım boyunca sosyal olarak inanılmaz bir etki bırakmıştım çevremdeki dostlarıma. Toplayacağım örgüt Ishigakure'nin zararına değil, yararına olmalıydı. Çünkü bir Ishigakure milliyetçisiyim. Kimleri toplasam? Derken kendi jenerasyonumdan 7 kişiyi örgütüme katabilmiştim. Benle beraber 8 kişiydik. 10 kişi olmamız çok iyi olurdu ve yanımızda birde sensei olsa daha iyi olurdu. Şimdi benim sınıfımda Saizo diye bir eleman var. Ishigakure'yi sevmiyorum kaçacağım köyden gibisinden şeyler mırıldanıyor her seferinde. Örgüte katmak için epey zorlu bir isim ama kafama koydum. Kurobe vadisinde ufak bir sürtüşmenin ardından dize getirebilmiştim. Aslında tam olarak yendiğim söylenemezdi. Bacaklarında bir problem vardı ve bunu ona karşı kullanmıştım. Bir anlaşma yaptık. Akademi bitene kadar Saizo örgütüm de olacaktı. Bu şekilde Saizo'yu örgüte ekledim. Geriye bir sensei eklemek kalmıştı ki defalarca kez teklif ettiğim ama her seferinde reddedildiğim bir jounin vardı. Akiya Takashi. Kendisini örgüte eklemek için arayışa çıktığımda bana bir genjutsu yaptı ve suratıma tekme atıp beni bayılttı. Hayatımda öyle tekme yemedim desem yalan olmaz. Biraz baygınlık geçirip uyandığımda Takashi-sensei ile muhabbet ettik. Ona bazı önemli sorular sordum ve kendimi kaptırdım. Efsane bir konuşma yaptım ve Takashi-sensei'nin babamı tanıdığını öğrendim. Belkide babamı tanıdığı için ve ondan çok daha iyi bir shinobi olacağımı tahmin ettiği için örgüte katılmayı kabul etti.

Böylelikle hayatımdaki ilk örgütümü akademiden mezun olmadan kurabilmiştim. Hatırladıkça kendimle gurur duyuyorum.

---

[Ryōshi Kyōkai] Güneş Doğuyor
Bugün her zamankinden daha şüpheliydim. Sebebini sorarsanız cevabı çok basit değil aslında. Kusagakure'den bir shinobi beni gözüne kestirmiş. Çıktığım bir görevde mi veya başka bir yerde mi tam olarak bilmiyorum orasını. Beni gözüne kestirdiği için uzun süredir araştırıp soruşturmuş beni. İlginç değil mi? Hayatımda ilk kez takip edildim. Dahada ilginç olanı, bu shinobi beni sınır dışında tarafsız bir bölgede buluşmaya davet etti. Gözlerimin önünde 2 senaryo canlanıyordu. Ya bu bir tuzaktı ve bu şekilde bir suikaste kurban gidecektim; ya da tarihi önem taşıyan bir teklif alacaktım. Buluşma teklifini kabul ediyordum haliyle. Hayatta aldığımız kararlar bizi pişman edebilir veya bizi yüceltebilir. Ben yücelmeyi seçiyordum.

Köyden çıkıp sınır dışında buluşma noktasına doğru giderken içimdeki heyecan doruk noktasına ulaşıyordu. Buluşma noktasına geldikten sonra pek uzun süre beklemeden buluşacağım shinobide geldi. İsminin Kemuri Isao olduğunu öğrendiğim bu shinobi bana hayatımın en büyük teklifini yapmıştı. Kimliği bilinmeyen kaçak ninja avcıları. Cidden mi? Diye soruyorsunuz şuan eminim. Evet cidden bu teklifte bulundu. Ekonomik düzenimizi, sembolümüzü, kıyafetlerimizi tartıştık; karara vardık. Sembolümüz Güneş olacaktı. Güneş gibi parlamamızın adına.

Evet dostlar. Avcıların temelleri bu şekilde atıldı. Dönüp dönüp bugünleri hatırlamamızın adına buraya kaydediyorum ilk hatıramızı.

---

[Ishi] Dik Kayalıklar
Uzun zamandır görev heyecanı yaşamıyordum. Uzun zaman dediğim sanırım 1 aylık bir süre. Çünkü bir an önce Takım Kaptanlığı için yaptığım başvuruların kabul edilmesini bekliyordum. Bugünde aynı şekilde Ishi-chou binasına gittim ve yeni bir başvuru yapacaktım ki kimliğini bilmediğim bir Jounin ensemden tutup bana bir görev kitledi. Görev ise Shinano Dağında tek başına yaşayan teyzeyi aşağı indirmekti. Neyse eyvallah kolay bir görev yapıp geliriz düşüncesiyle çıktık. Yanımda iki tane daha arkadaş vardı. Birisi Tobio Hinata diğeri ise Hamaguchi Daichi. Her şey yolunda gidiyordu Shinao Dağının eteklerine gidene kadar. Ama benim ipleri kesmesini istediğim Daichi beyninde paranoyak düşünceler oluşturarak bana saldırgan davranmaya çalışıyordu. Amacım ortalığın karışması değildi fakat istemsizce birden bire olaylar tehlikeli olmaya başlamıştı.

Dağa tırmanmaya başladığım sırada Daichi tarafından sağ ayak bileğimden vuruldum ve Hİnata ise omzundan vuruldu. Böylelikle aramızdaki çatışma doruk noktasına ulaşmıştı. Hinata, Daichi'nin üstüne yürüyerek ona bir yumruk geçiriyordu fakat bu sırada omzu sıyrılıyordu. Çünkü Daichi kendi yarattığı jutsu ile saldırıyordu. Uygulaması oldukça kolay bir jutsuydu ama etkileri çok tehlikeliydi. Daichi o yumruğu yedikten sonra bile ayağa tekrar kalkıp dövüşme niyetinde olunca artık benimde şarteller atmıştı. Raiton Kangehikamı kitlemiştim Daichi'ye. Bu zararın karşılığında bayılmıştı ve görevin sonuna kadar ayılamamıştı. Ama o sırada at çoktan kaçıp gitmişti. Hinata ile aramızda anlaşıyorduk. Hinata dağa çıkıp teyzeyi indirecekti ben ise Daichi'nin bedeniyle ilgilenip atı arayacaktım. Eyvallah atı aramaya çıktım ve atı buldum da ama her şey yolunda gitmedi. Sağ ayak bileğim zaten oldukça acıyordu birde üstüne at bacağımı ezmişti. Kısa süreliğine bilincimi kaybediyordum. Uyandığımda ise kısa bir bekleyişin ardından Hinata gelip beni kurtarıyordu. Teyzeyle tanıştım çok tatlı bir insan vesselam. Teyzeyi köye bıraktık, raporları yazdık ve ben hastaneye doğru yola çıktım. Fakat ne olursa olsun bu görev bana bir şeyler kazandırdı bundan eminim.

---

[Hirashi] Görevin Ardından
Yukarıda da bahsettiğim üzere görevde bacağımdan ağır bir şekilde yaralanıyordum. At bacağımı ezmişti ve dayanılmaz bir acıya mahkum kalmıştım. Köye gidip rapor verdikten sonra bir kaç Chuunin dostumun da yardımı ile hastaneye gidiyordum. Hastane dediğime bakmayın, tam bir ahır. Ishigakure! Ah sevgilim.. Mükemmel güzelliğe sahip bir kızın içinin kaşar olması gibisin. Hastaneye gittiğimde hasta göremedim neredeyse. Sadece laf ebeliği yapmaya gelen insancıklar gördüm. Beni acil durum için hemen asistanın yanına götürdüler. Ama sarışın bir hatun gördüm var ya anlatamam o güzelliği. Fakat her şey istediğim gibi gitmemişti. Asistanın yanına geldiğimde hiç iç açıcı şeyler göremiyordum en yazık ki. Pasaklı herifin tekiyle karşılaşıyordum. Bacağımı gördüğünde elbette bana yardımcı olmak için ayaklandı fakat az önce gördüğüm sarışın hatunu bana paslamasını istediğimde ortalık karıştı. Benden sürekli görevde neler yaşadığımızı anlatmamı istiyordu. Gururluyum, Daichi'yi satmadım ne olursa olsun.

Adam başladı bana sataşmaya. Hem bana sataşıyordu hemde yasalarının arkasına sığınıyordu. Günah keçisi gibi görünebilirim belki ama olayların detayı bu şekilde. Beni alevlendiren kişi asistan oldu. En sonunda da beni kovdu. Görevini yapmadan beni attı gitti. Bacağım ise normal bir sivil gibi tedavi gördü. İyileşmesi zaman alacak gibi görünüyor. Son olarak, o asistanı yazdım beynime. Görevinden alınana kadar peşinden koşacağım bu işin. Bu işin sonu kaçak ninjalığa kadar gitse bile...

---