[Kütüphane] Miyahara Miharu

[Miyahara Miharu]

Sevgili Günlük Konuyu bitirmediğimin ve buraya yazmamam gerektiğinin farkındayım ama bu konu, karakterim yaşadığı sürece yazmaya devam edeceğim için hiç bitmeyecek. O yüzden buraya ekleme gereksinimi duydum.

Evin en uç köşelerine sakladığım eskimiş bir kağıt topluluğundan ibarettir bu günlük. Başından geçen önemli olayları anlatır genellikle. Ama bu durum canım sıkıldığımda bu sayfaları doldurmayacağım anlamına da gelmez. Sanırım bu günlük benim tek gerçek arkadaşım. Hiç bir zaman beni bırakmayacağını biliyorum ve insanların aksine beni eleştirmeden, sıkılmadan dinliyor oluşu da onu gözümde sıradan bir kağıt topluluğundan ayırıyor. Onun varlığını benden başka hiç kimsenin bilmesine izin veremem. Daha doğrusu ona anlattığım özel şeyleri başkalarının okumalarına ya da ona kendileri ile ilgili başka şeyler anlatmalarına izin veremem. Sanırım ben hayatta olduğum sürece yalnızca benim arkadaşım olmaya devam edecek. Açıkçası onu kıskanıyor olabilirim...

---

[Kusa] Olay Yeri İlk Müdahale

Kon Ko, bu göreve kadar köyde kendimi yakın hissettiğim tek kişiydi belki de. Onu iyi tanıdığımı düşünüyordum ama bu görevde bir insanın hiç kimseyi yeteri kadar iyi tanıyamacağını bir kez daha anlamış bulunmaktayım. Bazen arkadaşı olmayan birisinin arkadaşım olarak adlandırabildiği tek kişi bile arkasından bıçaklayabiliyor insanı. Kurmak zorunda kaldığım cümleler yüzünden beni hastanelik etti. Öyle pek önemsenecek bir şeyim yok neyseki. Oluşan birkaç morluk ve sağlık açısından pek de önemli olmadığı halde uzun süre acı çekmeme sebep olacak incilmelerden başka bir şey gelmedi başıma.

Bu görevde belki de bir sivilin ölmesinden daha çok insanların shinobilere hak ettiği saygıyı göstermemelerine takıldım. Etrafta toplanan kalabalığın hakaretlerine maruz kaldığım ve bir hayatın ellerimin ucunda olduğunu bildiğim için odaklanamadım benden yapılmasını istediğim şeye. Aslında takımımızdan istenilen tek şey jouninler olay yerine gelene kadar halkı ve masum bir kadını rehin alan kişiyi kontrol altında tutmaktı ama takımca yaptığımız birkaç hata yüzünden arkamızda iki ceset bırak bırakmak zorunda kaldık... Elimden geldikçe hatırlamamaya çalışıyorum bu görevi. Sevgili Günlük