Bir Garip Sidik Meselesi

[Shiomiya Kiyo]

Konudaki Karakterler

Shiomiya Kiyo
Shiomiya Akemi

Shiranui Kanaye
Kokuryu Taoreta
Fushihara Kensei

Akemi'ye Lejant'tan bakabilirsiniz.

Deli Sensei

---

Ben gene hangi ara olmamam gereken bir yerde buldum kendimi? Tamam boyum 155cm ama, BU AKADEMİ BEBELERİ İLE YANYANA OTURTULUP BANA DERS ANLATABİLECEĞİNİZ ANLAMINA GELMİYOR!

Durun açıklayayım…

Burası neresi biliyor musunuz? Bizim köyü çevreleyen değerli Kushina’nın köye, köyün akademisine en yakın etekleri. Belki de serbestçe dolaşmaya iznimizin olduğu tek kısımları yani. Gerçi, derslerini inatla açık havada işleyen akademi bebeleri yüzünden bu kısımlarda bile özgürce dolaşamıyoruz ama, onlara da hak veriyorum şimdi. Köyün iklimi sağolsun Kasım ortasında olmamıza rağmen götümüz hala terliyor gündüz vakti, eh bu bebeler de kapalı sınıflarda kalmak istemiyor haklı olarak.

Ben ise sınıflara salça olmamaya çalışıp, gidebildiğim en uzak noktalarda avare avare dolanıyordum. Taijutsu çalışmak, ne bileyim yatıp kafa dinlemek gibi hayırlı bir amacım olsaydı en azından değil mi? Yok, ille de tutturdum kurbağa yakalayacağım, olsa olsa Kushina’da vardır burada kurbağa diye. Aradım taradım, kurbağa falan bulamadım, acaba geçen çıkan yangında mı yandı hepsi? Belki de hiç yoktular. Kurbağa bulamadığım gibi bir de acaip çişim geldi. Burada çiçek bile koparmak yasaktır, peki… İşemek de yasak mı ki?

Çişi geldi mi bir an önce yapmazsa stres olan insanlardanım maalesef. Hem milletin, özellikle devriyecilerin göremeyeceği bir yer bulmaya, hem de çişimi tutmaya çalışırken gereksiz bir stres yaptım o yüzden. Bir de şu bebelerin oradan bir acaip gürültü geliyor, kahkaha falan atıyorlar, cozutmuşlar duyabiliyorum. Sanırım sadece bir ders grubundan geliyor bu sesler, hangi grubun yanından arkasından geçtiysem sessiz sakin dersleriyle ilgileniyorlardı halbuki. “DERS ÇALIŞIN DERS, AMINA KODUKLARIM!” diye gürültü kaynağına doğru çemkirdim. Çemkirmemle de sesler kesildi. Beş, bilemediniz altı saniye kadar artık sesin gelmediği yön ile bakışmış, işeyecek yer aramaya devam etmek istemiştim ki, o yönden bir karartı bana doğru gelmeye başladı. Hayır öyle hayvan gibi hızla üstüme üstüme gelmiyordu. Hızında bir anne azarlaması vardı, fakat cinsiyeti anne olmaya ne yazık ki uygun değildi. Sert adımlarına dikleştirdiği omuzları ve sımsıkı kapattığı kalça hizasındaki yumrukları eşlik ediyordu.

Kavanoz dibi gözlükler…

“SHIOMIYA!”

Belki de aylardır yıkanmamış iğrenç saçlar…

“HEM DERSTEN KAÇIYORSUN!”

Artık grileşmiş gereksiz bir beyaz önlük…

“HEM DE ARKADAŞLARINI MI AZARLIYORSUN?”

“NOJIRI SENSEI?!”

LAN BU ADAMIN BURADA NE İŞİ VAR? Kafayı yedi diye emekli etmemişler miydi bunu? Yoksa o kızları elliyor diye miydi? Bilmiyorum ama şu an ne burada ders veriyor olması lazım, ne de beni sürüklüyor olması. Büyüğümdür diye laf da edemedim ama orospu gibi yapıştı yakama sürüklemeye başladı beni geldiği yöne. “SEN-Sensei! Lan acıyo! Sensei nereye be! ABİ DUR!” Diye çırpınıyorum ama yok, adam dinlemiyor arkadaş. Ben söylendikçe o da dersten kaçmış olmamdan, genjutsudan, yoklamadan bahsediyor, aileme şikayet etmekle tehdit ediyor. Koydu kafaya oturtacak beni bu bebelerin yanına; “SENSEI!!!”

“SENSEI MEZUN OLMAYI GEÇTİM, BEN CHUUNİN OLALI YILLAR OLUYOR, AYIIBOLUYOOOOAMA AH VURMA TAMAM!” Yedim bir de üstüne tekmeyi iyi mi? İşeyeceğim diye geldiğim noktaya bakın. Bebeler kıkırdamayı, gülmemeye çalışmayı fallan geçmiş haşince hem bana hem adama gülüyorlar. Beni bir kenara bırakırsanız aslında adamın düşmüş olduğu durum üzücü. Acaba evde yatıyor, hemşiresinin götüne elliyor olması gereken bu zavallı deli adam neden burada bu bebelere makara ediyordu kendini? Bilmiyorum. Bildiğim tek bir şey var, o da şu an arkamdan iki de bir “Pssst, pssst!” yapan bebeyi Sensei falan dinlemeden yatırıp sikeceğim. “NE VAR AMINAKOYAA-Aaa, Akemi.”

Bir bu eksikti, küçük kardeşim; Shiomiya Akemi. Öküzün önde gideni, topuz yaptığı saçlarıyla çerçevelediği sevimli suratına aldanmamanız gereken, küfürbaz düzenbaz Akemi. Orospu Akemi. Geçen benden cukkaladığı yirmiliği hala geri ödememiş olan Akemi. Düşe düşe bunun sınıfına üştüm iyi mi? Emekleye emekleye yanına gittim. Yanına yerleştikten sonra da, konuşmaya başlamadan önce, aşırı acılı conconların genjutsuyu alt etmekte ne kadar başarılı olduğunu saçmalayan zavallı adama şöyle bir baktım.

“Burada neler olduğunu anlatmadan önce rica etsem benim şu yirmiliği öder misin artık?”
“Bedava anlatmam. Ya para bende kalır, ya ek ödeme yaparsın.”
“Her türlü param sende kalıyor yani.”

Ulan. Sigara alacak param da kalmadı ama şu an seçim yapmam gerekiyor. Para mı? Dedikodu mu? Para mı? Dedikodu mu?

Dedikodu wins.

“İyi lan anlat hadi!” Dememle bu anı iple çekiyormuş gibi tek solukta anlatmaya başladı.
“Son genjutsu sınavında toplu kopya çektik!!”
“Eeee?”
“Ama yanlış kopyayı çekmişiz, topluca kaldık ehe!!!”
“…”
“Tsurumi Sensei de ceza olarak Nojiri Sensei’ye havale etti bizi topluca!!!”
“Akemi… Bu adamın evde ölüyor olması lazım, ben mezun olduktan sona emekli ettiler bu adamı delirdi diye.”
“İşte ceza kısmı bu oluyor zaten. Hem sabahtan beri Genjutsu’ya Giriş’i anlatıyor…”
“Kasımın ortasındayız…”
“Evet, kasımın ortasındayız ve aşırı yalan yanlış anlatılan Genjutsu’ya Girişi dinliyoruz, hem de sınıfın yakınlarından geçen herkesi zorla oturtup ders dinletiyor, tek kurban sen değilsin yani..”

İşaret parmağıyla, grubun ön kısmında oturan öküzleri işaret etti. İlk oturduğumda sinirden fark etmemiş olmalıyım zira bu hayvanları fark etmemek mümkün değil diğer çocuklarla olan boy farklarından. HANİ BENİ FARK ETMEZSİNİZ DOĞAL OLARAK AMA BUNLARI GÖRMENİZ LAZIM. Birbirlerinin götlerinin dibinde oturan, biri bağrı açık, öbürü alabildiğine turuncu saçlı iki öküz. Birkaç çocuk uzaklarında ise bir başka öküz; gene turuncu kafalı ama bir önceki öküz kadar değil, gözlükleri de var bunun. Onun gene az uzağında bağrı yanık orta yaşlı bir adam, alnına bağladığı beyaz halattan anlıyorum ki bir balıkçı bu.

“Lan balıkçı ne ayak?”
“İşte onu da aldı derse.”
“O da öğreniyor, ne güzel.”

Bağrı açıkla turuncuya geri çevirdim gözlerimi. Dikkatimi hakediyorlar zira bunlarla çözülmemiş, durun bir dakika, aslında tam olarak başlamamış bir meselemiz var. Haberleri yok belki ama, bunlar benim derinlerde bir yerde belalılarım. O günden beri pek siklememiş, üstüne düşmemiştim bu konunun amma kader bizi burada birleştirdiğine göre artık ilgi ve şefkat göstermeliyim bu ikiliye. Evet, bağrı açık olan; havuz partisinde Nishi’me sarılan gavat. Diğer domates ise gün boyunca kevaşe gibi Nishi’min peşinde dolanmış olan diğer gavat. Nishi, karşı cinse ilgi duymadığını açıklamış olmasaydı belki bir iki sataşma ile unutabilirdim ama bu ikili ne yazık ki benim için potansiyel birer rakip.

“Akki, kağıt kalem!”
“Yok.”
“Nası’ yok?”
“Yok işte.”

Bir süre anlamsızca bakıştık kardeşimle. Sonra ellerimle iki yanağından tutup kendime çektim, alnından, yanaklarından öptüm.
“Helal kardeşime. *şlops* Canım, *şlop*, gurur kaynağım benim! *Muah!* Abisinin gülü!”
Karı okula defter kalem getirmiyor olaya bakar mısınız? Sonra Akemi neden sınıfta kaldı, sonra Kiyo neden adam gibi ders çalıştırmıyor. EVDE YEDİ ÇOCUK VAR BU SÜBYANIN DERSLERİ NEDEN BANA İTELENİYOR? Neyse. Öndeki çocuğu ayağımla dürtüp ondan istedim kağıdı kalemi ama veremeyeceğini söyleyip sanki vebalıymışım gibi bir iki göt uzaklaştırdı kendini bizden. Ben devreye girmeden, Akemi çocuğun kulağına eğildi; “Abim çocukları sikmekten zevk alıyooor~”

Gözlerim kocaman olmuştu ama Akemi’nin sado-mazoşist yöntemi ile kağıda kaleme de kavuşmuştum. Birkaç nefes alış veriş sonrası şoku atlatıp, çocuğa öyle bir şeyin gerçek olmadığını söyleyip, yazı yazmaya başladım. Başladım fakat her bulmacada olduğu gibi beyim ağrımaya çoktan başlamıştı, bana kalırsa yazı yazmak da bir bulmaca ve böylesine acı verici olmamalı. Uzun uğraşlarım sonrası yazacağımı bitirip kağıdı şöyle bir kendimden uzaklaştırarak eserime baktım ve sırıttım. Böyle bir laf sokma bir daha yapılamaz bence, gene zekiliğim üstümde, kami beni kahretmesin! Kağıdı düzgünce katlayıp, öndeki öküzlere attım sırıtışımı bozmadan. Göt göte oturmuş olan öküzlerin tam arasında düşerek ikisinin de dikkatini çekti notum.

L@N!!!

BAY BaqRI AÇIKH W€ ORO$pu KIzILI!!

SiİİizZZ DhAHA AQADEMY öqrenCHİSİ MİYdniz LAaaaaAAAA?!

Zaaa

xdD

Kiyo.

Bari çişimi yapsaydım. Allahsız sensei..

---

:)

Yazmayan toptur.

[Shiranui Kanaye]

Kushina Vadi Ormanı.

Şu ana kadarki görevlerimin neredeyse tamamında emeğinin bulunduğu lanet olasıca yer. İnsanların içine işleyen o ferah hissi, Ishi gibi bir yerdeki doğal güzellik. Yesinler. Tamam doğayı severim, meditasyon yapmayı da severim ama buranın ilerisindeki kasvetli hava, ömrümden yıllar aldı. Ömrümden aldığı yıllar, köy için yapmak istediğim şeyleri çok daha kısa bir sürenin içine hapsetmemi sağladı.

Köy için bir şeyler yapmak, bir yerlere ulaşmak ve varlığımdan insanları haberdar etmek. Bunların hepsini istiyorum, ama bir amaç olarak görüyor muyum bilemem. Belki de bunun sebebi, dediğim gibi insanların henüz beni fark etmemesidir. Yakın zamanda bana hiç tehlikeli bir görev verilmedi. Esasında birilerine verildi mi onu da bilmiyorum. Fakat köy tehlike altındaysa kendini feda edecek kişi olmak, benim için en onur verici ölüm olurdu. Aslında ölmüş olmazdım, anılan ve anıları olan insanlar kaybolmazlar. Benim için böyle, gerisinin ne düşündüğünü pek umursamıyorum.

Ben, düşünedurayım, bizim eski kaçık Nojiri-sensei'nin burada olduğunu fark ettim. Başıma gelmiş ve neden dersten kaçtığıma dair hayıflanmıştı. Lan, chuunin olalı yıllar oluyor. Hayır, alnındaki kırışıklıktan utan be sensei. Hala mı bana akademi öğrencisi muamelesi yapacaksın ? Bıktım, bıktım. Harakiri yapasım geliyor artık. Bir insan kendini rahatlatmak isterken nasıl daha da çok strese sokar, anlamıyorum.

''GENJUTSU DERSİNE GİR ÇABUK, YİNE Mİ DERSTEN KAÇTIN KANAYE! ÇABUK AKADEMİYE GERİ DÖN!''

Tch. Ne demek lan Genjutsu dersinden kaçtığın için bebelerle birlikte ders işleyeceksin ? Belimde çift kılıçla birlikte ben bunlarla derse mi gireceğim yani ? Ah o akademi günleri. Keşke zamanında çocukluğun verdiği gaz ile genjutsu derslerini kırıp arkadaşlarla kılıç kapıştırmasaydık. Benimki seninkini keser prensibi üzerine, neler neler yaptık kim bilir. Kesin benim derse girmediğim zamanlarda babama haberi gidiyordu. Ben de diyorum bu adam beni yüzde yüz seviyordu neden sonradan yüzde yetmiş beş sevmeye başladı.

Sabah uyandığımda iyi ki içimden geldiği gibi chuunin yeleğini giymemişim! Üstüme geçirdiğim kimono, beni her ne kadar akademi veletliği zamanına götürse de, onların yanında gözetmen öğretmiş gibi görünmek istemezdim. Aslında fena fikir de değildi, sınav olacak olmasaydım. Sahi, sınav demişken, bize sınav falan yapmazlar umarım. Yemin ediyorum genjutsu denen şeyden nefret ediyorum, sınavına giremeyecek kadar üşengeç biriyim, yani sanırım.

Hayır, kol dediğin nedir ki ? Kesersin, kopar, sonra oradan oluk oluk, ılık kan fışkırır. O kandan tahrik olanlar da var ama konumuz bu değil tabii. Konumuz genjutsu denen illet şeyin temeli, insan anatomi bilgisini sikeyim, dediğim gibi vurursun kırılır, kesersin kopar. Çakra yoluymuş, çakra yolunun içerisindeki geçen kanalları yanıltarak yanlış yöne aktarımdan kaynaklanan bir takım fonksiyon bozukluğuymuş falan, sikerler.

Sensei'nin kalbini kırmak istemiyorum, onun kalbini kıracağıma dağı taşı kırarım daha iyi. Hayır kafamı kırmayacağım, o benim tek silahım. Şüphesiz ki, çoğu shinobinin öyle.

Sensei ile birlikte yola çıkmış ve masalara kurulmuştuk. Etrafta yüzünde tüy bitmemiş veletler vardı, kimisinin burnu akıyordu kimisi de el mühürlerine çalışıyordu. Ah şunların ortasında bi Fuuton: Fuujin no Jutsu atsam da saçlarını tıraş etsem. Ama işte, sonrasında köy malına zarardan Daichou'dan dayak yemek var. Parasında değilim, parasını çalışır veririm ama o adamın da eli ağırdır be. Yüzümde kalıcı hasar kalsın istemiyorum.

Geçip sıralara kurulmuştum, biraz arkamda şu havuz partisindeki sağa sola kusan eleman vardı, Taoreta'nın muhabbet ettiği. Muhabbet mi ediyorlardı gerçi, konuşuyor gibilerdi ama. Onun önünde bir yere kurulmuştum, biraz bekledikten sonra yanıma Taoreta gelmişti. Lan, sen de mi Taoreta ? Nojiri-sensei'nin gazabını hissedeceğiz sanırım, kaçık herif.

Şaka bir yana, şöyle bir bakıyorum da boy boy insanlar matruşka bebekleri gibi dizilmişler. Hatta bir tane uzun ince adam var ve elinde oltayla gelmiş. Elinde oltayla gelmiş demişken, balıkçı değil mi lan bu ? Onu da mı getirmiş kaçık herif ? Tüm esnafı toplasın da, köy bir saldırıya uğrasın. Göreyim ben de onun suratını.

Sigara içesim geldi ve sınıftayım. Küçüklerime kötü örnek olmak istemem. Bu arada küçüklerim demişken, şu havuz partisindeki eleman neden bıdık gibi bir şey acaba ? Dikkatli bakmadığım sürece diğerlerinden zar zor ayırt ediyorum. Acaba o da mı akademi öğrencisi, abisinin yeleğini falan yürütüp yanımıza geliyor ? Belki de abisi ablası benim işim var sen git diyerek onu göndermiştir, neyse gezsin eğlensin çocuk, hakkıdır, karışamam.

İç-felsefi-düşüncelere dalmışken ders başlamış ve biraz geçmişti. Fakat yeni nesil senseiler gerçekten bir bok bilmiyor, saçma sapan şeyler anlatıyorlardı. Mevzu kenjutsu olsa kalk ben anlatayım derdim de, diyemiyorum işte. Biri bir şeyi, benden daha iyi biliyorsa saygı duymam gerekir, her ne kadar ilgim olmayan bir konu olsa da.

Taoreta ile muhabbet etmek istiyordum ama artık her zaman, yani çoğu zaman birlikteyiz ve konuşulacak hiçbir şey kalmadı. Hayatımda yeni bir şeyler de yok zaten. Olmaması da, her zamanki gibi benim hatam. Sanırsam suçluyum ve mahkeme önüne çıkmam gerekiyor. Kendini, kendin sorgulayacaksın. Böylece insanların sende kusur bulacağı bir yerin kalmayacak, çünkü hepsinin önceden farkına vararak kapatacaksın.

Düşünmek, sensei olacak hödüğün sesini bastırmamı sağlıyordu ve bir nebze olsun rahat ediyordum. Şu eski insan vücudundaki çakra noktalarının gösterildiği tablo, hala orada duruyor mu lan ? Buradan çıkınca kenarındaki Kanaye yazısını kontrol edeceğim. Küçükken bir kız yazmıştı, şu an nerede olduğunu bile bilmediğim bir kız. Bir tür hoşlanma belirtisi falandır sanırım, kızları pek umursamıyorum. Küstah ve nankör yaratıklar, bizleri hak etmiyorlar.

Ha ? Taoreta ile arama arka taraftan bir kağıt atılmıştı. Kağıdı Taoreta'dan çok daha önce davranıp elime almış ve okumaya başlamıştım ki, okumaz olaydım. Bu nasıl bir yazı, bu nasıl bir imla ? Genjutsudan önce okuma yazma öğretmeniz gerekiyor sensei, cahil bir nesil yetiştirdiğinizin farkına ne zaman varacaksınız ? Agoge eğitiminde bile yaşam standartlarına önem verilirdi, hem Kiyo kim lan ? Çaktırmadan masaya koyduğum notu şöyle götüm götüm Taoreta'ya kaydırmış ve ardından ellerimi çeneme destek olacak şekilde tutmuştum.

Şayet Chuunin yeleğinizi evde bırakmışsanız ve kaçık bir senseiniz varsa, kaç arkadaş. Ders gerçekten çok sıkıcı!

[Fushihara Kensei]

Kasım ayının ortasında Kushina Vadi Ormanında meditasyon yapmak gibisi yoktur. İnsanın içini huzurla dolduruyor. Tabi ki olacaklardan habersiz bir şekildeydim. Ne yalan söyleyeyim resmi kıyafetlerden nefret ediyorum. Çok boğucu ve kısıtlayıcılar. Bu yüzden chuunin yeleğimi giymiyorum her zaman olduğu gibi. Neyse işte çıktım evden gidiyorum ormana doğru. Etrafta oyun oynayan çocuk pek fazla göremiyordum. Normalde dersten kaçıp genelde oyun oynamaya veya kişisel eğitim yapmaya çıkardı bazı öğrenciler. Garibime gitmişti.

Ormana vardığımda bütün hazırlıkları tamamladım ve meditasyona başladım. Ama köyümüzün muhteşem(!) ikliminden dolayı götüm terlemişti. Her şey çok güzel gidiyordu. Kage olup tüm köylerle anlaşmalar imzaladığımı hayal ediyordum. Yüzümü masum bir gülümseme almıştı. Ama nedense garip bir şeyler hissediyordum. Gözlerimi açtım ve etrafı kolaçan ettim. Uzaktan bana doğru iğrenç ve bakımsız bir herif koşuyordu. Gözlüğümü düzelttim ve bir daha emin olmak için baktım.

Tam o sırada yüzümü ekşimsi bir ifade aldı. “NOJIRI-SENSEI?????” diye haykırmak zorunda kalmıştım anca. Akademide aram hocalarla iyi olmasına rağmen bu adama bir türlü ısınamıyordum. Tam bir sapık tipi var çünkü! Ensemden yakaladığı gibi azarlamaya başladı beni. Ne olduğuna daha tam olarak anlam bile verememiştim ve her şeyden önce bu adamın benle derdi ne şimdi yahu!!?

''GENJUTSU DERSİNDEN KAÇTIN DEMEK HA! ÇABUK AKADEMİYE ÇAKMA ZEKİ!

Evet şimdi anlamıştım mevzuyu. Nojiri-sensei deli olduğu için yeniden bir şeyler uydurmuştu aklından. “Ahahah, sensei ben Chuunin olalı yıllar oldu hadi ama.” Diyordum ki beni götürmek için çoktan yola çıkmış önden bana el işaretleriyle gelmemi söylüyordu. Ne talihsizlik ama? İnsanın böyle deli bir sensei tarafından tanınıyor olması ne kadar güzel değil mi(!)

Akademiye doğru yola çıktık işte. Ben ellerim cebimde arkasından yürüyorum hocanın. Tekrar konuşmayı deniyordum ama dinlemiyordu bir türlü. Her şeyi geçtim akademiye doğru giderken insanlar beni akademi öğrencisi sanıyordu. Ne kadar koyduğunu anlayamazsınız. Sen git o kadar çalış Chuunin ol medical eğitimi al karşılığı bu olsun. Olacak iş değil hocam!

Geldik akademiye. Akademi? Nah Akademi! Açık havada işliyorlar lan dersi! Bizim zamanımızda böyle lüks yoktu. Peh peh. Oturdum küçüklerin arasına ders dinlemeye başladım. Resmen medical ninja olan ben Genjutsu dersi dinliyorum. Olaylar olaylar. Ama dikkatimi bir kaç kişi çekti. Sanırım onlarda Nojiri-sensei'nin kurbanlarındandı. Bir tanesi aşırı rahat eğlenceli bir çocuktu. Bir kağıda not yazıp önündekilere doğru attı. O notu yakalayan çocuk ise aynı şekilde akademi öğrencisine benzemiyordu. Tam önümde oltası elinde olan orta yaşlı bir adam vardı. Elimi çeneme koymuştum ve bir öğrenciye fısıldamıştım. “Balıkçı nedir kardeş? Bunun burada olmasının amacını bana bir açıklayabilir misin rica etsem?” Çocuk bana açıkladı her şeyi. Bu olaylar karşısında ancak gülerek tepki verebilmiştim.

Ah lanet olsun! Genjutsuyla benim ne alakam var yahu! Çok sıkıcıı!!

[Kokuryu Taoreta]

Hafif bir rüzgar eserken ağzında yakılmamış sigarası ile ağaca tünemiş çaktırmadan Keji'yi izliyordu. Avucunda gelirken yolda rastladığı minik bir kurbağa yavrusu vardı, genelde zippo ile meşgul olan elleri bu sefer onu sevmekle meşgul gibiydi. Niye Kushina'nın yeşiline geldiği ise ayrı bir konuydu. Vadi'de olması gereken minik kurbağayı köyün eteklerinde dolanırken görüvermişti. Çocuklar ezmesin, doğal ortamına geri dönsün diye vadiye kadar getirmişti. Geldiğinde ormanda uzun zamandır görmediği Keji gözüne çarpmıştı.


Bir parça özlemiş olacak ki yanına varmaya karar vermişti ama burada ne yaptığını da merak etmiyor da değildi, bu yüzden bir süre izleme kararı aldı. Hala bekliyordu bir şeyler yapsın diye ama ormanın içine ilerliyordu sadece Keji. Cebindeki elmayı çıkartıp kafasına fırlatmak istediyse merakı bu isteğinden daha ağır basıyordu. Kanaye biraz ilerlemişti ki karşısına tuhaf bir adam çıkmıştı. Oldukça sinirli, saldırgan gözüküyordu. Ama bir o kadarda komiğine gitmişti görüntüsü Kokuryu'nun. Biraz daha yaklaşınca bu adamı daha önce gördüğünü hatırladı, akademiden Nojiri adında bir öğretmendi. En son atılmış mıydı, emekliye mi ayrılmıştı ne bir şey olmuştu ama emin olamıyordu Kokuryu. Kanaye'ye doğru hızlıca yaklaştı ve olanlar oldu. Kanaye'yi bir genin sanmıştı ve zorla dersine sokuyordu. Kokuryu ise oturduğu dalda Koi adını verdiği minik kurbağayla beraber zevkten bin köşe olmuş bir şekilde olan biteni izliyordu.

Kanaye zorla derse oturtulduktan sonra Nojiri bir kere daha devriyeye çıkmıştı. Gülümseyip Koi'ye baktı Kokuryu ve onu narince cebine koyduktan sonra Nojiri'nin önüne iniverdi. "İyi günler Sensei." dedi hemen. Nojiri'nin konuşmasına fırsat bırakmadan "Bu gün burada ders verdiğinizi duydum, bir chuunin'i de kabul edersiniz umarım. Temellerimin üstünden geçmiş olurum." deyivermişti hemen. Adamcağız ne olduğunu bir an kavrayamasa da bir öğrenci daha bulmanın sevinciyle bu isteği geri çevirmemiş ve Kokuryu ile beraber derse yollanmıştı.

Şöyle bir derstekilere baktı, arka sıra komple genin veletlerle doluydu. Ön tarafta elinde olta olan biriyle Keji gözüne çarpmıştı. Birisi daha vardı, daha önce görmediği birisi. Kendisi kadar olmasa da kısa turuncu saçları vardı, bir de gözlük takmıştı. Sınıfın ineği klasmanını 1 puanla kaçırmışa benziyordu sanki. Niye takılmıştı bu kadar bu herife? Kıl olmuştu sanki...

Dersi dinlemeye başladı, en temel klasik şeyleri en salakça ve alakasız biçimlerde duyuyordu şuan. Aslında eğlenceli gelmişti bu ders ona. Keji'ye baktı pis pis sırıtarak. Bir şey uzatıyordu ona, sakince aldı kağıdı Kokuryu. Saçma salak okunmayan şeyler yazıyordu kağıtta, bir şey demeden boş olan cebine attı onu da. Eğlence vaktiydi şimdi, yanlış hatırlamıyorsa bu adam az buçuk deliydi. Biraz eğlenebilirlerdi bence.

Birden ayağa kalkıp hızlıca Nojiro'nun yanına koştu, sanki dünyadaki en önemli şeyi söyleyecekmiş gibi bir hali vardı. "SENSEI! SENSEII! Üzgünüm... Ama genjutsudayız galiba! Yani, nereden bilebiliriz? Nasıl emin olabiliriz ki mükemmel bir genjutsunun içinde olmadığımızdan ? SENSEI ÇIKMALIYIZ BURADAN!" diye bağırdı telaşla. Adamcağız ne yapacağını ne diyeceğini şaşırmış ama bir o kadarda sinirli bir şekilde "OTUR BAKALIM YERINE!" diye bağırıverdi, ancak ses tonundaki merak çok kendini belli ediyordu. "SENSEI DİNLEYIN BENİ! İSPATLAYACAĞIM! HERKES HERKES AYAĞA KALKABİLİR Mİ ? LÜTFEN!" diye devam etti rolüne, onlarca ne olduğunu anlamamış bakış vardı üstünde ancak gördüğü kadarıyla veletlerin hepsi ayağa kalkmıştı. "Sensei! Gördünüz mü, bir şeyin olmasını istedim ve oldu! Ayağa kalkmalarını söyledim ve kalktılar. Genjutsular, rüyalar bu şekilde işlemez mi ??? BULDUM! DAHA SAÇMA BİR ŞEY EVET! BİR HAYVAN SÖYLEYİN ÇABUK SENSEI! NE ? KURBAĞA MI ? PEKİ! Koca ormanda bulamam tabi ki kurbağayı hemen... Çok zekice sensei çok zekice! " dedi ve gözlerini kapatıp "Şimdi cebimde kurbağa hayal ediyorum... Ediyorum..." diye ekledi. Nojiro'nun tek kelime etmesine, tepki vermesine bile izin vermeden devam ediyordu oyununa. "S-ss-sensei!" elini cebine sokup yavaşça Koi'yi çıkardı. "SENSEI GÖRDÜNÜZ MÜ?! DEMİŞTİM SİZE SENSEI! NASIL KURTULACAĞIZ SENSEI! KURTARIN BIZI SENSEI!" diye yalvarmaya başlamıştı. Adam ne zaman ağzını açsa başka yerlere bakıyor ve bir konu açıyordu, sıkıştığı ilk anda cebindeki kağıdı çıkardı bilinmeyen bir dilde yazılmış bir mühür diye. "Sensei?! SENSEI SİZ BİR DAHİSİNİZ! TABİ Kİ CHAKRA AKIŞIMIZI DURDURMAK İŞE YARAR ! EVET HEPİMİZ YAPMALIYIZ BUNU! SİZDE SİZDE! HADİ SENSEI, GÖSTERİN BİZE KURTARIN BİZİ SENSEI! GÖZLERİNİZİ KAPATIN VE CHAKRA AKIŞINIZI KESİP UYANMAMIZI SAĞLAYIN!" diye final yaptıktan sonra Nojiro'nun omuzlarından tutup yalvaran bir sesle "Sensei! Lütfen, yalvarırım kurtarın bizi! Tek umudumuz sizsiniz..." dedi. Kokuryu planını uygulamaya koyduktan sonra belki de Nojiro ilk defa konuşma fırsatını yakalamıştı. "Pekala, yapacağım" dedi kararsız bir sesle. Zavallı adamcağız gerçekten balataları sıyırmış olacak ki Kokuryu'nun söyledikleri bir yerden sonra ona mantıklı gelmişti yada belki de sadece anın gazına gelmişti.

Nojiro gözlerini kapadığı anda Kokuryu Koi ve kağıdı hemen cepleyip sınıfa yere yatın işareti çaktı.
Herkes yığılır yığılmaz ellerini tekrar yaşlı ve çatlak sensei'nin omzuna koyup "Sensei, sensei uyanın! Sensei!" dedi. Açık ve meraklı gözlere bakıp büyük bir gurur ifadesiyle "Başardınız sensei! Sizin bu kadar büyük bir genjutsucu olduğunuzu bilmezdim. Hepimizi kurtar-Aa saate bakın?! Genjutsu da olduğumuz için zaman çok hızlı ilerlemiş tabi, kim bilir kaç saattir buradayız belki de bir gün... Sizce de yorgun ve genç beyinler biraz dinlenmeyi hak etmiyor mu ? Bu kadar üst seviye bir genjutsu gösterisi sizin için kolay olabilir... Tabi ki, ne de olsa siz büyük Nojira-senpai'siniz. Ancak onlar için oldukça yorucu bir deneyim olmuştur bence. Değil mi arkadaşlar ?"

[Shiomiya Kiyo]

Kağıdı attıktan sonra Akemi’yi dürtüklemiş, öndeki tipitipleri ve onların birazdan kağıdıma verecekleri tepkiyi işaret etmiştim. Kağıdı okur okumaz arkalarına dönecekler, pis pis sırıtan ben ile göz göze geleceklerdi. Bir süre o şekilde bakışacak, zaman geçtikçe bakışlarımıza anlamsız bir rekabet ve meydan okuma yüklenecekti. Hatta sonra, bir şekilde buradan uzaklaşıp, belki de kozlarımızı paylaşacaktık. Havuz partisinde Nishi’me sulanmak ne demekmiş öğretecektim onlara. Lakin…

Siklenmedim a canlar.

BEN O KAĞIDI YAZANA KADAR NE KADAR ÇABA SARF ETMİŞİM, TAHMİN EDEMEZSİNİZ! BENİ SİKLEMEMEK DE NE DEMEK OLUYOR?! İlk şu bağrı açık oğlan okudu notumu, bayağı bir okudu, epey bir okudu. Sonra arkasına dönmeden yanındaki portakala uzattı. YAHU. ARKANDAN NOT GELMİŞ, KİYO DEMİŞ, AKADEMİ BEBESİ DEMİŞ, insan arkasına döner değil mi? Hele o kızıl var ya kızıl, o hele resmen hiç okumadı. Yol kenarında gördüğü dilenciye atacağı bakışı kağıda üç nanosaniyeliğine atıp, cebine koydu. Ardından öküz gibi bağıra çağıra Nojiro’ya koştu. Zaten aklı gidik adamı hepten dellendirerek dersten mi kurtulmak istiyordu bilmiyorum ama hiç akıllıca bir çözüm değil bence. Onun bu hareketlere başlamasıyla, yeni notlar atıp fırlatmaya devam ettim ben de. Hızlı hızlı yazıp, katlamaktan ziyade buruşturarak, sinirle atıyordum öndeki hedeflerime. Birkaç tanesi sırtlarından veya kafalarından vurmak yerine ayaktaki Nojiro ve kızılın yakınlarına düşmeyi tercih etmişti.

lanN b@qrı acıqh saNa diyorm!

oquma dha Mı bhilmi10 yoqshhhaaa??????????!!!!1!!

qız S€Ny y€rLeR YrrrlerLERr SenYY H@m YæPaRh bhu ZiLLyl£r

:)

S€N n€ B@qIYOn LanN DöRthqÖZ.

Abhi haMsi n£ k@dar?

Bu son iki not bağrı açık bebe yerine, şu tanımadığım gözlüklü tiple balıkçıyla gitmişti elbette. Balıkçı amca, belki de bu saçma ortamda potansiyel müşteri bulmuş olmanın umuduyla kafasını çevirip, notun sahibini aramıştı, ama bakışlarımız buluşamadı. Sanırım boyumdan mütevellit beni fark edemedi, homojen bir şekilde karıştım bu akademi bebelerine anlaşılan. LAN KEŞKE ALIN BANDI FALAN GETİREYDİM FARKIM OLURDU! Gözlüklü tipin arkasına dönmesini geçtim, kağıdı okuyup okumadığını bile göremedim zira millet birden ayaklandı.

Milletin ayaklanmasıyla kollarımı istemsiz kafama siper ettim. Yok lan normalde korkak bir bebe değilim de, ürperme geldi işte ne bileyim. Sonra baktım ki, bizim namus düşmanı haysiyetsiz kızıl coşmuş gidiyor, Nojiro’yu şenlendiriyor! “Ney diyor, ney diyor?” diye tepemdeki Akemi’ye mırıldandım, aslında çok da siklemeyen bir sesle. Sonra, bir şey duydum, verebileceğim bütün dikkatimi önümdeki deli saçması tiyatroya çeken bir anahtar kelime…

Kurbağa diyor.

KURBAĞA DİYOR LAN, ALLAHIMA KURBAĞA VAR! ADAM CEBİNDEN KURBAĞA ÇIKARDI! HEM DE YAVRU! Hayır tabi ki de şahin gözlü falan değilim, dünyayı ele geçirmeye çalışan bir kötü tanrıya karşı birleşmiş, altı kişilik süper kahraman ekibini anlatan bir filmden, keskin nişancıyı oynamam için bir teklif falan da gelmedi. Hem kurbağalardan bahsedip hem de cebinden yeşil bir yumru çıkardığına göre KURBAĞA VAR İŞTE. ALLAH KAHRETMESİN YA! Ulan, kurbağa aramaya çıkıp, işeyecek yer ararken derse düşen benim, hiç alakası olmadığı halde mis gibi kurbağayı bulan aha bu solar sistem. HEM NISHI’ME HALLEN, HEM HAYALLERİME SULAN, VAY BE, VAY BE KIZIL! Millet etrafımda yatıyor, önümdeki absürd tiyatro devam ediyor, Nojiro ayılıyor bayılıyor. Ey yüce Kami burada neler oluyor?

Yok abi ben gidiyorum. Sikerler genjutsusunu, Nishi’me kalsın genjutsu. Zaten şu çiş iyice büyük bir mesele haline geldi. Değil en baba genjutsu tekniği, götümü sikseler işlemez mesanemin yarattığı acıdan. Hayır yanımda en küçük kız kardeşim yerine, ayı erkek kardeşlerimden biri olsa üstlerine falan işerim belki ama kıza ayıp şimdi, gerçi onun da erkeklerden kalır yanı yok. Yayılan akademi bebeleri yavaş yavaş toparlanırken tek hamlede ayağa kalkıp dimdik durdum. Derin, çoook derin bir nefes aldım, öyle ki göğsümün kabardığını bariz bir şekilde görebilirdiniz.

Sonra… Sonra tıpkı, garson çağıran bir adet Ahumetu Kuraru nidasıyla, var gücümle bağırdım; “SENSEI!!!”

Diğerleriyle kalkmaktan ziyade yerde yatmayı, hatta horlamayı tercih etmiş kız kardeşim acıklı bir şekilde sıçradı.

“SENSEI ÇİŞİM VAR BENİM! O yüzden…”

Akademi bebesi? Al sana akademi bebesi tribi. Koduğumun Nojiro’su.

“Kiyo topuk!”

---

Şükür kavuşturana.