[Ishi] Baskın

[GM - Naruto]

Gecenin bir yarısında kapınıza yığılan yumruklarla uyandırılıyorsunuz. Apar topar üstlerinizi giyinip kapınızı çalan, daha önce tanımadığınız Ishi shinobisinin söylediği sözler üzerine peşine takılıyorsunuz. "Devriyeler ormanın..." ceketinin iç cebinden bir Ishigakure haritası çıkarıp belli bir alanı işaret parmağıyla göstererek, "bu bölgesinde şüpheli şahıs tespitinde bulundu, elimizden geldiğince hızlı bir şekilde tutuklama işlemine geçmeliyiz."

Evinizden biraz uzaklaştıktan sonra vadiye, oradan da ormana giriş yapıyorsunuz. Ormanda bir süre ilerledikten sonraysa sizin elemanı gözden kaybediyor ve baş başa kalıyorsunuz. En son gitmekte olduğunuz yön ve sizi uyandıran shinobinin gösterdiği yerler tam olarak olmasa da aklınızda.

Hayabusa Akihiro, Hayabusa Akihito
Konu için oyuncuların pasiflik süresi 48 saattir.

[Hayabusa Akihito]

''Aaah, gecenin bir yarısı bu seste ne böyle. GELDİM! ÇATLAMA!''

Apar topar kapıya giderken bir yandan da üstüne geçirdiği gömleği düzeltmeye çalışıyordu. Merdivenden aşağı inerken abisinin odanın kapısından kendisine baktığını fark etti. Hiçbir şey söylemeden merdiven basamaklarını tek tek inmeye devam etti. Alt kat, bir önceki akşam evi toparlama görevini yerine getirmediğinden dolayı biraz dağınıktı. Yerdeki tişörtü alıp sandalyenin üstüne fırlattı ve kapıya doğru ilerlemeye devam etti. Kapının deliğinden baktığında daha önce görmediği bir shinobinin aceleci tavırlarını gördü. Komodinin üstünde gördüğü kunaiyi aldı ve kapıyı açtı. Dışarısı, sokak lambalarının ve ayın ışığı altında pekte aydınlık değildi. Yüzünde hafif bir esinti hissetti ama bunun rüzgar mı yoksa karşısında dikilen adamın nefesi mi olduğunu kestiremedi. Shinobinin yüzü ay ışığının altında çokta insancıl bir görüntü sergilemiyordu, yada uyku sersemliği yüzünden Akihito böyle görüyordu. "Sen kimsin ve gecenin bu saati burada ne arıyorsun?" Akihito, bunları söylerken uykusundan uyandırılmanın verdiği kızgınlığı gizlemeye çalışmadı. Gözlerini shinobiye dikti. Shinobi ağzında bir şeyler geveledi ama, Akihito'nun anladığı tek şey bir görev olduğuydu. Uyku sersemliğini üstünden atamamıştı daha. Shinobiye eliyle bir dakika işareti yaptı ve merdivene yöneldi. Basamakları tek tek çıkarken Akihiro'nun hala kapının önünde olduğunu gördü. Yüzü sanki bir cevap bekler gibiydi. "Görev. Aşağıda bekleyen birisi var. Ben pek bir şey anlamadım. İnip bir bakar mısın?" dedi ve hiç durmadan odasına yöneldi. İçeri girdiğinde odanın savaş alanı gibi olduğunu fark etmişti. İç çekip kıyafetlerini ve ekipmanını aramaya başladı.

Üstünü giyinip katanasını beline geçirdikten sonra aşağı indi. Akihiro çoktan hazırdı. ''Hiç sorma, Bloodseeker'ı bulmakta zorlandım." dedi ve kapıdan dışarı çıktı. Yüzünde hissettiği esintinin rüzgar olduğuna karar verdi. Kapıdan dışarı adımını atar atmaz esintiyi hissetmeye başlamıştı. Akihiro'ya baktı ve kafasıyla hadi işareti yaptı. Ardından shinobinin yanına gitti. Shinobi cebinden çıkardığı bir kağıt parçasını açtı. Haritadaki bir alanı göstererek "Devriyeler ormanın bu bölgesinde şüpheli şahıs tespitinde bulundu, elimizden geldiğince hızlı bir şekilde tutuklama işlemine geçmeliyiz." dedi. Akihito bir shinobiye birde abisi Akihiro'ya baktı. Başıyla shinobinin dediklerini onayladıktan sonra shinobiyi takip etmeye başladı.

Ormana giriş yapmışlardı. Akihito, bu ormanda iken hep içi ürperirdi. Tabi gece olunca bu ürperti bir tık daha artmıştı. Ormanın derinlerinden gelen hayvan seslerine kulak kesildi. Hayvan seslerini dinlerken düşüncelere dalmıştı. Günlük hayat, görevler, akademi öğrencileri, markette gördüğü renkli gözlü seksi kız. Bunları düşünürken birden Akihiro'nun kendisini dürtmesiyle kendine geldi. Etrafına bakınınca nerede olduğunu tam kestiremedi. Dikkatini topladığında shinobiyi göremediğini fark etti. Akihiro'ya baktı, gülümsedi. Nereye gideceği tam olarak hafızasında değildi. Bu tip işleri genelde Akihiro yapardı. Etrafına bir göz attıktan sonra abisine döndü. "Eee, söyle bakalım abi, şimdi ne yapıyoruz?"

[Hayabusa Akihiro]

"Tam da en heyecanlı yerindeydim!" diye sinirle kitabın kapağını kapattı Akihiro. Hayatta en nefret ettiği şeydi bir kitaba dalmışken rahatsız edilmek. Yatağından kalktı ve komodinin üzerinde duran çay bardağını ağzına götürüp koca bir yudum aldı. Birden yükselen siniri çayın boğazından akarken bıraktığı sıcaklık sayesinde geldiği çabuklukta geri gitmişti. Kafasını camdan dışarıya çıkardı ve kapının önünde daha önce hiç görmediği bir köy shinobisinin Akihito'ya bir şeyler anlattığını duydu. Devriye, şüpheli, tutuklama sözcüklerinden adamın aşağı yukarı ne anlatmak istediğini anlamıştı. Elbise dolabını açıp askıdan bir çift üniforma (combat suit ve pantolon) çekip giydi, shuriken kılıfını sol bacağına bağladı ve oturup ayaklarını bandajlamaya başladı. İşini bitirip odasından çıktığında Akihito'nun yukarıya seğirttini gördü. "Görev. Aşağıda bekleyen birisi var. Ben pek bir şey anlamadım. İnip bir bakar mısın?" diyen kardeşine başını hafifçe sallayarak cevap verip kapıya yöneldi.

"Madem şüpheli bir şahsın girdiği tepsit edildi, neden devriye ekipleri değil de Hayabusa kardeşler müdahale ediyor? Askeri Polis birimine alındık da haberimiz mi yok? Eğer bir gün bu köyün başına geçersem bu tür işlere evlerinde dinlenen masum shinobilerin gönderilmemesi emrini çıkaracağım." diye söylene söylene adamı ormanın içine doğru takip etti. Bir süre ilerledikten sonra adam gözden kayboldu. "Ben bu adamı daha önce neden hiç görmedim..?" diye düşünürken Akihito'nun "Eee, söyle bakalım abi, şimdi ne yapıyoruz?" demesiyle irkildi. Gözlerini haritaya dikip parmaklarıyla hafifçe sağ dizine vurmaya başladı. Düşünürken yaptığı reflektif bir hareketti bu. Giden köy shinobisi izinsiz giriş yapanların kaç kişi olduklarını, nereye doğru gittiklerini, veya daha da önemlisi hareket halinde olup olmadıklarını söylememişti. En mantıklısı haritada gösterilen yere gitmekti fakat nedense içinde bir huzursuzluk vardı. Ciğerlerindeki havayı sertçe boşaltıp gözlerini kardeşine dikti ve konuşmaya başladı; "10 metreyle arayla hareket edip haritada bize gösterilen yere doğru gidelim. Düşmanla karşılaşırsak etkisiz hale getirmeye bakacağız fakat ben işaret etmeden sakın saldırıya geçme. Eğer yoklarsa iz arayıp takip edeceğiz. Öldürmeye mecbur kalmadığımız sürece hedefi canlı ele geçirmeye bakacağız. Ha bir de, içimden bir ses pusu bile olabilir diyor. Bu ihtimal de aklına bulunsun. Hadi!". Aksini kanıtlanana kadar her şeye şüpheyle yaklaşmak gerekir, okuduğu bilgi felsefesi kitaplarının en temel öğretisiydi bu...

[GM - Naruto]

İşaretli bölgeye doğru gerek zıplama, gerek yürüme, gerek koşma eylemlerini kullanarak devam ediyorsunuz. Sizi nelerin beklediğini tam olarak bilmeseniz de karşınıza çıkacak olan manzaraya karşı ilk eylemi sizin gerçekleştirmeniz gerektiği aşikar.

[Hayabusa Akihiro]

Arazinin verdiği gizlilik ve sürpriz faktörlerinin biteceği alana yakın sol elini yumruk şeklinde havaya kaldırdı Akihiro. Bu 'dur' demekti. Yine sol elinin işaret ve orta parmaklarını birleştirerek birkaç adım çaprazını işaret etti. Akihito'ya pozisyon alması için komut veriyordu. Sol elini yine yumruk yaptı, fakat bu sefer sağ omzunun arkasına hafifçe dokundu; 'el kılıçta'. Daha sonra etrafa göz gezdirmeye başladı.

RP Out: Yeteneklerimizi nasıl kullanacağımızı bilmediğim için yazıyorum bunu. Burada algılama yeteneğimi kullanmak istiyorum. Seviye 3 Algılama var bende.

[Hayabusa Akihito]

Kas gücü kendisiydi. Abisi ise beyin gücüydü iki kişilik takımlarının. Abisinin "dur" işaretine uyarak durdu. Ardından yine komutlara uyarak abisinin arkasının sağ çaprazında pozisyonunu aldı. Sağ elini belinde asılı duran katanasına götürdü. Etrafa dikkat kesilerek olacakları beklemeye başladı.

[GM - Naruto]

Gecenin karanlığı tüm ormanın üstüne bir kabus gibi çökerken, her zamankinden daha soğuk olan hava iliklerinize kadar işliyor. Yürümeniz devam ediyor olmasına rağmen vücutlarınız hala daha bu sıcağa alışmış bir durumda değil. Dolayısıyla gündelik kıyafetleriniz sizi bu alışılmadık soğuk havaya karşı korumakta yetersiz olurken Akihiro’nun uyarısı ile ilerlemeniz kesiliyor. Etrafına dikkatle bakmaya başlayan Akihiro, kısa bir süre durduktan sonra kendilerinden 20 metre kadar uzakta olan ağaçların orada hareketli bir cisim tespit ediyor. Bu tespiti ile birlikte hızla o yöne doğru hareket ederken, konuşma seslerini de duymaya başlıyorsunuz. Ancak aradaki mesafe söylenenleri tam olarak anlamanıza müsaade etmiyor. Bunun yanında bir pusu olacağı düşüncesi de sizi oldukça temkinli olmaya iterken, her zamanki ilerleyiş hızınızdan daha yavaş bir şekilde ilerlemek durumunda kalıyorsunuz. Tabi bu yavaşlık aslında sizin lehinize olan bir şey oluyor. Seslerin geldiği nokta ile aranızdaki mesafe bir hayli azaldığında ise, gördüğünüz kişi rahatlamanıza sebep oluyor. Zira tam olarak sizin gelmekte olduğunuz yöne doğru gözlerini dikmiş bir şekilde, sessiz ancak bir o kadar da şüpheli bir şekilde size bakan kişinin Jounin Tsubame olduğunu fark ediyorsunuz.

Her ihtimale karşı Tsubame’ye doğru ilerlerken temkinli adımlarınızı korumaya devam ediyorsunuz. Ancak bunun farkında olan Tsubame “Adımlarınızı yere daha sağlam basarsanız biz de işimize daha çabuk odaklanabiliriz.” diye söyleniyor. Sesindeki tınısızlık sebebiyle zaten kendisine karşı bir önyargının var olduğu Tsubame’yi daha da soğuk bir insan yapmaya yetiyor. Ancak buna ses çıkarmak yerine, Tsubame’nin söylediklerine odaklanmaya başlıyorsunuz. Tsubame “Sizlerin tutuklama için gönderilen kişiler olduğunuzu biliyorum. Kendinizi seçilmiş insanlar olarak görmenizi istemem ki öyle değilsiniz. Ancak içinde bulunduğumuz durum biraz karışık.” diyor sesindeki tınısızlıktan apayrı bir zevk alıyor gibi. Sesine oldukça uyan ifadesiz suratına soğuğun bile işlemediği Tsubame derin bir nefes aldıktan sonra “Olayı kısaca özetleyeceğim ve tekrarlamayacağım. Bu yüzden iyi dinleyin.” diyor ve eliyle ormanın birkaç metre ilerisini işaret ederken “Cesedin bulunduğu nokta orası. Ama cesedin bulunuş tarzı ilginç. Ceset tamamen parçalara ayrılmış ve bir ağacın gövdesine tıkıştırılmış. Daha sonra ağacın gövdesi kan ile boyanmış ve ağaçtan yere düz bir çizgi çekilmiş. Elbette bu çizgi de kan ile yapılmış. Ceset için görevlendirdiğimiz Shiranui Kanaye, Saitou Shigure ve Taoka Asuka isimli Chuuninler konu ile ilgili araştırmalarını yaptılar, ancak elle tutulur bir sonuca ulaşamadık. Bu olaydan birkaç gün sonra yine aynı şekilde bir ceset daha bulduk. Ceset bir önceki ağacın tam olarak doğusuna düşüyordu. Bunu takiben iki ceset daha bulduk ve bunlardan bir tanesi kuzeyde, diğeri de güneyde kalıyordu. Sonuç olarak katil dört tarafı da cesetle kaplamış demek mümkün. Bugün ise aldığımız haber bu bölgenin içinde devriye için bulunanlar dışında kişilerin olduğu yönünde. Bunu araştırmak için de ekipler topladık. Siz kuzey kanadı ekibi olacaksınız. Buradan kuzeye doğru hareket edin ve karşılaştığınız en ufak detayı bile kafanıza not edin. Şafak vakti gelmeden bu noktada buluşacağız. Anlaşılmayan? Sorunuz?” diyor. Bu uzun konuşmayı oldukça sıkılmış bir şekilde yapmasının ardından da yüzünde sanki onu daha fazla konuşturmanızı istemeyen bir ifade ortaya çıkıyor.

Out: Konunuzla ilgili olarak [Ishi] Kan ve Ağaç konusunu okumanızı şiddetle tavsiye ediyorum.

[Hayabusa Akihiro]

"Ağacın içine kusursuzca gömülmüş cesetler... Büyük boyutlardaki katil böcekler belki..." Akihiro'nun sağ eli gene sağ dizinin üzerinde hızlı hızlı ritim tutuyordu. Az önce düşündüğü ihtimali saçma bulmuştu hemen. Gözü yerdeki çizgilere takıldı. Sanki özenle sürülmüştü tüm cesetler. Belki de... Bir an için başını kaldırıp Tsubame-san'a bir şey sormaya yeltendi fakat kadının yüzündeki ifade onu korkutuyordu. Fakat diğer yandan da sorma ihtiyacı hissediyordu aklındaki soruyu. Cesetlerin sorumlusu her kimse çizgilerle bir mesaj vermek istemiş olabilir miydi? Ağaca hiç zarar verilmeden cesetleri ağacın içine tıkmak imkansızdı. Kanla şekil çizilmesi.... Belki bir ayin? Kurban olarak kan, ibadet olarak cinayet isteyen inanışların varlığından haberdardı. Onlardan birinin faaliyeti olabilir miydi ki? Ya bu doğal olmayan soğuk... Önlem almaktan zarar çıkmazdı. Ellerini hızlıca çalıştırarak bir dizi mühür ördü: "Katon: Karadagion no Jutsu." Şimdi daha iyi hissediyordu. Fakat soğuktan başka çözülmesi gereken bir sorun daha vardı.

Derin bir nefes çekip tüm cesaretini topladı ve Tsubame-san'ın yanına doğru hızlı adımlarla yürüdü. Gözlerini olabildiğince alakasız bir noktaya dikerek patlar gibi döktü ağzından sözcükleri: "Şu kandan çizgiler... Belki de belirli bir şekli oluşturacak şekilde çizilmiş olabilirler mi? Diğer yandan cesetlerin bir ağacın içine ağacın gövdesine zarar vermeden doğal yollardan gömülmesinin imkansız olduğunu varsayarsak ağacın cesetleri saklamak için buraya bir şekilde sonradan kondurulmuş olamaz mı? Ya da belki de bilmediğimiz bir disiplin... Çakranın kullanım alanının neredeyse sınırsız olduğunu düşünürsek hiç alışık olmadığımız bir ninjutsu disipliniyle de karşı karşıya olabiliriz. Çok fazla ihtimal, çok az zaman... Ama ağaç ve kandan çizgiler arasında bir bağ olduğu ihtimali ağır basıyor. Belki de bir ayin çemberi ha?" söylemek istediklerinin bir kısmı aşağı yukarı bunlardı işte. Nefes almayı hatırladığı gibi durdu ve Tsubame-san'a dikti gözlerini.

[Hayabusa Akihito]

"Ağaçların içinde bulunan cesetler? Bu nasıl mümkün olabilir ki?"

Kendi kendisine sorduğu bu soru, aslında cevabını bilmek istemediği bir soruydu. Böyle bir şeyi daha önce hiç duymamıştı, aklına da mantıklı bir açıklama gelmiyordu. Belki toprağın içinden, ağacın alt kısmından sokulmuş olabilirdi. O zaman karşılarında bir doton kullanıcısı olması muhtemeldi. Olabilirliği en yüksek ihtimal olarak geliyordu mantığına. Öyle olmasını da umuyordu. En azından bildiği bir şeyle karşılaşmak, savaşmak istiyordu, bilmediği bir şeyden ziyade. Bakışlarını yanında dikilen ikizine çevirdi. Eli her zaman olduğu gibi ritim tutuyordu. Bir şeyler düşündüğü çok belliydi. Kafasında olayı tamamen çözmeye çalışıyordu. Aklındaki tonla soruyu sormaktan çekiniyordu abisi. Anlayabiliyordu. Karşısında dikilen kadın, Jounin Tsubame, yüzündeki ifadesizlik, takmamazlık Akihito'yu rahatsız ediyordu. Birde üstüne soğuk eklenince, görev çekilmez bir hal alıyordu yavaş yavaş. Peki soğuğun nedeni neydi? Bilmiyordu. Bu normal bir soğuk değildi. Sırf bu soğuğun altından bile bir şeyler çıkacakmış gibi hissediyordu. Abisi birden el mühürleri yapmaya başladı. Bunun üstüne hemen etrafa dikkat kesildi. Belki bir şeyler fark etmişti. Sonradan vücut ısısını dengelemek için kullandığını fark etti. Akihito kollarını göğsünde birleştirerek soğukluğu bir nebze olsun azaltmaya çalıştı.

Abisi birden yürümeye başlayınca ne yapacağını bir an kestiremedi. İlerlediği noktayı fark edince yerinden kıpırdamamayı tercih etti. Tsubame-san, eğer ki abisine patlarsa, ikisini uzaktan izleyip içten içe gülmeyi tercih ederdi. Abisinin ağzından dökülen sözleri dinlerken bir nebze olsun olayı daha net anlamaya başlamıştı. Belkide kendisi de aklındaki düşüncesini söylemeliydi. Sonuçta abisi konuşmaya başlamıştı. O da söylese bir zarar gelmezdi. Önce abisinin sözünü bitirmesini bekledi. Tam Tsubame-san'dan cevap beklerken kendisi girdi lafa. "Belki de bunu yapan kişi bir doton kullanıcısıdır? Cesetleri ağacın alt tarafından sokmuş olabilir." dedi, bir eliyle ağaç şekli yaparken diğer elini de alttan yukarı doğru hareket ettirerek. Sonradan yaptığı çok mantıksızca gelmesine rağmen bir kere söylemişti artık. Gözlerini abisinin üzerine dikti. Ardından tekrardan Tsubame-san'a çevirdi.

[GM - Naruto]

Akihiro ilk olarak vücudunu ısıtmayı başarırken, olaylara kendinin daha fazla verebilecek bir kıvama geliyor. Bunun ardından da Tsubame’nin sözlerini neredeyse nefes bile almadan dinliyorsunuz. Tüm konuşmasının ardından söze ilk giren Akihiro oluyor ve kafasındaki düşünceleri orta yere saçıyor. Akihiro’nun konuşmalarına cevap vermek amacıyla ağzını açan Tsubame, Akihito’nun konuşmaya başlaması ile ağzındaki açıklığı bir nefese dönüştürüveriyor. Ancak bakışları Akihito’ya pek de samimi veya uysal gelmiyor. Düşmancıl bir tavırla bakışları Akihito’yu keserken Akihito’nun cümlelerini dinliyor. Onun da konuşmaları bittikten sonra kafasını bir kez öne hareket ettiriyor, aynı anda kaşlarını da havaya kaldırıyor. Ancak birkaç saniye sonra yaptığı bu hareketin anlaşılmadığını düşünerek “Bitti mi?” diye soruyor soğuk bir şekilde. İkinizden de bir cevap gelmemesine sevinmiş gibi gözlerini birkaç kez açıp kapatırken “Güzel.” demekle yetiniyor. Bu tepkisinin ardından Akihiro’ya bakmaya başlarken “Çizgiler dümdüz çekilmiş halde. Bunun başta cesetlerin sürüklenme izi olduğu üzerinde durduk, ancak daha sonra bunun olamayacağını anladık. Zira izler elle çizilmiş kadar düzgündü ve kenarlarında en ufak bir pürüzler, girintiler veya çıkıntılar bulunmuyordu. Dolayısıyla bu çizgilerin bilinçli olarak yapılmış olduklarını düşünmemizde hiçbir zarar yok. Öte yandan çizgilerin konumları da ormanın içini gösteriyor. Yani cesetlerin bulundukları ağaçları nokta olarak ele alıp bir çember çizersek, bu kanlı çizgilerin de bir yarıçap olacağını düşünebiliriz. Tabi bu yarıçap tam olarak çizilmemiş. Ayrıca çizgilerin arasında boy olarak da bir eşitlik bulunmuyor. Kimi uzun, kimi kısa, ancak hiçbiri aynı boyda değil. Ancak çizgileri düz bir şekilde takip edersek, ilginç bir durum ortaya çıkıyor.” diyor ve nefes almak için duraksıyor. Ancak bu duraksamasa söyleyeceği şeylere ekstra bir gizem de katmıyor değil. Hele bir de Tsubame’nin çekingen ve soğuk tavırları da işin içine girince, büyük bir gizem perdesi ile başbaşa kalıyor gibi hissediyorsunuz kendinizi.

Tsubame birkaç derin nefesin ardından “İlginç bir durum…” diye söze giriyor birazdan söyleyeceklerine dikkatinizi çekmek istercesine. Gözlerini biraz kısık hale getirirken Tsubame “Çizgileri sapmadan takip ettiğimizde, koca ormanda hiçbir ağaca rastlamadan, ceset dolu bir ağaçtan bir diğer ceset dolu ağaca ulaşıyoruz.” diyor. Bu cümlelerinin ardından sizleri süzmeye başlıyor ve sonunda bakışları Akihito’ya takılırken, ona az önceki gibi pek de sevecen olmayan bir şekilde bakıyor ve “Cesetler ağacın altından sokulmuş değil. Her biri ağacın içine bir oyuk açılarak sonradan konulmuş. Daha sonra da ağacın oyukluğu kapatılmış. Bunu size bahsettiğim ağaca gidip baksaydınız anlardınız.” diyor. Tabi son cümlesindeki gerginliği ve laf sokma çabasını da hissetmiyor değilsiniz. Tsubame ise bu tavrını daha da sürdürmeye niyetli olacak ki “Artık ufaktan size dediğim yere gitseniz diyorum. Buradan bir katliamdan bahsettiğimin farkındasınız, değil mi?” diyor tamamen sizden üst rütbeli biri olduğunu da hissettiren bir emir tavrı ile.