Öğretiler - Nishi & Kiyo

[GM - Naruto]

Geceden kalma yorgun bir sokakta acı dolu bir inleme yankılanıyor güneşin doğmasına dakikalar kala. Sokak bağırıyor acıyla. Duvarlar ağlamaya başlıyor. Bugün Ishi'den biri daha ayrıldı. Artık köy bir kişi daha az. Bir kişi biraz daha mutlu, birkaç kişi biraz daha üzgün. Ama her zaman unutulur ölen kişi. Unutulmayan bir ölü yoktur zaten bu topraklarda. Her zaman gidenin boşluğunu doldurabilecek güçte ve yürekte birileri vardır Ishide.

Belki de... Bu ölenin yoktur.

"23 yaşında. Kadın" diyor görevli Kozo, sizi içeri, apartmana buyur ederken. "18 yaşlarındayken geleceğin en ünlü Kunoichi'si olacağı söyleniyordu. Hatırlıyorum. Sizden bir önceki Chuunin Sınavındaydı o, eğer doğru hatırlıyorsam. İnanılmaz işler başarmıştı."

Girdiğiniz apartman, genişliğine göre küçük sayılabilecek, her katta yalnızca iki daire bulunan ve üç katlı, tatlı bile sayılabilecek bir bina. Ama duvarlardaki ölüm kokusunu alabiliyorsunuz ikiniz de. Kozo anlatarak bir bir çıkmaya devam ediyor basamakları. Apartmanın içinde olmanıza rağmen aldırmıyor, Shinobi yeleğinin iç cebinden bir sigara çıkarıp yakıyor ve anlatmaya devam ediyor. "Uzmanlığı silahlardı. Her türlü silah. İnanılacak gibi değildi. Chuunin olduktan sonra çıktığı görevlerin birinde bir kolunu, bir de bacağını kaybetmiş. Aynı anda. Dövüştüğü kişi hâlâ, sapasağlam ayaktayken, o cezalı gibi tek ayak üzerinde duruyormuş savaş alanında. Tanıdığı herkese kan kaybından bayılmasa onu öldüreceğini söylüyor. Bunu kimse bilemez tabii."

İkinci kata ulaşıyorsunuz. Kozo karşılıklı iki kapıya bakıyor. "Burası mıydı..?" diyor kendi kendine. "Yok, üçüncü kattı..." diye düzeltiyor yanlışını, ve merdivenleri çıkmaya devam ediyor. Yavaşlıyor, ki siz üçüncü kata ulaştığınızda her şeyi bilerek olay mahalline girmiş olun.

"Başka bir şey de onun köyün dışında, ıssızlıkta kol ve bacağını kaybettikten sonra kimin köye, onu tedavi için getirdiği. Çok ilginç şeyler. Bence."

Diyor ve sigaradan derin bir duman çekiyor. Ciğerlerine yayana kadar konuşmuyor, ardından hızla üflüyor dışarı dumanı. Kırklı yaşlarında biri Kozo. Genelde olay mahalli inceleme olaylarına o gidiyor. Esmer, yapılı, kısa saçlı bir adam. Uykusuzluktan mıdır nedir, gözleri çökmüş biraz. Yorgunluğu da belli oluyor suratındaki ifadeden, az çok. Gece uyumamış olmalı.

"Tenjou Sukki" diye bölüyor düşüncelerinizi. "Kızın ismi. Biri gece sırtına, eskiden Sukki'nin kullandığı silahı saplamış. Dev bir Naginata. Ya hazırlıksız yakalanmış, ya da ölümü kabullenmiş. Bence öyle. Yüzünde acı yok gibi zira, daha çok... Teslimiyet gibi. Tabii, bundan sonrası tamamen sizin. Mahalli bozmamaya çok dikkat edin arkadaşlar. Yenisiniz diye birilerinin size tolerans göstermeyeceğini hatırlatmak isterim. Sonuçta ortada bir cinayet var."

Sorunuz var mı?

Üçüncü kata geliyorsunuz. Karşınızda -GEÇİLMEZ- şeridiyle işaretlenmiş bir ev var. Neyse ki siz bu büyük harfli uyarının hedef kitlesinin dışındasınız.

Hatunun sırtına saplı canavar:

[Shiki Nishiyama]

Uykumun en güzel yerinde ismimin sayıklanması ile uyandım. Kaşlarım çatılmış bir şekilde "Rawrr, bu ne, noluyo?" diye mırıldanarak gözlerimi kırpıştırdım. İlk başta evime baskın yapıldığını, hazırsız yakalandığımı ve sis bombamın nerede olduğunu düşünsem de ismimi söyleyen sesin Kiyo olduğunu anlayınca rahat bir nefes aldım. Ben bu çocuğa anahtarımı vermiştim değil mi? Arada rahat rahat gelmesini, kapıyı çalıp beni açmaya zorlamamasını söylemiştim ama ulan bu ne? GECENİN BİR KÖRÜNDE NE GELİYORSUN?
"Çat kapı gel dediğimde gecenin bir köründe gel dememiştim Kicchan." dedim boğuk bir sesle. Uykudan kalkınca sesim çok kısık ve kalın çıkar. Gecenin bir körü olmadığını saat sabahın 5'i olduğunu ve kalkıp koşacağımız ile ilgili bir şeyler cıvıldadı. Şuan bu herifin mutluluktan incelttiği sesi resmen vücuduma batıyor. "Bare acı bana da bağırma." dedim yorganı kafama çekip yatağın içine iyice girerken. "Güneş açmamışsa benim için gecenin körüdür!"

Herif sorunlu gibi üstümden yorganı kaldırıp dışarıya bakmamı, güneşin doğmaya başladığını söyledi. Gözlerimi tam açmak gibi bir kabiliyetim olmadığı için kısık kısık baktım camdan. Gökyüzü hafif mordu. Güneş daha kendisini göstermemişti. Zaten tüm gün tepemizde ilgi çekmeye çalışan bebeler gibi dönüyor, doğmasın bu gün. "Bu mu gün doğumu? BU MU GÜN DOĞUMU? OLMASIN BÖYLE GÜN DOĞUMU!" Sonunda sesim kendine gelmişti. Döndüm buna baktım. Karanlık değildi ortam bu yüzden giydiği şeyleri görebiliyordum. Amacın ne bakışı attığımda anladı sanırım. Başladı her sabah bu saatlerde kalkıp koştuğunu falan anlatmaya. Beni de götürmek istiyormuş. O böyle uzun uzun anlatınca verdiğim tek cevap "Üşütük müsün?" oldu. Lan saat 5'te kalkıp koşan tipler ilk olarak düzenli insanlardır. Kiyo sen bi kendine bakıyor musun? Düzenin D'si var mı sende? Ne bok yemeğe kalkıp koşuyorsun. Kalk 12'de paşa paşa koş. İlla iti kopuğu dışarıdayken koşacan. İkinci olarak da 5'te kalkıp koşanlar taijutsucudur amk. Shiki'lerden Kimidata'nın oralara git görürsün fıldır fıldır koştuğunu dışarıda ama hiç bir zaman Shiki'lerden Nishiyama'nın dışarıda koşuşturduğunu göremezsin. Bu yüzden bu teklif daha doğru düzgün söylenmeden reddedilmiştir. Yorganı aralayıp Kiyo'yu kolundan tuttuğum gibi yatağa çektim. "5 gibi saatler insanlar uyusun diye var olmuşlar. 5 gibi saatleri yaşamamıza gerek yok. 5 gibi saatler insanlar res atsın diye varlar. Şimdi uyu." diye emrettikten sonra kalkamasın diye sıkıca sarılıp uykuma döndüm. Daha 1-2 dakikadır anca uyanık olduğum için uykuya tekrar dönmem zor olmadı ama uyumadan önce "Kapıyı arkadan çektin dimi lan?" diye sormadan duramadım.

Bu gün ikinci uyanışım da ismimin sayıklanması ile oldu. Yüzümü buruşturup hafif gerindim. Gerinirken bir kolumu Kiyo'nun üstünden çektiğim için çocuk pıt diye fırladı kollarımdan. "Bu ne enerji Kami belanı versin." diye hırladıktan sonra gerine gerine doğruldum yatakta. Camdan içeriye güneş ışığı geliyordu. Demek ki sonunda gün doğmuş. Vik vik konuşuyor, ben buna geçen gün paramın bittiğini artık görev falan almam gerektiğini söylemiştim. Unutmamış. Güya saat 5'te kalkıp koşacak, sonra görev almaya gidecekmişiz. Öyle planlamış ama ben biraz sıçtım planlarına. O ne öyle saat 5'te koşmak falan. Yaşamdan zevk alıyormuş gibi.
"İyi tamam, hazırlanayım da çıkalım." Pes ettim tabi. Bu kadar enerjiyi durdurabileceğimi düşünmüyorum. Ben bin saatte esneye esneye kalkıp tuvalete gittim, elimi yüzümü yıkadım. Üstümü değiştirdim, traş oldum, saçımı taradım falan derken Kiyo evine gidip üstüne bir şeyler giyip geldi, bir de oturdu beni bekledi. Hem yavaşım hem titiz.

Sonunda evden çıktığımızda bir de zorlu apartmandan çıkış aşaması ile karşılaştık. Alt kattaki Mutsuko-sensei ilk olarak Kiyo'yu koşarken görmediğini falan söyleyip ona uyuz uyuz bakmamı sağladı. Bir de gelip beni yanağımdan öptü. Yavşak! "Mutsuko-san..." dedim hafif kısık bir sesle. Kiyo'nun yanında yavşama amına koyayım! Biliyorum şakadan yapıyorsun da, yanlış kişinin yanında yapıyorsun. "AY KIZARINCA NE SEVİMLİSİN SHİKİİEE!" diye anırınca içimden senin de enerjine tüküreyim demeden edemedim. Onu zar zor blocklayıp dışarı çıkacaktık ki kapının önünde oturan yaşlı emmi başladı Kiyo'yla konuşmaya. Bu herif şuraya taşındığımdan beri hiç bir zaman beni lafa tutamamıştır. Şimdi Kiyo ile bir şeyler konuşmaya kalktılar. Annesinin yanında denilenden anlamayan özürlü çocuk gibi dikildiğim için rahatsız olup sözlerini kestim. "Yeter be. İşimiz gücümüz var yaşlı muhabbeti mi çekeceğim." Oh, bende bir atarlar, bir tavırlar tabi. Tuttum Kiyo'nun kolundan. "Geri bas emmi." diyerek attım omuz buna. Herif biraz geri sendeledi. Orada ciddiyim kalp krizi geçirme taklidi yapsa tüm apartman oy birliği ile beni bu sefer attırırlar. Neyse ki yapmadı da kaçabildik oradan. Arkamızdan "Şimdiki gençler ne terbiyesiz..." diye Mutsuko'ya sardığını duydum. Ulan shinobiyiz biz, götünüzü koruyoruz hala "Saygı pls" diyorsunuz. İşimiz gücümüz var.

Yolda Kiyo ile mal mal şeylerden bahsettik. Ben göreve çıkmayalı 1 ay olmuştur. Zaten en son geldiğinde abim de yüzüme vurmuştu bu konuyu. Dedim ben paslanmış olabilirim. Çok manyaklı bir göreve gitmeyelim. Sonra PAT bir baktım cinayetli göreve koşuyorum. "Ya olay yeri inceleme iyi de, katili yakalamamızı istemeseler iyiydi." diyorum Kiyo'ya falan. Tövbeler olsun. Ceset göreceğiz gene. Binlerce tilki gezecek beynimde. Neden çöp toplama görevi yapmıyorum ki geninken yaptığım gibi. Bir yerlere girip bir şeyler çalmak da hoşuma gider aslında ama yok! Biri ölmüş, niye ölmüş onu bulacağız illa. En yakını mı öldürmüş? Belki de karşı dairesinde oturan ve gay ilişkisi olduğu arkadaşı öldürmüştür. Tövbe tövbe. Kiyo'nun beni öldürmesini hiç istemem.
Bize söylenen yere varınca Kozo adında bir herif karşıladı bizi. Tipi baya sıradan bir Ishigakure shinobisi gibiydi. Benim iki katım yaşlarında olduğu belli. Bu yüzden adam oldukça deneyimli duruyordu ve aynı zamanda baya da rahattı. Felaket bir şekilde onu kıskanmamı sağlamıştı bu rahatlığı. Fazla geyik yapmadan direkt konuya girmesi bir artıydı. Heriften direkt nefret etmiştim. Evet, abimden nefret ettiğim; Kiyo'dan nefret ettiğim gibi bir nefret.

Kadın 23 yaşındaymış. Apartmana ilk girenin Kiyo olmasına izin verip, arkasından ilerledim. "Başını küçükken ezmeye karar vermişler demek ki." diye mırıldandım. Belki de gelecekte çok daha sorun olacaktı ve direkt ortadan kaldırmışlardır. Bina bizim apartmanımızdan küçüktü ama bir kat fazlaydı. Kozo sigarasını çıkarıp yakınca yüzümü buruşturup Kiyo'ya şöyle bir bakış attım. Aramızda sigara kullanan kişi o. Ben anlamam olayı ama birinin içtiğini görüp can çekmesi gibi bir şey yaşanıyor mu bilmiyorum. Kadının her türlü silahı kullandığını anlatmaya başladı Kozo. Ben de binayı incelerken bir yandan herifi dinliyordum. Bir görevde kolunu ve bacağını kaybetmiş. Bunu duyduğumda ister istemez "Tch..." diye ses çıkardım. İşe yaramazmış zaten. Bu şekilde bırakılması daha mantıklıymış. Demek ki olay kadının güçlü olması değil. Çünkü silahları bir kolu ve bir bacağı olmadan kullanması çok çok zor. Köyün dışında onu kaldırıp getirilmesinin ilginç olduğunu söylediğinde de "Oldukça açık aslında Kozo-san." dedim. Herhalde siz de anlamışsınızdır.

"Sukki... Daha önce duymamıştım." 3. kata geldiğimizde karşımıza sarı şeritler çıktı. Derin bir nefes alıp verdim. Kozo da kadının yüzünde gördüklerini anlattı. Naginata saplanmış kadının sırtına. Herhalde bunu içeri girince de görebiliriz ama hazırlıklı olmamızı istiyor. Sonra da bilgi vermeyi geçip bize dikkat etmemizi falan söyledi ama oraları pek siklemedim. Hemen ikisini de geride bırakıp şeritlerin altından geçtim. Kapıyı açıp içeriye kapıdan bakmayı planlıyordum. İçeri girmememin nedeni de Kozo'ya kafamdaki soruları sormaktı. "Evet sorularım var."
"Saat kaçta ölmüş?"
"O kolu ile bacağını kaybettiği görev hakkında daha fazla bilginiz var mı? O kişi kimmiş mesela?"
"Cesedi kim bulmuş?"
Sorularımı sorduktan sonra içeri girip ortama tam olarak bakmak istiyorum. Cesedin nerede olduğuna, ne kadar zamanda öldüğüne, katilin nereden çıkıp girebileceğine ve gözüme başka bir ayrıntı takılıp takılmayacağına...

[Shiomiya Kiyo]

Normalde sikseniz eve bu kadar geç girdikten sonra sabahın beşindeki rutin koşuma gitmem. İki saatlik uyku ile koşacağıma rutinimi aksatırım daha iyi. Bugün istisnai bir durum var ama, hani bir sevgilim var benim adı Nishi, boyu devrilmesin. Geçen geldi, dedi "Param bitti Kiyo, göreve çıkak.", tabi ki de reddedecek değildim. Adamın sevgilim olmasını geçtim, kaç yıllık da görev arkadaşım. Bu huyunu da, sevmesem de biliyorum; parası suyunu çekene kadar evde götünü büyütür. Sorunlu bir manyak işte irdelemeyin. Epey de oldu bununla göreve çıkmayalı, işte burada bahsettiğim istisnasi durum başlıyor. Uzun bir aradan sonra tekrar Nishi'm ile göreve çıkacak olmanın heyecanı sayesinde, ne kadar az uyuduğumu siklemeden fırladım yataktan. Geçirdim koşu taytımı, geçirdim kısa kollu boktan bir tişörtümü, daldım sevdiceğimin evine.

Ben yatakta cips parçası bulsa sevinip ağzına atacak kadar düz bir insanım, o yüzden Nishi'nin şu an atar yapmasına anlam veremiyorum. Bana göre gayet çat kapı gelmek işte benim şu an yaptığım şey. Hem şahsen, Nishi bana böyle gelip koşmaya zorlasa hayvan gibi mutlu olurum. O kadar ara vermiş görevlere, tıkanıp kalmasın azıcık açılsın ciğerleri diye koşuya götüreyim istiyorum, adama yaranamıyorum resmen. "SAAT OLMUŞ BEŞ HALA GECE DİYON NISHIIIEE!! KALK HAYDE KALK, KOŞACAĞIZ UÇACAĞIZ BU SABAH!!" diye cırladım ama civciv gibi yorganın içine pustu iyice. Çok mu cırladım, kulağı kanıyor mu, beyni akıyor mu? Kontrol etmek için iyiiiiiice yorgana doğru eğildim. Uyku kokulu yorganın içinden, yeni sakalları çıkmaya başlamış bir ergenin boğuk sesiyle konuşuyordu, utanmadan sabahın onun için henüz başlamadığını söylüyordu!

Atladım yorganın üstüne tıpkı bir örümcek babunu gibi... Örümcek babunu? Be benim lafım değildi, neyse... Çektim haşırt diye bir sesle, sevdiceğimin üzerinden. Zorla da yatağın solunda kalan camdan dışarıyı gösterdim elimi kolumu sallayarak. "BAK ORADA EŞEK KADAR GÜNEŞ VAR NESİNİ BEĞENMİYORSU-... Tamam o kadar eşek kadar değilmiş ama ucu görünüyor işte bak." Lan ben cidden bu kadar oyalanmaya güneş iyice doğar sanıyordum, ne oldu bir yerde mi takıldı acaba, işi mi çıktı? Belki hep böyle yavaş doğuyordur da ben farketmiyorumdur. Zaten Nishi de fırsatını bilip hemen üste çıktı, gün doğumuna epey bir sövdü falan. Bunu yaparken sürekli "Doğum, doğum, doğum!" kelimelerini kullandığı için midem hafiften kalkmadı değil, çok değil daha geçenlerde Riko ile acımasız bir doğum eylemine şahit olduk, hayatı sorguladık. "Çok doğum deme kötü birşey doğum..." diye mırıldandım ama siklemedi, onun yerine beni süzüp kaş göz yaptı. Anladım hemen, tabi afyonu patlamadı herifin, yoksa mankafalı değildir canım, sabahtan beri koşudan bahsetmeme rağmen hala anlamamış ve açıklama istiyor olmasının tek sebebi afyon olmalı o yüzden. "Yahu Nishi ben diyorum ki hani ben her sabah deli sikmiş gibi saat beşte koşuyorum güzel oluyor ciğerler açılıyor tabibunuyapmadanönceısınmavegevşemeegzersizleriyapmaklazım ama sen yapmasandaolurbenceiştehadikoşalımgüzelleşelimahgfdfg..." falan kaptırdım gidiyorum saniyede beş yüz altmış sekiz kelime konuşabilme özelliğimle. O kadar konuşmuşum el insaf, insan "Yok sağol almayayım." Der, "Ben koştum da geldim canım." Der, diye diye üşütmeli öksürtmeli şey dedi herif. "Yok üşütmedim, azıcık öksürüyorum ama sigaradan hep." Dedim homurdanan bir sesle. Durdu azıcık düşündü karşımda herif, ardından sabahın beşine hiç olmadık anlamlar yükleyip, beklemediğim bir çeviklikle çekti beni uyku kokan yatağın içine. "Aha!" dedim hemen içimden, "Ani sabah seksi bu, şimdi yandın Kiyo!". Sardı sarmaladı beni Nishi, ben içimden hala "lütfensikmelütfensikmelütfensikmelütfensikme" diye yalvarıyorum. Sonra uyumamı emretti. Evet, red kabul etmeyen bir ses tonu ile uyumamı emretti ve sordu kapıyı çekip çekmediğimi. "Zincirini bile taktım ki..." diye mırıldadım, kısa süre sonra da arkamdaki herifin nefes alışverişleri yavaşladı ve derinleşti. Belki de, düşündüğüm gibi aklı çükünde abaza manyak bir sapık değildir Nishi?

Ne zaman bilmiyorum ama arkamdaki heriften uyku bana da bulaşmış, Nishi'yi inatla teğet geçip kulağıma vuran arsız güneş yüzünden uyanınca anladım. Bir de bir terlemişim, bir terlemişim. Normalde sabah soğuk oluyor diye kısa kollu giymiştim ama bu saatlerde, güneş böyle şımarıkken beni hayatta kolsuz şeyler dışında kıyafetlerle göremezsiniz. "Nishi kalk, yanıyom Nishi, göreve gideceğiz daha, Nishi, Nishiiie, TER AKIYO NISHIEEEE, NishiNishiNishiieeee" diye debelendim kollarının arasında, fazla ani hareket de yapamıyorum götümde elektrikli teknik patlatma ihtimali yüzünden. Neyse ki fazla debelendirmeden uyandı da çekti beni saran kollarından birini, bende gergin mancınıkta beklemiş cephane misali fırladım yataktan hemen. Ne me lazım, fazla kalmayayım kollarında, korktuğum başıma gelir görev öncesi ani seks olur falan, koşmak ne kelime yürüyemem sonra. Of. "Bela okuma sabah sabah günah BİR KERE DE GÜZEL BİR SÖZ SÖYLE BE HEMEN BELA OKUYORSUN EEAAH!" diye atarlandım durduğum yerde, aynı atarla da "Hani paran bitmişti gidelim Ishi-chou binasından görev bakalım dedin, ben de zaten sürekli oralarda amelelik yaptığım için bana fark yapmayacağını söyledim. Evde katatonik gibi oturmaktan paslanmışsındır diye sabah koşalım öyle görev almaya gidelim dedim ama ohooo durduk yere beni de uyuttun, kalk görev almaya gidelim hazırlan da!" demeye devam ettim. Çok direnmedi, resmen bir tembel hayvan gibi sürüne sürüne hazırlanmaya başladı. Ben onun bu tembelliğini bir yandan izlerken bir yandan kendi evime, karşı daireye üç kere uğradım, altı kere üstümdeki atleti beğenmeyip değiştirdim, alın bandımı taktım, pantolon mu kapri mi giysem karar verdim falan. Sonuç olarak bol kırmızı atlet, dar siyah kapri olarak oldukça sade bir şekilde, kafamda alın bandımla oturma odasında volta atarken en sonunda hazır oldu beyefendi de çıktık yola.

Yola çıktık da binadan çıkamıyoruz, ey insafsız apartman sakinleri sizin bizimle alıp veremediğiniz ne? Hadi Nishi'yi anlarım deli sikmiş gibi bir tipi var adamla uğraşın da ben piçlik yapmadığım sürece oldukça sevimli bir insanım yani. Bana neden sarıyorsunuz. Bir yandan beni emmi kenara çekmiş gece eve neden geç kaldığımla alakalı, sesini kısma çabası göstermeden laflıyor, diğer yanda orospunun teki sevgilimi öpüyor. Cümbüşe bakar mısınız? "MUTSUKO TEYZE SAÇINDA BEYAZ TEL Mİ VAR SENİN?! BURADAN GÖRÜYOM!" diye laf attım emmiden fırsat bulduğum bir arada. İlla yatırayım sikeyim istiyor kevaşe ama vajina artık bana çok ters bir oluşum. Ben kim vajina kim. Hem orta yaşlı azgın bir kadın olduğu için zayıf noktası olan yaşından vurmayı tercih ediyorum. Arada sabahları koşarken peşime takıldığında çok sıkarsa hemen yaşına laf atıyorum, yolunu değiştiriyor iyi oluyor. Kızarınca tatlı oluyor dedi Nishi'me, benim laf atışıma tıslayıp kaçmadan önce. "Sen onu yatakta kızarınca gör bir de hohahaıehd!" diye içimden geçirdim, kendime kendime neşelendim resmen. Uzun sürmedi ama neşem, emmi inatla "Dün gece." diyor, "Çok hatun götürdün mü taktik vereyim mi?" diyor. Bilen bilir bizim binanın emmisi üç yüz yaşına gelmiş olmasına rağmen gündüz uyuyup gece dışarı çıkıp karı kız tavlayan yaşlı bir aşk makinesi. Alıştık biz bu iğrençliklerine. Gece uyumak denen olguya yabancı olduğu için görmüş gece geç girdiğimi eve. Ulan ne çok taktın eve giriş saatime. Hayır ben buraya taşınmadan önce de gece üçten önce eve girmeyen bir mal bebeydim, bunlara ne oluyor? Herif yüzünden Nishi de gereksiz triplere girecek şimdi geç geldiğimi duyup. Nishi gece gezme ve bilimum pis mekanda bilimum bela çıkarma huyum olduğunu bilir ama ne me lazım, herif sevgilim. Huyumu değiştirmeye çalışmayacağına emin olsam da süper ötesi bir gavat olmadığı için hoş karşılamayacağına da eminim. "He emmi ortancalar çok güzel açmış kesin gübrede değişiklik var he." demiştim ki Nishi herife omuz atıp beni sürükledi. Ne tepki vereyim bilemedim, adam ölecek başımıza kalacak. Tamam Nishi pek anlamaz bu işlerden benim kadar ama adam doğuştan kaslı biri olduğu için attığı omuz acıtmıştır eminim yani. Yarın öbür gün hastane masrafları diye gelir bu adam bunun kapısına.

Yolda bir yandan "Sevdik sevdalandık kördüğümle bağlandık böyle ayrı gayrı olmaz olmaaaaz..." diye şarkı mırıldanıyor bir yandan Nishi ile saçma sapan şeylerden laflıyordum. Ben kıpır kıpırım uzun aradan sonra tekrar Nishi ile görev bulup yapacağız diye ama Nishi çılgınlı görevlere gitmeyelim kedi kovalayalım diyor. "Manyak mısın oğlum çılgınlı görev mi var köyde?" dedim dalga geçen bir sesle. Köyde cidden görevlerimiz çok boktan. Nishi farkında değil ama ben sürekli binanın oralarda dolanıp ufak tefek görevlere koştuğum için biliyorum. Bir taş taşıtmadıkları eksik hani. Gerçi kaya ülkesinin köyündeyiz heykeltraşlarımız en önemli varlıklarımız falan, o kadar saçma sapan iş yerine taş taşıtsalar herhalde köye uygun en normal iş olurdu bu. "Devriyeye falan çıkarız heralde iyi oluyo onlar, gel şekerli börek yiyelim gitmeden, acıktım ben" demiştim ki bir de baktım ağzımın kenarında pudra şekeri olay yerine gidiyorum. Al Nishi, açtın şom ağzını çıktı çılgınlı görev bize. "Bence tam tersi direkt adamın peşine düşseydik iyiydi, en son olay yerinde vitrini yaktım diye kızdılar bana, olası delilleri yok etmişim falan." Normalde çok güzel bir ekibizdir de böyle bir göreve hiç çıkmadık, sonumuz hayrolsun.

Vardık olay yerine, bir adam karşıladı bizi ilkten. Kozo. Binaya girer girmez önemli detayları anlatmaya başladı. Nishi arkamdan binaya girerken maktulenin yaşından dolayı başını ezmeli gömmeli şeyler mırıldandı. "Pfff.."ladım sadece, tamam en son Riko ile beraber maruz kaldığım sahnelerden dolayı benim de kadınlara bariz bir ön yargım ve tiksintim oluştu ama Nishi kadar değilim. Nishi'mde kadınlara karşı direkt bir nefret var, bi bizim binadaki Mutsuko orospusuna ses etmiyor ama onun da numarasını çözeceğim yakında. Sonuç olarak dediği şeyi pfflayarak geçirdim işte, tiksinsemde cinsiyet ayrımcılığı yapacak kadar da değilim amına koyayım, cinayet var ortada.

Kozo sigarasını yakmadan önce, maktulenin bizden önce seçilmiş chuunin grubundan oldukça başarılı bir kunoichi olduğunu söyledi. Sonra da Nishi'nin bir ona bir bana buruşuk bir şekilde bakmasına sebep olarak sigarasını yaktı. Bence yanlış bir davranış, görev başındaki bir shinobiye yakıştıramadım. Şahsen ben köy içindeki görevlerde içmem, çok içesim geldiyse de izin ister tenhada içerim. Neyse. Maktulemizin uzmanlığı silahlarmış. Bir dövüşünde de hem bacağını hem kolunu aynı anda kaybetmiş. Üzücü elbette, ama tepki vermemi gerektirecek bir detay değil. Maalesef bu tarz trajik hikayeler mesleğimizde oldukça çok, fakat böyle bir hikayeye sahip birinin kendine ait silahla öldürülmesi? Kızın zaten ahı gitmiş vahı kalmamış mı? "Dövüştüğü adam getirmiştir belki..." diye mırıldandım düşünceyle, adamı takip etmeye devam ederken.

Olayla ilgili son detaylarını ve olay yeri ile ilgili uyarılarını da dinledikten sonra, kafamı olumlu bir şekilde salladım. Soracağım sorularım olduğunu söyleyecektim ki Nishi benden önce atladı. Hem sarı bantların ardına, hem de soru sorma işlemine. Neyse ki delicesine uyumlu insanlar olduğumuz için düşündüğüm soruları sordu. Ben de eşine gaz veren ev hanımı gibi arkadan arkadan ekleme yaptım sorularına.
"Neden karşı karşıya gelmişler, neredenmiş dövüştüğü kişi?"
"Görgü tanıkları var mı mesela? Şüpheli birilerini gören insanlar falan? Siz detayları kimden öğrendiniz?"

Sorduktan sonra Nishi'nin ardından sarı bantların arkasına geçtim. İçeri girmeden önce, arkamda bıraktığım adama omzumun üzerinden şöyle bir baktım.

"Bir de... Ailesine haber verildi mi?"

[GM - Naruto]

"Ben detayları nereden mi öğrendim?..." susuyor.
"İçeri girdim..."

Kaşlarından birini kaldırıp suratına bakıyor ve anlamsız bir soru sormuş olduğunu fark ediyorsun, o da sana öyle bakıyor zaten. "Görev hakkında size söylediklerimden başka hiçbir fikrim yok. Gidip bir yerden öğrenmeniz araştırmanın seyri açısından çok daha mantıklı olacaktır zaten. Cesedi, çığlıktan sonra içeri gelen komşular bulmuş. Şu an evinde bulan kadın. Yaşlı biri zaten, yüreğine inmiş kadıncağızın. İşte saat... Altıya çeyrek kala gibi, tahminen. Ve, hayır. Kimseye haber verilmedi.

Beraber içeri giriyorsunuz. Girer girmez, ceset görebileceğiniz yerde, ya da o şekilde yerleştirilmiş. Çünkü, hatun resmen poz vererek ölmüş. Tek bacağıyla bağdaş kurmuş, tek eline de meditasyon yapıyormuş gibi bir şekil vermiş. Sırtında ise devasa bir naginata saplı, şu an yandan gördüğünüz için tüm olayı tek karede algılayabiliyorsunuz. Silahın bir kısmı kızın göğüslerinin arasından çıkmış, çıktığı yerdeki kıyafeti yırttığı için hatunun üzerindeki kimono ortadan ikiye ayrılmış ve yere düşmüş. Yüzündeki gülümsemeyi görebiliyorsunuz. Kan, odanın her yerine saçılmış. İlk başta maktul haricinde dikkatinizi bir şey çekmemişken biraz etrafa baktığınızda duvarların TAMAMEN silahlarla kaplı olduğunu görüyorsunuz. Her çeşit silah, aklınıza ne gelirse. "Delilik." diye fısıldıyor Kozo. "Bunlara bir servet harcandığını düşündükçe elim ayağıma dolanıyor. Çoğunu kullanmadığına adım gibi eminim." Kancalar yardımıyla tutturulmuş silahlardan, özellikle üzerine kan sıçramamış birine dokunuyor, parmağını keskin yerine sürttürüyor ama kendini yaralamıyor.

Evin bir banyosu, bir de mutfağı var. Balkonu bile yok. Az önce girdiğiniz kapının kırık olduğunu görebiliyorsunuz. Katil kapıyı kırıyor, içeri giriyor, hatunu öldürüyor, dışarı çıkıyor.

Kızın yüzündeki psikopat gülümseme ikinizin de dikkatini çekiyor. Kız resmen gülümsüyor! Ölümü böyle karşılamak, sadece cesur değil, biraz da manyakça bir hareket. Ve kız, ölmüş olmasına rağmen hala oturur pozisyonda. Sırtında devasa bir silah varken dahi, ölümü gülümseyerek ve güçlü karşılamış. "İsterseniz biraz bakının, ipuçları için." diyor.

Odanın bir kısmının kanla bulanmadığını da görebiliyorsunuz. Kızın tam arka kısmının, tavanın.

"Kim görmüştür bilmiyorum ama siz yine de bir komşulara sorun. Çünkü çığlığı duyduktan hemen sonra çıkmışlar. Gerçi, birini görseler söylerlerdi... herhalde. Ama siz şansınızı deneyin. Ha, bir de geceleri etrafı dolaşan güvenlik kuvvetleri bir şeyler görmüş ya da duymuş olabilirler. Siz sorun insanlara işte. Ben sadece olay yeri incelemeciyim. Bu olay tamamen sizde."

[Shiki Nishiyama]

Bin ditiyliri niridin mi iğrindim? İçiri girdim!
Ya bir siktir Kozo. Geldin burada bize kadının sınavlarını bile anlattın! Sapığıyım, her gece giyinirken camdan izliyordum demiyorsun, içeriye girdim pıt diye öğrendim sınavlarını da görevlerinini de diyorsun. "Tabii..." dedim dalga geçen bir sesle. Amına kodumun sübyancısı. Lan aslında, benim de Kiyo'ya yavşadığım düşünülürse, Kozo ile kader ortağıyız lan. VAY CANIM KARDEŞİM!

Kozo anlatmaya devam ederken ben kapıyı incelemeye başladım. Katil hayvan gibi kapıyı kırıp girmiş içeriye. Şöyle bir hayal ettim kapıyı kırdığını ve içeri girdiğini. Tabi o kişiye bir cinsiyet ve yüz ekleyemiyorum ama aklımda direkt kadın canlandı. Kadınlara karşı bir ön yargım olduğundan olsa gerek. Normalde bir kadın böyle kıramaz kapıyı ama shinobi kadından her şey beklenir. Tabi içeride kadını yerde yatmış, sırtında da naginata ile duruyor diye bekliyordum ama o kadar saçma bir şekilde duruyordu ki gözlerimi kısıp kaşlarımı çattım. "Bu da ne?" Bir insanı bu şekilde öldürebilirsiniz ama öldükten sonra böyle durmaz ki? Sağa sola düşmesi gerekiyor, üstelik kadının bir kolu ve bir bacağı yok. Bu da mutlaka düşmesi gerektiğini gösteriyor bana. Üstelik naginata da baya büyük bir şey, o da ağırlık yapmalıydı. Cesedin duruşu cidden hiç doğal değil. Gözlerimi sonunda başka yere çevirdiğimde silah ve kandan başka bir şey görmedim. Kozo da kansız olan bir silahı okşayarak kadın bunlara servet harcamıştır, bu parayla bir ev daha alırdı falan gibi bir geyik yaptı. Bunun sohbeti de apartman girişindeki emmi gibi galiba. "Kozo-san bundan sonrası artık bizde. Yardımların için teşekkürler." diyecek ve herifin anlayıp gitmesini sağlayacaktım. Eğer anlamazsa da "Git artık be adam." diye atarlanırdım.

İçeri girip etrafı gezmeye başladım. Kadının önündeki taraf kan içinde, arkada da bir şey yok. Ne yani, bu şekilde saplamış da tüm kan karşıya mı sıçramış. Yani tamam sıçrar da, kadın bu şekilde ölmüş olamaz. Ev de sik kadar zaten. Bizim ev gibi stüdyo tarzı. Bir ara mutfağa gidip belki de ölmeden önce birlikte bir şeyler içmişlerdir falan diye bakarım. Kadının yanına gelip küçümser gibi gülümsemesine baktım. Arkamdan bu şekilde bıçaklanıp ölmek, en son istediğim şeydir ve gülümsemesi... Bu gülümseme onurumla öldüm gülümsemesi mi, yoksa sarkastik bir gülümseme mi? Naginata bunun kimonosunu yırtmış. Bir kadının çıplak teninden en ufak bir etkilenme yaşamadığımı kaçıncı kez söylemeliyim? Kadının yüzündeki gülümsemeyi iyice göreyim diye eğildiğimde Kozo'nun incelememizi ve bundan sonrasının bizim olduğunu falan söylediğini duyunca kötü kötü baktım. "Görüşürüz Kozo-san..." diye tısladıktan sonra tekrar döndüm kadına. Bir taijutsucu olsam, kolumu bacağımı kaybetsem herhalde ölümü beklerdim. Belki de katilimiz ona iyilik yapmıştır. Bu gülümseme de bir teşekkürdür.

Kanlara da bir bakayım dedim ama oraya döndüğümde direkt Kiyo'nun götü ile karşılaştım. Yani tamam götü o kadar belli değildi ama gayet de benim dikkatimi çekmişti. Tayt mı giydin? Tayt giydin yani. TAYT! Ulan... Bir de eğiliyor. İyice gözüme sokmak ister gibi. "Kicchan, eğilme bence."
"Kicchan önümde durmasan..."
"Kicchan bi..."
EEH! Evden çıkmadan önce belime bağladığım kırmızı hırkamı çözüp, üstüne giydirdim bunun. Dişlerimin arasından da "Dikkatimi dağıtıyorsun Kicchan. Neden tayt giydin?" dedikten sonra bu malın yüzüne baktım. Dudağının kenarında pudra şekeri kalmış. Niye bu kadar sevimli olmak zorundasın? Görevdeyiz hayvan herif. Görevde kıllı bir maymuna dönüşsen olmaz mı? Kafamı çevirip Kozo'nun gidip gitmediğine, gitmediyse de bize bakmadığına emin olduktan sonra Kiyo'nun dudağındaki o pudra şekerini emdim. Sonra da sinirli sinirli "Hadi sen komşuları falan soruştur. Ayak altında gezip dikkat dağıtma." dedikten sonra kapıya iteledim çocuğu. Tabi poposuna bir şaplak atmaktan da kendimi alı koyamadım. Madem açıyorsun buna maruz kalacaksın Shiomiya-san.

Kiyo'nun daireden çıkmasını izledikten sonra bu sefer dönüp kanlara bakacaktım. Yani ilk olarak kanların akış yönüne bakacaktım. Ciddi ciddi bu şekilde öldükten sonra sıçrayabilir mi diye bakacaktım. Ardından da kadının cesedini biraz mıncıklamam gerekecek. Memelerini değil, iğrenç misin? Tam koluna dokunacaktım ki birden durdum. Belki dokununca kadının duruşunu bozabilirim. Bu yüzden kadını mıncıklamayı en son yapacağım. Bu kimono yırtılınca düşmüş. Ciddi ciddi bu şekilde ölmüş manyak karı ya. Kadının önünde durmuş pis pis bakıyordum yüzüne. "Elini kolunu almışlar, canını da almaları üzücü ha? Belki de..." kadından ayırdım gözlerimi ve mutfağa baktım. "Daha iyi olmuştur. Çok sevdiğin silahlarını kullanamamana üzüldüğüne eminim." Ölü ile konuşmak çok acınası sanki.

Kapıdan girip arkasında geçecek, sonra da naginatayı kucaklayıp kadının arkasından saplaması bir sürü zamanı olduğu anlamına geliyor. Kapıyı kırması acaba başka bir anlam mı? Çünkü kapıyı kırıp girerse kadının bir tepki vermesi gerekiyordu. Bir kaç senaryo yazmış durumdaydım kafamda ama gene de biraz daha incelemem gerekiyor. Bu yüzden mutfağa ve banyoya gidip orada da neler olduğuna bakacağım. Çift bardak olabilir ve ya banyoda kan izleri. Eğer hiç bir şey yoksa anlayacağımız şey katilin sadece öldürmek için içeri girip çıktığı olur. Acaba, kadın ile özel bir durumları mı vardı, yoksa kadının bildiği özel bir şey yüzünden mi öldürmüştü. Çok soru işaretleri var ama hadi bakalım. Elimden geldikçe ipucu arayacağım.

[Shiomiya Kiyo]

Karşılıklı susuştuk bir süre Kozo ile, rahatsız bir sessizlik. Ardından bilmiş bilmiş içeri girdiğini ve öyle öğrendiğini söyledi, tek kaşı kıvrık bir halde. Neden bilmiyorum ama adama şu an kıl olmaya başladım denilebilir. Hoş, ben herkese kıl olan, herkesin davranışlarından rahatsız olan bir insanım, buna da şaşırmadım. Şu yaşına gelmişsin, chuunin kızın iç çamaşırı rengini söylemediğin kaldı, tabi merak edeceğim. Yine de, biraz da utanmadım değil bu cevabından dolayı, o ne öyle deneyimsizi tersliyor gibi. Sormasa mıydım acaba?

Kozo'nun eklediklerini düşündüm, kafamı çevirip Nishi'min ardından içeri girerken. Altıya çeyrek kala öldürüldüğünü söyledi, tahmini olduğunu da belirtti. Biz o saatlerde uyuyorduk, koşuyor da olabilirdik Nishi şımarmasaydı. Komşular, ilk elden de yaşlı bir kadın bulmuş cesedini. Evi inceledikten sonra etrafı sorgulama işlemine geçersek ilk durağımız yaşlı kadın olacak. Daha doğrusu, geçersek değil, geçtiğimde. Zira evi inceleme işinden çok da anlayacağımı zannetmiyorum, hem Nishi her zaman daha detaycı olmuştur, benim dikkat etmediğim ayrıntıları görecektir eminim, hem bir şeyleri kırıp dökerek ayak bağı da olmamış olurum. Şöyle bir ön inceleme yaptıktan sonra ikiye ayrılmamızı önereceğim, o inceleme işlemine daha detaylı devam ederken ben de komşularla konuşurum. Yukarı dönüp toplayabildiğim detayları ayaküstü tartışırım. Daha sonra binadan ayrılırken de, tahmini cinayet saatinde, mahallede olan devriyeciler ile birlikte konuşuruz. Araştırmamız bu evle sınırlı kalmayacak haliyle, hem Kozo kızın malum görevi hakkında daha fazla bilgi veremedi ki bu araştırılmaya değer bir şey, hem de Kozo benim düşündüğüm şeyi söyleyerek görevi araştırmamızı önerdi. Adam kıl mıl ama deneyimli sonuçta, farkında olmadan düşünceme onay vermesi, düşündüğüm şeyin doğru bir hamle olduğunu gösteriyor bana.

Kızın, henüz bilgi verilmemiş ailesine gelirsek... Belki bir ailesi yoktur ama Kozo bunu belirtirdi sanırım. Sonuçta burada görevimiz araştırmak, kızın en yakınlarını, ailesini de soruşturmamız gerekecek elbette. Bir ailesi varsa, haber verilirken yanlarında olmamızdan zarar gelmez, hem ilk tepkilerini tartarak, soruşturmaya geçmeden önce bir fikir ediniriz, hem de hazır oradayken onları da sorgularız. Bence ilk tepki önemli, neden bilmiyorum. Bu fikrimi evde işimiz bittikten sonra, binadan çıkmadan önce ilk Nishi ile sonra da Kozo ile paylaşmalı ve fikirlerini almalıyım.

Ulan ne çok düşündüm be, girdik biz içeri, Girer girmez de profilden, zaten ceset olduğu için dikkat çekmemesi mümkün olmayan ama pozuyla bunu daha da kolaylaştırmış maktulemizi gördük. Kız resmen "Bir de böyle çek!" Der gibi ölmüş ya lan. Bir de kimonosu düşmüş, başka vakit olsa "Bu ne lan, bir haftada ikinci dişi çıplaklık, yeter!" Der isyan ederdim ama görevde oluşumuzun büründürdüğü ciddi hava yüzünden siklemedim çıplaklığını. Aksine, tek kaşım havada, kızın o pozisyonda nasıl kalabildiğini ve denge noktasının eksik uzuvlara/sırtındaki ekstra ağırlığa rağmen nasıl bozulmadığını çözmeye, kızın gülümseyişini anlamaya çalıştım, duvarlardaki manyaklık dikkatimi çekene kadar. Bilimum silah var duvarlarda, utanmasa kendi silahlarını icat edip asacakmış bence. Katana bile var amına koyayım. Şimdi demeyin "Lan zaten o olmasa çok saçma olurdu!", ben katanadan tırsan bir insanım o yüzden ilk dikkatimi çeken katanalar oluyor. Neyse ki eskisi kadar korkan, ayılıp bayılan biri değilim abimden aldığım yardımlar sayesinde. Yine de görünce olumsuz duygular hissetmiyor değilim. Evet, duvarlar silahlarla kaplı, silahların çoğunluğu da kanla. Kafamı kaldırıp odayı gözlerimle şöyle bir turlarken Kozo'nun dediklerini duydum, adam manyak mıdır nedir kadın ölmüş hala servet, para diyor, kassa "Paraaaağ" diye boşalacak arkamızda. Aslında adama da hak vermek lazım, bu kadar silahı toplayabildiğine göre, gizli zengindir belki kız? Veya aileden gelen bir zenginliği vardır. Böyle bir şeyi aileyi sorgulama işlemimizde öğrenebiliriz. Kim bilir, en ufak detayların bile cinayet sebebini çözmemize ve katilimizi bulmaya yararı dokunabilir.

Kısa bir ıslık sonrası odayı taramam tamamlanmışken, girdiğimiz kapı dikkatimi çekti; kırılmış. Kozo, komşuların çığlığa geldiğini söylemişti, kapının kırılış sesini duymamışlar mıydı acaba? Söylediği saat çok da erken değil bana göre, çıkan gürültüyü illa ki duyanlar olmuştur. Belki de... Tahminler kapıyı kıranın katil olduğunu yönünde olsa da, belki de çığlık sonrası yukarı çıkan komşular kırmıştır kapıyı, ve katil de başka bir şekilde kaçmıştır. Bunu da soracağım komşulara, evet. "Uykunuz bu kadar mı ağır lan?" diyeceğim, "Duymadınız mı kapının kırıldığını, yoksa siz mi kırdınız?" diyeceğim. Tabi böyle hayvan gibi demeyeceğim. Görevlerde argo konuşmamaya, kibar olmaya dikkat ediyorum.

Kıza döndüm tekrar, biraz da yaklaştım. Suratındaki deli gülümsemesinden dikkatimi ayırabildiğim kadar incelemeye başladım duruşunu. Sonradan bu hale getirilmiş olsaydı, sürüklendiği yönden gelen kanların izinden belli olurdu sanırım. Kanlara bakmalıyım fakat kızın kimonosunun düşüş şekli yüzünden çok da sonradan bu hale sokulduğunu düşünmüyorum. Öldüren kişi, dikkatli biri ise, bu şekilde öldüğünü düşünmemizi cidden istiyorsa tabi ki de kimononun düşüş şeklini taklit edip tekrar omuzlarından düşürmüş olabilir ama, her yerde kan var, illa kimonosuna bulaşırdı, kıza yakın mesafedeki kanlarda kızın sürüklendiğine dair bir iz yoksa çok da önemsememeliyiz kızın bu pozisyona sonradan getirilip getirilmediğini. Kızın arkasındaki duvar haricinde her yerde kan var, bir de tavan haricinde. Kızın arkasından saplandığı için silah, bir de saplandığı bölgedeki arter ve venlerin büyüklüğü ile kanın çıkış yönü düşünülürse, her yere kan sıçraması ama arkadaki duvarda olmaması doğal bir şey.

Kafamı tekrar kızın yüzüne çevirdim, ama çok kısa bir süreliğine baktım. Deli gülümsemesini incelemek, anlamaya çalışmak çok da istemiyorum. Hele empati kurmak, hiç. Yani kuracağım da ne olacak? Kolumu bacağımı kaybetmişim, bir de üstüne öldürülmüşüm, hala neden gülebilirim ki böyle mazoşist bir şekilde? Nishi belki anlamaz ama bir taijutsucu olarak kolumu bacağımı kaybettiğimi düşünmek tüylerimi diken diken ediyor benim, gülümsemesinin sebebini aklım çok da almıyor o yüzden. Çığlığı atıp gülümsemiş manyak. Neyse, kafamı başka bir yöne çevirirken bir yandan da iyice çömeldim kızın önünde. Demin taklit demiştim, sanırım ben de bir şeyleri taklit edebilirim. Tabi öyle ayağa kalkıp hareket ederek olmayacak söyleyeceğim şeyler, kafamda kuracağım.

Bir düşünelim, kırık bir kapımız, sırtında naginata saplı bir maktulemiz var, ben de katilim. Kapıyı kırıyorum, en yakındaki naginatayı alıyorum. Alıyor muyum? En yakın duvarda boş bir kanca ve düzensizlik aramalıyım. Bir boşluk varsa, bu naginata ile uyumlu mu anlamaya çalışmalıyım ama Nishi arkada vikvik bir şeyler diyor, lan bir sus. Evet, duvar, naginata. En yakın duvarda yoksa nereden alındığını anlamaya çalışacağım naginatanın. Yani adam gidip girişin ordan almak yerine uzaktaki bir duvardan aldıysa bu naginatayı bir sebebi vardır di mi, özellikle onu seçmesinin? Kozo, naginatanın kıza ait olduğunu belirtmişti ilk başta, yani belli bu evden alınmış olmak zorunda. AMA! Kozo, kıza ait olduğunu biliyordur ama silahın kızın evinde olup olmadığını bilmiyordur? Ve katil de aslında kızın olan ama kızda olmayan silahla, kızı öldürmeye gelmiştir? Ouuuv, kendi silahı ile birilerini öldürmeye gitmek, çok feci. Gerçi, büyük bir silah bu, katil elini kolunu sallaya sallaya naginata ile dolaşsa dikkat çekerdi ama var onu da saklamanın yolu, shinobiyiz vesselam. Katil de shinobidir herhalde.

Nishi bir sus amına koyayım ya. "Ne var be, düşünüyorum burada?!" Diye cırlar cırlamaz kaldırıldım çömeldiğim yerden ve kırmızı bir hırka ile boğuşmaya başladım. Nishi ne yapıyon? Nishi stahp. Kısa bir boğuşma sonrası kırmızı hırka beni yendi ve sardı sarmaladı beni. "Lan... Hava sıcak manyak mısın? Neden giydirdin bunu?" diye sordum, tayt giydiğimi söyleyip nedenini sordu. Dikkatini dağıtıyormuşum. "Diyorum ya hava sıcak diye! Böyle bile terliyorum! Niye dikkatini dağıtsın ki?!" diye sordum ama adam cevap vermek yerine eğilip, öptü beni. Öpmekle yetinmedi, ben gözlerimi kızgın ve şaşkın bir şekilde açmış yaptığı hareketi sonlandırmasını beklerken emikledi bile dudağımı. İttirmedim tabi, ama dudaklarını dudaklarımdan çeker çekmez de "N-Napı-... ÖF! Girivdiyiz sıçmı sıçmı dıvrınmı bi!" diye durduğum yerde sessizce atarlanıp yumruklarımı sıktım karşısında. Biri görecek amına koyayım, başta şu Kozo. Sen o kadar ilişkinin başında "Birileri ilişkimizi öğrenirse sana kötü davranırlar, buna gelemem." De, sonra git görev ortasında beni öp. Hem biliyorsun görevde görev dışı şeylerle uğraşmayı sevmediğimi. İtelemeye başladı beni kapıya, dur ben incelememi bitirmedim, abi napıyon? Ohooo... "Tamam tamam! İttirme! VURMA BE!" Şaplağı da yedim götüme, iyi mi? İyi değil. Görevde değil. Yatakta yap bunları burada değil. "Geri geldiğimde topladığımız bilgileri tartışır, devriyeler ile konuşmaya gideriz. Şey, bu arada, şu naginata... Nereden alınmış bir baksana?" diyerek çıktım sarı bantların ardına tekrar. Nishi'nin zorla giydirdiği hırkayı da çözüp, aynı onun yaptığı gibi belime bağladım. Tabi çük kadar bebe olduğum için dizlerim yerine bileklerimin yakınına geldi hırka.

Kozo'dan beni başta yaşlı kadın olmak üzere komşulara yönlendirmesini isteyeceğim. Dediğim gibi, kapı gürültüsü duyup duymadıklarını, kapıyı bulduklarında kırık olup olmadığını soracağım. Şüpheli birilerini de görmüşler mi mesela?... Maktulenin genel anlamda nasıl bir komşu olduğunu, nasıl bir izlenim bıraktığını soracak, sürekli gidip gelen birisi var mı, arkadaşları ve ailesi hakkında bildikleri şeyler var mı öğreneceğim. Cinayet saatinde evinde olan tüm komşular ile üşenmeden konuşacağım.

[GM - Naruto]

Nishi:

Banyoda, lavabodaki kan izlerini buluyorsun. Katil ellerini yıkayıp çıkmış olmalı. Herhangi bir yanlış gözüken şeyle karşılaşmıyorsun. Her şey olması gerektiği gibi işte, diş fırçası, diş macunu, diş ipi falan var banyoda. Dikkatini özellikle çeken bir şeyler yok. Kanın ise, Sukki'nin kanı olduğuna neredeyse eminsin. Zira bir boğuşma gibi olmamış ki, katilin kanı aksın?

Mutfakta ise olmaması gereken bir şeyle karşılaşmıyorsun ama bir şeyin eksikliği dikkatini çekiyor. Mutfakta hiç bıçak yok. Hiç. Belki de kadın silahlarıyla kesiyordur ekmeği, sebzeyi diye düşünmekten kendini alamıyorsun. Ki kadının ölürken bile gülümsediğini düşünürsek, bu manyaklıktan çok da uzak olmadığı belli zaten.



Kiyo:

"Kapı gürültüsü gibi bir şey duymamıştık biz. Ben markete gidecektim, aşağı inerken kapının kırık olduğunu gördüm. İçeri girince de komşunun cesedini gördüm. Ama hiç ölmüş gibi değildi. Heykel gibi kadın. Resmen heykel gibi. İçeri sıklıkla biri gelirdi, arada karşılaşırdık. Erkek. Sevgilisi falandır diye düşünüp, rahatsız olur diye sormamıştım kim olduğunu. Yazık! Çok üzülecek.

Çok iyi biriydi Sukki. Yazık. Zaten, uzuvlarından ikisini kaybettikten sonra buraya taşındı. Hiç sesi çıkmaz, arada bir sevgilisi gelir, gider. Gerçekten hiç sesi çıkmaz. Sadece arada bir silahların şıngırtıları duyulurdu. Yazık! Çok severdi silahları. Onlardan biriyle. (gözünü ve burnunu siliyor) ölmüş. Çok yazık!"

Not: Sizden bir ricam olacaktı. Sitede 6 tane konu yönettiğimi göz önüne alırsak, gün içinde çok fazla yazı okuyorum. Uzun yazmak kötü bir şeydir demiyorum ama, yazılarınızı biraz daha kısa tutabilirseniz hem benim yorgunluktan dolayı detay kaçırma ihtimalim azalır, hem de daha okuması kolay yazılar olur. Siz bir satırı 10 saniyede yazıyorsanız, benim de o yazdığınız satırı değerlendirme sürem 8-9 saniye kadar sürüyor. Yazdığınız her şeyi değerlendirip kale alyoruz yani, son satırları okumuyoruz sadece. Neyse, umarım mazeretimi yersiz bulmazsınız ve ciddiye alırsınız.
İyi oyunlar.

[Shiomiya Kiyo]

"Erkek arkadaş...?"

Teyze de Nishi gibi manyak sanırım, sabahın köründe üşenmeden markete gidiyor.

"Neye benziyordu ki bu 'erkek arkadaş'? Tarif edebilir misin? Ne sıklıkla geliyordu, en son ne zaman geldiğini gördün?"

Diye sordum, teyze tıpkı bir iğrenç gibi, peçetesiz burnuna gözüne girişirken. Chuunin yeleğimi asilik yapıp evde bırakmış olmasaydım, peçete uzatabilirdim aslında. Demek sessiz sakin bir hatundu maktulemiz. Zaten parti kızı olacağını pek düşünmemiştim. Hani... Garip olurdu öyle bir şey olsa, ama şu an her şey oldukça garip zaten.

"Yaşadığın olay ve gördüğün manzara, seni epey sarsmış olmalı, üzgünüm, ama verdiğin bilgiler için de minnettarım. Başka ekleyeceğin bir şey yoksa, ben diğer komşuları da bir gezeyim teyze... Şey, ellerini yıka, olur mu?" Yıka tabi, kaç yüz milyon bakteri var o burunda.

Diğer komşularla konuşacağım bu sefer. Aynı şekilde şüpheli birilerini görüp görmediklerini, maktulenin nasıl biri olduğunu onlara da soracağım. Topladığım bilgilerle Nishi'nin yanına dönüp, topladığım bilgileri tartışmadan önce evde kalan son araştırmasına yardım edeceğim.

Beklettik, hatta biraz daha bekleteceğiz kusura bakmayın. Birden işlerimiz yoğunlaştı bizim de ve hala bitmedi işler.
Bu sefer kastettiğinizden kısa olmuş olabilir, sanırım bir sonraki tur artık tam kıvamında olur.
Bu arada teyze aşağı inerken görmüş ama bunlar zaten en üst katta değil mi?

[Shiki Nishiyama]

Planladığım gibi banyoya girdim ilk. Tabi ki kan lekeleri buldum. Kırmızı sıvıya üstten üstten bakarken yüzümde en ufak bir ifade oluşmamasının yanında, kafamda bir sürü soru işareti oluştu. Eli neden kan olmuş ki? Tüm kan ön tarafa sıçramamış mıydı? Acaba katil bir yerleri mi ellemiş? Kanı temizleyip gitmesi çok zamanı olduğunu kanıtlamıyor mu? Bu sorularla birlikte banyoya biraz daha baktım ama ilgilimi çeken başka bir şey yoktu. Banyodan çıkıp mutfağa geçtim. Mutfakta gözüme takılan katil ile alakalı bir şey yoktu. Fakat kesici alet olmamadığının farkına vardığımda gözümü devirmeden edemedim. Ulan manyak, yoksa gidip bu silahlarla ekmek falan mı doğradın? Belki de hep bir elinde kesici bir aletle dolaştığından işlerini onlarla hallediyordur. Facepalm yapıp tekrar cinayet mahaline döndüm.

Kadın hala aynı şekilde duruyor, karşısı kanlı, hiç bir şey değişmemiş. Fakat kafamda bir sürü cevaplanması gereken soru var. İlk olarak tabi ki adamın elleri neden kanlanmış? Sadece naginatayı saplayıp kaçabilirdi. Naginata dediğin şey uzun sapı olan silah, elini nasıl kirletmiş? Tabi ki bunun için gidip kadının sırtındaki naginataya bakmalıyım. Bakalım üstündeki kan ne durumda. Sonra Kiyo'nun çıkmadan dediği gibi duvarda naginatanın boşluğunu arayacağım. Eğer ciddi ciddi duvarda naginatanın boşluğu varsa katilin evin içinde rahat rahat gezindiğini anlamış olacağım. Çünkü kapıyı kırdıktan sonra ilk arkasına geçmesi, naginatayı kucaklaması, kadını öldürmesi, öyle bırakması, elini yıkaması falan derken... Üstelik kadının duruşunu da bozmamış. Amacını bir türlü anlamıyorum. Onu bunu bırak, çığlığı kim attı? Bu pis pis sırıtan ceset hiç de çığlık atmış gibi durmuyor. Madem çığlık attı, katil neden panikleyip kaçmak yerine banyoya girip elini yıkadı? İşte burası çok karışık.
Naginatanın nereden alındığı da önemli aslında. Eğer uzak bir yerden alındıysa kadın ile aralarında naginatanın önemi var demek. Rastgele alındıysa başka tabi ama rastgele alınıp saplanan bir naginata, katilin tüm bu rahatlığı ile ters olacaktır. Bunlara baktıktan sonra kafamda yeni soru işaretleri oluşmazsa Kiyo'ya katılmak için aşağı inmeyi düşünüyorum. Daha soruşturacağımız devriyeler falan var.

Out: Vize haftam dolayısı ile siteye girememiş bulunuyorum. Beklediğiniz için teşekkür, beklettiğim için de özür dilerim.

[GM - Naruto]

Out: GM değiştiği için anlatımda farklılıklar görebilirsiniz. Umarım bunlar sizi yormaz. Ayrıca ufak tefek devamlılık hataları yapabilirim, halihazırda anlatılmış şeyleri farklı anlatabilirim. Şimdiden özürlerimle.

Kiyo: "Valla çok görmezdim onu evladım. Bazenleri gelir, Sukki'nin evinde kalır, ertesi gün dönerdi. Bazenleri Sukki'yi sırtında taşır, bir yerlere giderlerdi. Shinobi gibi birisiydi, ama hiç alınbandı görmedim. Uzun boylu, sert bakışlı biriydi. Kısa, siyah saçları vardı. Ayrıca... sol gözünün üzerinden geçen derin bir yarası olduğunu hatırlıyorum.

Sağolasın evladım. Yıkarım yıkarım. İyi bakın kendinize siz de. Aah Sukki..."

Teyze evine dönüyor, sen de diğer katlardaki apartman sakinleri ile konuşuyorsun. Bir alt kattaki çift ile görüşüyorsun, çok yardımcı olamıyorlar. Zaten o kattaki diğer daire boş. Giriş katındakiler de bir şey görmediklerini söylüyorlar. Sadece çığlığı duymuşlar.

Nishi: Naginatanın tutulabilinecek herhangi bir yerinde kan görmüyorsun. Ardından duvarlardaki silahları incelemeye başlıyorsun. Aklına gelebilecek her türlü kesici alet var. Katana, Ninjato, Sai... Egzotik şeyler bile görebiliyorsun arada, Katar gibi.

Kısa bir bakınmanın ardından duvarda bir boşluk görüyorsun. Naginatanın asılı olabileceği bir yer. Daha yakından incelediğinde duvardaki tozlarda naginatanın izi olduğunu görüyorsun. Muhtemelen yerinden senelerce hiç oynatılmamış idi, ta ki bu güne kadar.

Nishi, Kiyo: Evin ortasına geliyorsunuz ikiniz de, bulgularınızı birbirinizle paylaşmak için. Kiyo, Nishi'ye doğru ilerlerken ayağı yerdeki tatami kaplamasının bir parçasına takılıyor ve sendeliyor. İkiniz de önce birbirinize bakıyor didişmeyi bir tarafın başlatmasını bekliyorsunuz, lâkin Nishi'nin gözü Kiyo'nun parçaladığı tatamiye seğirtiyor. Tataminin altına sıkışmış dairesel, ufak bir obje görüyorsunuz.

Obje avuca sığacak kadar. Disk şeklinde. Ortasında kare bir delik var. Bu haliyle gereksiz genişlikte bir bozuk paraya benziyor, en azından aklınıza ilk bu benzetme geliyor. Çemberin ön yüzünde, dairesel bir şekilde kanjiler ile "8. Ishigakure Honjo Bölüğü" yazmakta. Arka yüzünde muhtemelen bir isim yazıyormuş, lâkin şu anda okunamamakta. Kesici bir alet ile, çok eskiden kazınıp yok edilmiş.