[Fujita Hamaru] Atlara Fısıldayan Adam

[GM - Naruto]

Biraz yürüyüp, biraz koşturup, biraz dinlenip, biraz da tırmandıktan sonra Shinano-yama'nın kommün yaşamı benimsemiş, içine kapanık insanlarından birkaçını gördükten sonra takip ederek yerleşim yerlerinin genel bölgesini tespit edebiliyorsun. Tesshi denilen adam ile ilgili araştırma yapman gereken ilk yerin burası olduğunu da biliyorsun, buradaki kimsenin seninle tek kelime konuşmayacağını da.

[Fujita Hamaru]

Geçirdiğim kısa yolculuğun ardından sonunda derin bir nefes alabilmiş, amacıma bir pay daha yaklaşmıştım. Araştırmam gereken onca şey olmasına rağmen insanların içine kapanık duruşu, canımı sıkmaya oldukça yeterli olmuştu. Tamam belki bende öyle biriyim fakat bu kadarı da fazla be arkadaş ! Neler görmüş olabilirsiniz ki siz? Ne yaptık size yani? Nedir bu durumun sebebi.. Bakışlarımla insanları süzmeye devam ederken diğer yandan yavaş adımlarla ilerlemeye gayret gösteriyor etrafımı olabildiğince inceliyordum. Kellesini almam gereken bu adama karşılık yerini bulmak daha zorlu gözükmeye başlamıştı gözümde o anda. Diğer taraftan arandığını bildiği için olabildiğince emniyetli yollardan işini görmeliydi bu arkadaş. Yani köyün bu halde olması bir nebze ona da yarıyordu yani. Soru sormama karşılık cevabından güvenebileceğim bir insan olmadığı gibi, amacımı belli etmem işin riskli kısmıydı tabii. Şöyle ki zaten kağıt kalemle anlaşan biri olduğumdan, güvenmek bir yana sorumu yanıtlayacaklarını bile sanmıyordum. Olay ne olursa olsun, beni yanıltacak şekilde yardım etmeleri ihtimali yüksek bir durumdu anlayacağınız. Misafirleri kim severdi ki zaten?

Aklımda süren soruların bitmesiyle beraber kendi çapımda küçük bir plan kurmuş, onu uygulamak için mekan seçmeye başlamıştım. Bakışlarımın arasında yanımda geçmekte olan insanlara karşılık olabildiğince tenha yerleri hedef almıştım gözümde. En seyrek yerlerin, en pis görünümlü insanlarını yani. Belki böyle bir mekan bulmak, daha önce buraya gelmemiş biri için zor olacaktı fakat bu tip insanları takip ederek en azından bir ipucu yakalamayı planlıyordum. Geldikleri, gittikleri yöne karşılık hepsinin ortak bir merkezi olmalıydı. Bu sezgim en azından şimdilik bu tip mekanlara ulaşmak için harita görevi görüyordu zihnimde. Bu bir meyhane de olabilirdi, aklımın alamayacağı güzellikte süslenmiş bir mekan da. Bu yüzden pis, kaba görünümlü insanların çıktığı, girdiği mekanlar benim için daha önemliydi. Mekanın görünüşü haricinde içinde takılan elemanları inceleye bilirdim böylece. Ellerimi yavaş bir şekilde alın bandıma doğru götürdükten sonra bağını çözdüm ve çantamın içine saklamakla yetindim. Şu dakikadan sonra neler yaşayacağımı en ufak tahmin edemesem de, en azından emniyetimi kötü bir duruma karşılık güvene alabilirdim.

[GM - Naruto]

Ne kadar etrafına bakınırsan bakın, sana yöneltilen sinirli ve korkulu bakışların üstesinden gelemiyor ve her seferinde kafanı önüne geri çeviriyorsun. Yakınından geçtiğin evlerin sürgülü pencereleri kapatılıyor, vücudu sana dönmüş durumda bekleyen insanlar pozisyonunu değiştiriyor, hatta hayvanlar bile yollarını çeviriyor. Yalnızlığının üstüne kendini iyice dışlanmış hissediyorsun buralarda gezindikçe. İşin kötü yanı düşündüğün çözümlerin fayda etmemesinden öte, gözüne şüpheli hiçbir şeyin çarpmaması.

[Fujita Hamaru]

Her adımımla birlikte bana yöneltilen tedirgin ve sinirli bakışlar, başımı önüme eğmeme sebep olurken olabildiğince ilgilenmemeyi denemiştim çevremde o anda. İnsanların benim üzerimde ki bu yaklaşımını, kişisel algılamamak için olabildiğince pozitif düşünmeye gayret göstermiştim. Durum şöyle ki zaten alışık olduğum bir konuya karşı daha fazla ne kadar incinebilirdim ki? Kaderimin üzerine tükenmez kalemle işlenmiş olan yalnızlık duygusu, beni tekrardan ararken göğüs gererek karşısına çıkmak en doğru seçenekti. Çocukluğumdan beri beslediğim bu yalnızlık aşkına karşı kendimi saklama ihtiyacımın olmamasının getirdiği bir şevkti belkide bu. Karanlık ve iç karartıcı düşünceler, kendini kadife bir perdeymişçesine aralarken güneşe karşı, adımlarım aynı zamanda büyük bir cesaretle hızlanmıştı. İnsanların benim hakkımda ki düşünceleri hiç bir zaman önemli olmamıştı ki zaten. Kapattıkları pencereler, onlara karşı beslediğim nefretim ve öfkemi körüklenirken sadece ve sadece görevime odaklanmakla yetinmiştim. Anlayacağınız oldukça hoş ve güzel olmuştu bu durum. Ben buraya insanlarla tanışmak, eğlenmek için değil görev aşkıyla yanıp tutuşan emirleri sorgulamadan yerine getiren bir savaşçı(?) olarak gelmiştim uzun ve tehlikeli yollardan. Arkadaş iki dakikada ne gaza geldim be!

Kendimi cesaretlendirmek için kullandığım kelimelerimin bitmesiyle beraber, bakışlarımı tekrardan önüme doğru çevirdim. Biraz önce sıkıntıdan ve utangaçlıktan kamburlaşmış belim, kendini çivi gibi sabitlerken yerine etrafımı tüm dikkatimle takip ediyordum. Umurumda olmayan bakışlar, ilgilenmediğim sessizlik bir yana göreve tamamen kendimi adamıştım o anda. Tesshi denen at hırsızının nerede saklandığı, nerede yaşadığı konusunda en ufak bir fikrim olmasa da dünya küçük yerdir be üstad ! Bu görevi yapmak, köyümde övgüyle söz edilmek için sıkılmadan, gücenmeden her yerde ararım seni. Ona karşı beslediğim düşüncelerimin kişisel olmayışı bir yana, gerçekten şu hayatta beni mutlu eden tek şeye yani övgüyle söz edilmeye büyük bir özlem duymuştum benliğimde. Ellerimi ensemse kavuşturduktan sonra ağır ve kendimden emin adımlarla ilerlemeye gayret gösterdim. Aramakta olduğum pis, kaba görünümlü insan tipine ne zaman ulaşacağımı bilemesem de çevremde ki mekanları da incelemeye özen gösteriyordum diğer yandan.

[Fujita Hamaru]

Zamanın geçmesiyle birlikte yorulmuş olan bedenim, adımlarımın yavaşlamasına sebep olurken Tesshi'yi sorgulayabileceğim bir mekan aramaya devam ediyordum diğer yandan. Şuana kadar incelemeye fırsat bulduğum insanların, tiplerinde herhangi bir değişiklik olmaması yeni bir plan kurmamı sağlarken dikkatli davranmaya gayret gösteriyordum. Durum şöyle ki, eğer aradığım şeyin Tesshi denen bir hırsızdan ibaret olduğunu dile getirirsem, kötü karşılanabilir hayatımı riske atabilirdim o anda. Daha önce bulunmadığım bir yerleşim yerinde bu şekilde rahat davranmak, isteyebileceğim son şeydi yani. Ne de olsa Tesshi'nin burada nasıl karşılandığını, ya da nasıl tanındığı hakkında en ufak bir fikrim yoktu. Basit bir hırsızdan ibaret olması da, düşünebildiğim en pozitif fikirlerden biriydi bunların arasında. Diğer yandan Misafirleri sevmeyen bir topluluğunda bana ne şekilde yardım edeceği istisnalardan ibaretti.

Ellerimi yavaş bir şekilde ensemde buluşturduktan sonra, çevremi dikkatlice takip etmeye özen gösterdim o anda. Aha, bu adam buranın yerlisidir ! Diyebileceğim bir kişi görmemle beraber, biraz sonra yazacağım kağıdı ona gösterecek, umutsuz bakışlarla cevabını bekleyecektim. Böyle bir hareketimle olabilecek en kötü durum cevapsız bırakılmaktı. Kimliğimi belli etmek istemiyor olmamın getirdiği bu uğraşın beni daha ne kadar taşıyacağını bilemesem de, ellerimi hızlı bir şekilde çantama doğru götürdüm o anda. Bir adet defter ve kalem çıkardıktan sonra ilk sayfasına sorumu dikkatlice yazmaya başladım. - Efendim olan, soylu Makunochi için bir at arıyorum. Oldukça şık ve güçlü olmalı. Parıltısı gözleri kamaştırmalı. Parası önemli değil. Böyle bir atı bulabileceğim bir yer yahut kişi biliyor musunuz? - Böyle bir atın varlığından haberdar olmaması durumunda, başka kişilere de aynı kağıdı yöneltecek ciddi bakışlarla onların cevaplarını bekleyecektim. Bu hareketimin sonucunda nasıl karşılanacağımı bilemesem de en güvenilir seçenek buydu benim için şuanda. Durum şöyle ki, eğer kendim için soylu, güzel bir at aradığımı yazmış olsam tipime bakıp - Sen kimsin ki, kıyafetlere bak - gibi alay dolu sözcüklerle karşılanabilirdim. Bu yüzden, hayali bir karaktere yani Soylu Makunochi'ye ihtiyaç duymuştum.

[Fujita Hamaru]

Bakışlarının arasında süre gelen sessizliğin ardından kayda değer herhangi bir cevap bulamamış olması yeni yollara başvurmasına sebep olmuştu. Elden ele gezdirdiği defterinin sonucunda karşılaştığı sözleri arka sayfaya yazmış, sonradan incelemek üzere tekrardan yola çıkmıştı. Kimliğini belli etmemek için kararlı oluşu, onu bu zorluklara sürüklüyordu belkide. Ama bulunduğu konum bakımından, böyle bir yola başvurmak en son çareydi her zaman için. Elinde tutmakta olduğu kalem ve defterini yavaş bir şekilde çantasına yerleştirdikten sonra gölgenin kucak açtığı bir kaya aramaya gayret gösterdi. Dinlenmek için yaptığı bu hareket, onun zihninde yeni planlar oluşmasını sağlayabilirdi böylece. Belki de ihtiyacı olan tek şey, sakinleşmek ve oluruna bırakmak olmalıydı. Oturmak için uygun bir yer bulmasıyla beraber, çantasını ayak ucuna bıraktı ve başını toprağa doğru umutsuzca eğdi. Çevresinde ona sinirli gözlerle bakmakta olan insanlara karşılık, kendiyle baş başa kalmayı tercih etti. Belki de onlardan biriymiş gibi davranması gerekiyordu, yahut onlardan biri gibi görünmesi. Zihninde bir ışık kütlesinin patlamasıyla beraber bakışlarını, önünden geçmekte olan insanlara doğru hızlı bir şekilde çevirdi ve dikkatlice incelemeye başladı. Aynı planı bir başka yoldan denemenin ona ne zararı olabilirdi ki?

Aklında sürmekte olan fikirlerinin bitmesiyle beraber, önünden geçmekte olan insanlardan en şık görünümlü olanının simasını zihnine yerleştirdi ve o kişinin uzaklaşmasını bekledi. - Henge ! - demekle yetindi benliğine karşı. Görünümünün bir sis bulutu eşliğinde değişmiş olması, öz güveninin tazelenmesine sebep olmuştu o anda. Birde böyle deneyecekti, defterini tekrardan çıkartarak. Böyle soracaktı insanlara. Belki onlardan biri gibi görünmenin vereceği bir pozitif etkiyle karşılaşabilirdi. Bu da onun işine gelirdi tabii.

Eğer bu yolda işe yaramayacak olursa, kalemini tekrardan çıkartıp tüm planlarının aksine bir yola başvuracaktı. - Efendim olan, soylu Makunochi için şık ve güçlü bir at arıyorum. Tesshi denen tüccarda da böyle atlar varmış, nerede olduğunu biliyor musunuz? - Bu sorusuyla beraber işin biraz daha risk alması bir yana, daha kesin yanıtlar alabileceği olanaklar arasındaydı. İnsanlarla konuşmak için her yolu denemiş oluyordu böylece. Her seçeneği değerlendirmiş, duyabileceği pişmanlıkları engellemişti. Karşılaşacağı tüm yanıtları, defterinin arkasına karalamaya devam ediyordu diğer yandan. Daha sonra olabildiğince hepsini inceleyecek, bir sonuca varmaya gayret gösterecekti.

[GM - Naruto]

Soruna kimseden yanıt alamıyorsun, yaptığın ilgi çekici hamleler insanların sana daha da büyük önyargılarla yaklaşmasını sağlıyor. En nihayetinde de başarısızlıkla köyüne dönüyorsun.

Konu sonlanmıştır. Ödül olarak 3 GP verecektim fakat aktifliğin ve sıkılmaman yüzünden +3 puan ek yapıyorum. 6 GP kazandın, güle güle kullan.