[Kusa] Kâfile

[GM - Naruto]

Görevde Bulunan Kişiler: Shikarin Mitsuko, Kyogi Haze, Kyogi Fuka
Öngörülen Seviye: C Rank
Pasiflik Sınırı: 24 saat

Doushi kasabası, sizin alışmadığınız bir şekilde, sık yağmur alan bir yörede bulunmakta. Bu, köyün Yağmur ülkesi'ne yakın bir yerde bulunmasından, ve Çimen ülkesinin verimli topraklarına sahip olmasından kaynaklanıyor. Gerçekten Çimen ülkesi, bir noktada, bu kasabaya sahip olduğu için şanslı. Kasaba çok büyük değil, çembersel şekilde bir dağılımı var. Bu çembersel dağılımı, ortasından geçen geniş bir anayol bölmekte. Kervanlar bo yolu kullanarak Çimen ülkesine gitmekte, veya Yağmur ülkesine yollanmaktalar. Köyün çevresi geniş tarım alanları ile dolu, bazı noktalarda koruluklar bulunmakta, ancak genel olarak alan düz, kilometrelerce öte görülebiliyor. Kasabanın havası alışmadığınız üzere kasvetli, ve bazenleri nefes almak zorlaşabiliyor. Fuka bunu, kasabaya yaklaştıkça sezebiliyor.

Fuka'nın nefesi, siz köye bir kaç saatlik yolunuz kalmışken daralıyor ve nefes alamaz hale geliyor. Çarpıntısı başlıyor, bir koruluğun içinde ara vermek zorunda kalıyorsunuz. Fuka bir çay demliyor, ateş yakarak. Ateşin etrafına oturuyorsunuz, Fuka'da kendini yatıştırmak ve enerjisini yerine getirmek için çayını içmeye başlıyor (İmzadan silmene gerek yok, bu benden olsun.) Bol teinli çayınızı hepiniz yudumlarken, bir kaç laf etmek için aralık buluyorsunuz. Fuka da yavaş yavaş kendine gelmekte.

Kasabaya daha varmadınız, ancak sadece bir kaç saatlik yolunuz kaldı. Fuka çayını bitirince tamamen enerjisini geri kazanmış olacak ve çarpıntısı geçecek, yola devam edebileceksiniz.

[Shikarin Mitsuko]

"Ah, Fuka..."

Ağabeyimin rahatsızlığının tutmasıyla, ister istemez endişeli bir hale bürünüyorum; ona destek olarak oturmasına yardımcı oluyor, enfes çaylarından birisini demlemesini seyrediyor ve etrafımı inceleyerek içinde bulunduğumuz koruluğa biraz bakınıyorum. Burası oldukça güzel görünüyor, hafif kapalı bir hava var, sanki her an yağmur yağabilir gibi duruyor; bu türden havaları gerçekten sevdiğimi hissediyorum.

Yorgun bedenimi bir ağaca yaslayarak oturuyor ve ağacın sırtıma uyguladığı baskıyla beraber biraz rahatlıyorum. Dün gece yeterince yetersiz bir uyku çekmiş olmam beni endişelendiriyor; bu tür durumlara alışkınım fakat yine de katlanmakta güçlük çekiyorum. Fuka da benim gibi zayıf bir yapıya sahip. Onun hastalığı çok daha önemli bir boyutta... Bir an ağabeyime bakıyorum, içimdeki üzüntü bedenimi sarıyor; onun iyi olması için dua ediyorum. Belki ileride onun sağlığını iyileştirebilecek yeterli bir seviyeye ulaşabilirim. Zaman zaman bir Medic-nin'in gitmesi gereken yolları araştırıyorum; fakat kalbim her zaman mühürleme teknikleri üzerinde yoğunlaşıyor. Geleceğim ve kariyerim için hangisinin daha iyi bir tercih olacağını bilmiyorum lakin öğrenmek için önümde yeterli bir zaman aralığının olduğunu biliyorum. Bir karar verirken acele etmemeyi ve iyi düşünmeyi Haze'den öğrendim, o her zaman pratik ve hızlı çözümler üreten birisidir; onun hızına yetişmemin pek mümkün olmadığını düşünüyorum. Sonuçta ben kendimim, onlar gibi olmayı asla başaramam...

Çayımdan küçük birkaç yudum alıyor ve sessizliği bozmamın iyi olacağını seziyorum. Biraz konuşmanın ortamı yumuşatacağının bilincindeyim. "Pekala, eğer herhangi bir Ame Shinobisi sıkıntı çıkarırsa, Haze'nin hepsini tek başına pataklayacağına dair bahse girerim. Sonuçta o aramızdaki en iyisi, öyle değil mi?" Kelimelerimin sonunda Fuka'ya bakıyor ve gülümsüyorum; yumuşak ve içten bir gülümseme. "Belki benim eşsiz ninjutsu becerilerime de ihtiyaç duyabilir. Tabi ben kullanmayı reddetmez isem." Sadece ağabeylerime karşı bu kadar içten ve boş muhabbet olduğumu biliyorum; fakat ne yapabilirim ki, o ikisi benim ağabeyim ve ikisine de büyük bir sevgi besliyorum. Biraz gereksiz konuşmanın kimseye bir zarar vermeyeceği bir aşina.

Çayımın son yudumlarını da mideme indiriyor ve ayağa kalkıyorum, eğer görebiliyor isem Doushi Kasabası'na doğru bakacak ve ne kadar yolumuzun kaldığını hesaplamaya çalışacağım.

[Kyogi Fuka]

Yorgun bedeni onları gene yarı yolda bırakmıştı. Bu birazda Haze'nin yüzünden diye düşündü. Görev aşkıyla yanıp tutuşan ağabeyleri biraz fazla hızlı bir tempo tutturmuştu ve Fuka onlara yetişeceğim derken kendisini nefes nefese buluvermişti. Biraz.. huh.. huhh.. şurada biraz.. mola verelim! Elindeki asayı yere saplarcasına batırdı ve üzerinde durduğu hafif yükseltiye kurulurken çantasını belinden çıkarıp yanına koydu. Üzerindeki yüklerden olabildiğince kurtulmak istedi. Şayet diğerleri devam etse bile burada mola vermeyi düşünüyordu. Bir iki adım daha atarsa yorgunluktan bayılacaktı. Mitsuko kolundan tutarak oturmasına yardımcı olurken yalnız olmadığı için şükrediyordu. Hazeye kalsa kendisini sırtlayıp koşmaya devam ederlerdi.

Nefes alıp verişi düzene girene kadar oturduğu minik yükseltide, ki daha sonradan bunun iri bir taş parçası olduğunu fark etmişti, dinlenmeye çalıştı. Bir yandan da yanındaki çantadan minik poşetler çıkarıp koklayarak yasemin çayının hangisi olduğunu bulmaya çalışıyordu. Yaseminin çiçeksi kokusunun burnuna çalması çok uzun sürmedi. Poşeti diğer eline alarak çantadaki ufak çaydanlıkla matarayı çıkardı ve çantayı tekrardan yerine koydu. Mitsuko, çaydanlık için biraz ateş gerekecek.. Dinlenirken boş boş oturmayalım. En azından midemize sıcak bir şeyler girsin.

Suyu çaydanlığın altına boşaltırken poşetide hafifçe ıslatarak üste koydu. Isı ve nem ile gevşeyen çay yaprakları açılmaya başlayacak ve alttaki su kaynadığı sırada dem vermek için fazlasıyla hazır olacaklardı. Çaydanlığı hazırladıktan sonra önünde ki ufak taşların üstüne bırakarak Mitsuko'yu bekledi. Ateş yakmak için minik bir numara yapabileceğini düşünüyordu. Aksi halde ateş yakmak için çevredeki çalı çırpıyı da tutuşturabilirlerdi.

Su kaynadığı sırada kendisini Mitsuko'nun başlattığı konuşmanın içinde buluvermişti. Katılıyorum, Haze büyük ihtimal bir kaç ameli shinobiyi pataklayabilir. Ama sayıca bizden iki kat olduklarını hesaba katarsak biraz yardım etmemiz gerekecek gibi gözüküyor. Gene de umalım ki fazla kargaşa çıkmadan olayı çözebiliriz. Hem şimdilik görevimiz amaçlarını öğrenip bölgedeki durumu gözlemledikten sonra rapor vermek. En azından her halükarda birimizin rapor vermek için hızlıca dönmesi gerekecek.

Yorgun ayaklarına bakarak çayın fokurdamaları eşliğinde ekledi; Bunun da ben olmayacağı kesin. Ahahahaha... Fuka gerçekten de acil bir durum oluşursa rapor verecek olan kişinin kendisi olmaması gerektiğini düşünüyordu. Sonuç olarak hem kardeşleri kadar hızlı ilerleyemez hem de çabuk yorulduğundan sürekli mola vermesi gerekirdi. Çantaya tıktığı çay bardaklarını karıştırırken Mitsuko'nun cevabını dinliyordu. Bir yandan da Haze'yi kesmeye başlamıştı. Bardaklara sıcacık çayları doldurduktan sonra gözlerini hafifçe kapatarak yasemin kokusunun tadını çıkardı.

Çayları bitirdiklerinde Fuka'nın kalp atışları sakinleşmiş ve üzerindeki yorgunluk uçup gitmiş gibi gözüküyordu. Kendisini çok daha iyi hissettiğini söyledikten sonra etrafı toparlayarak çay ekipmanlarını çantasına doldurdu ve asasından destek alarak doğrulmaya çalıştı. Bu kadar mola yeter, aksi halde Haze ikimizi de bağlayıp sürükleyerek götürecek. Ahahahaha..

[Kyogi Haze]

Gülümsedi.Görev nedeniyle gereksiz bir ciddiyete bürünmüş olsa da,kız kardeşinin sözleri bu duvarı delip geçmişti.Dişlerini sevecen bir gülümsemeyle kombine ederek Mitsuko'ya doğrulttu. "Elbette.Siz çaylarınızı yudumlarken seyir zevki yüksek bir şekilde hepsini gömerim." Tüm bu diyalogların şakalaşmadan ibaret olduğunu biliyordu.Yinede kardeşlerinin bazı konularda onu abarttığını reddetmiyordu.Köydeki herhangi bir shinobiden farkı olmasada kardeşlerinin gözünde komple,aynı zamanda örnek bir shinobiydi.Tüm Ame köyünü pataklasa iki ufaklığın şaşkınlıktan yoksun bir tepki vereceklerini biliyordu bu yüzden.Egosu şişiyordu evet.diğer yandan yapması gerektiğini düşündüğü şeylerde zorlaşıyordu.Başarısız olsa bile kardeşleri yanında olacaktı elbette.Haze sadece onların gözündeki sağlam insan görünümünü bırakmak istemiyordu.Fuka ile katıldığı son görev...Birkaç dakika geç kalması bile yarım saat yürüyünce yerine çöken ufaklığın ağzında sakız olmuştu.Gerildi Haze,her adımını önceden planlayarak temkinli bir şekilde atacaktı neredeyse.

Gözüne kestirdiği bir yükseltiye ilerledi.Otururken dahi ufuğa kadar her noktayı inceleyebiliyordu.Yinede kardeşleri dinlenip çaylarını yudumlarken gözcü rolünü üstlenmekten memnundu.Bulunduğu noktadan sadece kardeşinin enfes çayını almak için ayrıldı.Gitmek için can atıyordu.Kardeşinin çarpıntısı için beklerken,elindeki süreyi kasabayı inceleyerek geçirdi.Kusa'nın canlı ve iç açıcı havasına oranla burası fazla kasvetliydi.Ve yağmur.Kusa'da süregelen tarzda bir yağmur değildi bu.İçinde Ame havasınıda taşıyan bir yağmur.Oraya hayatında hiç gitmemiş olsada sadece duyduklarıyla bile coğrafi ve iklim yapısından nefret etmişti.

Fuka'nın sözlerinide sevecenlikle karşılasa da ciddiyetini tekrar topladı.Daha fazla beklemeyi düşünmüyordu.Kısa fikir alışverişinden sonra yola çıkabilirlerdi elbet.Sırtına asılı metal sopayı düzelterek kardeşlerine katıldı. "Gerekirse pataklarız elbet.Fakat aradaki barışı zedelemekten elimden geldiğince kaçınacağım." Köyler arası ilişkileri irdelemeyi sevmiyordu.Emirlere göre hareket ediyor olsada sorgulama tarafı Haze'ye kesinlikle yakışmıyordu.Barış varsa vardı,nedenlerini düşünmeden bunu koruyacaktı. "Dediğin gibi sizi sürüklemeden önce yola çıkalım." Kardeşinin çaydanlığı toplamasına izin verdikten sonra yanan ufak ateşin üzerine toprak attı.Mitsuko'nun gözleri uykudan yoksundu fakat sağlam bir görüntüye sahipti.Değneğe rağmen kalkmasına yardım ettikten sonra Fuka'ya yakın yürüdü bu nedenle. "Nereye bakacağımızı bilmediğimize göre...Önce Kusa yerleşkesine gitmek mantıklı olacaktır.Kasaba ve Ame kafilesi hakkında bilgi alıp araştırmamıza başlarız." Hızını kardeşinin yorulmayacağı bir tempoda sabitledi.

[GM - Naruto]

Yola çıkıyorsunuz. Mitsuko, yola bakarak bir kaç saatlik yollarınızın olduğu sonucuna varıyor. Aynı şekilde de, düz ovada bir kaç saat yürüdükten sonra kasabaya giriş yapıyorsunuz. Kasaba, ilk mesajda tasvir ettiğim gibi ancak dışarıda pek insan göremiyorsunuz. Hava da kapalı, yağmur bulutlarını görebiliyorsunuz tepede. Öğleden sonra 3 civarı saat.

Köy girişinde sizi, cübbeli bir Kusagakure shinobisi karşılıyor. yerleşkeden olduğu, kalın üniforma varyasyonundan belli. "Hoşgeldiniz. Yerleşkeye götüreyim sizi. Yolda da olayları anlatayım fazla gecikmeden. Bu arada, ben Ishikawa." Kapüşonunun altından uzun kahverengi saçlarını görebiliyorsunuz genç adamın. Aynı rütbede olduğunuzu tahmin etmektesiniz. Yürüyerek, köyün orta bölümünde bulunan bir binaya yollanıyorsunuz.

"Bir kaç gün önce geldiler. Sayıları 7. İçlerinden en az 2 tanesi Jounin seviyesinde, diğerinin Chuunin olduğunu düşünmekteyiz. Kasabaya gelmeleri illegal değil, ancak sınırötesi operasyonlar genelde gizli yapılır. Alın bandı saklanır falan, yöresel kıyafetler giyilir. Bunlar direk, Amegakure üniformaları ile sınırı geçtiler ve köye geldiler. Hiç kimse ile iletişime geçmeden, bir kervansarayda büyükçe bir odayı kiraladılar ve sıkıntı çıkarmadılar. Yerel halk ile iletişime geçmediler. Kendileri hakkında soruşturma yapmamız gerektiğini, onların bir askeri birlik olup bu topraklarda güvenliği tehdit ettiklerini söylediğimizde bir Jounin sözcülük yaptı ve bizimle bir kaç saat sorguda kaldı. Sorgu... çok garipti. Ses çıkarmadı. Ya evet için başını salladı, ya da hayır için. Neden geldiklerini söylemedi sorduğumuzda, sessiz kaldı... Çok ilginçti. Korkutucuydu. Arbede çıkmaması için onu geri yolladık. Handakilerin söylediğine göre odalarında bile ses çıkarmıyorlar."

Bu uzunca konuşmanın ardından yerleşke binasına varıyorsunuz. "İçeriden ben sizlere cübbe getireyim yağmur için, nolur nolmaz. Geçin oturun salonda." İçeri giriyorsunuz. İlk kat büyükçe bir salon, bir duvarda pano var, panoda da çeşitli yazılar. Onun dışında masalar ve koltuklarla dolu. Ortada bir tane de soba var. Biraz üşüdüğünüzden sobaya yakın bir yere çöküyorsunuz ve bekleyemeye başlıyorsunuz. Eleman 2. kata çıkıyor. Salonda sizi selamlayan 5-6 kişi var, çay/kahve takılmaktalar.

[Shikarin Mitsuko]

Tüm anlatılanları dinliyor ve kendimce durumu analiz ediyorum. Yağmur Ülkesi Shinobileri için söylenenler pek de tehlikeli bir boyutta görünmüyor, en azından bu durumun iyi olduğu kanısına varıyorum. Yine de görevimiz onların burada ne aradığıyla ilgili; ülkemizde barınmalarının sebebini kesinlikle öğrenmek durumundayız. Bu durum beni rahatsız ediyor, yabancıları bir kez daha sevmediğimi hissediyorum. Özellikle yağmurların hakim sürdüğü topraklar bana oldukça karanlık geliyor, orada yaşamadığım için kendimi şanslı sayıyorum; yağmuru severim lakin durmadan yağan yağmurların insan hayatı için karanlık günler aşıladığını düşünüyorum. Umarım amacımıza rahat bir şekilde ulaşırız. Bu görevi en başarılı şekilde tamamlamayı istiyorum. Bu hem ağabeylerim hem de benim için en önemli konu. Elimden geleni yapacağıma dair kendime yürürken bir söz veriyorum; istediğim tek şey ülkemizin iyiliği... Geçmiş savaşların etkisi hala zihnimde, yeni bir tehlikenin varlığını bile düşünmek istemiyorum. Ben barış yanlısıyım fakat eğer Yağmur Ülkeliler tehlike çanlarını çalmaya başlarsa, onlara karşı tüm yeteneklerimi sergileyeceğimden şüphem yok. Zayıf olabilirim fakat köyüme olan sevgim bu zayıflığı bastıran bir etken. Bir savaşın çıkmasını istemiyorum; olası bir savaşta ağabeylerimi korumakla yükümlü olacağımın bilincindeyim. Yedi Ame Shinobisi... Yedi potansiyel tehlike... Ah... Kız başıma bu durumun üstesinden nasıl gelebilirim ki? Neyse ki ağabeylerim yanımda, onlarla birlikte iken başarısız olabilme ihtimalimiz üzerinde dahi duramıyorum. Onlara güveniyor ve diğer köy shinobilerinin amaçlarını çözebileceğimize inanıyorum.

Sobanın başına geçtiğimizde derin bir soluk veriyor ve iki dizimin üzerine narince oturuyorum. Sıcaklık hoşuma gidiyor; sanki elementim olan ateşin bir tınısı gibi... Ateşi hiç sevmem, ateş yıkım getirir; fakat doğam gereği içimde büyük bir ateşin yandığını biliyorum. Ateş elementiyle doğup, insan dışında bir canlıyı yakamamak... bu benim ufak bir zayıflığım. Oturduğum sobanın önünde bunları düşünüyorum. Doğanın içerisinde elementimi iyi bir şekilde kullanmalıyım. Olası bir yangının vicdan azabını kaldıramam. Ağaçlar... Onlar benim hayatımı dahi adayabileceğim bir etkenler. Hiç bir böceğin benim yüzümden ölmesine dayanamam; lakin insanlar öyle değil. İnsanlar nefret dolu ve insanlar bu doğaya gereken değeri vermiyor. Bazı insanların ölmesi gerektiğini düşünüyorum. Canlı varlıkların tükenmesi hep onlar yüzünden; halbuki... asıl ölmesi gereken doğa düşmanı pislikler... Ah... Çok uykum var ve çok yorgun hissediyorum; her gün olduğundan daha fazla değil fakat yine de günlerim böyle geçiyor. Düşüncelerime bir doğrultuda hakim olamıyorum... Sanırım şu an sinirliyim ve bunun uyku düzeni bozukluklardan dolayı yola çıktığını düşünüyorum. Pek konuşasım yok, en iyisi biraz beklemek ve durumu akışına bırakmak. Belki bu esnada biraz dinlenebilirim. Haze ve Fuka bir şeyler konuşursa, onları dinleyebilirim. Ağabeylerimden zaman zaman tavsiye almak bana iyi geliyor; bazen de onları dinlemek için yeterince yorgun oluyorum. Görevimiz benim için önemli bir boyutta, her zaman öyledir. Haze'nin görev aşkının birazını dahi bedenimde barındırıyorsam bu benim için muazzam bir olgu demektir; ben öyle hissediyorum. Onların iyi yönlerini görmek benim zihnimi geliştiriyor; belki bir gün ben de ağabeylerime kendi gücümün sırları konusunda bir şeyler söyleyebilirim; fakat o an biraz daha uzaklarda, daha çok öğrenmem ve gelişmem lazım. Şu an zayıf bir kızdan ibaretim; yorgun ve uykusuz... Her nedense ağlamak istiyorum. Bazen ağlamak beni rahatlatıyor fakat ağlayamam. Kendimi görevimin konsantre durumunda buluyorum. Hiç bir işim sırasında ağlamadım. Ağlamak benim için uykusuz geçen gecelerin bir anısı... Sessizlik ve birkaç damla göz yaşı... Bazen tüm bunları seviyorum... Lanet olsun... Düşüncelerim, beni etkisi altına alıyor. Çevremi inceliyor ve panoda nelerin yazılı olduğu ile ilgileniyorum. Kocaman pano boş bir amaç için orada duramaz sonuçta...

[Kyogi Haze]

Kafasıyla kendilerini karşılamaya gelen shinobiyi selamladı. "Kyogi Haze.Kardeşlerim Fuka ve Mitsuko." Kasaba içinde yerleşkeyi aramak zorunda kalmadığı için memnundu.Diğer yandan henüz kasaba girişinde karşılanmalarını farklı yorumluyordu Haze.İşlerin başa çıkmakta güçlük çektikleri bir seviyeye erişmiş olması.Kasabalara bağlı shinobi birliklerinin abartı yetilerde olmamasını garipsemiyordu fakat burası neredeyse sınırın dibindeydi.Daha kalifiye insanlarla çevrili olması gerektiğini düşünüyordu.Düşüncesi doğruysa ve bu üç kardeşi destek olarak çağırmaya ihtiyaç duyuyorlarsa...Paranoyaklaştığının farkındaydı ancak shinobinin söyledikleri de adeta dürtülerini besliyordu.Yedi kişi, 'en az ikisi' jounin.Bu büyüklükteki bir grubun amaçlarını direk olarak tahmin etmek zordu lakin iyi birşey için burada olmadıklarından adeta emindi Haze.Adam akıllı birşey için burada olsalar,rahatlıkla işbirliği yapabilirlerdi. Sorgu kısmı ise onu heyecanlandırdığı kadar germişti.Saatlik sorguya rağmen iradesini kaybetmeyen,kontrolü elinde tutan bir jounindi bahsi geçen.Arbede çıkarmamak gibi saçma bir sebeple salınması ile tüm konuşma boyunca sinirini hareketlendiren tek şeydi.Bizim sınırlarımız,bizim kurallarımız.Taviz verilmemeliydi.

Üşüdüğünü binaya girdiğinde farkedebildi anca.Masalarda oturan grupları göz göze geldikçe selamlayarak sobaya doğru yaklaştı.Anormal bir soğukluk yoktu ancak Kusa'nın yumuşak ikliminden sonra ani bir değişimle karşı karşıya kalmıştı vücudu.Kendisine ve Fuka'ya birer sandalye çekerek oturdu.Mitsuko'nun düşüncelere daldığını onunla geçirdiği senelerden sonra rahatlıkla anlayabiliyordu,ona gerekli zamanı tanımaktan çekinmiyordu.Erkek kardeşi bu hoşgörüden yararlanamayacaktı çünkü Haze içten içe onun bu görevde kilit rol oynayacağını düşünüyordu.O beynini çalıştırdığı sürece Haze dilediği tüm kas ve enerjiyi ona sağlayabilirdi. "Kervansaray." Ellerini sobaya yaklaştırmış,gözleri olabildiğince dalgındı. "Başlamak için en uygun yer gibi duruyor.Oradan birşey çıkmazsa jounin yerine daha deneyimsizlerinden birini tutup sorgulayabiliriz.Daha doğrusu sen sorgularsın." Fuka'nın insan zihninde yapabildiği şeylere birkaç kez tanık olmuştu.İlgi duymadığı hatta açıkça sevmediği bir alandı.Yinede kardeşinin genjutsu üzerindeki mükemmel hakimiyetine imrenmemek elde değildi. "Bunlar sadece benim fikirlerim.Senin söylediğin doğrultuda ilerleyeceğiz.Yinede yerleşke kadar yumuşak olmayacağım.Her türlü yaptırımı uygulama hakkımız var.Arbede çıkmasın diye geri adım atmayacağım.Atmayacağız.Burası bizim sınırlarımız." Merakı kabarmıştı.Aklında ise tonlarca komplo teorisi dolanıyordu.7 Ame shinobisinin Kusa içinde ne halt yediğine dair...Bu bulanık zihinle yapabileceği en mantıklı şey kendi fikrini belirtip,kalan tüm planlamayı takımın beynine bırakmaktı.

[Kyogi Fuka]

Onlar ilerledikçe hava giderek daha kasvetli bir hale bürünüyordu. Fuka bundan hiç hoşlanmamıştı. Kusa'nın o temiz ve açık atmosferini şimdiden özlemeye başladığını fark etti. Ancak ne yazık ki geri dönmek gibi bir şansları kalmamıştı. Bu kadar kapalı bir havada çalışacaklarını bilse görevi kabul etmeden önce bir kez daha düşünürdü. Kısa süren ama Fuka'ya saatlermiş gibi gelen bir süre sonra köyün girişine ulaşmışlardı. Onları yerleşkedeki shinobilerden biri karşıladı. Adamı incelediğinde onun da kendileri gibi bir chuunin olduğu izlenimine kapıldı. Abileri, shinobinin sözüne karşılık kendisini ve Fuka ile Mitsuko'yu tanıtırken yavaşça başını eğerek selam verdi ve önlerindeki adamı takip etmeye devam etti.

Herif onlara görev hakkında bilgi verirken Fuka en ufak detayı dahi yakalayabilmek için adımlarını hızlandırıp adamın temposuna uymaya çalışıyordu. Soğuk yüzünden üzerindeki kimonuyu çekiştirip duruyor ve rahat yürüyemiyordu ama öğrendiği şeylerden sonra buna değdiğini düşündü. Adam sözlerini bitirdiğinde tüylerinin diken diken olduğunu fark etti.

Gelen kişilerin arasındaki jouninleri duyduğu andan itibaren içini bir huzursuzluk kaplamıştı. Sınırı geçen kişilerin bu kadar uzun bir süre sessizliğini koruması ve geliş amaçları ile ilgili herhangi bir bilgi vermemeleri kötüye işaretti. Hangi görev için olursa olsun işbirliği istiyor olsalar çoktan sorgu sırasında bundan söz etmiş olurlardı diye düşündü.

Adamın onları getirdiği binaya girerlerken sakince çevreyi inceledi ve Haze'nin onun için çekmiş olduğu sandalyeye kuruldu. Üzerindeki soğuğu dağıtmak için sandalyeyi hafifçe sobaya doğru yaklaştırdı. Kendilerini buraya getiren eleman bunu görmüş olacaktı ki içeriden yağmur için birer cübbe almaya gitmişti. Salonda kendilerinden başka insanlarda vardı. Fuka oturduğu yerden onlara gülümseyerek selam verdi ve çayı nereden alabileceği hakkında bir iki soru sordu. Bu esnada Haze ona dönerek konuşmaya başlamıştı.

Kervansaray güzel bir başlangıç yeri ama önce sorguyu daha detaylı bir şekilde dinlememiz gerektiğini düşünüyorum. Hatta birer çay alalım, bu insanlar çayı nerden almış göreniniz var mı? Gözleri oturanların elindeki çay ve kahvelere takılı halde konuşmaya devam etti. Sorgu sırasında sessiz kalındığı söylenmiş ama bu cevap verilmedi demek değil. Adamın da söylediği gibi sorgulanan jounin kafasını evet ve hayır anlamında salladıysa bazı sorular sorulmuş ve cevaplar alınmış olmalı. Kendisine geldiğinde ilk soracağımız şey bu olsun. Sonrasında ise kervanın yerini öğrenelim.

Bakarsın sorguya aldıkları adam dilsiz çıkar? Ahahaha...

Ufak şakası ile Haze'yi biraz sakinleştirebileceğini düşünüyordu. Aksi halde kervansaraya gittiklerinde elinden bir kaza çıkacaktı. Konu Kusagakure olduğunda Haze haddinden fazla sinirli ve tedbirliydi. Köyler arasında bir arbede çıkması ise Fuka'nın son istediği şeydi.

[GM - Naruto]

Mitsuko: Panoda, yerleşkedeki kişiler ve görev yerleri yazılı, ayrıca bölgede görülen kaçakların listesi de var. Buradan geçiş yapması beklenen önemli kişilerin listesine de gözlerin kayıyor. Fakat Amegakure'den gelen 7 shinobi, beklenenler listesinde yok, haliyle. Olsa zaten rutin bir durum olurdu, ancak bu hiç de rutin bir durum değil. Esniyorsun kendince panoyu incelerken. Sıkılıyor ve yerine geri oturuyorsun.

Genel: Eleman sizlere birer cübbe getiriyor. Bu cübbeler gri tonunda, ancak bej'e çalıyor biraz. Yaka kısmında Kusagakure amblemi işlenmiş bir şekilde duruyor. "Buyrun. Boylarınıza göre seçtim getirdim, dar gelirse söyleyin." Gayet de oturuyor her birinizin üstüne. Kapüşonu da olduğundan kendinizi rahatça koruyabilirsiniz herhangi bir yağmur anında. "Benim yapmam gereken 1-2 evrak işi var o yüzden izninizi isteyeceğim. 5 shinobi her daim kervansarayı gözetlemekte. Kervansaray kapısında 2 tanesini bulabilirsiniz. İsterseniz ordan başlayın, keyfiniz bilir. Şu anda diğer yerleşke mensuplarından biraz daha üst rütbedesiniz göreviniz gereği. Benim iznim var, bunu da biliyorlar, böylece onlara emir verebilirsiniz, eğer gerek duyarsanız. Kusagakure için bu durumu iyi bir şekilde atlatalım da, gerisini Buddha'ya bırakalım..." eleman iç çekerek üst kata yöneliyor tekrar.

[Shikarin Mitsuko]

Panodaki ayrıntıları dikkatlice gözetliyor ve isimleri aklımda tutmaya çalışıyorum. Bu yorgun zihnim için oldukça yorucu bir çaba olsa da, birkaçının adını daha sonra hatırlayabilmem için iyice inceliyorum. Köy hainlerine ve doğa düşmanlarına olan sonsuz öfkemi bastırarak panoya biraz daha göz atıyor ve kocaman esniyorum; yeterince yorgun olduğum bir aşina. Esneme faslının son kısmında gelen shinobi ile dikkatimi dağıtıyor ve bizim için getirilen cübbeyi üzerime geçiriyorum. Kıyafetin şöyle bir kollarını incelediğimde, bana yakıştığını düşünüyor ve ağabeylerimin sözlerine kulak veriyorum; o ikisi çoktan görev için analiz yapmaya başlamış, onlar varken bana pek de gerek kalmadığını hissediyorum. Kendimi işe yaramaz, yorgun bir mahlukat gibi görmemin nedeni muhtemelen bu olmalı; belki biraz da uykusuzluk...

Konuşmalarda geçen kervansaray fikri mantıklı görünüyor, yine de zaten gözetlenen ve daha önce bilgi alınmış olan bir noktayı incelememiz yeterince gereksiz. Önceliğimiz Amegakure Shinobileri olmalı. Onları birbirlerinden ayrı noktalarda yakalamak hem güvenlik, hem de sorgulama açısından daha faydalı olabilir. Hepsini bir anda sorgulamak olası bir arbedede bize zayıflık getirir; aralarında iki jouninin yer alması endişeli ve şüpheli bir durum; tek bir jounin dahi yetersiz kalıyorsa, kafilenin önemli bir amaç uğruna burada olduğunu söyleyebilirim. Önemli olan onların ne amaçla burada olduğu ve ben bu bilgiye nasıl ulaşacağımız konusunda biraz endişeliyim.

Bir kez daha kocaman esniyor ve kapüşonumu kafama geçiriyorum; ağabeyimin çay ile ilgili söylediklerine şu an için pek de öncelik vermiyorum. Söze girerken kendi düşüncelerimi en sağlıklı şekilde nasıl anlatacağımı planlıyor ve yorgunluğun konuşmalarıma etki etmemesi için dikkat kesiliyorum; shinobi hislerimi de durumun içine katarak ağabeylerime yöneliyorum. "Kafileyi ayrı noktalarda yakalayabilirsek, onları sorgulayabilme olasılığımız biraz daha artar. Bana kalırsa, durum en başından beri yanlış ilerlemiş. Bir çok chuunin kafilenin içinde yer alırken, yeterince tecrübeli birisini sorgulamak oldukça hatalı bir hamle. Önceliğimizi zayıf olanlara vermeli ve onları sorgulamalıyız. En son ise sorgulanmamış olan Jounin üzerinde yoğunlaşabiliriz." Bir an duraksıyor ve nefesimi toparlıyorum. Konuşmayı ve açıklama yapmayı pek sevmediğimi bu esnada bir kez daha fark ediyorum. "Onları gözetleyelim ve dağılıp dağılmadıkları konusunda kesin bir fikre sahip olalım. Eğer ki birbirlerinden ayrılırlarsa, başarıya ulaşma şansımızın da artacağını düşünüyorum." Düşmüş omuzlarımı toparlıyor ve Haze'ye bakıyorum. "Sorgulama teknikleri üzerinde birkaç bilgi sahibiyim fakat onlardan birisini öğrenemeyecek kadar üşengeç olduğum için şu an kendime kızıyorum. Bu sebeple..." Kapıya doğru ilerliyorum; yağmurun yağıp yapmadığına bakarken sözlerimin sonunu da kelimelerime ekliyorum. "Sorgulama işini siz ikinize bırakmak bana daha mantıklı geliyor." Bu hem en kolay yol, hem de en doğrusu. Ağabeylerimin ikili bir çalışmada başarıya ulaşacaklarından şüphem yok. Ben ise bu durumda olası bir tehlikeye karşı tetikte bekler ve çevresel faktörlere odaklanırım. Sorgulama sırasında olası bir saldırıyı engelleme işini üstlenebilirim. Kendimce düşünebildiklerim bunlar. Daha sonra bu durumu ağabeylerime açıklayabilirim; lakin şu an önümüzdeki inceleme fikrine yoğunlaşmalıyım.