Belki bir umut...

[Kazuma Masahiro]

Uyanmıştı sabahın erken saatlerinde. Akşamüstü öğretmenin evine gidip gece geç saatlere kadar antrenman yapmış bitkin düşmüş ve orada kalmıştı. Erken saatlerde kalktığından hocasının sabah antrenmanına yetişebilmişti. Kılıçları adeta dans ediyordu güneşin altında. Fakat katılmamıştı antrenmana, Masahiro Sagano Bambu Ormanında yapacaktı. Tekrar görmek istiyordu o keşişi, bir umut ardı içindi. Yaklaşık iki saat boyunca öğretmenini izledikten sonra sofraya oturup kahvaltı etmişlerdi. Masahiro başlarda böylesine yetenekli birinin neden hala antrenman yapıp kendini yorduğunu merak ediyordu. Onun yanında geçirdiği senelerde öğrendiği şeylerden biri de buydu. Yeteneklerin her zaman körelebileceği. Bu nedenle öğretmeni her sabah kalkıp yaklaşık iki saat çalışırdı. Ona olan saygısını çok çok pekiştirirdi bu Masahiro'nun. Yemekten sonra olayları anlatma gereği duydu. ''Çıktığım görev, tam anlamıyla mükemmeldi. Keşişleri anlatmıştın ya usta... Onlar cidden varlar. Bir tanesini gördüm, onlar, onlar cidden farklılar. Fakat bu farklılık iyi bir şekilde farklılık. Neyse ben sadede geleyim. Bir umut Sagano Bambu ormanlarına gidiyorum. Bu gün orada tamamlayacağım antrenmanımı.'' diyecekti. Onun yanında gereğinden fazla konuşmazdı. Ustası sessiz kalmış yalnızca başıyla onaylayıp önüne döndü.

Masahiro yanına yeteri kadar su alıp yola çıkmıştı. Su hem içmesi için hem de kılıcı içindi. Böylece kılıcını savururken daha rahat hissediyordu. Damlaların geriye doğru uçuşması hızını daha yüksekmiş gibi hissettiriyordu ona. Yavaş yavaş ilerliyordu. Hocasının evine yakındı. Bu nedenle yolu fazla uzun değildi. Önceden de olduğu gibi uzun bir süre ilerledi. Yaklaşı bir saat kadar. Öğlen olmaya başlamıştı. Yerine çömeldi ve biraz su içti. Sonra ayağa kalkıp biraz daha suyu ağzına alıp yutmadı. Kılıcının bir kısmını kılıcından çıkararak üzerine ağzındaki suları püşkürttü. Tüm kılıç su ile olacak şekilde devam etti. Bundan sonra ise kınına soktu. Ani hamleler üzerine olan İaido hız istiyordu. Kınından ani bir çıkış ve yüksek bir hız. Tek hamlede bitirmeye dayalı da denilebilirdi. Eliyle kınını iyice kavradı ve aniden çıkardı. Az miktarda da olsa güneşin su damlalarına çarpması ve etraftaki su damlalarını parlaklığı içindeki şevki arttırıyordu. Sonra keşişin onları izlediğin hatırladı. Şuan da izliyor olabilirdi. Bu nedenle onunla konuşurmuşçasına sesini yükseltti. ''Buradasın sanırım, olmasan bile devam ediyorum. Siz keşişler... Bazılarınız çok garip fakat senin gibiler fazlasıyla havalı. Sen farklısın değil mi? Daha çocukluğundan bir şey yitirmemişsin fakat yine de hızlısın, güçlüsün.'' deyip duraksayacaktı. Delirmiş miydi? Hayır sadece umut ediyordu. Nitekim pek farkları yoktu bu kavramların.

[Kazuko Mifune]

Shinobilerin, keşişlerden bahsettiği bir yer vardı, neresiydi lan orası? Haa... Hatırladım Sagano Bambu zırtpırt ormanı. Orda bambuları falan kesemiyormuşsun. Garip... Keşişler izin vermiyordur büyük ihtimal. Yaşıtlarıma göre daha iri olduğumdan beni Jounin sanma olasılıkları olabilir. O yüzden gidelim de Sagano Bambu'yu gezen iki üç Genin ile dalga geçelim. Ehehe... Yani aslında böyle bir şey yapmam, fakat ciddi bir şekilde köyde yapacak iş kalmadı. Ciddi olursak keşişleri çok merak ettiğimi de söyleyebilirim. Nasıldır acaba tipleri? Senin, benim gibi insanlardır onları biliyorum da. Kostümlerini çok merak ediyordum nedense.

Hadi bakalım evden çıkalım dedik ve yürümeye başladık. Karşıma çıkan bütün yaşlılara selam çaktıktan sonra akademiden yeni çıkmış veletlere de iki üç laf atmıştım. Özlemişim veletleri, kim bilir benim seviyeme gelince benden iyi bir ninja olabilirlerdi. Ama ellerinden geldiğince şu ellerini korusunlar sonra böyle sıkışıp kalıyorsun. Tek elli olmak zor, bir şeyi taşımakta kılıç dövüşünde zorlanıyorsun. Ve en nefret ettiğim özelliği de ninjutsu mührü yapamadığından ninjutsu kullanamıyorsun. Şu elimi iyileştirecek bir jutsu var ise araştırmak istiyordum. Fakat neyse şimdi konunun dışından çıkmayalım. Ben buralara iki üç göz atarken bir tane çocuk, bir şey zırvalayıp hızlısın mı güçlüsün mü öyle bir şey demişti. Oooo... Hız benden sorulur, dedim ve mekanizmadan dolayı katanamı kınımdan çıkartıp fırlatıverdim, bu arkadaşın tırt katanasına bir kılıç fırlatmışım, bundan hızlı olduğumdan dolayı ve katanam galiba bu arkadaşın tekniğinden iyi olduğundan elinden düşüvermişti. Çocuk tırt... Kendisini bir keşişin izlediğini düşünmesinden anlamıştım zaten. Katanası düşünce mekanizmayı aktive ederek katanamı elime getirdim ve boynumdaki ceketi tutarak çocuğun karşısına geçtim. ''Evlat, tekniğin iyi, ama geliştirilmeli'' demiştim. Sonra da bir kahkaha patlatmışım. Orman inledi bildiğin, neyse şapşallığımı bozdum. Gidip 2 katı olduğum çocuğa yöneldim. ''Sende bir şeyler seziyorum. Sen bir teknik mi uygulamaya çalışıyordun?'' demiştim, ''Maalesef ki laflarını duydum, keşişlerin seni izleyebileceğini sanmıyorum. Yalnızca ben izledim'' diyerek bir kahkaha patlattım.

[Kazuma Masahiro]

Masahiro tüm saflığı ve umuduyla ormana gitmişti. Kendi kendine konuşup antrenman yapıyordu. Hafifçe vuran güneşin ışıkları kılıcına püskürttüğü suları ışıldatıyor, her kınından çıkarışında ayrı bir estetik ve zerafet katıyordu. Bir süre daha böyle devam edince bir adam gelmişti. Masahiro'ya göre oldukça uzun bir adamdı. Aslında Masahiro'ya göre herkes uzundu. Köydeki en kısa insanlardan biriydi. Karşısındaki adam yaş olarak da büyük gözüküyordu.

Adam bir hamle ile Masahiro'nun elinde olan kılıcı yere düşürmüştü. Bu nasıl olabilirdi? Tam bu geçiyordu Masahiro'nun aklından. Bir mekanizmaydı elindeki. Kılıç fırlıyor geri geliyordu. Kılıcı yere düşen Masahiro kılıcını yerden almıştı. Adam yürüyerek karşısına gelmişti Masahiro'nun. Tekniğini geliştirmesi gerektiğini söylemişti. Masahiro bunu anlamsız bulmuştu, antrenmanlar teknikleri geliştirmek için yapılırdı.

Saygılı olması öğretilmişti Masahiro'ya saygısını bozmayıp suratına sıcak bir gülümseme takmıştı. Elini kafasının arkasına götürüp gülmüştü. Bundan sonra bir teknik deneyip denemediğini sormuştu. Elbette deniyordu Masahiro boşu boşua kılıç sallamıyordu ya! Adam durmadan devam edip keşişlerin onu izlemediğini yalnızca kendisinin izlediğini belirtip kahkaha atmıştı. Masahiro elini kafasının arkasından çekip yüksek sesle görecekti.

Saygısıyla devam etti ''Üzgünüm efendim fakat biriyle karşılaştım. Onu hatırlamam gerektiğini söylemişti bana. Keşiş Shimpei kızıl saçları vardı. Oldukça hızlı ve çevikti ayrıca bizleri izlediğini söylemişlerdi. Belki de burada bir deli gibi kendi kendime konuşuyor olabilirim, fakat bir umut. Bir umut ya beni dinlediyse...'' demişti. Bundan sonra kılıcını kınına koyup elini kendinin iki katı olan adama doğru uzatacaktı ''Kazuma Masahiro, efendim.'' diyecek ve gülümseyecekti.