Gökyüzü Ağlıyor

[Gin Ryuunosuke]

Yeni bir güne gözlerimi açarken bulanık olan görüntüler yerini berrak görüntülere bırakırken içimde değişik bir his vardı. İyi mi kötü mü anlayamıyordum. Fısıldama gibi bir ses ile “Bugün günlerden ne ki? “ aklıma gelen şey ile birlikte yüzüm üzgün bir ifade almıştı. “Doğru ya bugün Pazar beni çağırıyorsun değil mi Sensei? Sanırım geciktim.“ hızlı bir şekilde yüzümü yıkamak gibi kişisel temizlik işlerimi hallettikten sonra “Akihiko-san ben çıktım.“ "Tamam, Gin bugün Pazar oraya gidiyorsun değil mi? ” “Evet” ,diye cevap verdikten sonra kapıyı açarak dışarı çıktım.

Hızlı adımlarla yolda yürüyordum. Hava kapalıydı sanırım yağmur yağacaktı. Her zaman ki gibi esnafla selamlaşarak yürüyordum ve yine her zaman ki gibi beni tanımayan kişiler görünümümden dolayı biraz ürkmüş ve şaşkın ifadelerle bana bakıyordu artık buna alışmıştım bu yüzden beni etkilemiyordu. Bir çiçekçiden 1 demet çiçek aldım ve yürümeye devam ettim. Köy meydanına ulaştığım da Yuuki ve Hideo oradaydı yanlarına ulaştığımda selam verdim herkesle selamlaştıktan sonra Hideo hemen “Yine geciktin Gin…” “Özür dilerim.”, dememin hemen ardından Yuuki “Geçen haftada gelmemiştin.” “Göreve çıkmam gerekiyordu. Yeniden özür dilerim.”

Shinobi konusu açılınca herkes sustu yaptığım hatanın farkına varmıştım. Ortamın havası çok çabuk değişmişti. Hemen bir şeyler yapmam gerekiyordu. “Neyse artık gidelim Sensei’ yi bekletmek çok kaba olur değil mi?” ,diyerek yürümeye başladık. Yolda her zamanki muhabbetlerin ardından girişte durmuştuk herkes girişin üstünde yazan “MEZARLIK” yazsına baktıktan sonra içeriye girdik ve mezarların arasında ki yollarda yürüyerek bir mezarın karşısında durduk. Herkes elinde ki çiçekleri bıraktı. Etraf çok sessizdi. Bu sessizliği bozan ben olmuştum. “Uzun zaman oldu değil mi Sensei? Geçen hafta gelemediğim için üzgünüm. ” Yuuki aramızda ki en duygusal kişi olduğundan gözünden yaşlar gelmeye başlamıştı bile Hideo ise en neşelimizdi fakat onun suratı bile beş karıştı. Uzun süre orda durduktan sonra herkes ayrıldı ve kendi yoluna gitti.

Hüzünlü bir şekilde yürürken karşı taraftan gelen bir kişi görmüştüm. Beyaz tenliydi ortalama boylardaydı diğer insanlardan pek bir farkı yoktu fakat benim ilgimi çekmişti ardından birbirimizin yanından geçtik geçer geçmez durdum ve arkama baktım. Neden bilmiyordum ama takip etmek istiyordum arkamı dönerek onun arkasında yürümeye başladım ve tam o sırada yağmur yağmaya başladı. Niye bilmiyordum ama bu kişiyi takip etmek istiyordum berki sadece kendimi ona yakın hissetmiştim berki eski bir tanıdıktı hiçbir fikrim yoktu sadece onu takip etmek istiyordum. Gökyüzü ağlıyordu bu sırada ben o kişiyi takip ediyordum sanırım beni fark etmesi uzun sürmüyecekti. Takip ederken çoktan köy meydanına ulaşmıştık.

[Morio Fujita]

Benim için normal günlerden biriydi. Vücudum yağmurun altında yavaşça ıslanırken ışığın girmeye çalıştığı sokaklarda yavaş adımlarla hareket ediyordum. Aslında ne yapacağımı bilmiyordum. Uzun süredir Daiki dışında kimseyle konuşmamıştım ve artık ona da ulaşamıyordum. Hemen karamsarlığa kapılmamak için bir görevde olduğu ihtimaline inanıyordum. En o da beni gibi bir shinobiydi. Chuunin hatta Jounin bile olabilirdi. O uyuya kaldığında bu konuları konuşma fırsatını kaçırmıştık.

Yağmurun şiddetini arttırmasıyla adımlarımı biraz daha hızlandırmıştım. Köy meydanında yağmurun altında durmak iyi bir şey değildi. Hele ki yapacak bir şey bulamıyorsanız.

Köy meydanında bir o tarafa bir bu tarafa dolanırken arkamda birinin yürüdüğü gibi bir hisse kapılmıştım. Bu olayı başta paranoyakça bir yaklaşım şeklinde yorumlasamda apaçık takip ediliyordum. İlk teorim bizim çocuklardan biri bana şaka yapmak istiyordu. İkincisi ise ilki kadar iyi bir şey değildi. Biri beni kötü amaçlar için takip ediyordu. Neler yapabileceğimi düşünmek için zamana ihtiyacım vardı. Arkama bakmadan normal bir yürüyüşmüş gibi devam ediyordum. Her ihtimale karşı bir elim çantamda her hangi bir durum için hazır bulunacaktı.

Planım iyi bir şekilde işlemeye başlamıştı. Bazıları paranoyakça davrandığımı söylese de yaşamı mı kaybetmek gibi bir niyetim yoktu. Bir köşeden sağ tarafa doğru dönerken göz ucuyla beni takip edenin görünümüne bakmıştım. Bu tipte birini tanıdığımı veya daha önce gördüğümü hatırlamıyordum. Her şeyden önce bu tipte birinin unutulacağını sanmıyordum. Planımın son aşamasına geçmek için aradığım yeri bulmuştum. Bir bank. Hem çoğu insanın görebildiği bir yerde hem de paranoyaklık mı değil mi öğrenmek için iyi bir yerdi. Banka oturup bir eliminde Ando'dan aldığım kunaiye sıkı sıkı sarılmıştı. Karşıma dikilmesi durumunda konuşmaya başlayacaktım '' Özür dilerim ama galiba beni takip ediyordunuz. ''

[Gin Ryuunosuke]

Yağmurla birlikte gök gürültüleri de şiddetlenmişti. Yağmurun şiddeti yüzünden her zaman ki gibi sokaklar sırılsıklam olmuştu. Suya basınca çıkan sesi gerçekten seviyordum. Ardından içimden düşündüm “Nasıl şeyleri beğeniyorum sanırım biraz garip olabilirim.”, diye düşündüm ardından yüzümde bir gülümseme ile yürümeye devam ettim.

Beni fark etmesi pek uzun sürmeyeceğini biliyordum çünkü ilk olarak saklanmak için hiç çaba göstermiyordum ikinci olarak yolda yürürken neredeyse tüm insanlar tipimden dolayı bana bakarken herhalde fark edecekti. Halkın ürkek bakışları arasında yürürken insanların çok olduğu bir yere gelmiştik. Bu sırada düşünüyordum “Niye onu takip ediyorum ki tanımıyorum bile ama içimden gelen bir ses onu takip et diyor. Sanırım artık kendimi gösterme vakti geldi.”

Banka oturdu gerçekten zeki biri olmalıydı kalabalık bir ortamdı kötü bir niyetim olsa bu kadar kalabalık bir yerde yapamazdım fakat kötü bir niyetim olmadığı için sıkıntı yoktu yavaş ve sessiz adımlarla oturduğu bankın karşısına geçtiğimde “Özür dilerim ama galiba beni takip ediyordunuz. '' demişti. Bir süre suskunluktan sonra “Sanırım haklısınız sizi takip ediyordum. Aklınıza kötü şeyler gelmiş olabilir tabi tipim de bir kötüyü andırıyor değil mi, bu çok doğal fakat amacım sadece sizinle konuşmaktı… Pardon adınız neydi?” ,diyerek gülümsedim. Vereceği ilk tepki neydi acaba bana güvenebilirdi fakat onu takip eden görünümü yüzünden bir kötü gibi duran bir kişiye erken güvenmeye de bilirdi bu çok doğaldı.

[Morio Fujita]

Kapüşonumu değen yağmur damlaları hızlanmış ve bunlara bazı yıldırım sesleri ekleniyordu. İşte şimdi klasik bir gün olmuştu. Karşımdaki garip görünümdeki genç dışında.

Bu nasıl bir insandı. Tipi zaten insanı andırmıyordu onu geçtim ama sırf birini merak ettiğin için onu takip etmek. Bu beni aşardı. Hadi bir şey sormaya utanan biriysen niye birini takip ediyorsun arkadaşım? Başka bir insan erken yargıda bulunup sana saldırabilir veya çevredekilerden yardım isteyip uzaklaştırılmana sebep olabilirdi. Verdiği kötü kararlar kötü sonuçlar doğurabilirdi.

Fakat bu sorusunu cevapsız bırakamazdım. Çünkü hatırlayınca bende akademi döneminde hoşlandığım kızla konuşamadığım için evimin yolunu uzatıp onun peşine takılan biriydim. Her ne kadar o yaşlarda masum bir davranış olsa da. İkiside aynı kapıya çıkan olaylardı. Ve bende Daiki'nin beni kötü bir durumdan kurtardığı gibi bende onu bundan kurtarabilirdim. Tabi önce şu yıllardan yenemediğim çekingenlikten kurtulabilirsek.

'' Peki, gerçekten merak ettiysen adım Fujita. Sorun olmazsa bende seni tanımak isterim ''

Ona sakince yaklaşıp ilk olarak niye beni takip etmesindeki asıl sebebi öğrenecektim. Çünkü kimse birinin peşine sırf konuşmak için takılmazdı. İllaki duygusal bir sebebi olmalıydı, bunu kendimden biliyordum. Sonra dış görünüşünün niye böyle olduğu gibi birkaç soru daha yöneltecektim. O bana bir soru sormaz ise.

[Gin Ryuunosuke]

Sorularımın ardından karşımdaki kişinin cevabını beklerken bir sessizlik oluşmuştu bu sırada yağmuru dinliyordum. Bazılarına göre sadece ses kirliliği bazılarına göre dinleyebileceği bir arkadaştı acaba ne söylüyordu keşke anlayabilseydim bulutların neden ağladığını? Belki de sürekli savaş görmekten sıkılmıştır belki de insanların kanlarını yerden silmek için göz yaşlarını kullanıyordur kim bile bilir ki? Köyümüz yıkıldıktan sonra toparlanmasını bilen bir köydü fakat artık ne olursa olsun yıkılmayacaktık Shinobiler bunlar için vardı yeni nesil Shinobiler köyümüzü koruyacaktı. Artık ağlamayacaksın Amegakure Bulutları çünkü artık köyümüzü koruyacağız.

Düşüncelere daldıktan sonra karşımda ki kişinin sesi ile düşüncelerden kurtulmuştum. '' Peki, gerçekten merak ettiysen adım Fujita. Sorun olmazsa bende seni tanımak isterim '' , demişti. Bunun ardından yüzümde bir gülümseme yer edinmişti. Tahmin ettiğim gibi bu Fujita’ydı. Diğer insanlardan çok farklı görünmemesine rağmen sonradan Fujita olduğunu anlayabilmiştim. “Ben de Gin.” Tam soyadımı söyleyecektim normal bir soy ad olsaydı sıkıntı olmazdı fakat Ryuunosuke’ydim ailem Mising-nin’di. Onları tanıyor olabilirdi hem bir Mising-nin ailesinin soyadını taşıyorum hem görünümüm resmen kötüyüm diye bağırıyordu soyadımı söylemem sıkıntı yaratabilirdi.

Ardından onu neden takip ettiğimi sormuştu. Sonunda gelmişti “ Ben aslında bu köyde doğmadım, açıkçası nerde doğduğum bile bilmiyorum fakat beni bu köy sahiplendi ve bana çok yardım etti. Bende bu köyü çok seviyorum ve onu korumak istiyorum. Köyün birçok yıkılıp yeniden toparlandığını çoğu kişi biliyor ben bu köyü koruyacak olanların yeni nesil Shinobiler olduğunu düşünüyorum ve bir daha yıkılmaması için elimden geldiğini yapacağım fakat bilirsin ki tek benim yapacağım bir iş değil bende diğer Chuuninleri tanımak istiyordum ve araştırmalar yapıyorum senin de araştırmanı yapmıştım. Diğer insanlardan çok fazla farkın olmadığı için ilk olarak senin olabileceğini düşünmemiştim fakat seni takip etmeye başladıktan bir kişiden duyduğum görünümün aklıma gelince takip etmeye devam ettim. Senin özel bir ödül aldığını duymuştum bu yüzden seni tanımak istedim. İlerde bir savaş sırasında köyümüzü korumak için yan yana savaşabiliriz ne de olsa?" Ardından söylediklerimi gözden geçirirken gözden kaçırdığım noktayı fark edince "Şimdiden özür dilerim köye olan sevgim seni takip etmem ve seni araştırmam için yeterli bir sebep değil ve herkes yaşadığı yeri sevmek zorunda değil burası ile ilgili düşüncelerin farklı olabilir benim yaşadıklarımdan dolayı düşüncelerimi kesinlikle doğruymuş gibi söylemem hatalı rahatsızlık verdiysem şimdiden özür dilerim. ”

[Morio Fujita]

Sözlerime cevap gelmesi uzun sürmemişti. İlk olarak adının Gin olduğunu söylemiş ve ardından kendini tanıtmaya başlamıştı. Benim açımdan beklemesi uzun süren bir konuşma olmuştu. Hem uzun hem de garip. Artık ne kadar ödül denir onu bilmem ama daha yeni kazandığım bir ödülden bile haberi vardı. Kim bilir ne kadar zamanını harcamıştı bu iş için. Daha faydalı işlere harcaya bilecekken. Kitap okumak, antrenman yapmak ve ya daha az garip şekilde insanlarla sosyalleşerek.

Fakat onu yargılamaktan çok hasta biri olarak görüp bu sorunlarını çözmesine yardım etmeliydim. Gin'in konuşmasındaki en belirgin şey bu köye olan aşkıydı ki bu iyi bir işaretti. Büyük ihtimalle bu araştırmaları yapmasının sebebi ise bu bahsettiği omuz omuza savaşma mevzusu. Büyük ihtimalle kafasında bir grup kurma gibi bir fikir bulunuyordu ki birini bu kadar araştırdığına göre böyle bir fikrin temellerini atıyordu. Ama ona bir şey hatırlatmalıydım. İlla ki birbirine destek olup omuz omuza vermek için savaşmaya gerek yoktu. Hatta savaş veya kaba güç her zaman en son durum olarak kullanılmalıydı.

'' Özür dilemene hiç gerek yok Gin-San. Köye olan sevgini paylaşman suç değil hatta iyi bir olay. Bu köyün bunlara ihtiyacı var ne de olsa şehrin yarısı ruhsuz insanlardan oluşuyor ve bunların birçoğunun köyü umursadığını düşünmüyorum. Bunun farklı sebepleri var ve konumuzdan biraz uzak. ''

Konuşmamı az çok kafamda oluşturup ifade etmeye başlamıştım. Uzun konuşma yapmak her zamanki gibi problemimdi. Ama şuana kadar konuştuklarımın anlaşıldığını hissediyordum. Konuşmamın yarım kalmamasını sağlamak için de devam edecektim. Daha değinmem gereken bir nokta daha vardı.

'' Fakat sen de bunun farkındasındır ki bir konuda fazla aşırıya kaçmışsın. Tabi kide bu araştırma yapıp takip etme konusu. Yanlış anlama ama insanların böyle bir durumu yanlış anlama ihtimalleri çok yüksek. Bir de şu araştırma yapma işi var. Birini araştırıp onun hakkında bazı şeyler öğrenip onunla konuşmak iki kişi arasında var olan doğallığı bozmaz mı? ''

İşte bu sefer olmuştu. Tüm dikkatimi onun üzerine verip bir elimde tuttuğum kunai'yi de bırakmamla da bunu desteklemiş olacaktım.

[Gin Ryuunosuke]

Bir süre düşünürken yağmur ve gök gürültüleri şiddetleniyordu. Ardından cevap gelmişti. '' Özür dilemene hiç gerek yok Gin-San. Köye olan sevgini paylaşman suç değil hatta iyi bir olay. Bu köyün bunlara ihtiyacı var ne de olsa şehrin yarısı ruhsuz insanlardan oluşuyor ve bunların birçoğunun köyü umursadığını düşünmüyorum. Bunun farklı sebepleri var ve konumuzdan biraz uzak. '' Ardından kısa bir aralıktan sonra devamını getirmişti.'' Fakat sen de bunun farkındasındır ki bir konuda fazla aşırıya kaçmışsın. Tabi kide bu araştırma yapıp takip etme konusu. Yanlış anlama ama insanların böyle bir durumu yanlış anlama ihtimalleri çok yüksek. Bir de şu araştırma yapma işi var. Birini araştırıp onun hakkında bazı şeyler öğrenip onunla konuşmak iki kişi arasında var olan doğallığı bozmaz mı? ''

Köye olan duygularımı anladığına sevinmiştim ve dediğinde de haklıydı köyde ruhsuz insanlardan bol bir şey yoktu. Aşırıya kaçtığımın farkındaydım fakat köyde ki diğer insanlar hakkında bilgi edinmeyi seviyordum. Söyleyeceğim kelimeleri özenle seçtikten sonra artık hazırdım. “ Söylediklerinin çoğunda haklısın yaptığımın doğru olmadığının farkındayım fakat diğer insanlar hakkında bilgi edinmeyi seviyorum ama bunu değiştirmeye çalışıyorum son zamanlarda büyük ölçüde azaltmayı başardım. İnsanları takip etmediğimi de bildirmek isterim. Ben sadece diğer insanlardan halk olsun tanıdığım Shinobiler olsun onlardan bilgi edinmeye çalışıyorum. Takip işi sadece bu sefere mahsus bir işti. Onun da nedenini açıklamıştım zaten.” Sorumun cevabını beklerken yağmuru dinliyordum şuan içinde bulunduğumuz hassas durum yüzünden vereceği cevabı tahmin etmek epey zordu fakat pek önemli değildi. İçimden gelenleri söyledikten sonra insanların hakkımda söylediği olumsuz şeyleri umursamıyordum.

[Morio Fujita]

Üzerimde yağmurluğum olsa bile bu kadar süre yağmur altında oturmak beni rahatsız etmişti. Olası bir tehlike ihtimalide kalkmıştı ama aklımda bir soru kalmıştı. Bu soru yüzünden kendi içimde çatışmaya girmek zorunda kalmıştım. Soru çok basit ama bir o kadar da karmaşıktı. Ona güvenebilir miydim? Gin konuşurken aklıma bu soru gelmişti. Söyledikleri güvenebileceğimi gösteriyordu fakat davranışları ve giyinişi ise tam aksini gösteriyor, çizgi filmlerdeki kötü adamlara benziyordu. Aldığım eğitim bana her ne kadar bana dış görünüşle yargılayamayacağımı söylese de bir insanın niye böyle bir görünüşe sahip olmak istediğine anlam veremiyordum.

'' O zaman bir sorun yoksa Gin-San başka bir yerde oturup konuşmak isterim.(Yukarıyı göstererek) Yağmur duracak gibi gözükmüyor da. '' Ağzımdan bu sözler çıkarken oturduğum yerden kalkmıştım. Onu anlayabilmem için daha fazla zaman geçirmem gerekiyordu. Burada oturup ıslanmak gibi bir niyetimde yoktu artık.

Gin'in de kalkmasını bekleyecek. Ayağa kalktığında ise yine konuşmaya başlayacaktım. '' Acaba yakınlarda bildiğiniz güzel bir mekan var mı Gin-San '' Bu soruyu sormamın sebebi meydanın bu tarafını neredeyse hiç bilmemem olduğuydu. Hatta buralara yolum bile düştüğünü hatırlamıyordum. Son zamanlarda Daiki'yi bulma umuduyla Yahiko Ormanına gidişin buradan daha kısa olduğu için yolu kullanmaya başlamıştım.

[Gin Ryuunosuke]

Yine yağmur ve gök gürültüleri dışında ikimizden de ses çıkmıyordu. Karşımda ki kişiyle empati kurmaya çalışıyordum. Görünümü resmen kötüyüm diye bağıran biri beni takip edip ardından kötü bir amacı olmadığını söylemesinden kısa bir süre sonra benim ile ilgili bir araştırma yaptığının ortaya çıkması sanırım bende de bir kafa karışıklığı olurdu. Neyse benim vaktim vardı. Biraz daha düzgün bir görünüme sahip olabilirdim o zaman insanlarla daha iyi ilişkiler kurabilirdim ama ben görünümümden memnumdum. Diğerlerinden biraz farklı olmamda ne sıkıntı vardı anlamıyordum.

Bir süre sonra Fujita konuşmaya başladı. “ O zaman bir sorun yoksa Gin-San başka bir yerde oturup konuşmak isterim.(Yukarıyı göstererek) Yağmur duracak gibi gözükmüyor da. “, demişti. Tamam, anlamında kafamı salladım. Ardından oturduğum yerden kalkmıştım. Kalktıktan sonra ” Acaba yakınlarda bildiğiniz güzel bir mekan var mı Gin-San '', demişti.

Fazla düşünmeme gerek kalmamıştı aklıma direk bir mekan gelmişti. “Evet, bildiğim bir yer var. Arkadaşlarımla arada gideriz. Sade kendi halinde bir yer istersen gidebiliriz. Buraya da oldukça yakın.” , nasıl yerlerden hoşlandığını bilmiyordum. Ben sade yerleri daha çok seviyordum eğer tarif ettiğim yeri beğenmezse dolaşarak ve birilerine sorarak başka bir yer bulmayı önerecektim.

[Morio Fujita]

Git gide hızlanan yağmurun altında Gin'in bir şeyler söylemesini bekliyordum. Bir yer bildiğini söylemişti. Hiç düşünmeden onaylamak adına '' Hay, hay '' diyecek ve bir elimle de onun önden gitmesini belirtecektim. Daha tanışalı bir saat bile olmamıştı. Fakat Gin'e karşı oldukça nazik davranmaya çalışıyordum. İlk baştan itibaren kötü bir izlenim bırakmak istemiyordum.

Güneşin girmeye korktuğu yağmurunda dev kabloların arasından zorla girdiği sokaklarda ilerliyorduk. Kaotik bir görüntünün hakim olduğu bu noktada insanlarda bundan oldukça etkilenmiş gözüküyordu. Hiçbiri içinde bulunduğu durumdan şikayetçi gözükmüyordu. Gin'in tarif ettiği yönde ilerlemeye devam ederken yavaşça onu dürtüp yıllardır aklımı kurcalayan bu düşüncelerimi dile getirecektim. '' Gin-San lütfen yanlış anlama ama sence de ülkenin diğer yerlerine nazaran bu tarz bir kaotik görünümde olması garip değil mi? ''

Bu düşüncelerimi ilk defa biriyle paylaşıyordum. Hem de ilk defa tanıştığım biriyle. İçimde bir kuşku ve panikleme vardı. Olumsuz bir cevapla karşılaşmak istediğim son şeydi. Aslında bu sohbeti aklıma sokan da oydu. Köyü çok sevdiği hakkında bir şeyler söyleyip köy ile ilgili konuşmaya devam etmişti.