Merak içinde yeni günlere!

[Kasumikage Shikibanzo]

Güzel, güneşli bu Kusagakure sabahı...

Perdesinin işini düzgün yapamamasından kaynaklı olarak gözüne giren güneş ışığı ile güzel olacağını düşündüğü bir güne uyanmak üzereydi Kasumikage. Her ne kadar bu uyanma şekli tam olarak uykusunu almasına engel olsa da içindeki merak duygusu ile hemen gözlerini pencereden odasına giren güneş ışınlarından kaçırarak yatağından kalkmıştı. Yatağın başında yapılan bir-iki esneme hareketinden sonra biraz daha ayılmış olacaktı ki hemen penceresine yanaşmış, önce perdeyi kenara iterek tüm odaya güneş ışığının girmesini sağlamıştı. Gözleri henüz ışığa alışmadığı için biraz acıyor olsalar da bunu pek dikkate almayarak hemen penceresini sonuna kadar açmış ve güzel sabahın güzel kokusunu ciğerlerine doldurmuştu. Sabahın henüz kirlenmeyi başaramamış o temiz kokusu ciğerlerine dolarken suratında saçma bir gülümseme oluşmuştu. Pencereden kafasını dışarı uzatmış temiz havayı içine çekerken birden odasının kapısının açılması ile irkilmiş ve arkasına döndüğünde odaya annesi Sencha'nın girdiğini görmüştü. Kısa bir günaydınlaşmadan sonra annesi elindeki çamaşır sepetini Kasumikage'ye vermiş ve yatak çarşafları ile perdeleri içine koymasını istemişti. İlk başta reddetmeye çalışsa da annesinin onu ''Shikibanzo!! Eğer bu evde yaşıyorsan kurallara uyacaksın!'' diye azarlaması karşısında pes etmiş ve yatak çarşaflarını çıkartmaya başlamıştı. Evde kendisine Shikibanzo denmesine alışkındı. Belkide sadece anne ve babası ona bu isimle seslendiğinde sinirden kudurmuyordu. En azından ev sınırlarının dışında ona Shikibanzo dememeleri gerektiğini biliyorlardı...

Yatak çarşafları ve perdeleri annesinin eline tutuşturduğu sepete koyduktan sonra hızlıca odasından çıkmış ve güzel bir kahvaltı için mutfağın yolunu tutmuştu. Mutfağa girmek için salondan gectiği için sepeti ordaki masaya bırakmış ve mutfağa ilk adımını atmıştı. Karşısında tipik bir aile manzarası vardı. Babası Yamamoto elinde günün gazetesini okuyor, annesi Sencha ise onlara o çok sevdikleri soya soslu tostlardan hazırlıyordu. Kendisi bi tostun içinde nasıl soya sosu güzel olabilir kabul etmek istemese de artık bu enteresan zevklere sahip baba oğula laf dinletmeye çalışmıyor ve huylarına gidiyordu. Tostlar pişip masaya konduğunda Yamamoto gazetesini kenara bırakmış ve Sencha'nın alnına ufak bir öpücük kondurarak ''Şimdiden kahvaltı için teşekkürler hayatım.'' demişti. Kasumikage'de babasına katıldığını belli ederek hemen tostları mideye indirmeye başlamıştı...

Kahvaltı faslı bittiğinde Sencha hemen masaya çayları servis etmiş ve ilk yudumunu alması ile beraber Kasumikage'ye dönerek ''Shikibanzo bugün ne planların var. Yakın zamanlarda görevin yok diye biliyorum. Bana yardım etmek ister misin?'' demişti. Kasumikage ise annesinin dudaklarından çıkan cümleden sonra irkilmiş ve tüm gün evde annesine yardım etmek istemediğinin farkına varmıştı. Yamamoto olan bitenleri izlerken Kasumikage'nin suratının aldığı ifadeyi görmüş, hafif küçük bir sırıtış ile çayından yudum alıp konuşmaya başlamıştı. ''Sencha, Shikibanzo'nun bugün işleri var. Her ne kadar emekli olmuş olsam da biliyorsun ki zamanında yüksek rütbeli bir shinobi idim. Bu yüzden bugün ondan istediğim bir kaç teslimat görevini yerine getirecek.'' demiş ve Kasumikage'ye göz kırpmıştı. Kasumikage ise bu söz üzerine hiç bozuntuya vermeyerek ''Aahahahahah! Tabiki Yamamoto-sama!!' demiş ve soğumuş çayından büyük bir yudum alarak odasına koşmuştu...

Babasının onu iğrenç geçecek bir günden kurtarmış olması onu çok mutlu etmişti. Büyük ihtimalle ortada babasının yapmasını istediğin bi teslimat görevi falanda yoktu. Bu yüzden rahatlık duygusu içerisinde odasına gidip üstünü başını değiştirmiş. O çok sevdiği kırmızı-siyah ceketini giyerek evin kapısına doğru koşmuştu. Kapıda sandaletlerini giyerken içeriden Sencha'nın ''Hadi yine iyisin Shikibanzo!'' demesi ile küçük bi kahkaha atmış ve Kusagakure sokaklarının yolunu tutmuştu. Bakalım bugün ona neler kazandıracaktı. İşte bu merak duygusunu seviyordu!

[Kasumikage Shikibanzo]

Küçük şirin evlerinden çıktığı gibi dışarıda mutlu mesut yürümeye başlamıştı Kasumikage. Her ne kadar içinde mutlu mesut olsa da suratındaki o sinirli ifade yüzünden duygularının anlaşılması zor durumdaydı. Hatta annesi ile gezmekte olan küçük bir kıza el salladığında küçük kız birden annesine sarılmış ve ağlamaya başlamıştı. Bu tür saçma durumlara yıllardır alışkın olduğu için garip karşılamıyordu. Hatta bazen bile bile küçük çocukları korkutarak gününe neşe katıyordu...

Hafifçe esen rüzgar dağınık saçlarını daha da dağıtırken bugün ne yapacağı hakkında düşünmeye başlamıştı. Her ne kadar annesinin vermek üzere olduğu işlerden babasının küçük yalanı ile kurtulmuş olsa da bugün yapacak işi sahiden yoktu. Ne antrenman yapası vardı ne de ciddi bir şeyle uğraşmak. Ne yapacağını bilmeden sadece köy meydanına doğru yürüyordu. Bu tür durumlarda içindeki merak duygusu he zaman daha da artardı. Çünkü gün ne kadar sıkıcı geçiyorsa o gün içeriside olacak herhangi bir yeni olay Kasumikage'nin dikkatini dahada çekecek ve içindeki merak duygusuna yenilip onu takip edecekti. Kendini tanıyordu ve bu duyguyu seviyordu. Bu yüzden her zaman hayatta aldığı kararların arkasında durmuş ve onları savunmuştu. Bazen bu durum yüzünden başkaları ile arası açılsa da bundan hiç vazgeçmemişti. Çünkü onu Kasumikage Shikibanzo yapan o duygulardı. Her ne kadar Shikibanzo olmayı istemesede...

Köy meydanına vardığında kısa süreliğine durarak tekrar temiz havayı içine çekmişti. Bu duyguyu seviyordu ve olabildiğince tatmak istiyordu. Özellikle babasının çok fazla sigara kullanması onun temiz havaya olan sevgisini dahada arttırıyordu. Kendi evlerinde sadece kendi odasında bu temiz havayı alabildiği için dışarıyı hep sevmişti. Hele ormanda bi ağacın altında oturup kitap okumak büyük bir zevkti onun için. Gene bi mutluluk nöbetlerinden birini yaşıyordu işte... Gülüyordu, suratındaki sinirli ifade güldüğü için biraz azalmış olsada az korkunç durmuyor değildi. Belki çevredeki bir kaç kişi meydanın ortasında dimdik duran ve derin derin nefesler alıp gözlerini kapatmış bu genç için garip laflar ediyordu ancak onun umurunda değildi. Gözlerini kapatmış önündeki hayatı hayal ediyordu. Güçlü bir shinobi olmak, seveceği biri ile karşılaşmak ve her zorlu görevden sonra görev arkadaşları ile güzel bir yerde rahat bir şekilde yemek yerken görevin başarısı hakkında konuşmak, belki görevde ölen takım arkadaşı için üzülmek ve yemek bitince onurlu bir şekilde onun cenazesine katılmak. Sırf bunları düşünmek bile aşırı heyecanlandırmıştı kendisini. Durduğu yerde nefes almayı kesmiş ve birden ''OOOOOOOOOO!!'' diye bağırarak hayallerinden kurtulmuştu. Hayaller her ne kadar güzel olsalar da gerçeklik daha ilgi çekici olmuştu her zaman. Kural basitti... Güçlü biri olmayı hayal etmek yerine güçlü olmak her zaman daha mantıklıdır.

[Kyogi Haze]

Sabahın ilk rüzgarı..Kusa'nın coğrafi yapısı onu, esen her rüzgarla bir olacak yapıya bürünmesine neden olmuştu.Saçını toplayan deri şeridi eliyle çözerek doğanın enfes kokusuna teslim oldu.Ne çılgınca uçuşan saçlarına,ne de üzerinden fırlayıp gidecekmiş gibi duran kıyafetlerine engel oldu Haze.Gece devriyelerini,bu saatleri yaşamak için tercih ettiğini reddedemezdi.Ay ışığı altında sadece ağaçlar ve düz çayır,sonrası ise insanlardan yoksun sabah saatleri.Beyninin gelişmişliği hakkında şüpheleri olsada,ona dahi düşünecek çok şey veren bir kombinasyondu bu.Mitsuko uyumak için çırpınmasa,her gün bunlara tanık olsa... Gözlerini kapatarak gülümsedi.O zeki ufaklığın,kendini doğanın güzelliklerine kaptırdığında nasıl mutlu olduğunu hatırlıyordu.Dünya üzerinde kendisi ve kardeşleri için daha uygun topraklar yoktu.Konoha kütüklü oluşu birşeyi değiştirmiyordu.Damarlarında akan kan dünyanın başka köşelerine aitti ancak Haze bu köyü,bu coğrafyayı iliklerine kadar hissediyordu.

Dişleri açıkça belirginleşti,sağ parmaklarını güçle şıklattı.Yanındaki genç genin derin uykusundan endişeyle fırlamıştı.Yumuşadı Haze,köyünü ne denli seviyorsa insanlarınıda o kadar sahiplenmişti. "Sorun yok Kuro-san." Takımından bağımsız ilk görevi olduğunu işitmişti.Gece boyu uyuklamalarını,her sesle irkilişini büyük bir keyif ve anlayışla izlemişti Haze.Zorlukla hatırlayabildiği geçmişinde muhtemelen o da aynı şeyleri yaşamıştı. "Bizlik birşey kalmadı sanırım.Ayrılabilirsin,raporu ben iletirim." Genç geninin mıyışıklığı saniyeler içerisinde yok olurken olağandışı bir hızla sokakların arasına daldı.Kahkahasını tutamadı.Shinobiliği heyecanla yapan insanlar onu gereğinden fazla neşelendiriyordu.Haze'nin hevesi ve heyacanı yıllardır gram eksilmemişti.Misyonunu ve içinde bulunduğu sistemi büyük bir saygıyla takip ediyordu.

Binaların arasından beyaz silüeti akıp gitti.Hızı elverdiğince yeni uyanmış insanları selamlıyordu.Bazıları Haze'nin enerjisini paylaşırken,ufak bir kesimin yüz ekşitmesi belirgindi.Umursamadan hedefine dek ayaklarını çalıştırdı.Olaysız geçen geceyi ve görev arkadaşının gayretini Kusa-chou binasına yazılı olarak bildirdikten sonra Haze her zamanki boşluğa teslim oldu.Eve gitmek için erken bir saati yaşıyordu.Köy halkının aksine birlikte yaşadığı kardeşleri ve üvey annesi güne geç başlayacaktı.Fuka,muhtemelen çayı ve kitabıyla camın köşesindeydi elbette.Yinede -sessiz olmak için üstün bir çaba sarfetmesine rağmen- kardeşi Mitsuko'nun güçlükle sarıldığı uykuyu yarıda bölmek istemedi.Saçını tekrar toplayarak olağan görünümüne kavuştu.Sokaklar kalabalıklaşırken zaten dikkat çeken beyazlığını daha fazla dışa vurmaktan çekiniyordu.Elleri cebinde,birşeyler atıştırma maksadıyla meydana yöneldi.Gece boyu dolanmasına rağmen vücudunda bulunan enerji, tok karınla birleşince rutin egzersiz ve nin-taijutsu çalışmaları için gerekli motivasyonu sağlayacaktı ona.Dışarıda tıkınması ev bütçesini zaman zaman baltalıyordu tabii ki,lakin Haze birkaç çatı tepesinde ufak yerler keşfetmişti.Sürekli müşteri olmanın ona sağladığı avantajları hiç reddetmemişti.Çantasından para kesesini çıkararak atıp tutmaya başladı.Kesesi şişsin diye parasını olabildiğince bozdurmuştu,fakir hisetmek istemiyordu.

"Shikiba-" Sessizce oynayan dudakları,sessiz olmasına rağmen yarıda kesilmişti.İrkildi Haze.O kelimeyi tamamlasa,karşısında belirecek şeytanı düşününce gayet normaldi.Tüm vücudu hatasını telafi edercesine durdu,saniyeler sonra garip bir gülümsemeyle şekillendi ifadesi.Devam etti adımlarına,meydanın ortasında bağıran eski arkadaşına doğru.Bu adamla en son ne zaman konuştuğunu hatırlamıyordu bile.Haze kendi yaşıtlarına göre daha yoğun bir hayat sürmeyi seçmişti.Kardeşleri dışındaki insanlara fazla zaman ayıramıyordu haliyle.Yinede akademi dönemlerinde,Kasumikage ile sırt sırta verdiği anlar olmuştu.İlk gün,sınıfa adını söylediğinde...Sırıtması sesli bir gülümsemeye dönüştü.Tüm çocuklarla beraber Haze'de yerlere yatmıştı.Sonrasında ise farklı sebeplerle olsada aynı yöne sürüklenmişti.Konohalı olduğunun öğrenilmesi kahkahalarla karşılanmamıştı elbette.Yinede yaşadığı dışlanma,ismi yüzünden alay konusu olan bu çocuğu anlamasını sağlamıştı. "Saat dostum,saate bak." Arkadaşının arkasından yaklaşırken omzuna yavaşça dokundu. "Erken fırlamış olabilirsin ama insanların uykusundan tam olarak sıyrıldığını sanmıyorum." Her kelimesi içten bir gülümsemeyle harmanlanmıştı.Doğduğu yer nedeniyle onu yargılamayan birinden bunu esirgeyemezdi. "Küfür ettiklerinden eminim.Gel benimle." İş güç peşinde koşuşturan onca insanın arasında Kasumikage pekte birşeyle uğraşıyor gibi durmuyordu. "Miğdemi dolduracağım.Eşlik edersen memnuniyet duyarım." Reddedilmeyeceğine duyduğu güven fazla büyüktü,adımları bu nedenle çoktan arka sokaklara doğru fırlamıştı.

[Kasumikage Shikibanzo]

"Saat dostum,saate bak."

Tanıdık sesi işitmesi ile omzuna dokunan eli hissetmesi bir olmuştu Kasumikage'nin. Meydanda bağırdığı için azarlanacağını düşünerek ablak bir ifade ile arkasını döndüğünde ise tanıdık simaya sahip birisi ile karşılaşmıştı. İlk başlarda kim olduğunu çıkaramasa da sonradan onun akademiden arkadaşı Kyogi Haze olduğunu farketmişti. Akademi yılları ve genin olduğu zamandan kalma belirli dönemlerde beraber çalıştıkları ve yan yana bulundukları zamanlar olmuştu. Sonradan pek fazla görüşmemiş olsalarda zamanında akademideki sınıf arkadaşlarının aynı kendisine güldükleri gibi ona da güldükleri hafızasında canlanmıştı. İsmi ile dalga geçmiyorlar ancak Kusagakure'li değil Konoha'lı oldukları için dalga geçiyorlardı bu sefer. Şerefsiz pislikler! Sanki kendileri ''Tanrı'' ya da ''Mükemmel İnsan'' lardı. Tek bildikleri komik veya farklı olan kişileri dışlamaktı...

Kasumikage'nin beyninde bu düşünceler sağlı sollu dolaşırlarken Haze saatin erken olduğu ve insanların uyuyor olabileceği ile ilgili gayet mantıklı şeyler söylemişti. Haklıydı, Kasumikage tamamen bi moron gibi köy meydanının ortasına geçmiş ve daldığı hayallerden gaza gelerek salak gibi bağırmıştı. Bunu hem kendi kişiliğine yakıştıramamış hemde biraz utanmıştı açıkçası. Sahi bunu yapmayı bırakmalıydı. Her shinobi güçlü olmayı ister ama bunu meydanın ortasında bağırarak belli etmez. Daha sakin ve soğukkanlı olmalı, hedeflerini insanlara açmak yerine içinde biriktirerek yavaş ve sakin adımlarla gerçekleştirmeliydi. Ancak şimdi daha önemli bi işi vardı... Haze'nin karnı acıkmış ve ona eşlik etmesini istemişti. Kişiliğini sevdiği bu tanıdık shinobiyi yarı yolda bırakamazdı Kasumikage. Hem de ona hiç ''Shikibanzo'' diye seslenmemişken...

Haze cümlesini bitirdiği gibi Kusagakure'nin arka sokaklarına doğru adımlarını atmaya başlamıştı. Kasumikage ise onun gerisinde kalmayarak peşinden yürümeye başlamıştı. Arayı kapattığı anca ise bu eski tanıdığı ile konuşma gereği duymuştu. Kişiliğini sevmediği insanları yanında bulunmamasının yanında kişiliğini sevdiği insanlara saygı duyma gibi bir huyu da vardı. Çocukluklarından beri ciddi bir yapıya sahip olan ve bildiği kadarı ile kardeşlerine sahip çıkan bu shinobi ise onun gayet saygısını kazanmıştı... Ayrıca ismi ile dalga geçmiyordu...

Yürümeye devam ederken iki genç shinobi Kasumikage konuşmaya başlamıştı. ''Eee Haze-san. Akademi yıllarından beri çok fazla görüşmedik. Bildiğim kadarı ile ailenle sorumlu bir yapıya sahiptin hep. Umarım iyilerdir. Aynı zamanda bu yaşlarda böyle bi sorumluluk sahibi olmak insanı yıpratır. Kendini çok yormuyorsundur umarım. Yani aile işlerinden pek anlamam ancak babam hep aile işlerinin yorucu olduğunu söylerdi.'' demişti sakin bir tavır ile. Nereye gittiklerini merak etmiyordu. Zaten aç olmadığı için yemek yemeyecek sadece Haze-san'a eşlik edecekti. O yüzden nereye gittikleri önemli değildi ama ne konuşacakları önemli idi. Haze ile yakın değillerdi ancak kişiliğini sevdiği bu shinobi ile muhabbet etmek ve vakit geçierecek olmak şimdiden heyecanlandırmıştı onu. Şimdiden 5 dakika sonrasını merak ediyordu...

[Kyogi Haze]

Girdiği ara sokaktan,ezbere bir rota üzerinde devam etti.İlerledikçe çevrenin biraz daha salaşlaştığını alışmış olmasına rağmen farkediyordu Haze.Düzenden tamamen yoksun,bakımsız sokaklar.Birkaç ay öncesinde yıkık bir ev dahi görmüştü.Yinede buraları ona sevdiren,tanımlayamadığı birşey vardı.İnsanlar diye tahmin ediyordu.Meydana yakın konumdaki esnafların aksine pek işlek olmayan bu bölgede insanlar daha içtendi.Herkesin birbirini tanıdığını ve ona göre hareket ettiğini gözlemlemişti.Fuka'nın çayları...İkiside böyle mekanlardan kaliteli çay bulmayı beklemesede,satıcı özel olarak onlarla ilgilenmiş ve oldukça tatmin edici ürünler sunmuştu.

"Eh,eskiden öyleydi Kasumikage-san.Artık bana pek ihtiyaç duyduklarını söyleyemem." Ufak bir kahkahayla cümlesine devam etti. "İki kardeşimde büyüdü,hatta bizlerle aynı rütbedeler." Gururu sesine yansıdı.Bir babanın duyacağı türden gururdu bu.İki kardeşini büyütürken üstlendiği rol düşünülürse buna hakkı olduğu söylenebilirdi. "Beni geçip giderlersede inan şaşırmayacağım.Seninle tanıştırmayı fazlasıyla isterim" Eliyle sağındaki sokağı işaret ederek ilerledi.Birazdan gidecekleri yeri,yine bir gece devriyesi sırasında keşfetmişti.Pek kaliteli bir yer denemezdi.Hatta ortalamanın çok altında bile denebilir.Kasumikage'nin bundan şikayetçi olmamasını umdu. "Bolca boş zamanım oluyor bu nedenle.Tamamını köy için çalışarak geçiriyorum.Seninle karşılaşmadığıma şaşırdım açıkçası." Tamamını.Bunu söylerken abartmıyordu Haze.Gece devriyeleri,rutin alıştırmaları,kısa uyku.Ardından Kusa-chou binasında evrak işlerine yardım ediyor ve alışkanlıkları gecenin bastırmasıyla tekrarlanıyordu.Hayati meseleler dışında programını asla aksatmamıştı.Lakin bugünlük,Kasumikage ile arasını kapatmak için 2-3 saatlik bir ertelemeyi hoş görecekti.

Sokağın sonundaki binanın tepesine sıçradı.Açıkçası buranın bir ismi olduğundan dahi şüpheliydi.Sade bir yerleşim ve tasarıma sahipti.Çatı tamamen çimlerle kaplıydı ve üstü basit bir çardakla örtülmüştü.Gerisi ise tahtadan ufak masa ve taburelerden oluşuyordu.Manzara ise değişkendi.Arka taraftan köyün binalarına ve hızına tanıklık ederken,ön tarafı Kusa'yı çevreleyen dağların yeşilliğiyle kaplıydı.Kulaklarını dışarıya kapatabilen biri için fazlasıyla huzur verici bir görüntü oluşabiliyordu dağlar.Tombul amca Nora-san ise...Köy içindeki işletmecilerin içinde en çok sevdiği oydu muhtemelen.Her seferinde Haze'yi gördüğü gibi heyecanla siparişini alıyor ve alt kata inip kendi elleriyle hazırlıyordu.Başıyla onun 32 diş gülen suratını selamladıktan sonra taburelerden birine oturdu,eliyle Kasumikage'ye karşısındakini işaret etmişti. "Erkek kardeşim Fuka..Çaylarla özel olarak ilgilenir.Günlerce onun için özel çay yaprakları aradığımız dahi oldu.Buradaki çayıda fazlasıyla seviyor.Denemeni tavsiye ederim." Elini kaldırarak Nora-sanın masaya gelmesini işaret etti. "Her zamanki gibi,basit bir kahvaltı istiyorum Nora-san." Hazırlanacak şeyler kısıtlıydı fakat onun malzemeden kıstığını yada özensiz davrandığına asla şahit olmamıştı.Bu yüzden ayrıntı vermek yerine sadece öğün ismini söyleyerek gerisini Nora-san'a bırakıyordu.Şimdiye dek pişman olmamıştı.

Sipariş sonrasında gözleri Kasumikage ve yanındaki dağ arasında dolanıp duruyordu.Yavaştan hareketlenen köyün gürültüleri onlara ulaşsada Haze çoktan uçup gitmişti.Karşısında arayı kapatması gereken bir dostu varken,insanların günlük endişelerine odaklanmayı istemiyordu. "Ya sen Kasumikage-san ? Akademiden sonra pek vakit geçirdiğimiz söylenemez.Eminim ki dinlemeye değer şeyler yaşamışsındır.İsim konusu hala sorun açıyor mu ? " Gerildi.Geçen zamandan sonra Kasumikage'nin isim konusundaki tavrı değişmiş olabilirdi,yinede Haze eski günleri hatırlayınca korkuyla dolu bir gülümseme salmıştı.

[Kasumikage Shikibanzo]

Haze ile ilerlemeye devam ediyorlardı. Onlar yürüdükçe Kasumikage merakına yenik düşerek daha çok soru soruyor, Haze ise sabırla hepsine cevap veriyordu. Sahidende ailesinde baba rolünü üstlenmiş ya da üstlenmek zorunda kalmıştı. Onunla muhabbet ederken bazen üzülüyor bazen ise utanıyordu Kasumikage. Kendisi hiç bir kardeşe sahip değildi ve ailesi içerisinde sorumlulukları yoktu. Haze gibi insanlarla tanıştıkça ailesine olan saygısı artıyor ve aslında ne denli önemli olduklarını anlıyordu. Kardeşleri ile çok gurur duyuyordu Haze. Onlar hakkında konuşurken sahiden de bir baba edası ile konuşuyordu. Zaman ne çabuk geçmiş, iki kardeşi de bizler gibi chuunin olmuşlardı. ''Tanışmayı tabikide çok isterim.'' halen Haze'yi takip ediyordu. Nereye gittiklerini bilmiyorum ancak bu olgun ve bilge arkadaşının gittiği yere şimdiden güveniyordu...

Haze sahidende Kasumikage'den çok farklı idi. Kasumikage daha çok evinde pinekleyip görev olduğunda yerinden kalkan bir tipken, Haze durmadan çalışan ve köy için çok yardımcı birisiydi. Bu biraz Kasumikage'de utanç hissi yaratmıyor değildi ancak enteresan bir şekilde Haze-san ile arkadaşlığını pekiştiriyordu. Yürümeye devam ederlerken Haze-san aniden bir çatıya fırlamıştı. Kasumikage ilk başta afallasada kendini toparlayıp hemen peşinden zıplayıvermişti. Açıkcası burada böyle bir yer olmasını ummuyordu. Tamamen çimen ile kaptı bir çatı ve çardaklarla örtülü güzel bir mekan. Manzarası hoştu, insan düzenli olarak buraya gelip dinlenirken çevreyi izlese sıkılmazdı herhalde. Haze-san'da böyle düşünüyor olacaktı ki direkt olarak buraya gelmişti. Zaten düzenli olarak buraya geldiği Nora-san dediği tombul adam ile selamlaşıp gayet tanışıklarmış gibi kahvaltı istemesinden belliydi. Ayrıca çayları çok övmüştü. Evde güzel bir kahvaltı etmiş olmasına rağmen bu bilge arkadaşının başkasına övecek kadar sevdiği çayları denemeden buradan ayrılamazdı. Ayrıca Haze-san'ın kardeşide çaylar konusunda baya zevkliymiş anladığına göre. Eğer onun için özel çay yaprakları bulmaya çalışıyorlarsa sahiden işini biliyor olmasını umuyordu Kasumikage...

Merak ettiği çay tadı yüzünden Haze kahvaltısını söylediği gibi Kasumikage'de ''Pardon Nora-san! Bende o güzel çaylarınızda bir bardak alabilir miyim?'' demiş ve ''Fuka çayları bu denli sevmişse denemeden burdan ayrılamam. Nede olsa merakına engel olamayan birisiyim'' diye eklemişti. Günü gene enteresan başlamıştı Kasumikage'nin. Evdeki güzel kahvaltısı, babasının onu annesinin vereceği işlerken kurtarmak için komik bir şekilde yalan söylemesi, köy meydanının ortasında bağırınması ve Haze-san ile karşılaşıp gününe eğlence, gizem ve güzel bir muhabbet imkanı gelmesi. Gayet mutluydu. Zaten köyde çok fazla arkadaşım diyebileceği kişi yokken böylesine bir shinobi ile daha yakın arkadaş olma hissi onu heyecanlandırıyordu. Aklında anlamsız şekilde ileride beraber göreve katıldıkları falan geliyordu. Suratında bunlar yüzünde anlamsız sırıtışlar oluşurken birden Haze-san bir soru sormuştu...

Haze sorusunu sormayı bitirdiğinde birden Kasumikage'nin kaşları ve gözleri seyirmeye başlamıştı. Durdurmaya çalışıyordu ancak birisi direkt olarak adını söylemese bile konusunu açmıştı. Uzun süredir evin dışında bu durum ile karşılaşmıyordu. Ancak kendini tutabilirdi... Henüz Haze-san ona ''Shikibanzo'' dememişti. Dememesinide umuyordu çünkü onunla sahiden arkadaş kalmak istiyordu...

''Ba..Başımdan çok şey geçmedi asssslında Ha...Haze-san! Normal bir ge..geninden normal bi-bi-bir chuunin'e dönüştüm.'' ellerini aniden yumruk halinde hafif sertçe masaya vurmuş ve kendini sakinleştirmeye çalışır bir eda ile konuşmaya devam etmişti. Suratında salak gülüş, kaşlarında hafif bir seğirme ile; ''İsim konusu hakkında sahiden bir bilgim yok. Hala akademide bana taktıkları o angut ismin acısını çekiyorum. Ancak uzun süredir kimse bana Kasumikage'den başka isimle seslenmiyor. Umarım seslenmezler. Büyük ihtimal hatırlıyorsundur. Malesefki çirkin bir takımtım var ve sevdiğim insanlara bile zarar verebilecek duruma düşebiliyorum.'' rahatlamış olacaktı ki ellerini yumruk halinden normal hale getirmiş ve Nora-san'ın masaya getirdiği çaydan bir yudum alarak daha da rahatlamıştı. ''Bırakalım bu saçma konuları Haze-san. Gayet meşgul gibi bir durumun var. Benim bugün yapacak hiç birşeyim yok. İstersen bu kahvaltıdan sonra sana işlerinde seve seve yardım edebilirim.'' Sözleri bittiğinde biraz çekinmişti açıkçası. Ya fazla ileri gitti ise...

[Kyogi Haze]

Kasumikage'nin yumruğu masaya gömüldüğünde Haze'nin bacakları onu geriye atmak için çabaladı.Oturduğu taburenin ön iki ayağı hafifçe havalanmıştı,hissediyordu.Çocukça bir korkuyla titredi vücudu,akademide hissettiği türden birşeydi bu.Eski günlerden kalma.Kasumikage'nin muhtemelen ondaki en büyük etkisi.Yinede sağ eli saçlarını sıkarken gülümsemesinden tek bir parça dahi koparmadı.Basit bir isim takıntısı üzerine dalga geçmeyecek kadar olgun olduğuna inanıyordu Haze.Kasumikage'nin bu noktada nasıl bir yaşam sürdüğü,köy için neler yaptığının bir önemi yoktu.Aynı rütbedelerdi,aynı köy için ter döküyorlardı.Sadece bunlar bile ona ve değerlerine saygı duyması için yeterli nedenlerdi. "A-Anlıyorum Kasumikage-san." Düşününce asıl isminde dalga geçilecek birşey olmadığı kanısına varıyordu.Belki biraz...Hatta asıl ismini söylerse Kasumikage'nin vereceği tepkiyide fazlasıyla merak ediyordu.Lakin bir arkadaşı kaybetmeye değmeyecek türden bir meraktı bu.Sindirdi.

Tombul Nora'nın siparişleri getirmesiyle dağıldı gerginliği.Taburesi tekrar eski halini almıştı hızla ve Haze'nin yüzü...Korkusundan arınarak yine sıcak gülümsemesiyle kaplanıyordu.Yorgunluğunu olabildiğince gizlemeye çalıştı.Esnemek,kemiklerini çıtlatmak bir kenara dursun suratında uykusuzluktan belirecek solgunluk bile onun için bir saygısızlık olacaktı.İlk lokmalarını tabağının yanındaki çayla süslerken fazlasıyla enerjik davrandı bu yüzden.Her koşulda,arkadaşına ve günlük rutin işlerine ayıracak kadar takaati vardı.Üstüne önüne koyulan yemek vardı ki Haze,ilk lokması boğazından geçip giderken onu bu kadar canlandıracağını tahmin etmemişti.Kasumikage'ye cevap vermeden önce bakışları Nora-san'a kayarak başını onaylarcasına salladı.Lezzet eşiği şimdiye dek Haze'nin damak tadının altına hiç inmemişti.

Yiyecekleri kurcalarken arkadaşına odaklandı tekrar."Eh pek işim olduğu söylenemez Kasumikage-san.Sürekli aynı şeyleri yapıyorum.Fakat bunları senin katılımla yapmak yada daha farklı şeylerle şekillendirmekten memnuniyet duyarım." Son lokmalarını ağzına tıktı.Güneş yavaş yavaş gökyüzüne hakim oluyordu,yapacakları ne olursa olsun gitmek için iyi bir zaman diye düşünmüştü. "Normalde bu saatlerde yetilerimi geliştirmek için ormana açılırım.Çalışabiliriz.Yahut tüm köy ayaklarımızın altında.Eminim gezinirken konuşacak birçok şey buluruz.Tamamen senin kararın Kasumikage-san.Seni takip edeceğim."

[Kasumikage Shikibanzo]

Sahiden Haze-san'ın kardeşi Fuka ağzının tadını biliyordu. Düzenli olarak çay içen birisi olmasam da burada içtiğim bu bir bardak çay şu ana kadar içtiğim her çaydan daha lezzetliydi. Aroması keskin, kokusu taze ve ağızda bıraktığı tat muhteşem. Güzel başlayan bir Kusagakure sabahını daha da mükemmel hale getirmişti. Çayı ağzımda biraz dolandırdıktan sonra yuttuğumda o boynumdan aşağıya doğru inen sıcaklık hissi resmen zevk veriyordu bana. Yanaklarım hafif kızarmış ve gözlerim dolmuş bir şekilde Haze-san'a dönerek ''Ç-Çay gerçekten mükemmelmiş Haze-san'' demiştim...

İsim konusunun kapanması rahatlatmıştı açıkçası. Ne zaman o konu açılsa sanki birisi bir yerden çıkıp benimle dalga geçecekmiş gibi hissetmeden duramıyorum. Akademiden beri insanların bana yaptığı bu iğrenç şey resmen psikolojimi bozdu be! Çok yakın olmasada sevdiğim bi arkadaşımla konuşurken bile kendimden geçebiliyorum. Hele hiç beklemediğim bi insanın adımı telafuz edeceğini düşünmek. Babam ya da annem harici kim bana ''Shikibanzo'' dese sinirleniyorum bildiğin. Çirkin bi olay ve kontrol edemiyorum...

Haze-san kahvaltısından irili ufaklı lokmalar alıp karnını doldururken bende mükemmel çayımdan yavaş yavaş yudumlar alıyordum. Sahiden güzeldi be çay! Gün içerisinde çok fazla işin olmadığı için Haze-san'a teklif sunmuş ve cevabımı beklemeye koyulmuştum. Yavaşça kahvaltısından yemeğe devam ederken bana bugün pek işi olmadığını, ormana antrenman yapmaya gidebileceğini ya da benimle beraber Kusagakure'de tur atıp neler yapabileceğimize bakabileceğimi söylemişti. Bende kararsızdım açıkçası, ancak o anda antrenman yapma daha ilgi çekici gelmişti. Çayımdan son yudumu alırken bardağı hafifçe masaya koymuş ve ''O zaman ormana doğru yola koyulalım Haze-san. Aramızdaki ufak bi kumite'nin arkadaşlığımızı geliştireceğini düşünüyorum'' demiştim.

Not: Birinci tekil şahış pişmanlıktır.

[Kyogi Haze]

Kumite.Koca bir gülümsemeyle birlikte çayını kafasına dikti.Hafif ılınmış sıvı boğazından akarken o kadar yumuşak bir his vermişti ki,bir kadının tenine yaklaşmasıyla eşdeğerdi adeta. "Elbette Kasumikage-san.Eminim geliştirecektir." Bardak sertçe masaya gömülürken yüz ifadesinde gram değişme olmadı.Yavaşça ayaklanırken beline asılı keseden gerekli miktarı çıkararak masaya bıraktı. "Görüşmek üzere Nora-san." Ayaklandığında damarlarına akın eden enerjiyi rahatlıkla hissetmişti.Şaşırmıyordu Haze.Vücudunu bu rutine uyum sağlaması için eğitmiş ve geliştirmişti.Kardeşleri başta olmak üzere herkes kendisini fazla zorladığını söylemişti ufakken.Haze şu an ki halini onlarında tatmasını isterdi.

Bulundukları konumu anlamak için topukları üzerinde bir tur döndükten sonra,dağların engellemediği ufka doğru atıldı. "Buradan dostum." Çatı üzerindeki işletmelere girmeden Kusa üzerinde akıp gidiyordu Haze.Gün içinde hevesinin doruğa vurduğu bir an varsa tam olarak o dakikalardı.Üstüne birde dişine uygun bir rakip ve dost bulması onu kendinden geçiriyordu.Yinede...Muhtemelen Kasumikage'yi şaşırtacak bir takım değişiklikler yaşayacaktı Haze.Olgun olduğunu,karakterinin oturduğunu düşünüyordu.İnsanların değerlerine saygısı vardı ve bundan hiç taviz vermemişti.İnsanları olduğu gibi kabullenebiliyordu yani.Lakin iş hırçınlaşmaya geldiğinde..Daha doğrusu bir gelişim söz konusu olduğunda saygısını yitirdiğini söyleyebilirdi.Yıllardır aldığı birebir eğitimin sonuçları.Haze'nin hiçbir antremanı sinirden ve hızdan yoksun olmamıştı.Gelişimi ancak kendini zorladığında gözleyebilirsin. 5-6 yıl önce kulağına söylenen bu söz hala zihninde yankılanıyordu.Zorlamak,zihnin sınırlarını aşmak.Ancak sabrın aşılmasıyla mümkündür.Ancak delirmekle mümkündür. Kendi öz sakinliğine erişmişti Haze.Merakı dışında onun zihnini oyalayabilecek pek bir etken yoktu.Böyle olmasını umuyordu.Eğer değilse,olmaya çalıştığı şey,kusursuz Kusa shinobisi profiline çok uzak bir noktada olacaktı.

Köyden uzaklaşarak ağaçlıklara daldı Haze.Ara ara omzunun üstünden arkadaşına bakıyor,onda da aynı hevesi görmek istiyordu.Gülümsemesini biraz daha büyüttü.Hevesli olmasa bile,birazdan üzerimde çalışmak için can atacak. Daldan destek alarak kendini çimlerin ezildiği toprak zemine fırlattı.Kendisinden sorumlu jouninle tanıştığı günden beri,bu geniş saha her çalışmasına şahitlik etmişti.Ağaçlardaki kunai izleri,üzerinde çalıştığı jutsular yüzünden yer yer bozulmuş toprak zemin.Mitsuko bunu görse...Birşey demezdi ama abisi hakkında çoğu görüşü yıkılırdı tahminen.Birkaç adım attıktan sonra arkadaşıyla birlikte durdu.Karşılıklı,belki 10 metrelik bir aralığa sahiplerdi.Haze hala içten bir gülümsemeye sahip olsada,biraz alaycılık eklenmişti. "Kagon Undei." Çantasından bir kunai çıkararak parmaklarının arasında döndürdü. "Bana yaklaşık 6 yıl rehberlik etmiş jounin.Hayatımda saygı duyduğum insanların başında gelir.Emekli oluşu,Kusa için büyük bir kayıp." Geri geri birkaç adım.Mesafeyi arttırdı. "Sana ustamdan bahsetmemin nedeni Kasumikage-san,çoğu insanın gözünde örnek bir insan olarak görülüyorsam onun sayesinde olduğunu anlaman içindir.Eğer güçlü bir shinobiysem,aynı rütbeyi taşıdığım insanlardan bir gıdım bile öndeysem onun sayesinde olduğunu anlaman içindir." Gülümsemesini sildi.Yüzü ciddileşirken ayakları zemine daha güçlü yapışmıştı. "Birgün onunla aynı rütbeye erişirsem,köyümüzün geleceği olan gençleri eğitme fırsatı yakalarsam onun metotlarını izlemekten başka bir düşüncem yok.Ve seninle..." Duraksadı.İçinde hala büyük bir heves ve neşe olsada sözlerini süslemek için olabildiğince kasvetliydi. "Seninle paylaşabileceğim yegane tecrübem ve ilkem budur." Sözlerinden bir anlam çıkarmak zordu.En azından önlerindeki 15 dakika yaşanmadan,tamamen amaçsız konuşmalardı."Şimdilik söyleyebileceğim tek şey kumite gibi birşeyin bizi ileriye götürmeyeceğidir Kasumikage-san.Sarılıp birbirimizi tırmalayabiliriz yada..." Güldü.Bu sefer ki tamamen alaycılıkla kaplı,pis bir sırıtmaydı. "Yada bana elindekileri gösterebilirsin değil mi Shikibanzo ?" İçten bir korku yaşadı yine,akademi yıllarındaki ile aynı türden.Sorun olmayacağını biliyordu.Eğer sağ çıkarsa ve kendisini dostuna tam olarak anlatabilirse...Onunla ortak bir paydada buluşabileceğinden emindi.

Sağ ayağı geriye sürterek destek görevini üstlendi.Kunai tutan eliyle gardını almıştı.Boşta kalan eliyse ona benzer bir pozisyondaydı.Bu konumu her dövüş öncesinde alıyordu Haze.Ayakları ve kunai tutan eli gelebilecek taijutsu saldırılarına karşı hazırken,boşta duran eli diğerine yakın olduğu için aniden mühürlere geçiş yapmasına olanak veriyordu.Kasumikage karşısında daha uygun bir başlangıç düşünemiyordu.Sonuçta arkadaşına hiç Shikibanzo olarak seslenmemişti.Bu yüzden alacağı tepkiyi bilmediğinden,her saldırıya karşı uygun bir savunma belirlemek en idealiydi.Derin bir nefes alarak dostunun hamlesini bekledi.

[Kasumikage Shikibanzo]

Kumite teklifini sunduktan sonra heyecan ile arkadaşı Haze-san'ın cevabını beklemeye koyulmuştu. Kendisi çayını bitirmiş ve Haze'nin yemeğini bitirmesini bekliyordu. Onun kendisi gibi çocuksu bir heyecana sahip olmayacağını zaten öngörüyordu ancak Haze'nin elindeki bardağı sertçe masaya koyması Kasumikage'nin suratında gülümseme oluşturan ilk gelişme olmuştu. Kumite teklifin kabul ettiğini belli ettiğinde yavaşça masadan kalkmışlardı. Haze-san'ın eli cebindeki keseye gittiğinde aynı hızla Kasumikage'de kendi çay parasını çıkartıp yeni tanıştığı tombul Nora-san'a uzatmıştı. Kendi çay parasını ödemeliydi. Bunca zaman sonra tekrar karşılaştığı arkadaşına bu ayıbı yapamazdı...

Kumite'nin nerede gerçekleşeceğine dair bi fikri yoktu. Haze'nin çevreye bakındığını görünce onun bi fikri olduğunu anlamıştı. Konuşmadı. Sadece Haze-san'ı takip etmeye koşullandırdı kendini. Onun Kusagakure sınırları içerisinde bu kadar deneyimlenmesini sağlayan bir çalışma mekanı olduğunu biliyordu. Haze-san'ı gören herkes bunu anlayabilir diye düşünüyordu istemsizce. Birisi ile son kumite yapışının üzerinden baya zaman geçmişti. Hatta son çıktığı görevlerde herhangi bir tehlike ile karşılaşmadığı için biraz hamladığını bile düşünür olmuştu. Kumite kavramı her zaman ilgisini çekmişti. Hem ciddi bir dövüş olmuyordu savaş açısından, hem de bir o kadar ciddi oluyordu dostundan daha güçlü olma isteği yüzünden. Karşısındaki bir düşman değildi. Dostu olarak gördüğü bir Kusa shinobisi idi. Ayrıca köy tarafından kendisine kıyasla daha fazla önemli görülen birisi idi. Yavaş yavaş ormana doğru ilerlerlerken içindeki heyecan artıyordu. Ağaçların dallarından destek alarak ilerlemeye başladıklarında artık suratında mongol bir gülüş vardı. Kendi surat ifadesini görebiliyor olsa utanırdı büyük ihtimalle. Çocukluğundan beri kaşları çatık ve sinirli bir bakışa sahip olduğu için böyle güldüğünde cani bir psikopat gibi görünüyordu. Çocukları ağlatıyor, annelerinden azar işitebiliyordu. Aaa... Hatta bu sabah aynı bu olayı yaşamıştı. Gülüşü biraz daha arttı istemsizce...

Ağaç dallarından destek alarak ilerlemeye devam ederlerken Haze-san aniden çimenlik ve düz bir alana inmişti. O anda fark etmişti Kasumikage. Burası onun oyun alanıydı. Bu kadar güçlü olmasına tanık olarak belkide en önemli alan idi. Çevreye bakındığında bunca zamandır antrenman yapması sayesinde savaş yaraları taşıyan ağaçlara dikkat kesilmişti hızlıca. Tam ağaçlar hakkında Haze-san'ı övecek şeyler söylenmeye hazırlanıyordu ki Haze aniden konuşmaya başlayarak Kasumikage'nin dinleme pozisyonuna geçmesini sağlamıştı. Ustası Kagon Undei hakkında kısa ve öz bir konuşma yapmıştı deneyimli Kusa shinobisi. Kasumikage onu dinlerken daha da saygı duyuyordu arkadaşına. Sahiden gerek shinobi gerekse sahip olduğu kişilik olarak güçlü birisi idi karşısındaki rakibi. Biraz hayranlık biraz ise heyecan duygusu ile Haze-san'ı dinlerken kulakları belkide aklına gelecek son şey işitmişti. Haze-san o kelimeyi söylemişti. Şu son 20 dakikadır çok fazla saygı ve hayranlık duyduğu arkadaşı ona Shikibanzo demişti. Çok uzun süre sonra ilk defa birisi Shikibanzo'yu uyandırmıştı...

Vücudunun anlık titremesini durduramamıştı Shikibanzo. Gözleri seğirmeye başlamıştı. Bu duygusu sevmiyordu. Çocukluğundan beri insanların ismi ile dalga geçmesi yüzünden oluşan kişilik bozukluğundan nefret ediyordu. Dişlerini sıkıyordu. Çenesi acımaya başlamış olsa bile durduramıyordu kendini. Durdurursa saygı duyduğu arkadaşına zarar vermekten korkuyordu. Kendine zarar vermek daha mantıklı geliyordu bu tür durumlarda. Hayatta sadece annesi ya da babası ona ismi ile seslendiğinde sorun etmiyordu. Nedenini bilmiyordu. Bu konuda açıklayabilecek hiç bir bilgi birikimi yoktu. Her şey aniden oluyor ve o adam gibi düşünemeden hareket ediyordu. Bu tür durumlarda hareketlerini yöneten tek şey karşı tarafa duyduğu kin ve sinir oluyordu...

Yavaş yavaş kendini zorlayarak titremesini durdurmuştu Shikibanzo. Halen çenesi kasılmış ve elleri yumruk halinde sıkılmış duruyordu. Belki tırnaklarının izi avuç içlerinde çıkmaya başlamıştı ancak umurunda değildi. Kafasında çok soru işareti vardı. Haze-san neden bunu yapmıştı? Buraya dostça bir kumite için gelmişlerken neden durumu ciddiye bindirmiş ve Shikibanzo'yu harekete geçirmişti. Anlam ve cevap veremediği sorular kafasında at koştururken olabildiğince sakin bir şekilde ve biraz kekeleyerek konuşmaya başladı;

''Ne..Neden Haze-san? B..Be..Beni akademiden beri tanıyan b..biri olarak neden bunu yapıyorsun?'' Diz çökmüştü olduğu yerde. Vücudu tekrar titremeye başlamış ve içinden büyüyen yılların nefreti dışarı taşmaya çalışıyordu. Karnını tutup kıvranmaya başladı yavaşça. Haze-san'a kötü bir şeyler söylemek istemiyordu ancak artık kendisini tutamazdı. İçinden büyüyen siniri dışarıya sala sala ağır ve emin adımlarla diz çöktüğü yerden kalktı. Haze-san'a baktığında savunma pozisyonuna geçtiği görmüştü. İyi akıl etmişti. İhtiyacı olacaktı...

Tekrar ayağa kalktığında yol boyu suratında olan güleç ifade yerini saf bir sinire bırakmıştı. Kendini yerinde zor tuttuğuna kanıt niteliğindeki kaş seğirmesi halen duruyordu. Serbest bıraktı kendini. En vahşi ve ilkel iç güdüleri ile ''BUNU YAPMAYACAKTIN HAZE-SAN!!'' diye bağırırken koşmaya başladı. İlk adımı biraz dengesiz olsa da düşmedi ve yoluna devam etti. Aklına gelen ilk hamleyi yapacaktı. Aralarındaki 10 metrenin daha sadece 2 metresini koşmuşken el mühürlerini aktif etmiş ve Tobikoshi No Jutsu'yu yapmıştı. Ayaklarında biriken fuuton çakrası ile havaya zıpladığında o çok sevdiği Kouha: Senkaigiri tekniğini yapmıştı. Tobikoshi No Jutsu sayesinde yeterince havaya çıkabildiği için ikinci tekniği Haze-san'a güçlü bir hava akımı yollayacaktı. Yere doğru o çok sevdiği hava akımını yollamak için inerken avazı çıktığı gibi bağırıyor ve Haze-san'a nefret kusuyordu. Ayakları yere değip hava akımı Haze-san'a yöneldiği gibi kırmızı Wakizashisini kınından çıkararak kendiside Haze-san'a doğru koşmaya başlamıştı...

''HAZE-SAAAAAAĞĞĞĞĞĞĞNNNNNN!!!''