RPGTurk

Yeni görevden dönmüştüm. Daichou’ ya heykeli ve rapor vermiştik. Kakuremichi’nin bir üyesi ile karşılaşacağım aklıma bile gelmezdi. Hava zifiri karanlıktı. Ay’ın parıltısından gözlerimi alamıyordum. Bugün hiç uyumak istemediğini fark edip çatıya çıkıp uzanıp en derin karanlıkları aydınlatan ışıkları seyrediyordum. Zaman geçerken Güneş’in doğumu yani Ay’ın gidişi yaklaşıyordu. “Ne kadar üzücü Ay’ ın gidişini seyretmek fakat acı vermiyor arkadaşının gidişini görmek kadar…” zaman geçiyordu şafak vaktine az bir süre kalmıştı sokaklar artık bomboş değildi arada bir insanlar geçiyordu. Bir anda “Güneş bugün doğmasan olmaz mı!”, diye yüksek bir sesle bağırdım. İnsanlar bana bakıyordu. Tam o sırada kafama bir terlik çarptı. Ardından kafasını pencereden çıkaran yaşlı bir koca karı “Laaan! Daha Güneş doğmamış ne bağırıyorsun”, diye bana bağırmıştı. Kadın içeri girdikten sonra “ Evde kalmış koca karıya bak ya neyse zaten Ay’ da artık görünmüyor.” , diyerek çatıdan atladım.

Yürüyordum o sırada biri karşıma geçerek beni durdurdu. Gözüm bir yerden ısırıyordu ama çıkartamadım “Ne istiyorsun? ”, dedim. “Uzun zaman oldu Tetsu”, dedi. Çok şaşırmıştım bu bana arkadaş diyip beni arkamdan vuran çocuktu. “Evet, öyle oldu ve şimdi görüşürüz” ,diyerek yürümeye devam ettim. Benim yanımda yürüyordu, kaç kez git dememe rağmen beni iplemiyordu ve yürümeye devam ediyorum bir anda durdum ve ona döndüm. “Beni arkamdan vurdun ve şimdi git dememe rağmen yürüyorsun ne pişkin birisin.” , diyerek koşmaya başladım. Bana yetişemeyeceğini umuştum ve öyle olmuştu. Sakin bir yerde düşünüyordum “Tam unuttum artık gerçek dost edinebileceğim derken niye karşımaya çıkıyor ki? Hatırlamak için hafızamız varken unutmak için hiçbir şeyimiz olmaması, hayatın acımasızlığı.”

O sırada yanıma bir bayan gelerek beni iyice süzüp:
—Şey... Shoda Tetsu misiniz acaba?
—Evet, benim ne oldu?
—Göreve çıkmamız gerekiyormuş.
—Ne diyorsun daha yeni görevden geliyorum.
—Umm.. Özür dilerim fakat benim yapabileceğim bir şey yok. Görev 1 Jounin, 2 Chuunin birde Genin tarafından gerçekleştirilecek ve seni götürmem gerekiyor.
Olumlu şekilde kafamı sallayıp yürümeye başladık yürürken görevin nerede olacağını sormuştum ve Sınırdışında olacağını ve görevin detaylarını Jouninin vereceğini söyleyip susmuştu. İlk analizime göre çekingen ve nazik bir kişiliği vardı. Sanırım Genin olan kişi bu kızdı...

Buluşma yerine geldiğimiz de Jounin çoktan oradaydı ve “Bir tek Geninin gelmesi kaldı.”, deyince çok şaşırmıştım. O zaman bu kız diğer Chuunindi. Hiç de güçlüye benzemiyordu. Kısa bir süre sonra uzaktan birini siluet olarak görebiliyordum. Yakınlaştıktan sonra beni arkamdan bıçaklayan arkadaşım olduğunu anlamıştım. Demek hala Genindi. Ondan daha fazlasını beklemiyordum. Ardından kısa bir tanışma sonrası herkes kendini tanıttı. Jounin Yunera, beni buraya getiren kız Ayono ve eskiden tanıdığım Akio.

Jounin sahte bir öksürük ile dikkati üstüne çekti ve “Görev 2 haftadır köyler arasında ticareti aksatan haydutları yakalamak fakat sadece haydut deyip geçilemeyecek kadar güçlüler ilk başta ayak işleri için zayıf kişileri yolluyorlar aksaklık olursa 3 kişi ortaya çıkıyor asıl savaş onlar ortaya çıkınca başlayacaktır. Görevden başarılı dönmeliyiz. Görevde Genin tecrübe kazanması da önemli bir konu. Burada size çok iş düşüyor benim diğer bir görevim ise Geninin korumak. Kısık bir ses ile “Genin sadece bize ayak bağı olacak değil mi? ” ,dedim.

Yaklaşık 2 gün süren bir yolculukta bir kez mola vermiştik. Ardından görev yerine ulaştık. İstihbarat sayesinde birazdan geçecek ticaret kervanına saldıracaklarını öğrenmiştik. Kervan geçerken beklediğimiz oldu ve haydutlar saldırdılar. Bizde hemen oraya geldik ve Jounin’in “Başlıyoruz” komutu ile saldırmaya başladık. Haydutlar şimdilik pek güçlü değildi sanırım bunlar ayak işlerini yapan zayıf kişilerdi. Haydutlar elindeki kılıçları rastgele savurmaktan başka bir şey yapmıyordu. Buna rağmen Akio zorlanıyordu. Ayono ise idare ediyordu. Haydutların hepsini halletikten sonra 3 kişi geldi ve “Asıl savaş şimdi başlıyor. Sadece 2-3 çapulcuyu yendiniz diye kendinizi bir şey sanmayın.”, dediler.