Yanıt almak için yapılması gereken en önemli şeylerden biri nedir bilir misin ? Dinlemek. Dinlemek öyle bir şeydir ki en ummadık yanıtları en beklenmedik anlarda verir. Gözünün görmediği, elinin yetmediği, cesaretin ulaşamadığı ve konuşmanın manasız olduğu anlarda yapman gereken en önemli şeydir. İlk gözleri kapatır ve ardından derin bir nefes alırsın. Yavaş ve dikkatlice odaklanır ve devamında kendini vermek istediğin şeye yönlendirirsin. Aşk ? Güç ? Nefret ? Cevap almak istediğin ne olursa! Yeter ki kendini ona bırak. Gerçekten bıraktığın anda ise onu hissedersin. Kulaklarının arkasına nefes verilmiş hissi ile başlar. Devamında işitilen o sesler anlam kazanır. Düşüncelerine yavaştan yön verir. Bir kuş cıvıldaması, kapıyı kapatan bir köylü , birbirlerini kovalayan ufak çocuklar... Hayır duyman gerekenler bunlar değil! Tamamen ötesi. Sadece senin duyabileceğin şey. Kulaklarında duyuyormuş hissi ile dolmuşken kendini vermek istediğin şey ile karşı karşıya kalırsın. Yüzyüze gelirsin, gözleriniz birbirini kesiyordur. Birbirinize çok ufak bir dokunuşlar olur. Bazen fazlası. Karşılıklı durduğun andan itibaren herşey tamamen nettir, en azından yavaştan netleşir. Birbirinize bakışlarınız, dokunuşlarınız hatta fazlası olan şeylere dikkatli bak. Aradığın cevap orada, bir yerde. Senin gelip sadece ona hafif bir dokunuş ile ulaşmanı ve götürmeni istiyor. Tek isteği ise onun olduğunu farketmen. Farkettiğin anda ise tamamen senin olur. Herşeyin her zaman bir yanıtı yoktur ancak farkedemediğimiz için aramaya devam ederiz. Cevabı bulmakta zorlanınca ise sık sık pes ederiz.
Kendimi dinlemeye çok alıştırdığımın farkındayım. Onca seneden sonra uzmanlaştığım nadir konulardan biri oldu sanki. O kadar hızlı ve net gerçekleştiği zamanlar oluyor ki kimse farkedemiyor aklımın başka yerde olduğunu. Biriyle yüzyüzeyiz ve istemeden de olsa birşey konuşuyorumdur. Gözlerine bakıp ağzımdan kelimeler o an dökülüyor ancak aklım tamamen farklı yerdedir. Cidden konuşurken konudan sapmayıp dinlemeye devam ediyorsam ve karşımdaki bunu farkedemiyorsa bu işte cidden iyiyim anlamına geliyor. Bazı konuşmalar benim için daha başlamadan bitiyor. Evet biliyorum, fazla yalnızım. Arada bir sıkıntı olan şey en gereksiz anlarda üşenmem. Aklımda uçuşur, doluşur düşünceler. Üşengeçlikten kılımı bile kıpırdatmak istemem... Çat diye en gereksiz şekilde soru olarak yapıştırırım. Amacım tatmin olmak değil, sadece kafanın içi boşalsın birazcık.
Yaşadığım ev oldukça sade ve boş. Göz kamaştıran, gereksiz yer kaplayan eşyaya dahil hiçbir şey yok. Tamamen klişelerden uzak. Eve girer girmez bir kaç adım ileride sağ tarafta mutfak kalıyor. Ufak bir tezgah ve iki tane sandalye ile tamamen abartısız bir görüntü. Mutfağın hemen bir kaç adım yanındaki oda ise yatak odam. Basit bir yer yatağı, giyeceklerimin bulunduğu dolap ve bir tane çalışma masası. Yatak odamın karşı tarafında ise salon kalıyor. Salona girer girmez dikkat çeken ilk şey geniş pencere oluyor. Pencerenin önünde geniş bir minder. Koridorun sonuna gelince ise ufak bir banyo. Minderin sol duvar tarafında ise üç kişilik bir koltuk var. Duvarın diğer köşesinde de tek kişilik bir koltuk var. Hızlıca evi dolaşıp baktığımız zaman göze tamamen boş gelebilir. En ufak seste yankılar dikkat dağıtabiliyor. Evet, işte o kadar boş ancak benim için sade ve güzel bir ev.
Bu ev denen kutu bazen çok büyük geliyor. Okyanusa düşmüş karıncı hissi oturuyor içime. Odanın sonuna bakmaya çalışırken ucu bucağı gözükmediği anlar bile oluyor. Kendimi tamamen dinlemeye vermiş olmama şaşmamalı. Bazen geniş camın önündeki mindere geçip saatlerce orada bırakırım. Bazen amacım basit bir soruya evet ya da hayır cevabını almak olur. Ayağı kalktığımda ise ufukta güneşin doğduğunun habercisi olan hafif ışıklar süzülür. Böyle bir evde tek başına yaşadığımı düşününce kafayı üşütmediğim için kendimi şanslı sayıyorum... Ya da çoktan kafayı üşüttüm mü ? Ahh güzel soru..Cevabını arayayım.
