RPGTurk

Maeda Tsukiyama; Baka'nın yavuklusu. Garip değil mi Baka gibi birinin kendini bir kıza kaptırması.

Sato, Goemon'la beraber çıktıkları görevi tamamlamış da olsalar; yakalanmışlardı. Saigo, bizim o sırada kaldığımız Mikura'ya haber getirdiğinde dizlerimin bağı çözülmüştü açıkçası. Şimdi gök gürüldeyince hatırladım işte bu hikayeyi, çünkü o gün de böyle gök gürüldüyordu. Hem bunun gibi, pencereleri kapatınca geçecek gibi bir gürüldeme de değildi bu; gürültü öyleydi ki o sıralarda kendimize ev bellediğimiz yerin iç kumaş duvarlarından bazıları yırtılmıştı gürültüden. Yakın zamanda Konoha'nın Sarutobi klanıyla, Kumogakure shinobilerinin çatıştığı haberini aldığımızdan çok da sürpriz gelmemişti bize. Sana anlatmıştım ya, yeterince güçlü Katon teknikleri bulutların doğasıyla oynayabilir; bir de işin içine Kumogakure'nin güçlü Raiton teknikleri girince gölün ortasından, çatışma olmayan bazı yerlerde yeri göğü inleten yıldırımlardan çıkan yangınları bile görebildik bu yağmurda.

Ben de işte senin gibi futon'umun içine girip saklanmayı düşündüm bir an, çünkü ilk kez go tahtasındaki yerimi kendim belirlemiyordum ve bu açıkçası benim için çok korkunç bir şeydi. Arkadaşlarım benden alınırken bu yağmurun içinde ne yapacağımı bile bilmiyordum. Ve sana bir şey söyleyeyim mi? Ben de zamanında gök gürültüsünden korkardım, belki de senden çok. En azından yağmur ıslak pantolonumu gizliyordu; Tsukiyama'ya rezil olmamış oldum yani.

Mikura'ya vardığımda gerçek anlamda ayak bileklerimi hissedemiyordum. Zaten boğazıma takılan düğüm, yorgunluktan yutkunmamla birleştiğinde derdimi anlatmam baya bir zaman sürmüştü. Tsukiyama'nın getirdiği bardaktaki suyu görüp öksürmek aklıma gelmese bekli ciğerlerimdeki nemi atamayabilirdim; geç olsa da Amegakure shinobilerinin ağız maskelerini korkutucu görünmek için takmadıklarını anlamıştım ama, o bana yeterdi. Baka haberi aldığında, yüzü düşse de ne benim; ne de diğerlerinin hissettiği kadar düşkün hissediyor gibi görünmüyordu. Her ne kadar gördüğümüz şeylerin onu duygusuz birine dönüştürdüğünü söylese de herkes, o ana kadar hiç inanmamıştım. Ama Baka'nın değişmeyen ses tonu ve hemen duygusunu kaybeden yüzü beni o anlık, sadece o anlık buna inandırmıştı.

Neyse ki Baka beni kendisine olan inançsızlığımdan dolayı cezalandırmak için pek beklememiş ve çok geçmeden bir plan yapmıştı; aralarında Kaguya'ların da bulunduğu söylenen Kirigakure birliğinin elinden, Saklı Sis için çok önemli kekkei genkailere sahip olan iki adamı kaçırmak bizim gibi hayalperestlerin gücünün yeteceği bir şey değildi. Akıllı bir lider, amacını devam ettirebilmek için o ikisinden geri kalanları riske atmaz ve onların acı çekmemesi için dua ederdi; akıllı bir lider sadece yer değiştirip onların acı çekmemesi için dua ederdi. Başta Tadashige olmak üzere bir çok kişi bunları söylüyordu ve kelimelerin çıktığı dudak çiftlerinin sayısı gittikçe artıyordu, ben kendimde onlara karşı bir şey söyleme cesaretini bulamıyordum; çünkü tamamen haklılardı. Yapmak istediğimiz şeyler için hayatta kalmak zorundaydık, bir sonraki gün de savaşmak için.

O sırada Baka'nın sesi, gök gürültüsünü delip geçti; "Ben akıllı bir lider değilim, ama aramızdan birilerinin özgürlüklerini yitirmesine göz yumacaksak burada zaman kaybetmeyip köylerimize geri dönmemiz kendimiz için daha yararlı olacaktır. Ama yaptığımız işi kendimiz için, bencil kaygılar güderek yapmıyorsak bunu yapmaya devam edebilmek için yaşamak zorundayız. Bu yüzden savaşmaktan bulduğumuz boş dakikalarda içki içiyor, eğleniyor, şarkı söylüyor ve sevişiyoruz! Biz adalet için savaşan gezgin bir sirk veya bir mızıkacı bandosu değiliz, kendi hayatımızı kalan kısa saatlerde yaşıyoruz ki savaştığımız insanlardan farkımız; hayatın tadını alıp ona değer vermemiz olsun. Eğer hayatın güzelliğini unutursak, onu başkalarına vermek için kendimizden fedakarlık edemeyiz ve ben aramızdan hiç kimseye kim kimsenin hayatı zindan etmesine izin vermeyeceğim. Ben gidiyorum.. eğer aranızda gelmek isteyen varsa Goemon'un Sakae'ye yardım için gitmeden yarım bıraktığı Sake şişesinden benim gibi bir yudum alır ve peşimden gelir."

Çok geçmeden öğrendik ki Sato ve Goemon'u esir almış kişiler, Kirigakure'li shinobiler değil bir çeşit paralı shinobi örgütüymüş. Başta onları öldürmeden esir alacak bilgiye sahip tek grubun Kirigakure'li shinobiler olduğunu düşünmemiz yanlış değildi aslında; bahsettiğim soysuzlar çetesinin içinde de Sis'ten bir kaç kişi olmadan o bilgiye sahip olmaları ilginç olurdu ama. Ne yapacağımızı düşünürken Tsukiyama'nın aklına güzel bir plan geldi, bu bizim kaçaklar Sakae'de konuşlandıkları için kasabaya tüm girişleri kontrol ediyor olmalılardı ve bizim içeriye çatışarak girmemiz sadece bizi riske atar; bir de üstüne çatışma haberi pusuda bekleyen ve kasabayı almak isteyen diğer tüm birlikleri harekete geçirirdi.

Yani biz Sato'lar için kasabayı alsak bile kayıp vermeden çıkmak için yeterli zamanımız olmayabilirdi. Biz niye direk elimizi kolumuzu sallaya sallaya, havai fişek gibi jutsu kullana kullana girelimdi ki zaten; savaş devam ediyor olsa da bizde olduğu gibi hayat da devam ediyordu ve Sakae çatışma olmayan günlerde, yıkılmış binalara karşı yine yaşamını sürdürüyordu. Bizim gibi kabuki sergileyen bir grup da, şehre rahatça kabul edilirdi; hatta şehrin hakimlerine ücretsiz bir gösteri bile yapabilirdik. Sato'yu kendisininkine benzeyen beyaz suratlarımızla ziyaret edecek ve kaçıracaktık dalgamızı geçerek.

Baka henüz varmıştı, Sato'nun yaraları iyileşeli bir yarım saat kadar oldu sanırım. Tadashige de Goemon da yanında yoktu, zaten olmasını da beklemiyorduk; yine de hayatını tehlikeye attı. Yüzünün hali, içimde bütün burkukluk duygusunu aşan bir duygu oluşturmuştu. Sanırım, o an kurtaramadığımız insanlara karşı düşünebildiğim tek şeyi düşünmüştüm en yakın arkadaşıma karşı; Baka'ya ilk kez acımıştım.

Başarılı olmuştuk, kısmen. Sato ve Goemon'u kaçırmaya çalışırken baskın yemiştik ama. Baka bize yaralı Sato'yu kaçırmamızı söylerken Tadashige'yle kendisi de Goemon'u kaçırmaya uğraşacaktı. Yollarımızı ayırdık ve Baka'yla diğer ikisinin peşinden akın akın giden kaçakları izledik izimizi kaybettirdiğimizde. Tadashige ve Goemon'un arasında gönül ilişkisi olduğunu herkes biliyordu; Tadashige kaçamayacaklarını anlayınca Baka'yı tekniğiyle mühürlemiş ve saklamıştı, adamın mühürleri hala bir kaç ton solmuş teninde görünüyordu Baka'nın.

Goemon ve Tadashige'yi canlı canlı kaynatmışlardı. Söylenene göre Goemon her ne kadar Tadashige'yi üstte tutmaya çalışsa da başaramamış, ardından sevdiği insanı kazanın dibine çekip onun üzerine çıkmıştı sadece kafası kaynayan suyun üstünde kalacak şekilde; o andan sonraysa hiç bağırmamış ve sadece katillerinin yüzlerini izlemişti çatık kaşlarla. O gün Baka'nın içinden bir şeyler kaybetmesini engelleyen tek şey Tsukiyama olmuştu sanırım.