RPGTurk

Elinden geldiğince dinlenmeye çalışıyordu Hayato. Maruz kaldığı su ve elektrik kombinasyonunda ki saldırılardan sonra bayılmış, gözlerini kasabaya ilk giriş yaptıkları korulukta açmıştı. Oraya kadar takım arkadaşları onu sırtında taşımış, yaptığı büyük hatayı görmezden gelmişlerdi. Ama Hayato o hatayı görmezden gelemezdi. Av için çıkmışlar, ve masum shinobilere zarar vermişlerdi. Bu ise tamamen Hayato'nun yaptığı bir hata yüzünden meydana gelmişti. O odada ki adamın aşağıya inmesine izin vermemeliydi lakin, o arada yapabileceği hiçbir şey yoktu. Kafasını tamamen Shinn'e odaklamış, odalarda Shinn'e dair bir şeyler bulmaya çalışmıştı. Kafası tamamen Shinn'e odaklıyken de, o adamın böyle bir sorun çıkartabileceğini düşünmemişti. Ne var ki, şu an dönen konuşmalara bakarak, en azından grubun diğer üyelerinin bir kaç şey bulduğunu fark etti. Çimen ülkesinin iç kesimlerine doğru girmişti Shinn ve bu gerçekten büyük bir sorundu.

Bu sorun karşısında aklından geçen bir ton düşünceye rağmen, uygulanabilecek tek bir plan bile gelmemişti. Grubuna güvendiği için, bu pek bir stres yaratmamıştı Hayato üzerinde. Lakin başı hala hafif ağrımaktaydı. Elleriyle başını ovalarken bir yandan da bir şeyler düşünmeye çalışıyordu. İşe yarar şeyler. Aklına baş ağrısından başka hiçbir şey gelmemesi şaşırtmamıştı.

"Off, başım çatlıyo. Bir daha ki dövüşümüzde beni de dikkate alırsanız sevinirim. Hani jutsunuzun bana kadar ulaşmaması açısından. Neyse, önemli değil artık, kendime geldim sayılır. Önümüzdeki soruna gelirsek. Bu konu hakkında Sıfır'ın bir şeyler bulacağına eminim."

Son sözleriyle birlikte topu köy arkadaşına atmıştı. Zaten aklına pek bir şey gelmiyordu. Bu nedenle, yaptığı bu hamleyi tamamen akıllıca bulmuş, kendi kendini onaylayarak başını ovalamaya geri dönmüştü.

Vee onca şeyden sonra buradayız. Herkes dinleniyor, yiyor, içiyor, sıçıyordu. Açıkcası hala bizim bu elemanların göreve tam adapte olduklarından şüpheliydim özellikle son olan olaylardan sonra. Gerçekten saçmaydı sen bir avcısın, bu işlerin bilincinde olman gerekirken neler yapıyorsun? Kılıcım bile bu olaydan ötürü utanç dolu.

" Beni dinleyin! Tekrar böyle bir durumla karşılaşmak istemiyorum, bu durumumuzdan sonra her adımınızı iki kere düşünerek gerçekleştirin. Önemli olan gizliliğimizi dahada riske atmak istemiyorum. Bu göreve geldiğimizde herkes bir gergindi ve telaşlıydı ancak bu duyguları geride bırakmanın vakti geldi. Artık işimize tam adapte olmamız gerek kimsenin bizi görmemesi ve ne olursa olsun yakalanmamız gerekli! Ah tabiki birde birbirimizi bayıltmamamız. Herkes artık kendini daha dikkatli bir forma soksun yoksa işimiz gerçekten zor. "

Kim bilir beni ne kadar ipleyeceklerdi? Ama artık fark etmez ben denilmesi gerekenleri tekrardan ve tekrardan söyledim. Benim için önemli olan kısım bitti artık gerisi bana ve kılıcıma kaldı. Elbette beyinimede. Bu sefer umarım hedefimize ulaşabiliriz, çünkü gerçekten yaptığımız tek şey bilgi edinmek ve bu bilgiler de genel değil avımız için. Sadece bilgi edinmek ile av ele geçirilmiyor daha hızlı olmamız gerekli her ne kadar bilgi önemli olsada dört kişinin de aynı yerden araması biraz saçma gibime geliyor.